เข้าสู่ระบบแชร์
chapter 72
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-23 12:15:41บทที่เกี่ยวข้อง
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 73
ความเชื่อใจบางครั้งก็มิต้องเอื้อนเอ่ยวาจาใด ๆ เพียงแค่มองตากันก็รู้ใจกัน แม้เบื้องหน้าจะมีอันตรายอันใหญ่หลวงรออยู่ เพียงแค่มีกันและกัน ก็เชื่อว่าจะผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดี“ขอรับ”หากเมื่อพวกเรากำลังจะเดินผ่านม่านกระจกผ่านไปยังอีกฝั่งที่ก็มิรู้เหมือนกันว่ามีสิ่งใดรออยู่บ้าง เถาวัลย์ที่เมื่อแรกอยู่นิ่งเฉยก็เคลื่อนตัวมาอย่างรวดเร็วดั่งลูกธนู ยิ่งเราใช้อาวุธขัดขวาง ก็เหมือนกับว่ามันจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัว เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมาก มาจากทุกทิศทุกทาง ก่อนจะมีเสียงหวีดหวิวราวกับเสียงของปีศาจขับขานดังก้องมาพร้อมกับลูกธนูที่มีเปลวไฟติดมาด้วย“ท่านอ๋อง!” “ข้ามิเป็นอันใด แล้วเจ้าเล่า เป็นอันใดบ้าง” เฟยเทียนไต่ถามหนิงเหอที่ตกใจด้วยว่าธนูที่ปลายมีเปลวไฟติดอยู่พุ่งตรงมาจนเกือบจะปักลงบนไหล่ของเขาด้วยความเป็นห่วง ขณะเดียวกันก็พยายามพาทั้งตนเองและหนิงเหอหลบธนูที่ปลายติดไฟที่ถูกยิงมาอย่างต่อเนื่องมิยอมหยุด “แย่แล้ว! พวกนั้นตามมาถึงแล้ว ตอนนี้คงจะพยายามที่จะข้ามหมอกลวงตามาแล้วด้วย”“เจ้าอย่าอยู่ห่างจากข้านะหนิงเหอ”“ที่ท่านได้ยินได้ฟังมา...เอ่ยถึงวิธีกำจัดเถาวัลย์พวกนี้ไหมขอรับท่านแม่” สี่หลวนซ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 74
“จะอย่างไรก็ตาม ตอนนี้ควรหาทางเข้าขุมทรัพย์ให้เจอก่อนที่คนพวกนั้นจะเข้ามาที่นี่ได้...เราจะต้องไปทางไหนหนิงเหอ” สี่หลวนซานถามออกไป ด้วยว่าเมื่อยามเยาว์วัยนั้นมีบ่อยครั้งที่หนิงเหอเหมือนจะมีเพื่อนที่พวกเขาเหล่าพี่น้องมิเคยเห็นตัวตน หากเมื่อมีเสี่ยวฝานอยู่ด้วย เรื่องที่เคยเห็นก็หายไป จนทุกคนลืมไปหมดแล้ว หากเมื่อหนิงเหอกล่าวมาเช่นนี้ เขาก็พร้อมจะเชื่อน้อง“มิใช่มิอยากเผชิญหน้าเพื่อให้ทุกอย่างจบสิ้นลงโดยเร็ว ถึงแม้เราจะมีวรยุทธ์ หากฝ่ายโน้นก็มีเช่นกัน พวกนั้นยังจะมีกองกำลังอีกชุดใหญ่ด้วย ข้าอยากให้พวกเราถอยก่อนแล้วค่อยรุกกลับในภายหลัง ข้าเชื่อว่ามีโอกาสทำเช่นนั้นแน่นอน”“ข้าเห็นด้วยกับซินหลิง”ท่านอ๋องกล่าวขณะจับมือสี่หนิงเหอเอาไว้“ข้าอย่างไรก็ได้” หนานเฟยรั่วกล่าว สำหรับนาง...สมบัติเหล่านั้นจะได้หรือไม่ ค่าก็มิต่างกัน ด้วยว่าคนใจดำอำมหิต ใจคอคับแคบอย่างเจียวหานหลง มิคิดปล่อยครอบครัวนางไปแน่นอน หนทางเดียวที่นางและทุกคนในครอบครัวจะรอดก็คือ...จัดการเจียวหานหลงให้ได้เท่านั้น!“ถ้าเช่นนั้นก็ตามข้ามาขอรับ” สี่หนิงเหอกล่าวก่อนจะหลับตาลงเพื่อใช้สติที่มีฟังเสียงสายลมกระซิบบอกว่าให้เดินไปทางใด...
