LOGINShare
บทที่ 4
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 5
ลู่หยานผู้สงบสติอารมณ์และเอาแต่ใจตัวเองมาโดยตลอด ก็เริ่มตื่นตระหนกเช่นกัน เขาอยากจะจับมือฉันไว้ แต่ฉันก็เลี่ยงมันไปเบาๆ และคว้าอากาศไว้ได้เพียงหยิบมือเท่านั้นอาจเป็นเพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งฉันจะปฏิเสธการสัมผัสของเขา ใบหน้าของ Lu Yan จึงแสดงท่าทีไม่เชื่อเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย เป็นสัญญาณของการพยายามระงับความโกรธของเขา“ฉินเหว่ย คุณคิดอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วหรือยัง?"ถ้าเราหย่าร้าง ลู่ซีซูจะเป็นของผม และคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้พบเขาอีกในอนาคต!"ฉันลดสายตาลงโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ“ใช่ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ซูรูหลานกลายเป็นแม่ของเขาแล้ว เขาก็จะไม่อยากเจอฉัน”สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจก็คือ ลู่ซีซูร้องไห้และโยนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของฉัน“ไม่ใช่แม่ครับ ผมแค่ไม่ชอบให้แม่ดูแลผม ผมไม่อยากให้ป้าล้านหลานเป็นแม่ของผม”มันเป็นลูกของฉันเองจริงๆ ฉันลังเลอยู่นาน แต่ฉันก็ยังกอดไหล่ของเขาเบา ๆเขาร้องไห้อย่างเศร้าโศกในอ้อมแขนของฉัน และจับแขนเสื้อของฉันไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ราวกับว่าเขากลัวว่าฉันจะหายไปหากเขาปล่อยมือเขาไม่ได้พึ่งพาฉันมานานแล้ว และเป็นเวลานานแล้วที่เขาปฏิเสธที่
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 6
“ได้ครับ ฉินเหว่ย ฉันจะรอคุณที่สำนักงานกิจการพลเรือนภายในสามวัน”ฉันพาซ่งหยูชวนออกจากรถ ลู่ซีซูต้องการติดตามเราด้วยตาแดง แต่ถูกลู่หยานหยุดไว้เขาดิ้นรนและร้องไห้ขอร้องให้ฉันพาเขาไปด้วย“แม่ ผมผิดไปแล้ว คุณช่วยหยุดปฏิเสธผมได้ไหม“ผมจะไม่เล่นเกมอีกต่อไป และผมไม่ต้องการของเล่นพวกนั้นอีกต่อไป แม่ อย่าจากไปนะ”ประตูรถปิดอยู่ และผ่านหน้าต่างรถ ฉันเห็นว่าเขาถูกลู่หยานจับไว้ซ่งหยูชวนบีบมือฉันเบา ๆ“เกิดอะไรขึ้น”ฉันก้มหน้าลงแล้วถามเขาอย่างใจเย็นที่สุดแต่เสียงสำลักยังคงทรยศฉัน“แม่ครับ อย่าเศร้าไปเลย ผมสัญญา ผมจะเชื่อฟังมาก”ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ฉันจึงปิดหน้าและร้องไห้เบาๆฉันเคยให้ทุกอย่าง ดังนั้นเมื่อฉันเอามันกลับมาจู่ๆ ฉันก็ยังรู้สึกเจ็บเหมือนตะคริวและลอกแต่ไม่เป็นไรทุกอย่างจะผ่านไปสามวันต่อมา ลู่หยานกับฉันเสร็จสิ้นขั้นตอนการหย่าร้าง และพาซ่งหยูชวนเข้าสู่ขั้นตอนการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมทันทีหลังจากผ่านทะเบียนบ้านแล้ว เขากับฉันก็กลายเป็นครอบครัวอย่างเป็นทางการฉันซื้อร้านที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านและเปิดร้านดอกไม้เล็กๆมันเป็นความฝันเก่าของฉัน แต่ฉันยุ่งอยู่กับการดูแลลู่ซีซูแ
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 7
