หลินเซียงถึงกับชะงักไป ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้คิดถึงปัญหานี้ถ้าอีกฝ่ายไม่ลงมือแค่แอบดูพวกเขาอยู่ในมุมมืดล่ะ?ฉินโหย่วหานยิ้มแล้วพูดว่า "เพราะงั้นแผนนี้เลยใช้ไม่ได้ตั้งแต่แรก ความสัมพันธ์ของคุณและลู่สือเยี่ยนยิ่งดีเท่าไหร่ การป้องกันก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น อีกฝ่ายต้องการลงมือก็แทบจะเป็นไปไม่ได้"หลินเซียงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ที่แท้ลู่สือเยี่ยนหลอกเธอเหรอ?เขาหลอกเธออีกแล้วหรือนี่?ฉินโหย่วหานพูดว่า "แทนที่จะใช้วิธีนี้หาตัวอีกฝ่าย สู้รอดูสถานการณ์ไปก่อน ดูว่าอีกฝ่ายไม่พอใจที่พวกคุณรักกันจริง ๆ หรือจ้องจะเล่นงานคุณอยูแล้วกันแน่"ซ่งซ่ง "ฉันว่าสิ่งที่พี่หานพูดก็ถูก"หลินเซียงพูดว่า "แล้วถ้าคนที่ถูกจ้องเล่นงานเป็นฉันล่ะ?"ฉินโหย่วหาน "จัดการง่ายมาก ผมจะส่งคนมาคุ้มครองคุณเอง รับรองว่าคุณจะไม่ได้รับอันตรายแม้แต่น้อย"ซ่งซ่งชูนิ้วโป้งให้ฉินโหย่วหาน "พี่หานเท่มาก!"มุมปากของฉินโหย่วหานกระตุก แล้วพูดต่อว่า "ในเมื่อคุณเลือกที่จะไม่ร่วมมือกับลู่สือเยี่ยน ก็เตรียมตัวตกเป็นเป้าสายตาของอีกฝ่ายได้เลย ฉะนั้นคุณต้องได้รับการคุ้มครองอย่างเข้มงวด"เขาชี้ไปที่ตัวเอง "และผมก็มีความสามารถนี้พอดี"
หลินเซียงไม่ได้พูดอะไร ความคิดแรกของเธอก็เรียบง่ายเพียงเท่านี้ซ่งซ่งพูดต่อว่า "ไม่ใช่แค่แย่งทุกสิ่งที่เธอให้ความสำคัญมา แต่ยังต้องให้เธอได้ลิ้มรสความสิ้นหวังในตอนนั้นด้วย อย่าลืมสิว่าในโลกนี้ไม่มีความเห็นอกเห็นใจอย่างจริงใจหรอกนะ ให้เธอได้สัมผัสความรู้สึกของคนใกล้ตายบ้าง จะได้รู้ว่าชีวิตมีค่าแค่ไหน"หลินเซียงกะพริบตา "สิ่งที่เธอพูดมีเหตุผล"ซ่งซ่งยิ้มอย่างมั่นใจ "สมองน้อย ๆ ของฉันบางครั้งก็คิดได้เร็วมากนะ"หลินเซียงครุ่นคิดแล้วพูดว่า "แต่ทำแบบนั้นจะผิดกฎหมายน่ะสิ"ซ่งซ่งถอนหายใจอย่างจนปัญญา "ตอนที่เซี่ยหว่านทำกับเธอ แม่นั่นเคยคิดถึงเรื่องกฎหมายบ้างหรือเปล่า?"ตอนนี้หลินเซียงเงียบสนิทฉินโหย่วหานบอกว่า "ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจจริง ๆ ควรสั่งสอนเธอสักหน่อย"ทันใดนั้นซ่งซ่งก็มองไปที่ฉินโหย่วหานด้วยดวงตาเป็นประกาย "พี่หาน ทำไมคุณถึงหล่อแบบนี้นะ? มีแฟนหรือยังคะ? ใครได้เป็นแฟนคุณคงจะรู้สึกปลอดภัยคงจะเต็มเปี่ยม!"เธอพูดพลางเหลือบมองหลินเซียงอย่างมีความหมายหลินเซียงยกเบียร์ขึ้นดื่ม ทำเป็นมองไม่เห็นบนใบหน้าหล่อเหลาอ่อนโยนของฉินโฟย่วหานมีรอยยิ้มจาง ๆ พลางจ้องมองหลินเซียงแล้วพูดว่า "
ไม่มีความจำเป็นต้องรับหลินเซียงวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ ดื่มน้ำอีกอึกหนึ่งแล้วกลับไปที่ห้องนอนเพื่ออาบน้ำและนอนหลับ…โรงพยาบาลภายในห้องพักผู้ป่วยสว่างไสวขณะมองโทรศัพท์ที่ถูกตัดสาย ใบหน้าหล่อเหลาคมคายของลู่สือเยี่ยนก็มืดครึ้มบรรยากาศที่มืดมิดและกดดันค่อย ๆ แผ่กระจายไปทั่วห้องทันใดนั้น ประตูห้องก็เปิดออกลู่สือเยี่ยนมองตามโดยสัญชาตญาณ เมื่อเห็นว่าเป็นฟู่จิ่นซิ่วที่เข้ามา เขาก็ขมวดคิ้วแล้วละสายตา"โอ้ พอเห็นว่าเป็นฉันเข้ามา