บทที่ 218

ฉู่เหมียนรู้สึกถึงความสุขล้นอกอีกครั้ง

เธอพิงทึ่หัวเตียง แล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง

หาก… เธอจะมีความสุขมากขึ้นอีก

…

ในช่วงเย็น

เดิมทีฉู่เหมียนตั้งใจจะกลับบ้าน แต่หลินเฮิงชุยกลับมาเยี่ยมเธอและยืนกรานให้เธอตรวจร่างกายอย่างถี่ถ้วน และพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลอีกสองวัน

ทางด้านเฉินจือได้พ้นขีดอันตรายแล้ว โชคดีที่ไม่มีอะไรน่าห่วง

การอยู่คนเดียวในห้องผู้ป่วยทำให้ฉู่เหมียนนั้นรู้สึกเบื่อ แม้ว่าเธอจะสบายดี แต่ก็ไม่ได้รับอนุญาตให้ไปไหน

เธอกลายเป็นเหมือนสมบัติชาติที่ต้องถูกเฝ้าดูแลอย่างใกล้ชิด

ติ๊ง ข้อความจากโจวซิ่วหยาดังขึ้นมาในโทรศัพท์: ‘เหมียนเหมียน เกี๊ยวใกล้จะถึงแล้วนะลูก!’

เมื่อนึกถึงเกี๊ยวฝีมือคุณแม่ ฉู่เหมียนรู้สึกว่ามันก็ไม่ได้น่าเบื่อเท่าไหร่นัก

ฉู่เหมียนทำการล้างผลไม้เรียบร้อย และชงชารอไว้สองแก้ว เพื่อรอต้อนรับหลินไห่เม่ยและโจวซิ่วหยา

ก๊อก ก๊อก มีเสียงเคาะประตูจากห้องผู้ป่วย

ฉู่เหมียนรีบเอ่ยขึ้นว่า “เข้ามาได้เลยค่ะ!”

เธอหันมาพร้อมรอยยิ้ม แต่เมื่อเห็นคนที่เข้ามาก็ถึงกับต้องชะงัก

กู้ว่างเชิน?

เขาถือกล่องอาหารไว้ในมือ สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายขณะเดินเข้ามาในห้องพักผู้