ซ่งหยูชวนยกนาฬิกาโทรศัพท์บนข้อมือขึ้นมาให้ฉันด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ“แม่ ฉันเพิ่งส่งสถานที่ของเราไปที่ชิงชิง และลุงซูมู่ก็มาเร็วมาก”ซู่มู่หน้าแดงเล็กน้อย ยื่นมือออกมาลูบหัวของซ่งหยู่ชวน แล้วขยิบตาให้เขาอย่างลับๆ ลับหลังของฉันฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังๆปรากฎว่ารู้สึกดีมากที่ได้รับการดูแลเขากลัวว่าฉันจะเปียกเขาจงใจถอดเสื้อโค้ทของเขาและวางไว้บนศีรษะของฉัน และใช้มืออีกข้างของเขาปกป้องฉันอย่างอ่อนแอ และส่งฉันไปที่รถฉันนั่งอยู่ที่เบาะหลังและดูซ่งหยูชวนพูดคุยและหัวเราะกับเขา ดวงตาของฉันชื้นเล็กน้อยเมื่อเราลงจากรถบัส ซู่มู่ก็ยืนกรานที่จะช่วยฉันยกถุงช้อปปิ้งขึ้นไปชั้นบนฉันไม่ปฏิเสธ ซ่งหยูชวนเดินมาท่ามกลางพวกเราและยื่นมือออกและจับเราฉันมองดูเงาของเราในน้ำแล้วจู่ๆ ก็รู้สึกว่ามันไม่แย่เลยที่เป็นครอบครัวสามคนแบบนี้เราหัวเราะแล้วขึ้นไปชั้นบนทันทีที่ออกจากลิฟต์ฉันก็หยุดลู่ซีซูยืนอยู่ที่ประตูบ้านของฉันโดยถือกล่องที่สวยงามและลู่หยานก็อยู่เคียงข้างเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเมื่อเขาเห็นซู่มู่ รอยยิ้มของลู่หยานก็หายไปทันทีเขาขยับมุมปากให้มากที่สุดเท่าที่จะทําได้ และเสียงของเขาก็ฟั
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 8
ลู่หยานปฏิเสธที่จะเคลื่อนไหวเลย ในความรู้สึกของฉัน เขาสงบอยู่เสมอ แต่ตอนนี้เขาโกรธมากเขาคว้าคอเสื้อของซู่มู่ด้วยความโกรธแล้วต่อยเขา“ออกไป นี่เป็นเรื่องครอบครัวของฉัน คุณมีคุณสมบัติอะไรที่จะผลักฉันออกไป!”เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่สมเหตุสมผลของเขาฉันก็ทนไม่ไหวด้วยเสียง "ป๊อป" อากาศก็เงียบลงลู่หยานปิดหน้าของเขาและมองมาที่ฉันด้วยความไม่เชื่อฉันก้าวไปข้างหน้าและจับมือของซู่มู่ฉันมองดูลู่หยานด้วยรอยยิ้ม“ฉันลืมแนะนําคุณนี่คือแฟนของฉัน ซู่มู่“ดังนั้น เขาน่าจะมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะขับไล่คุณออกไป”ลู่หยานยกมือขึ้นเพื่อปิดตา ร้องไห้เหมือนเด็กที่อยู่ตรงหน้าฉันเมื่อเราหย่ากันครั้งแรก ฉันจินตนาการว่าเขาจะเสียใจอย่างไรตอนนี้เมื่อเห็นเขาจนตรอกขนาดนี้ ฉันไม่โล่งใจอย่างที่คิดอาจเป็นเพราะฉันไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นฉันไม่สามารถสร้างกระแสได้ไม่ว่ายังไงก็ตามก่อนออกเดินทางเขาก็เอื้อมมือมากอดฉันแต่ฉันปิดกั้นเขา“ลู่หยาน อย่ามาที่นี่อีกและให้ความสงบกับฉันหน่อยได้ไหม?”ลู่หยานพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ และพาลู่ซีซูออกไปตอนที่เราจะจากไปลู่ซีซูยังคงจับขาของฉันและขอร้องให้ฉันปล่อยให้เขาอย
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 1
