แชร์

บทที่ 396

ผู้เขียน: ดั่งสายน้ำ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-04 18:51:05
“ว้าย…”

ซ่งซ่งเห็นภาพในห้องใต้ดิน ถึงกับอุทานเสียงดัง ใบหน้าซีดเผือด

ฟู่จิ่นซิ่วมองอยู่ข้าง ๆ พลางพูดจาเยาะเย้ย “อะไรกัน? กล้าได้แค่นี้เองเหรอ?”

ด้านหลัง

ลู่สือเยี่ยนปิดตาหลินเซียงทันที อกของเขาแนบชิดกับแผ่นหลังของเธอ เสียงทุ้มต่ำ “อย่ามอง”

แต่หลินเซียงดึงมือเขาออก มองสามคนนั้นอย่างสงบ แล้วหันไปมองซ่งซ่ง “เป็นยังไงบ้าง?”

ซ่งซ่ง “ฉัน… ฉันโอเค ยังมีแรงเดินได้…”

หลินเซียง “…”

เธอประคองเพื่อนเอาไว้ “งั้นออกไปก่อนเถอะ มีพวกเขาอยู่ที่นี่ พวกนั้นไม่รอดแน่”

ซ่งซ่ง “อื้อ… อื้อ…”

พูดไปก็ตัวสั่นไป

หลินเซียงพยุงซ่งซ่งออกไป ลู่สือเยี่ยนมองตามหลังเธอ

ฟู่จิ่นซิ่วพูดว่า “ไม่นึกว่าเธอจะใจกล้าขนาดนี้”

ลู่สือเยี่ยนพูดว่า “ถ้าเธอเป็นคนขี้กลัว ฉันคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้หรอก”

ผู้หญิงขวัญอ่อนขี้กลัว จะเก็บผู้ชายเข้าบ้านได้ยังไง?

ฟู่จิ่นซิ่วรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร จึงหัวเราะเบา ๆ “พูดถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็มีพระคุณต่อนายเหมือนกันนะ นายไม่คิดจะใช้ชีวิตกับเธออย่างมีความสุขบ้างเหรอ?”

ลู่สือเยี่ยนตอบกลับ “ฉันกำลังคิดอยู่”

แต่ทิศทางของความพยายามดูเหมือนจะผิดพลาดไป

หลินเซียงไม่ชอบรูปแบบการใช้ชีวิตร่วม
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 397

    หลินเซียงพยักหน้า “ตกลง”เธอหันไปมองซ่งซ่ง “ไปกันเถอะ ไปกับฉัน”“ไม่ได้”“ไม่เอา”มีเสียงสองเสียงดังขึ้นพร้อมกันเสียงหนึ่งเป็นของซ่งซ่ง เธอมองลู่สือเยี่ยนอย่างรังเกียจ “ฉันไม่ยอมอยู่บ้านเดียวกับเขาหรอก เดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหวย่องไปฆ่าเขาตอนกลางคืนแน่ ฉันไม่อยากติดคุก”หลินเซียง “…”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเย็นชา “โยนเธอลงห้องใต้ดิน ไปนอนกับพวกนั้นสักคืนดีไหม?”“นายนี่…”ซ่งซ่งเกือบจะระเบิดอารมณ์อีกครั้งหลินเซียงรีบพูดว่า “งั้นเราส่งเธอกลับบ้านก่อนเถอะ”ในเวลานั้น เสียงของฟู่จิ่นซิ่วก็ดังขึ้น “เดี๋ยวผมไปส่งเธอกลับเอง”ซ่งซ่งมองเขาอย่างสงสัย “ทำไมใจดีจังเลยล่ะ?”ฟู่จิ่นซิ่วหัวเราะเยาะ “ก่อนหน้านี้ผมก็ช่วยคุณไว้นะ ใจดีไหมล่ะ?”ซ่งซ่งบ่นอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีใครได้ยินหลินเซียงคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ฉันไปส่งเองดีกว่าค่ะ ต้องเห็นเธอกลับถึงบ้านถึงจะสบายใจ”ฟู่จิ่นซิ่วแย้งว่า “ผมเป็นคนไปช่วยเธอมา ยังจะไม่สบายใจเรื่องอะไรอีก?”หลินเซียงเม้มริมฝีปากลู่สือเยี่ยนพูดว่า “เชื่อใจเหล่าฟู่เถอะ”ซ่งซ่งก็พูดว่า “วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันจะไป

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 398

    ลมหายใจร้อนแรงของลู่สือเยี่ยนเป่าลมหายใจร้อน ๆ ลงบนไหล่ของหลินเซียง พลางจูบไล้ผิวเนียนของเธออย่างอ่อนโยน ใบหูที่บอบบางของเธอยิ่งทนการรุกรานของเขาไม่ไหว ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเล็กน้อย “ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่อยาก…”เสียงของหลินเซียงแหบพร่าร่างกายของเธอตอบสนองอย่างซื่อตรง แต่ใจเธอกลับยังต่อต้านในความคิดของเธอ เมื่อหัวใจของทั้งสองแนบชิดกัน การทำเรื่องแบบนี้ถึงจะมีความหมายแต่ระหว่างเธอกับลู่สือเยี่ยนกลับมีเหวลึกกั้นอยู่ การสัมผัสกันแต่ละครั้งเหมือนกำลังสัมผัสเม่นที่เต็มไปด้วยหนาม ทั้งเจ็บปวดและเหนื่อยล้าลมหายใจของลู่สือเยี่ยนร้อนแรง ดวงตาคมกริบจับจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง “หลินเซียง ใจคอคุณจะให้ผมแค่มอง แต่กินไม่ได้เหรอ?”หลินเซียงหลับตาลง ขนตายาวสั่นไหว “ให้เวลาฉันหน่อย”แต่ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะ แล้วพลิกตัวเธอให้นอนใต้ร่างของเขา “อยากได้เวลานานแค่ไหน หืม? อย่าลืมนะ เราเป็นสามีภรรยากัน คุณเป็นภรรยา ก็มีหน้าที่ต้องทำให้ผมพึงพอใจ!”คำพูดแบบนี้ช่างคุ้นเคยเหลือเกินเพราะเธอเองก็เคยพูดประโยคนี้กับเขาในอดีต ไม่คิดว่ามันจะย้อนกลับมาหาเธอในวันนี้ลู่สือเยี่ยนจูบเธอด้วยความโกรธ การจูบ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-04
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 399

    เพราะความสัมพันธ์ที่คลุมเครือนั้น ทำให้พวกเขายินดีที่จะมอบโปรเจกต์ให้ทางสตูดิโอรับผิดชอบถ้าเป็นความจริงล่ะ?อย่างนั้น พวกเขาก็จะได้รับความประทับใจจากลู่สือเยี่ยน อนาคตก็จะเป็นประโยชน์ต่อบริษัทของพวกเขาอย่างมากหลินเซียงตอบอย่างเฉยเมย “มีโปรเจกต์ให้ทำก็ดีแล้วนี่คะ”ซืออวี่ยิ้มมุมปาก “ดูเหมือนเธอจะเป็นปลาทองนำโชคของสตูดิโอเรา ต่อไปถ้ามีงานเลี้ยงแบบนี้อีก ฉันจะเรียกเธอไปด้วยบ่อย ๆ”หลินเซียงยิ้มแล้วพูดว่า “แต่ก็ใช่ว่าทุกครั้งจะเจอซ่งจั่วนะคะ”ดวงตาของซืออวี่เป็นประกาย “ไม่เป็นไร แค่เธอไปก็พอ”หลินเซียงไม่ได้พูดอะไร กลับไปที่โต๊ะทำงาน เริ่มทำงานอย่างขยันขันแข็ง หลังจากที่ร่างต้นแบบถูกส่งไปและได้รับการอนุมัติ พวกเขาก็เริ่มพูดคุยเรื่องการเซ็นสัญญากับสตูดิโอหลินเซียงงานยุ่งมากและเธอไม่ได้เจอลู่สือเยี่ยนเลยตลอดหนึ่งสัปดาห์ความไม่ลงรอยกันในคืนนั้น ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองยิ่งเลวร้ายลงซ่งซ่งชวนหลินเซียงไปกินข้าว ชวนหลายครั้งกว่าจะว่างตรงกันทั้งสองไปที่ร้านปิ้งย่างพอเข้าไปในร้านก็ได้กลิ่นหอมกรุ่น ซ่งซ่งสูดหายใจลึก ๆ แล้วพูดว่า “ฉันกินแต่ผักมาหลายวันแล้ว ในที่สุดก็ได้กินเนื้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 400

