เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 984
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 985
"คุณลุง พวกเราไม่ใช่สาวกของวังยี่วหนวี่ จะต้องไหว้ไหม" หวงยินยินถาม"ต้องเคารพผู้ตาย ไหว้เลย" ลู่เฉินพยักหน้ากู่ชิงเหมยเป็นผู้มีความสามารถที่คนในโลกจะเทียบได้ยาก แม้จะล่วงลับไปแล้ว แต่ก็สมควรได้รับความเคารพ"โอ้"หวงยินยินตอบรับ แล้วคุกเข่าต่อหน้าแผ่นหิน กราบไหว้สามครั้งอย่างซื่อสัตย์"บูม--"ในเวลานี้ แผ่นหินสั่นสะเทือนอย่างกะทันหัน และเริ่มทรุดตัวลงอย่างช้า ๆ และหายไปในที่สุดในขณะเดียวกัน กล่องไม้ที่ประณีตค่อย ๆ โผล่ออกมาแทนที่ตำแหน่งของแผ่นหิน "คุณลุง! มีของออกมาเลย!"หวงยินยินตาเป็นประกาย รีบเปิดดูทันทีเห็นว่าภายในกล่องไม้ มีลูกปัดสีทองเม็ดหนึ่งวางอยู่ลูกปัดสีทองนี้มีสีสันสดใสและส่องแสงของเหลวสีทองด้านในหมุนโดยอัตโนมัติ เหมือนน้ำวนที่ดูดซับพลังของโลกราว ๆ อย่างบ้าคลั่ง"พระเจ้า คาดไม่ถึงว่าจะเป็นลูกปัดเทียนหลิงหรือ?"เซียวหงเย่เบิกตากว้าง และใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจแม้แต่ลู่เฉินที่สงบมาตลอดก็แสดงสีหน้าตกตะลึงออกมาในขณะนี้เขาไม่คาดคิดจริง ๆ ว่า ของในกล่องจะเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของยุทธภพในตำนาน - ลูกปัดเทียนหลิงเลย"ลูกปัดเทียนหลิงเหรอ มันคืออะไร?"หวงยินยิน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 986
"ถ้าพวกคุณไม่เอา ให้ฉันดีกว่า"เมื่อเห็นว่าทั้งสองเถียงกันไม่หยุด ในที่สุดเซียวหงเย่ก็อดพูดไม่ได้ในเวลานี้ ก็ต้องหน้าด้านหน่อย เผื่อให้เธอจริงๆแล้วล่ะ"จะไปไหนก็ไป!"ลู่เฉินมองย้อนกลับไปขึงตาใส่ครั้งหนึ่ง และบังคับยัดลูกปัดเทียนหลิงเข้าไปในกระเป๋าของหวงยินยิน "เก็บให้ดี ๆ สมบัตินี้มีวาสนากับคุณ ถ้าคุณปฏิเสธอีก ผมจะโกรธแล้ว!""อืม...งั้นโอเค ฉันจะใช้เวลาสักพักก่อน แล้วค่อยคืนให้คุณลุงทีหลัง"หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดหวงยินยินก็เลือกที่จะซ่อนมันไว้ให้ดีด้วยพกติดตัวเธอคิดว่าเมื่อตัวเองแข็งแกร่งขึ้นแล้ว ก็จะช่วยลู่เฉินได้ดีขึ้นหลังจากลูกปัดเทียนหลิงสัมผัสกับผิวหนัง เธอสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีลมเย็น ๆ ไหลเข้าสู่ร่างกายอย่างต่อเนื่อง หลั่งไหลเข้าสู่จูดตานเถียน เสริมสร้างพลังภายในของเธอและเสริมสร้างเส้นลมปราณของเธอตามสถานการณ์นี้ อีกไม่กี่วัน เธอน่าจะทะลุระดับการฝึกร่างอีกแล้วความเร็วในการฝึกฝนนี้เร็วมากจริง ๆ"เอาล่ะ ตามหาที่รอบๆ ก่อน ดูว่าดอกฮิกันบานะสีดำอยู่ที่นี่หรือไม่"ลู่เฉินไม่ได้เสียเวลา เริ่มค้นหาที่รอบๆในสุสานนี้ มีสมบัติมากมายซ่อนอยู่ มีอาวุธวิเศ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 987
