"......" น้ำเสียงตัดพ้อที่เปล่งออกมาจากปากเนมาร์ไม่ได้ทำให้ก๋วยเตี๋ยวหยุดสงสัยในตัวเขาได้เลย แต่เธอก็ไม่อยากคาดคั้นอะไรต่อเพราะไม่มีหลักฐาน ปักปลำไปก็ไร้ประโยชน์ ส่วนตัวเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรแถมยังคอยช่วยและปกป้องเธอมาตลอดแขนแกร่งคลายพันธนาการออกจากเอวคอด แล้วหยิบกระบอกปืนที่วางอยู่บนหน้าตักของเด็กสาวขึ้นมาถือไว้ ก่อนที่เขาจะเลื่อนมือไปจับสะโพกของคนบนตักยกขึ้น ยังไม่ทันที่จะได้ยกก๋วยเตี๋ยวก็ชิ่งลุกขึ้นมาเสียก่อนเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น ยกกระบอกปืนจ่อขมับตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากอีกฝ่าย ขณะที่เธอกำลังก้มหยิบโกศและกรอบรูปของผู้เป็นแม่เพล้ง!เสียงของในอ้อมแขนเรียวตกลงมาแตกกระจาย เถ้ากระดูกของผู้เป็นแม่หกเกลื่อนกลาดเต็มพื้นถนนพร้อมกับกรอบรูปที่แตกร้าวไม่มีชิ้นดี เมื่อก๋วยเตี๋ยวหมุนตัวกลับมาแล้วเจอชายหนุ่มยืนเอากระบอกปืนจ่อขมับของตัวเองอยู่ "คะ..คุณจะทำบ้าอะไร" เธอเอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก พลางวิ่งเข้าไปแย่งกระบอกปืนจากมือเขามาเขวี้ยงทิ้งลงข้างพื้นถนนอย่างไม่ไยดี ทว่ามุมปากบนใบหน้าคมคายยกยิ้มพอใจกับการกระทำของอีกคน"ฉันมันเลว เผาบ้านเธอก็สมควรตายแล้วไม่ใช่เหรอ เธอจะมาห้ามฉันทำไม?""จะฆ่
"....." เนมาร์กลอกตามองบน พลางถอนหายใจหนักๆอย่างเอือมระอากับความสิ้นคิดของเด็กสาว ไม่รู้เธอซื่อบื้อจริงหรือแค่กวนประสาทเขาเล่นกันแน่ "นั่นแม่ชี แต่เธอเป็นคนธรรมดามันจะดูน่าเกลียด""งั้นถ้าหนูไปบวชชีก็อยู่วัดได้ใช่ไหมคะ?" คิ้วงามเลิกขึ้นใส่คนตรงหน้า ทำให้เนมาร์เริ่มหงุดหงิดกับท่าทางลีลาถามมากของเธอ"ถามมากจังวะ ไปขึ้นรถได้และ ยุงกัดเห็นไหมเนี่ย" เขาชักสีหน้าไม่พอใจ มือหนาเอื้อมเข้าไปกระชากแขนของก๋วยเตี๋ยวอย่างแรงหลังพูดจบประโยค แล้วผลักร่างเธอเข้าไปในรถในนาทีต่อมา ทำเอาคนโดนกระทำที่ไม่ทันตั้งตัวเสียหลักศีรษะกระแทกกับขอบประตู แต่ไม่แรงนักปึก! "โอ๊ยยยยยยย! คุณบ้าหนูเจ็บนะคะ" เด็กสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บ พร้อมกับยกฝ่ามืออีกข้างขึ้นมากุมศีรษะไว้ทั้งสะบัดแขนออกจากเกาะกุม ไม่วายเงยหน้าไปจ้องคาดโทษคนที่กำลังดึงแขนเธอที่กุมอยู่ลง"เจ็บมากไหม ขอโทษ..ฉันไม่ได้ตั้งใจ" ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปเป่ารอยปูดนูนเบาๆอย่างรู้สึกผิด แค่ผลักเบาๆไม่คิดว่าเธอจะกระดูกอ่อนถึงกับทรงตัวไม่อยู่ขนาดนี้"เจ็บสิคะถามได้ ลองให้หนูทำคุณดูบ้างไหมเล่า" "เดี๋ยวถึงห้องฉันทายาให้นะ" ว่าจบเนมาร์ก็เลื่อนใบหน้าขึ้นมา แล้วลูบห
