กริ๊ก! ทันทีที่พูดจบมือหนาเลื่อนลงมาปลดหัวเข็มขัดราคาแพงของตนแล้วดึงออกด้วยมือเพียงข้างเดียว ชายหนุ่มดีดตัวขึ้นชันเข่า พลางเอื้อมเข็มขัดไปมัดตึงไว้กับข้อมือเล็กของเด็กสาว ก่อนจะใช้ฝ่ามือสากลูบไล้ไปตามเรือนร่างขาวเนียนจนมาหยุดตรงกระดุมเสื้อเชิ้ต แล้วปลดออก เผยให้เห็นหน้าอกใหญ่อวบอิ่มขาวผุดผ่องปิดคลุมไปด้วยเสื้อชั้นในลายสตอเบอรี่ ขณะที่เด็กสาวสะอึกสะอื้นดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างเพราะความกลัว"ฮึก" ก๋วยเตี๋ยวมองเจ้าของกระทำเอาแต่ใจอย่างหมดหนทาง รู้ทั้งรู้ว่ายังไงก็ไม่รอดแต่เธอก็จะสู้ให้ถึงที่สุด เธออายุยังน้อยมันเด็กเกินไปที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้"อย่าดิ้น ฉันไม่อยากใช้ความรุนแรงกับเธอ" เขาว่า พลางสอดมือเข้าไปใต้ร่างของเธอเพื่อปลดตะขอบราออก โดยที่คนโดนกระทำยังดิ้นไม่หยุดจนทำให้เขาหงุดหงิดกระชากมันขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี"ฮือออออออ คุณมันชั่วคุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชะ..อื้อ!" คำพูดที่ยังเอ่ยออกมาไม่จบกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อคนข้างบนกดริมฝีปากหยักได้รูปลงมาประกบจูบ เรียวลิ้นอุ่นร้อนจือไปด้วยรสแอลกอฮอล์แทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่มของเธออย่างจาบจ้วงอุกอาจ จนทำให้เธอแทบจะหายใจไม่ทั่วท้องเผลอจิกเล็บลงบนมือข
"....." ก๋วยเตี๋ยวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเมื่อได้ยินอย่างนั้น แม้จะเกลียดทุกการกระทำของเนมาร์แต่ก็สับสนกับคำพูดที่ไม่ชัดเจนของเขา "ฮึก!..เอามันออกไป แล้วก็ปล่อยหนู""ฉันยังเอาไม่สุด ขออีกรอบได้ไหม?" ว่าจบนิ้วมือยาวก็เลื่อนไปเกลี่ยปอยผมออกจากกรอบหน้าหวาน แล้วจุมพิตลงบนหน้าผากมนของเธอ ก่อนจะขยับท่อนเอ็นที่คาอยู่ในร่องสวาทสอบเข้าออกช้าๆโดยไม่รอคำตอบจากเจ้าของเรือนร่าง ส่งผลให้น้ำรักขาวขุ่นที่ปลดปล่อยเข้าไปในกายสาวเมื่อสักครู่ค่อยๆไหลออกมาผสมกับเลือดบริสุทธิ์สีสดชโลมลำกายใหญ่ และรอบๆช่องทางรักจนมันเหนอะหนะปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!"ฮือออออ..ฮึก!" ใบหน้าหวานส่ายไปมา เพียงแค่ถูกขยับความเจ็บปวดก็แล่นพล่านไปทั่วร่าง เธอดิ้นทุรนทุรายฟาดกำปั้นทุบลงบนแขนแกร่งเต็มแรงเพื่อให้เขาหยุดการกระทำป่าเถื่อนนี้ หยาดน้ำตาไหลทะลักออกมาจนเปียกชุ่มหมอนใบใหญ่ความเจ็บปวดสุดจะทรมานครั้งนี้เธอจะไม่มีวันลืมเลยจังหวะรักเนิบนาบเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงขึ้น ฝ่ามือหนาสอดทาบลงบนเนินอกอวบกุบคลึงเคล้นไปมา ก่อนใบหน้าคมคายจะเหยเกเพราะถูกบีบรัดจากช่องคับแคบ"ฮือออออ..อึก! พะ..พอแล้ว..อ๊า" เด็กสาวเบือนหน้าพร้อมทั้งขยุ้มกลุ่มผ
