"ผู้ชายคนนี้ตายแล้ว ทำให้เทพเจ้าแห่งสงครามหงยิงมาด้วย ที่ตายไปร้อยครั้งก็ไม่พอเลย!""ได้แต่พูดว่าคนนี้โชคร้ายมาก พอดีได้เจอคนปราบ แม้แต่หนีก็ไม่มีที่หนี""สามารถตายได้ด้วยน้ำมือของเทพเจ้าแห่งสงครามหงยิง ก็พอจะให้ผู้ชายคนนี้หยิ่งผยองแล้ว"“......”สายตาของหลายคนล้วนจับจ้องไปที่ลู่เฉินในนั้นมีทั้งความสงสาร ความเห็นใจ ความเสียดาย และมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นจ้าวหงยิงเป็นหัวหน้าของกองทัพเสือ และฉาวอี้หมิงเป็นนายทหารระดับสูงของกองทัพเสือจิตใต้สำนึกของพวกเขาเลยคิดว่าจ้าวหงยิงมาเพื่อช่วยฉาวอี้หมิงส่วนลู่เฉิน แม้จะเก่งมาก แต่ก็ยังห่างไกลจากจ้าวหงยิงมากนี่เป็นความจริงที่ไม่ต้องสงสัยเลย ไม่มีเหตุผลใด ๆ เพราะเธอเป็นจ้าวหงยิง เป็นตำนานที่ไร้พ่าย"ท่านใต้เท้า ท่านมาได้อย่างไรล่ะครับ"หลังจากความประหลาดใจสั้น ๆ จ้าวเวยอู่ก็ต้อนรับไปก่อน ในขณะที่ดีใจก็มีความสงสัยมากขึ้นบอกว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่เยียนจิง ต้องจัดการให้ทันไม่ใช่เหรอมาที่นี่ทำไม"นายพลจ้าว ที่นี่ตึงเครียดมาก มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่" จ้าวหงยิงถามอย่างเย็นชา"ท่านใต้เท้า วันนี้ผมได้รับเชิญมาเข้าร่วมงานเลี้ยง ไม่
"บัง!"ทันใดนั้นหัวของฉาวอี้หมิงก็ตกลงมา และได้กลิ้งอยู่บนพื้นสองรอบเหมือนลูกบอลดวงตาของเขาเบิกกว้างเหมือนลูกระฆัง บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อจนถึงตาย เขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าจ้าวหงยิงจะฆ่าอย่างกะทันหันผู้ช่วยให้รอดแต่เดิม ตอนนี้กลายเป็นผู้ให้ประสบภัยแล้ว"อ๊ะ?"ฉากที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำให้ทุกคนตกใจการแสดงออกแต่ละคนเหมือนได้เจอผีเกิดอะไรขึ้นเนี่ยในฐานะที่เป็นหัวหน้าของกองทัพเสือ เทพเจ้าแห่งสงครามหงยิงควรออกหน้าแทนฉาวอี้หมิงไม่ใช่หรือทำไมตอนนี้กลับฆ่าเขาไป?ไม่ได้ทำผิดใช่มั้ย?"ตาย...ตายแล้วหรือ?"ฉาวจูนเบิกตากว้าง และตกตะลึงไป"เป็นแบบนี้ได้ยังไง ทำไมเทพเจ้าแห่งสงครามหงยิงถึงฆ่าอี้หมิงไป"ฉาวจื่อยวนทำหน้าตกตะลึง ไม่อยากเชื่อเล็กน้อย"ไม่...ไม่มีทาง..."ฉาวเปียวเหมือนถูกฟ้าผ่าและอึ้งอยู่ในที่เดิม ไม่สามารถยอมรับได้ในชั่วขณะหนึ่งเขาแถมยังสงสัยว่าตัวเองเห็นผิดด้วยซ้ำ มิฉะนั้น จะเกิดเรื่องพิเรนขนาดนี้ได้อย่างไรในขณะนี้ ทุกคนก็สงบไม่ได้แล้วเพราะฉากตรงหน้านี้เกินความคาดหมายจริงๆเมื่อเห็นจ้าวหงยิง พวกเขายังคิดว่า ในไม่ช้าลู่เฉินจะเจอภัยพิบัติใครจะ