"ของครบแล้วใช่ไหม ขาดอะไรอีกหรือเปล่าพรุ่งนี้จะได้ใช้ไอ้ทิมไปซื้อ" เนมาร์เอ่ยถามขณะขับรถออกมาจากห้างสรรพสินค้า หลังบังคับให้เธอเลือกซื้อของและนั่งกินข้าวราวๆเกือบชั่วโมงจนร้านในห้างปิด"ครบแล้วค่ะ เดี๋ยวคุณไปส่งหนูที่วัดด้วย""นี่เธอยังไม่ล้มเลิกความคิดที่อยากจะไปอยู่วัดอีกรึไง?" เนมาร์ถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างระอากับความคิดบ้าๆของก๋วยเตี๋ยว ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเล็กมาประสานกันวางไว้บนหน้าขาแกร่ง "อยู่กับฉันไม่ดีตรงไหน? สบายกว่าวัดตั้งเยอะ""คุณชอบฉวยโอกาสแบบนี้ หนูไม่ชอบไม่อยากอยู่ด้วย มันรู้สึกไม่ปลอดภัย" ก๋วยเตี๋ยวบอกตามตรง ทั้งยอมให้เขาจับมืออยู่อย่างนั้นโดยไม่ขัดอะไร ถึงขัดขืนไปก็ถูกขู่บังคับอยู่ดี"แล้วเธอคิดว่าที่วัดปลอดภัยว่างั้น? ขนาดพระยังโดนจี้,ปล้น,ทำร้ายเลย ข่าวอะหัดดูซะบ้างนะ สมอง!" ใบหน้าคมคายเหลือบมองเด็กสาวเพียงนิด ก่อนจะหันกลับไปมองถนนต่อ ถ้าเธอคิดอย่างนั้นเขาก็คงจะห้ามความคิดของเธอไม่ได้ แต่ก็จะไม่ยอมให้เธอไปอยู่ที่อื่นเด็ดขาดต้องอยู่กับเขาคนเดียวเท่านั้น"แต่ก็ยังดีกว่าอยู่กับคุณ" ว่าจบเธอก็ดึงมือออกจากเกาะกุม แล้วเบือนหน้าออกไปมองบรรยากาศข้างทางยอมค่ำคืน ท่ามกลางไฟห
วันต่อมา.."อื้อ~" ก๋วยเตี๋ยวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้ามืดเพราะรู้สึกอึดอัดตรงบริเวณลำตัวเหมือนถูกใครสักคนกอดรัดอยู่ เธอปรือตามองอย่างงัวเงีย ก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นเนมาร์นอนเปลือยท่อนบนแนบชิดอยู่ข้างๆ มือเล็กเลื่อนไปจับแขนแกร่งออกจากเอวคอดของตัวเองเบาๆ แล้วดันตัวลุกขึ้นมานั่งขณะที่อีกคนยังนอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างสบายใจดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหลือบมองนาฬิกาติดผนังบนหัวเตียงที่บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาตีห้ากว่าๆ เด็กสาวใช้นิ้วกลางแคะขี้ตาออกจากหัวตาพร้อมทั้งลอบพึมพำออกมาเบาๆ"คนฉวยโอกาส ขนาดล็อกห้องแล้วยังเข้ามานอนกอดคนอื่นได้อีก คุณนี่มันร้ายกาจจริงๆเลยนะคะ""ขอโทษนะคะขอสักทีเถอะ หมั่นไส้.." ตุ้บ!"โอ๊ยยยยยยย ซี้ด~" น้ำเสียงแหบพร่าร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกอีกฝ่ายถีบตกเตียง กระนั้นทำเอาบั้นท้ายกระแทกลงกับพื้นกระเบื้องเต็มแรง "ยัยบ้า..ถีบฉันทำไมเนี่ย เจ็บนะเว้ย""....." พอถีบเขาตกเตียงปุ๊บเธอก็แกล้งล้มลงไปนอนหลับอยู่ในผ้าห่มปั๊บแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ทว่าคนโดนกระทำจ้องหน้าคาดโทษเด็กสาวตาเขม็ง พร้อมกับชันเข่าและฝ่ามือลงบนพื้น แล้วคลานขึ้นไปบนเตียงอย่างรวดเร็วหมับ!"อ๊ะ!" ก๋วยเตี๋
