Share

สองรัก

last update Terakhir Diperbarui: 2024-12-27 17:13:20

ฟู่อ๋องยิ้มเมื่อคิดถึงคุณหนูจิงเชียวของอี้เหลียว เงยหน้าขึ้นช้าๆ

ภาพตรงหน้า คือหญิงงามอ้อนแอ้นเอวบาง ในอาภรณ์สีดำขลิบแดงสวยสง่าและอ่อนหวานปนเปกันไปใบหน้างดงามจนเขาถึงกับตกตะลึง ใบหน้างดงามที่ไม่ได้แต่งเต็มถึงกระนั้นริมฝีปากสีชมพูอวบอิ่มน่าสัมผัส กลืนน้ำลายลงคอเมื่อเผลอจินตนาการไปถึงริมฝีปากอวบอิ่มนั้นยามสัมผัสจะนุ่มเพียงใดหวานหอมเพียงใด ส่ายหัวไปมาไล่ความคิดของตัวเขาที่เตลิดไปไกลแค่เพียงพบหน้าหญิงนางนี้ ผมยาวสลวยเรียบไว้จนตึงในมือกลับมีกระบี่ราวกับจอมยุทธ์ เขาอดที่จะยิ้มมุมปากกลับท่าทีห้าวหาญที่ขัดตากับใบหน้างามนั้นเสียไม่ได้

หันไปหยิบกระบี่ไม้ พุ่งตัวออกจากห้องรับรองวาดกระบี่ไม้เข้าใส่ จิงเชียวแบบต้องการท้าประลอง

“เคร้งงงง”

จิงเชียวพลิกตัวตวัดกระบี่ออกจากฝักเข้าขวางกระบี่ไม้ของฟู่อ๋องไว้เต็มกำลัง ฟู่อ๋องยิ้มนางมิใช่แค่ระวังตัวแต่กลับรับมือได้ราวกับผ่านการฝึกปรือมาอย่างดี ฟู่อ๋องจ้องใบหน้างามยิ้มๆ จิงเชียวกำกระบี่ไว้ในมือไม่ยอมลดกระบี่ลงแต่ภายในใจยามนี้ใจของจิงเชียวอยู่ที่ตาตุ่มไปเสียแล้ว เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ไม่ได้เห็นมานานแสนนานครั้งสุดท้ายที่เห็นคือเมื่อจิงเชียวอายุได้ เก้าปี

อี้เหลี
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   ช่างเขา

    "ข้าไม่ใส่ใจ อภัยให้ท่านอ๋องของเจ้าก็ได้อี้เหลียว แต่นั่นใช่ข้าจะเชื่อเรื่องที่เจ้าพูดมาหรอกนะ แต่ข้าสงสารชายาเอกของท่านอ๋องที่หายไปต่างหาก นางคงจะตกระกำลำบาก และสามีอย่างฟู่อ๋องก็ไม่คิดติดตามถามถึง"อี้เหลียวขมวดคิ้ว เมื่อเห็นท่าทีขึงขังของจิงเชียวจิงเชียว ก้าวเดินออกจากตรงนั้นวังจิ้งจอกกัวหลงหลงในอาภรณ์สีขาวสะอาดตา ร่างสูงกลับมีพวงหางสีขาวสะอาดคล้ายดังปุยนุ่นถึงเก้าหางรางเลือนด้วยมนตร์ลวงตา ยืนกอดอกผึ่งผายมองลอดทางช่องหน้าต่างท่าทางครุ่นคิด"องค์ชาย ลู่เย่วส่งคุณหนูจิงเชียวถึงบ้านแล้ว"คิ้วคมเลิกสูง"นางสงสัยละครที่เราแสดงกันหรือไม่”ยิ้มเมื่อได้คิดถึงจิงเชียว“ไม่ขอรับ คุณหนูมีความมุ่งมั่นที่จะทำให้อาจารย์ภาคภูมิใจ”กัวหลงหลงอมยิ้ม“ข้าจะไปพบนางอีกครั้ง เร็วๆนี้”“องค์ชาย จะไปอีกแล้วหรือฝ่าบาทเพิ่งจะ มีบัญชาให้องค์ชายกลับเข้าวัง”“ข้าก็มาแล้วนี่ ข้ามาแบบนี้อดห่วงศิษย์ข้าไม่ได้แค่เพียงแวะไปช่วยนางให้สมดังใจ จึงหมดห่วง”ลู่เย่วถอนหายใจ“องค์ชายจะทำแบบนี้ไม่ได้ก่อนหน้านั้นองค์ชายบอกกับลู่เย่วว่าแค่นางพร้อมก็จะกลับมาวังจิ้งจอกแต่นี่นางไปแล้วองค์ชายยังจะกลับไปพบนางอีกครั้ง ทั้งที่เราเล่

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-30
  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   ชายา3

