Mag-log inShare
บทที่ 396
Kaugnay na kabanata
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 397
หลินเซียงพยักหน้า “ตกลง”เธอหันไปมองซ่งซ่ง “ไปกันเถอะ ไปกับฉัน”“ไม่ได้”“ไม่เอา”มีเสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกันเสียงหนึ่งเป็นของซ่งซ่ง เธอมองลู่สือเยี่ยนอย่างรังเกียจ “ฉันไม่ยอมอยู่บ้านเดียวกับเขาหรอก เดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหวย่องไปฆ่าเขาตอนกลางคืนแน่ ฉันไม่อยากติดคุก”หลินเซียง “…”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเย็นชา “โยนเธอลงห้องใต้ดิน ไปนอนกับพวกนั้นสักคืนดีไหม?”“นายนี่…”ซ่งซ่งเกือบจะระเบิดอารมณ์อีกครั้งหลินเซียงรีบพูดว่า “งั้นเราส่งเธอกลับบ้านก่อนเถอะ”ในเวลานั้น เสียงของฟู่จิ่นซิ่วก็ดังขึ้น “เดี๋ยวผมไปส่งเธอกลับเอง”ซ่งซ่งมองเขาอย่างสงสัย “ทำไมใจดีจังเลยล่ะ?”ฟู่จิ่นซิ่วหัวเราะเยาะ “ก่อนหน้านี้ผมก็ช่วยคุณไว้นะ ใจดีไหมล่ะ?”ซ่งซ่งบ่นอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีใครได้ยินหลินเซียงคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ฉันไปส่งเองดีกว่าค่ะ ต้องเห็นเธอกลับถึงบ้านถึงจะสบายใจ”ฟู่จิ่นซิ่วแย้งว่า “ผมเป็นคนไปช่วยเธอมา ยังจะไม่สบายใจเรื่องอะไรอีก?”หลินเซียงเม้มริมฝีปากลู่สือเยี่ยนพูดว่า “เชื่อใจเหล่าฟู่เถอะ”ซ่งซ่งก็พูดว่า “วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันจะไป
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 398
ลมหายใจร้อนแรงของลู่สือเยี่ยนเป่าลมหายใจร้อน ๆ ลงบนไหล่ของหลินเซียง พลางจูบไล้ผิวเนียนของเธออย่างอ่อนโยน ใบหูที่บอบบางของเธอยิ่งทนการรุกรานของเขาไม่ไหว ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเล็กน้อย “ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่อยาก…”เสียงของหลินเซียงแหบพร่าร่างกายของเธอตอบสนองอย่างซื่อตรง แต่ใจเธอกลับยังต่อต้านในความคิดของเธอ เมื่อหัวใจของทั้งสองแนบชิดกัน การทำเรื่องแบบนี้ถึงจะมีความหมายแต่ระหว่างเธอกับลู่สือเยี่ยนกลับมีเหวลึกกั้นอยู่ การสัมผัสกันแต่ละครั้งเหมือนกำลังสัมผัสเม่นที่เต็มไปด้วยหนาม ทั้งเจ็บปวดและเหนื่อยล้าลมหายใจของลู่สือเยี่ยนร้อนแรง ดวงตาคมกริบจับจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง “หลินเซียง ใจคอคุณจะให้ผมแค่มอง แต่กินไม่ได้เหรอ?”หลินเซียงหลับตาลง ขนตายาวสั่นไหว “ให้เวลาฉันหน่อย”แต่ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะ แล้วพลิกตัวเธอให้นอนใต้ร่างของเขา “อยากได้เวลานานแค่ไหน หืม? อย่าลืมนะ เราเป็นสามีภรรยากัน คุณเป็นภรรยา ก็มีหน้าที่ต้องทำให้ผมพึงพอใจ!”คำพูดแบบนี้ช่างคุ้นเคยเหลือเกินเพราะเธอเองก็เคยพูดประโยคนี้กับเขาในอดีต ไม่คิดว่ามันจะย้อนกลับมาหาเธอในวันนี้ลู่สือเยี่ยนจูบเธอด้วยความโกรธ การจูบ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 399