@มหาวิทยาลัยww"เดินดีๆได้ปะ เลิ่กลั่กอยู่นั่นแหละ" เนมาร์เอี้ยวหน้ากลับไปเค้นเสียงดุใส่เด็กสาวในเกาะกุมที่เดินไม่นิ่งเอาแต่กระตุกแขนแกร่ง พร้อมกับหันซ้ายหันขวาราวกับเขินอายอะไรสัก ขณะกำลังเดินไปใต้อาคารเรียน ท่ามกลางสายตาและเสียงซุบซิบนินทาของนักศึกษามากมาย"ก็ดูชุดที่คุณบังคับให้หนูใส่สิคะ น่าอายชะมัด ตัวก็ใหญ่" ก๋วยเตี๋ยวจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกเนมาร์บังคับให้ใส่ชุดนักศึกษาชายของเขา แม้เธอจะอ้อนวอนขอเปลี่ยนชุดแทบตายยังไงเขาก็ไม่ยอมต้องแต่งเหมือนกันเท่านั้น"อายทำไม ฉันก็แต่งแบบเธอ""มันไม่เหมือนกันนะคะ หนูเป็นผู้หญิงจะมาให้ใส่ชุดผู้ชายแบบนี้ไม่ได้" เธอแหวใส่เขาเสียงแข็ง แล้วใช้มืออีกข้างจับดึงชุดตัวเองเพราะไม่มั่นใจ"ทำไมจะใส่ไม่ได้ ครั้งแรกฉันยังเอาชุดฉันมาเปลี่ยนให้เธอใส่เลย""ให้ตายเถอะ! ไม่ว่าหนูจะพูดอะไรคุณจะเถียงสู้ให้ได้เลยใช่ไหมคะ" ก๋วยเตี๋ยวสบถคำออกมาอย่างถอดใจ พลางถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนมือเล็กที่อยู่ในเกาะกุมจะถูกกระชากให้ลงมานั่งข้างๆชายหนุ่มบนเก้าอี้ไม้ใต้อาคารเรียน"ใช่ ต่อไปนี้เธอต้องใส่ชุดเหมือนฉันทุกวัน""เพื่ออะไรคะ? แค่นี้ยังทำให้หนูอายไม่พอใช่ไหม?" ใบหน้าหวานหั
ก๊อก! ก๊อก!แกร๊ก!เสียงเคาะประตูห้องทำงานในคลับดังขึ้นสองครั้ง ก่อนประตูจะถูกเปิดเข้ามาอย่างไร้มารยาทในนาทีต่อมาด้วยฝีมือของลูกน้องคนสนิท ขณะที่เนมาร์นั่งเช็กยอดในเอกสารอยู่บนโต๊ะทำให้เขาต้องละสายตาจากสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไปมอง"แหมนายกับน้องก๋วยเตี๋ยวนี่ยังไง ใส่ชุดเหมือนกันทำอย่างกับคู่รัก" ทิมเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเด็กสาวที่นั่งดูซีรี่ส์รออยู่บนโซฟา ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงยีน"กูจ้างให้มึงมาเสือกเรื่องของกูรึไง? ว่าธุระของมึงมา" เขาจ้องมองลูกน้องคนสนิทตาขวาง ก่อนจะก้มเช็กยอดในเอกสารต่อ พร้อมกับรอฟังสิ่งที่คนตรงหน้ากำลังจะพูด"นายใหญ่สั่งให้ผมมาบอกว่าพรุ่งนี้ให้นายกลับไปบ้านด้วย""ทำไมต้องให้กูกลับ ป๊ามีธุระอะไร?" ใบหน้าคมคายเงยขึ้นทันทีที่ทิมพูดจบประโยค เนมาร์เลิกคิ้วเชิงสงสัยพลางวางปากกาลง แล้วเอนตัวพิงกับพนักเก้าอี้"ผมได้ยินมาว่าคุณวอมลงมาเซ็นเอกสารที่สนามแข่งรถ เลยพาคุณคลีนกับหลานๆมาเที่ยวด้วย นายใหญ่เลยให้ตามนายกับคุณเนเน่ แต่ตอนนี้ผมยังติดต่อคุณเนเน่ไม่ได้เลย""อืม" ชายหนุ่มครางตอบในลำคอเบาๆ "เดี๋ยวนี้เนเน่ทำตัวแปลกๆ ชอบหลบหน้า โทรหาก็ไม่ค่อยติดพอติดก็ไม่รับ มึง
กริ๊ก! ทันทีที่พูดจบมือหนาเลื่อนลงมาปลดหัวเข็มขัดราคาแพงของตนแล้วดึงออกด้วยมือเพียงข้างเดียว ชายหนุ่มดีดตัวขึ้นชันเข่า พลางเอื้อมเข็มขัดไปมัดตึงไว้กับข้อมือเล็กของเด็กสาว ก่อนจะใช้ฝ่ามือสากลูบไล้ไปตามเรือนร่างขาวเนียนจนมาหยุดตรงกระดุมเสื้อเชิ้ต แล้วปลดออก เผยให้เห็นหน้าอกใหญ่อวบอิ่มขาวผุดผ่องปิดคลุมไปด้วยเสื้อชั้นในลายสตอเบอรี่ ขณะที่เด็กสาวสะอึกสะอื้นดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างเพราะความกลัว"ฮึก" ก๋วยเตี๋ยวมองเจ้าของกระทำเอาแต่ใจอย่างหมดหนทาง รู้ทั้งรู้ว่ายังไงก็ไม่รอดแต่เธอก็จะสู้ให้ถึงที่สุด เธออายุยังน้อยมันเด็กเกินไปที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้"อย่าดิ้น ฉันไม่อยากใช้ความรุนแรงกับเธอ" เขาว่า พลางสอดมือเข้าไปใต้ร่างของเธอเพื่อปลดตะขอบราออก โดยที่คนโดนกระทำยังดิ้นไม่หยุดจนทำให้เขาหงุดหงิดกระชากมันขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี"ฮือออออออ คุณมันชั่วคุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชะ..อื้อ!" คำพูดที่ยังเอ่ยออกมาไม่จบกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อคนข้างบนกดริมฝีปากหยักได้รูปลงมาประกบจูบ เรียวลิ้นอุ่นร้อนจือไปด้วยรสแอลกอฮอล์แทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่มของเธออย่างจาบจ้วงอุกอาจ จนทำให้เธอแทบจะหายใจไม่ทั่วท้องเผลอจิกเล็บลงบนมือข
"....." ก๋วยเตี๋ยวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเมื่อได้ยินอย่างนั้น แม้จะเกลียดทุกการกระทำของเนมาร์แต่ก็สับสนกับคำพูดที่ไม่ชัดเจนของเขา "ฮึก!..เอามันออกไป แล้วก็ปล่อยหนู""ฉันยังเอาไม่สุด ขออีกรอบได้ไหม?" ว่าจบนิ้วมือยาวก็เลื่อนไปเกลี่ยปอยผมออกจากกรอบหน้าหวาน แล้วจุมพิตลงบนหน้าผากมนของเธอ ก่อนจะขยับท่อนเอ็นที่คาอยู่ในร่องสวาทสอบเข้าออกช้าๆโดยไม่รอคำตอบจากเจ้าของเรือนร่าง ส่งผลให้น้ำรักขาวขุ่นที่ปลดปล่อยเข้าไปในกายสาวเมื่อสักครู่ค่อยๆไหลออกมาผสมกับเลือดบริสุทธิ์สีสดชโลมลำกายใหญ่ และรอบๆช่องทางรักจนมันเหนอะหนะปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!"ฮือออออ..ฮึก!" ใบหน้าหวานส่ายไปมา เพียงแค่ถูกขยับความเจ็บปวดก็แล่นพล่านไปทั่วร่าง เธอดิ้นทุรนทุรายฟาดกำปั้นทุบลงบนแขนแกร่งเต็มแรงเพื่อให้เขาหยุดการกระทำป่าเถื่อนนี้ หยาดน้ำตาไหลทะลักออกมาจนเปียกชุ่มหมอนใบใหญ่ความเจ็บปวดสุดจะทรมานครั้งนี้เธอจะไม่มีวันลืมเลยจังหวะรักเนิบนาบเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงขึ้น ฝ่ามือหนาสอดทาบลงบนเนินอกอวบกุบคลึงเคล้นไปมา ก่อนใบหน้าคมคายจะเหยเกเพราะถูกบีบรัดจากช่องคับแคบ"ฮือออออ..อึก! พะ..พอแล้ว..อ๊า" เด็กสาวเบือนหน้าพร้อมทั้งขยุ้มกลุ่มผ
"ขากลับมาฮันนี่ได้แวะไปดูร้านดอกไม้ให้หนูรึเปล่า" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามสามีที่กำลังตักกับข้าวมาใส่ให้ในจานด้วยสีหน้ากังวล เป็นห่วงร้านไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หลังๆพอท้องโตอย่างว่าเขาก็ไม่ให้ไปไหนทำอะไรเลย"วันนี้ไม่ได้แวะ ไม่ต้องห่วงหรอกมีผู้จัดการร้านดูแลอยู่ทั้งคน" ว่าจบเนมาร์ก็ตักข้าวใส่ปาก"ทำไมไม่แวะดูก่อนเล่า มันไม่เหมือนเราดูเองหรอกนะ" ใบหน้าหวานยู่ใส่อีกคนอย่างงอนๆ แล้วตักข้าวใส่ปากไม่พูดอะไรต่อดวงตาคมที่เหลือบมองอยู่รับรู้ถึงอาการของคนตรงหน้า เขาวางช้อนลงเบาๆด้วยความไม่เข้าใจว่าแค่เรื่องไม่แวะไปดูร้านถึงกับงอนกันเลยเหรอ ปกติก็แวะดูให้ทุกวันมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรปกติดีทุกอย่าง"เป็นอะไร?""