เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 305
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-08 18:00:01บทที่เกี่ยวข้อง
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 306
เซี่ยหว่านรู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกสันหลัง แต่ก็ยังฝืนพูดว่า "หลินเซียง... หลินเซียงบอกให้ฉันมา เธอบอกว่าคืนนี้เธอจะไม่กลับมาแล้ว สือเยี่ยน เธอไม่ได้รักคุณแล้วจริง ๆ เพื่อที่จะหย่ากับคุณ เธอกล้าทำถึงขนาดนี้ คุณอย่าสนใจเธอเลยนะ ตอนนี้คุณคงอึดอัดแย่ ให้ฉันช่วยคุณดีกว่า"พูดจบเธอก็รวบรวมความกล้า เอื้อมมือไปหาลู่สือเยี่ยน ในตอนนี้ ลู่สือเยี่ยนถูกความโกรธครอบงำอย่างสิ้นเชิง!หลินเซียงบอกให้เซี่ยหว่านมา?เธอกล้าผลักไสเขาให้ผู้หญิงคนอื่น?หึ!ดี!ดีมาก!ดวงตาคมกริบของลู่สือเยี่ยนฉายแววเย็นชา จ้องมองเซี่ยหว่านอย่างไร้อารมณ์ "คุณแน่ใจนะว่าอยากช่วยผม จะไม่เสียใจทีหลังใช่ไหม?"เซี่ยหว่านรีบแสดงความในใจ มองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก "สือเยี่ยน ที่ฉันเลือกปล่อยมือ เพราะฉันคิดว่าพวกคุณรักกัน ฉันอวยพรให้พวกคุณมีความสุข แต่พอฉันปล่อยมือจริง ๆ ฉันกลับเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ฉันรักคุณจริง ๆ นะสือเยี่ยน ตราบใดที่ได้อยู่กับคุณ ไม่ว่าคุณจะสั่งให้ฉันทำอะไร ฉันก็ไม่เสียใจทั้งนั้น"ริมฝีปากบางของลู่สือเยี่ยนยกยิ้มเยาะเย้ย พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ไปขึ้นเตียง!"เมื่อได้ยินดังนั้น เซี่ยหว่านก็ด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-09หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 307
เซี่ยหว่านถูกหลินเซียงลากมาถึงหน้าห้องนอน แสงไฟจากโคมไฟข้างเตียงส่องสว่างออกมาอย่างริบหรี่ ภายในห้อง ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ เอนหลังพิงหัวเตียง ปกเสื้อคลุมเปิดออกเผยให้เห็นลำคอ ปลายริมฝีปากคาบบุหรี่ ควันสีเทาหม่นลอยคละคลุ้งอย่างช้า ๆ"ทำต่อสิ" หลินเซียงมองทั้งสองด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะผลักเซี่ยหว่านเข้าไปในห้อง มือและเท้าของเธอเย็นเฉียบหึ...แม้กระทั่งตอนอยู่ในบ้านเก่าตระกูลลู่ พวกเขาก็รีบร้อนกันขนาดนี้เลยเหรอ?ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าจะไม่แต่งงานกับเซี่ยหว่านแต่พริบตาเดียว เขากลับปรากฏตัวต่อหน้าเธอพร้อมกับเซี่ยหว่านในสภาพแบบนี้เธอยังคิดจริงจังด้วยซ้ำว่าควรจะหย่าหรือเปล่า...แต่นั่นสำคัญด้วยเหรอ?ไม่สำคัญแล้ว!ลู่สือเยี่ยนไม่ใช่ 'อาเยี่ยน' ของเธออีกต่อไปแล้ว คนที่เขาอยากจะรับผิดชอบมาตลอดคือเซี่ยหว่าน!ในเมื่อตอนนี้พวกเขาได้นอนด้วยกันแล้ว เธอควรจะปรบมือแสดงความยินดีไม่ใช่เหรอ ในที่สุดเธอก็เป็นอิสระสักที!แต่ทำไม?ทำไมใจของเธอถึงเจ็บปวดเช่นนี้?ทั้ง ๆ ที่เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่รักเขาอีกต่อไป แต่ทำไมมันถึงยังทรมานอยู่เลย?หลินเซียงเป็นแบบนี้เสมอ ยิ่งเจ็บปวด สีหน้าของเธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-10หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 308
