ขุมทรัพย์เงินทองหรืออะไร ลู่เฉินไม่สนใจสักอย่างแต่เมื่อพูดถึงยาวิเศษที่หายากนี้ กลับเป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในขณะนี้ร่างกายของตาแก่ติดเหล้าที่นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ และเขาอาจจะทนไม่ไหวถึงสิ้นปีนี้เขาต้องรวบรวมยาวิเศษที่เหลืออีก5ต้นให้เร็วที่สุด ถึงจะได้รักษาอาการเจ็บป่วยของอีกฝ่าย“ผมจู้จี้จุกจิกเรื่องสมุนไพรมาก ของที่คุณสะสมไว้เหล่านั้น มันอาจจะไม่ได้มีประโยชน์กับผมนะ" ในที่สุดลู่เฉินก็ไม่ยืนหยัดขยาดนั้น"ไม่ว่าคุณจะต้องการสมุนไพรอะไร ผมก็สามารถหามาให้คุณจนได้" หวางตงพูดรับประกันขึ้นทันที“ลูกดำแดง คุณมีไหม?” ลู่เฉินถาม“อันนี้... ไม่มี” หวางตงส่ายหัว“ดอกคริสตัลเลือดล่ะ?”“ไม่มีเหมือนกัน”“ถ้างั้น เห็ดหลินจือหลากสี?”“น้องลู่ สมุนไพรที่คุณพูดเหล่านี้ ผมไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำ” สีหน้าของหวางตงขมขื่น“โสมอายุห้าร้อยปีกับบัวสีฟ้าอายุพันปี คุณน่าจะเคยได้ยินบ้างแหละ?” ลู่เฉินหรี่ตา“เคยได้ยิน ๆ สมุนไพรสองชนิดนี้ผมรู้” หวางตงพยักหน้าแม้ว่าทั้งสองอย่างนี้จะเป็นสมบัติที่ประเมินค่าไม่ได้ แต่อย่างน้อยเขาก็เคยได้ยิน“แล้วคุณมีไหม?” ลู่เฉินถาม“บัวสีฟ้าอายุพันปีผมไม่รู้
"เป็นไงบ้างคะลุงตง? เทคนิคทางการแพทย์ของลู่เฉิน คุณพอใจไหมคะ?"ฉาวซวนเฟยยิ้มเล็กน้อยด้วยความภาคภูมิใจเล็กน้อยเพราะคนนี้เป็นผู้ชายที่เธอชอบเลย"ไม่คิดว่ายาเม็ดเดียวจะมหัศจรรย์ได้ขนาดนี้เลย"ดวงตาของหวางตงเป็นประกายและพูดว่า "น้องลู่ ขอถามหน่อยว่ายาตัวนี้ชื่ออะไรล่ะ? ให้ผมอีกสองสามเม็ดได้ไหม? ผมยินดีที่จะซื้อในราคาสูง!""ยานี้เรียกว่ายาเม็ดโกลเด้นกามันเป็นสูตรลับ เพราะสมุนไพรที่ใช้มันมีค่ามาก ในมือผมมีเพียงเม็ดเดียวเท่านั้น" ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น"ไม่เป็นไรหรอก คุณขายวิธีการผลิตยาให้ผมก็เหมือนกันนั้นแหละ" เห็นได้ชัดว่าหวางตงไม่ยอมแพ้เขาเองก็เป็นยักษ์ใหญ่ทางด้านเภสัชกรรม ย่อมรู้คุณค่าของยาวิเศษอย่างนี้เป็นอย่างดีหากสามารถผลิตขึ้นมาจำนวนมาก มันจะได้ผลกำไรมหาศาลอย่างแน่นอน!"บอกแล้วว่าเป็นสูตรลับ ขายไม่ได้หรอก"พอลู่เฉินพูดจบ เขาก็เปลี่ยนหัวข้อเรื่องไปอย่างกะทันหัน "แน่นอนว่า ถ้าคุณสามารถหาพืชสมุนไพรที่หายากอีกต้นได้ วิธีการผลิตยาเม็ดโกลเด้นกานี้ ผมสามารถส่งให้คุณได้ฟรีเลย""เอ่อนี่..."หวังตงเผยสีหน้าที่ลําบากใจโสมที่มีอายุห้าร้อยปีนั้นหาได้ยากมากอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง
"นี่คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ก็แค่วีไอพีระดับพรีเมียมจะต้องการถึงยี่สิบห้าล้านบาท?" หลี่ห้าวทําหน้าตกใจ"นั่นนะสิ พวกคุณทำไมไม่ไปปล้นล่ะ" จางชุ่ยฮัวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟโชคดีที่เมื่อกี้เธอเก็บกลับมาได้เร็ว ไม่งั้นบัตรใบนี้ต้องรูดไปจนหมดแน่"นี่เป็นกฎที่เจ้านายของเราตั้งไว้ครับ ถ้าพวกคุณคิดว่ามันแพงก็สามารถเลือกสมัครเป็นวีไอพีระดับธรรมดาได้เลยครับ" พนักงานไม่ได้เปลี่ยนสีหน้า"แล้ว...วีไอพีระดับธรรมดาต้องการเติมเงินเท่าไหร่ล่ะ?" จางชุ่ยฮัวถามอย่างลองใจ"เติมเงินห้าล้านบาทก็เป็นวีไอพีระดับธรรมดาได้เลยครับ"พนักงานแนะนํา"ห้าล้านบาทเลยเหรอ นั่นก็ไม่น้อยแล้วนะ"จางชุ่ยฮัวขมวดคิ้ว "พวกเราแค่มากินข้าวมื้อเดียวเอง จะใช้เงินมากขนาดนั้นไม่ได้หรอกไม่งั้นคุณก็ปล่อยๆให้พวกเราเข้าไปด้วยความใจดีเถอะ อย่างมากฉันก็แค่ให้ทิปคุณเยอะกว่านี้หน่อยดิ"ถ้าเธอรู้ว่าร้านอาหารยวิ๋นติ่งแพงมากขนาดนี้ เธอจะไม่ได้เลือกมาที่นี่เลย"ขอโทษด้วยนะครับ พวกเรารับแต่วีไอพีเท่านั้นครับ" พนักงานยิ้มแบบมืออาชีพ"เฮ้ย ทําไมคุณถึงหัวรั้นขนาดนี้ล่ะ? ไปเรียกผู้จัดการของพวกคุณออกมา ฉันจะคุยกับเขาเอง" จางชุ่ยฮัวโกรธแล้ว"ขอโทษ
"ห๊ะ เจ้านาย?"หลี่ห้าวตกตะลึงไปหมด และตอบสนองไม่ได้เล็กน้อย"คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ไอ้คนนี้จะเป็นเจ้านายได้ยังไง?"ใบหน้าของจางชุ่ยฮัวก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อเช่นกัน"ทําไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ? คนที่เหยียดหยามคนอื่นแบบนี้! ผมไม่เคยเห็นใครอวดดีเท่าพวกคุณมาก่อน คาดไม่ถึงว่ายังจะพูดจาโอ้อวดกว่าเจ้าของร้านอีก" ผู้จัดการทําหน้าไม่ดีเมื่อกี้ในห้องส่วนตัว เขามองได้ชัดเจนมากนะอดีตเจ้านายหวางตง ได้โอนทั้งโรงแรมเยวิ๋นติ่งให้กับลู่เฉินแล้ว"ไม่ ไม่มีทาง ไอ้คนนี้ยากจนขนาดนี้ หาเงินจากไหนมาเปิดร้านอาหารล่ะ?" ใบหน้าของหลี่ห้าวเต็มไปด้วยความตกใจ"ผมหาเงินที่ไหนมาก็ไม่ต้องการให้คุณกังวลแล้วหรอก คุณแค่ต้องรู้ว่าตอนนี้ร้านอาหารนี้เป็นของผมก็พอแล้ว ดังนั้น มีพียงผมที่ไล่พวกคุณออกไปเท่านั้น" ลู่เฉินกล่าวอย่างใจเย็นพอคําพูดนี้พูดออกมา สีหน้าของจางชุ่ยฮัวและลูกชายเธอก็เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันทีลักษณะท่าทางของพวกเขาเหมือนกับได้กินอึไปแบบนั้นเดิมทีพวกเขาคิดจะพึ่งพากับโกลด์วีไอพีเพื่ออวดโอ้ต่อหน้าลู่เฉิน แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนเป็นเจ้าของร้านอาหารอย่างกะทันหันนี่มันคือการตบหน้าแท้ๆ!"