เปล่า" “…..” ชายหนุ่มหยัดกายลุกขึ้นเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่ปกติของภรรยา เท้าใหญ่เดินวนไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ แต่อีกคนกลับขยับเก้าอี้หนีไปพร้อมจานข้าวครั้นเห็นแบบนั้นเขาถึงกับถอนหายใจพรืดใหญ่ มือหนาเอื้อมไปจับแขนเรียวแล้วลูบมันเบาๆเชิงง้อ ทว่าก็ถูกเธอปัดทิ้งอย่างไม่ไยดีแถมไม่มองหน้าเขาอีกต่างหาก เป็นอะไรที่น่าหงุดหงิดชะมัดถ้าไม่ติดว่าท้องนะเขาจับง้อบนเตียงไปแล้ว"ปากบอกว่าเปล่า แต่การกระทำขอ
หลายเดือนต่อมา.."เมียกูอยู่ไหน" เนมาร์ซึ่งอยู่ในชุดนักศึกษาเอ่ยถามลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตู ขณะก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันหรูพร้อมในมือหิ้วถุงของกินเยอะแยะ"เรียนอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ" ลูกน้องคนหนึ่งว่า พลางเดินมารับของจากมือผู้เป็นนายไปถือแทน"เอาไปให้แม่บ้านจัดใส่จาน แล้วเอาเข้าไปให้เมียกูด้วย" เขาออกคำสั่งลูกน้องเสียงเรียบ"....." คนถูกสั่งยกถุงในมือขึ้นมาหมุนดูด้วยความอยากรู้ว่ามีอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เห็นหรอกเพราะมันอยู่ในกล่อง ก่อนจะเอ่ยแซวเจ้านายเมื่อเห็นว่าเอาใจใส่ภรรยาดี "ซื้อมาซะเยอะแยะเชียว นายหญิงจะกินหมดไหมครับเนี่ย""มันกงการอะไรของมึง ใช้ให้ไปทำอะไรก็ไป เดี๋ยวกูให้ป๊าหักเงินเดือนซะเลยหนิ" "ขอโทษครับ" ครั้นได้ยินอย่างนั้นทศก็รีบโค้งตัวลงกล่าวขอโทษผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปในบ้านทำตามคำสั่งทันทีเนมาร์ส่ายหน้าเบาๆก้าวเดินตามหลังลูกน้องตรงดิ่งไปหาภรรยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทว่าเพียงแค่ครึ่งทางก็ต้องหยุดฝีเท้าจากอารมณ์ดีๆแปรเปลี่ยนเป็นฉุนเฉียว เมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นก๋วยเตี๋ยวเดินพยุงท้องโตๆออกมาจากห้องนั่งเล่น โดยมีซามิและคุณครูค่อยช่วยประคองกันคนละฝั่งไม่ห่าง"ดอลลีห
"เตี๋ยว" ควีนเรียกภรรยาของผู้เป็นน้าเสียงหวานทันทีที่เดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น โดยมีเนมาร์ถือขวดนมกับผ้าอ้อมเดินตามหลังมา"เรียกหาแต่เตี๋ยวนะไม่เรียกยายบ้างเลย น่าน้อยใจจัง" แนทที่นั่งอยู่ด้วยทำหน้ามุ่ยแกล้งน้อยใจหลานสาว พอเห็นอย่างนั้นควีนก็รีบเดินเตาะแตะเข้าไปกอดขาผู้เป็นยาย แล้วซบหน้าลงไปเชิงเป็นการง้อ"โอ๋นยายม่ายย้องน๊า น้อนกวีนเยียกแย้ว (โอ๋ยายไม่ร้องนะ น้องควีนเรียกแล้ว)" ความไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อยเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากยายและน้าๆ"ใครว่ายายร้องกันล่ะ แค่น้อยใจเฉยๆหรอก" ไม่ว่าเปล่าแนทโน้มตัวลงอุ้มหลานสาวขึ้นมานั่งบนตัก พร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่แรงๆหลายๆที