เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1080
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1081
"ขอบคุณคุณหลี่ที่มีน้ำใจ แต่ไม่ต้อง"ลู่เฉินส่ายหัว ไม่ได้ไปรับนามบัตร"ฮะ?"หลี่ชิงเหยายักคิ้วเบา ๆ ค่อนข้างประหลาดใจ "คุณแน่ใจนะว่าจะไม่พิจารณาหน่อย?"น้อยคนนักที่จะปฏิเสธเธอ แถมยังตรงไปตรงมาขนาดนี้ ไม่ลังเลแม้แต่น้อย"ไม่พิจารณาแล้ว ผมคิดว่าการขายประกันก็ดี ในบริษัทใหญ่กลับจะไม่ชิน" ฉู่เจี๋ยปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมอีกครั้ง"เฮ่ย คุณรู้ไหมว่าวันๆมีคนมากแค่ไหนที่อยากเข้าบริษัทของพี่ชิงเหยา ตอนนี้ให้โอกาสคุณอยู่ คุณอย่าไม่รู้จักชั่วดีดีกว่านะ"เฝิงเมี่ยวจูพูดอย่างหยิ่งผยองลูกบุญธรรมของท่านอ๋องมู่ แม้เป็นขุนนางของเยียนจิงพบเธอ ก็ต้องเคารพบ้างคนต่ำต้อยที่ขายประกันคนหนึ่ง ยังกล้าปฏิเสธเหรอให้เกียรติแต่ไม่รับจริง ๆ"มอบโอกาสนี้ให้คุณ ผมไม่ต้องการ" ฉู่เจี๋ยกวาดตาไปอย่างเย็นชา"คุณ--"เฝิงเมี่ยวจูอยากจะระเบิด แต่ถูกหลี่ชิงเหยายกมือขึ้นหยุดไว้ "ช่างเถอะ ในเมื่อไม่ยอม งั้นฉันก็ไม่บังคับแล้ว ขอตัวก่อน"พูดจบ เธอก็หันหลังจากไปโดยตรงตามนิสัยของเธอ ที่สามารถริเริ่มเอ่ยปากว่ารับ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว กล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมเพื่อรักษาหน้าทุกฝ่ายอะไรนั้น จะเป็นไปไม่ได้โดยธรรมชาติจริง ๆ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1082
"ลุงใหญ่! อย่าทำอะไรซี้ซั้วนะ พวกเขาเป็นเพื่อนของฉันทั้งหมด!"มู่หรงเสวี่ยตกใจ และกางแขนออกไปขวงที่ข้างหน้า"ฮึ่ม! เป็นเพื่อนเลวกลุ่มหนึ่ง มองดูแล้วก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร หลีกไป!" มู่หรงซานตะโกนอย่างเฉียบขาด"ไม่ พวกเขาต่างก็บริสุทธิ์ คุณทำร้ายพวกเขาไม่ได้เลย" มู่หรงเสวี่ยพูดด้วยเหตุผล"ท่านหัวหน้าตระกูลมู่หรงคะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย เรื่องนี้เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด!" หลิ่วเยี่ยนหนานรีบอธิบาย"ใช่ๆ ที่คุณเยว่ได้รับบาดเจ็บ มันเป็นอุบัติเหตุแท้ๆ ไม่เกี่ยวกับเราเลย!" ทุกคนตื่นตระหนกมากมู่หรงซานได้กุมอำนาจใหญ่โตมากในมือ และเป็นคนที่ฆ่าอย่างเด็ดขาด ถ้าตกอยู่ในมือของเขา จะไม่มีผลดีแน่นอนแม้จะไม่ตาย คาดว่าก็ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส"ยังกล้าพูดเล่นลิ้นด้วยเหรอ ถ้าไม่ใช่พวกคุณที่ลงมือทำอะไร เฮยหลงจะบ้าคลั่งอย่างกะทันหันได้อย่างไร คุณคิดว่าผมโง่เหรอ" มู่หรงซานทำหน้าบึ้งตัดสินจากข่าวที่เพิ่งได้รับนั้น เรื่องนี้มีข้อสงสัย 2 ประการประการที่หนึ่ง คือเฮยหลงเป็นม้าชั้นเลิศ จะไม่สามารถชนะม้าแคระตัวหนึ่งได้อย่างไรประการที่สอง เฮยหลงได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี และไม่เคยมีพฤติกรรมล้ำเส้น ตอนน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1083
