เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 443
บทที่เกี่ยวข้อง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 444
คนที่มาถึงก่อนชี้ไปที่หลินเซียง และพูดว่า “ตอนที่ฉันมาถึง ฉันก็เห็นเธออยู่ข้างๆ คุณย่า คุณย่าเอาแต่ร้องไห้ตลอดเวลา”สายตาของทุกคนมองไปที่หลินเซียง“เธอที่พาคุณย่าออกไป คิดจะแกล้งคุณย่าเหรอ?”“ฉันว่าคุณย่าชอบเธอ น่าจะไม่ใช่”“คุณจะไปรู้อะไร? ผู้หญิงแบบนี้ เก่งเรื่องหลอกลวงผู้ชาย ยิ่งเก่งเรื่องหลอกลวงคนแก่ ใครจะรู้ว่าเธอแอบทำอะไรกับคุณย่าบ้าง”“…”ลู่เจิ้งหรงมองหลินเซียง ถามด้วยหน้าตาเคร่งขรึม “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หลินเซียงหายใจเข้าลึก เล่าเรื่องราวทั้งหมด สุดท้ายพูดว่า “ถ้าไม่เชื่อ ก็ไปดูกล้องวงจรปิดได้ค่ะ”ลู่เจิ้งหรงมองพ่อบ้าน พ่อบ้านรีบไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดห้านาทีต่อมา พ่อบ้านกลับมา ใบหน้าดูซับซ้อน และพูดว่า “ท่านประธาน คุณหนูสามพาคุณย่าไปที่มุมอับของกล้องวงจรปิด เลยไม่สามารถบันทึกภาพได้ครับ”ใบหน้าของลู่เจิ้งหรงยิ่งแย่ลง “หลินเซียง เธอทำอะไรกับคุณย่า? ทำไมใจร้ายขนาดนี้? รู้ทั้งรู้ว่าคุณย่าเป็นโรคสมองเสื่อม ยังกล้าทำร้ายท่านอีกเหรอ?”หลินเซียงส่ายหัว “ฉันไม่ได้ทำนะคะ!”เธอมองไปที่คุณย่าลู่ทันที หวังว่าอีกฝ่ายจะช่วยเป็นพยานให้เธอแต่คุณย่าลู่ดูเหมือนจะตกใจมาก ถึงแม้จะหย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 445
ลู่สือเยี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “อืม”ปากพูดรับคำ แต่ก็ไม่ได้เดินขึ้นไปชั้นบน กลับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหลินเซียงถึงแม้จะรู้ว่าเธอออกไปจะสบายใจกว่า แต่ก็ควรจะบอกเขาสักคำ หายไปเงียบ ๆ แบบนี้ ไม่ใช่ว่าไม่ได้เห็นแก่หน้าเขาเลยเหรอ?โทรศัพท์ต่อสาย แต่กลับได้ยินเสียงแจ้งว่าหมายเลขที่ท่านเรียกปิดเครื่องอยู่ปิดเครื่องแล้วเหรอ?คิ้วของลู่สือเยี่ยนขมวดเข้าหากันคนใช้เห็นว่าเขายังไม่ขยับ จึงพูดว่า “คุณชายสาม ท่านประธานเรียกคุณไปคุยเรื่องคุณชายรอง คุณรีบไปเถอะค่ะ”ดวงตาสีเข้มของลู่สือเยี่ยนเต็มไปด้วยความเย็นชา แรงกดดันอย่างหนักตกอยู่บนคนใช้ หัวของคนใช้ก้มลงต่ำเขาวางโทรศัพท์ลงเมื่อนึกถึงท่าทีที่เย็นชาของหลินเซียงที่มีต่อเขา ดวงตาของเขาก็แฝงไปด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยบางทีเธออาจจะตั้งใจปิดเครื่อง ไม่อยากให้เขาหาเจอ!ความหงุดหงิดเพิ่มขึ้นในอก ใบหน้าของเขาเย็นชาสุดขีด เดินไปที่ห้องทำงานเขาไม่เคาะประตู เดินเข้าไปทันที ผลก็คือเห็นลู่เจิ้งหรงนั่งอยู่บนเก้าอี้ คนใช้หญิงคนหนึ่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเขา โต๊ะทำงานบังทุกอย่างไว้ แต่ฉากแบบนี้ ไม่ยากที่จะจินตนาการว่ากำลังทำอะไรอยู่ใบหน้าของลู่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 446