ในตอนนี้ โต๊ะที่อยู่ใกล้ริมหน้าต่างของร้านอาหารยวิ๋นติ่งจางชุ่ยฮัวและลูกชายเธอก็ยังคงบ่นอยู่"ไม่คิดว่าไอ้ขยะลู่เฉินนั้นเป็นเจ้านายได้เลยเหรอ? พระเจ้าตาบอดไปแล้วจริงๆ!" หลี่ห้าวไม่พอใจเล็กน้อย“ฮื่ม! ก็แค่ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินเท่านั้น! ถ้าไม่ใช่เพราะความช่วยเหลือของคุณฉาว เขาจะได้มีหน้ามีตาอย่างทุกวันนี้ได้อย่างไร?” จางชุ่ยฮัวเบ้ปาก"ใช่สิ รอจนกว่าคุณฉาวจะเบื่อเขาและเธอก็จะไล่ลู่เฉินไปทันที ถึงตอนนั้นดูสิว่าเขาจะมาหยิ่งผยองได้อย่างไร" หลี่ห้าวดูอิจฉามาก“ผู้ชายที่พึ่งผู้หญิงเพื่อให้ได้เลื่อนตำแหน่ง สุดท้ายแล้วก็ไม่มีน้ำยาอะไรหรอก มีเพียงชายหนุ่มที่มีความสามารถและรอบรู้อย่างยวี่ถางเท่านั้น ที่เป็นคนที่เป็นผู้ยอดเยี่ยมที่แท้จริง!” จางชุ่ยฮัวพูดยกย่องหลวี่ยวี่ถางและพูดจาดูถูกลู่เฉิน"พอพูดถึงพี่ยวี่ถางแล้ว น่าเสียดายจริงๆ ถ้าปีนั้นคุณไม่ได้ไปต่างประเทศ ตอนนี้ก็คงเป็นพี่เขยผมแล้วนะ" หลี่ห้าวพูดด้วยส่ายหัว"ใช่ๆ ยวี่ถาง คุณไม่รู้หรอก ตั้งแต่คุณไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ชิงเหยาก็เศร้าใจไปหลายวันเลยแหละ" จางชุ่ยฮัวพูดคล้อยตาม"แม่! พวกคุณพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน?" หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้ว
หลี่ชิงเหยามองย้อนกลับไปและพบว่าลู่เฉินกําลังเดินมาหาเธอ เธอก็ถามทันทีว่า "คุณหมายความว่าอะไร?""ในไวน์ถูกวางยาแล้ว ถ้าคุณดื่มไป จะถูกคนอื่นทำตามอำเภอใจ"ลู่เฉินเตือน"วางยาเหรอ?"หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย และมองไปที่หลวี่ยวี่ถาง"ลู่เฉิน คุณเข้าใจผิดอะไรไปหรือเปล่า?"ใบหน้าของหลวี่ยวี่ถางแข็งไปเล็กน้อยแล้วก็กลับสู่ภาวะปกติอย่างรวดเร็ว"เป็นความเข้าใจผิดหรือเปล่า คุณคงรู้ดีในใจ"ลู่เฉินกล่าวด้วยเสียงที่เย็นชา"ชิงเหยา คุณคิดว่าผมเป็นคนทรามแบบนั้นเหรอ?"หลวี่ยวี่ถางหันกลับมาด้วยสีหน้าที่จริงใจหลี่ชิงเหยามองไปทางซ้ายแล้วก็มองไปทางขวา และสุดท้ายก็ถามว่า “ลู่เฉิน คุณมีหลักฐานอะไรบ้าง?”“ผู้จัดการของร้านอาหารเห็นกับตา เขาเป็นพยานได้” ลู่เฉินกล่าว"ใช่ ผมเพิ่งเห็นอย่างชัดเจน เขาวางยาในไวน์!" ผู้จัดการเอื้อมมือชี้ไปที่หลวี่ยวี่ถาง"ใครก็รู้ว่าพวกคุณเป็นพวกเดียวกัน ถ้าพวกคุณจะร่วมมือกันมาใส่ร้ายผม แม้ผมจะมีเหตุผลมากมายก็แก้ตัวไม่ได้เลย"หลวี่ยวี่ถางส่ายหัวเขาทำท่าทางที่เหมือนถูกใส่ร้าย"ลู่เฉิน ในที่สาธารณะ ถ้าคุณไม่มีหลักฐานที่แม่นยำ อย่าพูดสุ่มๆดีกว่า" หลี่ชิงเหยาดูเคร่งขรึมด้