ท่ามกลางไฟ ฉันเฝ้าดูสามีกอดผู้หญิงอีกคนอย่างช่วยไม่ได้และวิ่งออกไปอย่างกระสับกระส่ายและลูกชายที่ฉันให้กำเนิดมาด้วยค่าใช้จ่ายครึ่งชีวิตของฉัน เขาปกป้องเธออย่างใกล้ชิดกังวลว่าเธอจะล้ม เขาจะจับมือเธอไว้เป็นครั้งคราวตั้งแต่ต้นจนจบพวกเขาไม่เคยหันกลับมามองฉันเลยหัวใจของฉันเต็มไปด้วยความเศร้าโศก และฉันเป็นครอบครัวของพวกเขา แต่ในช่วงเวลาวิกฤติของชีวิตและความตาย พวกเขาไม่ลังเลที่จะยอมแพ้ฉันครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ซูรูหลานมาเคาะประตูบ้านฉันและต้องการพาลูกชายของเธอออกไปฉลองวันเกิดของเขาฉันปฎิเสธด้วยสีหน้าเย็นชา ลู่จือซิงซึ่งกําลังทําการบ้านในห้องได้ยินเสียงนั้นและรีบวิ่งออกไปและบังคับให้กระแทกฉันออกไป และจับมือเธอแล้วเดินออกไปด้วยใบหน้าที่มีความสุขหัวใจของฉันเจ็บปวดและฉันพยายามหยุดเขาอย่างดื้อรั้นแต่ลูกชายของฉันกัดแขนที่ฉันอุ้มเขาไว้อย่างแรง และมีอาการเกลียดชังในดวงตาของเขา “ทำไมคุณไม่ปล่อยผมไปกับป้าหลานหลานล่ะ？“ถ้าไม่มีคุณ ป้าหลานหลานก็ควรเป็นแม่ของผม มันจะดีกว่าถ้าคุณตาย！”เขาคงเกลียดฉันจริงๆ ที่กัดแขนฉันด้วยรอยเลือดในระหว่างการจนมุมเกิดไฟลุกลามขึ้นที่ทางเดินเราทุกคนติดกับดัก
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 2
ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าลู่หยานไม่รักฉันในช่วงสี่ปีในวิทยาลัย ทุกคนรู้เกี่ยวกับคนที่ฉันแอบชอบน่าเสียดายที่เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาจะไม่สนใจฉันก่อนสําเร็จการศึกษาซูรูหลานยอมรับการจัดการของครอบครัวเพื่อไปศึกษาต่อในระดับบัณฑิตศึกษาในต่างประเทศวันที่เธอจากไป ลู่หยานมาหาฉันพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์เขากอดฉันด้วยสายตามึนเมา แต่เรียกชื่อซูรูหลานฉันชอบเขามากจนดื่มด่ำกับช่วงเวลาแห่งความหลงใหล แม้ว่าฉันจะรู้ว่าเขาจําคนผิดก็ตามแต่มันก็เป็นความผิดพลาด เมื่อเขาตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เขาก็โยนเสื้อผ้ามาที่เท้าของฉันด้วยใบหน้าบูดบึ้ง แล้วบอกให้ฉันออกไปฉันคิดว่ามันเป็นรักข้ามคืน แต่ฉันตั้งครรภ์โดยไม่ได้ตั้งใจลู่หยานจัดงานแต่งงานให้ฉันและขอให้ฉันคลอดบุตร แต่เขาตั้งชื่อลูกชายของเขาว่า ลู่ซีซูบางทีเขาอาจจะไม่รักฉันจริงๆ ดหลังจากที่ซูรูหลานกลับมา เขาจึงยอมให้เธอยั่วยุฉันครั้งแล้วครั้งเล่า และยังอนุญาตให้เธอมาที่บ้านของฉันแล้วไปรับลู่ซีซูอีกด้วยเมื่อฉันถามลู่หยานอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่ลูกชายของฉันก็ยืนเคียงข้างเขาเขาพูดว่า“คุณไม่สวยเท่าป้าหลานหลาน และคุณไม่อ่อนโยนเท่า
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 3
ตอนนี้เรื่องต่างๆ เกิดขึ้นแล้ว ไม่ต้องอธิบายแล้วฉันพยักหน้าเบาๆ“ไม่ว่าท่านจะคิดอย่างไร ท่านคงจะผิดหวังเล็กน้อยที่เห็นข้ายังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?”“แต่มันไม่สำคัญ...”ฉันเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ดวงตาอันไม่สะทกสะท้านของลู่หยาน“ลู่หยาน เรามาหย่ากันเถอะ”“ฉันปล่อยให้คุณเป็นอิสระและปล่อยให้คุณติดตามความรักที่แท้จริงของคุณ”ฉันหันกลับไปและจ้องมองที่ลู่ซีซูอีกครั้ง“และตามที่คุณต้องการ ฉันไม่ใช่แม่ของคุณอีกต่อไป”เมื่อมองดูใบหน้าที่ตกตะลึงของพวกเขา ฉันก็หัวเราะอย่างเงียบ ๆเป็นเรื่องดีที่ทุกคนเป็นอิสระฉันหันหลังกลับเพื่อจะจากไป แต่ลู่หยานก็จับข้อมือของฉันไว้เสียงของเขาสั่น“ฉินเหว่ย คุณหมายถึงอะไร? เพียงเพราะฉันช่วยรูหลานก่อน คุณจะหย่ากับฉันเหรอ?“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ แม้แต่เรื่องท้องก็โกหกฉัน ฉันยังไม่ได้ตำหนิคุณ แต่คุณต้องการหย่ากับฉันเหรอ? คุณต้องทําไหม”ฉันขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงและเงียบไปเพื่อพยายามหลบหนีแต่นิ้วของเขากลับรัดแน่นยิ่งขึ้น และข้อมือของฉันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงซ่งหยูชวนที่ยืนเงียบ ๆ อยู่ข้างๆ ดวงตาของเขาแดงเขาเปิดมือของลู่หยานด้วยความโกรธ ปกป้
Latest chapter
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 8
ลู่หยานปฏิเสธที่จะเคลื่อนไหวเลย ในความรู้สึกของฉัน เขาสงบอยู่เสมอ แต่ตอนนี้เขาโกรธมากเขาคว้าคอเสื้อของซู่มู่ด้วยความโกรธแล้วต่อยเขา“ออกไป นี่เป็นเรื่องครอบครัวของฉัน คุณมีคุณสมบัติอะไรที่จะผลักฉันออกไป!”เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่สมเหตุสมผลของเขาฉันก็ทนไม่ไหวด้วยเสียง "ป๊อป" อากาศก็เงียบลงลู่หยานปิดหน้าของเขาและมองมาที่ฉันด้วยความไม่เชื่อฉันก้าวไปข้างหน้าและจับมือของซู่มู่ฉันมองดูลู่หยานด้วยรอยยิ้ม“ฉันลืมแนะนําคุณนี่คือแฟนของฉัน ซู่มู่“ดังนั้น เขาน่าจะมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะขับไล่คุณออกไป”ลู่หยานยกมือขึ้นเพื่อปิดตา ร้องไห้เหมือนเด็กที่อยู่ตรงหน้าฉันเมื่อเราหย่ากันครั้งแรก ฉันจินตนาการว่าเขาจะเสียใจอย่างไรตอนนี้เมื่อเห็นเขาจนตรอกขนาดนี้ ฉันไม่โล่งใจอย่างที่คิดอาจเป็นเพราะฉันไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นฉันไม่สามารถสร้างกระแสได้ไม่ว่ายังไงก็ตามก่อนออกเดินทางเขาก็เอื้อมมือมากอดฉันแต่ฉันปิดกั้นเขา“ลู่หยาน อย่ามาที่นี่อีกและให้ความสงบกับฉันหน่อยได้ไหม?”ลู่หยานพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ และพาลู่ซีซูออกไปตอนที่เราจะจากไปลู่ซีซูยังคงจับขาของฉันและขอร้องให้ฉันปล่อยให้เขาอย
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 7
ซ่งหยูชวนยกนาฬิกาโทรศัพท์บนข้อมือขึ้นมาให้ฉันด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ“แม่ ฉันเพิ่งส่งสถานที่ของเราไปที่ชิงชิง และลุงซูมู่ก็มาเร็วมาก”ซู่มู่หน้าแดงเล็กน้อย ยื่นมือออกมาลูบหัวของซ่งหยู่ชวน แล้วขยิบตาให้เขาอย่างลับๆ ลับหลังของฉันฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดังๆปรากฎว่ารู้สึกดีมากที่ได้รับการดูแลเขากลัวว่าฉันจะเปียกเขาจงใจถอดเสื้อโค้ทของเขาและวางไว้บนศีรษะของฉัน และใช้มืออีกข้างของเขาปกป้องฉันอย่างอ่อนแอ และส่งฉันไปที่รถฉันนั่งอยู่ที่เบาะหลังและดูซ่งหยูชวนพูดคุยและหัวเราะกับเขา ดวงตาของฉันชื้นเล็กน้อยเมื่อเราลงจากรถบัส