LOGINShare
ตอนที่ 43 กลิ่นที่คนเมาสุรายังสร่าง [1]
Last Updated:
2025-02-25 16:43:06
Related chapters
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 44 กลิ่นที่คนเมาสุรายังสร่าง [2]
"กรุบ กรุบ อื้ม! กรอบ มัน ฮื้อเจ้าคิดได้ยังไงกัน แปลก!ข้าไม่เคยเห็นผู้ใดปลูกถั่วงอกเช่นนี้เลยนะ อื้ม แต่อร่อยแฮะ รึบ้านเมืองเก่าเจ้าเขาเพราะกันเช่นนี้รึ" มู่เฉินพูดไปเคี้ยวไปด้วยความสงสัย"เปล่าหรอกข้าคิดเอง เจ้าดูนี่สิ" อี้หมิงไม่รีรอนำเสนอโอ่งถัดไปทันที มือเรียวๆ ค่อยๆ แกะเอากระสอบออก ชะเง้อคอลงไปมองดูผักบุ้งเล็กน้อย แล้วผายมือเชื้อเชิญให้มู่เฉินก้มลงไปดู"เฮ้ย! นี่ก็ด้วย ผักบุ้งหนิ โห" มู่เฉินตาโตอย่างตื่นเต้น "เจ้าลองดึงขึ้นมาซักต้นสิ"มู่เฉินไม่รอช้าล้วงเอามือลงไปในโอ่งดึงเอาต้นผักบุ้งขึ้นมาทันทีอย่างตื่นเต้นใคร่รู้ ผักบุ้งที่ต้นอวบและอ่อน แถมต้นยังยาวกว่าผักบุ้งทั่วไปที่ขายที่ตลาดมากนัก ยิ่งทำให้มู่เฉินฉงนไปใหญ่"เฮ้ย! รากขาวเชียวไม่มีดินติดเลย แถมต้นยังยาวมากอีกด้วย""ก็ข้าปลูกไม่ใช้ดินรากต้องขาวอยู่แล้ว และที่ต้นยาวอ่ะนะ " อี้หมิงเว้นจังหวะพูดแล้วป้องมือยืนเขย่งไปที่ใกล้ๆหูของมู่เฉินราวเป็นความลับที่ไม่อยากให้ใครได้ยิน"เป็นความลับหนะ ฮ่า ฮ่า "มู่เฉินหันขวับมองสาวน้อยตรงหน้าอย่างค้อน ๆ เขารึก็อุตส่าห์ตื่นเต้นรอฟังนาง กลับไม่บอกกันซะนี่ "ช่างเถอะๆ เอาไว้ข้าค่อยมาใหม่แล้วกั
Last Updated : 2025-02-25หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 45 กลิ่นที่คนเมาสุรายังสร่าง [3]
คล้อยหลังมู่เฉินอี้หมิงที่กำลังหมุนตัวเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงอี้เฟิน มารดาในยุคนี้ของนางตะโกนออกมาทันที"หมิงอี้ กลิ่นอะไรกัน ทำไมฉุนเช่นนี้ แค่กๆ""อ๋อ กลิ่นหน้ำหมักของข้าหนะ! ขอโทษทีท่านแม่ พอดีเมื่อกี้ข้าเปิดมันให้มู่เฉินดูหนะ แฮะๆ"ไม่เพียงแต่มารดานางเท่านั้นดูเหมือนสองคนที่เมามายนอนอยู่บนแคร่ก็ตื่นตัวขึ้นมาซะงั้นเมื่อได้กลิ่นสมุนไพรฉุนๆโชยปะทะจมูก "ฮัดชิ้ว! อื้อ กลิ่นอะไรเนี่ย เหม็น ๆ" เฟิน เฟิน บ่นพึมพำทั้งๆ ที่ตายังปิดอยู่ ร่างบางพลิกไปพลิกมา เมื่อพลิกตัวไปมายังไงกลิ่นก็ยังคงตามรบกวนการนอนของนางไม่หายจึงปรือตาขึ้น และพยายามลุกขึ้นนั่ง แล้วลุกเดินเซๆ ไปยังทิศทางบ้านตนเอง"อ้าว เฟิน เฟิน เฮ้ย! ระวังๆ " อี้หมิงยกมือขึ้นลุ้นกับการเดินที่เซไปมา ซ้ายบ้าง ขวาบ้างของเฟิน เฟิน"แค่ก ๆ กลิ่นอะไรเนี่ย แค่กๆ โอ๊ย เหม็นๆ ข้าอยู่ไม่ได้แล้วล่ะ" อู๋ไป๋ที่เมื่อครู่ยังหลับตานิ่งอยู่บนแคร่ลุกขึ้นนั่งบ้างก่อนที่จะพยายามโย้ตัวลุกขึ้นนั่งหลายรอบจนสำเร็จ ก็เดิน เซ ไปมาออกไปจากบ้านอี้หมิงเช่นกัน"อ้าว ไปหมดเลย ฮ่าๆ ขนาดคนยังต้องหนีเลย เจ้าเพลี้ยทั้งหลายพวกแกไม่พ้นเงื้อมมือฉันแน่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า"อี้หมิงชูม
Last Updated : 2025-02-25หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 46 ส่งผักลอตแรกให้หอคณิกา [1]
