LOGINShare
บทที่ 550
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 551
อะไรนะ จะย้ายกองทัพอีกหรือ" เพราะคําพูดของฉาวเปียว ทุกคนก็ตกใจ ตอนแรกคิดว่าเรื่องจะราบรื่นมาก ตราบใดที่ซ่างกวนหงพยักหน้า การหมั้นหมายของทั้งสองยังคงเหมือนเดิม ไม่คิดว่าสุดท้ายจะเป็นแบบนี้ "ฉันก็ไม่เข้าใจแล้ว ฉันด้อยกว่าฉาวซวนเฟยที่ไหนกันแน่ ทําไมซ่างกวนหงถึงไม่ยอมแต่งงานกับฉัน" ฉาวจื่อยวนกัดฟันและโกรธมาก ในฐานะที่เป็นผู้หญิง การที่เธอสามารถริเริ่มที่จะขอแต่งงานได้ ได้ลดระดับลงอย่างมากแล้ว อย่างไรก็ตาม ซ่างกวนหงไม่ไว้หน้าเลย บอกให้คนไล่เธอออกไปโดยตรง แม้แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ แม้แต่ตาก็ไม่ได้มองเธอ มันน่าอับอายขายหน้าอย่างโจ่งแจ้ง! "ซ่างกวนหงปฏิเสธที่จะเปลี่ยนการแต่งงาน ฉาวซวนเฟยก็ไม่ยอมแต่งงาน ตอนนี้จะทํายังไงดี" มีคนถามอย่างกะทันหัน "ให้ผมพูด ฉีกหน้ามันไปเลย" ฉาวจื่อยวนพูดอย่างโมโหเล็กน้อย "ในเมื่อซ่างกวนหงไม่ไว้หน้าเรา เราก็ไม่จําเป็นต้องไว้หน้าเขา!" "จื่อยวน! ระมัดระวังคําพูด!" ฉาวจูนรีบส่งเสียงหยุด พูดแบบนี้พูดมั่วซั่วไม่ได้ ระวังกำแพงมีหู "เจ้าสาม คุณเป็นหัวหน้าตระกูล คุณตัดสินใจเถอะ" ฉาวเปียวนั่งลงด้วยความโกรธ หยิบถ้วยชาขึ้นมาดื่มจนหมด เพิ่งมาอยู่ที
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 552
"ลูกชาย! ลุกกลับมาได้อย่างไร ลุกไม่ได้ฆ่าศัตรูที่ชายแดนเหรอ" หลังจากกระสับกระส่ายเล็กน้อย ฉาวเปียวมีสีหน้าดีใจมากและรีบต้อนรับ "ตอนนี้ชายแดนมั่นคงมาก ดังนั้นผมจึงขอลาและกลับล่วงหน้า" ฉาวอี้หมิงพูดด้วยรอยยิ้ม "ดี... กลับมาได้ดีนะ ไม่ได้เจอกันหนึ่งปี ลูกกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง" ฉาวเปียวตบไหล่ของฉาวอี้หมิง ดูปลื้มใจมาก ในบรรดาคนรุ่นใหม่ของตระกูลฉาวทั้งหมด ลูกชายของตัวเองมีอนาคตที่สดใสที่สุด "พ่อ ผมบอกข่าวดีให้ ผมได้เลื่อนตําแหน่งแล้ว ตอนนี้ผมเป็นนายทหารระดับสูงในกองทหารม้าเสือและเสือดาว ดูแลคนเป็นพัน!" ฉาวอี้หมิงพูดอย่างหยิ่งผยอง "อะไร นายทหารระดับสูงเหรอ" พอคําพูดนี้ออกมา ทุกคนก็โกลาหล ใบหน้าแต่ละคนก็แปลกใจและอิจฉามาก นายทหารระดับสูงขึ้นไปอีกขั้นก็ลำเอียงละสิ ตอนนี้ฉาวอี้หมิงยังไม่ถึงสามสิบ ก็กลายเป็นนายทหารระดับสูงแล้ว อนาคตไม่มีที่สิ้นสุด "ฮ่าฮ่าฮ่า...ดี! เยี่ยมมาก!"ข "ลูกชายของผมยอดเยี่ยมจริง ๆ ในเวลาเพียงปีเดียว คาดไม่ถึงว่าจะได้เลื่อนตําแหน่งเป็นข้าราชการอีกครั้ง พ่ออย่างผมก็ได้รับประโยชน์เช่นกัน" “ถ้าพ่อยอดเยี่ยมมีความสามารถ ลูกก็ต้องยอดเยี่ยมมีความสามารถ！”
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 553