    อี้เหลียวจ้องใบหน้าของจิงเชียวตามสั่ง จิงเชียวนั่งลงกับเก้าอี้ ยื่นหน้ากับตากลมโตให้อี้เหลียวจ้องมองไม่ขยับตัวอี้เหลียว จ้องมองใบหน้างดงามนิ่งมองไล่มาตั้งแต่ร่างบางอ้อนแอ้น ริมฝีปากสีชมพูแก้มใส และสุดท้ายหยุดที่ดวงตากลมโต“คะคะคุณหนู”“เห็น…อะ….ไร”อี้เหลียวยกมือขึ้นปิดปากกลัวว่าจะส่งเสียงร้องด้วยความตื่นเต้นและดีใจ“อี้เหลียวบอกข้าว่าเจ้าเห็นอะไร”“เป็นไปไม่ได้เจ้าค่ะเป็นไปไม่ได้อี้เหลียวเห็นชัดๆ ว่าคุณหนูจิงเชียว….. คุณหนูไม่ได้กระโดดลงไปที่หุบเขาปราบเซียนหรอกหรือ ไม่จริงเป็นไปไม่ได้ไม่มีทางที่คุณหนูจิงเชียว คือคุณหนูอิงเอ่อร์”“อี้เหลียว เจ้ามองให้ดีดี”อี้เหลียวจ้องใบหน้างามตาไม่กะพริบจะปฏิเสธได้อย่างไรว่านี่คือจิงเชียว หากจะมีใครสักคนที่จำจิงเชียวได้นั่นก็ควรจะเป็นอี้เหลียวเดินถอยห่างออกจากจิงเชียว อย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เห็น“อี้เหลียวของขวัญแต่งงานจากฝ่าบาท ที่เป็นแหวนหยกแดงกับกวานสวมศีรษะทำจากทองและทับทิม ที่ข้าให้เจ้าเอากลับมาซ่อนไว้ที่ห้องนอนของข้าที่บ้านฉินไม่ให้น้องรองจิงชินได้เห็นมันกลัวว่าน้องจะเสียใจ ของสองสิ่งนั้นยังอยู่ไหม”อี้เหลียวปล่อยหยาดน้ำตาไหลริน พุ่งตัวเข

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-30
  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   ใครอยากเป็น

    “เจ้าโง่ ฮ่องเต้ มีสนมสามพันนางหกตำหนัก ข้าเป็นไท่จือก็ควรจะสั่งสมไว้ก่อนที่จะนั่งบัลลังก์ สายเลือดมังกรก็ควรจะให้แผ่ไปให้ไพศาล”“โครมมมมมม”เสียงบางอย่างกระแทกเกี้ยวอย่างจัง“คุ้มกันไท่จือๆ”องครักษ์ต่างรายล้อมเกี้ยวไว้ อู้ตี้เปิดหน้าต่างชะโงกหน้ามาด้านนอก“ใต้เท้าอภัยด้วย ลูกชายของข้า เป็นเด็กไม่สมประกอบ หญิงนางหนึ่งกอดร่างของเด็กวัยสิบห้าที่ริมฝีปากบิดเบี้ยวถือก้อนหินในมือซ้ายก้อนหินที่มือขวาตกอยู่บนพื้นเมื่อถูกขว้างเขาใส่เกี้ยวพระที่นั่ง“ประหาร จะสมประกอบหรือไม่เจ้าปล่อยลูกเจ้ามาทำไมกัน” องครักษ์หันมองหน้ากัน อู้ตี้กระโดดลงจากเกี้ยว ชักกระบี่จากมือขององครักษ์ เงื้อขึ้นสุดแรง“ไท่จือโปรดอภัย”จิงเชียวและอี้เหลียวที่มายังตลาดเช่นกันและเห็นคนกำลังรายล้อมเหมือนกำลังเกิดอะไรบางอย่างขึ้นและเห็นว่าป้าหยูแม่ครัวของบ้านฉินกับเสี่ยวจือเด็กชายไม่สมประกอบกำลังยืนตัวสั่นต่อหน้าไท่จืออู้ตี้ จิงเชียวเข้าไปขวางคมกระบี่ไว้อู้ตี้อ้าปากค้าง จ้องมองใบหน้างดงามของจิงเชียวตาไม่กะพริบ หัวใจหล่นลงไปที่ตาตุ่ม มือไม้อ่อนแรงปล่อยกระบี่คมตกลงข้างกาย“เคร้งงงง”“ไท่จือได้โปรดเมตตา ท่านป้าหยูเสี่ยวจือคุกเข่

    Terakhir Diperbarui : 2024-12-30
  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   งูตัวนั้น