ดูเหมือนว่านายจะผิดหวังมากเลยสินะ?" ฟู่จิ่นซิ่วเดินเข้ามา ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่ง เขายังมีกลิ่นเหล้าติดตัว เห็นได้ชัดว่าเพิ่งออกมาจากบาร์แห่งใดแห่งหนึ่งลู่สือเยี่ยนหลับตาลง สีหน้าของเขายังคงซีดเซียวบาดแผลจากแส้บนร่างกายได้รับการรักษาแล้ว ก่อนหน้านี้ที่หมดสติเป็นเพราะแผลติดเชื้อและมีไข้สูงฟู่จิ่นซิ่วพูดว่า "นายหย่ากับหลินเซียงแล้ว ทำไมยังหวังว่าเธอจะมาเยี่ยมอีก? ฉันดูท่าทางเธอแล้ว มีแต่อยากจะอยู่ให้ห่างจากนายสุดหล้าฟ้าเขียว"น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนเย็นชาและแหบพร่า "ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก็หุบปากไป"ฟู่จิ่นซิ่วหัวเราะทันที "ฉันพูดแทงใจดำเลยโกรธเหรอ?"ลู่สื
“เมื่อไหร่คุณจะหย่ากับเธอสักที”ในห้องอาหารส่วนตัว หญิงสาวคนหนึ่งจ้องมองชายตรงหน้า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรักใคร่หลินเซียงยืนอยู่นอกห้อง สองมือสองเท้าของเธอเย็นเฉียบ เธอมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาและเฉียบคมของชายอีกคนโดยไม่กะพริบตา เช่นเดียวกับผู้หญิงคนนั้น ใบหน้าของเธอซีดเผือดลงทุกขณะนั่นคือสามีของเธอ ลู่สือเยี่ยนเขาเป็นใบ้ ทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ในคลับแห่งนี้ วันนี้เธอเลิกงานเร็วกว่ากำหนดจึงมาที่นี่เพื่อกลับบ้านพร้อมเขา ไม่นึกเลยว่าจะเจอเหตุการณ์แบบนี้เข้าผู้ชายซึ่งทำงานประจำอยู่ที่นี่ สวมเครื่องแบบพนักงานเสิร์ฟ ตอนนี้กลับสวมชุดสูทและรองเท้าหนัง ผมตัดสั้นได้รับการจัดแต่งอย่างพิถีพิถัน ท่าทางสง่างามและเย็นชาอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนเขาเผยอริมฝีปากบาง ตอบกลับด้วยเสียงทุ้มไพเราะ “ไว้ผมจะคุยเรื่องนี้กับเธอโดยเร็วที่สุด”เธอหลับตาลงทันทีและหันหลังกลับเขาพูดได้อย่างคนปกติเสียงของเขาฟังรื่นหูดีจริง ๆแต่ทว่าสิ่งที่เธอไม่คาดคิดก็คือ ประโยคแรกที่เธอได้ยินเขาพูดกลับกลายเป็นการหย่าร้างหลินเซียงตกอยู่ในความสับสน แวบหนึ่งเธอคิดว่าตัวเองน่าจะจำคนผิดชายที่สง่างามและเย็นชาคนนั
ก่อนหน้านี้เธอได้ยินเสียงของเขาเคล้าไปกับเสียงเพลงในคลับ ทำให้ได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่แต่ในตอนนี้ เสียงทุ้มลึกราวแม่เหล็กของเขากลับดังเหนือศีรษะของเธอ ชัดเจนจนทิ่มแทงหัวใจของเธออย่างแรง เจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออกที่แท้เขาก็พูดคุยได้เหมือนคนปกติแต่เขากลับไม่บอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันทีแถมเขายังคิดจะหย่ากับเธอด้วยทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงทำไมกัน?ทำไมต้องหย่าด้วย?หลินเซียงอยากถามออกไปแทบตาย แต่เธอก็อดกลั้นเอาไว้ถ้าเขาต้องการแบบนั้นจริง ๆ แล้วมันเพราะอะไรกัน?ตลอดทั้งปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยทำอะไรให้เขารู้สึกเสียใจเลยสักครั้ง ถึงเขาจะอยากหย่า แต่ก็ควรให้เหตุผลแก่เธอ!หัวใจของหลินเซียงเย็นเฉียบ ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังโหยหาความอบอุ่นจากร่างกายของเขา กอดเขาแน่นกว่าเดิมเล็กน้อย“อืม ฉันได้ยินคุณคุยกับใครบางคน แต่ไม่ได้ยินว่าคุณพูดอะไรบ้าง อาเยี่ยน เสียงของคุณเพราะมากเลย”พูดจบเธอก็จูบแผ่นหลังของเขาอาเยี่ยนนั่นคือชื่อที่เธอเรียกเขา จะเรียกก็ต่อเมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ในช่วงที่ใกล้ชิดกันอย่างที่สุดเท่านั้น ทุกครั้งที่เขาได้ยิน เขาจะโต้ตอบเธอด้วยการกระทำที่บ้าคลั่งยิ่งขึ้นแต่ทว่
