แต่ละคนก้าวร้าว เปิดตาด้วยความโมโห"ใครจะมา กล้ามาแสดงตัวดุร้ายในตระกูลต่ง"ผู้เชี่ยวชาญสามคนของตระกูลต่งก็กระโดดขึ้นไปบนเวทีโดยตรง จ้องมองอย่างดุเดือด"ฮึ่ม! ขยะพวกนี้ของพวกคุณ ยังไม่มีสิทธิ์รู้ชื่อผม ให้ต่งเทียนเป่าขึ้นเวทีเพื่อรับมือกับสงคราม!"ชายในชุดเขียวชี้ปืนของเขาอย่างเอียงและมองอย่างห่างเหิน"คนนี้ใคร คาดไม่ถึงว่าจะบ้าระห่ำแบบนี้?""ยั่วยุต่งเทียนเป่าในที่สาธารณะ ผู้ชายคนนี้กล้าหาญจริง ๆ""เพื่อที่จะโดดเด่น ชีวิตก็ไม่เอาแล้วจริง ๆ"เมื่อมองไปที่ชายในชุดเขียวที่หยิ่งผยอง ทุกคนด้านล่างเวทีอดไม่ได้ที่จะพูดคุยกัน"จะท้าทายอาจารย์เทียนเป่า ต้องผ่านด่านของเราก่อน"มือฉมังตระกูลต่งสามคนชักมีดเข้าหากันทันที"ฮึ่ม! ในเมื่อพวกคุณชอบตายขนาดนี้ งั้นผมก็จะสนองให้กับพวกคุณ!"ชายในชุดเขียวส่ายปืนและโจมตีโดยตรงปืนของเขาเหมือนสายรุ้ง มีความเร็วแสงและไม่สามารถป้องกันได้ในชั่วพริบตา ก็ฆ่าผู้เชี่ยวชาญในตระกูลต่งคนหนึ่งแล้วพอสีหน้าของมือปืนคนนั้นเปลี่ยนไป ก็ยกมีดขึ้นมาขวางทันที"เชียง!"ปลายปืนสัมผัสกับใบมีดและหักดาบเหล็กสีดำตรงจุดนั้น จากนั้น ด้วยพลังที่เหลืออยู่ทั้งหมด ก็แทง
"ไอ้หนู มาให้ผมจัดการแกซะ!"ในเวลานี้ ชายร่างกำยำที่ถือดาบก็กระโดดขึ้นไปบนสังเวียนก่อนร่างกายของชายที่ถือดาบนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ถือดาบซึ่งมีน้ำหนักหนึ่งร้อยกิโลกรัมดูเหมือนเบา ราวกับไม่มีอะไรอยู่ในมือของเขา“คุณเป็นใคร กล้าดียังไงขึ้นไปบนเวที อยากตายหรือไง”ชายชุดน้ำเงินชักปืนยาวมาชี้หน้า พร้อมด้วยสายตาดูถูก"ผมคือปรมาจารย์ของนิกายดาบใหญ่ เนี่ยหยุน"ชายถือดาบจับด้ามดาบไว้แน่น รอบกายของเขามีรัศมีอาฆาตแผ่ซ่านออกมาอย่างไม่รู้จบ"ที่แท้คือเนี่ยเหมินเหรอเนี่ย ก็ว่าทำไมคุ้นหน้าคุ้นตา"“ สำนักดาบใหญ่นั้นค่อนข้างมีชื่อเสียง และดาบของปรมาจารย์เนี่ย ยิ่งเป็นที่น่าเกรงขาม ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มันสามารถแยกหิน ตัดทองและหยกได้ มันทรงพลังอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!”“เมื่อปรมาจารย์เนี่ยลงมือ เด็กคนนี้จะต้องตายในวันนี้!”"ปรมาจารย์เนี่ย! สั่งสอนเด็กคนนี้ให้หนัก ๆ เพื่อแก้ชื่อให้กับนักรบเจียงหนานอู่ของเรา!"การปรากฏตัวของเนี่ยหยุนทําให้ทุกคนด้านล่างเวทีปรบมือสนั่น"ฮึ่ม! สำนักดาบใหญ่อะไร ไม่เคยได้ยินมาก่อน"ชายในชุดน้ำเงินยังคงหยิ่งผยองและไม่ได้เห็นคู่ต่อสู้ในสายตาเลย"เจ้าเด็กโอหั