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 75
“มิต้องห่วงเจ้ารองหรอกหนิงเหอ...สภาพเช่นนั้นดูเหมือนจะยอมให้ถูกจับมาโดยง่ายดายเสียมากกว่านะ”วาจาของพี่สามทำให้สี่หนิงเหอต้องมองพี่รองซ้ำอีกครั้ง คนถูกจับตัวเอาไว้จะต้องเป็นเช่นบิดาของหนานเฟยรั่วที่มีอาการอ่อนเพลียและถูกทำร้ายจนบาดเจ็บ หากพี่รองกลับยังคงมีร่างกายที่เป็นปกติ อีกทั้งพี่รองเป็นคนที่ชอบเอะอะและโวยวาย หากคราวนี้กลับยืนอยู่อย่างสงนนิ่งเงียบ...มันผิดปกติไปจริง ๆ ด้วย“ถึงฝีมือพี่รองจะมิดีมากมาย มิเช่นนั้นคงจะไม่ถูกบางคนเล่นงานจนทำให้ตัวเองบาดเจ็บและเจ้าเป็นอันตรายแล้ว หากอย่างอื่นแล้ว...ก็คงต้องดูว่าใครเป็นคนทำให้มีโทสะละนะ” สี่หลวนซานเอ่ยขณะมองสบตากับพี่ชายที่พยักหน้าให้ราวกับกำลังบอกว่ามิต้องเป็นห่วง “ระหว่างที่พวกท่านเข้าไปในถ้ำ ข้ากับเจ้าหกและเสี่ยวฝานก็จะอยู่ที่นี่...เราต้องคอยอยู่ช่วยเหลือคุณชายรองและขณะเดียวกันก็คอยระวังให้ท่านอ๋องกับทุกคน เชื่อเถอะว่าเจียวหานหลงย่อมมิปล่อยให้ทุกคนกลับออกมาได้แน่นอน”“ศิษย์พี่ของข้าก็มิยอมให้พวกนั้นทำอันใดได้ง่าย ๆ หรอกนะ ส่วนที่ยังมิปรากฏกายก็คงจะมีเหตุผลเช่นกัน”ดูเหมือนหนานเฟยรั่วจะมั่นใจในตัวศิษย์พี่ของตนเองว่าจะมิทอดทิ้ง จะต้องม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 76
“ท่านแม่” หากเมื่อเขาลืมตาขึ้นมา...ก็ได้เห็นแสงสีขาวที่สว่างเจิดจ้า ทำเอาตาถึงกับพร่าเลือนและปวดศีรษะอย่างรุนแรงไปชั่วขณะหนึ่ง ก่อนทุกอย่างจะหายไปเช่นเดียวกับการต่อสู้ระหว่างทุกคนและก็จบลง โดยที่เจ้าสัตว์หน้าตาและรูปร่างที่แปลกประหลาดนั้นก็ได้หายไปด้วย“เป็นอย่างไรบ้างหนิงเหอ”“ข้า...ข้ามิเป็นอันใดขอรับ แล้วท่านอ๋องกับคนอื่น ๆ เล่า มีใครเป็นอะไรบ้างหรือไม่ขอรับ”หากท่านอ๋องมิทันจะได้ตอบ...กระบี่วางบนไหล่เขาเสียก่อน“หนิงเหอ!”“พวกเจ้ามิเป็นห่วงพี่น้อง มิเป็นห่วงคนรักแล้วใช่ไหม ถึงได้ทำเช่นนี้” เจียวหานหลงถามด้วยความเกรี้ยวกราด ด้วยมิอาจระงับโทสะเอาไว้ได้เมื่อเห็นลูกน้องฝีมือดีต้องจากไปถึงสองคนด้วยกัน คนหนึ่งจากไปด้วยพิษจากสัตว์ที่มิรู้ว่าจะเรียกว่าอะไร ขณะที่อีกคนก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย“มิใช่เพียงแค่คนของท่านที่เคราะห์ร้าย หากพวกเราทุกคนก็ล้วนแล้วแต่บาดเจ็บกันหมด”เมื่อสี่หนิงเหอมองไป...มิใช่เพียงแค่พี่สามและพี่เขยที่ได้รับบาดเจ็บอย่างเห็นได้ชัด ยังจะมีองค์ชายใหญ่และหนานเฟยรั่วที่ต่างก็ยืนปาดเหงื่อด้วยความเหนื่อยอ่อน “ท่านน่าจะรู้ดี ขนาดอยู่ในเรือนของตนเองยังมิปลอดภัยเลย แล้วนี่ท่านม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 77