"อ่ะ อ่ะ งั้นเริ่มงานเลยกันแล้วกันนะ เดี๋ยวจะไม่ทันส่งผักให้ร้านคณิกา มา ตามข้ามาเลย" อี้หมิงเดินนำทั้งห้าคนไปยังโอ่งที่ใช้ปลูกผัก"อ่ะนี่กระบุง เอาไปคนละใบนะ ผู้เฒ่าจางเจ้าไปเก็บโอ่งโน้นแล้วกัน ค่อย ๆ ดึงขึ้นมานะผักบุ้งลำต้นค่อนข้างอ่อนหนะ""ได้ๆ ข้าจะค่อยๆ นะ" ผู้เฒ่าจางพลางตื่นเต้นไปด้วย ไม่คิดเลยว่านางจะมีวิธีปลูกผักที่พิสดารขนาดนี้ ดูผักบุ้งที่เขาจะเก็บสิ ต้นเขียวแตกใบยาวเต็มโอ่ง แถมลำต้นยังอวบยาวอีกด้วย รากขาวสะอาดน่าทานจริงเชียว"งั้นหมิงอี้ เดี๋ยวข้าไปทำอาหารให้พวกเจ้าแล้วกันนะ เก็บผักเสร็จแล้วจะได้ทานข้าวปลาเอาแรงกันก่อนนะอะ" อี้เฟินเมื่อเห็นลูกสาวตั้งใจสั่งงานบรรดาคนงานทั้งห้าอยู่ก็ปลีกตัวไปทำอาหารให้พวกเขาแทน"ได้เลยท่านแม่ เดี๋ยวทางนี้ข้าจัดการเองนะ ท่านแค่ทำอาหารอร่อย ๆ ไว้รอข้าก็พอแล้วล่ะ" อี้หมิงหันมาจับแขนมารดายิ้มอ้อน"โถ่ว เด็กดี " อี้เฟินยกมือลูบศีรษะลูกสาวอย่างอดเอ็นดูเสียไม่ได้คล้อยหลังมารดาอี้หมิงก็หันกลับมาสั่งงานคนงานต่อทันที"งั้น ลี่จูกับเจ้าลู่จิว ไปเก็บถั่วงอกโอ่งนั้นแล้วกัน อ่ะนี่กระบุง ค่อย ๆ เก็บล่ะเดี๋ยวจะช้ำหมด" อี้หมิงเอ่ยแล้วส่งกระบุงใบใหญ่ให้"ส่
Last Updated : 2025-02-25หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 47 ส่งผักลอตแรกให้หอคณิกา [2]
"มา ๆ ไม่เป็นไรนั่งด้วยกันนี่แหละ อ่ะ มาๆ นั่ง ๆ ข้าหนะก็คนธรรมดาเช่นพวกเจ้านี่แหละ เถอะหน่าอย่าเกรงใจเลย "อี้หมิงพูดให้เหล่าคนงานหยุดเกรงใจ แล้วขยับตัวเข้าหามารดาให้มีพื้นที่เพิ่มขึ้น "งั้นรบกวนพวกท่านแล้วล่ะ""มา ๆ นั่งเลย ๆ มาเด็ก ๆ นั่งลงเถอะ " อี้เฟินกวักมือเรียกเด็กชายทั้งสองให้มานั่งลงข้างตน บัดนี้แคร่หน้าเรือนหลังเล็ก เต็มไปด้วยคนทั้งเจ็ดนั่งล้อมวงกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย เด็กชายทั้งสองคนกินข้าวอย่างมูมมามราวกับอาหารตรงหน้าเลิศรสที่สุดตั้งแต่เคยทานมา ผู้เฒ่าจางก็ตักข้าวเข้าปากด้วยมือที่สั่นเทารีบเคี้ยวเอา ๆ ราวกับหิวโหย สองสาวชินอี และชินชิน ไม่ต่างกันยกถ้วยข้าวของตนขึ้นจ่อที่ปากแล้วตวัดตะเกียบเขี่ยข้าวปากอย่างรวดเร็วเคี้ยวตุ้ย ๆ เต็มสองแก้มอย่างเอร็ดอร่อย ผ่านไปเพียงครู่เดียวกับข้าวตรงหน้าก็หมดเกลี้ยง ไม่หลงเหลือเลยซักนิด จาน และชามข้าวขาวสะอาดราวกับก่อนหน้านี้ไม่ได้ผ่านการใช้ใส่อาหารมาก่อน อี้หมิงและมารดาของนางมองภาพตรงหน้าอย่างนึกสงสาร โถ่คงหิวกันมากรึอาหารที่แม่นางทำอร่อยกันหนอ "อื้ม อิ่ม อร่อยมากเลยเถ้าแก่ ข้าไม่ได้กินอาหารรสชาติเช่นนี้มานานแค่ไหนแล้วไม่รู้""ข้าด้วย
Last Updated : 2025-02-25หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 48 ส่งผักลอตแรกให้หอคณิกา [3]
