"จบแล้ว... ครั้งนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลย""ทําไมถึงเป็นแบบนี้? ทําไมไม่ชนะแม้แต่เกมเดียวล่ะ?""การประชุมศิลปะการต่สู้ครั้งนี้ เป็นความอัปยศอดสูของยุทธภพเจียงหนานของเราจริง ๆ"เมิ่งเหยียนพ่ายแพ้แล้ว ฝั่งยุทธภพเจียงหนาน เรียกได้ว่าเป็นเสียงเศร้ามีทั้งโกรธแค้น ผิดหวัง จนใจ แค้นที่เกลียดเหล็กไม่เป็นเหล็กการประชุมศิลปะการต่อสู้ครั้งที่ผ่านมา ทั้งสองฝ่ายมีทั้งไปและกลับ น่าตื่นเต้นเป็นพิเศษไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ อย่างน้อยก็ได้ตีลีลาแต่การประชุมศิลปะการต่อสู้ในวันนี้ กลับเยือกเย็นอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน สามรอบแรกถูกบดขยี้ทั้งหมด และไม่ได้มองจุดสนใจแม้แต่น้อยเกมที่สี่ยังถือว่ายอดเยี่ยมนิดหน่อย และในที่สุดไนโฮก็พ่ายแพ้ถึงตอนนี้ แพ้มา 4 เกมติดต่อกัน และเสียหน้ามันน่าอายจริงๆ!"ไม่... เป็นไปไม่ได้ พี่ใหณ่ของผมอยู่ยงคงกระพันในโลก จะพ่ายแพ้ได้อย่างไร?""เพิ่งมีดสุดท้าย เห็นได้ชัดว่าพี่เมิ่งเฉือนฉินจวงก่อน แต่กลับโดนคู่ต่อสู้ชกตกเวที น่าเสียดายจริง ๆสาวกสำนักสวนอู่ที่เฝ้าสงคราม บางคนยากที่จะยอมรับผลลัพธ์นี้ความแข็งแกร่งของเมิ่งเหยียน ในบรรดาคนรุ่นใหม่ในสำนักสวนอู่ทั้งหมด ก็คือเทียบกันไ
ลู่เฉินมองข้าม และถือโอกาสดึงมือ"เขาเหรอ? เขานับว่าเป็นอะไร? จะเปรียบเทียบกับพี่ใหญ่ของผมได้อย่างไร?" พี่สองครวญครางอย่างเย็นชา"ถูกต้อง พี่ใหญ่ของผมติดอันดับสิบสองในรายชื่อฟ้า ไอ้เด็กคนนี้ไม่คู่ควร แม้แต่จะถือรองเท้าให้พี่ใหญ่ของผม" ชายกล้ามเนื้อตะโกน"พี่ใหญ่ของพวกคุณเก่งขนาดนี้ เพิ่งแพ้ทําไม?" ลู่เฉินถามอย่างกะทันหัน“......”พูดง่ายๆ สำลักจนพูดไม่ออกหลายคน"ฮึ่ม ผมแพ้แล้ว แต่คุณคิดว่าตัวเองจะชนะได้เหรอ? ในระดับของคุณ แม้แต่ฉินจวงก็รอดไม่ได้" เมิ่งเหยียนกัดฟันพูด"ใช่เหรอ? งั้นเรามารอดูกันเถอะ?"ลู่เฉินยิ้มเบาๆ ไม่พูดอะไรมากใช้พลังพิสูจน์ตัวเองดีกว่ามาต่อสู้กันด้วยลิ้นแบบนี้"ดูเร็ว ฉินจวงก้าวลงจากเวทีแล้ว เปลี่ยนอีกคนลงสนาม"ในเวลานี้ มีเสียงตกใจดังขึ้นทุกคนมองไปที่ใจกลางทะเลสาบ และเห็นฉินจวงที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส และถูกรับต่อไปมีชายหนุ่มชุดขาวอีกคนหนึ่ง นั่งเรือเบาและขึ้นเวทีอย่างลอยนวล"เอ๊ะ นั่นไม่ใช่หลินกงที่อยู่ในอันดับที่ 10 ของรายชื่อฟ้าเหรอ?""เหี้ย มันเป็นหลินกงจริง ๆ คราวนี้ลําบากแล้ว""ฉินจวงคนหนึ่งเกือบจะอยู่ยงคงกระพัน ตอนนี้ยังมีหลินกงที่แข็งแกร่งกว่