“ข้ามิเป็นอันใด ท่านแม่ละขอรับ เป็นอันใดหรือเปล่า” หากสี่หนิงเหอกลับมิได้มองท่านแม่เลย ด้วยว่าตอนนี้เขากำลังเป็นห่วงทุกคนที่กำลังต่อสู้อยู่กับรูปปั้นหินที่ทุกการเคลื่อนไหวรวดเร็วฉับไว ทุกการโจมตีหนักหน่วงจนคนที่ถูกเล่นงานถึงกับทรุดลงไปเลยทีเดียว หากเหมือนกับว่ายังมีรูปปั้นถือพัดที่ยังมิเคลื่อนไหว แม้เขาจะมิฉลาด...อาจจะเรียกว่าโง่เลยก็ได้ หากก็พอจะคิดคาดเดาเอาได้ว่า...นั่นอาจจะเป็นผู้ควบคุมทุกอย่าง...ก็เป็นไปได้“ท่านแม่คิดว่าแปลกไหมขอรับ”“อันใดหรือหนิงเหอ”“ข้าคิดว่า...รูปปั้นที่ถือพัดนั่นอาจจะเป็นผู้ควบคุมรูปปั้นทั้งสามที่กำลังต่อสู้กับพวกเราอยู่นะขอรับ” มันเหมือนกับว่า...ยามที่ถูกรุมโจมตีอย่างหนักหน่วงจนเกือบจะเพลี่ยงพล้ำ หากเมื่อพัดโบกสะบัด การต่อสู้ที่เกิดขึ้นก็เปลี่ยนแปลงไปกลายเป็นพวกเราที่ถูกโจมตีสลับไล่ต้อนให้จมมุม“หลวนซาน...เฟยเทียน โจมตีรูปปั้นที่มีพัด”ท่านอ๋องกับพี่สามรีบทำตามที่ท่านแม่บอกไป สี่หนิงเหอก็รีบหาทางช่วยเหลือด้วยการหาดูว่ามีกลไกอะไรที่จะหยุดทุกอย่างหรือไม่ คงจะดีหากสายลมจะกระซิบบอกให้เขาได้รู้ว่าจะแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้านี้อย่างไรดี จะต้องให้เร็วด้วย...อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 78
“เสี่ยวฝาน! เกิดอันใดขึ้น” จากที่ตกใจว่าทำไมทุกคนเข้ามาในนี้ทั้งที่ควรจะหลบหนีไปก่อน หากเมื่อเห็นสภาพของแต่ละคนที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล“คนพวกนั้น...”“มาถึงก็สั่งให้จัดการทุกคนมิให้เหลือ!”วาจาของลิ่วเกอทำให้ลูกน้องของเจียวหานหลงที่ต่อสู้อยู่กับท่านอ๋องหยุดชะงัก“พวกเจ้าหมายความว่าอย่างไร”“หากข้าดูมิผิด ดูเหมือนว่าจะมียอดฝีมือจำนวนห้าคนคอยคุ้มกันบิดาของหนานเฟยรั่ว หนานไป๋เป็นผู้ที่สั่งการ!”สิ้นคำกล่าวของต้าเกอ พวกข้าทุกคนต่างก็หันไปมองผู้ที่ถูกกล่าวถึงด้วยความงุนงง หากด้านนอกนั้นคือหนานไป๋บิดาของหนานเฟยรั่วที่น่าจะเป็นตัวจริง แล้วบุรุษที่อยู่หน้าพวกเราตอนนี้เล่า...คือผู้ใด“ความลับแตกแล้วสินะ ข้าเองก็เหนื่อยกับใบหน้านี้เต็มทีแล้วเช่นกัน”ดูเหมือนบุรุษตรงหน้าจะมิเดือดร้อนอันใดเลยกับการที่จะเปิดเผยตัวจริงกับพวกเรา ยังคงความสุขุมพร้อมกับคลี่ยิ้มอย่างที่ทำให้คนมองรู้สึกว่าหนาวเย็นยะเยือกอีกด้วย ก่อนจะดึงเอา...หน้ากากสินะ ออกจากใบหน้าอย่างเชื่องช้านี่สินะ เหตุที่ทำให้ข้าแปลกใจ ทำไมคนที่มีโอกาสหลบหนีไปหาบุตรสาวถึงได้มิได้ไปไหน เหมือนกับจะคอยสั่งการลูกน้องของเจียวหานหลงด้วย ยิ่งเมื่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 79
