เงียบสงบทั้งห้องส่วนตัวสุดหรูจู่ๆก็เงียบลงผู้หญิงแต่ละคนตกตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกใจไม่มีใครคาดคิดได้ว่า นายน้อยเจียงที่วินาทีก่อนยังน่าเกรงขามและโมเมนตัมที่แข็งแกร่งในวินาทีต่อมาก็เหมือนสุนัขที่ตายแล้ว นอนอยู่บนพื้นและขยับตัวไม่ได้ชายหัวโล้นนี้กเก่งเกินไปแล้วมั้ง?"แก แกกล้าทําร้ายกูหรือ? แกรู้ไหมว่ากูเป็นใคร? กูเป็นเจียง...""ไอเจียงแม่งคุณ!"ชายหัวล้านในชุดเขียวหงุดหงิดมาก เขาเหยียบขาของเจียงหนิงจนหักโดยตรง"อ๊ะ!"เจียงหนิงครวญครางและเหงื่อออกท่วมตัว"พวกแกกล้าบอกชื่อมาไหม"เจียงหนิงหน้าตาบิดเบี้ยว สายตาเต็มไปด้วยดุร้าย"ฟังให้ดี กู่ชื่อเหลยซาน คนนี้เป็นพี่สองของผม เหลยไห่!" ชายหัวล้านในชุดเขียวพูดเสียงดัง"เหลยซาน เหลยไห่? หรือว่า... พวกคุณเป็นคนชั่วร้ายทั้งสี่?"รูม่านตาของเจียงหนิงหดตัวและใบหน้าแสดงความกลัว"คนชั่วร้ายทั้งสี่?"พอได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็ตกใจกันทั้งหมดคนชั่วร้ายทั้งสี่มีชื่อเสียงด้วยดุร้ายมาก เป็นอาละวาดไปทั่วอาณาเขตของมณฑลหนานคนเหล่านี้ดุร้ายและโหดเหี้ยม มีความอาฆาตแค้นก็ต้องแก้แค้น ทําทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย เป็นพวกอาชญากรตามแบบฉ
"เป็น เป็นไปได้ยังไง?!"เจียงหนิงอ้าปากกว้าง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อความแข็งแกร่งของคนชั่วทั้งสี่ เขาก็เพิ่งได้ลิ้มรสไปแล้วไม่ว่าใครก็สามารถทรมานเขาได้อย่างง่ายดายแต่ผู้ยอดฝีมือเช่นนี้แหละ กลับถูกหมอที่พวกเขาดูถูกต่อยตีจนพิการมันช่างเหลือเชื่อจริง ๆ"ไอ้หนุ่มคนนี้ ทําไมถึงมีพลังได้มากขนาดนี้?"ต่งอวิ๋นเบิกตากว้าง แสดงความตกใจอย่างอธิบายไม่ได้ตอนแรกเธอคิดว่าลู่เฉินใช้แค่อาวุธลับเป็นเท่านั้น เป็นเพียงพวกคนที่ไม่น่าต้องจับตาดูอะไรไม่คิดเลยว่าการต่อสู้ของเขาจะแกร่งขนาดนี้ด้วยอีกทั้งยังจะเก่งยิ่งกว่าเธอ!เขาอายุน้อยขนาดนี้แล้วก็มีพลังมากแบบนี้เธอซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นผ็หญิงที่ยอดเยี่ยมมาโดยตลอด ในขณะนี้ ก็ได้รับผลกระทบอย่างมาก"พี่ลู่เฉินเก่งมากเลย!"ดวงตาของมู่หรงเสวี่ยเปล่งประกาย เธอร้องวี๊ดว้ายอย่างชอบใจผู้หญิงที่เหลือเองก็มองหน้ากัน แล้วมองไปที่ลู่เฉินด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปจากเดิมลู่เฉินไม่ได้สนใจสายตาที่ประหลาดใจของผู้คนรอบ ๆ เขาเดินไปที่ชายหัวล้านในชุดเขียวและถามเบา ๆ ว่า "พูดมาเลย ใครส่งพวกคุณมา?""วันนี้พวกกูซวยเอง จะฆ่าจะฟันยังไงก็แล้