ยามค่ำคืนอันมืดมิดท้องฟ้าที่ยังมีแสงจันทร์อยู่รำไร ค่อย ๆ ถูกเมฆดำปกคลุมเม็ดฝนเริ่มโปรยปรายลงมา ก่อนจะกลายเป็นสายฝนที่เทกระหน่ำ!หยาดฝนไหลลงมาตามกระจกหน้าต่าง บิดเบี้ยวเป็นเส้นสายที่พันกันยุ่งเหยิง สะท้อนภาพเหตุการณ์ภายในห้องให้กลายเป็นเงาเลือนรางหลินเซียงกัดไหล่ของเขา ดวงตาแดงก่ำฉายแววเกลียดชัง ร่างกายสั่นเทา น้ำตาไหลรินไม่ขาดสายกล้ามเนื้อไหล่ของลู่สือเยี่ยนเกร็งแน่นดุจดังหินผา เส้นเลือดบริเวณขมับเต้นตุบ ๆ ดวงตาคมดุจเหยี่ยวฉายแววเย็นชา"ฉันเกลียดคุณ ลู่สือเยี่ยน ฉันเกลียดคุณ!" หลินเซียงร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอทุบตีเขา ดิ้นรนจนแทบขาดใจ ให้ตายก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้ทว่าลู่สือเยี่ยนกลับดื้อรั้นและป่าเถื่อน ราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัวอย่างดุร้ายไร้ความปรานีเธอไม่มีแรงเหลืออีกแล้วได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลรินทำไมต้องทำกับเธอแบบนี้?ในเมื่อเขาได้นอนกับเซี่ยหว่านแล้ว ทำไมยังต้องเอาอารมณ์มาลงกับเธอ?ในเมื่อพวกเขานอนด้วยกันแล้ว หย่ากับเธอไม่ดีกว่าเหรอ?ทำไมต้องทำให้ทุกฝ่ายอับอายขายหน้าแบบนี้?พายุภายในห้องสงบลง แต่พายุฝนภายนอกยังคงโหมกระหน่ำลู่สือเยี่ยนมองร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยฟก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-11หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 309
ซือเยี่ยนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า "คุณหลินเป็นลมครับ คุณชายฉินพาตัวเธอไปแล้ว"น้ำเสียงของลู่สือเยี่ยนแฝงไปด้วยความเย็นยะเยือก "นายอยากตายมากรึไง!"ซือเยี่ยนเงียบไปอีกพักหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า "ท่านสั่งให้ผมดูแลความปลอดภัยของคุณหลินนี่ครับ คุณชายฉินไม่ได้ทำร้ายเธอ"โทรศัพท์ถูกตัดสายไปทันทีซือเยี่ยน "..." เขาก็แค่ทำตามคำสั่งเขาทำผิดตรงไหน?...หลินเซียงรู้สึกว่าร่างกายร้อน ๆ หนาว ๆ จนสั่นสะท้านได้ยินเสียงคนพูดแว่ว ๆ แต่ฟังไม่ออกว่าพูดอะไรอยู่ ๆ ก็มีบางสิ่งรสชาติขมเฝื่อนถูกยัดเข้ามาในปาก เธอเผลอกลืนลงไปโดยไม่รู้ตัว"หลินเซียง?"เสียงนั้นชัดเจนขึ้นและคุ้นเคยหลินเซียงลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เห็นใบหน้าหล่อเหลาของฉินโหย่วหานปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอชะงักไปเล็กน้อย "พี่หาน ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ?"ฉินโหย่วหานขมวดคิ้ว "เธอเป็นลมน่ะสิ มีไข้ด้วย กินยาก่อน ผมเรียกหมอมาแล้ว"หลินเซียงเม้มริมฝีปากแห้งแตก "ขอบคุณค่ะ"ฉินโหย่วหานพูดว่า "ไม่ต้องเกรงใจ บอกผมมา ทำไมถึงเป็นลมอยู่ตรงนั้น? คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?"หลินเซียงรู้สึกปวดหัวจนหัวแทบระเบิด เธอกินยาที่เขายื่นให้ ดื่มน้ำอุ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-12หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 310
