เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 451
บทที่เกี่ยวข้อง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 452
ตอนนั้นโทรศัพท์ของลู่สือเยี่ยนก็สั่นขึ้นมา เขาหยิบขึ้นมาดู เป็นวิดีโอจากกล้องวงจรปิดซืออวี่หาคลิปวิดีโอจากกล้องวงจรปิดตอนเกิดเหตุได้แล้วลู่สือเยี่ยนเปิดดู พบว่าเป็นอย่างที่หลินเซียงพูด มีคนผลักรถเข็นของคุณย่าลู่จริงแต่เพราะมุมกล้อง เลยไม่เห็นว่าใครเป็นคนผลักรถเข็นรถเข็นไหลลงเนิน ถูกคนใช้ที่สวมหน้ากากอนามัยพุ่งเข้ามาหยุดไว้ คนใช้คนนั้นก้มหัวลง เห็นแค่ว่าเป็นผู้ชาย รูปร่างสูงใหญ่ แต่ไม่เห็นหน้าลู่สือเยี่ยนขมวดคิ้วเขาพิมพ์ข้อความแล้วส่งออกไปเขาเงยหน้าขึ้นมองหลินเซียง และถามว่า “เหนื่อยไหม?”หลินเซียงกัดริมฝีปากพูดว่า “ฉันอยากออกไปจากที่นี่”แต่ลู่สือเยี่ยนพูดว่า “เรื่องยังไม่จบ คุณออกไปไม่ได้”หลินเซียงมองเขา ขมวดคิ้วพูดว่า “หมายความว่ายังไง? คุณไม่เชื่อฉันเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนเห็นว่าเธอเริ่มมีอารมณ์ จึงพูดว่า “ผมเชื่อคุณ แต่เรื่องยังหาที่ลงไม่ได้ ต้องเห็นผลลัพธ์ก่อนค่อยออกไป”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่สบายใจแต่พอคิดดู เขาคงไม่เชื่อเธอหรอก แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ยอมหย่าหลินเซียงรู้สึกเหนื่อยใจเวลาผ่านไปทีละน้อย แขกทยอยกันกลับ บ้านเก่าตระกูลลู่ก็เงียบสงบลงลู่เจิ้งหรงส่งแ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 453
แรงที่มือของเขากำแน่นขึ้น หลินเซียงรู้สึกเจ็บ ขมวดคิ้วมองลู่สือเยี่ยน สายตาถามว่าทำไมดวงตาเรียวเล็กของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลง พูดเสียงเรียบว่า “ผมขอแนะนำให้คุณอย่าคิดแบบนั้น ถ้าคุณทำร้ายคุณย่าเพื่อให้หย่าได้ง่ายขึ้น ผมไม่เพียงแต่จะไม่หย่ากับคุณ แต่ในทะเบียนบ้านของผม ก็จะมีคำว่า ‘โสด’ อยู่บนนั้นด้วย”หลินเซียง “…”พูดไม่ออกเลย!ทำไมเขาถึงรู้นะว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่?ผู้ชายคนนี้มีพลังจิตหรือเปล่า?ลู่สือเยี่ยนราวกับมองทะลุความคิดของเธอ พูดเรียบเฉยว่า “ความคิดที่อยากจะหย่าของคุณ เขียนอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา คิดว่าผมตาบอดมองไม่เห็นเหรอ?”หลินเซียง “…”เสียงของทั้งสองคนเบามาก ลู่สือเยี่ยนอยู่ใกล้ชิดหลินเซียง สำหรับคนนอก เหมือนว่าทั้งสองคนกำลังคุยเล่นหยอกล้อกันอยู่ลู่เจิ้งหรงเห็นฉากนี้ โกรธจนความดันโลหิตสูงขึ้น ตบโต๊ะเสียงดัง “ลู่สือเยี่ยน แกฟังที่ฉันพูดหรือเปล่า?”ลู่สือเยี่ยนมองเขา “ฟังอยู่ แต่ไม่หย่า”ใบหน้าของลู่เจิ้งหรงแย่มาก “ผู้หญิงคนนี้หวังเงินของแก ใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย แกก็จะอยู่กับเธองั้นเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ มองหลินเซียง “คุณหวังเงินผมเหรอ?”หลินเซ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 454