หลินเซียงมองหน้าเขา “ตอบสิ” ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเรียบ “กินข้าวก่อนเถอะ”เขาผลักเธอออกไป เดินไปที่โต๊ะอาหารแล้ววางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะหัวใจของหลินเซียงจมลงสู่ก้นเหวอีกครั้ง จ้องมองแผ่นหลังของเขาสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเธอพยายามห้ามไม่ให้เขาพูดเรื่องหย่าออกมาถึงอย่างนั้นก็เถอะ ท่าทีของเขามันชัดเจนแล้วเขากำลังทำตัวเหินห่างจากเธอ ไม่เอ่ยแม้กระทั่งคำสัญญาจอมปลอมด้วยซ้ำเมื่อก่อน เขาไม่เป็นแบบนี้เลยแม้สักนิด!ตอนแรก เขาตามติดแทบจะสิงร่าง ติดตามไปทุกที่ที่เธอไป มีนิสัยติดเธอมากต่อมา เธอจึงตัดสินใจรับเขาเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยกัน และเริ่มสอนวิธีเขียนอ่าน ฝึกภาษามือกับเขา นับจากนั้นเขาก็ยิ่งติดเธองอมแงมขึ้นเรื่อย ๆไม่ว่าเธอจะทำอะไร จะมีสายตาของเขาก็คอยมองตามอยู่เสมอราวกับเธอเป็นโลกทั้งใบของเขา“ลู่สือเยี่ยน คุณไม่ได้จูบอรุณสวัสดิ์ฉันด้วยซ้ำ”หลินเซียงเดินไปหา นี่เป็นข้อตกลงที่พวกเขาทำเป็นกิจวัตรหลังจากยืนยันความสัมพันธ์ลู่สือเยี่ยนผลักแก้วนมถั่วเหลืองไปตรงหน้าเธอ “กินข้าวก่อนเถอะ ไว้ผมค่อยเล่าให้คุณฟังทีหลัง”มือของหลินเซียงกำแน่น “ถ้าฉันไม่กิน คุณจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นใช
เมื่อมาถึงบริษัท หลินเซียงเพิ่งนั่งลงที่โต๊ะทำงาน เพื่อนร่วมงานที่อยู่ด้านข้างรีบเข้ามาใกล้และพูดว่า “หลินเซียง เธอรู้หรือยัง? บริษัทของเราถูกซื้อกิจการไปแล้ว! คนซื้อคือนายน้อยสามที่หายตัวไปอย่างลึกลับของตระกูลลู่ ดูเหมือนว่าเขาจะชื่อลู่สือเยี่ยนอะไรนี่แหละ”หลินเซียงตกตะลึง “ชื่ออะไรนะ?”“ลู่สือเยี่ยน ฉันเห็นรูปแล้ว เขาหล่อมากเลย! ว่ากันว่าเขาหายไปตั้งหนึ่งปี เพิ่งกลับมาที่ตระกูลลู่ไม่นาน กลับมาก็เริ่มปรับปรุงบริษัทสาขานี้ทันที บริษัทของเราเลยได้อานิสงส์โดยตรง พระเจ้าช่วย การมีผู้ชายที่หล่อเหลาและอ่อนโยนเป็นเจ้านายแบบนี้ ต่อให้ฉันนอนหลับฝันยังลุกขึ้นมาละเมอยิ้มเลย!”หลินเซียงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู ข้อความแรกที่ผุดขึ้นมาบนหน้าฟีด คือข่าวลูกชายคนที่สามของตระกูลลู่ ลู่สือเยี่ยนกลับมาแล้ว หลังจากหายตัวไปเป็นเวลาหนึ่งปีในภาพ ชายคนนั้นสวมชุดสูทสีดำ ตัดผมสั้นแบ่งข้าง ใบหน้าหล่อเหลาและเฉียบคม ดวงตาฟีนิกซ์คมกริบคู่นั้นฉายประกายเย็นเยียบ ทั้งร่างกายเผยให้เห็นสง่าราศีที่สูงส่งและเย็นชาลู่สือเยี่ยน ความจริงแล้วเขาเป็นนายน้อยสามของตระกูลลู่ ตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้น ๆ ของเมืองอวิ๋นเฉิง!
