บทที่ 73

วันเช้ารุ่งขึ้น ภายในเทียนเซียงหยวน

เมื่อลู่เฉินได้รับเชิญเข้าไปในวิลล่า เขาพบว่านอกจากฉาวซวนเฟยแล้ว ยังมีชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างแข็งแรงคนหนึ่งอีกด้วย

ผู้ชายคนนั้นสวมชุดสีดํา ร่างกายเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ มวยคู่เป็นแคลลัส เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้

"คุณลู่คะ ขอโทษค่ะ ครั้งนี้จะต้องรบกวนคุณอีกแล้ว" ฉาวซวนเฟยลุกขึ้นทักทาย

"เป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องเกรงใจหรอก อีกอย่าง พวกเขากำหนดให้ผมไป ผมก็หลบไม่ได้เลย"ลู่เฉินยิ้มเบาๆ

หลังจากที่ฉาวอานอานถูกลักพาตัวเมื่อวานนี้ คนของหม่าเทียนหาวก็กำหนดให้เขาไปด้วย

"คุณลู่คะ มานี่ค่ะ ฉันจะแนะนําให้คุณรู้จัก คนนี้คือหลิวเฉียง เป็นนักรบชั้นยอดที่สํานักงานใหญ่ของตระกูลฉาวส่งมา" ฉาวซวนเฟยเอื้อมมือไปชักให้ลู้เฉินเห็นไปทางชายวัยกลางคน

"เป็นอาจารย์หลิวหรือ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

ลู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ทัศนคติเขาไม่ต่ำต่อยและไม่เย่อหยิ่ง

"คุณก็คือลู่เฉินเหรอ?"

หลิวเฉียงเงยหน้ามองขึ้นๆลงๆลู่เฉิน "ได้ยินว่า... คุณฆ่าชุนเหลยและเสี้ยปิงสองคนนั้นเหรอ?"

"ถือว่าใช่" ลู่เฉินพยักหน้า

"ใช่ก็ใช่ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ อะไรคือเรียกว่าถือว่าใช่ล่ะ? พูดไม่ชั