หากการเอาชนะคนๆ หนึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นโชค การเอาชนะปรมาจารย์มากกว่าหนึ่งโหลติดต่อกันถือเป็นความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง!ชายในชุดน้ำเงินทำให้ฝูงชนตกใจในความแข็งแกร่งของเขาเอาชนะคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุได้เกือบครึ่ง"ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันแน่ คาดไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้""ใส่ชุดน้ำเงินทั้งตัว เก่งในการยิงปืน ที่เพิ่งโด่งดังไปทั่วโลกและเชี่ยวชาญในการท้าทายปรมาจารย์""อะไรนะ ที่แท้ก็คือชิงอี้นั่นน่ะเหรอ ฉันได้ยินมาว่าแม้แต่ยอดมือปราบ 20 อันดับต้นๆ เฉินสง ยังพ่ายแพ้ต่อเขาเลย!""สามารถเอาชนะผู้แข็งแกร่งอย่างเฉินสงได้ ผู้ชายคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่"เมื่อทราบชื่อชายชุดน้ำเงิน ที่เกิดเหตุได้เกิดเหตุโกลาหลขึ้นอีกครั้งเมื่อเร็ว ๆ นี้ชิงอี้มีชื่อเสียงมากและเอาชนะผู้เชี่ยวชาญหลายคนได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเอาชนะเฉินสง เขาก็มีชื่อเสียงในคราวเดียว!เพียงแต่ใบหน้าของชิงอี้นั้นเป็นความลับ มีเพียงไม่กี่คนที่ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขาฉันไม่ได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะมาที่ตระกูลต่งในวันนี้และท้าทายเจียงหนานหวู่หลินในที่สาธารณะ“ต่งเทียนเป่า! ตอนนี้ถึงตาคุณขึ้นเวทีแล้ว!”หลังจากสร้
"อะไรนะ!"เมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปในพริบตาเบิกตากว้าง ด้วยความตกใจพวกเขาทั้งหมดมองเห็นความแข็งแกร่งของชิงอี้ได้อย่างชัดเจนโดยเฉพาะอย่างยิ่งกรแกะสุนที่ยิงไปเมื่อกี้นี้ทรงพลังและร้ายแรงอย่างไรก็ตาม การยิงที่น่ากลัวเช่นนี้ แต่ถูกต่งเทียนเป่าสกัดไว้ได้อย่างง่ายดายไม่ใช่ด้วยอาวุธหรือโล่ แต่ด้วยเนื้อหนังและอกของตัวเองนี่ม้าหรือคนกันแน่เนี่ย"เป็นไปได้อย่างไร"ชายชุดน้ำเงินถึงกับตกใจ จนถอยออกมาหลายก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อการยิงของเขาครั้งนี้เป็นทักษะที่ฝึกฝนมาอย่างหนักหากเพียงได้ใช้แล้ว ใครก็ไม่อาจต้านแม้แต่ เฉินสงซึ่งอยู่ในอันดับยี่สิบของอันดับสวรรค์ ก็พ่ายแพ้ในนัดนี้เขาคิดว่าจะสามารถตัดสินผลแพ้ชนะในนัดเดียวและเอาชนะต่งเทียนเป่าได้ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะใช้ร่างกายบัง และยังไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยแม้ว่าคุณจะสวมชุดเกราะ แต่พลังการเจาะทะลุของการยิงนี้ยังคงทําให้คนได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกฝ่ายกลับไม่เป็นอะไร น่ากลัวเกินไปแล้ว“นี่คือการโจมตีเต็มตัวของคุณเหรอ? มันน่าผิดหวังจริงๆ” ต่งเทียนเป่าส่ายหัว"อย่าหยิ่งผยองเกินไป ผมไม่เชื่อว่าคุณจะถูกยิงไม