เมื่อทุกคนมองดูหงเสี้ยวที่ถูกตีจนหน้าบวมช้ำพวกเขาถึงกับอึ้งไปหมดไม่มีใครคาดคิดว่า ลู่เฉินจะกล้าหาญขนาดนี้และกล้าตบหน้าหงเสี้ยวตระกูลหงเป็นหนึ่งในห้าตระกูลมหาเศรษฐีในนครเอกของมณฑลมีอำนาจมาก!มีลูกไม้ที่ไม่เหมือนใคร!ในฐานะที่เป็นผู้สืบทอดโดยตรง หงเสี้ยวก็เป็นเป้าหมายที่ตระกูลหงให้ความสําคัญกับการปลูกฝังปกติแล้วไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็จะมีผู้คนมากมายยกย่องไม่เคยมีใครกล้าทําให้เขาอับอายต่อหน้าสาธารณชน หรือแม้แต่ตบหน้าอย่างบ้าคลั่งขนาดนี้ผู้ชายคนนี้ จะบ้าไปแล้วหรือ?"แก แกกล้าตบกูเหรอ?"หางตาของหงเสี้ยวกระตุก ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย"ผมไม่ใช่แค่จะตบคุณ แต่ยังต้องทําลายมือของคุณด้วย"ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา แล้วเหยียบข้อมือของเขาจนหักโดยตรง"อ๊ะ!"หงเสี้ยวเจ็บปวดจนเหงื่อออกเต็มหน้าผากและใบหน้าเหยไปแต่เขาดันขยับตัวไม่ได้"หยุด!"ในเวลานี้ ต่งอวิ๋นตะคอกด้วยความโกรธ "ไอ้ลู่เฉิน! แกบ้าไปแล้วหรือ? แกรู้ไหมว่าหงเสี้ยวเป็นใคร? แกกล้าทําร้ายเขาหรือ?""ผมไม่สนใจว่าเขาจะเป็นใคร กล้ามายั่วยุผม ก็ต้องโดนทุบตี"ลู่เฉินพูดอย่างสงบ "ฉาวหนานหนาน เขาเพิ่งตบหน้าคุณไม่ใช่
มี มีพิษอยู่จริงๆหรอก มองไปงูสีแดงคายออกมาจากร่างกายของหงเสี้ยว ทุกคนก็ประหลาดใจแล้วใบหน้าแต่ละคนก็ไม่น่าเชื่อพวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าคุณชายที่ตระกูลหงเป็นคนที่มีอนาคตอย่างดีมากและมีอํานาจในทุกๆที่ด้วย แม้จะใช้วิธีชั่วร้ายแบบนี้มาขอความรักหงเสี้ยว ฉันไม่เคยคิดว่าคุณเป็นคนอย่างนี้ต่งอวิ๋นทั้งตกใจและโกรธ.เธอเชื่อใจหงเสี้ยวมากอยู่เสมอ แต่ที่สุดท้ายกลับถูกหลอกลวงอย่างลึกซึ้งแม้เกือบจะกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดผมใบหน้าหงเสี้ยวขาวอย่างมาก ไม่ได้พูดอะไรเลยความจริงก็ได้อยู่ในด้านหน้า แม้ว่าเขาจะใช้กลลวงอีก ก็ไม่มีความหมายใด ๆ " ฮึ่ม ! โชคดีที่ลู่เฉินฉลาด เห็นออกคุณเป็นคนร้าย มิฉะนั้นน้องเสวี่ยก็จะถูกคุณทำร้าย ฉาวอานอานทำหน้าแบบดูถูก.เธอเกลียดที่สุดผู้ชายที่น่ารังเกียจอย่างนี้เขาเองไม่มีความสามารถในการจีบผู้หญิง ก็กลับชอบใช้วิธีที่ระดับต่ำแบบนี้น่ารังเกียจจริงๆมู่หรงเสวี่ยไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่สายตาที่มองไปหงเสี้ยวเพิ่มขึ้นรังเกียจและแจ้งเตือนเล็กน้อยใช่ ผมเป็นคนทําเพิษงูแห่งความรักแล้วยังไงล่ะ ผมก็ชอบน้องเสวี่ยจึงทำแบบนี้ ดูเหมือนจะถูกกระตุ้นโดยหงเสี้ยวจู่ๆก็
