บทที่ 301

เซี่ยหว่านเหลือบมองหลินเซียงเล็กน้อย

แต่อวิ๋นหลานทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น พูดว่า “ไปกันเถอะ ไปทานข้าวกัน”

ตลอดเวลา หลินเซียงเอาแต่นิ่งเงียบ

เธอมองเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างเฉยชา อวิ๋นหลานสามารถกลายมาเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลลู่ได้ แสดงว่าเธอไม่ใช่คนไร้สมองหรือเล่ห์เหลี่ยม

ฉากเมื่อครู่หมายความว่าอย่างไรกันแน่?

เธอพยายามยุแยงความสัมพันธ์ของเธอกับลู่สือเยี่ยน หรือพยายามทำให้เธออิจฉาเซี่ยหว่าน?

ใจเธออดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเล็กน้อย

ทันใดนั้น ลู่สือเยี่ยนก็เดินลงมาจากชั้นบน เมื่อเห็นสีหน้าของเธอ ดวงตาของเขาก็ดูอ่อนลง เดินเข้ามาถามว่า “เป็นอะไรไป?”

หลินเซียงมองเขา และพูดว่า “ไม่มีอะไร ไปทานข้าวกันเถอะ”

พูดจบ เธอก็ตั้งท่าจะเดินไป แต่ข้อมือของเธอถูกเขาจับไว้

เธอเหลือบมองเขาด้วยความสงสัย

คิ้วของลู่สือเยี่ยนขมวดเข้าหากัน พูดว่า “หลินเซียง ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็บอกผมได้ ลำพังคุณแก้ปัญหาเองไม่ได้หรอก”

สีหน้าของหลินเซียงซีดลงเล็กน้อย มองเขาตรงๆ “เรื่องที่เกิดขึ้นกับฉัน ล้วนเกิดจากคุณทั้งนั้น ฉันแก้ปัญหาเองไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละ เพราะงั้นเราหย่ากันเถอะ ตัดความสัมพันธ์กับคุณซะ เรื่องยุ่งยากเหล่านั้นก็จะไม่