นักสู้เหล่านี้ทั้งหมดสวมชุดสีดํา และมีผ้าสีแดงผูกอยู่บนหัว ในเสื้อผ้าที่หน้าอกยังได้เย็บปักรูปกิเลนเห็นได้ชัดว่าเป็นสาวกของแก๊งฉีหลิงเลย!"รุมล้อมให้หมด!"เหล่าจางอยู่แถวหน้า หลังจากเตะคนที่ขวางทางไปหลายคน แล้วก็สั่งให้สาวกของแก๊งฉีหลิงล้อมรอบคนของตระกูลฉาวทั้งหมดไว้จะพูดถึงกองกำลัง แก๊งฉีหลิงที่ผสมผสานผู้ยอดฝีมือของแก๊งใหญ่ 4 แก๊ง ในแง่ของจำนวนคน ต้องแซงหน้าตระกูลฉาวมากเมื่อวิ่งเข้ามา ฉากนั้นน่ากลัวมาก และทำให้ที่เกิดเหตุสงบลงทันทีฝูงชนที่มุงดูยิ่งเหมือนหลีกเลี่ยงงูพิษอยู่ พากันถอยกลับไป"พวกคุณเป็นใคร กล้าบุกรุกตระกูลฉาวได้อย่างไร"เมื่อมองไปที่ฝูงชนที่ล้อมรอบมา ฉาวจูนอดไม่ได้ที่จะตําหนิ"เป็นแก๊งฉีหลิง พวกเขาเป็นคนของแก๊งฉีหลิง!"มีคนในตระกูลฉาวอุทานออกมา"อะไรนะ แก๊งฉีหลิงเหรอ"พอคำพูดนี้พูดออกมา หลายคนก็เปลี่ยนสีหน้าไปแม้ว่าเวลาการก่อตั้งของแก๊งฉีหลิงจะสั้น แต่บารมีของแก๊งก็ดังไปทั่วนครเอกของมณฑลมานานแล้วแก๊งฉีหลิงที่ก่อตั้งโดย 4 แก๊งใหญ่รวมกัน จะไม่ธรรมดาโดยธรรมชาติ รวมกับมีผู้เก่งที่ลึกลับบางคนคอยดูแล มันจะดุจเสือติดปีกเลยจะพูดถึงอิทธิพล แม้กระทั่งจะอยู่เหน
"ไอ้คนที่แซ่ลู่ อย่าหยิ่งเกินไปนะ"ฉาวเปียวตะโกนด้วยเบิกตากว้างว่า "แม้ว่าคุณจะเป็นหัวหน้าแก๊งฉีหลิงแล้วไงล่ะ คุณคิดว่าตัวเองจะปกปิดท้องฟ้าด้วยมือเดียวได้หรือ อย่าลืมว่าลูกชายของผมเป็นนายทหารระดับสูงของกองทัพเสือนะ!""ถูกต้อง!"ฉาวอี้หมิงพูดด้วยใบหน้าที่ดุร้ายว่า "ผมมีกองทัพเสือคอยสนับสนุนอยู่ และเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเทพเจ้าแห่งสงครามหงยิง ถ้าคุณกล้าฆ่าผม งั้นก็เป็นการทำลายตัวเอง!""ไอ้เด็กน้อย พอเถอะ!"ฉาวจูนพูดด้วยสีหน้ามืดครึ้มว่า "ถ้าคุณปล่อยอี้หมิงไป เรื่องวันนี้ ผมจะไม่ถือสาคุณ แต่ถ้าคุณต้องทำสงคราม ตระกูลฉาวก็จะไม่อ่อนแออย่างแน่นอน"แม้ว่าแก๊งฉีหลิงจะมีอิทธิพลมาก แต่ตระกูลฉาวก็ไม่ใช่คนอ่อนแออะไรหลายสิบปีของการดําเนินงาน ได้มีพันธมิตรมากมายแล้ว เครือข่ายผลประโยชน์ขนาดใหญ่จะเกี่ยวพันกันพูดอย่างไม่เกินจริงว่า ถ้าตระกูลฉาวมีความยากลําบาก คนที่ให้ความสนับสนุนจะมาจากทุกทิศทาง"ผมไม่สนใจว่าใครสนับสนุนอยู่เบื้องหลังพวกคุณ และผมก็ไม่สนใจภูมิหลังของพวกคุณ อย่างไรก็ตามผมมีเพียงประโยคเดียว ฉาวอี้หมิงต้องตายแน่!"ทันใดนั้นลู่เฉินก็ลงมือ คว้าคอของฉาวอี้หมิงและยกเขาขึ้นมาโดยตรง