ก่อนหันไปถามลูกชาย"เป็นไงตาเน! ได้ข่าวว่าล้างก้นให้น้องควีนเหรอ""อ้วกแตกดิม๊ารอไร เหม็นฉิบหาย" ว่าแล้วเนมาร์ก็หย่อนกายนั่งลง ไม่ยักรู้ว่าอุจจาระเด็กจะเหม็นขนาดนี้นึกว่าควายตาย“ฮ่าๆๆๆ” แนทกับก๋วยเตี๋ยวหัวเราะร่า ต่างจากควีนที่นั่งกอดอกจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างไม่ชอบใจเวลาใครว่า"ฝึกไว้เวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" เป็นก๋วยเตี๋ยวที่นั่งเงียบอยู่นานย้ำคำพูดของเขาไม่หยุด เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้"ใช่! ฝึกไว้เพราะตอนลูกคลอดออกมาตาเนต้องเ
แง้ว~ แง้ว~เนเตี๋ยวที่เพิ่งเดินมาชะโงกหน้ามองการกระทำของพ่อแม่อยู่ตรงหน้าประตูห้องน้ำ ก่อนจะร้องเรียกขึ้นด้วยความสงสัยจนทั้งสองคนหันหน้าไปมองทางต้นเสียงนั้นพร้อมกัน"เนเตี๋ยว" เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อสัตว์เลี้ยงของตนซึ่งเปรียบเสมือนลูกแท้ๆ มือเล็กคลายพันธนาการออกจากศีรษะแกร่งแล้วเบี่ยงตัวเดินไปอุ้มมันมาหอมฟอดใหญ่เนมาร์ดีดตัวลุกขึ้นเดินตามแฟนสาวมาลูบหัวมันเบาๆอย่างเป็นมิตร จากไม่ชอบกลายเป็นความผูกพันทำให้เขารู้สึกรักมัน"ดอลลีอยู่กับลูกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา" เขาว่า"จะไปไหนเหรอคะ""ไปเอาน้องควีนมาหัดเลี้ยงนะ""หัดเลี้ยง?" ใบหน้าหวานหันขวับไปมองคนข้างๆด้วยความแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความเป็นพ่อคนสูงขนาดนี้"อืม ฝึกไว้ก่อนเวลาลูกคลอดจะได้ทำเป็น" พอรู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นพ่อคนมันต้องเตรียมตัวกันหน่อย มัวแต่รอให้คลอดออกมาก่อนมันก็ไม่ใช่ ทุกอย่างต้องมีการเตรียมพร้อมว่าควรรับมือกับเด็กน้อยยังไง"ไหวเหรอ""สบาย" ว่าจบเนมาร์ก็เดินออกไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ระหว่างที่กำลังเล่นกับหลานสาวอยู่นั้นกลิ่นเหม็นตุๆแปลกๆก็ลอยมา เนมาร์หันหน้าไปมองก๋วยเตี๋ยวที่นั่งลูบหัวเจ้าตัวน้อยอยู่อีกฝั่งมีการ
ด้วยความกลัวภรรยาจะล้มชายหนุ่มจึงวางถุงอุปกรณ์ลงรีบเข้าไปประคองเธอไว้อย่างแนบชิด ใบหน้าจิ้มลิ้มเหลือบมองเล็กน้อย ไม่วายที่จะยิ้มออกมากับความน่ารักเอาใจใส่ของสามีไม่เคยลดลงเลย ยังเสมอต้นเสมอปลายอยู่ตลอดแถมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวันไม่นานมือเล็กก็ยื่นออกมาพร้อมกับถ้วยพลาสติกที่มีปัสสาวะอยู่ในนั้น เด็กสาวส่งมันไปให้คนข้างๆเพื่อทำการนำไปตรวจ"นี่ค่ะ" ซึ่งเขาก็รับไปวางลงบนขอบอ่างล้างมือทั้งที่อีกมือยังประคองตัวเธออยู่ ก่อนจะหันกลับมาหยิบสายฉีดชำระส่งให้เธอก๋วยเตี๋ยวหยิบมันมาฉีดล้างทำความสะอาดกลีบเนื้อของตน พอมันสะอาดดีเธอก็ส่งคืนไปให้เขาเก็บที่ แล้วหยัดกายลุกขึ้นก้าวลงจากโถชักโครกโดยมีเขาพยุงช่วยไม่ห่างเป็นอะไรที่เว่อร์วังที่สุดแต่ก็น่ารักดีมือหนาคลายพันธนาการออกจากตัวเด็กสาว เอื้อมไปกดชักโครกพร้อมปิดฝาลง หันมามองภรรยาดวงแววตาอ่อนโยน"ดอลลีมานั่งรอตรงนี้ก่อน" ว่าแล้วเนมาร์ก็เลื่อนริมฝีปากเข้ามาจุมพิตลงบนขมับบางฟอดใหญ่"ขอยืนดูด้วยไม่ได้เหรอคะ" ก๋วยเตี๋ยวกะพริบตาปริบๆออดอ้อน ท่าทางไร้เดียงสาของเธอเรียกรอยยิ้มน่ารักจากสามี ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้เนมาร์ยอมให้เธอยืนดูเพราะกลัวว่าท่าทางยื