    ในห้องส่วนตัวลู่สือเยี่ยนและเจียงอินอินนั่งอยู่ตรงข้ามกันเมื่อเห็นซ่งซ่งที่บุกเข้ามาอย่างกะทันหัน สีหน้าของลู่สือเยี่ยนก็เย็นชาลงเจียงอินอินถามด้วยความสงสัยว่า “คุณผู้หญิง คุณเป็นใครคะ?”ซ่งซ่งเยาะเย้ย “ฉันมาจับชู้คาหนังคาเขาไงล่ะ”เจียงอินอินแสดงสีหน้าไม่พอใจ “คุณคะ อย่าพูดจามั่วซั่ว ฉันกับสือเยี่ยนเป็นแค่เพื่อนกัน”“เรียกสือเยี่ยนได้สนิทสนมขนาดนี้ แล้วรู้หรือเปล่าว่าเขาแต่งงานแล้ว?” ซ่งซ่งไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนกันจริงหรือไม่เธอไม่ชอบหน้าลู่สือเยี่ยน ใครก็ตามที่อยู่ใกล้เขา เธอไม่ชอบทั้งนั้น!เจียงอินอินยังจะพูดอะไรต่อ แต่ลู่สือเยี่ยนพูดขึ้นว่า “ไล่เธอออกไป”บอดี้การ์ดไม่รู้ว่ามาจากไหน ลากซ่งซ่งออกไปหลินเซียงเดินเข้ามา “ซ่งซ่ง ไปกันเถอะ กลับบ้าน”ตลอดเวลา เธอไม่ได้มองลู่สือเยี่ยนและเจียงอินอินแม้แต่ครั้งเดียวซ่งซ่งมองท่าทางเย็นชาของหลินเซียงแล้วรู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ เพราะเธอรู้ดีว่าทุกครั้งที่ทำอะไรเกินไป หลินเซียงจะต้องเป็นคนที่ต้องรับผิดชอบเธอแค่อึดอัดใจที่ลู่สือเยี่ยนไม่ยอมปล่อยหลินเซียงไป แต่ก็ไม่ดูแลหลินเซียงอย่างดีเท่านั้นเองเธอหัน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 401

    สีหน้าของหลินเซียงแข็งทื่อซ่งซ่งโกรธทันที “มองอะไร? เธอตั้งใจจะมาจับมือเซียงเซียงเองต่างหาก คิดว่าตัวเองเป็นขนมหวานหรือไง? เซียงเซียงยังไม่รู้จักเธอเลยด้วยซ้ำ!”เจียงอินอินน้ำตาไหล “สือเยี่ยน ฉันเจ็บ...”สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเคร่งขรึม เขาเรียกบอดี้การ์ดเข้ามา “พาคุณเจียงไปโรงพยาบาล”บอดี้การ์ดก้าวไปข้างหน้า อุ้มเจียงอินอินขึ้นมาทันที แล้วรีบเดินออกไปข้างนอกเจียงอินอินไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืน เพียงแต่ในดวงตาที่ก้มลงเล็กน้อยนั้นมีแววเย็นชาปรากฏขึ้นมาลู่สือเยี่ยนมองหลินเซียง “คุณไปโรงพยาบาลกับผม”ซ่งซ่งปกป้องหลินเซียงราวกับแม่ไก่ปกป้องลูก “ทำไม? เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเซียงเซียงซะหน่อย!”ดวงตาเรียวของลู่สือเยี่ยนเย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ สายตาที่มองซ่งซ่งก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่ามากขึ้นซ่งซ่งรู้สึกหนาวสั่นไปถึงกระดูก รู้สึกเหมือนมีคนบีบคอหลินเซียงดึงซ่งซ่งไว้ข้างหลัง แล้วพูดกับเธอว่า “เธอกลับไปก่อนเถอะ”ซ่งซ่ง “แต่...”หลินเซียงยิ้มให้เธอ “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันไปก็ไม่เป็นไร”ซ่งซ่ง “งั้นก็ได้ มีอะไรก็โทรหาฉันนะ”“อืม”หลินเซียงพยักหน้าซ่งซ่งเดินจากไปอย่างกังวลใจ สายตาเต็มไปด้ว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 402

    เจียงอินอินขึ้นรถออกไปลู่สือเยี่ยนมองหลินเซียง กลับมาไร้อารมณ์อีกครั้ง “คุณไม่มีอะไรจะพูดเหรอ?”หลินเซียงพูดอย่างไม่ใส่ใจ “จะให้พูดอะไรล่ะ? ขอโทษเธอเหรอ?”รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอลู่สือเยี่ยนมองสีหน้าของเธอ รู้สึกขัดใจมาก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน อุณหภูมิรอบตัวลดลงหลายองศา“หลินเซียง เธอเป็นหุ้นส่วนของดีเคกรุ๊ป ส่วนคุณเป็นภรรยาของผม คุณทำร้ายเธอ ก็เท่ากับผมทำร้ายเธอเหมือนกัน บอกมาซิว่าจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไง?” ลู่สือเยี่ยนพูดอย่างเคร่งขรึม“ฉันไม่ได้ทำร้ายเธอ เธอต่างหากที่หยิกฉันก่อน ฉันถึงได้สะบัดมือเธอออกไง” หลินเซียงขมวดคิ้ว “ลู่สือเยี่ยน ถ้าคุณคิดว่าฉันจงใจ ฉันก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัว แต่จะให้ฉันไปขอโทษเธอ นั่นคงเป็นไปไม่ได้”เธอมีท่าทีเย็นชา สายตาที่มองลู่สือเยี่ยนก็ยิ่งเย็นชาลงเรื่อย ๆ พูดจบก็หันหลังกลับแล้วเดินจากไปเขามองตามแผ่นหลังของเธอ ดวงตามืดมัวลงไม่ได้เจอกันหนึ่งสัปดาห์ ไม่เพียงแต่เธอจะไม่ทักทายเขา ตอนนี้ยังไม่อยากมองหน้าเขาด้วยซ้ำหึ...ตอนนี้เธอคงไม่อยากให้เขากลับไปหาเธอสินะ?อารมณ์ของลู่สือเยี่ยนยิ่งแย่ลงไปอีก รอบตัวเต็มไปด้วยความหดหู่…หลินเซียงก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 403