หวงยินยินตกใจ หนังหัวชาไปหมดเธอรีบหดตัวไปข้างหลังเซียวหงเย่ และตัวสั่นขึ้นเธอไม่ได้ขี้ขลาด แต่ดันกลัวสิ่งลึกลับเหล่านี้"คุณเป็นใคร?"ลู่เฉินขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึมเล็กน้อยแม้ว่าจะไม่ทันป้องกันเล็กน้อย แต่สามารถบังคับให้เขาถอยกลับได้ด้วยท่าฝ่ามือเดียว ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายได้แล้วถ้าไม่มีอุบัติเหตุ คนที่อยู่ตรงหน้าควรเป็นปรมาจารย์ระดับการฝึกร่างขั้นจงซือ"ที่นี่คือหลุมฝังศพของฉัน พวกคุณคิดว่า ฉันเป็นใครล่ะ"หมอกขาวที่รอบตัวภาพเงามนุษย์ค่อยๆ จางหายไปในไม่ช้า ใบหน้าที่อ่อนเยาว์ก็ปรากฏต่อสายตาขอกี่คนนั่นคือผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่มีหน้าตาสวยยอดเยี่ยมแม้ว่าผมหงอกเต็มหัว แต่กาลเวลาก็ไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้บนใบหน้าของเธอเพียงแค่ดวงตาที่ลึกคู่นั้น เหมือนได้ผ่านเรื่องมากมาย มองทะลุปรุโปร่งทุกอย่างแล้ว"หลุมศพคุณ?"ลู่เฉินตกตะลึงเล็กน้อย แล้วสีหน้าเปลี่ยนทันที "ผู้อาวุโสก็คือกู่ชิงเหมยเหรอ""กู่ชิงเหมย!"ทันทีที่คําพูดนี้พูดออกมา หวงยินยินและเซียวหงเย่ต่างก็ตกใจ และดูไม่กล้าเชื่อกู่ชิงเหมยตายไปในห้าสิบปีที่แล้วไม่ใช่เหรอทำไมตอนนี้ยังมีชีวิตอ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 988
"ฮู้!"เมื่อลู่เฉินทะลุกานฝึกร่างอย่างบังคับ ฝ่ามือที่ฆ่าล้างโลกของกู่ชิงเหมยก็กดลงมาแล้วลู่เฉินหลบไม่ทัน ได้แต่เผชิญหน้าแบบตัวต่อตัว ปะทะกับกู่ชิงเหมย"บูม!"ขณะที่ทั้งสองฝ่ามือสัมผัสกันลู่เฉินก็บินไปเหมือนกระสุนปืนใหญ่ กระแทกบนกําแพงอย่างแรง ทุบจนเกิดหลุมรูปมนุษย์ที่ลึกชั่วขณะหนึ่ง ทั้งห้องสุสานก็สั่นสะเทือนขึ้น และเศษหินจำนวนมากตกลงมา"พรวดดด!"ลู่เฉินรู้สึกมีรสหวานโผล่ในคอ แล้วก็พ่นเลือดออกมาทันทีสีหน้าซีดเหมือนกระดาษสีขาว"คุณลุง!"สีหน้าของหวงยินยินเปลี่ยนไป อยากวิ่งเข้าไปช่วย แต่ถูกเซียวหงเย่จับไว้การต่อสู้ในระดับนี้ พวกเธอไม่สามารถแทรกได้เลยกู่ชิงเหมยเป็นบุคคลที่ไม่มีใครเทียบได้เมื่อห้าสิบปีก่อนตอนนี้เก็บตัวฝึกฝนมาหลายปี ยิ่งไร้เทียมทานไปทั่วโลกเรียกได้ว่าเป็นเทพเจ้าในโลกเลยเผชิญกับสัตว์ประหลาดแบบนี้ ที่ลู่เฉินไม่ได้ถูกฆ่าตายทันที ซึ่งก็ถือว่าเก่งมากแล้ว"มีความสามารถที่ดี แต่น่าเสียดาย ยังเด็กเกินไป คุณไปเถอะ ฉันไม่อยากฆ่าคุณ"กู่ชิงเหมยยืนด้วยแบกมือทั้งสองข้างไว้ที่ด้านหลังด้วยสีหน้าไม่แยแสอายุยี่สิบกว่าๆ ก็จะมาถึงขึ้นนี้ได้ เรียกได้ว่าเป็นผู้มีคว
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 989
