บทที่ 48

กล่าวมาถึงตรงนี้ ลั่วจิ่วหลีก็ย่อมตระหนักได้ว่า การไขปริศนาแห่งแหวนโบราณวงนี้ให้กระจ่างคงเป็นเพียงความฝันที่อยู่ไกลเกินเอื้อม

เว้นแต่นางจะหาหนทางหวนคืนกลับไปยังยุคสมัยของนาง กลับไปพบกับนักโบราณคดีคนนั้น

ครั้นคิดถึงนักโบราณคดีคนนั้น หัวใจของลั่วจิ่วหลีพลันปวดหนึบ

ในชาติก่อน นางเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ไร้ซึ่งญาติพี่น้อง

ช่วงมหาวิทยาลัย วันหนึ่งนางช่วยชีวิตปู่ของนักโบราณคดีที่เกือบประสบอุบัติเหตุบนถนน นางกับนักโบราณคดีคนนั้นจึงกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ยิ่งไปกว่านั้น ปู่ของนักโบราณคดียังเป็นถึงอดีตผู้อำนวยการสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์การทหาร ผู้เกษียณอายุและใช้ชีวิตสงบสุขอยู่ที่บ้าน พ่อเป็นประธานบริษัทใหญ่ ส่วนแม่ก็เป็นศัลยแพทย์มือหนึ่งที่มีชื่อเสียงในประเทศ

ด้วยครอบครัวที่เหนือชั้นและเป็นที่อิจฉายิ่งนักของผู้คน ทำให้นักโบราณคดีสามารถเลือกเส้นทางชีวิตได้ตามใจชอบ นางจึงไม่ลังเลที่จะลงชื่อในสาขาวิชาโบราณคดีที่ตนหลงใหลที่สุด

แต่ถึงกระนั้น เรื่องที่ว่าเหตุใดนักโบราณคดีคนนั้นจึงส่งแหวนโบราณวงนี้มาให้นางนั้น

เกรงว่าหากนางไม่สามารถกลับไปได้ นางก็ไม่มีวันรู้คำตอบ

เมื่อคิดถึงชีวิตในชาติภพก่อน