ลู่สือเยี่ยนหยิบรีโมทมากดปุ่ม จากนั้นทีวีจอใหญ่ก็ค่อย ๆ ลดลงมาเป็นฉากเขาเปิดโทรศัพท์ทำการฉายภาพทันใดนั้น ทุกคนก็เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสวนมีคนผลักรถเข็นของคุณย่าลู่จริง หลินเซียงเห็นเหตุการณ์นี้จึงรีบวิ่งเข้ามา ภาพชัดเจนมากจนกระทั่งรถเข็นของคุณย่าลู่ถูกหยุดไว้ วิดีโอสั้นมาก แต่ก็บอกความจริงได้อย่างชัดเจนน้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนเย็นชาลง “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับหลินเซียงเลย ส่วนใครเป็นคนผลักรถเข็นเพื่อใส่ร้ายเธอ ผมจะตรวจสอบให้ชัดเจน หรือว่าจะออกมาสารภาพตอนนี้ ผมอาจจะไม่พูดอะไรมาก แต่ถ้าผมตรวจสอบเจอทีหลัง ห้องใต้ดินจะเป็นที่อยู่ของพวกคุณ”เสียงทุ้มต่ำและมีเสน่ห์ของเขาดังก้องอยู่ในห้องนั่งเล่น ทุกคนรู้สึกถึงความเย็นชาที่แผ่กระจายออกมา ทำให้ประสาทตึงเครียด!ลู่สือเยี่ยนมองลู่เจิ้งหรง “เห็นไหม? นี่ไงหลักฐาน”ใบหน้าของลู่เจิ้งหรงยิ่งแย่ลงเมื่อถูกตบหน้าต่อหน้าคนอื่น เขามองลู่สือเยี่ยนด้วยความรังเกียจมากขึ้นลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะ แล้วก็มองไปยังคนใช้สองคนที่อยู่ข้างหลัง “พวกแกไม่ได้บอกว่าเห็นด้วยตาตัวเอง ว่าหลินเซียงตั้งใจผลักรถเข็นหรอกเหรอ? เอาสิ พูดอีกที”คนใช้สองคนเห็นวิด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 455
“เป็นเขาแน่ ๆ! จิ้นหนาน ฉันจำไม่ผิดแน่!”ลู่เจิ้งหรงจับมืออวิ๋นหลานด้วยความตื่นเต้น “จิ้นหนานยังมีชีวิตอยู่จริง ๆ!”อวิ๋นหลานเอามือลูบหน้าอกเขาเบา ๆ พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “เจิ้งหรง อย่าตื่นตูมไป ภาพนี้เบลอมาก เราต้องตรวจสอบให้ดี ถ้าเป็นจิ้นหนานจริง ๆ ก็ดี”ลู่เจิ้งหรงควบคุมอารมณ์ที่ตื่นเต้นไว้ไม่ได้ ดวงตาเป็นประกาย “ต้องเป็นจิ้นหนาน ฉันว่าฉันจำไม่ผิด”เขามองพ่อบ้าน และถามว่า “เอาข้อมูลพนักงานชั่วคราวที่จ้างเฉพาะวันนี้ทั้งหมดมา!”“ครับ!”พ่อบ้านพยักหน้า รู้สึกดีใจ!ถ้าคุณชายรองยังมีชีวิตอยู่ก็ถือเป็นข่าวดีมาก!ในตระกูลลู่ ไม่มีใครไม่ชอบคุณชายรอง!ไม่สิ ยกเว้นลู่สือเยี่ยน!ถึงแม้คุณชายรองจะรักและเอ็นดูน้องชายอย่างลู่สือเยี่ยนมาก แต่ลู่สือเยี่ยนก็ยังเกลียดลู่จิ้นหนาน ไม่ว่าลู่จิ้นหนานจะทำอะไร เขาก็จะต่อต้าน คัดค้านอยู่เสมอเหมือนกับตั้งใจจะขัดขวางเขา!บรรยากาศในห้องนั่งเล่นเปลี่ยนจากตึงเครียดกลายเป็นคึกคักลู่สือเยี่ยนมองดูอย่างเย็นชา มุมปากเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยหลินเซียงสังเกตเห็นความผิดปกติของเขาอย่างรวดเร็วพูดเบา ๆ ว่า “พี่ชายคุณยังมีชีวิตอยู่ คุณไม่ดีใจเหรอ?”ลู่สือเยี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 456