"อื้อ~" เนมาร์ที่เพิ่งผล็อยหลับไปเกือบสองชั่วโมงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงละเมอเจือไอความร้อนของคนในอ้อมกอด เขาปรือตาก้มลงมองก๋วยเตี๋ยวที่นอนส่ายหน้าพลางพึมพำเบาๆอยู่บนอกแกร่ง มือหนาเอื้อมไปเปิดสวิตช์โคมไฟบนโต๊ะข้างหัวเตียง แล้วใช้หลังมืออังหน้าผากมนวัดอุณหภูมิดูว่ามีไข้หรือเปล่า ทันทีที่แตะลงไปไอความร้อนผ่าวก็ดันขึ้นจนเขาสะดุ้ง"เธอตื่น" ชายหนุ่มตบแก้มนวลที่ซุกอยู่บนหน้าอกแกร่งเปลือยเปล่าเบาๆ"อื้อ~" คนโดนปลุกครางในลำคออย่างหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวน ก๋วยเตี๋ยวขยับใบหน้าแดงก่ำเพราะพิษไข้ซุกเข้าหาซอกคอหนาหลบแสงไฟสลัวจากโคมไฟ พร้อมกระชับกอดแน่นกว่าเดิม ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดลำคอแกร่งทำให้เขาต้องเบือนหน้าไปอีกฝั่ง"ก๋วยเตี๋ยวลุกก่อน ฉันจะไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้" ตัวเธอร้อนระอุราวกับถูกเปลวไฟแผดเผาถ้าปล่อยไว้อาจจะช็อกได้ ซึ่งเขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอเป็นอะไรไปแน่ เขาไม่โทษที่ตัวเธออ่อนแอ แต่โทษตัวเองที่รุนแรงไม่ทะนุถนอมจนทำให้เธอต้องมาป่วยแบบนี้"งื้อ~" เด็กสาวดิ้นงอแงพลางพลิกตัวนอนคว่ำหน้าลงกับหมอนหนุน ทั้งดึงผ้านวมผืนใหญ่ที่ห่มอยู่ขึ้นมาคลุมโปงเมื่อโดนผลักออกจากร่างหนา เธอนอนนิ่งไม
"นาย" ทิมเอี้ยวหน้าไปเอ่ยเรียกเนมาร์ที่นั่งอยู่บนเบาะด้านหลังภายในรถลีมูซีนคันหรูที่เคลื่อนอยู่บนถนนด้วยความเร็ว โดยมีลูกน้องอีกคนเป็นคนขับ"อะไร?" ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อถูกขัดจังหวะ ในขณะที่เขากำลังก้มดูเด็กสาวนอนหลับอยู่บนเตียงผ่านกล้องวงจรปิดบนจอไอแพด"เมื่อคืนนายยังไม่ตอบผมเลยว่าทำอะไรก๋วยเตี๋ยวทำไมน้องถึงป่วย" ตอนที่เขาเอาแผ่นเจลขึ้นไปให้เนมาร์ในห้องนอน เห็นเด็กสาวนอนหลับอยู่ข้างๆโดยมีผ้าขนหนูผืนเล็กวางทับอยู่บนหน้าผาก เขาจึงเอ่ยถามแต่ผู้เป็นนายก็ไม่ตอบ เขาเลยไม่อยากเซ้าซี้รอมาถามวันนี้แทน"กูทำอะไรต้องรายงานมึงทุกอย่างเลย? คิดว่าสนิทกับกูแล้วจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวกูได้ว่างั้น" เขาละสายตาออกจากจอไอแพดไปเหลือบมองลูกน้องคนสนิทด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะตวัดสายตากลับลงมาบนจอดังเดิม"เปล่าครับ ผมแค่เป็นห่วงน้องเฉยๆ" พอไม่ได้คำตอบทิมก็เอี้ยวหน้ากลับมามองถนนดังเดิม เขาไม่ได้อยากจะยุ่งเรื่องส่วนตัวของเจ้านาย แต่แค่เป็นห่วงเด็กสาวเท่านั้น เขาคิดว่าร่างกายของเธอมีภูมิคุ้มต้านทานต่ำ เพราะเห็นเธอมักจะป่วยอยู่บ่อยๆเวลาที่ทำงานหนักแล้วพักผ่อนไม่เพียงพอ"ไม่ต้องมาเป็นห่วงเมียกู"