ลู่เจิ้งหรงพูดเสียงต่ำว่า “ก่อนหน้านี้เป็นเพราะผมไม่ได้สั่งสอนเขาให้ดี เลยทำให้เขาเป็นแบบนี้ จะปล่อยให้เขาเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เขาพูดถูก ตอนนี้ตระกูลลู่เหลือทายาทเพียงคนเดียว เขาห้ามเป็นอะไรไปทั้งนั้น ผมต้องหาเมียที่เหมาะสมให้เขา เพื่อให้เขาได้มีทายาทที่เก่งที่สุด”ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “ฐานะของหลินเซียงไม่คู่ควรที่จะเป็นสะใภ้ตระกูลลู่”อวิ๋นหลานพูดว่า “แต่ฉันว่าลู่สือเยี่ยนรักหลินเซียงนะ”ลู่เจิ้งหรงพูดว่า “ผู้หญิงไร้หัวนอนปลายเท้า สิ่งที่พวกเธอให้ความสำคัญที่สุดก็คือความรักที่ไม่มีอยู่จริง แค่ทำให้หลินเซียงรู้ว่าลู่สือเยี่ยนนอกใจ เธอจะต้องทะเลาะกับเขาและขอหย่า ตอนนี้เขาอาจชอบเธอจริง แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นมีเหตุให้ต้องเสียโฉม คิดว่าเขายังจะชอบอยู่ไหม?”ลู่เจิ้งหรงเข้าใจเรื่องนี้ดี เพราะเขาและแม่ของลู่สือเยี่ยนก็จบความสัมพันธ์กันแบบนี้!อวิ๋นหลานฟัง ก้มหน้าลงเล็กน้อย ดวงตาแฝงไปด้วยความเย็นชา แต่ใบหน้าไม่ได้แสดงออก และพูดว่า “คืนนี้เลยเหรอ?”ลู่เจิ้งหรงพูดว่า “วันนี้เป็นวันเกิดของคุณย่า ห้ามให้เรื่องแบบนี้มาทำลายงาน หาโอกาสทีหลัง คุณก็หาคนไว้ด้วย”อวิ๋นหลานพยักหน้า “ค่ะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 447
หลินเซียงเดินลงไปด้านล่างโดยตรงห้องใต้ดินนั้นเย็นกว่าชั้นบน เมื่อเธอเดินเข้าไป ไฟก็สว่างขึ้นทีละดวงจนกระทั่งเธอหยุดอยู่ตรงหน้าประตูเหล็ก เธอก็ขมวดคิ้ว “ใครอยู่ข้างใน?”“ละ…หลินเซียงเหรอ?”เสียงผู้ชายที่อ่อนแอมากดังออกมาหลินเซียงได้กลิ่นคาวเลือดโชยมาเบาบางหลินเซียงหน้าเครียด “คุณเป็นใคร?”“ฉัน จ้าวข่าย”นัยน์ตาของหลินเซียงหดตัวลงอย่างรวดเร็ว “จ้าวข่าย? นายคือจ้าวข่ายจริง ๆ เหรอ?”เธอคว้าราวเหล็ก พยายามมองเข้าไปข้างใน แต่ข้างในมืดมิด เธอมองไม่เห็นอะไรเลย!“ฉันเอง…หลินเซียง ช่วยฉันด้วย ฉันถูกทรมานจนจะตายแล้ว ฉันยังไม่อยากตาย ช่วยฉันได้ไหม?”เสียงของจ้าวข่ายเต็มไปด้วยคำอ้อนวอน เหมือนกับว่าได้เกาะเกี่ยวเชือกช่วยชีวิตไว้“ฉัน…”หลินเซียงอยากพูดว่าจะช่วยเขาออกไป แต่เธอก็คิดขึ้นมาทันทีว่า แม้แต่พ่อแท้ ๆ ของจ้าวข่ายก็ทิ้งเขาไปแล้ว เธอเป็นแค่คนนอก มีสิทธิ์ที่จะช่วยเขาไหม?หลินเซียงถามว่า “นายขโมยของของตระกูลลู่จริงเหรอ?”“ฉันไม่ได้ขโมย!”จ้าวข่ายพูดด้วยความตื่นตระหนกและสิ้นหวัง “ฉันโดนใส่ร้าย! ฉันติดหนี้พนันก็จริง แต่ไม่เคยคิดจะขโมยของ!”หลินเซียงขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นกันแน่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 448
หลินเซียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “ฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้ ถ้านายถูกใส่ร้าย ฉันจะช่วยนายออกไป”จ้าวข่ายร้องไห้ออกมา “หลินเซียง ขอบคุณมาก!”หลินเซียงรู้สึกไม่สบายใจถ้าจ้าวข่ายรู้ว่าเพื่อเงิน ลุงจ้าวได้ทิ้งเขาไปแล้ว เขาจะรู้สึกยังไง?ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกเย็นชาถ้าเรื่องเหล่านี้เป็นการวางแผน เป้าหมายของคนคนนั้นคืออะไร?ทำไมต้องวางแผนกับคนขับรถตัวเล็ก ๆ คนนี้?หลินเซียงกลับขึ้นไปข้างบน รู้สึกว่าร่างกายอบอุ่นขึ้นเธอมองไปที่สวนหลังบ้าน แล้วก็เดินไปที่นั่นเธอไม่สามารถออกไปได้จริง ๆ!เธอต้องไปหาลู่สือเยี่ยน ถามให้ชัดเจน!ในสวนยังคงคึกคัก การปรากฏตัวของหลินเซียงอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกใจ แล้วก็มองเธอด้วยความประหลาดใจและดูถูกตอนนี้สภาพของเธอแย่มาก ชุดราตรีสกปรก ผมยุ่งเหยิง ใบหน้าและแขนเต็มไปด้วยฝุ่นเหมือนกับว่าเพิ่งคลานออกมาจากสุสานเมื่อคนใช้เห็นเธอ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบเข้ามาขัดขวาง “ใครให้เธอเข้ามา? รีบออกไปเลยนะ!”หลินเซียงผลักคนใช้ “ฉันเป็นสะใภ้สามของตระกูลลู่ กล้าขวางฉันเหรอ?”คนใช้ตกใจ มองเธอด้วยความประหลาดใจแต่หลินเซียงไม่สนใจสายตาของคนใช้ เดินไปข้
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 449
พ่อบ้านเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในสวนให้ฟัง โดยเฉพาะฉากที่คุณย่าลู่ร้องไห้โฮ ถูกบรรยายอย่างมีชีวิตชีวาพ่อบ้านขมวดคิ้วมองหลินเซียง น้ำเสียงเย็นชาลง และพูดว่า “คุณท่านชอบคุณผู้หญิงสามมาก ไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงทำร้ายคุณท่านได้ลง”หลินเซียงขมวดคิ้ว “ฉันไม่ได้ทำ คนทำไม่ใช่ฉัน”พ่อบ้านพูดว่า “แต่คนใช้เห็นว่าคุณเป็นคนผลักรถเข็น ทำให้คุณท่านตกใจ”หลินเซียงมองลู่สือเยี่ยน พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “คุณย่าอยากได้มาลัยดอกไม้ ฉันเลยไปเด็ดดอกไม้ พอฉันได้ยินเสียง คุณย่าก็ถูกคนผลักลงเนินไปแล้ว”“ตรวจสอบกล้องวงจรปิดหรือยัง?”ลู่สือเยี่ยนจ้องมองพ่อบ้านด้วยดวงตาที่เย็นชา ถามเสียงต่ำพ่อบ้านพยักหน้า “ตรวจสอบแล้ว แต่บริเวณนั้นเป็นมุมอับของกล้องวงจรปิด เลยไม่มีภาพอะไรเลย”น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลง “ในเมื่อไม่มีภาพอะไรเลย แต่นายกลับสรุปว่าเป็นเธอที่ผลักคุณย่า? ถ้าเป็นแบบนั้น งั้นฉันเดาว่านายเป็นคนสั่งให้คนใช้ใส่ร้ายเธอสินะ?”พ่อบ้านตกใจ “คุณชายสาม ผมเปล่านะครับ!”ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะ “มีหลักฐานที่พิสูจน์ว่านายไม่ได้สั่งให้คนทำหรือเปล่า?”เหงื่อเย็นไหลออกมาจากหลังของพ่อบ้าน เขามองหลินเซียงด้วย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 450