เพราะความสัมพันธ์ที่คลุมเครือนั้น ทำให้พวกเขายินดีที่จะมอบโปรเจกต์ให้ทางสตูดิโอรับผิดชอบถ้าเป็นความจริงล่ะ?อย่างนั้น พวกเขาก็จะได้รับความประทับใจจากลู่สือเยี่ยน อนาคตก็จะเป็นประโยชน์ต่อบริษัทของพวกเขาอย่างมากหลินเซียงตอบอย่างเฉยเมย “มีโปรเจกต์ให้ทำก็ดีแล้วนี่คะ”ซืออวี่ยิ้มมุมปาก “ดูเหมือนเธอจะเป็นปลาทองนำโชคของสตูดิโอเรา ต่อไปถ้ามีงานเลี้ยงแบบนี้อีก ฉันจะเรียกเธอไปด้วยบ่อย ๆ”หลินเซียงยิ้มแล้วพูดว่า “แต่ก็ใช่ว่าทุกครั้งจะเจอซ่งจั่วนะคะ”ดวงตาของซืออวี่เป็นประกาย “ไม่เป็นไร แค่เธอไปก็พอ”หลินเซียงไม่ได้พูดอะไร กลับไปที่โต๊ะทำงาน เริ่มทำงานอย่างขยันขันแข็ง หลังจากที่ร่างต้นแบบถูกส่งไปและได้รับการอนุมัติ พวกเขาก็เริ่มพูดคุยเรื่องการเซ็นสัญญากับสตูดิโอหลินเซียงงานยุ่งมากและเธอไม่ได้เจอลู่สือเยี่ยนเลยตลอดหนึ่งสัปดาห์ความไม่ลงรอยกันในคืนนั้น ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองยิ่งเลวร้ายลงซ่งซ่งชวนหลินเซียงไปกินข้าว ชวนหลายครั้งกว่าจะว่างตรงกันทั้งสองไปที่ร้านปิ้งย่างพอเข้าไปในร้านก็ได้กลิ่นหอมกรุ่น ซ่งซ่งสูดหายใจลึก ๆ แล้วพูดว่า “ฉันกินแต่ผักมาหลายวันแล้ว ในที่สุดก็ได้กินเนื้
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 400
ในห้องส่วนตัวลู่สือเยี่ยนและเจียงอินอินนั่งอยู่ตรงข้ามกันเมื่อเห็นซ่งซ่งที่บุกเข้ามาอย่างกะทันหัน สีหน้าของลู่สือเยี่ยนก็เย็นชาลงเจียงอินอินถามด้วยความสงสัยว่า “คุณผู้หญิง คุณเป็นใครคะ?”ซ่งซ่งเยาะเย้ย “ฉันมาจับชู้คาหนังคาเขาไงล่ะ”เจียงอินอินแสดงสีหน้าไม่พอใจ “คุณคะ อย่าพูดจามั่วซั่ว ฉันกับสือเยี่ยนเป็นแค่เพื่อนกัน”“เรียกสือเยี่ยนได้สนิทสนมขนาดนี้ แล้วรู้หรือเปล่าว่าเขาแต่งงานแล้ว?” ซ่งซ่งไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกันจริงหรือไม่เธอไม่ชอบหน้าลู่สือเยี่ยน ใครก็ตามที่อยู่ใกล้เขา เธอไม่ชอบทั้งนั้น!เจียงอินอินยังจะพูดอะไรต่อ แต่ลู่สือเยี่ยนพูดขึ้นว่า “ไล่เธอออกไป”บอดี้การ์ดไม่รู้ว่ามาจากไหน ลากซ่งซ่งออกไปหลินเซียงเดินเข้ามา “ซ่งซ่ง ไปกันเถอะ กลับบ้าน”ตลอดเวลา เธอไม่ได้มองลู่สือเยี่ยนและเจียงอินอินแม้แต่ครั้งเดียวซ่งซ่งมองท่าทางเย็นชาของหลินเซียงแล้วรู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ เพราะเธอรู้ดีว่าทุกครั้งที่ทำอะไรเกินไป หลินเซียงจะต้องเป็นคนที่ต้องรับผิดชอบเธอแค่อึดอัดใจที่ลู่สือเยี่ยนไม่ยอมปล่อยหลินเซียงไป แต่ก็ไม่ดูแลหลินเซียงอย่างดีเท่านั้นเองเธอหัน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 401
สีหน้าของหลินเซียงแข็งทื่อซ่งซ่งโกรธทันที “มองอะไร? เธอตั้งใจจะมาจับมือเซียงเซียงเองต่างหาก คิดว่าตัวเองเป็นขนมหวานหรือไง? เซียงเซียงยังไม่รู้จักเธอเลยด้วยซ้ำ!”เจียงอินอินน้ำตาไหล “สือเยี่ยน ฉันเจ็บ...”