    “ใครกันอยากจะเป็นชายาสามของเขากัน” อี้เหลียวยิ้ม“เอก่อนหน้านั้นใครน้าที่ดีใจที่จะได้เป็นชายาเอกของท่านอ๋อง” จิงเชียวใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย“ก็ตอนนั้นข้า ข้า”อึกอักหาคำตอบไม่ได้“ท่านอ๋องเองก็ดีกับคุณหนูนี่เจ้าค่ะ แม้ตอนนี้จะไม่ใช่คุณหนูจิงเชียวท่านอ๋องก็ยอมก้าวขามาปกป้องยอมบาดหมางกับไท่จือ”“นั่นเพราะเขาเห็นว่าข้าคือหญิงงามต่างหาก เขาเห็นว่าข้าคือหญิงงามเลยต้องการที่จะบอกกับใครต่อใครว่ารู้จักกับข้าก่อนใครรวมทั้งไท่จือ”“คุณหนูขาท่านอ๋องไม่แน่ว่าจะมองออกว่าคุณหนู คือคุณหนูจิงเชียว”“ช่างเขาสิเจ้าได้ยินเขาพูดไหม …ชายาเอกข้าหายไปตั้งสามเดือนแล้ว เขานับวันคืนเพียงนั้นเชียวหรือเขาพะวงว่าข้าไม่อยู่เพียงนั้นเชียวหรือจึงนับวันคืนแต่สุดท้ายก็อยากจะแต่งชายาสาม”อี้เหลียวอดขำเสียไม่ได้ ไหน้ำส้มของคุณหนูแตกทว่าเป็นการหึงหวงตัวเอง จิงเชียวหึงหวงคุณหนูจิงเชียวที่ผอมกว่างดงามกว่า“แต่คุณหนูก็คือชายาเอกนะเจ้าค่ะ หากความจริงปรากฏคุณหนูก็คือชายาเอกอยู่ดีถึงจะต้องแต่งกับท่านอ๋องในตำแหน่งชายาสามก็ตาม”“นั่นสิ ข้าไม่อยากเป็นชายาสามอย่างไรเล่า ข้าจะว่าเห็นแก่ตัวก็ใช่เพราะข้าอยากเป็นชายาเอกหากไม่ใ

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-01
  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   เจ้างูตัวดี

    “ตำแหน่งหวังตี้ เป็นรองเพียงฮ่องเต้เพียงคนเดียว ข้าคงร่วมยินดีด้วยหากว่าท่านอาไม่ทำชายาอ้วนหายไป ป่านนี้คงได้เป็นหวังไปแล้วหากจะให้ตำแหน่งนี้เป็นของท่านอาข้าเห็นควรว่า หาศพหญิงอ้วนที่ไหนสักคนมาแทนศพของ ชายาอ้วนคนนั้น คนอย่างท่านอาทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”คราวนี้เป็นฟู่อ๋องที่กัดฟันแน่น อู้ตี้หัวเราะร่าเอามือไพล่หลังก้าวเดินจากไป“กลับจวนเสียพร้อมกัน ผ้าที่เจ้าจะใช้ไว้มาเลือกในคราวต่อไป” จิงชินก้มหน้า“จิงชินตั้งใจแวะไป ที่บ้านฉินสอบถามสารทุกข์สุกดิบท่านพ่อกับท่านแม่”หาทางที่จะอยู่ต่อรู้ดีว่าอู้ตี้ไปรอที่นัดหมายก่อนแล้ว“ดีเลย ข้าก็คิดว่าจะไปที่บ้านฉินเจ้ายังไม่รู้สินะ หลานสาวของท่านลุงฉินอิงเอ่อร์นางมาพำนักที่บ้านฉินรอการคัดตัวนางใน ข้าอยากให้เจ้าพบนาง”พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยทว่าแกว่งๆ ในตอนท้าย“เอ่อเอ่อ ท่านอ๋อง ไปก่อนดีไหม จิงชินเลือกผ้าไม่เกินหนึ่งชั่วยามท่านอ๋องจะได้มีเวลาคุยเรื่องในราชสำนักกับท่านพ่อ”หาทางจนได้ เรื่องรักอยู่ในหัวใจแต่ความกระหายในความใคร่นั้นไม่อาจปฏิเสธว่าไม่สำคัญบ้านฉิน“คุณหนูเจ้าขา อี้เหลียวเตรียมน้ำร้อนไว้พร้อมแล้วมาอาบเสียก่อนเจ้าค่ะอี้เหลียวจะไปยกอาหารวา

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-01
  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   เจ้างูลามกตัวนั้น

    งูตัวน้อยอ้วนพีเลื้อยขึ้นมาจากน้ำอุ่น รีบหาที่ซ่อนตัว"เจ้าก็แค่ได้อุ้มนาง เจ้าอ๋องหน้าเฉย ส่วนข้าได้แช่น้ำอุ่นกับร่างเปลือยเปล่าของนาง ได้เห็นทรวดทรงองค์เอวงดงามของนาง" กัวหลงหลงในร่างงูน้อยถอนหายใจยาว จะบอกว่าได้เห็นร่างเปลือยเปล่าก็ไม่ถูก เขาใช้มนตร์บังตากลายร่างเป็นงู เลื้อยเข้ามารอจิงเชียวในห้องทว่ากลับคิดขึ้นได้ว่าจิงเชียวกลัวงู จึงเลื้อยขึ้นไปบนขื่อไม้ แต่ก็นั่นแหละดันหลบไปในห้องน้ำที่นางมาแช่น้ำอุ่นพอดี พอนางปลดอาภรณ์เผยร่างเปลือยเปล่าเขาแม้อยากจะมอง กลับหลับตาปี๋ไม่กล้ามองให้ใจสั่น กัวหลงหลงเอ๊ยกัวหลงหลวยังกล้าอวดอ้างว่าเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่านาง บำเพ็ญเพียรมา3500ปีไม่เคยเข้าใกล้นางจิ้งจอกนางไหน เรื่องที่บุรุษควรกระทำก็ไม่เคยได้ลอง ครั้นพอนางแช่น้ำอุ่นกลับใจสั่นท่องมนตร์บังตาผิดถูกร่วงลงจากขื่อตกลงไปในน้ำ ดีที่จิงเชียวหลับตา แต่ก็ไม่วายพยายามว่ายน้ำขึ้นมาสูดอากาศหายใจได้ทัน ดีที่ไม่จมน้ำตาย"ทะทะท่านอ๋อง คะคะคุณหนู"เสียงอี้เหลียวที่ยกอาหารว่างเข้ามาพบอ๋องหน้าเฉยกับจิงเชียวแนบชิดกันเจ้าอ๋องหน้าเฉยนั่นยังอุ้มจิงเชียวให้ใจเขาเจ็บแปลบจะอุ้มนางทำไมเขาก็แค่งูกินปลาไร้พิษสง รอ