“นั่นเพราะพวกเขาต้องการ...น้ำเต้าหยกพันปีอย่างไรเล่า” มิรู้เหมือนกันว่าพระสนมบอกกล่าวให้หวงตี้รู้เรื่องใดบ้าง หากสิ่งที่คนด้านนอกทำ พวกเขาคงจะล่วงรู้ความคิดของเจียวหานหลงจึงคิดหาทางกำจัดทิ้งในครั้งให้หมดสิ้น พวกเขาก็เลยโดนร่างแหไปด้วย แม้กระทั่งบุตรอย่างองค์ชายใหญ่ก็ยังมิละเว้น...มันทำให้สี่หนิงเหอเจ็บปวดยิ่งนัก“ยาอายุวัฒนะ...ใครก็ตามที่ได้ทานมันลงไป นอกจากจะแก่เฒ่าช้าลงไปแล้ว ยังจะคงความหนุ่มแน่น มีพลังวัตรเพิ่มมากขึ้น จะคิดทำการสิ่งใดก็ย่อมได้สมกับความต้องการ”ตอนนี้สองเจียวหานหลงและลูกน้องต่างก็หยุดลงมือกับทุกคนที่รีบเคลื่อนกายมายืนเคียงข้างกับสี่หนิงเหอ กับบางเรื่องพวกเรามิต้องกล่าวอันใดก็รู้กันอยู่แล้ว ท่านอ๋องจับมือข้าไว้พลางพยักหน้ารับเพื่อบอกให้รู้ว่า...มิว่าเขาจะตัดสินใจทำเช่นไรก็จะมิขัดขวางแต่จะให้การสนับสนุนพร้อมกับจะปกป้องคุ้มครองเพื่อให้สิ่งที่คิดทำนั้นสำเร็จลงไปได้ด้วยดี!“พวกนั้นจะเชื่อหรือขอรับหนิงเกอ”“ก็ต้องลองดูอย่างไรเล่าเสี่ยวฝาน”“คนเช่นนั้นมีหรือที่จะมิเชื่อ” สี่อิงเหม่ยกล่าว “ความจริงแล้ว...มันอยู่ที่ข้าตลอด ยานั่นที่พวกท่านต้องการ” สี่หนิงเหอรีบดึงเอาหยกน้ำเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 80
“ลูกแก้วดวงนั้นคือสิ่งที่ท่านต้องใช้...หากข้าก็มิรู้หรอกนะ ว่ามันใช้แบบไหน”สองเจียวมองหน้ากัน แล้วคนหนึ่งก็ยื่นมือมารับหยกน้ำเต้าจากตนเอง ส่วนอีกคนก็ตรงไปหารูปปั้นมังกร ที่เมื่อใกล้ถึงพื้นดินก็สั่นสะเทือน เศษหินเริ่มร่วงหล่นลงมา เป็นเช่นนี้หากมิรีบเห็นทีคงจะแย่“ท่านควรวางความต้องการที่มันมากมายเกินไปลงก่อนนะเจียวหานหลง มิเช่นนั้นท่านก็จะเข้าใกล้รูปปั้นมังกรมิได้...เอาในสิ่งที่ต้องการมิได้” เจียวหานหลงคนหนึ่งหันมามองสี่หนิงเหอ เหมือนกำลังจะกล่าวว่า...ทำไมเขาถึงมิไปเอามาให้“ท่านอ่านจะมิเชื่อในสิ่งที่ข้าจะกล่าวออกไป หากข้าจำต้องบอกท่านว่า...ลูกแก้วมังกรจะจดจำว่าใครคือเจ้านาย” สิ้นวาจาของข้าหนึ่งในสองเจียวแม้จะเต็มไปด้วยโทสะ พยายามวางความรู้สึกทั้งหมดไว้เพื่อจะไปเอาลูกแก้วมังกร หากว่ามิทันจะถึง...หินก็ร่วงหล่นลงมา ที่มันทำให้สี่หนิงเหอรู้แล้วว่าหากปล่อยเวลาให้ช้านานไปกว่านี้ หากพวกเรามิโดนควันไฟและความร้อนที่แผ่กระจายมาเล่นงานก็คงจะถูกหินร่วงหล่นใส่...ฝังกลบร่างกายไว้ที่นี่แน่ทุกสิ่งเริ่มต้นก็ที่ตัวข้า...ก็ให้มันจบที่ตัวเขา!หากบอกกล่าวให้ทุกคนรับรู้ว่าเขาคิดจะทำอันใด ย่อมจะต้องถูกห้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23