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเคร่งขรึม เขาเรียกบอดี้การ์ดเข้ามา “พาคุณเจียงไปโรงพยาบาล”บอดี้การ์ดก้าวไปข้างหน้า อุ้มเจียงอินอินขึ้นมาทันที แล้วรีบเดินออกไปข้างนอกเจียงอินอินไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืน เพียงแต่ในดวงตาที่ก้มลงเล็กน้อยนั้นมีแววเย็นชาปรากฏขึ้นมาลู่สือเยี่ยนมองหลินเซียง “คุณไปโรงพยาบาลกับผม”ซ่งซ่งปกป้องหลินเซียงราวกับแม่ไก่ปกป้องลูก “ทำไม? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเซียงเซียงซะหน่อย!”ดวงตาเรียวของลู่สือเยี่ยนเย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ สายตาที่มองซ่งซ่งก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่ามากขึ้นซ่งซ่งรู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูก รู้สึกเหมือนมีคนบีบคอหลินเซียงดึงซ่งซ่งไว้ข้างหลัง แล้วพูดกับเธอว่า “เธอกลับไปก่อนเถอะ”ซ่งซ่ง “แต่...”หลินเซียงยิ้มให้เธอ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันไปก็ไม่เป็นไร”ซ่งซ่ง “งั้นก็ได้ มีอะไรก็โทรหาฉันนะ”“อืม”หลินเซียงพยักหน้าซ่งซ่งเดินจากไปอย่างกังวลใจ สายตาเต็มไปด้ว
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 402
เจียงอินอินขึ้นรถออกไปลู่สือเยี่ยนมองหลินเซียง กลับมาไร้อารมณ์อีกครั้ง “คุณไม่มีอะไรจะพูดเหรอ?”หลินเซียงพูดอย่างไม่ใส่ใจ “จะให้พูดอะไรล่ะ? ขอโทษเธอเหรอ?”รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอลู่สือเยี่ยนมองสีหน้าของเธอ รู้สึกขัดใจมาก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน อุณหภูมิรอบตัวลดลงหลายองศา“หลินเซียง เธอเป็นหุ้นส่วนของดีเคกรุ๊ป ส่วนคุณเป็นภรรยาของผม คุณทำร้ายเธอ ก็เท่ากับผมทำร้ายเธอเหมือนกัน บอกมาซิว่าจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไง?” ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเคร่งขรึม“ฉันไม่ได้ทำร้ายเธอ เธอต่างหากที่หยิกฉันก่อน ฉันถึงได้สะบัดมือเธอออกไง” หลินเซียงขมวดคิ้ว “ลู่สือเยี่ยน ถ้าคุณคิดว่าฉันจงใจ ฉันก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัว แต่จะให้ฉันไปขอโทษเธอ นั่นคงเป็นไปไม่ได้”เธอมีท่าทีเย็นชา สายตาที่มองลู่สือเยี่ยนก็ยิ่งเย็นชาลงเรื่อย ๆ พูดจบก็หันหลังกลับแล้วเดินจากไปเขามองตามแผ่นหลังของเธอ ดวงตามืดมัวลงไม่ได้เจอกันหนึ่งสัปดาห์ ไม่เพียงแต่เธอจะไม่ทักทายเขา ตอนนี้ยังไม่อยากมองหน้าเขาด้วยซ้ำหึ...ตอนนี้เธอคงไม่อยากให้เขากลับไปหาเธอสินะ?อารมณ์ของลู่สือเยี่ยนยิ่งแย่ลงไปอีก รอบตัวเต็มไปด้วยความหดหู่…หลินเซียงก
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 403
หยางฟานพูดไอเดียของตัวเองจบอย่างรวดเร็ว แล้วจึงถามว่า “คุณหลิน คุณคิดว่าไง?”หลินเซียงพยักหน้า “หลังจากกลับไปแล้วฉันจะเพิ่มเติมสิ่งที่คุณเสนอลงในแบบร่าง แล้วจะส่งให้คุณดูอีกทีค่ะ”หยางฟานพยักหน้า “โอเค”หลินเซียงลุกขึ้นยืน “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อนนะคะ ไม่รบกวนคุณแล้ว”แต่หยางฟานกลับจับแขนของเธอไว้ พูดว่า “คุณหลิน อย่าเพิ่งรีบไปสิ ไหน ๆ ก็มาแล้ว ดื่มด้วยกันสักแก้วก่อนค่อยไป”“ใช่ ๆ คุณหลินสวยขนาดนี้ แสดงว่าต้องเป็นคนที่ทำงานเก่งมากแน่ ๆ”“มา ดื่มสักแก้ว ต่อไปอีกหน่อยเวลาพวกเราซื้อที่ดิน จะยกให้คุณหลินเป็นคนออกแบบทั้งหมดเลย!”