"จับคนที่ก่อปัญหาในวันนี้ให้หมด สอบสวนอย่างเข้มงวด"จ้าวหงยิงทำท่ามือ ให้กองทัพเสือมัดทุกคนในตระกูลฉาวโดยตรงพฤติกรรมแบบนี้ทำให้ผู้คนตกใจอีกครั้งเกิดอะไรขึ้นคนที่ก่อเรื่อง เป็นลู่เฉินกับแก๊งฉีหลิงไม่ใช่หรือ ทำไมคนที่จับจะเป็นสมาชิกตระกูลฉาวไม่จับคนที่ซ้อมคน แต่กลับจับเจ้ากรรมแทนนี่คืออะไร?ภัยพิบัติที่เกิดอย่างไม่คาดคิด?"ท่านใต้เท้า ถูกใส่ความเลย พวกเราถูกใส่ความเลยนะ!"หลังจากตกตะลึงอยู่สั้น ๆ ฉาวจูนก็เริ่มตะโกนว่าถูกใส่ความทันที น้ำเสียงโหยหวน"ท่านใต้เท้า พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมต้องจับพวกเราด้วย"ฉาวจื่อยวนทั้งตกใจทั้งกลัว รีบส่งเสียงซักถาม"ใช่สิท่านใต้เท้า เราต่างก็บริสุทธิ์ ถ้าท่านต้องจับ ก็ควรจับไอ้ลู่เฉินคนนั้น!"สมาชิกตระกูลฉาวเริ่มร้องไห้และตื่นตระหนกทั้งหมดกลายเป็นแพะรับบาปโดยไม่มีเหตุผลจริงๆไม่ได้ทำอะไร ก็ต้องถูกจับอย่างอธิบายไม่ถูก"พวกคุณมีความผิดหรือไม่ ฉันจะตรวจสอบเอง จะมีข้อสรุปเอง พอไปทั้งหมด"จ้าวหงยิงขี้เกียจที่จะพูดเรื่องไร้สาระ และบังคับให้พาตัวไปโดยตรงกล้าไปยุ่งกับพี่ฉางเกอของเธอ งั้นก็ต้องชดใช้บ้างด้วย"เราถูกใส่ความ! ถูกใส่ความเลยน
ในเวลานี้ จ้าวเวยอู่จะสงบไม่ได้แล้วเห็นได้ชัดว่า จ้าวหงยิงและลู่เฉินรู้จักกันมานานแล้ว และความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ดีมากแม้กระทั่ง มันเกินกว่าที่เขาจะรับรู้ได้จ้าวหงยิงต่อสู้ในสนามรบเมื่ออายุสิบแปดปี และมีชื่อเสียงในการฆ่าอย่างเด็ดขาดและไร้ความปราณีไม่ว่าจะเห็นใคร ก็เป็นท่าทางที่ดูเหมือนจะปฏิเสธคนอื่นให้ห่างออกไปหลายพันไมล์ญาติ เพื่อน ผู้ใต้บังคับบัญชาอะไรทั้งนั้น แทบไม่มีใครเคยเห็นหน้ายิ้มของจ้าวหงยิงเลยแต่ตอนนี้ จ้าวหงยิงไม่เพียงแต่ยิ้มแล้ว แต่ยังยิ้มอย่างสดใส ราวกับว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคนแล้วแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับความเย็นชาและความโดดเดี่ยวในปกติในขณะนี้ จ้าวเวยอู่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าใต้เท้าของเขาโดนผีสิงแล้วหรือไม่อย่างนั้นจะยิ้มได้อย่างไรหรือว่า เด็กตรงหน้าคนนี้ได้ใช้เวทมนตร์อะไร ทำให้เธอหลงใหล"เรื่องเยียนจิงได้จัดการเรียบร้อยแล้ว ฆ่าผีที่ตายแทนกี่คนไปเพื่อตักเตือน น่าจะเงียบได้สักพัก" จ้าวหงยิงกล่าวตามความจริง"งั้นก็ดี" ลู่เฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดต่อว่า "คุณเพิ่งมาถึงนครเอกของมณฑล กินข้าวหรือยัง""ยังเลย" จ้าวหงยิงส่ายหัว"ไป ผมจะพาคุณไปหาอะไรกิ