อี้หมิงมองตามหญิงที่ต่อราคาเมื่อครู่เดินคอตกออกจากร้านข้าว แล้วนึกเวทนา นี่โรคระบาดยังกำจัดไม่ทันได้ ยังมีพ่อค้าจากทะเลทรายมากว้านซื้อข้าวอีกหรอนี่ แล้วราคาข้าวจะแพงขึ้นไปถึงเท่าไหร่กันหนอ ไม่ได้การล่ะไม่ใช่แค่ชาวเมืองหลี่ที่เดือดร้อนกับราคาข้าวที่แพงขึ้น เธอเองก็เดือดร้อนด้วย ถ้าราคาข้าวยังถูกปั่นขึ้นไปอีกเธอและแม่ก็คงไม่มีปัญญาซื้อได้เช่นกัน ยังดีที่หลายวันก่อนเธอซื้อข้าวไป ถ้ามาซื้อวันนี้มีหวังคงตัดใจซื้อไม่ลงจริง ๆ เดินมาอีกไม่นานทั้งสามก็มาหยุดตรงประตูด้านหลังของร้านคณิกา "อ้าว เจ้านี่เอง""ข้าเอาผักมาส่งฟางหนิงอวี๋หนะ""รอประเดี๋ยว ข้าไปตามนายหญิงให้" หญิงร่างท่วมเดินหายเข้าไปในตัวร้าน"อ้าว มาแล้วเรอะ ไหน ๆ ข้าได้ยินแต่นายหญิงพูดถึงผักของเจ้า ขอข้าดูหน่อยเถิด"เป็นพ่อบ้านจางที่เดินออกมารับผักกับเธอแทน"ฟางหนิงอวี๋ล่ะพ่อบ้านจาง""นายหญิงไม่ว่างหนะ กำลังรับรองลูกค้าคนสำคัญอยู่หนะ""อ๋อ งั้นเจ้าให้คนมายกลงไปเลย มีถั่วงอก 40 จิน แล้วก็ผักบุ้ง 10 จินนะ จินละ 5 อิแปะหนะ""โอ้ว สวยจริง ๆ อื้ม กรอบ ๆ มัน ๆ อื้ม ๆ เอ้าเด็กๆ มายกลงเร็ว ๆ"พ่อบ้างจางเปิดใบตองขึ้น แล้วอดไม่ได้ที่จะคว้าถั
Last Updated : 2025-02-25หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 49 ถังพ่นน้ำหมัก
ในที่สุดทั้งสามก็เดินมาถึงโรงตีเหล็ก "ที่นี่รึเถ้าแก่" ชินอีมองเข้าไปด้านในอย่างขลาดกลัว แล้วอดที่จะกลืนน้ำลายหนืดๆอึกใหญ่เสียไม่ได้ "อื้ม ที่นี่ล่ะ พวกเจ้ารอข้าอยู่ด้านนอกนะ"อี้หมิงก้าวข้ามประตูเข้าไปแล้วเอ่ยบอกความต้องการของตนที่มาที่นี่"รอข้าเดี๋ยวนะ เดี๋ยวข้าไปตามให้""อื้อ" ชายที่เฝ้าประตูบอกให้เธอรอที่ด้านหน้าประตูก่อนด้านในโรงเหล็ก~เปร่ง เปร่ง ปึก~ "เฮ้อ เสร็จซักที เมื่อยชะมัด ฮ่าว" มู่เฉินชูมือขึ้นยืดเส้นยืดสาย หลังจากยืนตอกตีเเผ่นเหล็กมาทั้งคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน"เฮ้ยเด็กๆ ไปเอาน้ำมาให้ข้าซักถังซิ เร็ว ๆ" เสียงห่าวตะโกนลั่นโรงเหล็ก แล้วยกเอาถังเหล็กสีเงินที่ตนทำมาทั้งคืนออกมาตั้งบนโต๊ะ "มู่เฉินมาแล้ว"มู่เฉินค่อย ๆ เทตักน้ำเทลงไปในถังเรื่อย ๆ จนได้ครึ่งถังจึงหยุด แล้วหันหลังค่อย ๆ เอาสอดแขนเข้าไปในสายสะพายค่อย ๆ เลื่อนสายคล้องมาที่ไหล่แล้วลุกขึ้นยืน "ฮะ ฮ่า เป็นไงล้า ฝีมือข้าเอง"~เฮ้ย! เจ๋งเลย~~เฮ้ย! ไม่น่าเชื่อ น่าตาประหลาดพิลึก~เสียงปรบมือ เสียงโห่ดังขึ้นที่กลางโรงเหล็ก จนได้ยินมาถึงหน้าประตูที่อี้หมิงยืนอยู่ และหญิงสาวไม่รอช้าก้าวตามไปดูเสียงนั้นอย่างอยากรู้
Last Updated : 2025-03-02หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 50 ฉีดพ่นน้ำหมัก [1]
"ป้าอี้เฟิน นู่น ๆ พี่หมิงอี้กลับมาแล้วล่ะ"เฟิน เฟิน ที่บัดนี้สร่างเมาบ้างแล้วมาหาหมิงอี้ที่บ้าน แต่กลับเจอแต่ป้าอี้เฟิน และคนงานที่กำลังล้างโอ่งอยู่ จึงอยู่นั่งเล่นพูดคุยกับอี้เฟินรอหญิงสาวกลับมาจากตลาด อี้เฟินมองตามมือที่ยกชี้อย่างตื่นเต้นของเฟิน เฟิน ก็เห็นทั้งสามกำลังช่วยกันเข็นรถไม้ตรงมา ในรถไม้มีถังรึอะไรซักอย่างโคลงเคลงไปมาตามถนนที่ขรุขระ"ข้ากลับมาแล้วล่ะ""เป็นไงบ้างลูก แล้วนี่อะไรรึ"อี้เฟินเดินออกมารับบุตรสาวที่หน้าประตูรั้วบ้าน