คนอื่นต่างก็ส่งเสียงเชียร์รอยยิ้มของหลินเซียงจางลงเล็กน้อย แต่ก็ยังพูดว่า “ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ แต่ฉันต้องรีบกลับไปแก้แบบร่าง”แต่หยางฟานก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ดึงหลินเซียงไปนั่งท่ามกลางวงเหล้า “คุณหลิน อย่าเพิ่งรีบกลับเลย ดื่มสักสองแก้วก่อนค่อยไป”หลินเซียงถูกบังคับให้นั่งลงกลางวง ทันใดนั้นก็มีคนเอื้อมมือมาโอบเอวเธอไว้หลินเซียงลุกขึ้นยืนทันที “ผู้จัดการหยาง คืนนี้ฉันไม่มีเวลาจริง ๆ คุณคงไม่คิดจะบังคับฉันใช่ไหมคะ?”สีหน้าของหยางฟานแข็งทื่อ“หึ ก็แ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 404
ราวกับมีคนร้องขอความช่วยเหลือ“หืม? นายได้ยินเสียงอะไรไหม?” ฟู่จิ่นซิ่วมองลู่สือเยี่ยน ถามอย่างสงสัยสีหน้าของลู่สือเยี่ยนเย็นชา “ไม่ได้ยิน”ฟู่จิ่นซิ่วพูดว่า “งั้นฉันก็คงหูฝาดไปเอง ไปกันเถอะ”ลู่สือเยี่ยนไม่พูดอะไร ก้มหน้าแล้วเข้าไปในห้องส่วนตัวกับฟู่จิ่นซิ่วหลินเซียงพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาช่วยเธอเลย บนใบหน้าของเธอมีแววสิ้นหวัง ยังคงถูกกรอกเหล้าใส่ปาก“โครม!”แต่ในตอนนี้เอง มีคนพุ่งเข้ามา เมื่อเห็นภาพในห้องส่วนตัวก็พูดว่า “ผมแจ้งตำรวจแล้ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของคนเหล่านั้นก็เปลี่ยนไป“เวรเอ๊ย! ไอ้เด็กเวรนี่มาจากไหน? ยุ่งจริง ๆ!”“ไสหัวไป ไม่งั้นจะฆ่าแก!”คนที่พุ่งเข้ามาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาใส่ชุดพนักงานของคลับหมายเลข 9 ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้จากไป“ผม… ผมแจ้งตำรวจแล้ว ถ้าพวกคุณยังไม่ปล่อยเธอ อีกเดี๋ยวตำรวจจะมาจัดการ!”คนกลุ่มนี้ถึงแม้จะอวดดีแค่ไหนก็ไม่กล้าทำอะไรหยาบคายต่อหน้าตำรวจ สีหน้าของพวกเขาดูไม่ดี แต่ก็ยังปล่อยหลินเซียงไปชายหนุ่มรีบเข้าไปพยุงหลินเซียง พาเธอออกจากห้องส่วนตัวหลังออกมาจากห้องส่วนตัวนั้น หลินเซีย
Pinakabagong kabanata
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 550
ซ่งซ่งนอนไม่หลับ พลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ทั้งตื่นเต้นและกังวลใจ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะออกจากเมืองอวิ๋น ออกไปจากฟู่จิ่นซิ่ว คนที่น่ารังเกียจนั่น เธอก็รู้สึกตื่นเต้นแทบแย่แทบนับเวลาถอยหลัง“ปัง ปัง ปัง!”แต่ในขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังสนั่นก็ดังขึ้นซ่งซ่งตกใจ รีบลุกขึ้นมองออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงก็ตกใจตื่นเช่นกัน “ใครน่ะ?”ในใจของซ่งซ่งมีความรู้สึกไม่ดีแวบเข้ามา หรือว่าเขาจะตามทันแล้ว?เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?เธอลุกจากเตียงพูดว่า “ฉันไปดูเอง พวกเธออย่าออกมาล่ะ”เด็กผู้หญิงกังวลใจ “ซ่งซ่ง จะไม่เป็นไรใช่ไหม?”