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตระกูลฉาวเริ่มแจกบัตรเชิญเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับวันเกิดครบรอบ 50 ปีของฉาวก้วน ในฐานะที่เป็นหนึ่งในห้าตระกูลมหาเศรษฐี ตระกูลฉาวมีเครือข่ายมากมาย ส่วนฉาวก้วนซึ่งเป็นผู้นำกลุ่มยิ่งได้รับความเคารพนับถือ ดังนั้นเมื่อข่าววันเกิดออกมา เกือบครึ่งหนึ่งของเมืองหลวงของจังหวัดก็ตกตะลึง คนดังในสังคม คนรวยและผู้มีอํานาจนับไม่ถ้วน ล้วนแห่กันไป... ห้าวันต่อมา เช้าตรู่ ณ คฤหาสน์ฉาว เพราะเรื่องงานเลี้ยงวันเกิด ทั้งตระกูลฉาวเริ่มยุ่งขึ้น จัดงานอลังการมาก ต้องรู้ว่าวันนี้ไม่ใช่แค่งานเลี้ยงวันเกิดเท่านั้น แต่ยังเป็นวันต้อนรับญาติของซ่างกวนหงด้วย ตระกูลฉาวจําเป็นต้องใช้สถานการณ์นี้เพื่อให้ซ่างกวนหงถอยกลับ ในขณะนี้ ในห้องส่วนตัวของผู้หญิงคนหนึ่ง ฉาวซวนเฟยมองใบหน้าที่ขาวนุ่มชุ่มชื้นและเปล่งประกายในกระจก เธอประหลาดใจและมีความสุข หลังจากก่อนหน้านี้ที่ได้รับบาดเจ็บ เธอไม่เคยส่องกระจกอีกเลย เพราะกลัวเห็นหน้าตัวเอง แต่ตอนนี้ บาดแผลที่แหลมคมนั้น ได้หายไปหมดแล้ว แม้แต่รอยแผลเป็นก็ไม่เหลือ แม้หลังจากบํารุงผิวแล้ว ผิวของเธอก็กลายเป็นสีชมพูขึ้น เห็นได้ชัดว่าครีมของลู
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 554
วันนี้เป็นวันครบรอบ 50 ปีของฉาวก้วน คนดังในสังคมหลายคนได้ยินข่าวมาแสดงความยินดีที่บ้าน แม้ว่างานเลี้ยงยังไม่เริ่ม แต่ในห้องจัดเลี้ยงในขณะนี้มีคนจํานวนมากรวมตัวกันแล้ว แขกเหรื่อที่ไปมา ก็ยิ่งหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย "ลู่เฉิน คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร" ในเวลานี้ ทันใดนั้นเสียงผู้หญิงก็ดังขึ้นข้างหลัง ลู่เฉินมองย้อนกลับไปและเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยหลายหน้า ซึ่งก็คือสุ่ยหนิงซือ จูฉิง หลัวทง เจิ้งเจี้ยนและคนอื่น ๆ ที่เคยพบกันมาก่อน คนเหล่านี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉาวซวนเฟย จําได้ว่าในเวลานั้น สุ่ยหนิงซือซึ่งเป็นราชินีแห่งภาพยนตร์วรรณกรรมถูกจ้องมองและถูกผู้ดูแลของตระกูลหลงหาเรื่องเพราะเรื่องสัญญา เขาเป็นคนที่ลงมือช่วยเหลือและทุบตีคน ต่อมาหลังจากหลงอ้าวกลับไปที่จงโจว เขาก็ไม่ได้เห็นคนเหล่านี้อีกเลย ไม่คิดว่าจะมาเจอที่นี่ในวันนี้ "เฮ้ย ผมถามคุณอยู่นะ ไม่พูดอะไรสักคํา ไม่มีมารยาทสุดๆ" จูชิงไม่พอใจเล็กน้อย “แน่นอนว่าผมมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิด ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่าไงล่ะ” ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น ยกเว้นสุ่ยหนิงซี เขาไม่ชอบคนเหล่านี้เลย "ฮึ่ม! ไม่คิดว่าคุณจะยังตื๊อซวนเฟยไม่ปล่อ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บบที่ 555
