บทที่ 26

ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เราก็ได้ทางออกที่เป็นไปได้มากขึ้น เนื่องจากกระแสเงินสดมีน้อยเกินไป ฉันและเกรซจึงเป็นเพียงสองคนที่เสนอตัวให้บริษัทยืมเงินออมส่วนตัวไปใช้ เหล่าผู้ร่วมถึงหุ้นแสนเห็นแก่ตัวอ้างว่าไม่สามารถตัดสินใจได้เนื่องจากไม่การแจ้งล่วงหน้าอย่างเป็นกิจจะลักษณะ

หลังจากสรุปทุกอย่างแล้ว เราก็ค่อนข้างมั่นใจว่าการทำเช่นนั้นจะช่วยให้ธุรกิจดำเนินต่อไปได้ในระหว่างนี้ ในขณะที่แผนการทั้งหมดดำเนินไปอย่างมีประสิทธิภาพ

“ทำไมถึงรับพนักงานโง่ ๆ อย่างนี้มาทำงานได้ตั้งแต่แรก?!” ฉันหันไปหาทีมทรัพยากรบุคคล "ทีมงานของคุณทำอะไรกันอยู่?”

คำตอบของเกรซทำให้พวกเขาต้องหงายหลังไปเลย "นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่ฉันต้องปลดพนักงานออกตั้งหลายคน เพราะไร้ความสามารถกัน ในช่วงสามปีที่เธอห่างจากบริษัทไป ก็ไม่มีใครกำราบพวกคณะกรรมการบริหารเลย พวกเขาพยายามยัดเยียดพนักงานที่ไร้ความสามารถให้กับบริษัท ถ้าเธอไม่ได้กลับมาทำงานอย่างเต็มตัวล่ะก็ บริษัทต้องพังพินาศเพราะพวกเขาแน่ ๆ"

“จะบ้าตาย" ฉันถอนหายใจพร้อมกับกุมขมับ เนื่องจากเริ่มรู้สึกปวดหัวขึ้นมา "เราจะคุยเรื่องนี้กันวันหลัง" ฉันจ้องเขม็งไปที่ทีมบริหารที่ไม่ยอมสบตาฉัน "เอา