บทล่าสุด
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 89 จบ
“เจ้านี่ช่าง...” แม้กระทั่งท่านพี่เองก็หลุดเสียงหัวเราะออกมาเช่นกัน “ให้ท่านพ่อกอดและหอมท่านแม่ดีกว่า จากนั้นเราก็ไปอาบน้ำกัน พ่อจะพาเจ้ากับแม่ไปเล่นกับหลิ่นกวาง” ท่านพี่หมายถึงบุตรของพี่ใหญ่กับพี่ห้า “เสี่ยวเป่าและฉีเทียน”“ซินหลิงกับหย่งอี้มาหรือขอรับ” สี่หนิงเหอไต่ถามด้วยความกังวลใจ ด้วยว่าครั้งล่าสุดที่ซินหลิงมาได้นำข่าวมิดีจากภายนอกมาให้รู้ด้วย บอกให้พวกเราระวังตัวให้ดี กาลเวลาทำให้เรื่องทุกอย่างมันเงียบไปก็จริง หากแต่เราก็ยังไว้วางใจสิ่งใดมิได้ ยังต้องคอยระมัดระวังตนเองอยู่เสมอ“มิได้มีเรื่องร้ายแรงอันใดหรอกหนิงเหอ แค่ซินหลิงกับหย่งอี้บอกว่า เสี่ยวเป่าคิดถึงเจ้าก้อนแป้งน้อย รบเร้าจะมาเล่นกับน้องเท่านั้นเอง”สี่หนิงเหอมองสบสายตากับท่านพี่ก่อนถอนหายใจอย่างโล่งอก “ท่านป้าหย่งอี้นำขนมอร่อย ๆ มาให้เจ้าเยอะแยะเลยด้วย”“ท่านแม่...หอม”เขารู้ว่าเจ้าชอบขนม แต่ลูกจ๋า...เจ้าจะทำเช่นนี้มิได้นะ หากสี่หนิงเหอก็มิได้กล่าวอันใดออกไปรีบทำตามความต้องการของเจ้าก้อนแป้งน้อย เขย่งเท้าขึ้นหอมแก้มท่านพี่ที่รีบหันหน้ามาหาและประกบจูบกับเขาโดยที่คราวนี้เจ้าก้อนแป้งน้อยมิได้ขัดขวางแม้แต่อย่างใด“คืนนี้เ
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 88
“ท่านพี่ดีใจหรือเปล่าขอรับที่เราจะ...” น้ำเสียงของสี่หนิงเหอที่เปล่งออกไปคงจะเบามาก เขาดีใจที่มีเจ้าก้อนแป้งน้อย หากท่านพี่...“คิดมาก...เจ้าเป็นคนคิดมากเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” อี้เฟยเทียนกดนวดคลึงหน้าผากสี่หนิงเหอแผ่วเบา “สิ่งที่เกิดขึ้นคือสวรรค์ประทานมาให้เรา ข้าควรจะต้องขอบคุณเจ้ามากกว่า ข้าดีใจจน...กล่าวอันใดมิถูกแล้ว”ท่านพี่จับปลายคางเขาให้เงยหน้าขึ้นแล้วโน้มใบหน้าตนเองลงมาแนบปากลงบนปากเขา ขบกัดบดคลึงอย่างแผ่วและอ่อนโยน“ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าดีใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากแค่ไหน”น้ำเสียงนุ่มทุ้มแผ่วเบาหากอ่อนโยนมาพร้อมกับจูบที่เว้าวอน“รักเจ้ามากเพียงใด”ทุกอย่างรางเลือนเพราะสัมผัสของท่านพี่ที่ตั้งใจบอกให้สี่หนิงเหอล่วงรู้ถึงความดีใจกับเรื่องที่ได้รู้และความรักที่มอบให้...สี่หนิงเหอหลุดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหักห้ามไว้มิได้เมื่อเห็นเจ้าก้อนแป้งน้อยพยายามสาวเท้าก้าวเดินไปด้านหน้าอย่างเชื่องช้า ล้มลุกคลุกคลานไปบ้างหากก็มิได้ย่อท้อเลยและยังจะแสดงออกให้ข้าเห็นว่ามีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากแค่ไหนอี้หยุนเล่อเป็นนามแท้จริงของเจ้าก้อนแป้งน้อยที่ก่อนถือกำเนิดสร้างวีรกรรมเอาไว้อย่างมากม