เขาทำแบบนั้นกับเธอได้ยังไง?ความเจ็บปวดรวดร้าวที่เกิดขึ้นในใจทำให้ลมหายใจจิตขัด!เมื่อเห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ สายตาของลู่สือเยี่ยนก็อ่อนลง แต่สีหน้าของเขากลับเย็นชาลงกว่าเก่า “ผมมีเหตุผลของตัวเอง และจะไม่บอกคุณด้วย ที่ผมทำก็เพื่อปกป้องคุณเหมือนกัน”“เหอะ!”หลินเซียงหัวเราะเยาะ กลั้นน้ำตา น้ำเสียงเย็นลงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วไง ฉันไม่หย่า อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องนี้!”เธอหันหลังกลับและตั้งท่าจะจากไป“คุณคงไม่อยากเสียงานนี้ไปหรอกใช่ไหม?”เสียงเย็นชาของชายคนนั้นดังขึ้นจากด้านหลัง “คุณเป็นเด็กกำพร้า กว่าจะตั้งหลักในเมืองนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย งานนี้คงมีความสำคัญต่อคุณมาก”หลินเซียงมองเขาด้วยความโกรธ “คุณจะทำอะไร?”ลู่สือเยี่ยนตอบกลับ “เซ็นใบหย่าซะ แล้วสิ่งที่ผมพูดก่อนหน้านี้จะยังคงอยู่เหมือนเดิม”เขากำลังขู่เธอ!มือของหลินเซียงสั่นเทาด้วยความโกรธ ถ้าไม่ติดที่อยู่ไกลเกินไป เธอคงตบหน้าเขาไปแล้ว!“ลู่สือเยี่ยน คุณมันไร้ยางอาย!”ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ เขากลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ยังไง?หรือว่าเดิมทีเขาก็เป็นคนโหดเหี้ยมขนาดนี้อยู่แล้ว เพียงแต่ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาเป็นเพียงภาพลวงตา?ลู่สือเยี
ไม่มีความจำเป็นต้องรับหลินเซียงวางโทรศัพท์ไว้ข้าง ๆ ดื่มน้ำอีกอึกหนึ่งแล้วกลับไปที่ห้องนอนเพื่ออาบน้ำและนอนหลับ…โรงพยาบาลภายในห้องพักผู้ป่วยสว่างไสวขณะมองโทรศัพท์ที่ถูกตัดสาย ใบหน้าหล่อเหลาคมคายของลู่สือเยี่ยนก็มืดครึ้มบรรยากาศที่มืดมิดและกดดันค่อย ๆ แผ่กระจายไปทั่วห้องทันใดนั้น ประตูห้องก็เปิดออกลู่สือเยี่ยนมองตามโดยสัญชาตญาณ เมื่อเห็นว่าเป็นฟู่จิ่นซิ่วที่เข้ามา เขาก็ขมวดคิ้วแล้วละสายตา"โอ้ พอเห็นว่าเป็นฉันเข้ามา ดูเหมือนว่านายจะผิดหวังมากเลยสินะ?" ฟู่จิ่นซิ่วเดินเข้ามา ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่ง เขายังมีกลิ่นเหล้าติดตัว เห็นได้ชัดว่าเพิ่งออกมาจากบาร์แห่งใดแห่งหนึ่งลู่สือเยี่ยนหลับตาลง สีหน้าของเขายังคงซีดเซียวบาดแผลจากแส้บนร่างกายได้รับการรักษาแล้ว ก่อนหน้านี้ที่หมดสติเป็นเพราะแผลติดเชื้อและมีไข้สูงฟู่จิ่นซิ่วพูดว่า "นายหย่ากับหลินเซียงแล้ว ทำไมยังหวังว่าเธอจะมาเยี่ยมอีก? ฉันดูท่าทางเธอแล้ว มีแต่อยากจะอยู่ให้ห่างจากนายสุดหล้าฟ้าเขียว"น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนเย็นชาและแหบพร่า "ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก็หุบปากไป"ฟู่จิ่นซิ่วหัวเราะทันที "ฉันพูดแทงใจดำเลยโกรธเหรอ?"ลู่สื