ซู่มู่ก็ยืนกรานที่จะช่วยฉันยกถุงช้อปปิ้งขึ้นไปชั้นบนฉันไม่ปฏิเสธ ซ่งหยูชวนเดินมาท่ามกลางพวกเราและยื่นมือออกและจับเราฉันมองดูเงาของเราในน้ำแล้วจู่ๆ ก็รู้สึกว่ามันไม่แย่เลยที่เป็นครอบครัวสามคนแบบนี้เราหัวเราะแล้วขึ้นไปชั้นบนทันทีที่ออกจากลิฟต์ฉันก็หยุดลู่ซีซูยืนอยู่ที่ประตูบ้านของฉันโดยถือกล่องที่สวยงามและลู่หยานก็อยู่เคียงข้างเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเมื่อเขาเห็นซู่มู่ รอยยิ้มของลู่หยานก็หายไปทันทีเขาขยับมุมปากให้มากที่สุดเท่าที่จะทําได้ และเสียงของเขาก็ฟั
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 6
“ได้ครับ ฉินเหว่ย ฉันจะรอคุณที่สำนักงานกิจการพลเรือนภายในสามวัน”ฉันพาซ่งหยูชวนออกจากรถ ลู่ซีซูต้องการติดตามเราด้วยตาแดง แต่ถูกลู่หยานหยุดไว้เขาดิ้นรนและร้องไห้ขอร้องให้ฉันพาเขาไปด้วย“แม่ ผมผิดไปแล้ว คุณช่วยหยุดปฏิเสธผมได้ไหม“ผมจะไม่เล่นเกมอีกต่อไป และผมไม่ต้องการของเล่นพวกนั้นอีกต่อไป แม่ อย่าจากไปนะ”ประตูรถปิดอยู่ และผ่านหน้าต่างรถ ฉันเห็นว่าเขาถูกลู่หยานจับไว้ซ่งหยูชวนบีบมือฉันเบา ๆ“เกิดอะไรขึ้น”ฉันก้มหน้าลงแล้วถามเขาอย่างใจเย็นที่สุดแต่เสียงสำลักยังคงทรยศฉัน“แม่ครับ อย่าเศร้าไปเลย ผมสัญญา ผมจะเชื่อฟังมาก”ฉันทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ฉันจึงปิดหน้าและร้องไห้เบาๆฉันเคยให้ทุกอย่าง ดังนั้นเมื่อฉันเอามันกลับมาจู่ๆ ฉันก็ยังรู้สึกเจ็บเหมือนตะคริวและลอกแต่ไม่เป็นไรทุกอย่างจะผ่านไปสามวันต่อมา ลู่หยานกับฉันเสร็จสิ้นขั้นตอนการหย่าร้าง และพาซ่งหยูชวนเข้าสู่ขั้นตอนการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมทันทีหลังจากผ่านทะเบียนบ้านแล้ว เขากับฉันก็กลายเป็นครอบครัวอย่างเป็นทางการฉันซื้อร้านที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านและเปิดร้านดอกไม้เล็กๆมันเป็นความฝันเก่าของฉัน แต่ฉันยุ่งอยู่กับการดูแลลู่ซีซูแ
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 5
ลู่หยานผู้สงบสติอารมณ์และเอาแต่ใจตัวเองมาโดยตลอด ก็เริ่มตื่นตระหนกเช่นกัน เขาอยากจะจับมือฉันไว้ แต่ฉันก็เลี่ยงมันไปเบาๆ และคว้าอากาศไว้ได้เพียงหยิบมือเท่านั้นอาจเป็นเพราะเขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งฉันจะปฏิเสธการสัมผัสของเขา ใบหน้าของ Lu Yan จึงแสดงท่าทีไม่เชื่อเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย เป็นสัญญาณของการพยายามระงับความโกรธของเขา“ฉินเหว่ย คุณคิดอย่างชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วหรือยัง?"ถ้าเราหย่าร้าง ลู่ซีซูจะเป็นของผม และคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้พบเขาอีกในอนาคต!"ฉันลดสายตาลงโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ“ใช่ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ซูรูหลานกลายเป็นแม่ของเขาแล้ว เขาก็จะไม่อยากเจอฉัน”สิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจก็คือ ลู่ซีซูร้องไห้และโยนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของฉัน“ไม่ใช่แม่ครับ ผมแค่ไม่ชอบให้แม่ดูแลผม ผมไม่อยากให้ป้าล้านหลานเป็นแม่ของผม”มันเป็นลูกของฉันเองจริงๆ ฉันลังเลอยู่นาน แต่ฉันก็ยังกอดไหล่ของเขาเบา ๆเขาร้องไห้อย่างเศร้าโศกในอ้อมแขนของฉัน และจับแขนเสื้อของฉันไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ราวกับว่าเขากลัวว่าฉันจะหายไปหากเขาปล่อยมือเขาไม่ได้พึ่งพาฉันมานานแล้ว และเป็นเวลานานแล้วที่เขาปฏิเสธที่
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 4
ฉันยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ“แน่นอนว่ามันเป็นการทำแท้ง”เมื่อเห็นสิ่งที่ฉันพูดเบา ๆ ดวงตาของลู่หยานก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมอารมณ์และสงบสติอารมณ์แต่เมื่อเขาพูด น้ำเสียงของเขายังคงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด“เหว่ยเหว่ย คุณทำแท้งลูกของเรา ทำไม?”ในขณะนี้ฉันมองเขาราวกับว่าฉันกําลังมองคนโง่"ทำไม? ลู่หยาน คุณเป็นนักดับเพลิง คุณไม่รู้ว่าควันมีก๊าซพิษมากแค่ไหน“ฉันบอกคุณว่าฉันท้อง แต่คุณยังคงมอบหน้ากากป้องกันแก๊สพิษให้กับซูรูหลาน ตอนนี้คุณถามฉันว่าทำไม คุณเล่นโง่อยู่หรือเปล่า?”ฉันไม่อยากมองเขาอีกต่อไปฉันกลัวว่าฉันจะอยากอาเจียนอีกสักครู่ลู่หยานตัวสั่นและอยากจะกอดฉัน แต่ซูรูหลานซึ่งเงียบอยู่ก็จับหน้าผากของเธอและล้มลงไปด้านข้างเบา ๆบังเอิญตกลงมาบนร่างของลู่หยานเดิมทีมือที่ยื่นออกมาหาฉันจู่ๆ ก็ถอนตัวและพยุงเธอไว้ซูรูหลานมองมาที่ฉันอย่างอ่อนแอและพูดด้วยคำขอโทษ“ฉินเหว่ย ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ครอบครัวของคุณต้องพังทลาย ฉันแค่เวียนหัวนิดหน่อย“ลู่หยานรู้ดีว่าฉันมีสุขภาพไม่ดีมาโดยตลอด”ฉันมองดูเธอแสดงเงียบๆ ยิ้มและพยักหน้าเพื่อแสดงความเข้าใจจากนั้
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 3
ตอนนี้เรื่องต่างๆ เกิดขึ้นแล้ว ไม่ต้องอธิบายแล้วฉันพยักหน้าเบาๆ“ไม่ว่าท่านจะคิดอย่างไร ท่านคงจะผิดหวังเล็กน้อยที่เห็นข้ายังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม?”“แต่มันไม่สำคัญ...”ฉันเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ดวงตาอันไม่สะทกสะท้านของลู่หยาน“ลู่หยาน เรามาหย่ากันเถอะ”“ฉันปล่อยให้คุณเป็นอิสระและปล่อยให้คุณติดตามความรักที่แท้จริงของคุณ”ฉันหันกลับไปและจ้องมองที่ลู่ซีซูอีกครั้ง“และตามที่คุณต้องการ ฉันไม่ใช่แม่ของคุณอีกต่อไป”เมื่อมองดูใบหน้าที่ตกตะลึงของพวกเขา ฉันก็หัวเราะอย่างเงียบ ๆเป็นเรื่องดีที่ทุกคนเป็นอิสระฉันหันหลังกลับเพื่อจะจากไป แต่ลู่หยานก็จับข้อมือของฉันไว้เสียงของเขาสั่น“ฉินเหว่ย คุณหมายถึงอะไร? เพียงเพราะฉันช่วยรูหลานก่อน คุณจะหย่ากับฉันเหรอ?“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ แม้แต่เรื่องท้องก็โกหกฉัน ฉันยังไม่ได้ตำหนิคุณ แต่คุณต้องการหย่ากับฉันเหรอ? คุณต้องทําไหม”ฉันขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงและเงียบไปเพื่อพยายามหลบหนีแต่นิ้วของเขากลับรัดแน่นยิ่งขึ้น และข้อมือของฉันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงซ่งหยูชวนที่ยืนเงียบ ๆ อยู่ข้างๆ ดวงตาของเขาแดงเขาเปิดมือของลู่หยานด้วยความโกรธ ปกป้
