บทที่ 590

พวกเธอเข้าประตูอย่างก้าวร้าว เพื่อทวงหนี้และแม้กระทั่งพร้อมที่จะบังคับหนี้อย่างรุนแรง

ตราบใดที่ซือถูหล่างกล้าเล่นลูกไม้ พวกเขาก็จะต้อนรับด้วยไม้กระบอง

อย่างไรก็ตาม พวกเธอไม่ได้คาดหวังจริง ๆ ว่าอีกฝ่ายไม่เพียงแต่ยอมรับความผิดพลาดเท่านั้น แต่ยังพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าจะชดเชยความสูญเสียของพวกเธอด้วย

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งสองอดไม่ได้ที่จะหวั่นไหวเล็กน้อย

หรือว่า ซือถูหล่างเป็นผู้บริสุทธิ์จริง ๆ

"ซือถูหล่าง ถ้าคุณเป็นเหยื่อ แล้วจะเอาเงินมาชําระหนี้เยอะขนาดนี้มาจากไหน?" จางชุ่ยฮัวตั้งคําถาม

"ผมไม่มีเงินจริง ๆ แต่ผมสามารถหาคนมายืมได้"

ซือถูหล่างถอนหายใจยาว ๆ ว่า "ผมอยู่ในนครเอกของมณฑลก็ถือว่ามีเครือข่ายนิดหน่อย รู้จักเพื่อนไม่น้อย เมื่อกี้คนเหล่านั้น พวกคุณได้เห็นแล้วใช่ไหม? ผมเลี้ยงข้าวพวกเขา และเพื่อยืมเงินที่ได้ชดเชยการขาดทุนของพวกคุณ"

ได้ยินอย่างนี้ ในที่สุดทั้งสองก็ประทับใจกันแล้ว

ยืมเงินก็ต้องใช้หนี้ คนนี้ ไม่ต้องพูดจริง ๆ

ดูเหมือนว่าพวกเธอจะเข้าใจผิดจริง ๆ

"เสี่ยหล่าง แล้วเงินของคุณ ยืมมาหรือยัง?"

จางหงเหมยน้ําเสียงอ่อนลง ลองถาม

"ยืมมาแล้ว พอจะคืนเงินที่พวกคุณถูกหลอกพอดี" ซือถู