    หยางฟานพูดไอเดียของตัวเองจบอย่างรวดเร็ว แล้วจึงถามว่า “คุณหลิน คุณคิดว่าไง?”หลินเซียงพยักหน้า “หลังจากกลับไปแล้วฉันจะเพิ่มเติมสิ่งที่คุณเสนอลงในแบบร่าง แล้วจะส่งให้คุณดูอีกทีค่ะ”หยางฟานพยักหน้า “โอเค”หลินเซียงลุกขึ้นยืน “ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อนนะคะ ไม่รบกวนคุณแล้ว”แต่หยางฟานกลับจับแขนของเธอไว้ พูดว่า “คุณหลิน อย่าเพิ่งรีบไปสิ ไหน ๆ ก็มาแล้ว ดื่มด้วยกันสักแก้วก่อนค่อยไป”“ใช่ ๆ คุณหลินสวยขนาดนี้ แสดงว่าต้องเป็นคนที่ทำงานเก่งมากแน่ ๆ”“มา ดื่มสักแก้ว ต่อไปอีกหน่อยเวลาพวกเราซื้อที่ดิน จะยกให้คุณหลินเป็นคนออกแบบทั้งหมดเลย!”คนอื่นต่างก็ส่งเสียงเชียร์รอยยิ้มของหลินเซียงจางลงเล็กน้อย แต่ก็ยังพูดว่า “ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ แต่ฉันต้องรีบกลับไปแก้แบบร่าง”แต่หยางฟานก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ดึงหลินเซียงไปนั่งท่ามกลางวงเหล้า “คุณหลิน อย่าเพิ่งรีบกลับเลย ดื่มสักสองแก้วก่อนค่อยไป”หลินเซียงถูกบังคับให้นั่งลงกลางวง ทันใดนั้นก็มีคนเอื้อมมือมาโอบเอวเธอไว้หลินเซียงลุกขึ้นยืนทันที “ผู้จัดการหยาง คืนนี้ฉันไม่มีเวลาจริง ๆ คุณคงไม่คิดจะบังคับฉันใช่ไหมคะ?”สีหน้าของหยางฟานแข็งทื่อ“หึ ก็แ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06
  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 404

    ราวกับมีคนร้องขอความช่วยเหลือ“หืม? นายได้ยินเสียงอะไรไหม?” ฟู่จิ่นซิ่วมองลู่สือเยี่ยน ถามอย่างสงสัยสีหน้าของลู่สือเยี่ยนเย็นชา “ไม่ได้ยิน”ฟู่จิ่นซิ่วพูดว่า “งั้นฉันก็คงหูฝาดไปเอง ไปกันเถอะ”ลู่สือเยี่ยนไม่พูดอะไร ก้มหน้าแล้วเข้าไปในห้องส่วนตัวกับฟู่จิ่นซิ่วหลินเซียงพยายามร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาช่วยเธอเลย บนใบหน้าของเธอมีแววสิ้นหวัง ยังคงถูกกรอกเหล้าใส่ปาก“โครม!”แต่ในตอนนี้เอง มีคนพุ่งเข้ามา เมื่อเห็นภาพในห้องส่วนตัวก็พูดว่า “ผมแจ้งตำรวจแล้ว!”เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของคนเหล่านั้นก็เปลี่ยนไป“เวรเอ๊ย! ไอ้เด็กเวรนี่มาจากไหน? ยุ่งจริง ๆ!”“ไสหัวไป ไม่งั้นจะฆ่าแก!”คนที่พุ่งเข้ามาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาใส่ชุดพนักงานของคลับหมายเลข 9 ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้จากไป“ผม… ผมแจ้งตำรวจแล้ว ถ้าพวกคุณยังไม่ปล่อยเธอ อีกเดี๋ยวตำรวจจะมาจัดการ!”คนกลุ่มนี้ถึงแม้จะอวดดีแค่ไหนก็ไม่กล้าทำอะไรหยาบคายต่อหน้าตำรวจ สีหน้าของพวกเขาดูไม่ดี แต่ก็ยังปล่อยหลินเซียงไปชายหนุ่มรีบเข้าไปพยุงหลินเซียง พาเธอออกจากห้องส่วนตัวหลังออกมาจากห้องส่วนตัวนั้น หลินเซีย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-06