หลินเซียงไม่ได้ยินที่เขาพูดเพราะหลับไปแล้วไม่รู้ว่าฝนหยุดตกตั้งแต่เมื่อไหร่เมื่อหลินเซียงตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างแล้ว รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวและไอออกมาเบา ๆ สองครั้ง"ตื่นแล้วเหรอ? หิวรึเปล่า?"ทันใดนั้นก็มีเสียงแหบแห้งดังมาจากด้านข้างหลินเซียงหันไปมอง เห็นฉินโหย่วหานนั่งอยู่บนโซฟา ผมสั้นของเขาดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย ดวงตายังคงมีร่องรอยความเหนื่อยล้าเธอลุกขึ้นนั่ง "พี่หาน คุณไม่ได้นอนทั้งคืนเลยเหรอ?"ฉินโหย่วหานพูดว่า "อืม เฝ้าเธออยู่ทั้งคืน กลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป"พูดจบ เขาก็จ้องมองเธอตรง ๆ ไม่วางตาหลินเซียงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมองเขาด้วยความซาบซึ้ง "พี่หาน ขอบคุณนะ ถ้าคุณเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของฉันก็คงจะดี"ฉินโหย่วหาน "..."ดวงตาเจ้าเล่ห์ของเขาฉายแววผิดหวัง!ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ!ภาพลักษณ์ของเขาในใจเธอ ถึงกลายเป็นแค่พี่ชายที่แสนดีไปได้?แบบนี้จะจีบติดไหม?ฉินโหย่วหานขยี้ผมตัวเองอย่างหัวเสียหลินเซียงเห็นดังนั้น จึงรีบถามว่า "พี่หาน เป็นอะไรคะ?"ฉินโหย่วหานก้มหน้า มือทั้งสองข้างจับผม พูดเสียงอู้อี้ "คันหัวนิดหน่อยน่ะ"หลินเซียงอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-13หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 311
ผู้ชายคนนั้น ควรจะหนีให้ไกลเสียตั้งแต่เนิ่น ๆ จะดีกว่าหลังจากจัดการเรื่องข้างนอกเสร็จแล้ว เขาต้องไปพูดกับหลินเซียงให้ดี พอออกจากบ้านพักหรูมายืนที่ประตู ก็เห็นรถคันนั้นพุ่งชนประตูบ้านเขาอีกครั้งครั้งนี้ประตูบ้านรับแรงกระแทกมหาศาลไม่ไหว พังยับเยิน!รถพุ่งเข้ามาตรงหน้าฉินโหย่วหาน ห่างเพียงแค่สามสิบเซนติเมตรก็จะชนเขาแล้ว!เสียงหวีดร้องโดยรอบดังขึ้นแต่บนใบหน้าหล่อเหลาเย้ายวนของฉินโหย่วหานกลับไม่มีความรู้สึกอะไรเปลี่ยนแปลง“ลู่สือเยี่ยน คุณนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย”ลู่สือเยี่ยนเปิดประตูรถออกมา ลมหนาวพัดโชยมาทั่วตัว เขาเดินมาตรงหน้าฉินโหย่วหาน แล้วถามเสียงเย็นชาว่า “หลินเซียงอยู่ไหน?”ฉินโหย่วหานตอบว่า “ผมไม่รู้”สีหน้าลู่สือเยี่ยนเปลี่ยนไปทันที เดินเข้าไปในบ้านพักหรูแต่ฉินโหย่วหานกลับยื่นมือมาขวางเขาไว้รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าของฉินโหย่วหาน เขาจ้องมองลู่สือเยี่ยนแล้วพูดว่า “คุณลู่ ก่อนหน้านี้ก็ชนประตูบ้านผมพัง ตอนนี้ยังจะบุกรุกบ้านผมอีก คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?”สายตาเย็นชาของลู่สือเยี่ยนจ้องมองใบหน้าของเขา ดวงตาเรียวเล็กฉายแววเย็นยะเยือก “พาหลินเซียงออกมา แล้วเรื่องอื่น ๆ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-14หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 312
