บทที่ 586

ชายหนุ่มและหญิงสาวหลายคนเริ่มโห่ร้อง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เห็นลู่เฉินในสายตาของพวกเขา

"คุกเข่าขอโทษทันที ไม่งั้น ผมจะให้พวกคุณมือและเท้าหัก!" ลู่เฉินอาเจียนออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา

"โย่วฮ่า แม่งบ้าอีกหรือ?"

ในเวลานี้ ชายคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า ยื่นนิ้วออกมา จิ้มหน้าอกของลู่เฉินอย่างแรง ตะโกนว่า "เด็กน้อย คุณรู้ไหมว่าเราเป็นใครไหม? กล้าทิ้งป่าต่อหน้าเรา เชื่อหรือไม่..."

เสียงของเขายังไม่ตก ถูกตบหน้าอย่างแรง

"แป๊ะ!"

ฟังเพียงเสียงกรอบๆ

ชายคนนั้นลุกขึ้นจากอากาศทันที หัวของเขาทุบกระจกหน้าต่างรถ และครึ่งตัวเหมือนปลูกต้นกล้าและปลูกเข้าไปโดยตรง

"คุณกล้าตีคนของฉันเหรอ? หาตายจริง ๆ!"

เมื่อเห็นฉากนี้ หญิงผมแดงก็โกรธทันที

เมื่อเห็นเพียงฝีเท้าของเธอเล็กน้อย คนทั้งหมดก็ดีดตัวออกมาอย่างกะทันหัน ความเร็วของเธอเร็วมาก

หลังจากเข้าใกล้แล้ว เธอก็ต่อยลู่เฉินอย่างรุนแรง

หมัดนี้ เหมือนเสือโคร่งมีชีวิตชีวา เต็มไปด้วยพลัง ได้ยินเสียงหวีดหวิวราง ๆ

เห็นได้ชัดว่าเป็นนักฝึกหัด

"ฮึ่ม!"

ลู่เฉินมีสีหน้าไร้อารมณ์ ออกหมัดจับหญิงผมแดงแล้วหักอย่างแรง

"คลิก!"

เสียงดังสนั่น แขนหญิงผมแดงหักในที่เกิดเหตุ