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-01
  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   อืมมม

    จิงชินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆไม่ได้มีความเคารพต่อใต้เท้าฉินเพราะคิดว่าถือไพ่เหนือกว่าและฉินเกอกับฮูหยินเป็นลูกไก่ในกำมือ"ข้าเคยมีลูกสาวสองคน ที่หวังว่าพวกนาง จะมีครอบครัวมีสามีที่รักและมีอนาคตที่ดี และที่สำคัญแค่เพียงพวกนางเห็นข้าเป็นพ่อ….ข้าก็พอใจแล้วแต่ข้าไร้วาสนาที่จะเห็นอย่างที่อยากเห็น ลูกคนหนึ่งหายไปไร้ร่องรอย อีกคน ….ข้าไม่อาจหวัง จึงคิดว่ากับลูกข้าผิดหวังกับหลานลูกของพี่สาวจึงควรส่งเสริมหวังว่านางหากได้ดีจะไม่ลืมอาคนนี้"จิงชินยิ้มมุมปาก"ท่านพี่"ฮูหยินจิงหรานเอื้อมมือตบที่หลังมือใต้เท้าฉินที่พร่ำพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยแทบจะกลั่นเป็นหยาดน้ำตา จิงเชียวก้มหน้ากัดริมฝีปากไว้แน่น อยากจะบอกความจริงในทันทีว่าแท้จริงแล้วอิงเอ่อร์ก็คือจิงเชียวด้วยทนเห็นใต้เท้าฉินที่เศร้าโศกจนน่าสงสาร"ท่านพ่อลูกตั้งใจมาเยี่ยมท่านพ่อยังโกรธลูกอยู่อีกหรือ เรื่องที่ลูกไม่ดูแลพี่สาวจนนางหายไป"จิงชินรีบออกตัว ฉินเกอยิ้มมุมปากภายในใจขมขื่นยิ่งนัก"จิงชิน เจ้าไม่ควรจะเอ่ยถึงจิงเชียวให้ท่านพ่อเจ้ายิ่งเจ็บปวดใจ"ฟู่อ๋องปรามจิงชิน"จริงด้วย จริงด้วย มากินข้าวกันเถอะข้าหิวแล้ว ป้าหยูทำขาหมูพะโล้ของโปรดข้าด้วย

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-03
  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   เขิน

    ฟู่อ๋องจ้องอ่านริมฝีปากของกัวหลงหลง จิงเชียวยิ้มเจื่อนๆ นั่งนิ่งราวกับหุ่นฟู่อ๋องคีบเอาผัดผักวางบนถ้วยข้าวให้จิงชินที่ยิ้มหวานแทนคำขอบคุณ"คุณหนูเจ้าว่าผัดผักนี่หวานไปหน่อยไหม"กัวหลงหลงเคี้ยวผักในจานเดียวกันเอ่ยปากพร้อมกับหันไปทางจิงเชียว"ทะทะทำไมถึงหวานได้เล่า”จิงเชียวพาซื่อกัวหลงหลงยิ้มยียวน ก็นะไม่หมั่นไส้ก็ต้องหมั่นไส้จิงเชียวน่าเอ็นดูกว่าเป็นไหนๆเจ้าอ๋องโง่“ก็สามีภรรยาเขา ใส่ใจกัน ข้าเป็นหลานท่านป้าตอนนี้ยังไม่มีหญิงใดให้ใส่ใจหมายปอง คุณหนูอิงเอ่อร์เจ้ายินดีคบหาดูใจกับข้าไหม”ฟู่อ๋องส่ายหน้าไปมากับความเป็นกัวหลงหลง“นางจะเข้าคัดตัวนางใน กงฉือข้าว่าท่านจะต้องผิดหวังเสียแล้ว”ฟู่อ๋องพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่กัวหลงหลงก็รู้สึกว่าเป็นคำเย้ยหยัน“นางคัดตัวนางในข้าสอบจอหงวน ได้ตำแหน่งจอหงวนก็ขอประทานนางในเพื่อเป็นของรางวัล”ใต้เท้าฉินกับฮูหยินจิงหรานถอนหายใจ “ท่านพี่ข้าว่าเราสองคนนี่ญาติเยอะจริงๆ”“บ้านฉินเงียบเหงาไปนานตั้งแต่…จิงเชียวจากไป ดีเหลือเกินที่พวกเขามานี่”ท่านฉินพูดไปยิ้มไป“ท่านลุงกับท่านป้าวางใจ กงฉือรับรองว่าต่อไปนี้จะต้องครื้นเครง”กัวหลงหลงยิ้ม อย่างที่คิดว่าใบห