หลินเซียงไม่ได้พูดอะไร ความคิดแรกของเธอก็เรียบง่ายเพียงเท่านี้ซ่งซ่งพูดต่อว่า "ไม่ใช่แค่แย่งทุกสิ่งที่เธอให้ความสำคัญมา แต่ยังต้องให้เธอได้ลิ้มรสความสิ้นหวังในตอนนั้นด้วย อย่าลืมสิว่าในโลกนี้ไม่มีความเห็นอกเห็นใจอย่างจริงใจหรอกนะ ให้เธอได้สัมผัสความรู้สึกของคนใกล้ตายบ้าง จะได้รู้ว่าชีวิตมีค่าแค่ไหน"หลินเซียงกะพริบตา "สิ่งที่เธอพูดมีเหตุผล"ซ่งซ่งยิ้มอย่างมั่นใจ "สมองน้อย ๆ ของฉันบางครั้งก็คิดได้เร็วมากนะ"หลินเซียงครุ่นคิดแล้วพูดว่า "แต่ทำแบบนั้นจะผิดกฎหมายน่ะสิ"ซ่งซ่งถอนหายใจอย่างจนปัญญา "ตอนที่เซี่ยหว่านทำกับเธอ แม่นั่นเคยคิดถึงเรื่องกฎหมายบ้างหรือเปล่า?"ตอนนี้หลินเซียงเงียบสนิทฉินโหย่วหานบอกว่า "ผู้หญิงคนนี้น่ารังเกียจจริง ๆ ควรสั่งสอนเธอสักหน่อย"ทันใดนั้นซ่งซ่งก็มองไปที่ฉินโหย่วหานด้วยดวงตาเป็นประกาย "พี่หาน ทำไมคุณถึงหล่อแบบนี้นะ? มีแฟนหรือยังคะ? ใครได้เป็นแฟนคุณคงจะรู้สึกปลอดภัยคงจะเต็มเปี่ยม!"เธอพูดพลางเหลือบมองหลินเซียงอย่างมีความหมายหลินเซียงยกเบียร์ขึ้นดื่ม ทำเป็นมองไม่เห็นบนใบหน้าหล่อเหลาอ่อนโยนของฉินโฟย่วหานมีรอยยิ้มจาง ๆ พลางจ้องมองหลินเซียงแล้วพูดว่า "
หลินเซียงถึงกับชะงักไป ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้คิดถึงปัญหานี้ถ้าอีกฝ่ายไม่ลงมือแค่แอบดูพวกเขาอยู่ในมุมมืดล่ะ?ฉินโหย่วหานยิ้มแล้วพูดว่า "เพราะงั้นแผนนี้เลยใช้ไม่ได้ตั้งแต่แรก ความสัมพันธ์ของคุณและลู่สือเยี่ยนยิ่งดีเท่าไหร่ การป้องกันก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น อีกฝ่ายต้องการลงมือก็แทบจะเป็นไปไม่ได้"หลินเซียงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ที่แท้ลู่สือเยี่ยนหลอกเธอเหรอ?เขาหลอกเธออีกแล้วหรือนี่?ฉินโหย่วหานพูดว่า "แทนที่จะใช้วิธีนี้หาตัวอีกฝ่าย สู้รอดูสถานการณ์ไปก่อน ดูว่าอีกฝ่ายไม่พอใจที่พวกคุณรักกันจริง ๆ หรือจ้องจะเล่นงานคุณอยูแล้วกันแน่"ซ่งซ่ง "ฉันว่าสิ่งที่พี่หานพูดก็ถูก"หลินเซียงพูดว่า "แล้วถ้าคนที่ถูกจ้องเล่นงานเป็นฉันล่ะ?"ฉินโหย่วหาน "จัดการง่ายมาก ผมจะส่งคนมาคุ้มครองคุณเอง รับรองว่าคุณจะไม่ได้รับอันตรายแม้แต่น้อย"ซ่งซ่งชูนิ้วโป้งให้ฉินโหย่วหาน "พี่หานเท่มาก!"มุมปากของฉินโหย่วหานกระตุก แล้วพูดต่อว่า "ในเมื่อคุณเลือกที่จะไม่ร่วมมือกับลู่สือเยี่ยน ก็เตรียมตัวตกเป็นเป้าสายตาของอีกฝ่ายได้เลย ฉะนั้นคุณต้องได้รับการคุ้มครองอย่างเข้มงวด"เขาชี้ไปที่ตัวเอง "และผมก็มีความสามารถนี้พอดี"