ผัวะ!หมัดหนักๆของเนมาร์เหวี่ยงใส่ซีกแก้มของลูกน้องคนสนิทเต็มแรงหลังจากลงก้าวขาลงมาจากรถซูเปอร์คาร์คันหรู โดยไม่ฟังคำแก้ตัวหรือคำพูดใดๆที่กำลังจะเอื้อนเอ่ย จนใบหน้าคมเข้มของทิมหันตามแรงกระแทกพร้อมกับเซถลาไปข้างหลัง ท่ามกลางหน้าตาตื่นตระหนกตกใจของผู้คนนับสิบที่กำลังเดินจ่ายตลาด แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยเพราะทุกคนรู้จักเนมาร์ดีว่ามีอิทธิพลขนาดไหน"มึงรู้ใช่ไหมคนที่ขัดคำสั่งกู.. มันจะเป็นยังไง" เนมาร์ขบกรามแน่นพลางเค้นเสียงลอดฟันกัดฟันดังกรอดด้วยอารมณ์เดือดดาล ก่อนจะควักกระบอกปืนที่เหน็บอยู่ข้างเอวออกมาควงเล่นต่อหน้าอีกฝ่าย"ผมขอโทษครับนาย เห็นน้องอยากกินผมเลยพามา ไม่คิดว่าน้องจะหนีไป""หึ" เสียงแค่นหัวเราะดังเล็ดลอดออกมาเบาๆจากลำคอหนาทันทีที่ลูกน้องคนสนิทพูดจบประโยค เนมาร์กำปลายกระบอกปืนแน่น แล้วฟาดด้ามปืนเข้าที่ใบหน้าของทิมในตอนที่อีกฝ่ายยืนก้มหน้าสำนึกผิดปลั่ก!"คำแก้ตัวโง่ๆของมึงอย่าเอามาใช้กับกู ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวมึงยังดูแลไม่ได้ กูยังควรปล่อยให้มึงมาดูแลรักษาความปลอดภัยให้กูต่อไปอีกไหม หรือฆ่ามึงทิ้งดี?" เขาตะคอกถามเสียงดัง มองลูกน้องคนสนิทที่ไม่เคยทำงานผิดพลาดแต่กลับมาพลาดเพร
ฝ่ามือเล็กยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มนวลทั้งสองข้างลวกๆเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูซ่อง ก่อนบานประตูจะเลื่อนเปิดอัตโนมัติ พร้อมกับไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศลอยมากระทบกับร่างกายของเธอเบาๆแกร๊ก!"ก๋วยเตี๋ยว" ยังไม่ทันที่ก๋วยเตี๋ยวจะก้าวขาเดินเข้าไปด้านใน เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยก็ตะโกนเรียกชื่อเธอเล็ดลอดออกมาเสียก่อน พร้อมกับชายร่างสูงที่กำลังเดินตรงเข้ามาหา เพียงแค่ได้ยินเสียงนั้นก็คิดอยากจะหนีไปให้ไกลแต่ติดตรงที่ว่าไม่สามารถหนีไปไหนได้ ก๋วยเตี๋ยวถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเบื่อหน่าย พลางยกมือขึ้นมากุมขมับหมับ!! "อ๊ะ! ทำบ้าอะไรของคุณปล่อยหนูนะ" เธอแหงนหน้ามองเนมาร์ที่ผลุนผลันเข้ามากระชากแขนเรียว จนร่างเธอถลาไปซบแผงอกแกร่งพร้อมกับถูกกระชับกอดแน่นอย่างไม่พอใจกับการกระทำของเขา"เธอหายไปไหนมา หนีฉันไปทำไมรู้ไหมว่าเป็นห่วงมากแค่ไหน" ใบหน้าหล่อเหลากดจูบลงบนศีรษะทุยเล็กหนักๆด้วยความดีใจที่เธอกลับมา ดีนะที่ได้เชอร์รีผู้จัดการในซ่องแนะนำให้เขาไปป่าวประกาศเรียกให้เธอกลับมา เพราะก่อนหน้านี้มีเด็กในซ่องเดินสวนกับเธอตรงปากทางเข้าหมู่บ้านสลัม ไม่งั้นป่านนี้เขาคงยังไม่ได้เจอเธอ"....." คนถูกถามยืนเงียบไม่ตอบอะไร