แกร๊ก|"นาย!" เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงตะโกนของใครบางคนจากทางหน้าประตู พร้อมกับเสียงฝีเท้าสาวเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะ ทำเนมาร์ที่กำลังนอนหลับกอดภรรยาอยู่สะดุ้งตื่น รีบเอื้อมมือไปคว้าขวดน้ำบนโต๊ะโคมไฟข้างเตียงเขวี้ยงใส่เจ้าของเสียงนั้นทันทีพรึ่บ! ดีนะทิมรับมันเอาไว้ได้ไม่งั้นดังก้องไปทั่วห้องแน่ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นนายหญิงกำลังนอนหลับอยู่ สองขาแกร่งเดินตรงไปหาเจ้านายที่เตียงนอนวางขวดน้ำลงบนโต๊ะดังเดิม"จะแหกปากหาพ่อมึงเหรอ แล้วกูบอกกี่ครั้งและเวลาเข้ามาให้เคาะประตู มือไม่มีรึไง" เนมาร์ตะคอกใส่ลูกน้องคนสนิทเบาๆ แล้วค่อยๆดึงแขนข้างหนึ่งที่ภรรยาใช้หนุนนอนออกมาดันตัวลุกขึ้นมานั่งอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของเธอ ซึ่งเพิ่งหลับไปได้ไม่กี่นาที"ผมไม่รู้ว่านายหญิงหลับอยู่""ไหนของที่ใช้ให้ไปซื้อ" ทันทีที่เขาพูดจบทิมก็ยื่นถุงที่ตรวจครรภ์มาให้ มือหนารับมันมาเปิดดูมีอยู่หลายยี่ห้อเป็นสิบๆอันตามที่ต้องการเป๊ะ "ขอบใจ" "นายต้องการอะไรอีกไหม""ไม่และ มึงจะไปไหนก็ไป" สิ้นสุดคำพูดของเจ้านาย ทิมก็หมุนตัวเดินออกจากห้องไปเนมาร์หยัดกายลุกขึ้น พร้อมกับถือถุงที่ตรวจค
วันต่อมา..อุ๊บ~ โอ๊กกกกกก~ก๋วยเตี๋ยวกับคลีนที่เดินขึ้นบันไดมาพร้อมกันหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนของใครคนหนึ่งดังเล็ดลอดออกมาจากห้องนอนในช่วงสาย ขณะในมือของทั้งสอนคนอุ้มแมวของตัวเองอยู่หลังเพิ่งพาไปอาบน้ำตัดขนที่ร้านมาด้วยกันตอนแรกคลีนไม่มีแมวหรอกหลังจากมาเล่นของก๋วยเตี๋ยว เธอก็อยากได้ขึ้นมาเลยให้สามีพาไปซื้อตัวเท่าๆกันเลยแถมยังตัวผู้เหมือนกันอีก ไม่อยากเอาตัวเมียมาเพราะเดี๋ยวมันเป็นเมนส์ขี้เกียจทำความสะอาด"หื้อ~ นั่นเสียงคนอ้วกหนิดังมาจากห้องก๋วยเตี๋ยวอะ อย่าบอกนะว่าเป็นนะ.." คลีนเอ่ยบอกอย่างสงสัย ทว่ายังพูดไม่ทันจบก๋วยเตี๋ยวก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องตัวเองทันทีด้วยความเป็นห่วงสามีอึก~ แหวะ~"ฮันนี่!" ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายกระตุกวูบทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำแล้วเห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนักไม่ต่างจากครั้งแรก เธอวางเนเตี๋ยวลงแล้วรีบเดินเข้าไปลูบหลังให้เบาๆ "ทำไมอ้วกอีกแล้ว" ก่อนหน้านี้อาการเริ่มดีขึ้นแล้วเชียวแต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นขึ้นมาอีก เพราะความดื้อรั้นของเขาแท้ๆ ถ้าไปหาหมออย่างที่เธอบอกคงไม่ต้องมาทรมานแบบนี้"อึก..ก็ป๊านั่นแหละจู่ๆเดินเข้ามากอดคอ""กอดคอ?" คิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้