จะต้องเจอกับปีศาจแบบนี้เหรอพลังยังกับม้า จะต่อสู้ยังไงไหว"ท่านผู้นำ การต่อสู้ของเทียนเป่า จะเข้าตาธรรมของท่านได้หรือ"บนที่นั่งชมการต่อสู้ของเหลยเทียน ต่งฉางเหิงพูดด้วยรอยยิ้มลูกชายเปล่งประกายบนเวที เขาภูมิใจมาก"ไม่เลวเลย น่าทึ่งจริง ๆ"หวังฝูหลงพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "ตามที่สามีเห็น ภายในสิบปี ต่งเทียนเป่าคาดว่าจะโจมตีดินแดนของอาจารย์ศิลปะการต่อสู้"พอคําพูดนี้ออกมา หลายคนรอบตัวก็เปลี่ยนสีหน้าไปนักรบบูโด นั่นเป็นการดํารงอยู่ของเทพเจ้าและมังกรในท้องฟ้าเมื่อมองไปที่เจ็ดมณฑลเจียงหนานทั้งหมด มีประชากรหลายร้อยล้านคน จนถึงตอนนี้มีปรมาจารย์ผู้ทรงพลังเพียงห้าคนเท่านั้นและทุกคนต่างก็เป็นบุคคลสำคัญที่ทรงอิทธิพลและมีชื่อเสียงไปทั่วโลกการแสต่งของต่งเทียนเป่าในตอนนี้ทำให้ผู้นำพันธมิตรเก่าได้รับการประเมินที่สูงเช่นนี้พอที่จะเห็นว่าพรสวรรค์ของมันน่ากลัวแค่ไหน!“ฮ่าฮ่าฮ่า... ท่านผู้นำก็ชมมากเกินไป แม้ว่าเด็กคนนี้จะมีความสามารถและความแข็งแกร่งอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังต้องได้รับการขัดเกลา”ต่งฉางเหิงแสร้งทําเป็นถ่อมตัว แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แต่ไม่สามารถยับยั้งได้ภายในสิบปี ตราบใดที่
"ไม่ใช่หรอกน่า กล้าขึ้นจริง ๆ เหรอ"เมื่อมองไปที่ลู่เฉินที่เดินขึ้นสังเวียน จู่ๆหลายคนก็หัวเราะไม่ออกแล้วต่างมองหน้ากันต่างตกใจตอนแรกพวกเขาคิดว่า ลู่เฉินแค่เสแสร้งเท่านั้น ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าขึ้นเวทีจริง ๆผู้ชายคนนี้ อยากตายหรือไง"คนนั้นใคร คุณจะยอมกินขี้ไม่ใช่เหรอ กินเถอะ"หงหนิวกล่าว“......”มุมตาของเจิ้งเจี้ยนกระตุกและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจเขาก็พูดอย่างนั้น ใครจะคิดว่าลู่เฉินจะกล้าขนาดนี้ เหมือนโดนตบหน้า"เดี๋ยวก่อน ลู่เฉินไม่ใช่หัวหน้าแก๊งเหยียนหลงจริง ๆ ใช่ไหม"ในเวลานี้ จูชิงก็ตอบสนองอย่างกะทันหันกล้าท้าทายต่งเทียนเป่า จะมีใครนอกจาก น้องใหม่เมืองนั้น หัวหน้าแก๊งเหยียนหลง“เป็นไปไม่ได้! เขาจะเป็นผู้นำของแก๊งเหยียนหลงได้อย่างไร?” หลัวถงปฏิเสธ"ฮึ่มๆ! จนถึงตอนนี้ยังกล้าปากแข็งอีกเหรอ ได้ วันนี้ผมจะทำให้คุณตาสว่าง!"หงหนิวหัวเราะเย็นชาคว้าเหรียญออกจากแขนเสื้อ โยนใส่หน้าหลัวถง"คุณ..."หลัวถงกำลังจะลงมือ แต่เมื่อจ้องมองดีดีแล้วนั้น ก็กลับต้องตะลึงเพราะสิ่งที่เพิ่งโยนออกมา มันเป็นเหรียญของแก๊งเหยียนหลง"แหกตาดู เห็นชัดหรือยัง ตอนนี้มีอะไรจะพ