@คอนโดเนมาร์รถซูเปอร์คาร์คันหรูขับเลี้ยวเข้ามาจอดในที่จอดส่วนตัวของเขาข้างๆกับรถสปอร์ตอีกคัน เนมาร์หันไปมองเด็กสาวที่นั่งสะอึกสะอื้นอยู่ข้างๆ เหมือนเธอจะหายตกใจบ้างแล้ว แต่ก็ยังสั่นๆอยู่"เจ็บมากไหม?" มือหนาเอื้อมไปแตะที่รอยช้ำบนหน้าผากมนเบาๆ พร้อมกับโน้มใบหน้าคมคายเข้าไปเป่าลงบนรอยช้ำ ก่อนจะจูบทับอย่างนุ่มนวล ทว่าฝ่ามือเล็กของก๋วยเตี๋ยวยกขึ้นมาผลักหน้าของอีกฝ่ายให้ออกห่าง"ฮึก! คุณขับตามหลังมาช่วยหนูกับพี่ทิมได้ยังไงคะทั้งๆที่ตอนแรกคุณขับออกไปก่อนแล้ว" เธอเบี่ยงประเด็นไม่ตอบคำถามของเขาแต่กลับเอ่ยถามเขากลับด้วยความสงสัย เพราะตอนเธอออกมาขึ้นรถกับทิมก็ไม่เห็นรถของเขาจอดอยู่แล้ว"ฉันไปแวะซื้อของมา ไม่คิดเหมือนกันว่าขากลับจะเจอรถไอ้ทิมชนกับต้นไม้ ฉันนึกว่ามันพาเธอไปส่งถึงห้องแล้วเสียอีก" เนมาร์โกหกหน้าตาย ระหว่างที่คนฟังหรี่ตามองอย่างนึกสงสัย ทำไมทุกอย่างมันบังเอิญไปซะหมด เขาจะเป็นเทพพระบุตรที่เข้ามาช่วยเธอเสมอ จนเธอรู้สึกแปลกใจและรู้สึกปลอดภัยในเวลาเดียวกัน"....." เด็กสาวเงียบไม่พูดอะไรต่อ ถึงเขาจะมีบุญคุณที่คอยช่วยเหลือเธอแต่เขาก็ไม่เคยให้เกียรติเธอเลย ซึ่งเรื่องนี้เธอไม่โอเครและไม่อย
"คุณไม่ต้องมาสัญญาหรอกค่ะ แค่ปล่อย..." "หยุดพูดในสิ่งที่ฉันทำให้ไม่ได้" ยังไม่ทันที่ก๋วยเตี๋ยวจะได้พูดจบประโยค เสียงของเนมาร์ก็เอ่ยแทรกขึ้นมาเสียก่อน ทำเอาคนฟังเม้มปากเข้าหากันแน่นอย่างหมดหนทาง".....""อย่าให้ฉันได้ยินคำพูดแบบนั้นออกมาจากปากของเธออีกแม้แต่ประโยคเดียว แล้วจำเอาไว้ว่าเธอเป็นเมียฉัน ยังไงฉันก็ไม่ยอมปล่อยเมียตัวเองไป" เนมาร์พูดทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงเข้ม ก่อนจะนั่งเงียบมองคนตรงหน้า ไม่ว่าเธอจะพูดยังไงเขาก็ไม่มีวันปล่อยคนที่ตัวเองรักไปเด็ดขาด กว่าจะคิดแผนทำให้เธอมาอยู่ด้วยได้มันไม่เรื่องง่ายๆ"....." ซึ่งไร้คำตอบจากปากของก๋วยเตี๋ยว เธอก้มหน้าหลบสายตาที่กำลังจ้องมองมา พร้อมกับหัวใจดวงน้อยที่เต้นแรงไม่เป็นส่ำกับคำพูดจริงจังของเขา"เลิกเขินได้และ เงยหน้าขึ้นฉันจะประคบเย็นให้" ต่างคนต่างเงียบอยู่สักพักเนมาร์ก็เอ่ยขึ้นพลางยกฝ่ามือหน้าเข้าไปประคองใบหน้าหวานของเด็กสาวอีกครั้ง ซึ่งเธอก็ยอมนั่งนิ่งให้เขาประคบให้อย่างว่าง่าย ไม่ขัดขืนเหมือนก่อน"ฮึก! เจ็บ" น้ำตาที่เพิ่งเหือดแห้งไปไม่นานไหลกลิ้งลงมาอีกครั้ง ก๋วยเตี๋ยวหลับตาพริ้มข่มความเจ็บปวดจากบาดแผลบวมช้ำ"อดทนหน่อยนะ" ใบหน้าคมคายโน
"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ
หลายเดือนต่อมา.."เมียกูอยู่ไหน" เนมาร์ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถามลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตู ขณะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูพร้อมในมือหิ้วถุงของกินเยอะแยะ"เรียนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ" ลูกน้องคนหนึ่งว่า พลางเดินมารับของจากมือผู้เป็นนายไปถือแทน"เอาไปให้แม่บ้านจัดใส่จาน แล้วเอาเข้าไปให้เมียกูด้วย" เขาออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ"....." คนถูกสั่งยกถุงในมือขึ้นมาหมุนดูด้วยความอยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะมันอยู่ในกล่อง ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อเห็นว่าเอาใจใส่ภรรยาดี "ซื้อมาซะเยอะแยะเชียว นายหญิงจะกินหมดไหมครับเนี่ย""มันกงการอะไรของมึง ใช้ให้ไปทำอะไรก็ไป เดี๋ยวกูให้ป๊าหักเงินเดือนซะเลยหนิ" "ขอโทษครับ" ครั้นได้ยินอย่างนั้นทศก็รีบโค้งตัวลงกล่าวขอโทษผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านทำตามคำสั่งทันทีเนมาร์ส่ายหน้าเบาๆก้าวเดินตามหลังลูกน้องตรงดิ่งไปหาภรรยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าเพียงแค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดฝีเท้าจากอารมณ์ดีๆแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นก๋วยเตี๋ยวเดินพยุงท้องโตๆออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีซามิและคุณครูค่อยช่วยประคองกันคนละฝั่งไม่ห่าง"ดอลลีห
"เตี๋ยว" ควีนเรียกภรรยาของผู้เป็นน้าเสียงหวานทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น โดยมีเนมาร์ถือขวดนมกับผ้าอ้อมเดินตามหลังมา"เรียกหาแต่เตี๋ยวนะไม่เรียกยายบ้างเลย น่าน้อยใจจัง" แนทที่นั่งอยู่ด้วยทำหน้ามุ่ยแกล้งน้อยใจหลานสาว พอเห็นอย่างนั้นควีนก็รีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาผู้เป็นยาย แล้วซบหน้าลงไปเชิงเป็นการง้อ"โอ๋นยายม่ายย้องน๊า น้อนกวีนเยียกแย้ว (โอ๋ยายไม่ร้องนะ น้องควีนเรียกแล้ว)" ความไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากยายและน้าๆ"ใครว่ายายร้องกันล่ะ แค่น้อยใจเฉยๆหรอก" ไม่ว่าเปล่าแนทโน้มตัวลงอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่แรงๆหลายๆที ก่อนหันไปถามลูกชาย"เป็นไงตาเน! ได้ข่าวว่าล้างก้นให้น้องควีนเหรอ""อ้วกแตกดิม๊ารอไร เหม็นฉิบหาย" ว่าแล้วเนมาร์ก็หย่อนกายนั่งลง ไม่ยักรู้ว่าอุจจาระเด็กจะเหม็นขนาดนี้นึกว่าควายตาย“ฮ่าๆๆๆ” แนทกับก๋วยเตี๋ยวหัวเราะร่า ต่างจากควีนที่นั่งกอดอกจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจเวลาใครว่า"ฝึกไว้เวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" เป็นก๋วยเตี๋ยวที่นั่งเงียบอยู่นานย้ำคำพูดของเขาไม่หยุด เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"ใช่! ฝึกไว้เพราะตอนลูกคลอดออกมาตาเนต้องเ