บทล่าสุด

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 470

    คุณย่าลู่ “จะมีใครทำร้ายเธอได้ยังไง? นั่นเป็นแค่การคาดเดาของเธอเท่านั้น”“เหอะ!”ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดต่อ “คุณย่าครับ คนคนหนึ่งที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาแต่ความจำเสื่อม จะไปอยู่บนถนนได้ยังไง? คนดูแลที่บ้านเราล่ะ? หายหัวไปไหนหมด?”คุณย่าลู่เงียบไปลู่สือเยี่ยนพูดต่อ “ตอนนั้นเธอเป็นคนที่ช่วยผม พาผมกลับบ้าน ถ้าไม่ใช่เธอ วันนี้ย่าก็คงไม่ได้เจอหน้าผมแล้ว”คุณย่าลู่มองหลินเซียง แล้วพูดขึ้นมาทันทีว่า “ความจริงเป็นแค่เรื่องบังเอิญหรือเปล่า ตอนนี้ยังสรุปไม่ได้ ถ้าเกิดเธอรู้ตัวตนของหลานตั้งแต่แรกล่ะ?”“ฉันไม่รู้ค่ะ”หลินเซียงรู้สึกว่าเธอควรจะพูดอะไรสักอย่างเธอมองคุณย่าลู่อย่างสงบ “คุณย่าคะ ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณย่าถึงได้เกลียดฉันขนาดนี้ แต่เมื่อก่อนย่าไม่ใช่แบบนี้ แถมยังชอบฉันมาก ถึงกับบอกเขาว่า ถ้าเขาทำร้ายฉัน คุณย่าจะช่วยฉันตีเขา ฉันยังจำคำพูดพวกนั้นได้อยู่เลย”เธอหายใจออกเบา ๆ แล้วพูดต่อ “แต่แน่นอนค่ะ คุณย่าจำไม่ได้ งั้นก็ไม่สำคัญแล้ว ฉันไม่รู้จักตัวตนของเขาตั้งแต่แรก จนกระทั่งเขาได้ความทรงจำกลับมา แล้วมาเปิดตัวในที่ที่ฉันทำงานอยู่ ฉันถึงได้รู้จักตัวตนของเขา”คุณย่าลู่เงียบไป ใบหน้

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 469

    หลินเซียงมองคุณย่าลู่ด้วยความประหลาดใจไม่เคยคิดมาก่อนว่าคุณย่าที่เคยใจดีกับเธอ ในระดับที่เรียกว่าเอาใจใส่ กลับคิดร้ายกับเธอแบบนี้ แล้วยังมองเธอด้วยสายตาเย็นชาหลินเซียงรู้สึกเจ็บปวดในใจที่แท้ไม่ใช่แค่ตอนที่ลู่สือเยี่ยนทำร้ายเธอเท่านั้นถึงจะรู้สึกเจ็บปวดการถูกคนที่เคยสนิทสนมทำร้าย ใจก็เจ็บปวดเช่นกันเธอเม้มริมฝีปาก แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลู่สือเยี่ยน“ฮัลโหล?”ไม่นานปลายสายก็รับ ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังขึ้นหลินเซียงบอกว่า “คุณย่ามีเรื่องจะพูดกับพวกเรา ตอนนี้คุณช่วยมาโรงพยาบาลหน่อย”ลู่สือเยี่ยนถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”หลินเซียง “มาถึงเดี๋ยวก็รู้เอง”พูดจบก็วางสายไปเรื่องหย่าควรจะพูดต่อหน้าทั้งสองคนจะดีกว่าบอกกับเธอแค่คนเดียวมีประโยชน์อะไร?เธออยากหย่า แต่ลู่สือเยี่ยนไม่ยอม คุณย่าลู่ก็ไม่เชื่อเธอทำผิดอะไร?ถึงได้ถูกปฏิบัติแบบนี้?หลินเซียงนั่งลงบนโซฟา ก้มหน้าลง ไม่มองคุณย่าลู่อีกนิสัยของเธอค่อนข้างแปลกถ้าคนคนนั้นทำร้ายเธอ ก็ยากที่จะเข้าไปอยู่ในใจเธอได้อีกคุณย่าลู่ไม่ค่อยชอบท่าทางของหลินเซียง จึงจับมือเซี่ยหว่านแล้วคุยต่อ เพราะชอบท่าทางอ่อนโยนขอ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 468