เหล่าจางตบแขนเสื้อ และยืนอยู่ข้างหลังลู่เฉินอีกครั้ง"ไอ้คนที่แซ่ลู่ วันนี้เป็นวันดีที่พ่อของฉันขึ้นครองตำแหน่ง ฉันเตือนคุณว่าอย่าโหยกเหยกที่นี่" ฉาวจื่อยวนตะโกนด้วยเสียงดังตอนนี้เธอเปลี่ยนไปแล้ว ในฐานะที่เป็นนายหญิงของตระกูลซ่างกวน เธอมีคุณสมบัติที่จะระดมทรัพยากรและกําลังของตระกูลซ่างกวนมากกว่าครึ่งนี่เป็นสิทธิพิเศษที่ซ่างกวนหงมอบให้เธอ และเป็นสัญลักษณ์ของความก้าวหน้าของเธอ"โหยกเหยกแล้วไง พวกคุณขวางผมไว้ได้เหรอ" ลู่เฉินมีสีหน้าเย็นชา"ถ้าตระกูลฉาวไม่ได้ แล้วถ้าเพิ่มพวกเราเข้าไปล่ะ"เสียงดังสนั่นดังอยู่ที่หน้าประตูทุกคนมองไปตามเสียง เห็นว่านักสู้ชั้นนำที่กระฉับกระเฉงกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วนักสู้เหล่านี้สวมชุดเอกภาพ แต่ละคนมีร่างกายที่แข็งแรง ดุร้ายเหมือนวัวออร่าอันทรงพลังนั้นทำให้ทุกคนเริ่มถอยกลับโดยไม่รู้ตัว รู้สึกกลัวอย่างอธิบายไม่ได้"เป็นตระกูลหวงฝู่ มันเป็นนักสู้ชั้นยอดของตระกูลหวงฝู่เลย""เกิดอะไรขึ้น ทำไมตระกูลหวงฝู่ถึงมาด้วย""ดูสถานการณ์นี้ น่าจะเป็นกําลังชั้นยอดสุดของตระกูลหวงฝู่แล้ว"หลังจากเห็นสถานการณ์อย่างชัดเจนแล้ว ฝูงชนก็เริ่มปั่นป่วนไม่มีใ
"เมื่อเผชิญกับการปิดล้อมของสามกองกําลังใหญ่ แม้แต่เป็นจักรพรรดิใต้ดินคนใหม่ ก็มีแต่นั่งรอความตายเท่านั้น วันนี้ผู้ชายคนนี้จะตายแน่!"ในฝูงชน เฉินฉวนยิ้มอย่างเย็นชา แอบดีใจอย่างอธิบายไม่ได้"ต่างบอกว่าการเป็นคนต้องถ่อมตัว เขาหยิ่งผยองขนาดนี้ ที่ตายก็สมน้ำหน้า"เย่เหลยกอดอก มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นเพราะเชื่อและยอมรับในสิ่งที่ได้ยินมาก่อน เธอเลยเกลียดลู่เฉินอย่างพูดไม่ถูก ดังนั้นจึงหวังว่าเขาจะโชคร้าย"ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะช่วยไม่ได้แล้ว" จื่อหลันส่ายหัวฉากใหญ่แบบนี้ เธอได้แต่มองจากที่ไกล ๆ แล้ว แม้แต่สิทธ์ในการเข้าใกล้ก็ไม่มี"ไอ้เด็ก ตอนนี้คุณเป็นลูกไก่ในกำมือแล้ว ผมเตือนคุณให้ยอมแพ้ทันที"ฉาวจูนยืนด้วยวางมือทั้งสองไว้ข้างหลัง และกลับมาเป็นความใจเย็นและสงบก่อนหน้านี้"ไอ้คนที่แซ่ลู่ ฉันจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง ปล่อยคนไปเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นจะตาย!"ฉาวจื่อยวนมีสีหน้าที่หยิ่งผยอง ราวกับว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว"ลู่เฉิน! อย่าดิ้นรนเลย คุณไม่มีโอกาสชนะใด ๆ ยอมแพ้อย่างซื่อสัตย์เถอะ"ฉาวเปียวมีสีหน้ามืดครึ้ม ในดวงตาของเขามีเจตนาฆ่าอย่างคลุมเครือวันนี้ไม่ว่ายังไง พวกเขาก็จะไม่ปล่อยล