หลินเซียงดิ้นรนอย่างแรงแต่เขามีแรงมาก เหมือนจะบิดข้อมือเธอให้หัก!ใบหน้าเธอซีดเผือดเพราะเจ็บปวด!เธอก้มลงกัดแขนเขา!การกระทำของลู่สือเยี่ยนหยุดลง แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอ เขามองเธอขณะที่เธอกำลังกัดเขาอยู่กลิ่นคาวเลือดอบอวลอยู่ในปาก หลินเซียงหมดแรง หายใจหอบหนัก ดวงตาใสกลับแดงก่ำขณะมองเขา “ลู่สือเยี่ยน คุณมาเป็นบ้าอะไรที่นี่? ฉันไม่อยากเจอหน้าคุณ ปล่อยฉัน!”“หลินเซียง ลืมตัวตนของคุณไปแล้วเหรอ?”ลู่สือเยี่ยนออกแรงเล็กน้อย ดึงเธอเข้ามาตรงหน้า มืออีกข้างบีบคอเธอ ดวงตาเรียวเล็กฉายแววเย็นชา“ผมบอกแล้ว ผมไม่ยอมให้คุณเป็นแค่เมียในนามของผมไปตลอดชีวิต ยังไม่หย่ากันแต่กลับไปอยู่บ้านผู้ชายคนอื่น อยากตายหรือไง?”หลินเซียงดิ้นรนอย่างแรงแต่เธอเพิ่งหายไข้ ยังไม่ได้กินอะไรด้วยซ้ำ ร่างกายไม่มีแรงเลยเธอโกรธจนหน้าแดง“ลู่สือเยี่ยน ฉันไม่ใช่จำเลยของคุณ! เรายังไม่หย่ากันก็จริง แต่คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!”เขาน่ะเหรอไม่มีสิทธิ์?ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเยาะ “วันนี้ผมจะทำให้คุณดูว่าผมมีสิทธิ์หรือเปล่า!”เขาอุ้มเธอจนตัวลอยขึ้นจากพื้นอย่างรุนแรง แล้วเดินออกไป“พี่หาน… แค่ก… แค่ก…”ฉินโหย่วหานฟื้นขึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-14หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 313
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยไร้ความปรานีของลู่สือเยี่ยนดังก้องข้างหู เขาบีบกรามเธอ บังคับให้เธอมองตาเขาโดยตรง “เจ็บปวดขนาดนี้ งั้นผมจัดการเขาให้ตายไปเลยดีไหม? คราวนี้คุณจะได้ร้องไห้ให้เต็มที่ไปเลย”หลินเซียงสั่นด้วยความโกรธ “ลู่สือเยี่ยน ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะไปกับคุณแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก?”ลู่สือเยี่ยนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เห็นคุณร้องไห้เพราะเขา ผมก็ยิ่งโมโห บอกมาสิว่าผมจะเอาอะไร?”หลินเซียงหลับตาลง บังคับตัวเองให้สงบ“แบบนี้สิถึงจะดี”เมื่อเห็นว่าเธอหยุดร้องไห้ ลู่สือเยี่ยนก็ยิ้มอย่างพอใจ อุ้มเธอขึ้นแล้วออกจากวิลล่าไปทั้งอย่างนั้นฉินโหย่วหานมองพวกเขาจากไป ดวงตาแดงก่ำ พลางกัดฟันแน่นไม่นานรถพยาบาลก็มาถึง คนรับใช้พยุงเขาขึ้นรถพยาบาลแต่ทันทีที่ขึ้นไป คนรับใช้ก็ได้รับโทรศัพท์ ใบหน้าถึงกับเปลี่ยนสีทันที“คุณชายครับ คนจากตระกูลใหญ่ได้ข่าวมาจากไหนไม่ทราบ ดึงนักลงทุนที่คุณชายติดต่ออยู่ไปแล้วครับ”ฉินโหย่วหานเจ็บไปทั้งตัว เมื่อได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเยาะ “งานไวจริง ๆ”คนรับใช้บอกว่า “คุณชายครับ นั่นเป็นโครงการที่คุณชายพยายามติดต่อมานานแล้ว ไม่รู้ว่าใครใจจืดใจดำถึงได้ทำเรื่องแบบนี้”ฉินโห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-14
บทล่าสุด
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 478
