บทที่ 359 น้าหลินประสบความวิกฤติ

แม้ถูซินเยว่จะไม่เคยพบหน้ากู้ฮูหยินผู้นี้ แต่ดูจากที่ใต้เท้ากู้ไม่กล้ารับอนุภรรยามาเป็นเวลาหลายปี ได้แต่เลี้ยงดูหลินเพียวเหมียวให้อยู่ข้างนอก ก็แสดงว่ากู้ฮูหยินไม่ใช่คนที่เข้าถึงได้ง่ายนัก

แต่ว่า น้าหลินเป็นคนอ่อนนอกแต่แข็งใน ก็คงไม่ยอมให้ใครมาง่าย ๆ

ไหน ๆ ก็ว่างอยู่ ถูซินเยว่จึงรอน้าหลินไปพลาง พร้อมเปิดดูสมุดบัญชีในห้องไปพลาง แต่ที่นางแปลกใจก็คือ นางดูบัญชีในมือจนหมดทั้งเล่มแล้ว ก็ยังไม่เห็นน้าหลินขึ้นมาซักที

ตามหลักถ้ากู้ฮูหยินมาพบ ถ้าไม่ข่มขู่ให้หลินเพียวเหมียวไปจากใต้เท้ากู้เสีย ก็คือจะมาเล่นงานนาง จึงไม่จำเป็นต้องอยู่คุยเป็นชั่วยามก็ยังไม่เลิกราซักที

ถูซินเยว่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงได้วางสมุดบัญชีในมือลง พร้อมกับเดินออกไป

ด้านนอกนั้น บ่าวคนหนึ่งกำลังเช็ดฝุ่นอยู่ที่ทางเดิน เมื่อเห็นถูซินเยว่ออกมา จึงรีบเดินมาอย่างนอบน้อมพลางกล่าว่า "เถ้าแก่เนียะ"

"น้าหลินล่ะ?"

"เถ้าแก่เนียะหลินไปเรือนด้านหลัง ยังไม่ได้กลับมาขอรับ"

"แล้วกู้ฮูหยินล่ะ"

"กู้ฮูหยินมานั่งเพียงครู่เดียว ไม่ถึงหนึ่งจิบถ้วยชาก็กลับไปแล้ว" บ่าวมองดูถูซินเยว่ด้วยความแปลกใจ พลางกล่าวเสริมต่อว่า "จนถึงป่านนี้ น่าจะกลับไ