    Terakhir Diperbarui : 2025-01-03

Bab terbaru

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   แผนผังความสัมพันธ์

    ฟู่ฉวีช่ายอ๋องท่านอ๋องหนุ่มผู้ซึ่งเป็นน้องต่างมารดาของฮ่องเต้จึงได้เพียงตำแหน่งอ๋องมีแม่เป็นเพียงสนมที่ไม่เป็นที่โปรดปรานทว่าฮ่องเต้กลับรักราวกับลูกด้วยฟู่ฉวีชาย ช่วยงานราชสำนักหนักเบาได้ไม่น้อย มีความทรงจำที่งดงามในวัยเด็กร่วมกันกับจิงเชียวเรียกได้ว่าจิงเชียวคือรักแรกของเขาเช่นกัน แต่เป็นคนที่เก็บซ่อนความรู้สึกได้เก่งมาก มีความลับที่ไม่อาจเปิดเผยมากมาย แต่ก็พยายามที่จะชนะใจจิงเชียวให้ได้ฉินจิงเชียวหญิงอ้วนที่รักแรกรักเดียวคือฟู่ฉวีช่าย เป็นที่รักใคร่ของคนรอบข้างถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กแต่ก็นิสัยน่ารักสดใสไม่ได้มีนิสัยเอาแต่ใจเหมือนเด็กที่ถูกตามใจทั่วไปจึงเป็นที่รักใคร่ของคนทั่วไปแม้จะอ้วนก็ไม่มีใครมองว่าคือสิ่งที่เป็นเรื่องใหญ่ทุกคนมองข้าม เพราะจิงเชียวน่ารักสดใสกับคนรอบข้างเสมอ อีกทั้งยังเป็นคนจิตใจดีมีเมตตากับคนทั่วไปโดยเฉพาะฉินจิงชิน ปัญหาคงไม่เกิดหากฟู่อ๋องไม่หมางเมินจนทำให้จิงเชียวกระโดดหน้าผาจนพบกับกัวหลงหลงผู้ที่จะมาเปลี่ยนแปลงทุกอย่างกัวหลงหลงองค์ชายเผ่าจิ้งจอกที่ชอบหนีเที่ยวแต่บังเอิญ วันนั้นหลงทางกับองครักษ์ (ลู่เยว่)และมาพบกับจิงเชียวที่มีเมตตาช่วยเหลือเขาโดยการนำตัวจิ

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   บทสรุป

    “แล้วหากข้าอ้วนขึ้นเล่า”“ความจริงข้าชอบจิงเชียวในแบบอ้วนนะอย่างน้อยนางก็มีสายตาไว้มองข้าคนเดียว ถึงความคิดของข้าจะเห็นแก่ตัวไปก็ตามแต่ข้าไม่ชอบให้ใครมองเจ้าไม่ชอบให้ใครชมเจ้าว่างดงามไม่ชอบให้เจ้า มองคนอื่น”“จิงเชียวก็ไม่ชอบให้ท่านพี่อ๋องฟู่มองคนอื่นเหมือนกัน”ตาสบตาฟู่อ๋องจุมพิตที่ริมฝีปากอย่างอ่อนโยน กัวหลงหลงที่ยืนอยู่ด้านหลังห้องยกสุราขึ้นกรอกลงปากจนหมดถุง ยิ้มเศร้าๆ หมาเชาเชาตัวสีขาวส่งเสียงร้องงื๊ดง๊าด กัวหลงหลงก้าวเดินจากไป“ไปกันเถอะลู่เยว่”“โฮ่งๆๆ”ลู่เยว่ท้วง“ไม่ไม่จำเป็นต้องกล่าวลานางหรอก ข้าพร้อมจะไปแล้ว นางก็พร้อมที่จะยิ้มรับความสุขแล้ว”สายลมพัดผ่านพวงหางทั้งเก้า กัวหลงหลงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พรุ่งนี้จิงเชียวจะถามหาเขาไหมนะพรุ่งนี้นางจะ ยังมีเขาในความทรงจำไหมนะ“อย่าเพิ่ง ท่านพี่อ๋องฟู่จิงเชียวสงสัยว่าท่านทำไมไม่ร่วมแท่นนอนกับน้องรองจิงชินทั้งๆ ที่นางงดงามเพียงนั้น”ฟู่อ๋องถอนหายใจทั้งที่เขากำลังทาบทับร่างอุ่นของจิงเชียวแต่นางกับพูดเรื่องนี้ขึ้นมา“เพราะข้ารอเจ้าอย่างไรเล่าจิงเชียว เพราะข้ารักเจ้าอย่างไรเล่าจิงเชียวไม่ว่าจะกี่หญิงงามก็ไม่อาจทำให้ข้าเปลี่ยนใจ ข้ามีใจให้จิงเช