หลินเซียงได้ยินดังนั้นก็ประหลาดใจเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ไม่ต้องแล้วค่ะพี่หาน ฉันกินข้าวเรียบร้อยแล้ว”ฉินโหย่วหานลอกว่า “งั้นไปกินของว่างก็ได้ หลินเซียง ผมดีใจกับคุณจริง ๆ”หลินเซียงกล่าวว่า “งั้นก็รอให้ทุกคนมีเวลาก่อน แล้วเราค่อยไปกินข้าวด้วยกันเถอะค่ะ”นั่นหมายความว่า เธอจะไม่กินข้าวกับฉินโหย่วหานตามลำพังฉินโหย่วหานเงียบไปชั่วขณะครู่ใหญ่จึงพูดว่า “หลินเซียง คุณไม่จำเป็นต้องปฏิเสธความหวังดีของคนอื่นอย่างเด็ดขาด ทุกอย่างควรจะเผื่อลู่ทางไว้บ้าง”ใจของหลินเซียงรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย พูดไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไร เธอยิ้มรับ “พี่หาน ฉันรู้ค่ะ”ฉินโหย่วหาน “อืม ถ้าอยากผ่อนคลายก็ไปที่บาร์ของผมได้ เหล้าที่นั่นคุณดื่มได้ไม่อั้น”หลินเซียง “ได้ค่ะ ไว้ฉันจะไปกับซ่งซ่ง แล้วดื่มเหล้าของคุณให้หมดบาร์!”ฉินโหย่วหาน “ยินดีเลย”ทั้งสองคนคุยกันสักพัก แล้ววางสายหลินเซียงนั่งอยู่บนโซฟา มองเพดานที่สวยงาม รู้สึกอยากดื่มขึ้นมาจริง ๆแต่ซ่งซ่งยุ่งกลับมากเธอเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วถึงกับอึ้งไปเห็นว่าในตู้เย็นเต็มไปด้วยวัตถุดิบสดใหม่ เป็นของที่เธอชอบทั้งนั้น มือที่จับขอบประตูตู้เย็นของเธอกำแน่นขึ้นค
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 477
ไฟถนนสว่างไสว ส่องสว่างครึ่งใบหน้าของลู่สือเยี่ยน คิ้วและดวงตาที่ลึกซึ้งของเขาถูกบดบังด้วยความมืดในรถ ทำให้มองไม่เห็นสีหน้าของเขาในตอนนี้เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “งั้นคืนนี้คุณมีที่อยู่ไหม?”หลินเซียงตอบ “ฉันไปหาซ่งซ่งก็ได้ หรือไปพักโรงแรมก็ได้ เมืองอวิ๋นเฉิงออกจะใหญ่ขนาดนี้ แล้วฉันก็รวยขนาดนี้ จะไม่มีที่อยู่ได้ยังไง”“เหอะ!”ไม่รู้ว่าประโยคไหนทำให้ลู่สือเยี่ยนหัวเราะ เขาหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “เฟิงหลินหย่วนโอนกลับเป็นชื่อของคุณแล้ว คืนนี้คุณกลับไปที่นั่นก็ได้”หลินเซียงประหลาดใจ “ทำเรื่องเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?”ลู่สือเยี่ยน “ผมยังใจดีพาคุณไปส่งได้ด้วยนะ”หลินเซียง “ไม่ต้อง”พูดจบเธอก็หันหลังเดินจากไปลู่สือเยี่ยนพูดตามหลังเธอ “เราหย่ากันแล้ว กลัวว่าผมจะจับคุณกินเหรอ?”หลินเซียงไม่หันกลับมา “เราไม่มีความสัมพันธ์กันแล้ว ควรรักษาระยะห่างไว้บ้าง อย่าให้คนเข้าใจผิด แล้วมาโทษฉัน สร้างความเดือดร้อนให้ฉันอีก”ลู่สือเยี่ยนไม่พูดอะไรอีก ดวงตาที่มืดมนจ้องมองแผ่นหลังที่ผอมบางของเธอ จนกระทั่งเธอขึ้นรถกระจกรถของเขาค่อย ๆ เลื่อนขึ้น สีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาฟู่จิ่น
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 476