ซ่งซ่งร้องไห้จนน้ำหูน้ำตาไหล มองหลินเซียงด้วยสายตาที่ทั้งโกรธและน้อยใจขอบตาของหลินเซียงก็เอ่อคลอ เธอสูดน้ำมูกแล้วพูดว่า "ขอโทษ ฉันทำให้เธอเป็นห่วง"ซ่งซ่งดึงกระดาษทิชชูออกมา สั่งน้ำมูกอย่างแรงแล้วทิ้งลงถังขยะ พูดว่า "เอาเถอะ ฉันรับคำขอโทษของเธอ งั้นตอนนี้ช่วยบอกได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?"หยุดไปครู่หนึ่ง เธอยกยิ้มแล้วพูดว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ครั้งนี้ฉันจะอยู่ข้างๆ เธอ ต่อให้เธอจะมีลูกกับลู่สือเยี่ยนสิบแปดคน ฉันก็จะไม่ว่าอะไร"มุมปากของหลินเซียงกระตุก บรรยากาศที่เศร้าสร้อยถูกทำลายลงด้วยคำพูดของเธอสิบแปดคน...เห็นเธอเป็นแม่หมูเหรอ?หลินเซียงดื่มเบียร์ไปอึกหนึ่งแล้วเล่าเรื่องอย่างง่าย ๆ"มีคนจ้องจะทำร้ายเธอ?" เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็ถามอย่างกังวลทันที "ใครอยากทำร้ายเธอเหรอ?"หลินเซียงส่ายหน้า "ฉันก็ไม่รู้ ดังนั้นตอนที่เขาเสนอเงื่อนไขนี้ ฉันก็ลังเลมาตลอด บางทีนี่อาจเป็นวิธีที่ดีก็ได้ แต่ตอนนี้...ฉันไม่อยากรู้แล้ว"ซ่งซ่ง "ทำไมล่ะ? อะไรที่ควรรู้ก็ต้องรู้สิ แสดงละครก็แสดงไป ขอแค่จับตัวคนร้ายเบื้องหลังได้ก็พอแล้ว! อย่างมากก็แค่เลิกกับไอ้ผู้ชายสารเลวคนนั้น แล้วเราก็หนีไปด้วยกัน!
พ่อบ้านเห็นคนรับใช้กลับมาคนเดียวก็รีบถาม “คุณผู้หญิงล่ะ?”คนรับใช้พูดตะกุกตะกัก พูดซ้ำคำพูดของหลินเซียงพ่อบ้านฟังจบก็ถอนหายใจหนักหน่วง มองไปยังชายที่นอนหมดสติอยู่บนโซฟาคิ้วของลู่สือเยี่ยนขมวดแน่น ตอนหมดสติก็ยังคงพึมพำเรียกชื่อหลินเซียง“หลินเซียง อย่าไป หลินเซียง…”แต่หลินเซียงไม่ได้ยิน…หลินเซียงไปซูเปอร์มาร์เก็ต ซื้อวัตถุดิบกลับมาทำอาหารระหว่างนั้นฉินโหย่วหานโทรมา เธอจัดการกับปลาไปพลาง คุยโทรศัพท์ไปพลาง “พี่หาน ฉันกำลังทำกับข้าวพอดีเลย คุณกินข้าวเย็นหรือยัง? อยากมากินด้วยกันไหม?”ฉินโหย่วหานยิ้ม “ได้สิ ผมไม่ได้กินข้าวฝีมือคุณมานานแล้ว คิดถึงอยู่เหมือนกัน”หลินเซียงตอบ “งั้นก็มาเถอะค่ะ”ฉินโหย่วหาน “ได้”หลังจากวางสายประมาณครึ่งชั่วโมง ฉินโหย่วหานก็มาพร้อมกับซ่งซ่งหลินเซียงยืนอยู่ที่ประตู มองซ่งซ่งแล้วยิ้มซ่งซ่งเม้มปาก จู่ ๆ ก็วิ่งเข้ามากอดเธอ “เธอไม่ติดต่อฉันเลย ฉันนึกว่าเธอไม่ต้องการฉันแล้วซะอีก!”เสียงของเธอสั่นเครือ!หลินเซียงรีบลูบหลังเธอ “เป็นไปได้ยังไง? แค่ยังมีบางเรื่องที่จัดการไม่ลงตัวเท่านั้นเอง”ซ่งซ่งกอดเธอแน่นแล้วพูด “เธอผอมลงอีกแล้ว”หลินเซียง “