"เดี๋ยวหนูขออนุญาตไปดูฮันนี่ก่อนนะคะ" ก๋วยเตี๋ยวเอ่ยขออนุญาตผู้ใหญ่ตามมารยาท แล้วรีบดันตัวลุกขึ้นจับชายกระโปรงวิ่งพรวดพราดออกไปทันทีไม่รอให้ทุกคนได้ตอบอะไร เห็นอาการแฟนหนุ่มแปลกไปอย่างไม่เคยเห็นมาก่อนทำให้เธออดเป็นห่วงไม่ได้"อุ๊บ...โอ๊กกกกกก" ทันทีที่วิ่งมาถึงห้องน้ำซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่นมากนักก็เห็นเนมาร์โกงคออาเจียนอย่างหนัก สองมือกำขอบชักโครกแน่น เธอจึงรีบเดินเข้าไปลูบหลังช่วย"อึก..แหวะ""ฮันนี่ไหวเปล่าไปหาหมอไหม" เสียงใสเอ่ยถามแฟนหนุ่มด้วยสีหน้ากังวลเป็นห่วง"....." เขายกมือขึ้นทำนิ้วโอเคบ่งบอกว่ายังไหว ก่อนจะก้มลงอาเจียนต่อพร้อมหยาดน้ำตาเอ่อออกมาคลอเบ้าอัตโนมัติครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นอะไรที่โคตรทรมานมากเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยหนักกว่าตอนป่วยอีก"แต่หนูว่าอาการฮันนี่แปลกๆนะ ไปหาหน่อยเถอะ""อึก" มือหนากดชักโครกหลังจากไม่มีอะไรออกมาแล้ว ก่อนจะยกมันมาลูบหน้าตัวเองเบาๆพร้อมเบี่ยงตัวก้าวไปยังอ่างล้างหน้าที่อยู่ใกล้กัน"ถ้าฮันนี่ไม่ไหวเรายกเลิกงานไปก่อนก็ได้นะ" ว่าแล้วก๋วยเตี๋ยวก็ก้าวตามไปยืนข้างหลัง พลางเอื้อมมือไปดึงทิชชูตรงหน้าเขามายื่นให้ ขณะที่เนมาร์กำลังบ้วนปากอย
"....." สายตาคู่คมมองเจ้าของเสียงเรียกค้างด้วยความตะลึงก้อนเนื้อในอกแกร่งข้างซ้ายเต้นระรัวไม่เป็นส่ำ เธอสวยมากอย่างไม่เคยเห็นใครสวยได้เท่านี้มาก่อน ขนาดผู้เป็นแม่ที่ยืนรออยู่ข้างล่างว่าสวยแล้วแต่สู้แฟนสาวของเขาไม่ได้เลยไม่ทันไรก็ต้องละสายตามามองลูกน้องคนสนิทเขม็ง ซึ่งเขาใช้ให้มาดูว่าที่เจ้าสาวว่าแต่งตัวเสร็จหรือยังจะได้ขึ้นมารับแต่กลับหายไปนานหลายนาทีซะงั้น แถมยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นไปถึงข้างล่าง จนเขาต้องขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วงแฟนสาวแม้เสียงที่ได้ยินนั้นจะไม่ใช่เสียงเธอก็ตาม"กูใช้ให้ขึ้นมาดูเมียกูแต่มึงกลับมาตีกับเพื่อนเมียกู คือไรไอ้ทิม" เนมาร์เอ่ยถามด้วยท่าทางเอือมระอาเมื่อเหลือบเห็นสภาพผมซามิยุ่งเหยิงประกอบกับเสียงกรีดร้องมันเดาไม่อยาก ทิมก้มศีรษะรับผิดทุกอย่างเนื่องจากทำเกินคำสั่ง ในขณะที่ก๋วยเตี๋ยวยกมือขึ้นเกาะแขนแฟนหนุ่มและซามิยืนทำหน้าตาสะใจ"ก็มันมาหาเรื่องผมก่อนนี่ครับ""ใครใช้ให้มาปากหมาใส่ก่อนล่ะวะ" ยังไม่ทันที่เนมาร์จะได้ถามอะไรต่อ ซามิก็โพล่งขึ้นแทรกเสียงแข็งอย่างไม่ยอมให้ฟ้องคนเดียวหรอก จะโดนก็ต้องโดนด้วยกันเนี่ยแหละ"ฉันปากหมาใส่ตอนไหน? พอเปิดประตูเข้ามาก็ม