มู่หรงซานทำหน้าบึ้ง ดวงตาไม่เป็นมิตรมาก"ไม่!"มู่หรงเสวี่ยกัดริมฝีปาก และไม่ยอมหลีก"คุณ--"มู่หรงซานยกมือขึ้นเพื่อจะตบ แต่ถูกลู่เฉินจับไว้ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้าคุณกล้าก่อความวุ่นวายอีก จงระวังว่าผมจะหักมือของคุณ""ใจกล้าจัง!""รีบปล่อยท่านหัวหน้าไป!"เมื่อทหารรอบ ๆ เห็น ก็พากันเข้ามาใกล้ ต่างก็จ้องเขมือบปากกระบอกปืนดำแถวนั้น เกือบจะวางอยู่บนหัวลู่เฉินแล้ว"หยุด!"ในเวลานี้ จู่ ๆ เสียงตะโกนก็ดังขึ้นที่นอกประตูทุกคนหันกลับไป เห็นว่าชายวัยกลางคนที่มีใบหน้าที่สง่างามคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับผู้หญิงสวยคนหนึ่งสองคนนี้เป็นมู่หรงเฉิงและต่งยวี่หลาน ซึ่งเป็นพ่อแม่ของมู่หรงเสวี่ย "พี่ใหญ่ ลูกผมได้ทำผิดอะไรกันแน่ จะได้ให้คุณเอาปืนมาจ่อเธอ?" มู่หรงเฉิงถามด้วยสีหน้าเย็นชาการตบครั้งนั้น เขาได้มองเห็นอย่างชัดเจนเลย"น้องสอง ต่งยวี่หลานถูกลอบทำร้าย ตอนนี้ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ผมทำแบบนี้ก็เพื่อจับฆาตกร" มู่หรงซานกล่าวอย่างชอบธรรม"พี่ใหญ่คิดว่ามู่หรงเสวี่ยเป็นฆาตกรเหรอ" มู่หรงเฉิงหรี่ตาเล็กน้อย"ไม่ใช่ แต่เพื่อนของเธอเหล่านี้ ล้วนไม่สามารถหลุดพ้นจากความสงสัยได้ โ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1084
"มู่หรงเฉิง คุณกำลังขู่ผมอยู่เหรอ"ฟังถ้อยคำรุนแรงนั้น รอยยิ้มของลู่เฉินก็ค่อยๆ หายไปสำหรับมู่หรงเฉิง ก่อนหน้านี้เขาก็ไม่พอใจมากแล้วคนที่กลับคำและไม่น่าเชื่อถือคนหนึ่ง เขารังเกียจมาก"หากคุณทำตามคำเตือน มันก็คือการตักเตือน แต่ถ้าคุณไม่ทำตาม ก็คือการข่มขู่"มู่หรงเฉิงไม่ปกปิด ยอมรับอย่างสงบ"ผมขอย้ำอีกครั้ง ผมกับน้องเสวี่ยเป็นแค่เพื่อนธรรมดา ผมไม่ได้คิดอะไรมากไป ระหว่างคุณกับผม ต่างก็ไม่ล้ำเขตกันจะดีกว่า" ลู่เฉินพูดเบาๆ"ไอ้เด็ก ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เข้าใจเลย"มู่หรงเฉิงพูดด้วยสีหน้าเฉยเมยว่า "แค่คนอย่างคุณ จะมีสิทธิ์อะไรที่จะเป็นเพื่อนกับลูกสาวผมล่ะ คุณคู่ควรไหม รบกวนคุณส่องกระจกและดูว่าตัวเองเป็นคนอะไร ตระกูลมู่หรงของเรา คุณจะมีสิทธิ์ไปประจบได้หรือ"ก่อนหน้านี้เป็นการข่มขู่ แต่ตอนนี้ มันเป็นความอัปยศอดสูชัดๆ"มู่หรงเฉิง อย่าหลงตัวเองมากเกินไป ความภาคภูมิใจเล็กน้อยของคุณนั้น มันไม่คุ้มค่าที่จะพูดถึงเลยในสายตาของผม " ลู่เฉินเยาะเย้ย"ฮึ่ม! ไม่ค่อยมีความสามารถ แต่เย่อหยิ่งจัง คุณคิดว่าผมจัดการคุณไม่ได้จริง ๆ หรือ?" ดวงตาของมู่หรงเฉิงมีแสงเย็นชาฉาบวับไป"ผมแนะนําให้คุณอย่าทำอ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1085