เซี่ยหว่านถือกล่องข้าวเดินเข้าไปในห้องทำงานซ่งจั่วเห็นดังนั้น รีบพูดว่า “คุณเซี่ย ข้างในมีแขกอยู่ คุณรอสักครู่แล้วค่อยเข้าไปดีไหมครับ?”เซี่ยหว่านมองเขา สีหน้าของเขาดูมีพิรุธเล็กน้อย แววตาของเธอฉายประกายบางอย่างก่อนพูดขึ้น “เที่ยงแล้ว จะมีแขกที่ไหนอีก?”พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปในห้องทำงานทันทีซ่งจั่วมองดูแผ่นหลังของเธอพลางขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้ขัดขวางเซี่ยหว่านผลักประตูห้องทำงานเข้าไป เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ลู่สือเยี่ยน กำลังก้มลงพูดอะไรบางอย่างกับเขา ท่าทางของทั้งสองคนดูสนิทสนมกันมากเซี่ยหว่านเห็นภาพนั้น ดวงตาของเธอก็ลุกวาวไปด้วยความโกรธทันที!“สือเยี่ยน ใครน่ะ?”ลู่สือเยี่ยนสีหน้าเปลี่ยนไป เหลือบมองเซี่ยหว่าน “ทำไมไม่เคาะประตู?”เซี่ยหว่านกำกล่องข้าวแน่น เดินเข้าไปอีกสองก้าวแล้วพูดว่า “สือเยี่ยน อย่าลืมเรื่องที่คุณย่าพูดนะ”ลู่สือเยี่ยนหันไปมองผู้หญิงคนนั้น และบอกว่า “นั่งรอก่อน”เจียงอินอินมองเซี่ยหว่าน รู้สึกได้ถึงความเป็นศัตรูของเซี่ยหว่านที่มีต่อตัวเอง เธอเลิกคิ้วเล็กน้อยเธอรู้จักเซี่ยหว่านก่อนหน้านี้ลู่สือเยี่ยนเคยจะหย่ากับหลินเซียงเพื่อเซี่ยหว่านที่แท้เป็
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 475
ใครบ้างโตขึ้นมาได้โดยไม่ต้องเอาบางอย่างเข้าแลก?คุณย่าลู่มองเขาด้วยสายตาแปลกประหลาด ครู่ใหญ่จึงถอนหายใจเบาๆ “ก็ได้ ฉันไม่บังคับให้เธอกับหว่านหว่านแต่งงานกันทันทีหรอก แต่สถานะว่าที่คู่หมั้นของหลานกับเธอนั้นเปลี่ยนไม่ได้ แล้วฉันก็ยอมรับแค่เธอคนเดียวเท่านั้นเป็นหลานสะใภ้”ลู่สือเยี่ยน “สะใภ้ของหลานคนไหน?”คุณย่าลู่ขมวดคิ้ว “ตอนนี้ฉันมีหลานชายแค่เธอคนเดียว!”ลู่สือเยี่ยน “งั้น ถ้าตระกูลลู่มีหลานชายเพิ่มอีกคน เธอก็ไม่ต้องแต่งงานกับผมแล้วใช่ไหมครับ?”“แก!”คุณย่าลู่โกรธจนตัวสั่น เครื่องตรวจจับการเต้นของหัวใจเริ่มส่งเสียงดัง สีหน้ายิ่งซีดลงไปเรื่อย ๆลู่สือเยี่ยนลุกขึ้นยืน “จากนี้ไปงานผมจะยุ่งมาก จะไม่มาทำให้คุณย่าปวดหัวอีก พูดตามตรงแล้ว ตอนที่คุณย่าสติเลอะเลือนเพ้อเจ้อยังน่ารักซะกว่า”พูดจบก็ไม่มองสีหน้าของคุณย่าลู่ เดินจากไปทันทีหมอและพยาบาลวิ่งเข้ามาเป็นกลุ่ม ตรวจสอบอาการของคุณย่าลู่ ช่วยปรับความดันโลหิตให้เธอตอนที่เซี่ยหว่านเข้ามา เห็นคุณย่าลู่หน้าซีด กำลังหายใจหอบ“คุณย่าลู่ เป็นไปคะ?”เธอปรี่เข้าไป วางมือทาบอกของคุณย่าลู่ ถามด้วยความเป็นห่วงคุณย่าลู่เห็นเธอเข้ามาก็คว้ามื
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 474
ซ่งซ่ง “สบายใจได้เลย ไอ้บ้านั่นแกล้งฉันไม่ลงหรอก พอฉันเบื่อก็จะถีบหัวส่งเอง”หลินเซียงรู้สึกไม่ค่อยดีกลัวที่สุดคือซ่งซ่งจะเล่นจนพลาด ทำให้ฟู่จิ่นซิ่วน้อยใจ เขาอาจจะเลวร้ายกว่าลู่สือเยี่ยนเสียอีกหลินเซียงบอกความกังวลของเธอ “ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะ”ซ่งซ่ง “ได้ ๆ รู้แล้ว”หลินเซียง “งั้นฉันไม่รบกวนเวลาทำงานแล้ว ไปก่อนนะ บาย”“จุ๊บ จุ๊บ”…หลินเซียงกลับไปที่สตูดิโอโดยตรงสภาพจิตใจของเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงสวี่ซิงเย่เป็นคนแรกที่สังเกตเห็น จึงถามด้วยรอยยิ้มว่า “เรื่องอะไรทำให้คุณมีความสุขขนาดนี้ครับ?”