หน้าอกของลู่เฉินบุ๋มไป เขาบินขึ้นสูง แล้วทุบบนพื้นอย่างแรงเลือดที่พ่นออกมา ได้วาดเส้นโค้งที่ผิดปกติในอากาศดูน่ากลัวเลย"คุณลุง!"เสียงของหวงยินยินเศร้าโศกมาก ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำบนใบหน้าเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและโกรธแค้นเธออยากก้าวไปข้างหน้า แต่ถูกเซียวหงเย่กอดอย่างสุดกำลัง ได้แต่เฝ้าดูลู่เฉินทรมาน"อีกก้าวหนึ่ง... เหลืออีกก้าวหนึ่ง... ซวนเฟยยังรอผมอยู่... ผมล้มลงไม่ได้!"หลังจากเวียนหัวไปพักหนึ่ง ลู่เฉินกัดฟัน พยุงร่างที่ใกล้จะพัง ค่อย ๆ ยืนขึ้นอย่างสั่นเทา โยกเยก อ่อนแรงมากเขาดูเหมือนเป็นแสงเทียนเล็ก ๆ ในลมพายุ ราวกับว่าจะถูกพัดดับได้ตลอดเวลา"คุณลุง! ยอมแพ้เถอะ เราอย่าไปรับดอกฮิกันบานะแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คุณจะตายนะ!"หวงอินอินร้อนใจมาก น้ำตาไหลไม่หยุดเธอเห็นออกได้ว่าลู่เฉินถึงขีดความสามารถสูงสุดแล้วถ้าโดนตบอีกครั้ง จะตายจริงๆ“ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก..."ลู่เฉินไม่สะทกสะท้าน ยืดเอวตรง เดินโซเซไปข้างหน้าอย่างสั่นคลอนเลือดที่ไหลออกจากปากและจมูก ตกลงมาไม่หยุดตกลงบนพื้นดินเหมือนดอกไม้ที่เบ่งบาน"ลู่เฉิน! อย่าฝืนอีกต่อไป เพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง มันจำเป็นห
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 990
หลังจากส่งดอกฮิกันบานะสีดำไป กู่ชิงเหมยก็เหมือนกลายเป็นหินเธอยืนนิ่งอยู่ที่เดิม หลับตาโดยไม่ขยับเขยื้อนเหมือนกําลังระลึกถึง และเหมือนกําลังครุ่นคิดอยู่"ขอบคุณผู้อาวุโสกู่ที่มอบดอกไม้ให้ พระคุณอันยิ่งใหญ่ ผมจะจดจำไว้ในใจ ขอตัวก่อนนะครับ"เมื่อเห็นว่ากู่ชิงเหมยเข้าสมาธิแล้ว ลู่เฉินไม่ได้รบกวนมากเกินไป หลังจากโค้งคํานับอย่างลึกซึ้งแล้ว ก็เดินโซซัดโซเซจากไปเมื่อกี้กู่ชิงเหมยไม่ได้ลงมือฆ่า มิฉะนั้นเขาจะเป็นศพไปนานแล้วความแข็งแกร่งของเธอได้เกินขอบเขตของปรมาจารย์การฝึกร่างขั้นจงซือแล้วในทั้งโลก กลัวว่าจะไม่มีใครหยุดยั้งได้"คุณลุง คุณอาเจียนเป็นเลือดมากขนาดนั้น จะเป็นอะไรไหม"หวงยินยินประคองลู่เฉินไว้ น้ำตาที่หางตายังไม่แห้งเมื่อกี้นี้น่าตื่นเต้นมากถ้าไม่ใช่กู่ชิงเหมยใจอ่อนชั่วคราว อาจารย์ของเธอก็ต้องตายทันที"ไม่เป็นไร แค่กระดูกหักไปกี่ซี่เท่านั้น ตายไม่ได้หรอก"ลู่เฉินหยิบยาเม็ดออกมาป้อนเข้าปาก แล้วค่อยๆ ปรับลมปราณโชคดีที่มีรากฐานที่ดี รวมกับกู่ชิงเหมยได้ออมมือ มิฉะนั้นแม้แต่การเดินก็จะเป็นปัญหา"คุณลุง เมื่อกี้คุณดื้อมากจริง ๆ ถ้าไม่มีดอกฮิกันบานะ เรายังสามารถหาวิธี
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 991