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   ความจริงปรากฎ

    ก่อนหน้านั้น“ฮ่องเต้เสด็จๆๆๆๆๆ”จิงเชียวหรืออิงเอ่อร์นั่งบีบมือเย็นเฉียบอยู่บนแท่นนอน ใต้แท่นนอนมีกัวหลงหลงที่กลายร่างเป็นงู คอยระวังระไวหากจิงเชียวร้องขอความช่วยเหลือเขาคงต้องตัดใจกัดอู้หลงฮ่องเต้ให้จมเขี้ยวอย่างแน่นอน“จิงเชียวน้อย เจ้ากำลังเล่นอะไรอยู่”คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน กัวหลงหลงอ้าปากค้าง พึมพำเบาๆ“เจ้าอ๋องนั่นจะต้องเอาเรื่องนี้ไปบอกอู้หลงฮ่องเต้แน่”“ฉินเกอลนลานเข้ามาพบข้าบอกว่าเจ้าคือจิงเชียวน้อย ที่กลับมาอีกครั้งจากความตาย”จิงเชียวเงยหน้าขึ้นช้าๆ กัวหลงหลงส่ายหน้าไปมา“ฝ่าบาทรู้เรื่องนี้แล้ว”“ตั้งใจปิดบังฟู่อ๋อง ตามหารักแท้หรือไรฮ่าาาา”จิงเชียวก้มหน้ายิ้ม“ฝ่าบาท โปรดอภัยจิงเชียวไม่ได้ตั้งใจหลอกลวงเบื้องสูง”คุกเข่าลงกับพื้น“ข้าเห็นเจ้าในครั้งแรกก็รู้สึกว่าดวงตาของเจ้าเหมือนของใครสักคนที่ข้ารู้จัก ในที่สึกจึงรู้ว่าเป็นของจิงเชียวน้อย บิดาเจ้ายินดีกว่าใครอยากจะเข้ามาพบเจ้าเสียให้ได้แต่ ข้าห้ามไว้ตั้งใจจะวางแผนจัดการกับคนปากแข็งเช่นฟู่อ๋อง ข้าส่งคนสอดแนมตอนที่เจ้าหายไป อยากรู้ว่าฟู่อ๋องเสียใจหรือไม่เมื่อเจ้าไม่อยู่”“แล้วท่านพี่อ๋องฟู่เสียใจไหมเพคะที่จิงเชียวไม่อยู่”กัวหล

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   ความจริง

    เขย่าประตูแต่ทว่ากับใส่กลอนแน่นหนาฟู่อ๋องใช้ไหล่กระแทกประตูด้วยแรงทั้งหมดจนกระทั่งบานประตูหลุดออกจากกันพุ่งตัววิ่งเข้าหาจิงเชียวที่นอนบนแท่นนอนหนา“อิงเอ่อร์ ไม่สิจิงเชียวเจ้าเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น”จิงเชียวเงยหน้าขึ้นช้าๆ จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาทว่ามีสีหน้าวิตกกังวล มองอ้อมแขนที่กอดรัดไว้แน่น“ท่านพี่อ๋องฟู่ท่านรู้ว่าเป็นข้าหรือ” ฟู่อ๋องเลิกคิ้วสูง“เมื่อกี้เจ้ากรีดร้องเป็นอะไรไป”“จริงด้วยงู มีงูในผ้าห่มของข้าข้าเอาหมอนฟาดมันจนตัวงอ แต่มันก็ไม่ยอมไปไหน”ฟู่อ๋องอุ้มจิงเชียวไปวางไว้ที่เก้าอี้“ข้าจะไล่งูให้” กัวหลงหลงที่กลายร่างเป็นงูตัวสีดำขมวดคิ้ว พุ่งตัวเข้าหาจิงเชียว“กรี๊ดดดด”ฟู่อ๋องเองก็ถลาเข้าหาจิงเชียวกอดรวบร่างบางไว้แนบอก“ฟู่อ๋องฉวีช่าย”เสียงดังราวกับอาญาสิทธิ์ดังขึ้นอู้หลงฮ่องเต้ก้าวขามาในห้องทันได้เห็นภาพที่ฟู่อ๋องกอดรวบจิงเชียวไว้ทั้งตัวพอดี“ฝะฝะฝ่าบาท”ฟู่อ๋องรีบปล่อยอ้อมกอดประสานมือตรงหน้าสำนึกผิด“ฟู่อ่องสมควรตายล่วงเกินพระสนม”“หือ พระสนม ใครบอกว่านางเป็นสนมของข้า”ฟู่อ๋องมีสีหน้างงงันกัวหลงหลงพุ่งตัวออกไปด้านนอกกลายร่างเป็นกัวหลงหลงใทันที“พิษรักเล่นงานจนถึงกับทนไม่ไ

