บทที่ 616

"แม่ง ตระกูลต่งมีคนมาเยอะขนาดนี้เหรอ"

ทันทีที่มาถึง ฉาวอันอันก็ตกใจกับฉากตรงหน้าแล้ว

เดิมพื้นที่ที่กว้างขวางเต็มไปด้วยผู้คนแล้ว

มองไปรอบๆ ส่งเสียงดังสนั่น

โชคดีที่มีกองทัพต่งรักษาความสงบเรียบร้อย สถานการณ์ยังสามารถควบคุมได้

"ต่งเทียนเป่าหลงใหลในพรสวรรค์ มีชื่อเสียงโด่งดัง ย่อมได้รับความสนใจอย่างมาก" ฉาวก้วนยิ้มเล็กน้อย

"พ่อครับ ต่งเทียนเป่าเก่งขนาดนั้น ลู่เฉินจะชนะได้หรือไม่" ฉาวอันอันถามอย่างลึกซึ้ง

"ค่อนข้างยาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาส" ฉาวก้วนตอบ

"ฮึ่ม! ผู้ชายคนนี้มีเส้นเอ็นเส้นเดียว โน้มน้าวไม่ได้ สักพักก็แพ้แล้วดูว่าเขาจะทําอย่างไร"

ฉาวซวนเฟยแสร้งทําเป็นไม่แยแส แต่ความกังวลในสายตากลับซ่อนอะไรไม่ได้

ในช่วงสามวันที่ผ่านมา เธอพยายามโน้มน้าวลู่เฉินด้วย แต่เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้

"ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ พยายามทําให้ดีที่สุดก็พอ อีกอย่าง แพ้ต่งเทียนเป่า ไม่น่าอาย" ฉาวก้วนยิ้ม

จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้สนใจการต่อสู้แบบเด็ดขาดบนสังเวียนมากนัก

แต่ใครเรียกลู่เฉินว่าเป็นลูกเขยของตัวเอง

ในฐานะพ่อตาในอนาคต ย่อมต้องมาให้กำลังใจ

"โย่ว เหล่าฉาว อะไรทําให้เธอมาที่นี่"

ใน