แง้ว~ แง้ว~เนเตี๋ยวที่เพิ่งเดินมาชะโงกหน้ามองการกระทำของพ่อแม่อยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ ก่อนจะร้องเรียกขึ้นด้วยความสงสัยจนทั้งสองคนหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้นพร้อมกัน"เนเตี๋ยว" เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตนซึ่งเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ มือเล็กคลายพันธนาการออกจากศีรษะแกร่งแล้วเบี่ยงตัวเดินไปอุ้มมันมาหอมฟอดใหญ่เนมาร์ดีดตัวลุกขึ้นเดินตามแฟนสาวมาลูบหัวมันเบาๆอย่างเป็นมิตร จากไม่ชอบกลายเป็นความผูกพันทำให้เขารู้สึกรักมัน"ดอลลีอยู่กับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" เขาว่า"จะไปไหนเหรอคะ""ไปเอาน้องควีนมาหัดเลี้ยงนะ""หัดเลี้ยง?" ใบหน้าหวานหันขวับไปมองคนข้างๆด้วยความแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความเป็นพ่อคนสูงขนาดนี้"อืม ฝึกไว้ก่อนเวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนมันต้องเตรียมตัวกันหน่อย มัวแต่รอให้คลอดออกมาก่อนมันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมว่าควรรับมือกับเด็กน้อยยังไง"ไหวเหรอ""สบาย" ว่าจบเนมาร์ก็เดินออกไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ระหว่างที่กำลังเล่นกับหลานสาวอยู่นั้นกลิ่นเหม็นตุๆแปลกๆก็ลอยมา เนมาร์หันหน้าไปมองก๋วยเตี๋ยวที่นั่งลูบหัวเจ้าตัวน้อยอยู่อีกฝั่งมีการ
ด้วยความกลัวภรรยาจะล้มชายหนุ่มจึงวางถุงอุปกรณ์ลงรีบเข้าไปประคองเธอไว้อย่างแนบชิด ใบหน้าจิ้มลิ้มเหลือบมองเล็กน้อย ไม่วายที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักเอาใจใส่ของสามีไม่เคยลดลงเลย ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่ตลอดแถมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันไม่นานมือเล็กก็ยื่นออกมาพร้อมกับถ้วยพลาสติกที่มีปัสสาวะอยู่ในนั้น เด็กสาวส่งมันไปให้คนข้างๆเพื่อทำการนำไปตรวจ"นี่ค่ะ" ซึ่งเขาก็รับไปวางลงบนขอบอ่างล้างมือทั้งที่อีกมือยังประคองตัวเธออยู่ ก่อนจะหันกลับมาหยิบสายฉีดชำระส่งให้เธอก๋วยเตี๋ยวหยิบมันมาฉีดล้างทำความสะอาดกลีบเนื้อของตน พอมันสะอาดดีเธอก็ส่งคืนไปให้เขาเก็บที่ แล้วหยัดกายลุกขึ้นก้าวลงจากโถชักโครกโดยมีเขาพยุงช่วยไม่ห่างเป็นอะไรที่เว่อร์วังที่สุดแต่ก็น่ารักดีมือหนาคลายพันธนาการออกจากตัวเด็กสาว เอื้อมไปกดชักโครกพร้อมปิดฝาลง หันมามองภรรยาดวงแววตาอ่อนโยน"ดอลลีมานั่งรอตรงนี้ก่อน" ว่าแล้วเนมาร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาจุมพิตลงบนขมับบางฟอดใหญ่"ขอยืนดูด้วยไม่ได้เหรอคะ" ก๋วยเตี๋ยวกะพริบตาปริบๆออดอ้อน ท่าทางไร้เดียงสาของเธอเรียกรอยยิ้มน่ารักจากสามี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เนมาร์ยอมให้เธอยืนดูเพราะกลัวว่าท่าทางยื