"ถ้าคุณขอร้อง บางทีผมอาจจะยอมตกลงแสดงละครกับคุณนะ"เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มดังมาจากด้านหลังฝีเท้าของหลินเซียงชะงักทันที ก่อนจะตอบกลับอย่างเย็นชา "อย่างมากก็แค่ตาย"ขอร้องเหรอ?ฝันไปเถอะ!ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ "หยิ่งในศักดิ์ศรีดีจริง ๆ ลองคิดดูถึงทุกสิ่งที่คุณเคยเจอสิ ทั้งฉีเจี้ยนเย่ที่อยากฆ่าคุณตลอดเวลา เซี่ยหว่านที่วางแผนร้ายกับคุณทุกวิถีทาง แล้วต่อไปจะเป็นใครอีก? คุณจะทนได้อีกนานแค่ไหน? คำว่าตายพูดง่าย แต่คนอย่างคุณจะกล้าตายจริงเหรอ?"คำพูดของเขาทิ่มแทงเข้าไปในใจของเธอทีละคำ ทำลายสติของเธอ ฝีเท้าของเธอช้าลงโดยไม่รู้ตัว กำกระเป๋าในมือแน่นเธอไม่ยอมไม่อย่างนั้นวันนี้คงไม่ติดต่อลู่สือเยี่ยนเธอกล้าตายจริงเหรอ?ใครจะไปกล้า?ยังมีอีกหลายอย่างเลยที่เธอยังไม่ได้ทำ...หลินเซียงหลับตาลง แต่รู้ว่าการถอยหลังหนึ่งก้าวคือการกลับไปพัวพันกับเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดวันดีคืนดีเขานึกอยากถอนตัวก็ถอนตัวได้ แล้วเธอล่ะ?เมื่อเรื่องถึงที่สุด เธอไม่บอบช้ำตายเหรอ?ผลลัพธ์ของการต่อสู้คนเดียวหรือจากการร่วมมือกับเขา ดูเหมือนจะไม่แตกต่างกันเลยนี่?ลู่สือเยี่ยนจ้องมองแผ่นหลังของเธอ มองออกว่าเ
หลินเซียงชะงัก หรือว่าเขาลืมเรื่องก่อนหน้านี้ไปแล้ว?เธอบอก “มาเจอกันก่อนแล้วค่อยคุยเถอะ”ลู่สือเยี่ยนรู้สึกถึงความเจ็บปวดแสบร้อนบนร่างกาย น้ำเสียงยังคงเย็นชา “ได้สิ”พูดจบ เขาก็วางสายทันที ก่อนจะส่งข้อความหาหลินเซียง ให้เธอไปที่วิลล่าตระกูลลู่หลินเซียงเห็นข้อความก็ขมวดคิ้วเหตุการณ์ในคืนนั้น ทำให้เธอต่อต้านวิลล่าหลังนั้นไปโดยปริยาย แต่ตอนนี้เรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอไม่ไปไม่ได้น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนฟังดูเย็นชา ราวกับไม่มีความอดทนเธอรู้สึกเหมือนพูดอะไรไม่ออกจนถึงตอนนี้ยังไม่รู้จักอดทนข้อตกลงเรื่องการแสดงละคร เขาก็เป็นคนเสนอแท้ ๆหลินเซียงจัดการอารมณ์ของตนเอง จากนั้นจึงเดินทางไปยังวิลล่าตระกูลลู่พ่อบ้านเห็นเธอมาก็ยิ้มรับ “คุณผู้หญิง อยากดื่มอะไรครับ?”หลินเซียงตอบ “น้ำเปล่าก็พอค่ะ”พ่อบ้านพยักหน้า สั่งคนไปเตรียมหลินเซียงไม่รีบร้อน รอคอยอย่างเงียบ ๆประมาณครึ่งชั่วโมง ร่างสูงสง่าของลู่สือเยี่ยนก็เดินเข้ามาหลินเซียงเหลือบมองเขา ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ฉันมาเพื่อคุยเรื่องครั้งก่อน”ดวงตาแคบเรียวยาวของลู่สือเยี่ยนมีสีสันลุ่มลึก จ้องมองใบหน้าที่ขาวเนียนและงดงามข