    หลังจากออกจากโรงพยาบาล ลู่สือเยี่ยนมองเธอ “อย่าคิดมาก คุณย่าแค่ลืมความทรงจำไปสองปีเท่านั้นเอง”หลินเซียงมองเขา แล้วถามว่า “แล้วถ้าคุณย่ายืนกรานจะให้คุณแต่งงานกับเซี่ยหว่านล่ะ?”ลู่สือเยี่ยนมองเธออย่างลึกซึ้ง “หลินเซียง เธอควรเลิกคิดเรื่องนี้นะ เพราะผมไม่หย่ากับคุณแน่”หลินเซียงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ แล้วพูดว่า “จริง ๆ แล้ว เราหย่ากันก็ไม่เลวนะ ฉัน…”“หยุด!”ลู่สือเยี่ยนมองเธอด้วยความหงุดหงิด “ฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่องเหรอ? ถ้าพูดถึงเรื่องหย่าอีก ผมจับคุณขังไว้แน่!”ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ รอบตัวเต็มไปด้วยออร่าเย็นชาหลินเซียงหยุดชะงัก ไม่พูดต่อเพราะเขาทำได้จริงเมื่อหันหลังเดินไป ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นเย็นชายิ่งกว่าเก่าลู่สือเยี่ยนมองตามหลังเธอไป ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรงเขาเปิดประตูแล้วก้าวขึ้นรถ สีหน้ามืดครึ้มอย่างที่สุดในขณะนั้น เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เขาดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู เป็นสายจากซืออวี่“พูดมา!”ซืออวี่ตกใจกับน้ำเสียงเย็นชาของเขา ก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ “พี่ใหญ่ ฉันสืบได้เรื่องบ้างแล้ว แต่คนคนนั้นฉลาดเป็นกรด ปกปิดตัวตนได้ดีมาก รู้แค่ว่าเป็นผู้ชาย”ลู่สือเยี

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 467

    วันรุ่งขึ้น ทั้งสองคนไปที่โรงพยาบาลคุณย่าลู่ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว อวิ๋นหลานนั่งคุยกับเธออยู่“คุณย่าครับ”ลู่สือเยี่ยนเดินเข้าไปเรียกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนคุณย่าลู่เห็นเขา ใบหน้าที่แก่ชราพลันมีรอยยิ้ม“สือเยี่ยน เธอมาแล้ว” คุณย่าลู่จับมือเขาไว้ มองใบหน้าหล่อเหลาของเขาแล้วพูดขึ้นมาทันทีว่า “สือเยี่ยน ทำไมดูเปลี่ยนไปจังเลย? ดูเหมือนจะโตขึ้นมากเลยนะ”ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนโค้งเป็นรอยยิ้ม “โตขึ้นแล้วไม่ดีเหรอครับ?”คุณย่าลู่พยักหน้า “ดี แน่นอนว่าดี แต่ฉันยังชอบเธอตอนเด็ก ๆ ที่ไร้เดียงสามากกว่า เอาแต่วิ่งตามหลังพี่ชายตลอดเวลา แล้วยังทำหน้าบึ้งใส่เขา มีแต่พี่ชายที่ตามใจ ถ้าเป็นคนอื่นคงตีเธอไปแล้ว”รอยยิ้มที่มุมปากของลู่สือเยี่ยนแข็งทื่อไปชั่วขณะคุณย่าลู่สังเกตเห็นหลินเซียงในตอนนี้ จึงถามว่า “แล้วเธอล่ะ มายังไง?”ลู่สือเยี่ยนบอกว่า “ย่าครับ เธอเป็นภรรยาผม หลินเซียง”หลินเซียงมองคุณย่าลู่ “คุณย่า”คิ้วของคุณย่าลู่ขมวดเข้าหากันทันที เธอปล่อยมือลู่สือเยี่ยน “ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าจะแต่งงานกับหว่านหว่านไม่ใช่เหรอ? ฉันเห็นว่าเด็กคนนั้นก็ใช้ได้นะ ทำไมถึงแต่งงานกับคนอื่นล่ะ?”ท่าทีนั้