"ฟูลทอง!"เมื่อเห็นลู่เฉิน หลินกงไม่พูดอะไรสักคํา กระโดดลงทะเลสาบ เพื่อหนีเอาชีวิตรอดมือทั้งสองข้างพุ่งชนอย่างบ้าคลั่งสองเท้าถีบติดต่อกันทั้งตัวเหมือนปลาที่เร่งดิ้นรนจนตาย ดูตื่นตระหนกเป็นพิเศษ"เอ่อ..."ผเมิ่งเหยียนแข็งทื่อชายกล้ามก็แข็งทื่อสาวกของสำนักสวนอู่ รวมถึงสมาชิกของยุทธภพเจียงหนาน-เจียงเป่ย ต่างแข็งทื่อในขณะนี้ตกตะลึงทีละคน ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อไม่มีใครคาดคิด ศิษย์ใหญ่ของนิกายยินหยาง อันดับ 10 ของรายชื่อฟ้าคาดไม่ถึงว่า จะหวาดกลัวจนถอดเสื้อเกราะวิ่ง หนีเอาชีวิตรอดท่าทางหวาดกลัวนั้น เหมือนเห็นผีเลยหากไม่ได้เห็นกับตาพวกเขาถึงไม่อยากเชื่อว่า จะเกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ได้"อะไร? หนีเหรอ?""เหี้ย นี่นับอะไร? ยังไม่เริ่มสู้ สละสิทธิ์และยอมแพ้โดยตรงเหรอ?""หลินกงจะไม่บ้าใช่ไหม? พวกคุณดูท่าทางของเขาสิ ทําตามเหมือนชนปีศาจเลย"หลังจากเงียบไปสั้น ๆ ที่เกิดเหตุก็ระเบิดทันทีไม่ว่าจะเป็น ยทธภพเจียงหนาน หรือ ยุทธภพเจียงเป่ยทั้งหมดเป็นเพราะการกระทำของกงหลิน และที่ปรากฏเป็นข่าวฮือฮาอย่างมาก"อาจารย์ ยุทธภพเจียงเป่ยกําลังก่อเรื่องอะไรกันอยู่?" เหลยว่านจ
ฟ่านจิงกางขมวดคิ้วฟ่านเจี้ยนหลายคนก็เต้นตรง และค่อนข้างกลัว"อาจารย์ พวกเรากลับไปกันเถอะ การประชุมศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้ ผมจะไม่เข้าร่วมแล้ว" กงหลินเกือบจะร้องไห้ออกมาประสบการณ์สองวันก่อน เป็นฝันร้ายของเขามาตลอดเขาโอ้อวดว่ามีพรสวรรค์ และมีวิถีการต่อสู้ที่โดดเด่น ตั้งแต่มีชื่อเสียง เขาก็ไม่แพ้ใครจะคาดคิดว่า คืนนั้นเจอสัตว์ประหลาดสองตัวจริง ๆตอนแรกผู้หญิงคนหนึ่ง ใช้ถ้วยน้ำชาเพียงถ้วยเดียว ก็ตีเขาจนอาเจียนเป็นเลือดต่อมาผู้ชายที่โผล่ออกมานั้น น่ากลัวยิ่งกว่า ลำพังเนื้อหนังก็เกือบจะทําให้เขาตายแล้วตั้งแต่คืนนั้น ความมั่นใจในตนเองและศักดิ์ศรีของเขาก็พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ลึกๆ แล้ว มีเงามืดปกคลุมอยู่ดังนั้น เมื่อเห็นลู่เฉิน ก็ตกใจตรงๆ จนหนีไปโดยไม่สนใจหน้าเลย"กงเอ๋อ คืนนั้นเป็นแค่อุบัติเหตุ บางทีคุณอาจจะมองผิดไปแล้ว"ฟ่านจิงกองปลอบใจไปแล้ว ก็ทําหน้าคนรอบข้างอีกว่า "เจ้ยเอ๋อ ไปพาพี่ใหญ่ของคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ถือโอกาสดื่มชาสักถ้วยแล้ววางใจ""ครับ"ฟ่านเจี้ยนตอบ ประคองหลินกงที่ขาอ่อนๆ เดินเข้าไปในวิลล่าลานบ้านที่อยู่ไม่ไกล"ผู้นำฟ่าน ศิษย์เอกของคุณ น่าผิดหวังนิดหน่อยนะ"