หลินเซียงประหลาดใจ “เห็นได้ชัดขนาดนั้นเลยเหรอ?”สวี่ซิงเย่พยักหน้า “ชัดแจ๋วเลย ก่อนหน้านี้คุณทำงานไม่เคยยิ้ม วันนี้ยิ้มตลอดเวลา”หลินเซียงลูบหน้า แล้วพูดว่า “อืม ปิดการขายได้น่ะ เซ็นสัญญาเสร็จเรียบร้อย ใกล้จะรวยแล้ว ก็เลยมีความสุข”สวี่ซิงเย่ “งั้นก็ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ”“ขอบคุณ”หลินเซียงยิ้มเล็กน้อย แล้วหันไปเปิดคอมพิวเตอร์เธอมองไปรอบ ๆ ออฟฟิศ พบว่าวันนี้ซืออวี่ไม่ได้มา แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจ แล้วเริ่มทำงานทันทีที่โรงพยาบาลลู่สือเยี่ยนโยนใบหย่าลงตรงหน้าคุณย่าลู่ ดึ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 473
หลินเซียงรู้สึกสงสัยเล็กน้อย “ทำไมจดล็อบบี้ไม่ได้เหรอคะ?”เจ้าหน้าที่กล่าวว่า “คุณผู้หญิง วันนี้ที่ล็อบบี้คนเยอะ เชิญทั้งสองท่านไปชั้นบนดีกว่า”หลินเซียงเหลือบมองไปที่เคาน์เตอร์รับเรื่องหย่า เห็นว่าคนแน่นจริง ๆอย่างนี้นี่เอง สมัยนี้การแต่งงานส่วนใหญ่คงไปกันไม่รอดสินะ?เธอไม่คิดอะไรมาก รีบตามเจ้าหน้าที่ขึ้นไปชั้นบนในห้องทำงานของนายทะเบียน ทั้งสองคนกรอกเอกสารเพิ่มเติม แล้วก็เข้าสู่เรื่องการแบ่งทรัพย์สินลู่สือเยี่ยนหยิบสัญญาฉบับหนึ่งให้เธอ “นี่คือค่าชดเชยให้คุณ”หลินเซียงรับมาดู พอเห็นชื่อบางชื่อ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างบ้านที่เฟิงหลินหย่วน เขากลับยกให้เธอบ้านหลังนั้นเธอขายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?เขาซื้อคืนมาเมื่อไหร่?หรือว่าเป็นอีกหลังหนึ่ง?นั่นเป็นบ้านหลังใหญ่หลังแรกที่เขาให้เธอ มีความทรงจำดี ๆ เธอยังคงชอบมันอยู่เธอมองลงไปด้านล่าง ยังมีค่าชดเชยการหย่าอีกห้าสิบล้านเยี่ยมไปเลย เธอกลายเป็นมหาเศรษฐีแล้วลู่สือเยี่ยนจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง “มีอะไรสงสัยไหม?”หลินเซียงส่ายหัว “ไม่มีค่ะ”จากนั้นก็ถึงขั้นตอนการเซ็นชื่อไม่นาน นายทะเบียนก็มอบใบหย่าให้ทั้งสองคนแต่ลู่สือเยี่ยนไม
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 472
หลินเซียงกลับไปที่สตูดิโอสวี่ซิงเย่เห็นสีหน้าที่ผิดปกติของเธอ จึงถามว่า “หลินเซียง คุณไม่สบายหรือเปล่าครับ?”หลินเซียงส่ายหัว “เปล่า อาจจะแค่พักผ่อนไม่เพียงพอ”สวี่ซิงเย่กังวลเล็กน้อย “ยังมีอะไรที่ยังทำไม่เสร็จอยู่ไหมครับ? ให้ผมช่วยก็ได้ ผมจะช่วยคุณเอง”หลินเซียง “ไม่มีแล้ว ขอบคุณมาก”สวี่ซิงเย่ยังอยากจะพูดอะไรอีก ซืออวี่ก็เดินเข้ามา “เสี่ยวสวี่ ออกไปข้างนอกกับฉันหน่อย!”สวี่ซิงเย่พยักหน้า “ได้ครับ”ช่วงนี้ ซืออวี่มักจะพาสวี่ซิงเย่ออกไปข้างนอก เขามีความสามารถ แถมยังดื่มเหล้าเก่ง ถนัดการเข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ทางธุรกิจมากมาย ด้วยความสามารถของเขาทำให้ดึงดูดทรัพยากรได้มาก ตอนนี้เริ่มทำแบบร่างโครงการด้วยตัวเองแล้วหลินเซียงมองตามพวกเขาออกไป ในใจเกิดความสงสัยเล็กน้อยช่วงนี้งานเลี้ยงเยอะเกินไปหรือเปล่า?ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลยสวี่ซินหรานพูดขึ้นมาทันที “หึ ก่อนหน้านี้บอสมักจะพาเธอออกไป ให้ความสำคัญกับเธอมาก ตอนนี้เป็นไงล่ะ ดูเหมือนความสามารถของสวี่ซิงเย่จะโดดเด่นกว่าเธอนะ”หลินเซียง “งั้นเธอมีดีอะไรบ้างล่ะ?”สวี่ซินหรานอึ้ง ไม่คิดว่าเธอจะโต้กลับหลินเซียงมองเธออย่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 471