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 466

    ใบหน้าของลู่สือเยี่ยนแสดงออกถึงความซับซ้อนเล็กน้อย เขาพูดอย่างสงบว่า “เรื่องนี้ยังบอกไม่ได้ ต้องรอผลตรวจของแพทย์”หลินเซียงพยักหน้า ตอนนี้คงทำได้แค่นี้ลู่เจิ้งหรงมองหลินเซียงด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แล้วพูดกับลู่สือเยี่ยนว่า “อาการของย่าแกดูเหมือนจะดีขึ้น ความคิดของผู้ใหญ่ แกคงรู้ดี น่าจะอยากเห็นแกแต่งงานกับหว่านหว่าน ตอนนั้นแกเป็นคนพาหว่านหว่านไปหาท่านเอง ตอนนี้ถ้าท่านขอร้อง แกก็ปฏิเสธไม่ได้”อวิ๋นหลานกล่าวว่า “เจิ้งหรง แต่สือเยี่ยนกับหลินเซียงรักกันดี ทำแบบนี้ไม่ค่อยดีหรอกมั้ง?”“เหอะ!” ลู่เจิ้งหรงหัวเราะเยาะ “รักกันดี? หลินเซียงไม่ใช่เหรอที่อยากหย่ามาตลอด? ใช้โอกาสนี้หย่ากันไปซะสิ ไม่ต้องมีใครขัดขวางใคร!”อวิ๋นหลานมองหลินเซียงด้วยความกังวล กลัวว่าเธอจะเสียใจแต่หลินเซียงเหมือนไม่ได้ยิน ยืนอยู่มุมห้อง ก้มหน้าลง ปากสวยเม้มเป็นเส้นตรงลู่สือเยี่ยนไม่ได้สนใจคำพูดของลู่เจิ้งหรงเลยเขาตามหาลู่จิ้นหนานจนแทบคลั่ง ยังมีเวลาสนใจเรื่องของเขากับหลินเซียงอีกเหรอ?ดูเหมือนว่าเขาควรหาอะไรให้อีกฝ่ายทำบ้าง!ประมาณสองชั่วโมงผ่านไปผลการตรวจของคุณย่าลู่ออกมาแล้วแพทย์ถือรายงานผลการตรวจแล้วพูด

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 465

    เสียงของคุณย่าลู่ดังขึ้น ทุกคนในห้องนั่งเล่นต่างก็ตกตะลึง!สีหน้าของลู่สือเยี่ยนตึงเครียดขึ้น เขาคุกเข่าครึ่งตัวอยู่ข้างหน้าคุณย่าลู่แล้วถามว่า “คุณย่าครับ ตอนนี้คุณย่าจำอะไรได้แล้วเหรอครับ?”คุณย่าลู่เอามือลูบหัวเขา “ย่าต้องจำได้อยู่แล้วสิ ย่ายังไม่แก่จนความจำเลอะเลือนซะหน่อย ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าจะแต่งงานกับหว่านหว่าน แล้วทำไมวันนี้ถึงไม่พาเธอมาด้วย?”ลู่สือเยี่ยนรู้สึกถึงความผิดปกติอย่างรวดเร็ว เขาชี้ไปที่หลินเซียงแล้วถามว่า “แล้วคุณย่าจำเธอได้ไหมครับ?”คุณย่าลู่มองตามนิ้วมือของเขาไป แล้วส่ายหัว “ไม่รู้จัก เธอเป็นใคร? คนใช้ใหม่ของบ้านเราเหรอ?”หลินเซียงได้ยินคำพูดของเธอ เหมือนกับถูกตบหน้าอย่างแรง ก่อนหน้านี้ตอนที่คุณย่าลู่ความจำเสื่อม เธอมักจะคิดว่าเซี่ยหว่านเป็นคนใช้ของบ้านตระกูลลู่ และยังดีกับหลินเซียงเป็นพิเศษแต่ตอนนี้กลับกัน!ลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ผมจะพาคุณย่าไปโรงพยาบาลครับ”คุณย่าลู่ขมวดคิ้ว ใบหน้าที่แก่ชราเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ “ไปโรงพยาบาลทำไม? ย่ารู้สึกว่าย่าสบายดีนะ”ลู่สือเยี่ยน “ตรวจร่างกายคุณย่านิดหน่อย เชื่อผมเถอะครับ”คุณย่าลู่ก็ยังไม่ค่อยเต็มใจ

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 464

    หลังจากที่ลู่สือเยี่ยนพูดจบ เขาก็ไม่ได้วางสาย ได้ยินเสียงเขาเปิดประตูรถลงจากรถ ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบหลินเซียงกำโทรศัพท์แน่น ยื่นมือไปกดปุ่มปิดประตูอีกครั้งครั้งนี้ประตูลิฟต์ปิดลง หัวใจที่สั่นไหวก็ค่อยผ่อนคลายลงอย่างเฉียบพลัน"ประตูลิฟต์ปิดแล้ว" หลินเซียงพูด ตอนนี้เธอเพิ่งรู้ว่าขาของตัวเองอ่อนแรงแค่ไหน!ลู่สือเยี่ยนพูดว่า "อย่าออกจากลิฟต์ก่อนถึงชั้นหนึ่งนะ""อืม"หลินเซียงตอบ ยังไม่วางสายโชคดีที่ลิฟต์มาถึงชั้นหนึ่งอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ไม่มีใครทำงานล่วงเวลาในตึกแล้วเมื่อประตูลิฟต์เปิดออก หลินเซียงก็เห็นลู่สือเยี่ยนยืนอยู่ที่ประตู เธอวิ่งออกไปทันที!ลู่สือเยี่ยนกอดเธอไว้พลางปลอบเบา ๆ "ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะตรวจสอบให้ชัดเจน"ด้วยกลิ่นอายที่สดชื่นของเขา หลินเซียงจึงผ่อนคลายลง ตามมาด้วยความหวาดกลัวอย่างรุนแรง!จมูกของเธอรู้สึกแสบร้อน น้ำตาเกือบไหล แต่เธอก็อดทนไว้!ลู่สือเยี่ยนประกองกอดเธอแล้วออกจากอาคารพอก้าวขึ้นรถ ความอบอุ่นจากเครื่องทำความร้อนทำให้ร่างกายที่เย็นเยือกเริ่มอุ่นขึ้นลู่สือเยี่ยนจับมือเธอ ถามว่า "คุณเห็นใครหรือเปล่า?"หลินเซียงส่ายหัว "ไม่มีนะ"แล้วถา