"คุณคุณ... คุณพูดมาได้ยังไง มียางอายบ้างไหม หยาบคายจริง ๆ" จูชิงโกรธจัดเล็กน้อย แม้ถ้อยคำของอีกฝ่ายจะสงบ แต่คำก็ฝังลงจิตใจ "ถูกต้อง! คนบ้านนอกก็คือคนบ้านนอก ไม่มีการศึกษาเลย!" เจิ้งเจี้ยนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ในฐานะบุคคลที่มีการศึกษาสูงและมีภูมิหลังทางครอบครัวที่มั่งคั่ง เขาเคยถูกดุด้วยเชือกชี้ไปที่จมูกของเขาเมื่อไหร่? “ผมพบคนแบบไหนก็จะพูดแบบนั้น? คุณยังคาดหวังให้ฉันปฏิบัติต่อคุณอย่างสุภาพเมื่อคุณอยู่ในสถานที่แปลก ๆ แห่งนี้หรอ?” ลู่เฉินกล่าวอย่างเย็นชา "คุณ..." จูชิงกัดฟัน อึ้งไม่รู้จะโต้แย้งอย่างไร "เอาล่ะ ทุกคนเป็นเพื่อนของซวนเฟย อย่าทําร้ายจิตใจเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เลย" เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ สุ่ยหนิงซือก็เริ่มจัดการเรื่องต่างๆ ให้ราบรื่นทันที วันนี้เป็นวันครบรอบ 50 ปีของพ่อของฉาวซวนเฟย หากเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นที่นี่ จะสร้างปัญหาให้กับเจ้าภาพอย่างไม่ต้องสงสัย "ช่างเถอะ เราอย่าเสวนากับคนแบบนี้เลย เพื่อหลีกเลี่ยงการลดตัวเองลง" หลัวทงสงบอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว แสดงท่าทางดูถูก "นั่นก็เหมือนกัน การโต้เถียงที่ไร้การศึกษาแบบนี้ สิ้นเปลืองคําพูดจริง ๆ" จูชิงมอ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 556
ถ้าผมจีบซวนเฟยได้ คุณก็มีโอกาส" หลัวทงตอบอย่างตรงไปตรงมา ฉาวจื่อยวนและฉาวซวนเฟยต่างก็เป็นความงามในระดับเดียวกัน การจีบไม่ใช่เรื่องง่าย "เฮ้ เฮ้... งั้นเราสองพี่น้องก็ต้องพยายามมากแล้ว" เจิ้งเจี้ยนทําหน้าตื่นเต้น "ยีนของตระกูลฉาวดีเกินไปไหม ทุกคนเป็นหนุ่มหล่อสาวสวย ถ้าฉันสามารถแต่งงานกับฉาวอี้หมิงและมีลูกได้ ลูกก็ต้องสวยเป็นพิเศษแน่นอน!" จูชิงหน้าตาเพ้อฝัน เมื่อได้ยินคําพูดนี้ หลัวทงและอีกหลายคนอดไม่ได้ที่จะพูดไม่ออก เรื่องยังไม่เริ่ม ก็เริ่มคิดถึงการมีลูกแล้ว? "เอ๊ะ... พวกเขาดูเหมือนจะเดินมาทางเราแล้วเหรอ คงไม่ได้สังเกตความสวยของฉันแล้วใช่ไหม ไม่ได้ ฉันต้องเติมหน้า!" เมื่อเห็นฉาวอี้หมิงเดินมาทางนี้ จูชิงทั้งตกใจและดีใจ จึงรีบหยิบกระจกออกมาและเริ่มเติมหน้า ส่วนหลัวทงและเจิ้งเจี้ยน ก็ยืดอกเก็บท้องทันที ทําตัวเป็นชายสูงศักดิ์ "อี้หมิง ชายที่สวมชุดขาวคนนั้นก็คือสามีของฉาวซวนเฟย ลู่เฉิน" "ถ้าไม่ใช่เขา บ้านเราก็คงไม่เดือดร้อนขนาดนี้" "และน้องชายของฉันชิงซู ก็ตายเพราะเขาเหมือนกัน" ทันทีที่ฉาวจื่อยวนเข้าประตูมา ก็สังเกตเห็นลู่เฉินที่นั่งดื่มชา ดวงตาของเธออดไม่ได้ที่จะแส
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 557
