บทที่ 469

หลินเซียงมองคุณย่าลู่ด้วยความประหลาดใจ

ไม่เคยคิดมาก่อนว่าคุณย่าที่เคยใจดีกับเธอ ในระดับที่เรียกว่าเอาใจใส่ กลับคิดร้ายกับเธอแบบนี้ แล้วยังมองเธอด้วยสายตาเย็นชา

หลินเซียงรู้สึกเจ็บปวดในใจ

ที่แท้ไม่ใช่แค่ตอนที่ลู่สือเยี่ยนทำร้ายเธอเท่านั้นถึงจะรู้สึกเจ็บปวด

การถูกคนที่เคยสนิทสนมทำร้าย ใจก็เจ็บปวดเช่นกัน

เธอเม้มริมฝีปาก แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลู่สือเยี่ยน

“ฮัลโหล?”

ไม่นานปลายสายก็รับ ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังขึ้น

หลินเซียงบอกว่า “คุณย่ามีเรื่องจะพูดกับพวกเรา ตอนนี้คุณช่วยมาโรงพยาบาลหน่อย”

ลู่สือเยี่ยนถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

หลินเซียง “มาถึงเดี๋ยวก็รู้เอง”

พูดจบก็วางสายไป

เรื่องหย่าควรจะพูดต่อหน้าทั้งสองคนจะดีกว่า

บอกกับเธอแค่คนเดียวมีประโยชน์อะไร?

เธออยากหย่า แต่ลู่สือเยี่ยนไม่ยอม คุณย่าลู่ก็ไม่เชื่อ

เธอทำผิดอะไร?

ถึงได้ถูกปฏิบัติแบบนี้?

หลินเซียงนั่งลงบนโซฟา ก้มหน้าลง ไม่มองคุณย่าลู่อีก

นิสัยของเธอค่อนข้างแปลก

ถ้าคนคนนั้นทำร้ายเธอ ก็ยากที่จะเข้าไปอยู่ในใจเธอได้อีก

คุณย่าลู่ไม่ค่อยชอบท่าทางของหลินเซียง จึงจับมือเซี่ยหว่านแล้วคุยต่อ เพราะชอบท่าทางอ่อนโยนขอ