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   กระจ่าง

    “รู้ได้อย่างไรว่าในเครื่องเสวยมียาปลุกกำหนัด”ถามทั้งที่ตัวเขาเองก็เอะใจอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างท่าทีของจิงชินเมื่อเห็นเครื่องเสวยร่วงเกลื่อนพื้นนางทำสีหน้าราวกับจะฆ่าจะแกงกัวหลงหลง“ก็นะข้ามีความสามารถพิเศษเรื่องที่สามารถ สัมผัสกลิ่นได้ดีกว่าคนทั่วไป”ฟู่อ๋องเลิกคิ้วสูง“ขอบคุณ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ในเมื่อท่านองครักษ์มีทีท่าว่าหมายปองจิงเชียวทำไมท่านองครักษ์ถึงยอม …ช่วยข้าหรือว่าตั้งใจจะให้ข้า ออกหน้าแทนชิงตัวจิงเชียวมาจากฝ่าบาทกันแน่”“ช่างจินตนาการมองคนอื่นในแง่ร้ายสิ้นดี คนอย่างอ๋องฟู่รูปงามทว่าช่างคิดเล็กคิดน้อย”ฟู่อ๋องถอนหายใจ“ไปกันเถอะ ข้าต้องรีบไปอารักขาจิงเชียวแล้ว”ก้าวเดินนำจวนฟู่อ๋อง“ไท่จือ ท่านท่านมาถึงนี่”อู้ตี้ไท่จือเดินเซด้วยความเมามาย หลบอยู่ในห้องบรรทมของจิงชิน“จิงชินข้าคิดถึงเจ้า”พุ่งตัวเข้ากอดรัดจิงชินที่เบี่ยงตัวหลบ“เจ้ารังเกียจข้าหรือหรือว่าเปลี่ยนเป้าหมายแล้วหรือเห็นท่านอาดีกว่าข้าใช่ไหม”จิงชินถอนหายใจ“ท่านจือที่นี่เป็นจวนอ๋องไท่จือกล้ามาถึงนี่ แล้วมาทำเรื่องแบบนี้หากใครมาเห็นเข้า”“ก่อนนั้นข้าก็มาพบเจ้าที่นี่เป็นประจำไม่เคยมีปัญหาทำไมวันนี้ถึงได้คิดจะมีปัญหาไม่

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   แผนล่ม

    “อะฮ้า จวนท่านอ๋องฟู่นี่มีเครื่องเสวยแต่ละอย่างน่ากินทั้งนั้น”กัวหลงๆ เปิดประตูเข้ามาราวกับบสนิทชิดเชื้อเสียเต็มประดาทรุดกายลงนั่ง“หือ แต่ละอย่างน่ากินทั้งนั้น”ก้มลงสูดดมกลิ่นอาหารก่อนจะขมวดคิ้ว หางทั้งเก้าปรากฏเลือนรางก่อนจะรีบร่ายมนตร์บังตาเสียใหม่“เจ้าเข้ามาได้อย่างไรผ่านองครักษ์เข้ามาได้อย่างไร”“หือข้าเป็นสหายลืมไปแล้วหรือท่านอ๋อง ข้ามาเพื่อจะมาเตือนว่าท่านจะต้องรีบไปอารักขาพระสนมคนใหม่ของฝ่าบาท”“ท่านองครักษ์ ท่านอ๋องเสวยเย็นแล้วจึงจะรีบไป”กัวหลงหลงยิ้ม เดินมาหยิบ กระบี่ที่วางไว้บนที่วางกระบี่ที่ทำจากงาช้าง“กระบี่นี่เนื้อดีอีกทั้งยัง เหมาะมือ”ไม่พูดเปล่าร่ายรำกระบี่ราวกับห้องนั้นเป็นสนามประลองตวัดคมกระบี่ไปด้านหน้าด้านหลัง“ระวังหน่อย เพล้งๆๆๆๆ”ฟู่อ๋องที่พูดยังไม่ทันขาดคำ ร่างสูงของกัวหลงหลงหันหลังกลับมาวาดกระบี่ในมือกวาดเอาเครื่องเสวยบนโต๊ะร่วงลงเกลื่อนพื้น“ขะขะข้าขอโทษ โอ๊ยแย่แล้วข้าผิดไปแล้วข้าทำมันพังอีกแล้วใช่ไหมข้าแย่จริงเชียว”รีบถลาเข้าไปเก็บชามและถ้วยเครื่องเสวยที่ร่วงเกลื่อนพื้น จิงชินกัดฟันจนเป็นสันนูนบ้านฉิน“ท่านพี่ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างเรา”ฮูหยินจิงหรานป

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   องครักษ์สนมคนโปรด

    เช้าสดใส จิงเชียวนอนบิดขี้เกียจบนแท่นนอนอุ่นนุ่มเมื่อคืนหลับสบายไม่น้อย นางกำนัลยกชามน้ำอุ่นเข้ามาในห้อง“พระสนม”จิงเชียวยิ้มหวานหยดท้องพระโรงขุนนางหลายฝ่ายต่างรออยู่หน้าบัลลังก์อู้หลงปิดปากหาว ก้าวเดินมานั่งที่บัลลังก์ กัวหลงหลงก้าวตามมาติดๆ ก้มหน้ามองพื้นทางเดินมากกว่าเหมือนกลัวว่าจะสะดุดล้ม“ถวายพระพรฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี”เสียงแซ่ซ้องจากคนทั้งหมดในท้องพระโรงอู้ตี้ยิ้ม เมื่ออู้หลงฮ่องเต้ปิดปากหาวอีกครั้ง“เสด็จพ่อ เมื่อคืนที่ผ่านมาคงจะทรงเกษมสำราญไม่น้อย”อู้หลงยิ้มมุมปาก“ฟู่อ๋องไปไหนเสีย”ฟู่อ๋องก้าวเดินมาตรงหน้าเด่นสง่าประสานมือ“ป่านนี้ฟู่อ๋องยังไม่พบชายาเอกที่หายไปอีกหรือหรือว่าเลิกล้มความตั้งใจในการตามหาชายาเอกจิงเชียวน้อยเสียแล้ว”อู้หลงพูดขึ้นดังๆ ฟู่อ๋องก้มหน้า“ฟู่อ๋องส่งคนลงไปที่หุบเหวปราบเซียนค้นทุกซอกทุกมุมพบเพียงความว่างเปล่า จึงได้สั่งให้ลดกำลังคนในการค้นหา”อู้หลงถอนหายใจ“ข้าเองก็คงเลิกล้มคำสั่งเรื่องการแต่งตั้งชายาเอกตอนนี้จะแต่งตั้งใครอย่างไรก็คงแล้วแต่อ๋องฟู่ เพราะนานมากแล้วที่ชายาเอกหายตัวไป”้“ฝ่าบาท ตอนนี้ยังไม่พบนางข้าจึงคิดว่าการแต่งตั้งชายาเอก