"ฉาวจูนไม่สามารถหวังได้แล้ว ตอนนี้ได้แต่หาวิธีอื่น"ซ่างกวนหงพูดอย่างครุ่นคิดว่า "คุณไปหาผีที่ตายแทนสองสามคน ให้พวกเขาทำหน้าที่แทนฉาวจูน จำไว้ว่าอย่าเปิดเผยตัวตนเด็ดขาด""ครับ!"คนสนิทตอบรับและจากไปอย่างรวดเร็ว"หวังว่าครั้งนี้อย่าเกิดความผิดพลาดอีก"ซ่างกวนหงหรี่ตาและพึมพํากับตัวเองถ้าไม่ใช่เพราะกลัวคุณตาของฉาวซวนเฟย เขาก็คงไม่จำเป็นต้องระมัดระวังขนาดนี้ตาเฒ่าของตระกูลเฉินนั้น ยุ่งยากนิดหน่อยจริง ๆไม่งั้นเขาก็คงลงมือเองมาตั้งนานแล้ว......ตอนเที่ยง ภายในร้านอาหารเหมยกุยลู่เฉินและจ้าวหงยิงหาที่นั่งริมหน้าต่าง กินข้าวไปพูดคุยไปพลาง"พี่ฉางเกอ คนที่รุกรานคุณ จะให้ฉันฆ่าพวกเขาไปหมดไหม"กินไป จ้าวหงยิงก็พูดออกมาอย่างกะทันหันน้ำเสียงจริงจังมากเมื่อได้ยินอย่างนั้น ลู่เฉินก็จำใจเล็กน้อย "เรื่องที่พวกเขาทำยังไม่ถึงขั้นต้องตายหรอก ขังไว้หลายวัน ให้พวกเขาทนทุกข์ทรมานบ้างก็พอแล้ว"ฉาวอี้หมิงสมควรที่ตาย มันเป็นเพราะได้ละเมิดเส้นตายของเขา ต้องเอาชีวิตมาชดใช้แม้ว่าคนอื่น ๆ ของตระกูลฉาวจะมีความผิด แต่ก็ไม่ถึงกับต้องรีบฆ่าให้หมดแน่นอนว่าเหตุผลหลักคือเขาต้องนึกถึงความรู้สึกขอ
"เห็ดหลินจือหลากสี?"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ลู่เฉินก็กระปรี้กระเปร่าทันที น้ำเสียงของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นไปหน่อย "อยู่ที่ไหน"รอคอยมาตั้งนาน ในที่สุดก็มีข่าวแล้วขาดเพียงสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ต้นนี้ ก็สามารถกลั่นยาเม็ดยืดอายุได้แล้ว"จะไม่ปิดบังเลย สิ่งนี้อยู่ที่ตระกูลมู่หรง"หวงซานทงอธิบายว่า "วันมะรืนนี้เป็นวันเกิดของมู่หรงเจิ้นกั๋ว มีคนจะส่งเห็ดหลินจือหลากสีนี้เป็นของขวัญวันเกิดให้มู่หรงเจิ้นกั๋ว ส่วนจะได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณลู่เองแล้ว""โอเค ถ้าข่าวนี้เป็นเรื่องจริง ผมจะจ่ายค่าตอบแทนให้" ลู่เฉินตื่นเต้นเล็กน้อยตราบใดที่มีข่าวของเห็ดหลินจือหลากสี ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไร เขาก็ต้องได้มันมา"ค่าตอบแทนก็ไม่ต้องแล้ว ตามที่ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้ คุณเป็นหนี้บุญคุณผมครั้งหนึ่ง ตอนผมเดือดร้อน ยังต้องขอให้คุณลู่มาช่วยเหลือด้วย" หวงซานทงกล่าวด้วยรอยยิ้ม"ตราบใดที่ไม่ขัดหลักการของผม ก็ไม่มีปัญหาแน่นอน" ลู่เฉินรับปากทันที"ฮ่าฮ่า คุณลู่ตรงไปตรงมาจริง ๆ งั้นขอให้โชคดีนะ"“......”หลังจากคุยกันง่าย ๆ ไม่กี่คำ โทรศัพท์ก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว"สาวน้อย ผมยังมีธุระต้องจัดการ คุณกลับไ