แต่ไม่คาดคิดว่าพอพวกเขาออกจากหลุมฝังศพ ก็เผชิญกับการไล่ล่าและสกัดกั้นของนิกายต่างๆ แม้แต่วิ่งหนีก็ไม่ได้"หัวหน้าหาน มีความสุขคนเดียว สู้มีความสุขด้วยกันไม่ได้ พวกคุณรับผลประโยชน์คนเดียว คงจะไม่ค่อยดีใช่ไหม""หานเจิ้งจื๋อ ผู้รู้จักชั่วดีเป็นผู้ฉลาด สิ่งเหล่านี้คุณรับมือไม่ได้ สู้แบ่งให้ทุกคนดีกว่า แบบนี้จะได้มีความสุขกัน""ไอ้คนที่แซ่หาน รีบส่งสมบัติมา ไม่งั้นก็อย่าโทษพวกเราว่าไม่เกรงใจนะ"หัวหน้าหลายคนส่งเสียงโห่ร้อง เริ่มข่มขู่และล่อลวงต่าง ๆดวงตาแต่ละคู่นั้นยิ่งจ้องมองอย่างละโมบกู่ชิงเหมยได้สะสมสมบัติไว้นับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะหยิบออกมาชิ้นไหน ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนบ้าคลั่งเพื่อมัน"พวกคุณกําลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน ครั้งนี้พวกเราไม่ได้รับอะไรไปเลย จะมีสมบัติให้พวกคุณได้อย่างไร" หานเจิ้งจื๋อปฏิเสธทันทีสมบัติที่รับมาอย่างยากลําบาก จะยอมส่งมอบให้คนอื่นได้อย่างไร"ฮึ่ม! ยังกล้าเจ้าเล่ห์อีกเหรอ พวกคุณเพิ่งวิ่งออกจากสุสาน จะไม่ได้รับอะไรได้อย่างไร""ใช่ คุณคิดว่าเราเป็นไอ้โง่เหรอ พูดจาสองสามคําก็ถูกหลอกไปแล้วหรือ""ไอ้คนที่แซ่หาน ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง ส่งมอบสมบัติมาทันที ไ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 992
มองไปที่หานเจิ้งจื๋อที่เหมือนเกิดใหม่ หัวหน้าหลายคนก็ขมวดคิ้วแน่น เหมือนกับการเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งเถ้าเป็นเมื่อก่อน พวกเขาสามารถปราบปรามมันได้ตามใจชอบแต่ตอนนี้ หานเจิ้งจื๋อได้ทะลุขอบเขตการฝึกร่างแล้ว และกลายเป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือที่แท้จริงช่องว่างระหว่างสองฝ่าย ได้กว้างขึ้นทันทีแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างจากการฝึกร่างขั้นจงซือเพียงครึ่งก้าว แต่ก็แค่ครึ่งก้าวนี้ เหมือนช่องว่างที่ข้ามไม่ได้ถ้าก้าวข้ามไป จะได้พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าถ้าก้าวข้ามไม่ได้ จะด้อยกว่าคนอื่นเสมอ"หัวหน้าทุกคน ตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ"หัวหน้านิกายเทียนเฮ่อมองคนรอบตัวหลายคนถ้ารู้ว่าหานเจิ้งจื๋อจื่อในการฝึกร่างขั้นจงซือ ยังไงเขาก็จะไม่กล้าเป็นคนที่ออกหน้ามาก่อนเลยตอนนี้ขี่หลังเสือ ทั้งสู้ไม่ไหว และหนีไม่ได้"ไม่งั้นเราลองสู้หน่อย เขาน่าจะทะลุขอบเขตชั่วคราวโดยใช้ยาเม็ด ถ้าเราร่วมมือกัน จะได้มีพลังที่จะต่อสู้ก็ได้""คุณล้อเล่นอะไรอยู่ ตอนนี้เขาอยู่ในการฝึกร่างขั้นจงซือ พวกเรากี่คนจะเป็นคู่ต่อสู้เขาได้อย่างไร ที่สู้ไปก็แค่แกว่งเท้าหาเสี้ยนไม่ใช่หรือ""ในความคิดของผมเนี่ย ช่างมันเถอะ ไม่จำเ
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