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   องครักษ์

    “ท่านก็ไปเสียเองสิท่านเองก็ชื่นชอบนางท่านเองก็มีใจให้คุณหนูอิงเอ่อร์มิใช่หรอกหรือ แม้กระทั่งเข้ามาในวังหลวงนางยังใช้แซ่ของท่านในการสมัครเข้ามาคัดตัวนางในก็ควรเป็นท่านองครักษ์ที่จะต้องทำเพื่อนาง”กัวหลงหลงกัดฟันแน่น“นี่ ฟู่อ๋องข้ามองท่านผิดไป ข้ารึอุตส่าห์ช่วยท่านให้รอดพ้นเงื้อมมือไท่จือแต่ท่านกับทำทีเหมือนว่านางไม่….สำคัญกับท่านกระนั้น”“ช่วยข้ารึ ข้าไม่ได้ขอร้องนี่”กัวหลงหลงยกมือขึ้นตั้งใจจะซัดเข้าใส่ใบหน้าหล่อเหลาของฟู่อ๋องด้วยโทสะทว่ากับกำหมัดแน่น"ท่านไม่ทำข้าทำเอง ข้าไม่ยอมให้จิงเชียวเอ๊ย อิงเอ่อร์นางต้องเป็นสนมของฝ่าบาทเป็นแน่”“คิดหรือว่าวิธีนี้จะได้ผล ท่านตั้งใจเอาคอของท่านไปพาดไว้บนแท่นประหารอย่างนั้นหรือ”“เจ้าคนขี้ขลาด ข้าคิดว่าท่านจะชอบนางพร้อมยอมทำเพื่อนางแต่ดูท่านสิทำอะไรได้”กัวหลงหลงพูดไปก็เหมือนกับว่าตัวเองเพราะตัวเขาเมื่อเข้ามาอยู่ในวังกลับไม่สามารถใช้มนตร์ต่างๆ ได้ด้วยวังหลวงล้วนมีเครื่องรางและที่สำคัญป้ายหยกข้างกายอู้หลงนั่นยิ่งทำให้อ่อนแรง“หากท่านคุกเข่าต่อหน้าฝ่าบาทเรื่องที่ขอประทานอนุญาตรับนางเป็นฮูหยิน นั้นเท่ากับท่านกล้าแย่งแม้กระทั่งสนมของฮ่องเต้ ตอนนี้ท่าน

  • หญิงอ้วนเริงร่ากับท่านอ๋องเฉยชาน่าดู   น่าขัน

    อู้ตี้ปากไวเท่าความคิด ทำเอาเหล่าหญิงงามต่างหัวเราะขบขัน จิงเชียวกัดเม้มริมฝีปากแน่นฟู่อ๋องอมยิ้มกับดอกท้อสีแดงสดตรงกลางผ้าสีขาวสะอาดดอกท้อสีแดงโดดเด่นบนนั้นเหมือน จิงเชียวในตอนนี้ยิ่งแน่ใจว่านี่คือจิงเชียวน้อยของเขาที่กี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยนนางปักได้เพียงดอกท้อสีแดงตั้งแต่เก้าขวบกัวหลงหลงดึงเอาผ้าขาวจากมือฟู่อ๋อง"งดงาม งดงามจริงๆ ช่างเป็นดอกท้อที่แตกต่างแต่มีมนต์ขลังพวกท่านเห็นไหม ไม่ใช่ใครจะปักลวดลายแบบนี้ได้ง่ายๆ งดงามแต่เรียบง่าย ธรรมดาแต่น่าจดจำ"หญิงงามที่กำลังซุบซิบต่างเงียบเสียงมองไปที่ดอกท้อสีแดงสดเพียงดอกเดียวนั้น"ท่านองครักษ์ท่านเลอะเลือนไปแล้วหรือ เช่นไรจึงได้กล่าวชื่นขมเพียงแค่คนที่ทำอะไรง่ายๆอย่างนี้ นางไร้ความสามรถท่านยังเอ่ยชมเห็นว่านางมีใบหน้างดงามเป็นต่อพวกเราหรือไร"บุตรีของขุนนางใหญ่แซ่จือกล่าวติเตือนกัวหลงหลง"หืม. ..พวกเจ้าล้วนคิดว่าลวดลายงดงาม เท่านั้นที่จะผ่านการคัดเลือก จริงๆแล้วการที่ใครสักคนใส่ใจงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จสิ้น รู้จักพลิกแพงนั่นนับว่าหลักแหลมยิ่งแล้ว เขาสั่งให้ปักจึงปัก ลวดลายสะท้อนความเป็นตัวตนนางเป็นง่ายๆ ทว่าก็ทำตามกฎ"อู้หลงฮ่องเต้ก้าวเข

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status