คุณย่าลู่ขู่จะตาย! สีหน้าของลู่สือเยี่ยนเปลี่ยนไปทันทีเซี่ยหว่านรีบเข้าไป พร้อมกับร้องไห้พูดว่า “คุณย่าลู่ค่ะ อย่าพูดอย่างนั้นเลย ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าสุขภาพของคุณแล้วค่ะ เราไปตรวจกันก่อนดีไหมคะ?”คุณย่าลู่มองเธอด้วยความปลื้มปิติ “หว่านหว่าน เธอนี่เป็นเด็กดีจริง ๆ ตระกูลลู่เป็นหนี้เธอมากเกินไปแล้ว ถ้าฉันไม่ทำอะไรสักอย่าง สู้ตายไปยังไม่เจ็บช้ำเท่า”เซี่ยหว่านร้องไห้จนพูดไม่ออก!สถานการณ์ตึงเครียดขึ้นมาทันทีลู่สือเยี่ยนไม่ยอม คุณย่าลู่ก็ยิ่งหน้าซีดลงเรื่อย ๆ เธอจับจ้องราวกับจะคาดคั้นรอการตัดสินใจของเขาหลินเซียงเดินเข้าไป มองลู่สือเยี่ยนแล้วพูดว่า “เราไปหย่ากันก่อนเถอะ สุขภาพของย่าสำคัญกว่า”คุณย่าลู่มองลู่สือเยี่ยนด้วยความกระวนกระวายลู่สือเยี่ยนหันไปมองหลินเซียงอย่างรวดเร็ว กระตุกมุมปาก “ผลลัพธ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ คุณคงพอใจแล้วใช่ไหม?”หลินเซียงเม้มริมฝีปาก พูดว่า “แต่สุขภาพของย่าสำคัญกว่า”ลู่สือเยี่ยนพยักหน้า “ได้ หย่าก็หย่า”คุณย่าลู่ก็โล่งใจขึ้นมาทันที นอนลงบนเตียงแล้วหลับไปหมอและพยาบาลพาคุณย่าลู่ไปห้องตรวจเซี่ยหว่านเช็ดน้ำตาบนใบหน้า มองลู่สือเยี่ยนแล้วพูดว่า “สือเยี่
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ บทที่ 470
คุณย่าลู่ “จะมีใครทำร้ายเธอได้ยังไง? นั่นเป็นแค่การคาดเดาของเธอเท่านั้น”“เหอะ!”ลู่สือเยี่ยนหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดต่อ “คุณย่าครับ คนคนหนึ่งที่เพิ่งฟื้นขึ้นมาแต่ความจำเสื่อม จะไปอยู่บนถนนได้ยังไง? คนดูแลที่บ้านเราล่ะ? หายหัวไปไหนหมด?”คุณย่าลู่เงียบไปลู่สือเยี่ยนพูดต่อ “ตอนนั้นเธอเป็นคนที่ช่วยผม พาผมกลับบ้าน ถ้าไม่ใช่เธอ วันนี้ย่าก็คงไม่ได้เจอหน้าผมแล้ว”คุณย่าลู่มองหลินเซียง แล้วพูดขึ้นมาทันทีว่า “ความจริงเป็นแค่เรื่องบังเอิญหรือเปล่า ตอนนี้ยังสรุปไม่ได้ ถ้าเกิดเธอรู้ตัวตนของหลานตั้งแต่แรกล่ะ?”“ฉันไม่รู้ค่ะ”หลินเซียงรู้สึกว่าเธอควรจะพูดอะไรสักอย่างเธอมองคุณย่าลู่อย่างสงบ “คุณย่าคะ ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณย่าถึงได้เกลียดฉันขนาดนี้ แต่เมื่อก่อนย่าไม่ใช่แบบนี้ แถมยังชอบฉันมาก ถึงกับบอกเขาว่า ถ้าเขาทำร้ายฉัน คุณย่าจะช่วยฉันตีเขา ฉันยังจำคำพูดพวกนั้นได้อยู่เลย”เธอหายใจออกเบา ๆ แล้วพูดต่อ “แต่แน่นอนค่ะ คุณย่าจำไม่ได้ งั้นก็ไม่สำคัญแล้ว ฉันไม่รู้จักตัวตนของเขาตั้งแต่แรก จนกระทั่งเขาได้ความทรงจำกลับมา แล้วมาเปิดตัวในที่ที่ฉันทำงานอยู่ ฉันถึงได้รู้จักตัวตนของเขา”คุณย่าลู่เงียบไป ใบหน้