มองลู่เฉินมองดูสีหน้าที่โกรธของหลี่ชิงเหยาและฟังคําพูดที่แสบแก้วหูนั้น เขาก็ตกตะลึงอยู่ที่เดิมและพูดไม่ออกอะไรไวน์ที่ถูกสาดใส่หน้าเขาตกลงบนพื้นอย่างทีละหยดตามคางเขาทำให้เขาดูทุลักทุเลเล็กน้อยเขาคิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาได้คลี่คลายลงแล้ว แต่ไม่ได้คิดว่ามันจะยังคงเปราะบางเหมือนกับกระดาษ"ดังนั้นคุณคิดว่าผมจงใจใส่ร้ายป้ายสีเขาเหรอ"ลู่เฉินขมวดคิ้วลึก สายตาของเขาซับซ้อนมาก "ในสายตาของคุณ ผมไม่น่าไว้วางใจขนาดนั้นเหรอ?""ถูกต้อง!" หลี่ชิงเหยาพูดออกมาโดยไม่ลังเลแต่ในไม่ช้าเธอก็เสียใจเล็กน้อยแล้วแต่เธอที่คุ้นเคยกับความแข็งแกร่งจะบากหน้าไปอธิบายไม่ได้"ฮ่าฮ่า... ดี ในที่สุดคุณก็ได้พูดความคิดในใจออกมาแล้ว"ลู่เฉินหัวเราะเยาะตัวเอง ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง "ดูเหมือนว่าผมยุ่งเรื่องของคนอื่นแล้ว ไม่คิดว่าหลังจากผ่านไปหลายปี คุณยังมีความรู้สึกกับเขาอยู่""คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไรล่ะ?" หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้ว"ผมพูดผิดไปเหรอ? ก่อนหน้านี้บอกว่าไม่ติดต่อกันอีกอะไรอย่างนั้น แต่คืนวันนั้นก็ไปดื่มเหล้าและออกเดทด้วยกัน คุณนี่เป็นปากไม่ตรงกับใจอย่างเป็นแบบแผนเลย""ฉัน..."หลี่ชิงเหย
วันเช้ารุ่งขึ้น ภายในเทียนเซียงหยวนเมื่อลู่เฉินได้รับเชิญเข้าไปในวิลล่า เขาพบว่านอกจากฉาวซวนเฟยแล้ว ยังมีชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างแข็งแรงคนหนึ่งอีกด้วยผู้ชายคนนั้นสวมชุดสีดํา ร่างกายเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ มวยคู่เป็นแคลลัส เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้"คุณลู่คะ ขอโทษค่ะ ครั้งนี้จะต้องรบกวนคุณอีกแล้ว" ฉาวซวนเฟยลุกขึ้นทักทาย"เป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องเกรงใจหรอก อีกอย่าง พวกเขากำหนดให้ผมไป ผมก็หลบไม่ได้เลย"ลู่เฉินยิ้มเบาๆหลังจากที่ฉาวอานอานถูกลักพาตัวเมื่อวานนี้ คนของหม่าเทียนหาวก็กำหนดให้เขาไปด้วย"คุณลู่คะ มานี่ค่ะ ฉันจะแนะนําให้คุณรู้จัก คนนี้คือหลิวเฉียง เป็นนักรบชั้นยอดที่สํานักงานใหญ่ของตระกูลฉาวส่งมา" ฉาวซวนเฟยเอื้อมมือไปชักให้ลู้เฉินเห็นไปทางชายวัยกลางคน"เป็นอาจารย์หลิวหรือ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ทัศนคติเขาไม่ต่ำต่อยและไม่เย่อหยิ่ง"คุณก็คือลู่เฉินเหรอ?"หลิวเฉียงเงยหน้ามองขึ้นๆลงๆลู่เฉิน "ได้ยินว่า... คุณฆ่าชุนเหลยและเสี้ยปิงสองคนนั้นเหรอ?""ถือว่าใช่" ลู่เฉินพยักหน้า"ใช่ก็ใช่ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ อะไรคือเรียกว่าถือว่าใช่ล่ะ? พูดไม่ชั