เจ็บ!ความรู้สึกที่ปราศจากการเล้าโลม ทำให้หลินเซียงเจ็บมาก!ใบหน้าของเธอซีดเผือดทันที!เธอขัดขืนอย่างหนัก ไม่เอาแบบนี้!แต่ดวงตาของลู่สือเยี่ยนค่อย ๆ แดงก่ำขึ้น กดข้อมือเธอ จับเอวเธอยึดไว้ แล้วโยกสะโพกอย่างบ้าคลั่งหลินเซียงเจ็บจนตัวสั่น…น้ำตาของเธอไหลรินออกมา “ลู่สือเยี่ยน คุณมันเลว!”ลู่สือเยี่ยนก้มตัวลง เช็ดน้ำตาให้ แต่ท่าทางไม่มีความนุ่มนวลเลยสักนิดเหมือนกับเป็นคนละคนนานมาก…หลินเซียงร้องไห้จนตาบวม ลู่สือเยี่ยนถึงได้หยุด มองร่องรอยบนตัวเธอ โดยเฉพาะรอยนิ้วมือบนเอว ดวงตาของเขามืดมน ก่อนจะหันไปจุดบุหรี่หลินเซียงตัวสั่น หายใจหอบ เธอใช้เวลาพักอยู่นานกว่าจะลุกไปเข้าห้องน้ำแต่ตอนลุกขึ้นขาของเธอสั่นจนทรงตัวไม่ไหวลู่สือเยี่ยนจ้องมองอย่างเย็นชา รอจนเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ ถึงเห็นคราบเลือดบนผ้าปูที่นอนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นดำคล้ำ ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำทันทีพอเปิดประตูก็เห็นหลินเซียงยืนอยู่ใต้ฝักบัว ใบหน้าซีดเซียวด้วยความเจ็บปวด“หลินเซียง!”ลู่สือเยี่ยนวิ่งเข้าไปกอดเธอ ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกสลบไปทันที!สีหน้าของลู่สือเยี่ยนตึงเครียด หัวใจเจ็บปวดอย่างรุนแรง เขาร
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 457
หลินเซียงกัดริมฝีปากตัวเอง ดวงตาที่บวมแดงเต็มไปด้วยความโกรธ จ้องมองเขา กำผ้าปูที่นอนแน่น!ลู่สือเยี่ยนรู้สึกเจ็บแน่นหน่วงที่หน้าอก เขาถอดเสื้อโค้ตออก แล้วก้มตัวลงหลินเซียงยังคงขัดขืน แต่ไม่ว่าเธอจะขัดขืนหรือหลบหนีอย่างไร ลู่สือเยี่ยนก็ยังคงทำตามใจตัวเอง ความคิดของเธอไม่สำคัญเลย!คิดแบบนั้น หลินเซียงก็ยิ่งรู้สึกเศร้าใจ!เธอตกหลุมรักผู้ชายแบบไหนกันแน่?ยาถูกทาลงไปที่แผลฉีกขาด หลินเซียงเจ็บจนตัวสั่น สูดหายใจเข้าลึกริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนเม้มเข้าหากัน ทายาอย่างรวดเร็ว แล้วก็พูดว่า “ไม่โอเคต้องบอกผม”แต่หลินเซียงหันหน้าหนี ไม่ยอมมองเขาลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องน้ำแล้วล้างมือพอออกมา หลินเซียงก็ลุกขึ้นจากเตียง ตั้งท่าจะออกจากห้องนอน“จะไปไหน?”ลู่สือเยี่ยนเห็นดังนั้นจึงถามเสียงต่ำหลินเซียงหันหลังให้เขา พูดเสียงแหบพร่าว่า “ฉันจะไปนอนห้องอื่น ไม่อยากเจ็บตัวอีกแล้ว”ลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว อุ้มเธอวางลงบนเตียงอีกครั้ง เห็นเธอดิ้นเขาก็กดแขนเธอไว้ พูดเสียงต่ำว่า “ในสายตาคุณ ผมเป็นสัตว์เดรัจฉานขนาดนั้นเลยเหรอ? ถึงแม้คุณจะเจ็บก็ไม่สนใจ?”หลินเซียงหัวเราะเยาะ “ก็ยังรู้ตั