แกร๊ก|"นาย!" เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงตะโกนของใครบางคนจากทางหน้าประตู พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเนมาร์ที่กำลังนอนหลับกอดภรรยาอยู่สะดุ้งตื่น รีบเอื้อมมือไปคว้าขวดน้ำบนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงเขวี้ยงใส่เจ้าของเสียงนั้นทันทีพรึ่บ! ดีนะทิมรับมันเอาไว้ได้ไม่งั้นดังก้องไปทั่วห้องแน่ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นนายหญิงกำลังนอนหลับอยู่ สองขาแกร่งเดินตรงไปหาเจ้านายที่เตียงนอนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะดังเดิม"จะแหกปากหาพ่อมึงเหรอ แล้วกูบอกกี่ครั้งและเวลาเข้ามาให้เคาะประตู มือไม่มีรึไง" เนมาร์ตะคอกใส่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ภรรยาใช้หนุนนอนออกมาดันตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของเธอ ซึ่งเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่นาที"ผมไม่รู้ว่านายหญิงหลับอยู่""ไหนของที่ใช้ให้ไปซื้อ" ทันทีที่เขาพูดจบทิมก็ยื่นถุงที่ตรวจครรภ์มาให้ มือหนารับมันมาเปิดดูมีอยู่หลายยี่ห้อเป็นสิบๆอันตามที่ต้องการเป๊ะ "ขอบใจ" "นายต้องการอะไรอีกไหม""ไม่และ มึงจะไปไหนก็ไป" สิ้นสุดคำพูดของเจ้านาย ทิมก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น พร้อมกับถือถุงที่ตรวจค
วันต่อมา..อุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~ก๋วยเตี๋ยวกับคลีนที่เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกันหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของใครคนหนึ่งดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนในช่วงสาย ขณะในมือของทั้งสอนคนอุ้มแมวของตัวเองอยู่หลังเพิ่งพาไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านมาด้วยกันตอนแรกคลีนไม่มีแมวหรอกหลังจากมาเล่นของก๋วยเตี๋ยว เธอก็อยากได้ขึ้นมาเลยให้สามีพาไปซื้อตัวเท่าๆกันเลยแถมยังตัวผู้เหมือนกันอีก ไม่อยากเอาตัวเมียมาเพราะเดี๋ยวมันเป็นเมนส์ขี้เกียจทำความสะอาด"หื้อ~ นั่นเสียงคนอ้วกหนิดังมาจากห้องก๋วยเตี๋ยวอะ อย่าบอกนะว่าเป็นนะ.." คลีนเอ่ยบอกอย่างสงสัย ทว่ายังพูดไม่ทันจบก๋วยเตี๋ยวก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันทีด้วยความเป็นห่วงสามีอึก~ แหวะ~"ฮันนี่!" ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำแล้วเห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนักไม่ต่างจากครั้งแรก เธอวางเนเตี๋ยวลงแล้วรีบเดินเข้าไปลูบหลังให้เบาๆ "ทำไมอ้วกอีกแล้ว" ก่อนหน้านี้อาการเริ่มดีขึ้นแล้วเชียวแต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นขึ้นมาอีก เพราะความดื้อรั้นของเขาแท้ๆ ถ้าไปหาหมออย่างที่เธอบอกคงไม่ต้องมาทรมานแบบนี้"อึก..ก็ป๊านั่นแหละจู่ๆเดินเข้ามากอดคอ""กอดคอ?" คิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้