ต่งเทียนเป่าส่ายหัวและยิ้ม "คุณคงไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถใช้ชื่อเสียงของผมมาสร้างชื่อเสียงที่นี่ได้ใช่ไหม"ตัวตลกน่ะ เขาเห็นมาเยอะแล้วผู้ท้าชิงในอดีตพยายามที่จะได้รับความนิยมและใช้เขาเป็นจุดเริ่มต้นในการมีชื่อเสียงเช่นชิงอี้ชายชุดน้ำเงินอย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ล้วนกลายเป็นผู้พ่ายแพ้ให้แก่เขา“ก่อนอื่น ผมไม่สนใจที่จะมีชื่อเสียงอย่างที่คุณพูดถึง อย่างที่สอง ผมขอท้าคุณเพราะฉันพบว่ามันลำบากและวางแผนที่จะยุติเรื่องกับตระกูลต่งของคุณ” ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น"ตัดสินใจแล้วเหรอ คุณจะตัดยังไงล่ะ" ต่งเทียนเป่ากล่าวและยิ้มเยาะ“ง่ายมาก หากผมเอาชนะคุณในวันนี้ ตระกูลต่งของคุณจะต้องหลีกเลี่ยงฉันนับจากนี้ไป” ลู่เฉินตรงไปตรงมา"แพ้เหรอ ฮ่าฮ่า..."ต่งเทียนเป่าตกใจในตอนแรก จากนั้นหัวเราะออกมาดังๆ ราวกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกทุกคนด้านล่างเวทียิ่งหัวเราะเยาะและมองคนโง่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งอย่างต่งเทียนเป่า สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ก็บุญแล้วยังบุ่มบ่ามว่าจะเอาชนะอีกฝ่าย มันเจียมเนื้อเจียมตัวจริง ๆ"เด็กคนนี้น่าสนใจไม่น้อย มีความมั่นใจมากเลยทีเดียว"ในอัฒจันทร์ผู้ชม ต่งฉางเหิงยิ้มติดตลก"ฮึ่ม! ไม
บนเวที ต่งเทียนเป่ากําลังหัวเราะอยู่ด้านล่างเวที ผู้ชมก็หัวเราะประโยคง่าย ๆ ของลู่เฉินกลายเป็นเรื่องตลกของคนทั้งสนามในสายตาของทุกคน ลู่เฉินสามารถปิดกั้นต่งเทียนเป่าทั้งสามเคล็ดลับได้หรือไม่ก็เป็นปัญหา ยังกล้าพูดอย่างบ้าคลั่งเพื่อเอาชนะ เป็นสิ่งที่เหลวไหลที่สุดในโลก"หัวเราะอะไร ตลกขนาดนั้นเลยเหรอ"ลู่เฉินถามด้วยน้ำเสียงสงบการแสต่งออกที่เฉยเมยนั้นดูเหมือนจะไม่สนใจการวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคนที่อยู่ด้านล่างเวทีเลย"คุณคิดว่าอย่างไร"ต่งเทียนเป่ายิ้มไม่เปลี่ยน "ดูท่าทางจริงจังแบบนี้สิ คุณคิดว่าตัวเองจะชนะจริง ๆ เหรอ"“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ หรือว่าคุณมีสามหัวหกแขน ถ้าไม่มี ทำไมคุณถึงคิดว่าจะไม่แพ้” ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น"ฮ่าฮ่า... ผมไม่รู้ว่าคุณเอาความมั่นใจมาจากไหนมาพูดแบบนี้ แต่ไม่เป็นไร ในไม่ช้าผมจะให้คุณเข้าใจว่าช่องว่างระหว่างคุณกับฉันมันไกลแค่ไหนต่งเทียนเป่าเหยียดมือข้างหนึ่งออกแล้วเกี่ยวนิ้วของเขาที่ลู่เฉิน และพูดด้วยรอยยิ้มขี้เล่น: "มาเลย ฉันจะให้คุณสามกระบวนท่าก่อนเพื่อดูว่าคุณหนักแค่ไหน"“ผมแนะนำให้คุณอย่าทำเช่นนี้ คราวที่แล้วเฉินสงที่ขอให้ผมทำสามกระบวนท่า ยังคงนอนอยู่บนเ