บทที่ 66

ขุมทรัพย์เงินทองหรืออะไร ลู่เฉินไม่สนใจสักอย่าง

แต่เมื่อพูดถึงยาวิเศษที่หายากนี้ กลับเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในขณะนี้

ร่างกายของตาแก่ติดเหล้าที่นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ และเขาอาจจะทนไม่ไหวถึงสิ้นปีนี้

เขาต้องรวบรวมยาวิเศษที่เหลืออีก5ต้นให้เร็วที่สุด ถึงจะได้รักษาอาการเจ็บป่วยของอีกฝ่าย

“ผมจู้จี้จุกจิกเรื่องสมุนไพรมาก ของที่คุณสะสมไว้เหล่านั้น มันอาจจะไม่ได้มีประโยชน์กับผมนะ" ในที่สุดลู่เฉินก็ไม่ยืนหยัดขยาดนั้น

"ไม่ว่าคุณจะต้องการสมุนไพรอะไร ผมก็สามารถหามาให้คุณจนได้" หวางตงพูดรับประกันขึ้นทันที

“ลูกดำแดง คุณมีไหม?” ลู่เฉินถาม

“อันนี้... ไม่มี” หวางตงส่ายหัว

“ดอกคริสตัลเลือดล่ะ?”

“ไม่มีเหมือนกัน”

“ถ้างั้น เห็ดหลินจือหลากสี?”

“น้องลู่ สมุนไพรที่คุณพูดเหล่านี้ ผมไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำ” สีหน้าของหวางตงขมขื่น

“โสมอายุห้าร้อยปีกับบัวสีฟ้าอายุพันปี คุณน่าจะเคยได้ยินบ้างแหละ?” ลู่เฉินหรี่ตา

“เคยได้ยิน ๆ สมุนไพรสองชนิดนี้ผมรู้” หวางตงพยักหน้า

แม้ว่าทั้งสองอย่างนี้จะเป็นสมบัติที่ประเมินค่าไม่ได้ แต่อย่างน้อยเขาก็เคยได้ยิน

“แล้วคุณมีไหม?” ลู่เฉินถาม

“บัวสีฟ้าอายุพันปีผมไม่รู้