ซ่งซ่งพยักหน้า “ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอก”เธอสวมเสื้อผ้าออกจากบ้าน “ใคร?”เธอถามอย่างระมัดระวัง“ซ่งซ่ง ฉันเอง รีบออกมาเร็ว!”เสียงของหลินเซียงดังขึ้นที่หน้าประตูซ่งซ่งชะงัก รีบไปเปิดประตู “ที่รัก กลับมาทำไม?”เธอไม่ได้กลับบ้านไปแล้วเหรอ?พอคำนวณเวลาแล้ว ตอนนี้ควรจะถึงเฟิงหลินหย่วนแล้วสิหลินเซียงจับข้อมือเธอ สีหน้ากระวนกระวาย “ฉันเห็นรถของฟู่จิ่นซิ่ว เขาหาเธอเจอแล้ว ไปกันเร็ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น ซ่งซ่งก็ตกตะลึง “หาฉันเจอแล้ว? หาฉันเจอได้ยังไง?”การเคลื่อนไหวขอ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 549
หลินเซียงใส่ขนมปังกรอบลงในถุง จัดเตรียมให้เรียบร้อย พลางพูดว่า “เวลาจำกัด ฉันเลยทำแค่อาหารที่เก็บรักษาง่ายและรสชาติใช้ได้ ให้เธอมีอะไรรองท้องระหว่างทาง”เมื่อได้ยินแบบนั้น ซ่งซ่งก็กะพริบตา แล้ววิ่งเข้ามากอดเธอ “ที่รัก ทำไมน่ารักแบบนี้นะ หรือพวกเราหนีไปด้วยกันเลยดีไหม!”หลินเซียงยิ้ม “พอแล้ว ไปล้างหน้าเร็ว ฉันจะไปส่งเธอที่ชานเมือง”รถบัสรอบแรกมาถึงพรุ่งนี้เช้า ซ่งซ่งต้องไปรอตั้งแต่คืนนี้แต่ซ่งซ่งส่ายหน้า “ไม่ต้อง ฉันติดต่อคนไว้แล้ว เธอพักผ่อนที่บ้านเถอะ ฉันไม่เป็นไร”หลินเซียงพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันไม่ไปส่งเธอด้วยตัวเอง ฉันไม่สบายใจ”ซ่งซ่งมองสีหน้าจริงจังของเธอ รู้ว่าเธอตัดสินใจแล้ว จึงกอดเธออีกครั้ง “ฮือ ฮือ ไม่อยากจากเธอเลย”หลินเซียงพาเธอไปที่ห้องน้ำ ดูแลเธอขณะล้างหน้าล้างตา ตรวจสอบสิ่งของที่จำเป็นอาหาร เครื่องดื่ม และของใช้ส่วนตัวง่าย ๆ ล้วนเป็นแบบใช้แล้วทิ้งอืม เกือบครบแล้วหลังจากจัดของเสร็จ ทั้งสองคนก็อยู่ด้วยกันอีกพักหนึ่ง ก่อนจะออกเดินทางตอนตีสองเมืองอวิ๋นในยามดึกเงียบสงบ ถนนแทบไม่มีรถสัญจร ผู้คนยิ่งไม่มีหลินเซียงขับรถไปทางชานเมือง ส่วนซ่งซ่งก็พูดถึงความหวังในอน
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 548
หลินเซียง “…”แม้ว่าครั้งที่แล้วจะสังเกตเห็นความผิดปกติของคนทั้งสอง แต่เมื่อได้ยินสิ่งที่ซ่งซ่งพูดออกมาในตอนนี้ เธอก็พูดอะไรไม่ออกการที่เรื่องราวพัฒนามาถึงจุดนี้ จริง ๆ แล้วมีร่องรอยให้เห็นฟู่จิ่นซิ่วให้ความสนใจกับซ่งซ่งมากเกินไป และซ่งซ่งก็ไม่ได้ระวังตัวเพียงแต่…ตอนนี้เพิ่งจะคิดได้ จะสายเกินไปหรือเปล่า?หลินเซียงพูดความกังวลของตัวเองออกมาซ่งซ่งเข้ามาใกล้ และกระซิบว่า “ที่รัก ฉันวางแผนไว้แล้ว ฉันจะไม่นั่งเครื่องบินหรือรถไฟ แต่จะนั่งรถบัสไป เป็นรถบัสแบบที่วิ่งตามท้องถนนในชนบท ตราบใดที่ฉันออกจากเมืองอวิ๋นไปได้อย่างปลอดภัย ถึงเขาจะอยากหาฉันก็หาไม่เจอ”หลินเซียงขมวดคิ้ว “แต่แบบนั้นไม่ปลอดภัยนะ”ซ่งซ่ง “ตอนนี้ฉันยังต้องสนใจเรื่องความปลอดภัยอยู่อีกเหรอ? ถ้ายังอยู่ในเมืองอวิ๋น ฉันก็ไม่ปลอดภัยอยู่ดี ฉันเลยต้องคิดแล้วตัดสินใจไปแบบกะทันหัน เขาคงเดาไม่ได้ว่าฉันจะไปเมื่อไหร่”หลินเซียงยังคงรู้สึกไม่ดี เปลี่ยนมาถามว่า “แล้วงานของเธอล่ะ?”ซ่งซ่งพูดว่า “ฉันขอลาออกแล้ว และวันนี้ก็เริ่มส่งใบสมัครงาน สร้างภาพลวงตาว่าฉันแค่อยากเปลี่ยนงานเฉยๆ”เธอวางแผนทุกอย่างไว้แล้ว หลินเซียงไม่รู้จะพูดอะ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 547