"ฮะ?"เสียงกะทันหันทําให้ทั้งสามตกตะลึงดูตามเสียงเห็นแต่บนสังเวียนกลางทะเลสาบ ลู่เฉินกําลังยืนแบกรับ สีหน้าเฉยเมย"ไอ้คน คุณเพิ่งพูดอะไรไป? ผมได้ยินไม่ชัดเลย?"ชายแรงหรี่ตาแล้ว สีหน้าไม่ค่อยดี"ผมให้พวกคุณสามคนไปด้วยกัน แบบนี้จะไม่เสียเวลา และประหยัดการแย่งชิงกัน ไม่ดีเหรอ?" ลู่เฉินพูดจาง ๆพอคําพูดนี้ออกมา ผู้ชมก็โกลาหลไปทั่ว"เอ๊ย ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ? คาดไม่ถึงว่าจะบ้าขนาดนี้?""กล้าท้าทายสามผู้เชี่ยวชาญในรายชื่อในเวลาเดียวกัน ไอ้เด็กนี้จะไม่เอาชีวิตแล้วหรือ?""ฮึ่ม ไม่รู้จะเป็นตายจริง ๆ"ทุกคนชี้นิ้วและวิพากษ์วิจารณ์กันสายตาที่ทุกคนมองลู่เฉิน เหมือนมองคนโง่"พี่ใหญ่ คุณว่าผู้ชายคนนี้สมองพิการหรือเปล่า? ตัวต่อตัวไม่มีโอกาสชนะ คาดไม่ถึงว่าจะคิดหนึ่งโหลสามเหรอ? สนุกจริง ๆ" ชายกล้ามหัวเราะเย็นชาที่มุมปาก"แค่ตัวตลกที่เรียกร้องความสนใจเท่านั้น รู้ว่าตัวเองชนะไม่ได้ เลยทําตรงกันข้าม ถึงตอนนั้นแม้จะแพ้ แต่ก็หาข้ออ้างที่สมเหตุสมผลได้" เมิ่งเหยียนทําหน้าดูถูก"ผ่านครึ่งวันแล้ว ที่แท้ก็แตกกระป๋อง ไม่แปลกใจเลยที่กล้าบ้าขนาดนี้" สาวกสำนักสวนอู่แสดงสีหน้าดูถูกก่อนหน้านี้
"ฮึ่ม คุณโอ้อวดจังเลย ผมต้องดูว่า คุณมีความสามารถอะไรบ้าง"ในที่สุด ชายแข็งแรงที่ถือง้าวก็ทนไม่ไหวแล้ว เขากระทืบเท้า แล้วก็พุ่งไปข้างหน้าง้าวในมือยกขึ้นสูง แล้วก็ผ่าใส่ลู่เฉินอย่างหนักการผ่านี้ ทรงพลังมาก มีพลังอันยิ่งใหญ่ทิศทางของคมมีด แม้แต่น้ำในทะเลสาบรอบ ๆ ก็เริ่มพลุ่งพล่าน"เทคนิคการใช้มีดที่ดี"ทุกคนต่างตกใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความแปลกใจผู้แข็งแกร่งในรายชื่อฟ้ามีชื่อเสียงสมคำร่ำลือจริง ๆ ผ่าอย่างลวกๆ ก็มีพลังที่น่ากลัวเช่นนี้ลู่เฉินส่ายหัว ไม่ถอยกลับก้าวไปข้างหน้า ในขณะที่หลีกเลี่ยงการผ่า เขาก็ต่อยอย่างรุนแรง"เร็วจัง"ชายแข็งแรงที่ถือง้าวเบิกตากว้าง ใช่ด้ามมีดไปปิดกั้นโดยไม่รู้ตัว"ปัง"หมัดของลู่เฉินทุบบนด้ามมีดอย่างหนักทันใดนั้น ชายแข็งแรงที่ถือง้าวก็บินไปไกลกว่าสิบเมตรพร้อมกับง้าวทันทีหลังจากตกลงบนพื้นแล้ว ก็ยังถอยหลังหลายก้าวติดต่อกัน ถึงจะได้ยืนนิ่ง"เป็นไปได้อย่างไร?"ชายแข็งแรงที่ถือง้าวทำหน้าตกใจ แขนทั้งสองข้างของเขาชาไป ลมปราณพลุ่งพล่านด้ามมีดที่ทําจากเหล็กในมือ ถูกต่อยจนงอเป็นรูปคันธนูเลยในขณะนี้ เขาไม่มีความดูถูกแม้แต่น้อยอีกแล้ว แทนที่ด้วยความเ