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 2
ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าลู่หยานไม่รักฉันในช่วงสี่ปีในวิทยาลัย ทุกคนรู้เกี่ยวกับคนที่ฉันแอบชอบน่าเสียดายที่เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาจะไม่สนใจฉันก่อนสําเร็จการศึกษาซูรูหลานยอมรับการจัดการของครอบครัวเพื่อไปศึกษาต่อในระดับบัณฑิตศึกษาในต่างประเทศวันที่เธอจากไป ลู่หยานมาหาฉันพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์เขากอดฉันด้วยสายตามึนเมา แต่เรียกชื่อซูรูหลานฉันชอบเขามากจนดื่มด่ำกับช่วงเวลาแห่งความหลงใหล แม้ว่าฉันจะรู้ว่าเขาจําคนผิดก็ตามแต่มันก็เป็นความผิดพลาด เมื่อเขาตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เขาก็โยนเสื้อผ้ามาที่เท้าของฉันด้วยใบหน้าบูดบึ้ง แล้วบอกให้ฉันออกไปฉันคิดว่ามันเป็นรักข้ามคืน แต่ฉันตั้งครรภ์โดยไม่ได้ตั้งใจลู่หยานจัดงานแต่งงานให้ฉันและขอให้ฉันคลอดบุตร แต่เขาตั้งชื่อลูกชายของเขาว่า ลู่ซีซูบางทีเขาอาจจะไม่รักฉันจริงๆ ดหลังจากที่ซูรูหลานกลับมา เขาจึงยอมให้เธอยั่วยุฉันครั้งแล้วครั้งเล่า และยังอนุญาตให้เธอมาที่บ้านของฉันแล้วไปรับลู่ซีซูอีกด้วยเมื่อฉันถามลู่หยานอย่างบ้าคลั่ง แม้แต่ลูกชายของฉันก็ยืนเคียงข้างเขาเขาพูดว่า“คุณไม่สวยเท่าป้าหลานหลาน และคุณไม่อ่อนโยนเท่า
หลังจากทิ้งฉันไว้ในกองไฟ พ่อและลูกก็บ้าคลั่ง บทที่ 1
ท่ามกลางไฟ ฉันเฝ้าดูสามีกอดผู้หญิงอีกคนอย่างช่วยไม่ได้และวิ่งออกไปอย่างกระสับกระส่ายและลูกชายที่ฉันให้กำเนิดมาด้วยค่าใช้จ่ายครึ่งชีวิตของฉัน เขาปกป้องเธออย่างใกล้ชิดกังวลว่าเธอจะล้ม เขาจะจับมือเธอไว้เป็นครั้งคราวตั้งแต่ต้นจนจบพวกเขาไม่เคยหันกลับมามองฉันเลยหัวใจของฉันเต็มไปด้วยความเศร้าโศก และฉันเป็นครอบครัวของพวกเขา แต่ในช่วงเวลาวิกฤติของชีวิตและความตาย พวกเขาไม่ลังเลที่จะยอมแพ้ฉันครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ซูรูหลานมาเคาะประตูบ้านฉันและต้องการพาลูกชายของเธอออกไปฉลองวันเกิดของเขาฉันปฎิเสธด้วยสีหน้าเย็นชา ลู่จือซิงซึ่งกําลังทําการบ้านในห้องได้ยินเสียงนั้นและรีบวิ่งออกไปและบังคับให้กระแทกฉันออกไป และจับมือเธอแล้วเดินออกไปด้วยใบหน้าที่มีความสุขหัวใจของฉันเจ็บปวดและฉันพยายามหยุดเขาอย่างดื้อรั้นแต่ลูกชายของฉันกัดแขนที่ฉันอุ้มเขาไว้อย่างแรง และมีอาการเกลียดชังในดวงตาของเขา “ทำไมคุณไม่ปล่อยผมไปกับป้าหลานหลานล่ะ？“ถ้าไม่มีคุณ ป้าหลานหลานก็ควรเป็นแม่ของผม มันจะดีกว่าถ้าคุณตาย！”เขาคงเกลียดฉันจริงๆ ที่กัดแขนฉันด้วยรอยเลือดในระหว่างการจนมุมเกิดไฟลุกลามขึ้นที่ทางเดินเราทุกคนติดกับดัก