บรรยากาศในลิฟต์ค่อนข้างแปลกประหลาดมีความเย็นชาปะปนกับความผ่อนคลาย บรรยากาศที่กดดันแผ่ซ่านไปทั่ว แต่เมื่อปะทะกับฉินโหย่วหานและหลินเซียง มันก็หายไปความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้ ทำให้รู้สึกอึดอัดลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปอย่างราบรื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออก ลู่สือเยี่ยนก้าวออกไปด้วยสีหน้าเย็นชาเป็นอย่างมากฉินโหย่วหานมองตามแผ่นหลังของเขา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ทำอะไรเลย นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาหรือว่าเขาจะยอมปล่อยหลินเซียงแล้วจริง ๆ?ประตูลิฟต์ปิดลง สายตาของฉินโหย่วหานจับจ้องไปที่ใบหน้าของหลินเซียง แต่เห็นเธอมองประตูลิฟต์อย่างเหม่อลอยไม่ใช่สิ่งที่เธอมองน่าจะเป็นลู่สือเยี่ยนเพียงแต่ตอนนี้ประตูลิฟต์ปิดลง บดบังสายตาของเธอไว้ในดวงตาของฉินโหย่วหานมีความเย็นชาเพิ่มขึ้น เขาถามว่า “คิดอะไรอยู่?”ขนตาของหลินเซียงสั่นเล็กน้อย “ฉันแค่คิดว่า ในเรื่องนี้ เขากำลังรับบทบาทเป็นอะไร”ฉินโหย่วหานกล่าวว่า “ไม่ว่าเขาจะแสดงบทบาทไหน ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว”หลินเซียงเหม่อลอยไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “คุณพูดถูก”เธอและลู่สือเยี่ยนหย่ากันแล้วดังนั้นจึงไม่มีความเกี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 546
ฉินโหย่วหานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “บอกเรื่องที่คุณรู้ทั้งหมดให้ผมฟังหน่อย”หลินเซียงพยักหน้า เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เขาฟังอย่างละเอียดครู่หนึ่ง ฉินโหย่วหานก็หัวเราะเบา ๆหลินเซียงมองเขา “เป็นอะไรไป?”ฉินโหย่วหานพูดว่า “หลินเซียง ผมขอเดาแบบบ้า ๆ เลยนะ”“พูดมาก่อนค่ะ” หลินเซียงมองเขาอย่างจริงจัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยฉินโหย่วหานจอดรถข้างทาง เอามือวางบนพวงมาลัย บนใบหน้าหล่อเหลาและอ่อนโยนปรากฏรอยยิ้มขบขัน “คุณว่ามีความเป็นไปได้ไหม ที่มีคนปลอมตัวเป็นจ้าวข่ายไปทำเรื่องพวกนั้น แล้วโยนความผิดให้เขา?”เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของหลินเซียงก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ มือของเธอกำขนมปังกรอบแน่นความเป็นไปได้นี้ เธอไม่เคยคิดถึงมาก่อน!เมื่อคิดดูให้ดี ไม่ว่าจะเป็นวิดีโอหรือรูปถ่ายที่ลู่สือเยี่ยนให้เธอดู ‘จ้าวข่าย’ คนนั้นสวมหมวกและหน้ากากตลอดเวลา มองจากรูปร่างก็คิดว่าเป็นจ้าวข่ายได้ไม่ยากแต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?ถ้าเป็นแค่คนที่มีรูปร่างคล้ายกับจ้าวข่ายมาก ๆ ล่ะ?เมื่อนึกถึงห้องใต้ดินที่มืดมิด จ้าวข่ายที่ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น พยายามอธิบายด้วยความเจ็บปวดเขาพูดมาตลอดว่าเขาไม่ได้ขโมย เ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 545