เกิดเสียงดังสนั่น ภูเขาจำลองที่สูงสิบเมตรก็แตกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นเศษธุลีทันทีแม้แต่บ่อก็ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน น้ำด้านในได้เกิดปรากฏการณ์เบี่ยงเบนสั้น ๆ ด้วยซ้ำ เหมือนเต้าหู้ที่ถูกมีดตัดออกน่ากลัวมาก!เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้ชมก็เงียบกริบต่างก็เบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อห่างกันหลายสิบเมตร แค่โบกมือเท่านั้น ก็ทำลายภูเขาจำลองที่ทำจากหินไปโยตรง พร้อมกับแบ่งบ่อน้ำทั้งหมดนี่แม่งยังเป็นคนอยู่เหรอ"ฉัน... ฉันมองไม่ผิดใช่ไหม ผู้ชายคนนี้เป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือจริง ๆ เหรอ""เดี๋ยวก่อน ผมจำได้แล้ว เมื่อเร็ว ๆ นี้มีการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนหนึ่งมีชื่อเสียงมากในสังคม หรือว่าเป็นเขา?""พระเจ้า ผู้ชายคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดอะไรกัน คาดไม่ถึงว่าอายุยี่สิบกว่าๆ ก็กลายเป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือแล้ว น่ากลัวไปเลยมั้ง"“......”หลังจากเงียบไปสั้น ๆ รอบ ๆ ก็โกลาหลไปทั่วตกใจ ตกตะลึง หวาดกลัว นับถือ มีสีหน้าต่างๆเลยโดยเฉพาะเย่เหลย เฉินฉวน และจื่อหลัน 3 คน ยิ่งตกตะลึงไปหมดพวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าลู่เฉินยังมีตัวตนแบบนี้ด้วยนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือ นั่นเป็นตัวตนที่ส
"ผมมีความเห็นต่าง!""เป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือแล้วไงล่ะ หรือว่าจะปกปิดท้องฟ้าด้วยมือเดียวได้!"ประกอบกับเสียงอันน่าเกรงขามชายวัยกลางที่สวมเครื่องแบบทหาร และมีรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งก็เดินออกมาก่อนผู้ชายสวมชุดแสดงยศทหารเป็นนายพล มีใบหน้าเคร่งขรึม ระหว่างเดินนั้นทั้งสง่างามและเต็มไปด้วยความเผด็จการทันทีที่เขาปรากฏตัว ก็มีความรู้สึกกดขี่อันทรงพลัง ทำให้คนไม่กล้าสบตากับเขาไม่เพียงเท่านั้น ข้างหลังชายวัยกลางคน ยังมีทหารชั้นยอดติดอาวุธครบมือกลุ่มหนึ่งตามมาด้วยทหารเหล่านี้สวมหน้ากาก สวมเกราะสีดํา และมีดยาวแขวนอยู่ที่เอว มีกลิ่นกําจัดกระจายไปทั่วร่างกายดูมีความกล้าหาญและมีบารมีคนที่มีสายตาเฉียบคมจะรู้ทันทีว่านี่คือทีมแจ็งแกร่งที่ต่อสู้มานานในสนามรบ!"นายพลจ้าว!"หลังจากเห็นชายวัยกลางคนแล้ว ฉาวอี้หมิงก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความดีใจ ราวกับว่าเขาได้เห็นผู้ช่วยให้รอดแววตาที่สิ้นหวังแต่เดิม ได้มีความหวังโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง"มาแล้ว ในที่สุดคนใหญ่คนโตก็มาถึงแล้ว"ฉาวเปียวทั้งตกใจและดีใจ สีหน้าตื่นเต้นมากเมื่อกี้เขาคิดว่าลูกชายจะช่วยไม่ได้แล้ว โชคดีที่ทหารช่วยเหลือมาถึงทันเวลา