“ลู่เฉิน นี่คือข้อตกลงการหย่าร้างที่จัดทำโดยคุณหลี่ คุณเซ็นชื่อเลยค่ะ”ชิงเฉิงกรุ๊ป ในสำนักงานของประธานเลขาจางที่สวมเครื่องแบบ OL วางกระดาษแผ่นหนึ่งลงบนโต๊ะที่อยู่ตรงข้ามเธอ มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูหล่อเหลาและแต่งตัวอย่างเรียบง่ายนั่งอยู่“หย่าร้าง? หมายความว่าอะไร?” ลู่เฉินตกตะลึงเล็กน้อย“ลู่เฉิน คุณยังไม่เข้าใจเหรอ? การแต่งงานของคุณกับคุณหลี่เดินมาถึงทางตันแล้ว คุณสองคนอยู่คนละโลกกันไปแล้ว การมีตัวตนอยู่ของคุณคือตัวถ่วงความเจริญสำหรับคุณหลี่!” เลขาจางพูดอย่างไร้ความปราณี"ตัวถ่วงความเจริญ?"ลู่เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย "ฉะนั้น นี่คือความคิดที่เธอมีต่อผมหรอ?"ตอนที่เขาสองคนแต่งงาน ตระกูลหลี่อยู่ในสถานการณ์ที่ตกต่ำและมีหนี้สินจำนวนมากเป็นเขาเอง คนที่ช่วยตระกูลหลี่ให้พ้นจากความยากลำบากนั้นไม่คาดคิดเลยว่าถึงตอนนี้ หลังจากที่หลี่ชิงเหยาร่ำรวยและมีอำนาจแล้ว เธอจะทิ้งเขาไป“คุณจะเข้าใจแบบนี้ก็ได้”เลขาจางยกคางขึ้นแล้วชี้ไปที่นิตยสารที่วางบนโต๊ะ บนหน้าปกอันงดงามนั้น มีหญิงสาวที่สวยสง่ามากคนหนึ่งถูกตีพิมพ์อยู่บนนั้น“ลู่เฉิน คุณดูหัวข้อบนนิตยสารฉบับนี้สิ ในเวลาสั้นๆเพียงสามปี ค่าตั
ในลิฟต์ลู่เฉินมองดูจี้หยกที่แขวนบนหน้าอกของเขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าแม้ว่าเขาจะคิดไว้มานานแล้ว แต่เมื่อการแต่งงานนี้จบลงจริงๆ เขาไม่สามารถแสร้งทำว่าไม่รู้สึกอะไรเลยได้เดิมทีเขาคิดว่าความสุขนั้นง่ายมาก สามมื้อต่อวัน เรียบง่าย ธรรมดาและมีความสุขก็เพียงพอแล้วแต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วที่จริงแล้ว ความธรรมดาก็เป็นความผิดอย่างหนึ่งหลังจากหลงอยู่ในห้วงแห่งความธรรมดาที่แสนอบอุ่นมานานสามปี ตอนนี้ ถึงเวลาต้องตื่นขึ้นมาแล้ว“กริ๊ง...กริ๊ง...”ขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นแล้วพอเขารับสาย เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น"คุณลู่ครับ ผมเป็นหวางป่ายโซ่จากหอการค้าเจียงหลิงครับ ผมได้ยินมาว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของคุณกับคุณหลี่ ผมเลยเตรียมของขวัญไว้เป็นพิเศษ ไม่ทราบว่าคุณจะพอมีเวลาว่างเมื่อไหร่นะครับ?"“ขอบคุณนายกสมาคมหวางมากครับ แต่ต่อไปนี้เราไม่ต้องการมันอีกแล้ว” ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น“ฮะ?” หวางป่ายโซ่ตกใจเล็กน้อยเขารับรู้อย่างคลุมเครือว่ามีบางอย่างผิดปกติไป“นายกสมาคมหวาง ยังมีเรื่องอื่นไหมครับ?” ลู่เฉินพูดเปลี่ยนเรื่อง“แค่กๆ...จริงๆก็มีอีกเรื่องหนึ่งที่อย