ลู่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า "มู่หรงเฉิง เทคนิคกินวิญญาณเป็นวิธีฝึกให้สำเร็จโดยเร็ว มีเพียงคนที่จนตรอกเท่านั้นถึงจะไปฝึก ถ้าคุณยังคงฝึกแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วก็จะตาย!""เพ้อเจ้อ! ตอนนี้ผมมีสุขภาพที่ดี และแข็งแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แม้ว่าทหารนับพันจะอยู่ตรงหน้าผม ผมก็ไม่กลัวแม้แต่น้อย!" มู่หรงเฉิงมีกำลังวังชา"ความแข็งแกร่งเป็นเพียงปรากฏการณ์ผิวเผิน ตอนนี้คุณป่วยเกินเยียวยาแล้ว ถ้ามัวแต่ดื้อรั้น จะทำร้ายคนอื่นและทำร้ายตัวเองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้" ลู่เฉินเตือนการฝึกเทคนิคกินวิญญาณไปแล้ว ถ้าตายโดยตรง กลับเป็นผลดีเลยกลัวว่าจะธาตุไฟเข้าแทรกอย่างกะทันหัน ถึงตอนนั้นจะไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งสิ้น บ้าคลั่งอย่างสิ้นเชิง พอเห็นคนก็ฆ่าคนแรกที่ประสบความหายนะก็คือญาติและเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ เขาไม่แน่ว่าวันไหนน้องเสวี่ยจะถูกมู่หรงเฉิงฆ่าตาย"ไอ้เด็กน้อย อย่าพูดจาโผงผางอีกต่อไป วันนี้ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง ผมก็จะไม่ปล่อยคุณ!"มู่หรงเฉิงส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา และลงมือไปจับอีกครั้งสีหน้าของลู่เฉินมืดลง ตอนจะลงมือโต้กลับนอกประตูจู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้น 1 ครั้ง"บูม!"เมื่อเสียงปืนดังขึ้น ทั้ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1086
ภายใต้การเชิญอย่างกระตือรือร้นของมู่หรงเจิ้นกั๋ว ในที่สุดลู่เฉินก็เดินเข้าไปในห้องหนังสือที่ตกแต่งแบบโบราณห้องหนึ่งเมื่อชาหอมเสิร์ฟบนโต๊ะ ทั้งสองก็เปิดสนทนากันด้วย"เจ้าหนุ่ม แวบเดียวก็ผ่านไปสิบกว่าปีแล้วใช่ไหม เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ตอนนี้คุณเรียกได้ว่าเป็นการเปลี่ยนโฉมหน้าใหม่เลย"มู่หรงเจิ้นกั๋วมองขึ้น ๆ ลง ๆ ในปากก็ส่งเสียงจุ๊ ๆ เพื่อแสดงความประหลาดใจสิบปีก่อน ลู่เฉินได้รับการยกย่องว่าเป็นคนที่มีความสามารถที่สุดของประเทศหลง อายุน้อย ทั้งบ้าคลั่งและดื้อรั้นแต่ตอนนี้กลับเก็บความสามารถไว้ ทำตัวคมในฝัก เปลี่ยนแปลงไปอย่างสมบูรณ์แล้ว"ไม่ได้เจอกันมาสิบปีแล้ว นายพลเก่ายังคงสง่างามเช่นเคย ออร่ายังคงสง่างามเหมือนเดิมเลย" ลู่เฉินกล่าวชม"ฮ่าๆๆ...ผมเป็นคนที่ใกล้จะตายแล้ว จะมีบารมีอะไรอีกล่ะ"มู่หรงเจิ้นกั๋วส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "เจ้าหนุ่ม ต่างก็บอกว่าถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็จะไม่ได้ไปที่วัด การมาเยือนอย่างกะทันหันของคุณครั้งนี้ มีเรื่องอะไรใช่ไหม""จะไม่ปิดบังเลยครับ ที่ผมมาเยี่ยมที่บ้านครั้งนี้ ด้านหนึ่งคือมาเยี่ยมนายพลเก่า อีกด้านหนึ่ง ก็มีเรื่องต้องขอความช่วยเหลือ" ลู่เฉินเข้าประเด็น