ชายแข็งแรงที่ถือง้าวโจมตีด้านหน้าเป็นหลัก และสาวที่ใส่หน้ากากตอบสนองอยู่ข้าง ทั้งสองคนให้ความร่วมมือโดยปริยายมาก พอลงมือก็เป็นท่าฆ่าการต่อสู้ของผู้เก่ง ชัยชนะและความพ่ายแพ้มักจะอยู่ระหว่างไม่กี่เซนติเมตร ดังนั้นการคว้าโอกาสจึงมีความสําคัญมากเมื่อเผชิญกับการโจมตีขนาบของทั้งสองคน ใบหน้าของลู่เฉินไม่มีอารมณ์ สู้ไปและถอยไป มุ่งเน้นกับการหลีกเลี่ยงความสนใจส่วนใหญ่ของเขาอยู่ที่ชายผอมแห้งเจตนาฆ่าที่เย็นชาบนตัวอีกฝ่าย ทำให้คนยากที่จะเพิกเฉยเลยนักฆ่าที่สามารถติดเข้าอันดับสิบแรกของรายชื่อฟ้า เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าไม่ธรรมดาดูเหมือนจะอ่อนแอ แต่จริง ๆ แล้วเป็นการปลอมตัวที่แส้รงทำเป็นศัตรูที่อ่อนแอตราบใดที่มีโอกาส พลังทําลายล้างที่ระเบิดออกมา แม้แต่นักรบการฝึกร่างขั้นจงซือก็ต้องกลัว"ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว..."แสงและเงาดาบบนเวที ดูทรงพลังมากการโจมตีของทั้งสอง แต่ละครั้งจะรุนแรงกว่า เหมือนพายุฝนที่ไม่มีที่สิ้นสุดทำให้น้ำในทะเลสาบรอบ ๆ ปั่นป่วน ปลาและกุ้งกระโดดขึ้นเรื่อยๆท่าร่างของลู่เฉินคล่องแคล่ว กระพริบซ้ายและขวาอย่างไม่แน่นอน ทุกครั้งก็สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของสองคนได้อย่างน่าตื่นเ
"ผม.."หลินกงอยากจะพูดแต่ก็หยุด ในที่สุดก็กลายเป็นถอนหายใจเบา ๆถ้าไม่ได้เจอด้วยตัวเอง เขาก็คงยากที่จะเชื่อว่า ในเจียงหนานยังมีอัจฉริยะที่น่ากลัวเช่นนี้นาทีนี้ บนสังเวียนการต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายได้รุนแรงมากขึ้นชายแข็งแรงที่ถือง้าวและสาวที่ใส่หน้ากากกทําทุกอย่างเท่าที่ทําได้แล้วช่วงแรก ทั้งคู่ยังสู้อย่างดุเดือด ไล่ฆ่าตามลู่เฉินมาตลอดแต่ยิ่งไปข้างหลัง ทั้งสองก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเพราะไม่ว่าพวกเขาจะโจมตีอย่างไร ล้อมปราบอย่างไร ก็ไม่สามารถสัมผัสกับลู่เฉินได้ท่าร่างของอีกฝ่ายเหมือนผี เดาได้ยากเลยทุกครั้งที่ถึงช่วงเวลาสําคัญ ก็สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีที่ร้ายแรงได้หนึ่งครั้งหรือสองครั้งก็ช่างเถอะ ยังอธิบายได้ด้วยความโชคดี แต่พอเป็นหลายครั้งสถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้วราวกับว่าพวกเขาสองคนไม่ได้โจมตีอยู่ แต่ถูกครอบงำอยู่ความรู้สึกนี้แย่มาก แถมทําให้ทั้งสองลนลานกอย่างอธิบายไม่ได้พวกเขารู้ดีในใจว่า ถ้ายังสู้ต่อไป เมื่อพลังหมดลงแล้ว ถึงเวลานั้นก็ได้แต่ให้คนอื่นฆ่าเท่านั้น"เฟ่ยเหลากุ่ย ถ้าคุณไม่ลงมืออีก พวกเราสองคนกลัวว่าจะทนไม่ไหวแล้ว"เมื่อเห็นว่าสถ