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 87
สี่หนิงเหอได้แต่อ้าปากค้าง รีบคว้าแขนเจ้าก้อนแป้งน้อยที่ออกอาการน้อยอกน้อยใจจนถอยหลังไปยืนอยู่ห่างไกลจากมือข้า“ไม่! ข้ามิได้คิดเช่นนั้นนะก้อนแป้งน้อย ข้า...”“หนิงเหอ”แผ่นดินไหวเหรอ ทำไมแผ่นดินถึงได้ไหวรุนแรงเช่นนี้ แล้วก้อนแป้งน้อยของเขาล่ะ หายไปไหนแล้ว สี่หนิงเหอรีบร้องเรียก หากรอบกาย มิว่ามองไปทางใดก็เต็มไปด้วยหมอกขาวโพลน‘ลูกข้า...ลูกข้าหายไปแล้ว เจ้าก้อนแป้งของข้า เจ้าหายไปไหน’“เกิดอันใดขึ้นหนิงเหอ เจ้าร้องไห้ทำไม”ที่สี่หนิงเหอเข้าใจว่าแผ่นดินไหว ที่แท้จริงแล้วคือท่านพี่กำลังเขย่าปลุกให้เขาตื่น“เกิดอันใดขึ้นขอรับท่านพี่” สี่หนิงเหอถามพลางยกมือขึ้นขยี้ดวงตาหากก็ถูกมือของท่านพี่จับเอาไว้พร้อมกับกดซับ...น้ำตาที่เขามิรู้เลยว่ามันไหลออกไปตั้งแต่เมื่อใด“ข้าควรถามเจ้ามากกว่าหนิงเหอ เกิดอันใดขึ้น ร้องไห้ด้วยเหตุใด”สี่หนิงเหอได้แต่มองอี้เฟยเทียนด้วยความงุนงง“เจ้าฝันร้ายหรือ ถึงได้นอนดิ้นรนราวกับถูกรัดเช่นนี้ แล้วยังจะเอ่ยวาจาบางอย่างออกมา...หากข้าก็จับใจความมิถูก”ตอนแรกเขาก็มีโทสะเล็กน้อยที่ท่านพี่ทำให้เขาต้องตื่นจากฝันที่ดี...หากเมื่อเห็นความรักและห่วงใย ความวิตกกังวลที่มีอยู่ใน
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 86
“ข้าจะรอวันนั้นขอรับ...ท่านที่”“มิคิดเลยว่าการถูกเจียวหานหลงทำร้ายในวันนั้น จะกลายเป็นผลดีกับข้าในวันนี้” สี่หนิงเหอเอ่ยเสียงเบาพลางยกมือขึ้นสัมผัสอกตรงส่วนที่เคยถูกกระบี่ปักลงไป บาดแผลแม้จะหาย...แทบมิเหลือร่องรอยให้เห็นอีกแล้ว หากก็ยังทำให้เขายังคงรู้สึกหายใจติด ๆ ขัด ๆ อยู่ มันคงเป็นความรู้สึกที่คงจะลบเลือนมิได้ง่าย ๆ เป็นแน่ หากว่าเรื่องราวเลวร้ายเหล่านั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว เขาก็ต้องวางความรู้สึกมิดีนั้นทิ้งไป มิเช่นนั้นคนที่รักเขาอย่างท่านพี่คิดมากและมิมีความสุขไปด้วยสี่หนิงเหอหันไปคลี่ยิ้มหวานให้กับคนที่เขารัก คนที่คอยอยู่เคียงข้างแม้ในวันที่ยังมิรู้เลยว่าเขาจะตื่นขึ้นมาหรือไม่ ความเจ็บปวดในวันนั้นเขาจะชดเชยให้ท่านพี่ด้วยความรักทั้งหมดที่มี“ข้ายังมิอยากกลับเรือนเลย ท่านพี่พาข้าเที่ยวก่อนได้ไหมขอรับ”สี่หนิงเหอยกมือลูบท้องตนเองให้ท่านพี่รู้ว่า...