แล้วมองดูถังเหล็กสีเงินที่วางอยู่ในรถไม้"อ๋อ ถังพ่นน้ำหมักหนะ เดี๋ยวรอตะวันคล้อยข้าจะเอาน้ำหมักไปพ่นที่แปลงนาด้านหลังหมู่บ้านลองดู ถ้าได้ผลนะท่านแม่"อี้หมิงตรงเข้ามาจับแขนมารดาทั้งสองข้าง"เราหนะตั้งตัวได้เลยนะ ท่านคิดดูสิ น้ำหมักก็ขายได้ ผักก็ขายได้ อ๋อ เราต้องได้ขยายโอ่งอีกแล้วหล่ะ ไม่งั้นผักหมุนเวียนได้ไม่พอส่งหอคณิกาแน่ "หมิงอี้พูดแล้วในหัวเงินเป็นจำนวนเงินมากมายลอยไปมาด้วยสีหน้าแย้มยิ้ม คราวนี้หล่ะอี้หมิง เธอได้เป็นเศรษฐีนีอายุน้อยของยุคโบราณเป็นแน่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "มา ๆ เข้ามาก่อน เจ้ายิ้มเพ้ออะไรคนเดียวเล่า ประเดี๋ยวเขาหาว่าบ้ากันพอดี มา ๆ
Last Updated : 2025-03-03หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 51 ฉีดพ่นน้ำหมัก [2]
"อื้อหือ ขนาดปิดจมูกนะนี่" เฟิน เฟิน ยกมือขึ้นกุมจมูกอีกชั้นอี้หมิงใช้กระบวยค่อย ๆ ตักเอาน้ำหมักขึ้นมาแบ่งใส่โอ่งอีกใบที่คนงานล้างตากไว้ ค่อยๆ ตักเรื่อย ๆ จนได้ครึ่งโอ่งก็หยุด "อู๋ไป๋ยกถังน้ำนั่นมาเทใส่โอ่งให้ข้าทีสิ"อู๋ไป๋หันมองหาถังน้ำที่อี่หมิงร้องบอก แล้วรีบยกไปให้นางตามต้องการ"อย่างนั่นแหละ เอาล่ะข้าจะผสมแล้วนะ"อี้หมิงค่อย ๆ ใช้ไม้ไผ่ยาวกวนผสมน้ำหมักไปมาจนได้ที่แล้ว ก็ใช้กระบวยตักใส่ถังพ่นอีกที"เรียบร้อย" อี้หมิงวางกระบวยแล้วปัดมือไปมา "ป่ะ พวกเราไปกันเถอะ อู๋ไป๋ช่วยยกที ฮึบ!"ทั้งสี่คนช่วยกันยกถังพ่นขึ้นรถไม้สี่ล้อ และช่วยกันยกโอ่งที่ผสมน้ำหมักไว้ขึ้นรถไปด้วยอย่างทุลักทุเล"เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกันนะเนี่ย"อู๋ไป๋ยกแขนเสื้อขึ้นซับเหงื่อไปมา"อู๋ไป๋ข้ามีเรื่องให้ช่วยหน่อย ข้าอยากให้ชาวบ้านไปร่วมดูพวกเราพ่นน้ำหมักด้วยหนะ""ได้เลย ข้าจัดการให้""ป่ะเราไปกันเถอะ"เมื่อตกลงกันได้ทั้งสี่ก็ออกเดินทางมุ่งตรงไปท้ายหมู่บ้านทันที โดยมีอู๋ไป๋อาสาเป็นคนเข็นรถเอง"ป้า ๆ น้า อา ท่านลุง ท่านป้า มาเร็วๆ วันนี้พวกข้าจะไปปราบเจ้าแมลงร้ายกัน ใครสนใจไปดูมาได้เลย ๆ มา ๆ""อู๋ไป๋เข็นรถไปร้องตะโก
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 71 กิจการรุงเรือง [2]
"สมุนไพรที่เจ้าต้องการ เจ้าต้องการมากเพียงใด เรือนข้าเป็นตระกูลพ่อค้าเก่าแก่มีสมุนไพรเก็บอยู่มากมาย ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่นัก หากมิรังเกียจข้าอยากบริจาคให้ ถือว่าช่วยชาวเมืองหลี่แล้วกัน"อี้หมิงเผยรอยกว้างสวยเต็มวงหน้าทันที เดินอ้อมโต๊ะออกมา มือคว้าจับที่แขนแกร่ง แหงนเงยใบหน้าพูดกับบุรุษรูปงามหากแต่ใบหน้าช่างไร้อารมณ์และเย็นชายิ่งนักในสายตาของเธออย่างดีใจ ผู้ใดกันจะปล่อยให้โอกาสเช่นนี้หลุดลอยไป มีผู้เสนอวัตถุดิบให้แถมไม่คิดเงิน เธอคงมิใช่คนสมองหมูถึงเพียงนั้นที่จะปล่อยให้โอกาสทองนี้หลุดไปโดยง่ายเป็นแน่"ขอบคุณท่านมาก ข้ายินดีรับโอกาสอันสุดแสนพิเศษนี้ไว้ แต่ร้านเราไม่เอาเปรียบท่านแน่นอนในเมื่อท่านยินดีบริจาคสมุนไพรให้กับเรา