บทที่1184

เสียงไม่ค่อยดัง แต่ได้ดังกว่าเสียงอึกทึกครึกโครมทั้งสนาม แรงกดดันที่มองไม่เห็น ทําให้ทุกคนหุบปาก

เมื่อมองไปตามเสียง ก็เห็นว่าชายชราที่รูปร่างสูงใหญ่และเคราสีขาวเต็มหน้าคนหนึ่ง เดินเชิดหน้าชูตาเข้ามา

ชายชราสวมเสื้อคลุมสีดํา ดูหยาบกร้านและดวงตาเฉียบคม

มีลมแรงล้อมรอบตัวเขา ระหว่างเสื้อคลุมปลิวลอยได้เกิดเสียงดัง

แม้ว่าจะไม่มีโมเมนตัมที่น่าตกใจ แต่ก็ทําให้รู้สึกถึงบารมีและความเคร่งขรึมของเขา

ไม่ต้องเคลื่อนไหวใดๆ พอชายชราปรากฏตัว ก็เป็นที่จับตามองของคนทั้งปวง โดดเด่นมาก

คนนี้ ก็คือเป็นจ้าวหงเสี้ยง หัวหน้าของแก๊งเจิ้นหุน

"พระเจ้า การฝึกร่างขั้นจงซือจ้าวมาแล้วจริง ๆ ครั้งนี้จะเกิดเรื่องใหญ่แล้ว"

"เด็กคนนี้หยิ่งผยองมาก คาดไม่ถึงว่าจะกล้าท้าทายการฝึกร่างขั้นจงซือจ้าว ตอนนี้ภัยพิบัติครั้งใหญ่จะมาถึงแล้ว"

"อยู่ดีๆจะโอ้อวดทำไมล่ะ ทําตัวเงียบ ๆ ไม่ดีเหรอ ต้องหาความตายเอง ตอนนี้การฝึกร่างขั้นจงซือจ้าวมาถึงแล้ว ดูสิว่าคุณจะจบลงอย่างไร"

"ความหายนะออกมาจากปากจริง ๆ"

คนทั้งปวงกระซิบกระซาบและวิจารณ์กัน

สายตาที่มองไปที่ลู่เฉิน ล้วนมีความเห็นอกเห็นใจเล็กน้อย

แสร้งทำเป็นเกินไปแล้ว ดึงดูดการฝึกร่