“ตกใจมากใช่ไหม?” ซ่งจั่วมองสีหน้าตกตะลึงของเขาแล้วยิ้มขมขื่น“แหงล่ะ พวกเราทุกคนคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนช่วยท่านประธานลู่จริง ๆ ถือว่าเธอเป็นผู้มีบุญคุณอย่างมาก แต่ต่อมาพวกเราก็รู้ความจริง เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอทำได้ทุกวิถีทาง”ซ่งจั่วเก็บแท็บเล็ต “ซือเยี่ยน สิ่งที่นายยึดมั่นมานานผิดทั้งหมด”“ทำไมเป็นแบบนี้?” ซือเยี่ยนพึมพำกับตัวเอง “ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้?”ลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา “อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ หัวคิดไม่มีความก้าวหน้าเลยสักนิด”ซือเยี่ยนตัวสั่น มองลู่สือเยี่ยนด้วยสายตาอ้อนวอน “ท่านประธานลู่ครับ ผมรู้ตัวแล้วว่าผิด ผมสำนึกผิดจริง ๆ ได้โปรดให้โอกาสผมอีกครั้ง…”เสียงของเขาเริ่มสั่นเครือ ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเพราะเขารู้ว่าลู่สือเยี่ยนจะไม่ให้โอกาสเขาอีกลู่สือเยี่ยนมองเขาอย่างเย็นชา แล้วพูดกับซ่งจั่วว่า “ตัดเอ็นข้อมือข้อเท้าเขาซะ แล้วเอาไปทิ้งที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำ”“ครับ”ซ่งจั่วรู้สึกสงสาร แต่นี่เป็นคำสั่งของลู่สือเยี่ยนลู่สือเยี่ยนหันหลังเดินจากไปซือเยี่ยนมองตามลู่สือเยี่ยนที่จากไปด้วยสีหน้าสิ้นหวัง ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ!…หลินเซียงออกมา
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 544
สวีซินหรานหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก ในระหว่างนั้น สายตาของเธอมองไปยังหลินเซียงที่อยู่ไม่ไกลนัก ในดวงตาปรากฏความเคียดแค้น“ฮัลโหล คุณเซี่ย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ฉันอยากฆ่าหลินเซียง นังสารเลวนั่น!”…ซืออวี่สังเกตเห็นความผิดปกติของหลินเซียงเธอเย็นชามาก ไม่สนใจอะไรเลย แต่ก็ยังคงทำงานที่ได้รับมอบหมายได้เป็นอย่างดีซืออวี่บอกข่าวนี้กับลู่สือเยี่ยนในขณะนั้น ลู่สือเยี่ยนกำลังดูสิ่งที่ซ่งจั่วได้มาจากการสืบสวน คิ้วขมวดแน่นฉินโหย่วหานจับเซี่ยหว่านขังไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ ถือเป็นการแก้แค้นแทนหลินเซียง แต่สิ่งนี้เกี่ยวข้องอะไรกับการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ของเธอกัน?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงต่ำ “จับตาดูซือเยี่ยนไว้ เขาดูไม่ปกติ”ซ่งจั่วชะงัก “คงไม่ใช่มั้งครับ เขาคอยปกป้องคุณหลินมาตลอดไม่ใช่เหรอ?”ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเย็นชา “บอกให้ไปก็ไป ทำไมต้องพูดมาก?”ซ่งจั่ว “ครับ”การตรวจสอบพฤติกรรมของซือเยี่ยนเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ได้จากการตรวจสอบ เขาก็ตกใจมากช่วงเย็น ซ่งจั่วก็นำหลักฐานที่ได้มาส่งให้ลู่สือเยี่ยนเขามองลู่สือเยี่ยนอย่างหวาดหวั่น มือที่กำแน่นมีเหงื่อออกลู่สือเยี่ย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 543