ไว้ข้าขอเลี้ยงอาหารซักมื้อตอบแทนท่านและสหายแล้วกัน""เช่นนั้นเจ้าเขียนเทียบสมุนไพรที่จะใช้มาเถิด เดี๋ยวให้จางหยางจัดการมาส่งที่เรือนให้ในวันพรุ่ง""อี้หมิง เจ้าเขียนเทียบมาเลยข้าจะคัดของดี ๆ มาให้นะ"จางหยางที่เพลิดเพลินกับการมองร่างอ้อนแอ่นตรงหน้าพูดเจื้อยแจ้วจัดการงานต่าง ๆ ก็ถึงคราวได้เอ่ยออกมาอย่างกระตือรือร้น"ขอบคุณท่านมากจางหยาง มู่เฉินด้วย ข้าฝากด้วยนะ"รอยย
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 70 กิจการรุ่งเรือง [1]
ผ่านไปเพียงชั่วยามเหล่าบรรดาลูกค้าที่มาให้ร้านเทียนฝูได้รับใช้ก็ทยอยเดินกลับ จนลูกค้าคนสุดท้ายก้าวย่างออกไป"เฮ้อ ปิดจ๊อบสักที อื้อ"ร่างบางชูแขนขึ้นเหนือศีรษะ ยืดตัวบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะเอนศีรษะซบลงที่บ่าเฉิงอี้อย่างลืมตัว'ฟู่'ลมหายใจหนัก ๆ ถูกผ่อนออกมา ก่อนจะปิดเปลือกตาลงนิ่ง ๆ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการจับพู่กันไปมาทั้งวัน แม้ชายที่นั่งข้างเคียง จะอาสาช่วยเขียนอยู่บ้างแต่ก็ยังคงเมื่อยอยู่ไม่น้อย'อึก'เฉิงอี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ รู้สึกราวเวลารอบข้างหยุดหมุน คิ้วคมขมวดเล็กน้อย เกร็งตัวขึ้นทันทียามที่ศีรษะทุยเอนซบลงมา สตรีนางนี้หาได้รู้ที่ต่ำที่สูงไม่ นางช่างไม่รู้รึไรการกระทำตอนนี้ของนางต้องโทษถึงประหารเชียว ตาคมเหลือบมองใบหน้าขาวผ่อง ไล้ลงมาที่จมูกเล็กโด่งเป็นสัน ปากบางชมพูจิ้มลิ้มราวดอกเหมยบาน เฉิงอี้เจ้าคงสติฟั่นเฟืองเสียแล้วกระมังถึงได้เผลอมองว่านางช่างน่ารักยิ่งนักยามเมื่อหลับตาพริ้ม พอได้สติจากภวังค์จึงค่อย ๆ ยื่นนิ้วออกไปค่อย ๆ จิ้มออกแรงเขี่ยศีรษะเล็ก ๆ ให้พ้นจากบ่าแกร่งของตน ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยลุกขึ้นเดินตรงไปหาจางหยาง และมู่เฉินด้วยสีหน้าเย็นชาดังเดิม หากแต่เพียงผู้ใด
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 69 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [3]
ร่างของชายอวบอ้วนพุงย้วย ที่กำลังพยายามก้มลงไปในโอ่งดิน ช่างดูทุละทุเลยิ่งนักในสายตาทุกคน มือด้านซ้ายใช้ค้ำดันโอ่ง ส่วนด้านขวาล้วงเข้าลงไปด้านในโอ่ง และด้วยส่วนสูงที่ต่างจากโอ่งไม่มากนัก ทำให้ใบหน้าของเขาแนบลงไปกับปากโอ่ง มือคว้ากำเข้าที่ลำต้นของผักบุ้งอวบคราแรกออกแรงดึงเบา ๆ ตามความคิดที่ว่ามันถูกปักไว้เพื่อพรางตาผู้คน 'เอ๋ หึ ปักมาแน่นกันเชียวนะ คิดว่าเท่านี้ข้าจะเชื่อรึ'ครานี้ก้มลงและกำลำต้นผักบุ้งแน่นกว่าเดิม ก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง ~ฮ่า ๆ มาดูกันคนเจ้าเล่ห์อย่างพวกเจ้าคิดจะมาหลอกลวงข้ารึ~"ฮึบ! ฮึบ"ออกแรงดึงสองครั้งต้นผักบุ้งก็ยังไม่ติดมือขึ้นมา ครานี้กำแน่นกว่าเดิม ใบหน้าเกร็งยู่ เม้มปากแน่น ย่อตัวออกแรงแล้วดึงขึ้นเต็มแรง"เฮ้ยย!"ต้นผักบุ้งขาดออกตามแรงดึง ร่างอวบอ้วนเซหงายหลัง ดวงตาเบิกโพล่งมู่เฉินที่เห็นร่างอ้วนท่วมเซหงายหลังมาทางตนจึงใจดี ยกเท้าขึ้นค้ำยันหลังไว้ ก่อนจะออกแรงถีบออกไป ร่างชายอ้วนจากตกใจคราแรกที่จะหงายหลังยังไม่ทันหาย กลับต้องตกใจอีกรอบเมื่อครานี้เซถลากลับมาด้านหน้า"เฮ้ยๆ"มือปล่อยผักบุ้งทิ้ง มือสองข้างรีบคว้าจับปากโอ่งเพื่อยั้งตัวไว้ "แฮ่ก ๆ เกือบไปแล้ว
