บทที่ 358 ความจำเป็นของน้าหลิน

ถูซินเยว่เคยมาที่เรือนของหลินเพียวเหมียวก่อนแล้ว ทันทีที่มาถึง ก็เข้าไปยังห้องโถงดอกไม้อย่างคุ้นเคย

หลินเพียวเหมียวกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หวาย มองดูนกแก้วที่ยืนอยู่บนคอน ด้านข้างมีถ้วยชาวางอยู่ สายตาว่างเปล่า ราวกับไร้ซึ่งจิตวิญญาณ

ถูซินเยว่รีบเดินเข้าไปหานาง

"น้าหลิน ได้ยินว่าอยากพบข้าหรือ?"

"นั่งก่อน" หลินเพียวเหมียวชี้ไปยังเก้าอี้ที่อยู่ข้าง ๆ ตน พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "เจ้าตั้งครรภ์อยู่ ยังอุตส่าห์มาพบข้าได้ ช่างรบกวนจริง ๆ"

"ไม่รบกวนเลย" ถูซินเยว่สั่นศีรษะและรีบกล่าวตอบ "ตั้งครรภ์ก็ไม่ได้มีปัญหามาก ข้าเป็นคนแข็งแรงอยู่ ตอนรู้ว่าตั้งครรภ์ใหม่ ๆ ต่อให้เป็นเขาหิมะข้าก็ยังปีนขึ้นไป เพียงแต่..."

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ถูซินเยว่ก็ให้หยุดเล็กน้อย และกล่าวต่ออีก "เพียงแต่เป็นห่วงน้าหลิน"

"ข้าไม่เป็นอะไร ของที่เจ้าส่งมาคราวก่อน ข้าได้ดื่มแล้ว หลายวันนี้รู้สึกมื้อเท้าอุ่นขึ้นมาก ขอบใจที่ยังนึกถึงข้า" เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ หลินเพียวเหมียวจึงได้ละสายตามาจากนกแก้วสีเหลือง พลางกล่าวเสียงเบาต่อ "ที่ให้เจ้ามาพบ เพราะมีเรื่องหนึ่งจะหารือด้วย ได้ยินว่าเจ้าจะไปเมืองหลวงงั้นหรือ?"

"อึม" ถูซิน