ส่วนเขา มีกองทหารแสนคนอยู่ในมือไม่ว่าการฝึกร่างขั้นจงซืออะไร ก็ถูกตีจนกลายเป็นเศษซากโดยตรงแล้วนั่นคือพลังของกองทัพ!"ไอ้คนที่แซ่ลู่ ได้ยินไหม ความแข็งแกร่งที่คุณภาคภูมิใจนั้น ต่อหน้านายพลจ้าว เป็นสิ่งที่ไม่มีค่าพอที่จะกล่าวถึง ถ้าไม่อยากถูกยิงตาย ก็ยอมแพ้ทันที" ฉาวอี้หมิงหัวเราะเสียงดังมีนายพลจ้าวอยู่ มีกองทัพเสือคอบสนับสนุน แล้วเขาจะกลัวอะไรล่ะต่อให้เป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือ เขาจะกล้าท้าทายกองทัพโดยตรงหรือ"จ้าวเวยอู่ ผมจะเตือนคุณอีกครั้ง พาคนของคุณจากไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอย่าโทษผมที่ไม่ไว้หน้าตระกูลจ้าวแล้ว" ลู่เฉินพูดอย่างเย็นชา"ฮะ?"จ้าวเวยอู่ขมวดคิ้ว "คนต่ำต้อยคนหนึ่ง จะกล้าที่จะขู่ผมหรือ? คุณกําลังมองหาความตายอยู่หรือ""ผมกําลังให้โอกาสคุณ ไม่งั้นเมื่อเริ่มลงมือแล้ว คุณจะเสียใจไม่ทัน" ลู่เฉินเตือน"ลงมือ?"จ้าวเวยอู่ตกตะลึงก่อน แล้วก็หัวเราะเสียงดัง "ไอ้เด็กน้อย คุณยังไม่เข้าใจสถานการณ์ใช่ไหม พวกคุณถูกล้อมรอบไว้แล้ว ตราบใดที่ผมออกคำสั่ง พวกคุณทุกคนก็จะถูกยิงเป็นรังผึ้ง!""คุณอย่าบังคับผมดีกว่า" ลู่เฉินหรี่ตาเล็กน้อย"บังคับคุณแล้วไงล่ะ"จ้าวเวยอู่หัวเราะอย่
"จ้าวเวยอู่ ตอนนี้คุณยังต้องยุ่งเรื่องของคนอื่นอีกไหม"นิ้วของลู่เฉินออกแรงอย่างช้า ๆ ลึกเข้าไปในผิวหนังสักพักหนึ่ง จ้าวเวยอู่ก็หายใจลำบากมากขึ้น ใจเต้นเร็วมาก"ไอ้เด็กน้อย ผมเตือนคุณว่าอย่าทำอะไรซี้ซั้วนะ!"จ้าวเวยอู่กัดฟัน และแสร้งทำเป็นสงบ "การจับนายพลระดับสามเป็นตัวประกันเป็นบาปใหญ่ แม้ว่ากองทัพจะไม่สามารถจับคุณได้ แต่อย่าลืมว่ายังมีสำนักงานเจิ้นอู่ด้วย ในเมื่อคุณแตะต้องผมแล้ว สำนักงานเจิ้นอู่จะไม่ปล่อยคุณไปเด็ดขาด"ผู้มีความรู้มักพึ่งพาปากกาของตนเพื่อขัดขวางระบบกฎหมาย และนักสู้มักใช้ความรุนแรงเพื่อละเมิดกฎหมายเพื่อควบคุมผู้เก่งด้านศิลปะการต่อสู้ รัฐบาลได้จัดตั้งองค์กรลึกลับแห่งหนึ่งโดยเฉพาะ--สำนักงานเจิ้นอู่ในสำนักงานเจิ้นอู่มีผู้มีความสามารถและผู้แข็งแกร่งมากมาย มีอิทธิพลมากเป็นภูเขาสูงลูกหนึ่งที่บรรดานักสู้ในโลกจะข้ามไปไม่ได้แม้ว่าปกติสำนักงานเจิ้นอู่จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวเรื่องในสังคม แต่ตราบใดที่มีนักสู้กล้าฆ่าผู้บริสุทธิ์อย่างลวกๆและทำร้ายขุนนางสำคัญของประเทศงั้นสำนักงานเจิ้นอู่ก็จะออกหน้ามากำจัดภัยคุกคามให้หมดสิ้นทันทีเมื่อถึงเวลานั้น อย่าบอกว่าเป็นนักสู้ในการฝึ
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่