แม้ว่าคำพูดแบบนี้แต่หัวใจของเธอก็รู้ในระดับของความรักที่บิดาสำหรับหงเสี้ยวในที่สุดก็จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆจนถึงหายเรื่องเกิดในครอบครัวที่ร่ํารวยสิ่งที่พิจารณาไม่เพียงแต่ความสุขชั่วคราว สิ่งส่วนใหญ่เป็นผลประโยชน์ของตระกูลก็ได้ ลุงฉิงชอบคุณมากเกินไปจะไม่ปล่อยให้คุณเสียใจแน่นอนเลย ฉาวอานอานพยักหน้าแล้วไม่ติดตามต่อแล้วฉาวหนานหนาน ไปแล้ว กลับบ้านนอนลู่เฉินหาวนอนหลังจากเก็บเข็มทองไว้แล้วก็พร้อมที่จะออกไปอยากหนีเหรอในขณะที่ใบหน้าของหงเสี้ยวดุร้าย เขากระโดดอย่างกะทันหันด้วยสายตาอย่างโหดร้ายเขากระโดดหน้าอย่างกะทันหันแล้วใช้มีดไปฃ่าลู่เฉินเลวาลู่เฉินไม่สนใจ มึงต้องตาย หงเสี้ยวคํารามอยู่และปลายมีดแทงอยู่เบื้องหลังของลู่เฉินอย่างรุนแรงด้วยระวังสีหน้าของฉาวอานอานและมู่หรงเสวี่ยเปลี่ยนไปหมดส่วนที่คนเหลือก็ตกใจที่หงเสี้ยวกระโดดอย่างกะทันหันไม่มีใครคิดได้ว่าหงเสี้ยวจะแอบโจมตีเอ๋ลู่เฉินอยู่ที่เดิมค่อยๆหันกลับไปมองตาที่บ้าคลั่งและรุนแรงของหงเสี้ยว คุณจะฆ่าฉันผมหรอกฆ่าคุณก็ยังไงล่ะ ขยะอย่างแกผมอยากฆ่าก็ฆ่าเลยหงเสี้ยวหัวเราะอย่างรุนแรงและใช้มือข้างเดียวอย่างแรงๆ
ในชีวิตหน้าไปเรียนรู้ฉลาดหน่อยมองไปหงเสี้ยวที่ตายแล้วยังไม่ปิดตา ลู่เฉินโบกมือเดียวเอาร่างกายของเขาโยนออกไปเหมือนทิ้งขยะต๊อกพร้อมกับเสียงเบื่อในที่สุดร่างกายหนักของหงเสี้ยวก็ล้มลงที่เท้าของต่งอวิ๋นกับคนอื่นๆใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและไม่น่าเชื่อถึงตายเขาก็ไม่เข้าใจว่าทําไมลู่เฉินล้าที่ฃ่าเขาเอ่อมองไปที่ศพที่อยู่ข้างเท้า, ทุกคนก็ตกใจมากแต่ละคนไม่ได้ตอบสนองตั้งนานคุณชายของตระกูลที่ร่ำรวย คนที่โชคดีของนครเอกของมณฑล แค่นี้ก็ถูกฆ่าตายแล้วหรอกเป็นไปได้ยังไงหลังจากที่ความเงียบสั้นๆทั้งห้องก็ครืนครั่นแล้วลู่เฉิน คุณบ้าไปแล้วเหรอ คุณคุณคุณ คุณฆ่าหงเสี้ยวจริงๆเหรอ ต่งอวิ๋นชี้ป ใบหน้าสวยาเต็มไปด้วยตกใจ.ลู่เฉินฆ่าหงเสี้ยวก็เท่ากับขอทานฆ่าจักรพรรดิมันเป็นเสียใจบ้าไปจริงๆเด็ก แกตายแน่ แกตายจริง ๆ เลยคุณฆ่าพี่หงเสี้ยวจากนี้ไปแม้โลกจะใหญ่กว่าก็ไม่มีที่พักของคุณคุณจะได้รับการตอบโต้บ้าของครอบครัวหง ไม่เพียงแต่คุณยังมีครอบครัวของคุณเพื่อนของคุณต่างเป็นเป้าหมายของการโจมตีที่สําคัญของตระกูลหงพวกเขาจะไปตายตามคุณเจียงหนิงคํารามซ้ําแล้วซ้ําอีกอารมณ์ตื่