ที่พาเที่ยวนั้นหมายถึงให้พาไปทานของอร่อย ๆ ทั้งที่ความจริงแล้วเมื่อเช้าเขาได้ทานอาหารฝีมือท่านพี่ที่อร่อยมากมาแล้ว หากตอนนี้ท้องเขามันก็เริ่มส่งเสียงประท้วงให้รีบหาอาหารรสเลิศมาเติมโดยเร็ว“หือ...หิวอีกแล้ว”เมื่อท่านพี่เลิกคิ้วไต่ถาม สี่
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 85
“ข้ามีเรื่องอยากจะคุยกับท่านพี่” หากปล่อยเวลานานไปก็กลัวจะลืม หากคนที่จดจำเช่นท่านพี่คงจะต้องทุกข์ระทมเป็นแน่ “ท่านมีเรื่องอยากจะไต่ถามข้ามิใช่หรือขอรับ...ที่ท่านมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างคนคิดหนัก บางครั้งก็เหม่อลอย ข้าเรียกท่านก็ยังมิรู้ตัวเลยด้วย” ยามค่ำคืนที่ควรจะพักผ่อน หากท่านพี่กลับนอนพลิกไปพลิกมา“คิดว่าที่ท่านกังวลใจอยู่จะต้องเกี่ยวกับข้า” ความจริงแล้วอยากจะให้ตนเองดีขึ้นกว่านี้จึงจะไต่ถามให้รู้ หากคิดว่าปล่อยนานไปท่านพี่จะมิมีความสุข จึงรีบจัดการให้รู้เสียก่อนจะเป็นการดีกว่าเขาเห็นท่านพี่ยังคงครุ่นคิดอยู่ จึงวางมือทับลงไปบนมือใหญ่ “มีเรื่องอันใดเราควรคุยกันนะขอรับ หากข้าทำสิ่งใดผิดไป หรือทำให้ท่านมิพึงพอใจ ข้าจะได้ปรับปรุงตนเองอย่างไรละขอรับ”“เปล่า...เจ้ามิได้ทำสิ่งผิดหรือทำสิ่งใดมิดี หากว่าข้า...”เมื่อเห็นท่านพี่เงียบไป สี่หนิงเหอก็สอดนิ้วเข้าไประหว่างนิ้วแกร่ง เพื่อบอกให้ท่านพี่รู้ว่า...เขายังอยู่ตรงนี้มิได้ไปไหน“ข้าคิดว่าเจ้าคงจะพอใจแล้วที่พวกเรามีบ้านหลังเล็ก ๆ ปลูกพืชและเลี้ยงสัตว์ หากข้าได้ยินเสี่ยวฝานเอ่ยกับเจ้าตอนที่ยังมิฟื้น ทวงสัญญาว่าเจ้าจะทำการค้า จะพากันเดินทา
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 84
“เจ้าฟื้นแล้ว แม้ข้าอยากจะบอกว่าดีใจแค่ไหน น้อยใจที่เจ้าปล่อยให้คอยนาน หากเจ้าพักผ่อนอีกหน่อย เจ้าดีขึ้นเมื่อไหร่เราค่อยมาคุยกัน...เจ้าคงมีหลายเรื่องที่อยากรู้”สองมือที่แนบทับตรึงใบหน้าเขาเอาไว้เพื่อให้เห็นว่าในสายตาคู่นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและห่วงใยอย่างที่มิอาจกล่าววาจาใดออกมาได้ ก่อนท่านอ๋อง...ท่านพี่จะโน้มใบหน้าลงมาแนบปากลงบนหน้าผากสี่หนิงเหอ“คิดถึง...