บทที่ 377

"ของดี!"

เมื่อเห็นทับทิม ลู่เฉินก็สดชื่นทันที

ยังคิดว่าวันนี้จะวมาเปล่า ไม่คิดว่าในที่สุดท้าย ก็ให้เขาได้เจอสมบัติแบบนี้

"ฮึ่ม! คนบ้านนอกก็คือคนบ้านนอก หินดิบทับทิมก้อนหนึ่งเท่านั้น เอะอะอะไรวะ"

เมื่อเห็นลู่เฉินสีหน้าประหลาดใจ ซ่างกวนหลิงไฉ่ที่อยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยามว่า "ของแบบนี้ บ้านของฉันนับไม่ถ้วน มีแต่คนอย่างพวกคุณที่ไม่เคยเห็นโลกมาก่อนถึงจะรู้สึกแปลก"

สำหรับนี้ ลู่เฉินไม่ได้สนใจเลย แค่จ้องมองทับทิมบนเวทีด้วยสายตาที่จับจ้อง

อัญมณีเป็นเหมือนเลือด ร่างกายเป็นสีแดงเข้มทั้งหมดและรูปร่างคล้ายกับน้ําเต้า

มองผิวเผินแล้วไม่น่าแปลกใจเป็นพิเศษ

แต่จุดดีคือตัวใหญ่ หลังจากตัดและบดแล้ว มีมูลค่ามาก

สําหรับพ่อค้าอัญมณี ทับทิมนี้เป็นของดีสุดยอดแน่นอน

"คุณลู่ คุณชอบของนี้เหรอ" ซุนฟู่กุ้ยสงสัยเล็กน้อย

ในสายตาเขา สำหรับฐานะของลู่เฉินไม่น่าจะไม่ขาดแคลนอัญมณีและหยก

ก็แค่หินดิบจากทับทิมก้อนหนึ่งเท่านั้น ถึงจะมีค่า แต่ก็ไม่ถึงกับชื่นชมยินดีขนาดนี้

"สมบัตินี้ ผมเอาแล้ว"

คำตอบของลู่เฉินนั้นง่ายและหนักแน่นมาก

"ได้ ตราบใดที่คุณลู่ชอบ ต่อให้ทุบหม้อขายเหล็ก ผมก็จะเอา