บทที่ 1061

จ้าวเวยอู่เพิ่งจะเอ่ยปาก แต่ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงคำรามของฉาวจูน “เร็วเข้า ยิงเร็ว ไอ้เด็กคนนี้จะฆ่านายพลจ้าว รีบยิงตายทันทีเลย"

ท่าทางใจร้อนนั้น เหมือนจะกลัวว่าจ้าวเวยอู่จะขอความเมตตา

"คลิก คลิก!"

ทันทีที่ทหารกองทัพเสือได้ยิน ก็บรรจุกระสุนทันที

"ยิงเหี้ยเลยวะ หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้ทั้งหมด"

จ้าวเวยอู่ตกใจ และรีบตะโกนออกมาอย่างสุดความสามารถ

ไม่งั้นลู่เฉินยังไม่ตาย เขาก็จะถูกยิงเป็นรังผึ้งแล้ว

"ปัง ปัง ปัง..."

ภายใต้การส่งสัญญาด้วยสายตาของฉาวจูน นักปืนของตระกูลฉาวกี่คนที่ซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนได้ยิงกระสุนหลายนัดในที่สุด

หากสามารถยิงใส่ลู่เฉินได้จะดีสุด ถ้ายิงไม่ถูก แล้วฆ่าจ้าวเวยอู่โดยไม่ได้ตั้งใจ ก็ถือได้ว่าเป็นความกระตือรือร้นในการช่วยชีวิตคน และยิงผิดชั่วคราว

เมื่อถึงเวลานั้น จะโยนความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่ลู่เฉิน เป็นผลดีทั้งสองย่างจริงๆ

"ฮึ่ม!"

เมื่อเสียงปืนดังขึ้น ลู่เฉินได้ทำท่าหลบแล้ว พร้อมกับพาจ้าวเวยอู่หลบด้วย

แต่น่าเสียดายที่ จ้าวเวยอู่ตัวใหญ่เกินไป ทำให้โดนยิงเข้าที่ก้น

เลือดไหลออกมาไม่หยุด

"เชี่ย ใครแม่งให้พวกแกยิง มันยิงใส่กูแล้ว"

จ้าวเวยอู่คำรามซ้ำๆ

ทหารกองทัพเสือ