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 68 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]
"เชิญนั่งเจ้าค่ะ ท่านป้า" อี้หมิงเผยมือเชื้อเชิญลูกค้าให้นั่งลงเพื่อที่จะได้สอบถาม ถึงผืนนา และเมื่อสนใจ ก็จะได้ทำสัญญาให้แล้วเสร็จ"ท่านป้า ท่านป้าเพียงแค่สนใจน้ำหมักของข้า รึวันนี้จะให้ร้านเทียนฝูของเรารับใช้เจ้าคะ""ช่วยด้วยเถิดนังหนู นาข้าวข้าใกล้ตายเต็มทีแล้ว เท่าไหร่ก็เต็มใจจ่าย ใบข้าวล้วนเหลือง แห้งเหี่ยวลงทุกวันจริงเชียว"หญิงตรงหน้าเอื้อมมือมาจับมือของนางอย่างขอร้อง ก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าอมทุกข์ ดวงตามีกระแสความท้อแท้พาดผ่าน น้ำเสียงเจือสะท้อนความหนักใจออกมาเฉิงอี้เห็น และได้รับฟังความทุกข์ของชาวบ้านก็เกิดสะท้อนในอก ด้วยหลากหลายอารมณ์รู้สึก ถึงแม้นว่าจะสามารถคลี่คลายสถาการณ์ราคาข้าวได้แล้ว แต่ยังมีโรคระบาดที่ยังไม่มีทีท่าจะทุเลาลงเลยสักนิด หวังก็แต่หญิงประหลาดที่เคียงข้างตนยามนี้จะสามารถแก้ปัญหาได้ดังเช่นนางเอ่ย ก่อนจะถอนสายตากลับมามองหญิงชาวบ้านตรงหน้าอย่างสนใจ"ช่วยได้แน่นอนท่านป้า ว่าแต่ท่านป้าจะให้ข้าช่วย ขอถามผืนนาท่านที่ต้องการให้ช่วย มีอยู่เท่าใดกัน""เอ่อ ไม่เยอะหรอก"ลูกค้านางทำสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ"เท่าไหร่เจ้าคะ""เอ่อ 10 หมู่ถ้วน เจ้าพอจะช่วยข้าได้รึไม่"10 หมู่ โฮ
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 67 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]
อี้หมิง ใช้สองมือน้อย ๆ ออกแรงผลัก แต่ต่อให้ดันอย่างไรชายหน้านิ่งก็หาได้ขยับเขยื้อนไม่ นี่มันคนรึหินผากันนะ "นี่ เจ้า!""เงียบ จะขายรึไม่ ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่"เฉิงอี้ที่เริ่มหงุดหงิดหันไปใช้สายตาคมดุจพญาเหยี่ยวที่และใบหน้างดงามหล่อเหล่าที่เรียบนิ่งขู่ร่างบางที่ขยับขยุกขยิกไปมาทำให้แขนนางถูไถไปมากับแขนแกร่งของตนอย่างไม่ตั้งใจ อี้หมิงชะงักเล็กน้อย ฮึ! ดีเช่นกันให้เจ้าคนหล่อหน้านิ่งนี่ช่วยขายก็ดี ข้าจะได้ไม่เปลืองแรง ลองดูสักตั้งก็ได้ "นี่ ๆ เจ้า ไปนั่งข้างนางได้เยี่ยงไร ออกมาเลย ๆ"อู๋ไป๋เอ่ยรัวออกมาอย่างร้อนรน เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ดูจากอาภรณ์ที่สวมใส่ก็รู้ว่ามาจากตระกูลที่ร่ำรวย เข้าใกล้หญิงที่ตนหมายปอง"อู๋ไป๋ ๆ ไม่เป็นไร ๆ คุณชายท่านนี้มาช่วยข้าขายก็ดี เราจะได้ขายหมดเร็ว ๆ ไง นะ ไม่มีสิ่งใดต้องกังวลไปหรอก แค่ขายของเท่านั่น "อี้หมิงพูดกับอู๋ไป๋ก่อนหันมามองเจ้าคนหน้านิ่งที่บัดนี้หันมามองที่เธอเช่นกัน จะว่าไปหนุ่มยุคนี้นี่ช่างหน้าตาดีเสียจริง ใบหน้าเช่นนี้นี่ยุคปัจจุบันน่าจะเป็นดาราดังได้สบายเลยหล่ะ รึไอดอลก็ได้เลยนะเนี่ย"ฮ่า ฮ่า ฮึบ ฮ่า"หมิงอี้หลุดขำออกมาเสียมิได้ เจ้าตัวพยายามกล