หลังจากที่ส่งฉาวอานอานถึงบ้านลู่เฉินก็กลับไปที่โรงพยาบาลผิงอันแต่เพิ่มเปิดประตูที่อยู่ภายในฉากแต่ทำให้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแค่เห็นในโรงพยาบาลเหมือนถูกทุบทั่วไปดูวุ่นวายมากกล่องยากระจัดกระจายอยู่ทั่วส่วหลี่ชิงเหยาวิ่งไปรอบๆบ้านด้ายใบหน้ากังวลและเป็นเหงื่อไส้เดือนขาว...ไส้เดือนขาวอยู่ที่ไหนเธอถือใบสั่งยาในมือและมองไปรอบๆและในที่สุดก็อยู่ในตู้ยาที่สูงได้เห็นกล่องยาที่เก็บไว้เธอแค่ได้เหยียบเก้าอี้ไปเอาเนื่องจากสูงเกินไปคุณกําลังทําอะไรลู่เฉินออกเสียงเย็นทันทีหลี่ชิงเหยาตกใจลงโดยตรงจากเก้าอี้เมื่อเห็นหัวใก้ลจะถึงที่พื้นดินลู่เฉินจกอดเธอไว้อย่างมิจิตสํานึกร่างกายที่อ่อนของใหลี่ชิงเหยานในอ้อมของลู่เฉินด้วยลิ่นหอมลู่เฉินไม่ได้ลังเลหลังจากที่ช่วยคนยืนดี เขาก็ปล่อยมือทันทีคุณกลับมาแล้วเหรอตาของหลี่ชิงเหยาสว่างเล็กน้อยแต่เร็วๆนี้ถูกปกปิดว่าคุณไปที่ไหนตอนกลางคืน ทําไมโทรศัพท์ก็ไม่ติดต่อได้เพิ่งออกไปเที่ยวไม่ได้สนใจมือถือ คุณมาทําอะไร สีหน้าลู่เฉินมองไม่แยแสตามนีสัยที่ถือตัวของหลี่ชิงเหยาไม่เคยมาหาเขาก่อนฉันบังเอิญเดินผ่านและเห็นคุณปู่ไวน์เป็นลมที่ประตูเลยก็พาเขา
วิลล่าชิงอวิ๋นพ่อ โปรดช่วยพี่ลู่เถอะ มิฉะนั้นเขาจะตาย มู่หรงเสวี่ยคุกเข่าลงบนพื้นและขอร้องฮึ่ม คุณยังมีหน้ามาขอร้องให้เขาเหรอ เด็กคนนี้ฆ่าหงเสี่ยว อาชญากรรมชั่วร้ายมาก หงจุนได้ระดมกำลังทหารชนชั้นทั้งหมดของเมืองเจียงหลิง วันนี้ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้ มู่หรงเฉิงด่าว่าพ่อ พี่ลู่เฉินช่วยฉันได้หลายครั้ง ก็เพราะว่าฉันคุณก็ช่วยเขาในครั้งนี้หน่อยเถอะ มู่หรงเสวี่ยน้ําตาไหลตรงตั้งแต่กลับมาที่วิลล่เธอก็คุกเข่าและพยายามขอความช่วยเหลือจากพ่อของเธอเพราะมีเพียงพ่อเท่านั้นที่สามารถอดกลั้นหงจุนบ้าได้ก็เพราะว่าเขาเคยช่วยคุณ ผมจึงไม่ได้ฆ่าเขาด้วยกัน หน้ามู่หรงเฉิงเย็นชาพ่อ ถ้าท่านช่วยไว้ชีวิตของพี่ชายลู่เฉิน ฉันจะฟังคุณทุกอย่างในอนาคต มู่หรงเสวี่ยเริ่มคุกเข่าหนักเร็วๆนี้หน้าผากเคาะออกจากเลือดเด็กสาวเหม็นคนนี้ ไม่รู้เรื่องจริงๆมู่หรงเฉิงลุกขึ้นยืนว่า เพื่อเด็กเหม็นที่ไม่เกี่ยวข้อง คุณต้องให้ผมทะเลาะกับตระกูลหงหรือไม่ คุณรู้ไหมว่าอะไรเป็นสถานการณ์สำคัญมาก ฉันไม่สนใจว่าอะไรสถานการณ์ ฉันรู้เพียงว่าพี่ชายลู่เฉินเคยช่วยฉันฉันต้องตอบแทนเขา มู่หรงเสวี่ยไหลน้ําตามาคุณคุณคุณ คุณเป็นคน