เขามองซ่งจั่วอย่างเย็นชา “เธอเป็นอะไรไป?”ซ่งจั่วทำหน้างง “ผม ผมไม่รู้ครับ”ตอนเจอหลินเซียงที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เป็นแบบนี้ แต่หลินเซียงตอนนี้ เรียกได้ว่าเย็นชาและไม่เป็นมิตรอย่างมากช่วงนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?ลู่สือเยี่ยนพูดเสียงเย็น “ไปสืบมาให้ชัดเจน”“ครับ” ซ่งจั่วพยักหน้าลู่สือเยี่ยนไม่ออกไป แต่ไปที่ชั้นใต้ดิน ราวกับนึกอะไรขึ้นมาได้จึงพูดว่า “เรียกซือเยี่ยนมาพบฉัน”“ครับ”ดีเค กรุ๊ปทันทีที่ลู่สือเยี่ยนเข้าไปในห้องส่วนตัวของประธาน ซือเยี่ยนก็เคาะประตูห้อง“เข้ามา”ซือเยี่ยนเปิดประตูเข้าไป สีหน้าค่อนข้างเกร็ง “ท่านประธานลู่”ลู่สือเยี่ยนนั่งลงบนเก้าอี้ ถามด้วยเสียงเย็นชา “นายติดตามหลินเซียงมาตลอด เห็นความผิดปกติของเธอบ้างไหม?”ดวงตาของซือเยี่ยนกะพริบเล็กน้อย เมื่อคืนเขาไม่ได้ติดตามหลินเซียงตลอดเวลา แต่เรื่องก่อนหน้านี้ก็ยังพอจะตอบคำถามได้“ฉินโหย่วหานไปรับคุณหลิน แล้วทั้งสองคนไปที่ชายหาด ที่เดียวกับที่ที่คุณหลินถูกจับตัวไปครั้งก่อน” ซือเยี่ยนเริ่มเล่าเมื่อได้ยินดังนั้น ลู่สือเยี่ยนก็หรี่ตาลงเล็กน้อย “พวกเขาไปที่นั่นทำไม?”ซือเยี่ยน “ผม ผมไม่ทราบครับ ผมอย
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 542
สีหน้าของหลินเซียงชะงักไปเล็กน้อย นิ้วที่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น เสียงพูดแห้งผาก “ฉันเหมือนจะไม่เคยพูดว่าเขารักฉันนี่คะ”เซี่ยซือซือถอนหายใจ “หลินเซียง พวกเราแพ้แล้ว”หลินเซียงหลับตาลง “ขอโทษนะคะ คุณเซี่ย แผนการฉันดันไปดึงคุณลงมาซวยด้วย ถ้ามันสร้างความเสียหายอะไรให้คุณ คุณบอกฉันได้เลย”เซี่ยซือซือหัวเราะขมขื่น “ไม่ ไม่มีอะไรเสียหาย ฉันเต็มใจร่วมมือกับคุณเอง ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันก็ต้องรับผิดชอบ”หลินเซียงพูดอะไรไม่ออก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะดำเนินไปในทิศทางนี้ไม่เคยคิดเลยว่าลู่สือเยี่ยนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเซี่ยหว่านทำไมกัน?คำถามนี้ เธอคิดไม่ตกมาตลอดทำไมเขาต้องช่วยเซี่ยหว่าน?ในใจของหลินเซียง ตอนนี้มีความรู้สึกอยากจะไปหาลู่สือเยี่ยน ถามเขาว่านี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่เสียงของเซี่ยซือซือดังขึ้น “หลินเซียง ฉันขอจัดการเรื่องของตัวเองก่อน มีความคืบหน้าอะไร เราค่อยติดต่อกันใหม่”“ค่ะ”หลังจากวางสายหลินเซียงยังคงอยู่ในสภาพเหม่อลอยไม่รู้ทำไม เสียงของเซี่ยซือซือถึงดังก้องอยู่ในหูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าลู่สือเยี่ยนรักเธอจริงเหรอ?เคยรักจริง ๆ บ้างหรือเปล่า?