ลู่สือเยี่ยนถามเสียงต่ำว่า “หาคนคนนั้นเจอหรือยัง?”หลินเซียงส่ายหัว “ยัง พ่อบ้านบอกว่าวันนี้ไม่ได้จ้างคนใช้ที่สวมหน้ากากอนามัย”เพราะต้องจัดงานวันเกิด เลยจ้างพนักงานชั่วคราวมาหลายคน มีข้อกำหนดมากมาย ยิ่งไม่น่าจะให้คนใช้สวมหน้ากากอนามัยสีหน้าของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก“ไงคะบอส?”เสียงของซืออวี่ฟังดูเฉื่อยชาลู่สือเยี่ยนพูดว่า “ตรวจสอบกล้องวงจรปิดที่บ้านเก่าตระกูลลู่หน่อย”เขาให้รายละเอียดช่วงเวลาที่ต้องการตรวจสอบ แล้ววางสายทันทีโดยไม่รอคำตอบซืออวี่ “…”นัดกันไว้ว่าวันนี้หยุดงานไม่ใช่เหรอ แล้วนี่มันอะไรกัน!หมดคำจะพูด!หลินเซียงมองเขาแล้วถามขึ้น “คุณมีวิธีตรวจสอบกล้องวงจรปิดตรงนั้นได้เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “คอยดูแล้วกัน”หลินเซียงพยักหน้า มีเพียงสองทางที่จะแก้ปัญหานี้ได้ หนึ่งคือหาหลักฐานจากกล้องวงจรปิด และสองคือให้คุณย่าลู่ตื่นมาอธิบายเรื่องนี้ด้วยตัวเองแต่คุณย่าลู่หลับไปแล้ว เธอจึงไม่กล้าไปรบกวน“ก๊อก ก๊อก!”ในจังหวะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียงที่อ่อนโยนของอวิ๋นหลานดังขึ้น “สือเยี่ยน หลินเซียง ฉันเอง”“เข้ามา”
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 451
ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านมาจากใจ เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองอวิ๋นหลานจัดการซิปเสร็จ แล้วก็ถามว่า “หลินเซียง ตกลงเธอเห็นห้องใต้ดินนั้นไหม?”หลินเซียงส่ายหัว “ไม่เห็นค่ะ ฉันออกมาแล้วก็รีบมาที่นี่เลย กลัวคุณย่าจะเกิดอะไรขึ้น”อวิ๋นหลาน “ไม่เห็นก็ดี ถ้าเห็น ฉันกลัวเธอจะตกใจ”พูดจบก็หันหลังเดินออกจากห้องแต่งตัวอวิ๋นหลานเดินออกจากห้องนอนทันที หลินเซียงเดินออกมาใบหน้าซีดเซียวลู่สือเยี่ยนสังเกตเห็นความผิดปกติของเธออย่างรวดเร็ว เดินเข้าไปจับมือเธอ พบว่ามือของเธอเย็นเฉียบ“เป็นอะไรไป?”แต่หลินเซียงดึงมือออก ก้มหน้าลงพูดว่า “จัดการเรื่องคุณย่าก่อนเถอะ ฉันไม่อยากโดนใส่ร้าย”ลู่สือเยี่ยนรับคำ แต่ก็รู้สึกถึงการต่อต้านและการปฏิเสธของเธอที่มีต่อเขาก่อนหน้านี้ยังไม่เป็นแบบนี้ ตอนนี้เป็นอะไรไป?หลินเซียงหันหลังเดินออกไป แต่ลู่สือเยี่ยนก็ดึงเธอไว้ และพูดว่า “จะไปไหน?”หลินเซียงลังเล ก่อนพูดว่า “ฉันอยากไปดูคุณย่าสักหน่อย”ลู่สือเยี่ยนพูดว่า “ก่อนที่เรื่องจะชัดเจน พวกเขาไม่ยอมให้คุณไปแน่”หลินเซียงหยุดเดิน แต่ในวินาทีถัดมา เธอก็ยืนกรานจะเดินออกไปแต่ลู่สือเยี่ยนก็จับแขนเธอไว้ ถามเสียงต่ำ
บทล่าสุด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
