บทที่ 813

"ผม.."

หลินกงอยากจะพูดแต่ก็หยุด ในที่สุดก็กลายเป็นถอนหายใจเบา ๆ

ถ้าไม่ได้เจอด้วยตัวเอง เขาก็คงยากที่จะเชื่อว่า ในเจียงหนานยังมีอัจฉริยะที่น่ากลัวเช่นนี้

นาทีนี้ บนสังเวียน

การต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายได้รุนแรงมากขึ้น

ชายแข็งแรงที่ถือง้าวและสาวที่ใส่หน้ากากกทําทุกอย่างเท่าที่ทําได้แล้ว

ช่วงแรก ทั้งคู่ยังสู้อย่างดุเดือด ไล่ฆ่าตามลู่เฉินมาตลอด

แต่ยิ่งไปข้างหลัง ทั้งสองก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เพราะไม่ว่าพวกเขาจะโจมตีอย่างไร ล้อมปราบอย่างไร ก็ไม่สามารถสัมผัสกับลู่เฉินได้

ท่าร่างของอีกฝ่ายเหมือนผี เดาได้ยากเลย

ทุกครั้งที่ถึงช่วงเวลาสําคัญ ก็สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ร้ายแรงได้

หนึ่งครั้งหรือสองครั้งก็ช่างเถอะ ยังอธิบายได้ด้วยความโชคดี แต่พอเป็นหลายครั้งสถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว

ราวกับว่าพวกเขาสองคนไม่ได้โจมตีอยู่ แต่ถูกครอบงำอยู่

ความรู้สึกนี้แย่มาก แถมทําให้ทั้งสองลนลานกอย่างอธิบายไม่ได้

พวกเขารู้ดีในใจว่า ถ้ายังสู้ต่อไป เมื่อพลังหมดลงแล้ว ถึงเวลานั้นก็ได้แต่ให้คนอื่นฆ่าเท่านั้น

"เฟ่ยเหลากุ่ย ถ้าคุณไม่ลงมืออีก พวกเราสองคนกลัวว่าจะทนไม่ไหวแล้ว"

เมื่อเห็นว่าสถ