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 66 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [1]
บัดนี้เข้ายามเฉินแล้ว (07.30 น.) แต่กลับยังไร้เงาผู้คน อี้หมิงแอบใจเสียมิน้อย ไม่ต่างจากเฟิน เฟิน และอู๋ไป๋ ที่บัดนี้ต่างกระวนกระวายไม่แพ้กันแต่ก็ยังมิได้มีผู้ใดเอื้อนเอ่ยประโยคใด ๆ ออกมา ของที่อยู่บนรถเข็นในที่สุดก็ทยอยถูกยกลงจนหมด ป้ายชื่อร้านที่หยิบติดมือมาด้วยถูกอู๋ไป๋นำไปปักไว้ด้านหน้า ส่วนโอ่งทั้ง 4 ใบ เหล่าคนงานและบุรุษทั้งสามที่ขอมาด้วยต่างช่วยกันเข็นย้ายวางเรียงอย่างเป็นระเบียน โต๊ะไม้ถูกยกออกมาเพื่อวางแท่นหมึกและกระดาษ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแต่ก็ยังไร้เงาผู้คนจนทำให้เจ้าของร้านสาวอดใจเสียมิได้ส่วนอี้เฟิน กับเฟิน เฟิน ทั้งสองกำลังช่วยกันติดเตาเพื่อทำซุปถั่วงอก และผัดยอดอ่อนผักบุ้ง เพื่อแจกให้ผู้คนที่มาซื้อน้ำหมักได้ลิ้มลองรสชาติของผักร้านเทียนฝู นับว่าเป็นกลยุทธ์การขายที่แปลกอีกอย่างหนึ่งของร้านลูกสาวนาง ที่ใช้ได้ผลมาแล้ว"อ้าวเฮ้ย! นั่นผู้ใดกันมาทำสิ่งใดที่แปลงนาของข้า"เสียงชายเจ้าของแปลงนาตะโกนถามไถ่ใคร่สงสัยมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะแบกจอบเดินมาถึง"อ้าว ท่านลุง ข้าเอง! วันนี้พวกข้ามาตั้งร้านขายน้ำหมักหนะ""อ้าวเรอะ!"ชายเจ้าของแปลงนาไล่สายตามองดูข้าวของที่ตั้งเรียงรายใต
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 65 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [2]
"หมิงอี้ พวกข้ามาแล้วล่ะ"อี้หมิงเงยหน้ามองเสียงทุ่มห้าว อ่า! เป็นมู่เฉินกับสหายของเขานั่นเอง มองเลยไหล่หนาบึกบึนของมู่เฉินและจางหยางไปก็พบเข้ากับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักของชายอีกคน"อ้าว มาพอดีเลย ท่านแม่ เฟิน เฟิน อู๋ไป๋ นี่สหายข้า มู่เฉิน นี่จางหยาง แล้วนี่.."อี้หมิงเว้นจังหวะพูด ด้วยไม่แน่ใจว่าหากเอ่ยออกไปชายหนุ่มจะแย้งกลับมารึไม่ จากหลายคราที่เจอกันนับว่าห่างไกลคำว่าสหายอยู่มากโข"อ๋อ นี่เฉิงอี้"เป็นมู่เฉินที่เอ่ยความกระจ่าง"อ๋อ แล้วกินข้าวกินปลากันมารึยังล่ะ ถ้ายังพอดีเลย มากินด้วยกันสิ หากไม่รังเกียจ ข้าเตรียมอาหารเสร็จพอดี ร้อน ๆ เลยนะ"อี้เฟิน กล่าวต้อนรับสหายของบุตรสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้นในใจจะคุ้น ๆ กับใบหน้าของชายหนุ่มนามเฉิงอี้อยู่มิน้อย ใบหน้าเช่นนี้คับคล้ายคับคราว่าเคยพบเจอที่ใดมาก่อน ก่อนจะปัดความคิดทิ้งไปหันมาสนใจบุตรสาวและสหายของนางแทน ที่บัดนี้กำลังช่วยกันยกโอ่งผักขึ้นใส่รถที่เตรียมไว้ "ฮ่า เสร็จเสียที เล่นเอาเหงื่อตกเช่นกันนะเนี่ย!"อู๋ไป๋ยกมือขึ้นซับเหงื่อที่ผุดออกมาที่หน้าผากกว้าง ในขณะที่ทุกคนสภาพเช่นเดิม ไม่มีแม้แต่เหงื่อเลยซักนิด คนพวกนี้ไร้เหงื่