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1087
คนรับใช้เข้าใจอย่างรวดเร็ว และจากไปทันทีไม่นานหลังจากนั้น คนรับใช้เก่าก็เดินเข้ามาอีกครั้ง ในมือของเขายังได้ถือกล่องไม้ที่ประณีตอยู่"เจ้าหนุ่ม ของนี้มอบให้คุณแล้ว"มู่หรงเจิ้นกั๋วรับกล่องไม้มา แล้วก็ส่งไปให้ลู่เฉินให้ลู่เฉินเปิดอย่างระมัดระวัง กลิ่นหอมแปลก ๆ ก็ปะทะหน้าทันทีภายในกล่องไม้ มีเห็ดหลินจือหลากสีวางอยู่เห็ดหลินจือมีขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้น ประณีตและสวยงามมาก เหมือนงานศิลปะที่สมบูรณ์แบบชิ้นหนึ่งภายใต้แสงไฟ พื้นผิวของเห็ดหลินจือส่องแสงแวววับอยู่ และเผยออกเป็นเจ็ดสี สวยงามมาก"เป็นเห็ดหลินจือหลากสีจริง ๆ"ลู่เฉินมีสีหน้าดีใจ เขารีบลุกขึ้น ทำความเคารพต่อมู่หรงเจิ้นกั๋วอย่างลึกซึ้ง "ขอบคุณท่านายพลเก่าที่ยอมมอบให้ครับ ผมซาบซึ้งใจจริง ๆ""ของนี้ไม่ได้มีประโยชน์สำหรับผมเลย ที่เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร มอบให้คุณ ยังหาน้ำใจได้อีก" มู่หรงเจิ้นกั๋วดูใจกว้างมาก"ความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของท่านนายพลเก่า ผมจะไม่สามารถตอบแทนได้เลย ต่อไปถ้ามีอะไรให้ผมช่วยได้ ก็บอกมาได้เลยครับ"ลู่เฉินแสดงความคารวะเห็ดหลินจือหลากสีมีค่ามาก มู่หรงเจิ้นกั๋วสามารถมอบให้เขาได้อย่างง่ายดายขนาดนี้ เขาไม
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1088
ในขณะนี้ ในลานที่หรูบางแห่งของทำเนียบนายพลชายหนุ่มร่างผอมที่สวมชุดโบราณจีนกำลังดื่มชากับมู่หรงเฉิงอยู่"คุณเทนอากิ ไม่รู้ว่าการมาเยี่ยมครั้งนี้ของท่าน เพราะมีเรื่องอะไรครับ"มู่หรงเฉิงยิ้มอยู่ และเทชาอุ่น ๆ หนึ่งแก้วให้กับคนข้างหน้า"ขอบคุณ"วาตานาเบะเทนอากิพยักหน้าอย่างสุภาพ และกล่าวด้วยความเคารพว่า "ได้ยินชื่อเสียงของท่านเฉิงมานานแล้ว ที่วันนี้มาเยี่ยมอย่างบุ่มบ่าม จุดประสงค์หลักก็คืออยากเป็นเพื่อนกับท่านครับ"เขาพูดภาษาประเทศหลง แต่น้ำเสียงแปลกไปหน่อย"คุณเทนอากิ กลัวว่าจะมีจุดประสงค์อื่นมั้ง"มู่หรงเฉิงพูดอย่างมีความหมายว่า "ถ้ามีอะไร คุณเทนอากิก็พูดตรง ๆ เลย เราคุยอย่างตรงๆสิ""ท่านเฉิงตรงไปตรงมาจริง ๆ ถ้าอย่างนั้น งั้นผมก็ไม่ปิดบังแล้ว"วาตานาเบะเทนอากิแสดงความคารวะ และกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า "วันนี้ผมมาตามชื่อเสียง เพื่อชมคใมสง่างามของนายพลเก่า แต่น่าเสียดายที่นายพลเก่ายุ่งเกินไปและไม่มีเวลาว่างมาพบผม ถ้าเป็นไปได้ ผมหวังว่าท่านเฉิงจะพูดแทนผมให้หน่อย"พูดพลาง เขาก็กวักมือเรียกผู้ใต้บังคับบัญชานํากล่องไม้รูปแท่งยาวใบหนึ่งมากล่องไม้ยาวประมาณสี่ฟุต พอเปิดดู ข้างในเป็นด
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