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 463

    หลินเซียงรู้สึกใจสั่นระรัวเสียงน้ำไหลในห้องน้ำดังขึ้น หลินเซียงจึงโล่งใจเล็กน้อยเธอค่อย ๆ ผ่อนคลายและกอดตัวเองขณะกำลังจะหลับ เตียงข้าง ๆ ก็ยุบลงไป ร่างกายของลู่สือเยี่ยนที่ยังเปียกชื้นจากน้ำ เข้ามากอดเธอแน่น หลินเซียงไม่ขยับหรือดิ้นรน ลู่สือเยี่ยนจูบที่ไหล่เธอเบา ๆ "ราตรีสวัสดิ์ ที่รัก"ขนตาของหลินเซียงกระตุกเล็กน้อย แต่เธอก็ยังไม่ตอบสนองอะไร…วันรุ่งขึ้น หลินเซียงไปทำงานก็พบว่าสวี่ซิงเย่มาถึงแล้ว เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาด ดูสดใสและมีเสน่ห์ เป็นหนุ่มน้อยที่สดใสสวี่ซินหรานกำลังคุยกับเขาอยู่และสวี่ซิงเย่ก็ตอบด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเธอมาถึง สวี่ซิงเย่รีบลุกขึ้นยืนและเดินมาหาเธอ "คุณหลิน อรุณสวัสดิ์ครับ!"หลินเซียงยิ้มบาง "ตอนนี้เราเป็นเพื่อนร่วมงานกันแล้ว นายเรียกฉันว่าหลินเซียงก็ได้"สวี่ซิงเย่เกาจมูกด้วยความเขินอายเล็กน้อย "หลินเซียง""อืม อรุณสวัสดิ์ค่ะ" หลินเซียงพยักหน้าเล็กน้อยสวี่ซินหรานนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ถ้าไม่รู้ว่าเธอแต่งงานแล้ว ฉันนึกว่าพวกเธอเป็นแฟนกันซะอีก"เมื่อได้ยินแบบนั้น สวี่ซิงเย่ขมวดคิ้ว พูดว่า "อย่าพูดอย่างนั้นเลยครับ ผมกั

  • หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ   บทที่ 462

    “ลู่สือเยี่ยน คุณเป็นอะไรมากไหม?”หลินเซียงรู้สึกงงกับเขา!เธอไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เขากลับจะยัดเยียดให้เธอไปเปิดห้องกับผู้ชายคนอื่น?เขาเป็นบ้าหรือเปล่า?ลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ แล้วพูดว่า “หลินเซียง ห้ามรับของจากผู้ชายคนอื่น และห้ามชอบผู้ชายคนอื่นด้วย ถ้าผมรู้ คุณอาจไม่ตาย แต่ผู้ชายคนนั้นต้องตายแน่!”เขาเตือนอย่างจริงจังด้วยความเคร่งขรึม ดวงตาของเขาแสดงความต้องการครอบครองเธออย่างไม่มีปิดบังหลินเซียงกัดริมฝีปาก มองเขาด้วยสายตาซับซ้อนถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาแสดงออกแบบนี้เธอคงดีใจมาก!แต่หลังจากผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มาแล้ว เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ เธอกลับไม่รู้สึกอะไร!เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย “ตอนนี้ฉันไปอาบน้ำได้แล้วใช่ไหม? ทำงานมาทั้งวัน เหนื่อยมากจริง ๆ”ลู่สือเยี่ยนมองเธออีกสักพัก แล้วปล่อยเธอไปหลินเซียงเดินไปที่ห้องน้ำลู่สือเยี่ยนเรียกคนใช้มาเก็บเค้กเมื่อหลินเซียงออกมา เธอก็เห็นเขานั่งอยู่บนโซฟา บนโต๊ะมีขี้ผึ้งวางอยู่“ทายา”เมื่อเห็นเธอหันมามอง เขาพูดเสียงต่ำหลินเซียงกัดริมฝีปาก แล้วพูดว่า “ฉันทาเองได้”พูดจบ เธอก็เดินไปหยิบขี้ผึ้งแต่ลู่สือเยี่ยนมือไวกว่

DMCA.com Protection Status