บทที่ 871

"ท่านอาจารย์! คัมภีร์สาวหยกได้มาจากศิษย์พี่ใหญ่ ฉันเป็นพยานได้"

"ใช่! ทั้งหมดเป็นคุณงามความดีของศิษย์พี่ใหญ่ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับไอ้ผู้ชายคนนั้นเลย"

"ศิษย์พี่ชิงเสีย คุณน่าจะจําผิดแล้วใช่ไหม?"

สาวกของวังยี่วหนวี่หลายคนพูดที่ละคน พากันเลือกที่จะเอียงข้างชิวหยวีน

"คุณ... พวกคุณ!"

หงชิงเสียโกรธมาก

เธอไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าศิษย์น้องพวกนี้จะเป็นเหมือนศิษย์พี่ใหญ่ กลับดําเป็นขาว พูดโกหกอย่างไร้ยางอาย

ไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ

"หงชิงเสีย ได้ยินไหม? ดวงตาของมวลชนสว่างไสว ตอนนี้ฉันจะดูว่าคุณยังพูดเล่นลิ้นได้อย่างไร"

ชิวหยวีนยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ทำสีหน้าเป็นเหมือนดูตัวตลก

ในวังยี่วหนวี่ นอกจากอาจารย์และผู้อาวุโสหลายคนแล้ว ไม่มีใครกล้าต่อต้านเธอเลย

แม้จะเป็นดํา เธอก็สามารถพูดเป็นขาวได้

"อาจารย์ โปรดเชื่อฉันเถอะ ฉันไม่ได้โกหก!"

หงชิงเสียยังคงไม่เต็มใจ และพยายามให้อาจารย์ตัดสินใจแทนเธอ

"หลายคนบอกว่าคุณผิด คุณจะให้ฉันเชื่อคุณได้อย่างไร?"

ไป๋ซิ่วพูดด้วยสีหน้าเย็นชา "ฉันเห็นว่าคุณเหม่อลอย หน้าดูเหนื่อย ถ้าไม่มีอะไร ก็กลับไปพักผ่อนที่ห้องเถอะ"

พูดจบ เธอก็หันหลังและเดินเข้าไป

"อาจารย์!"

หงชิงเ