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 458
หลินเซียงขัดขืนอย่างหนัก “ลู่สือเยี่ยน ปล่อย!”แต่ลู่สือเยี่ยนไม่ยอมลุก เขาไม่ได้บังคับให้เธอใช้มือ แค่กอดเธอเอาไว้ ลมหายใจหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆใบหน้าของหลินเซียงแดงก่ำ เสียงหายใจเบา ๆ ดังอยู่ข้างหู กระตุ้นประสาทสัมผัสของเธอเธอหันไปกัดไหล่เขาลู่สือเยี่ยนครางเบา ๆ แต่ลมหายใจยิ่งขาดห้วงมากขึ้นเรื่อย ๆนานมาก…เขาอุ้มเธอไปที่ห้องน้ำ มองดูร่องรอยบนชุดนอนของเธอ แสงในดวงตามืดมน แต่ใบหน้าหล่อเหลากลับเรียบเฉยหลินเซียงพูดเสียงเย็น “ฉันไม่ได้พิการ อาบเองได้”ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธอ แล้วก็หันหลังเดินออกไปตอนปิดประตู หลินเซียงก็ถอดชุดนอนออก โยนลงถังขยะเธออาบน้ำ สวมเสื้อคลุมอาบน้ำ พอเดินออกมาแล้วเห็นว่าลู่สือเยี่ยนไม่อยู่ในห้องนอน เธอก็โล่งใจเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จจึงเดินลงไปชั้นล่าง พ่อบ้านพูดว่า “คุณผู้หญิง อาหารเช้าพร้อมแล้วครับ”“ค่ะ”หลินเซียงตอบรับ เดินไปที่ห้องอาหารเพื่อกินข้าวลู่สือเยี่ยนเดินเข้ามา เห็นว่าเธอกินเสร็จแล้ว กำลังจะถือกระเป๋าออกไปลู่สือเยี่ยนขมวดคิ้ว “ร่างกายคุณยังไม่หายเลย ไม่ต้องไปทำงานหรอก”แต่หลินเซียงพูดเสียงเรียบว่า “ฉันไม่ได้กระดูกหัก ไม่ได้ไข้ขึ้นสู
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 459
ลู่สือเยี่ยน ไอ้ผู้ชายสารเลวคนนั้นมีดีอะไรกัน?ไม่ชอบหลินเซียง แต่ก็ไม่ยอมหย่าซ่งซ่งทุกครั้งที่นึกถึงเขาแล้วต้องสบถออกมาทุกที น่าโมโห!…15 นาทีต่อมาหลินเซียงปรากฏตัวที่หน้าร้านอาหารซ่งซ่งรีบเดินไป พาเธอไปที่โต๊ะ ชี้ไปที่ผู้ชายที่กำลังเสิร์ฟอาหาร แล้วพูดว่า “ดูสิ เขาอยู่ตรงนั้น”หลินเซียงมองไปก็เห็นสวี่ซิงเย่สวมชุดพนักงานเสิร์ฟ กำลังเดินเสิร์ฟอาหารซ่งซ่งยกมือขึ้น “น้องคะ!”สวี่ซิงเย่ตอบรับโดยไม่รู้ตัว “ครับ?”พอหันไปมองก็เห็นสายตายิ้มแย้มเป็นประกายของหลินเซียงสวี่ซิงเย่อึ้ง แล้วยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเข้ามาถามว่า “คุณหลิน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”หลินเซียง “เพิ่งมาน่ะ ทำไมนายมาเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ที่นี่?”ดวงตาของสวี่ซิงเย่กะพริบปริบ และพูดว่า “ผมโดนไล่ออกน่ะ เลยมาสมัครที่นี่แทน”หลินเซียงได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น?”ทำไมถึงถูกไล่ออก?ซ่งซ่งหัวเราะเยาะ “ต้องเป็นฝีมือลู่สือเยี่ยนแน่! เรื่องแบบนี้มันเคยทำมาแล้ว!”หลินเซียงขมวดคิ้ว ใบหน้าเคร่งขรึมลู่สือเยี่ยนจงใจกลั่นแกล้งสวี่ซิงเย่?ทำไม?หรือว่าเพราะว่าเธอทำตัวสนิทสนมกับสวี่ซิงเย่?แต่สวี่ซิงเย่เป็นคน
บทล่าสุด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