แส้ถูกฟาดลงบนร่าง ลู่สือเยี่ยนถึงกับขมวดคิ้ว ฟังคำพูดของลู่เจิ้งหรงแล้วเย้ยหยัน “ในเมื่อเกลียดผมมาก งั้นตอนนี้พ่อก็ตีผมให้ตายไปเลยสิ”“แกคิดว่าฉันไม่อยากตีแกให้ตายหรือไง?” ลู่เจิ้งหรงตีจนเหนื่อย นั่งลงบนเก้าอี้เพื่อหอบหายใจ มองเขาด้วยสายตาอำมหิต “หาจิ้นหนานเจอเมื่อไหร่ ฉันจะตีแกให้ตายทันที!”เสื้อผ้าบนร่างของลู่สือเยี่ยนตรงแขนและหลังถูกแส้ฟาดจนฉีก มีเลือดไหลซึมออกมา สภาพดูน่ากลัวมากเขามองลู่เจิ้งหรงอย่างเย้ยหยัน “น่ากลัวว่าพ่อคงต้องตายก่อนถึงจะได้เจอเขา”“แกมันลูกอกตัญญู!”ลู่เจิ้งหรงโกรธจนหน้าอกกระเพื่อมอย่างรุนแรง ถือแส้จะฟาดต่อลู่สือเยี่ยนกลับลุกขึ้นยืน พูดอย่างเย็นชา “ประหยัดแรงไว้ตีคราวหน้าเถอะ ผมยังมีธุระ ขอตัวครับ”“แก หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”ลู่เจิ้งหรงโกรธมาก มือสั่นระริกชี้ไปที่เขาแต่ลู่สือเยี่ยนไม่ฟังคำพูดของเขาเลยสักนิดวันนี้ที่ยอมคุกเข่าให้ตีก็ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่รู้สึกสะใจ กลับรู้สึกโกรธมากขึ้น!เขาอดคิดไม่ได้จริง ๆ ว่าถ้าคนที่ถูกไฟคลอกในตอนนั้นเป็นลู่สือเยี่ยนก็คงจะดีสินะ?ตระกูลลู่ในตอนนี้คงจะมีแต่ความสงบสุขและอบอุ่น ไม่ใช่ถูกเขา
หลังจากที่เซี่ยหว่านค้นพบว่าสินค้าที่เธอซื้อมานั้นเป็นสินค้าชำรุดทั้งหมด และเมื่อเธอต้องการหาคนรับผิดชอบ พวกเขาก็หนีหายไปหมดแล้ว!คนที่เซี่ยซือซือส่งไปติดต่อกับเซี่ยหว่าน ล้วนเป็นบริษัทที่เชี่ยวชาญการฉ้อโกงแบบนี้!ดวงตาของหลินเซียงเป็นประกายขึ้นเล็กน้อย และถามว่า "คุณลงทุนไปเท่าไหร่?"น้ำเสียงของเซี่ยซือซือเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ไม่อาจปิดบังได้ "เงินทุนหมุนเวียนทั้งหมดของบริษัทเธอเลย"หลินเซียงไม่คาดคิดว่าเซี่ยหว่านกล้าที่จะเดิมพันมากขนาดนี้!เงินลงทุนทั้งหมด ตอนนี้กลายเป็นศูนย์เปล่า!เซี่ยซือซือบอกว่า "เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อเธอมาก นอกจากจะไม่ประสบความสำเร็จแล้ว บริษัทในนามของเธอยังต้องพึ่งพาครอบครัวเพื่อช่วยประคับประคองกิจการ พ่อฉันผิดหวังในตัวเธอมาก สั่งให้เธอต้องเอาชนะใจลู่สือเยี่ยนให้ได้เท่านั้น หลินเซียง ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้ว"หลินเซียงหายใจเข้าลึก แล้วตอบกลับ "ฉันรู้แล้ว"หลังจากวางสาย ดวงตาของเธอก็ปรากฏแววแห่งความแน่วแน่อย่างอื่นไม่สำคัญ แต่ต้องชำระแค้นให้ได้!ในเมื่อเซี่ยหว่านอยากให้เธอตาย งั้นเธอก็จะทำให้เซี่ยหว่านตายทั้งเป็น!หลินเซียงมองดูเบอร์โทรของลู่สือเยี่ยน