"ไม่ดื่ม ไปให้พ้น" สามคําง่าย ๆ ทําให้สถานการณ์เงียบกริบ ตั้งแต่ฉาวอี้หมิงเข้าประตู สายตาของทุกคนมองไปที่เขา ไม่รู้มีกี่คน ก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาใจ ดังนั้นเมื่อเห็นฉาวอี้หมิงดื่มอวยพรให้ลู่เฉิน กลุ่มคนรอบข้างรวมถึงจูชิง หลัวทงและเจิ้งเจี้ยน ต่างก็ประหลาดใจมาก ถึงกับอิจฉาริษยา สามารถทําให้ฉาวอี้หมิงดื่มอวยพรแบบนี้ได้ เป็นเพียงเรื่องของการให้เกียรติบรรพบุรุษเท่านั้น อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคยคาดฝันว่าลู่เฉินจะปฏิเสธ แถมยังตอบคําว่า "ไปให้พ้น" อย่างหยิ่งผยองอีกด้วย ทำแบบนี้หมายความว่าอะไรวะ ไม่ไว้หน้ากันเลยหรอ "คุณเพิ่งพูดว่าอะไร?" นาทีนี้ไม่ใช่แค่คนรอบข้างที่ประหลาดใจ แม้แต่กับฉาวอี้หมิงก็สงสัยบ้างว่าตัวเองฟังผิด เขาเป็นใคร เจ้าชายแห่งตระกูลฉาว นายทหารอาวุโสของทหารม้าเสือเสือดาว นายพลที่เขย่าอนาคต! ปกติไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะเป็นดาวเด่น แค่ทำหน้ายิ้มๆ ก็ปลื้มใจแล้ว เหล้าที่เขาชนแก้ว คนธรรมดาควรขอบคุณไม่ใช่เหรอ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าปฏิเสธ "ไม่ได้ยินเหรอ ผมบอกให้ไปให้พ้น" ลู่เฉินพูดซ้ําอีกครั้ง ยังคงเย็นชาและตรงไปตรงมา "กล้าหาญนัก!" "กําเริบเสิบ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 558
"ถ้าพวกคุณใครอยากดื่มก็ดื่มเอง ยังไงผมก็ไม่ดื่ม" ลู่เฉินไม่เปลี่ยนใจ ไม่กลัวภัยคุกคามแม้แต่น้อย "ฮึ่ม! ดื่มหรือไม่ดื่มก็แล้วแต่คุณ!" ฉาวอี้หมิงสีหน้าเย็นชา "เอาคนมารินเหล้าให้ผม!" "ใช่!" ทันทีที่นายพลทหารทั้งสองได้ยิน พวกเขาก็รีบเข้ามาจับบุคคลนั้นทันทีและเตรียมจะบังคับให้เขาดื่ม "ไปให้พ้น" ลู่เฉินตบนายพลทหารทั้งสองลงกับพื้นด้วยการตบหลังมือสองครั้ง ตบจนทั้งคู่เลือดกำเดาไหลนอง ฟันกระจาย ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้สักพัก "ให้ตายเถอะ! ผู้ชายคนนี้ยังกล้าลงมืออีก?" เมื่อเห็นภาพนี้ทุกคนก็ตกใจและโกรธ การตีเจ้าหน้าที่อย่างโจ่งแจ้งนี่ไม่ใช่ความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าจําเป็น แม้แต่ปืนก็สามารถยิงได้ "เด็กน้อย คุณหาความตาย!" เมื่อเห็นนายพลหทารถูกทุบตี ในที่สุดฉาวอี้หมิงก็โกรธ เดินหน้าชกต่อยเข้าหน้าลู่เฉิน ในฐานะนายทหารอาวุโสของทหารม้าและเสือดาว ความสำเร็จด้านศิลปะการต่อสู้ของเขานั้นสูงโดยธรรมชาติ ตอนนี้เทียบเป็นระดับการฝึกร่างขั้นเซียนเทียน ในบรรดาเพื่อนวัยเดียวกัน เรียกได้ว่าเขาเก่งที่สุด เมื่อเผชิญกับการโจมตี ลู่เฉินไม่ได้หลบ เขาวางมือซ้ายไว้ด้านหลังแล้วยื่นมือขวาออก
Latest chapter
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