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 64 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [1]
"ฮ่า ฮ่า เฉิงอี้ ๆ ฮ่า ฮ่า ยอมแล้ว ๆ ข้า ฮ่า ๆ จะไม่ทำอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า หยุด ที ฉะ ฮ่า ฮ่า"ร่างสูงใหญ่ขององครักษ์หนุ่มบัดนี้ ถูกมัดยืนติดเสาหลักไม้กลางตำหนักใหญ่ใบหน้าเบ้บิด ส่งเสียงหัวเราะห่าวอกมาไม่ขาด จนใบหน้าคมคายที่ยามปกติจะนึ่งขรึมแทบตลอดเวลาบัดนี้กลับแดงก่ำ น้ำหูน้ำตาไหลยามเมื่อเจ้าตัวส่งเสียงหัวเราะขำขันออกมาอย่างเสียมิได้ยามเมื่อขนนกยาวใหญ่ปัดป่ายไปมาตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายแกร่ง ไม่ว่าจะเป็น รักแร้ ใบหู ใบหน้าบทลงโทษจากเฉิงอี้หาใช่การต่อยตี รึลงดาบ ใช้โซ่แส้ไม่ หากแต่เป็นการจับมัดแล้วใช้ขนนกปัดป่ายไปมาถึงจะสาสมกับองครักษ์หนุ่มของตน หากใช้วิธีทางทหารละก็จางหยางที่เปรียบดังเช่นก้อนหินผา เกรงว่าจะไม่สะทกสะเทือนซักเพียงใดนัก"อึก!"มู่เฉินที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เมื่อเห็นการลงโทษจากองค์ชายของตน หากแม้นเป็นการลงโทษทางทหารพวกตนหาได้หวั่นใจไม่ แต่ใช้วิธีนี้บอกตรง ๆ ว่าตนขยาดยิ่งนัก"ต่อไปพวกเจ้าจะสนใจหญิงงามมากกว่าข้าอีกรึไม่"เฉิงอี้เอ่ยถามอย่างเอาแต่ใจ ทั้งสามเติบใหญ่มาด้วยกัน เขาล้วนได้รับความสนใจและปกป้องจากองครักษ์หนุ่มมาตลอด แม้นสถานะแตกต่างแต่เฉิงอี
หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน ตอนที่ 63 กระดาษและแท่นหมึก [2]
"เจ้าจะเอาหนังสือไปทำสิ่งใดกัน"อี้หมิงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงห้าวที่ถามขึ้นอย่างมีความหวัง"ข้าจะเอาไปจดทำบัญชีวันพรุ่งนี้หนะ วันพรุ่งร้านของข้าจะไปเปิดรับกำจัดโรคระบาดในแปลงนา เลยจำเป็นต้องทำบัญชี""ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงต้องทำบัญชีเล่า จัดการการเงินของร้านรึ"เป็นจางหยางที่กอดอกฟังเงียบ ๆ เอ่ยถามขึ้นมาอย่างใคร่สงสัย"อ่อ นั่นส่วนนึง ข้าจะเปิดให้ลงบัญชีมัดจำไว้ได้ก่อนครึ่งนึงหนะสำหรับชาวบ้านคนไหนที่ยังไม่มั่นใจในร้านของข้า ""อ๋อ เป็นเช่นนี้ น่าสนใจจริงเชียว งั้นพวกข้าขอไปดูเจ้าขายได้รึไม่ การค้าขายเช่นนี้ข้ายังมิเคยเห็นผู้ใดทำมาก่อน ช่างน่าสนใจเสียจริง"มู่เฉินเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันไปหาเฉิงอี้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้าอ้อนวอนไม่เว้นแม้แต่องครักษ์หนุ่มที่มองมาเช่นกัน"แล้วแต่พวกเจ้าสิ แต่ข้ามิไป"พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากที่อี้หมิงยืนอยู่ ท่าทางของชายหนุ่มสร้างความฉงนให้กับทั้งสามคนที่ยังยืนอยู่ไม่น้อย แต่เพียงชั่วครู่ ชายทั้งสองที่ยังยืนอยู่กับเธอก็เอ่ยเสนอความช่วยเหลือออกมา"หากเจ้ามิรังเกียจ ข้ายังพอมีแท่นหมึกและกระดาษเหลืออยู่บ้าง หวังว่าจะช่วยเจ้าได้อยู่มิน้อย""ดีเลย