"เดี๋ยวหนูขออนุญาตไปดูฮันนี่ก่อนนะคะ" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยขออนุญาตผู้ใหญ่ตามมารยาท แล้วรีบดันตัวลุกขึ้นจับชายกระโปรงวิ่งพรวดพราดออกไปทันทีไม่รอให้ทุกคนได้ตอบอะไร เห็นอาการแฟนหนุ่มแปลกไปอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้"อุ๊บ...โอ๊กกกกกก" ทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่นมากนักก็เห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนัก สองมือกำขอบชักโครกแน่น เธอจึงรีบเดินเข้าไปลูบหลังช่วย"อึก..แหวะ""ฮันนี่ไหวเปล่าไปหาหมอไหม" เสียงใสเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วง"....." เขายกมือขึ้นทำนิ้วโอเคบ่งบอกว่ายังไหว ก่อนจะก้มลงอาเจียนต่อพร้อมหยาดน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าอัตโนมัติครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานมากเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยหนักกว่าตอนป่วยอีก"แต่หนูว่าอาการฮันนี่แปลกๆนะ ไปหาหน่อยเถอะ""อึก" มือหนากดชักโครกหลังจากไม่มีอะไรออกมาแล้ว ก่อนจะยกมันมาลูบหน้าตัวเองเบาๆพร้อมเบี่ยงตัวก้าวไปยังอ่างล้างหน้าที่อยู่ใกล้กัน"ถ้าฮันนี่ไม่ไหวเรายกเลิกงานไปก่อนก็ได้นะ" ว่าแล้วก๋วยเตี๋ยวก็ก้าวตามไปยืนข้างหลัง พลางเอื้อมมือไปดึงทิชชูตรงหน้าเขามายื่นให้ ขณะที่เนมาร์กำลังบ้วนปากอย
"....." สายตาคู่คมมองเจ้าของเสียงเรียกค้างด้วยความตะลึงก้อนเนื้อในอกแกร่งข้างซ้ายเต้นระรัวไม่เป็นส่ำ เธอสวยมากอย่างไม่เคยเห็นใครสวยได้เท่านี้มาก่อน ขนาดผู้เป็นแม่ที่ยืนรออยู่ข้างล่างว่าสวยแล้วแต่สู้แฟนสาวของเขาไม่ได้เลยไม่ทันไรก็ต้องละสายตามามองลูกน้องคนสนิทเขม็ง ซึ่งเขาใช้ให้มาดูว่าที่เจ้าสาวว่าแต่งตัวเสร็จหรือยังจะได้ขึ้นมารับแต่กลับหายไปนานหลายนาทีซะงั้น แถมยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นไปถึงข้างล่าง จนเขาต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วงแฟนสาวแม้เสียงที่ได้ยินนั้นจะไม่ใช่เสียงเธอก็ตาม"กูใช้ให้ขึ้นมาดูเมียกูแต่มึงกลับมาตีกับเพื่อนเมียกู คือไรไอ้ทิม" เนมาร์เอ่ยถามด้วยท่าทางเอือมระอาเมื่อเหลือบเห็นสภาพผมซามิยุ่งเหยิงประกอบกับเสียงกรีดร้องมันเดาไม่อยาก ทิมก้มศีรษะรับผิดทุกอย่างเนื่องจากทำเกินคำสั่ง ในขณะที่ก๋วยเตี๋ยวยกมือขึ้นเกาะแขนแฟนหนุ่มและซามิยืนทำหน้าตาสะใจ"ก็มันมาหาเรื่องผมก่อนนี่ครับ""ใครใช้ให้มาปากหมาใส่ก่อนล่ะวะ" ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้ถามอะไรต่อ ซามิก็โพล่งขึ้นแทรกเสียงแข็งอย่างไม่ยอมให้ฟ้องคนเดียวหรอก จะโดนก็ต้องโดนด้วยกันเนี่ยแหละ"ฉันปากหมาใส่ตอนไหน? พอเปิดประตูเข้ามาก็ม