คิดถึงที่สุดเลย”เพื่อให้มั่นใจว่าสี่หนิงเหอได้ฟื้นแล้วจริง ๆ ท่านอ๋องยังคงกอดเขาเอาไว้แนบอกครู่ใหญ่ ก่อนจะตะโกนบอกทุกคนที่ต่างทำภารกิจของตนเองให้รู้ หลังจากนั้นเขาก็จำมิได้ว่ามันเกิดอันใดขึ้นบ้าง รับรู้เพียงแค่ความดีใจระคนโล่งอกที่เห็นว่าตัวเขาฟื้นขึ้นมา พร้อมบอกกล่าวให้รู้ในหลายเรื่อง แย่งกันบอกจนเขาฟังมิทัน หากจับคำได้ว่าพี่สามมีคนรักที่อยากจะมีข่าวดีในเร็ววัน พี่ใหญ่กำลังมีน้อง เรื่องดี ๆ ที่ทำให้สี่หนิงเหอหัวเราะด้วยความยินดีกับความสุขที่ได้ฟื้นมาอีกครั้งเท่านั้น“ทำไมถึงยังมินอน”สี่หนิงเหอเงยหน้าที่มีรอยยิ้มขึ้นมองคนถามที่ลากไล้นิ้วบนใบหน้าของเขา “สงสัยว่าจะนอนมากเกินไปนะขอรับ...ท่านพี่” กล่าวคำนี้ทีไร ใจมันเต้นรัวเร็ว
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 83
“คาดเดาไปก็มิอาจรู้ได้ว่าเกิดเหตุใดขึ้น อาจจะเป็นเพราะเจ้าต้องอยู่กับความตายที่รายล้อมมาตั้งแต่ยังมิเกิด แม้กระทั่งคลอดมาออกมาแล้วเจ้าก็ยังต้องเผชิญหน้ากับความตายอยู่บ่อยครั้ง...มันก็อาจจะเป็นไปได้”หากยามนี้กับครั้งนั้นมันต่างกันอยู่มิใช่หรืออย่างไร ยามนี้แม้เขาอยากจะตื่นไปหาท่านอ๋องและทุกคนแค่ไหน หากก็มิมีเรี่ยวแรงพอที่จะทำ ถึงได้นั่งเจ็บปวดใจอยู่เช่นนี้อย่างไรเล่า“การได้เจอข้า...มิทำให้เจ้าคิดได้หรืออย่างไรกัน”“หมายความว่า...ท่านจะช่วยให้ข้าออกไปจากที่นี่...ไปพบกับท่านอ๋องและทุกคนได้จริง ๆ ใช่ไหม”“แล้วเจ้าคิดว่าอย่างไรเล่า”“ทำไมท่านถึงได้ช่วยข้าเล่า” หากคิดทบทวนเรื่องที่ผ่านมา คิดว่าชายชราตรงหน้าคงจะได้ทำการช่วยเหลือเขามาหลายครั้งแล้ว มาในครั้งนี้สี่หนิงเหอก็อดที่จะสงสัยมิได้ เหตุใดถึงได้ช่วยเขาไว้มากมายเช่นนี้ “หรือเพราะข้าเป็นลูกหลานราชามังกร ท่านถึงตัดสินใจช่วยข้า” เป็นไปได้หรืออย่างไรกันที่จะช่วยโดยมิหวังสิ่งตอบแทนในภายหลัง“อย่าถามหาเหตุผลที่แม้แต่ตัวข้าก็มิอาจรู้ได้ หากเมื่อได้ช่วยแล้วก็ย่อมจะต้องช่วยให้ถึงที่สุดก็เท่านั้น”แม้ความอยากรู้จะมีล้นอก หากก็ต้องยอมรับว่าบางเรื
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 82
ก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าหนานไป๋มิใช่คนที่จะเพลี่ยงพล้ำต่อผู้ใดง่ายดาย หากก็มิคิดว่าจะเป็นขุนพลระดับปรมาจารย์ทางด้านบุ๋นได้ดีถึงขนาดนี้ วางแผนการไว้อย่างรัดกุม สามารถจัดการกับผู้ที่เคยทำร้ายครอบครัวของตนเองพร้อมกับกำจัดขวากหนามของหวงโฮว่ในคราวเดียวกัน หากจะคิดว่าที่ทำลงไปเพื่อปูทางให้กับลูกหลานของตนเองได้ขึ้นเป็นใหญ่ในอนาคต หากความเป็นจริงแล้ว เมื่อเสร็จเรื่องของคนตระกูลเจียวคนในตระกูลหนานต่างก็พร้อมใจกันลาออกจากราชการและรีบเดินทางออกจากเมืองหลวงอย่างเร่งด่วน แม้กระทั่งเจ้าหรานเสียนเฟยก็พาตัวเองไปอยู่อารามชี ส่วนบุตรก็เลือกที่จะหันหน้าเข้าหาพระธรรม “ใช่...เป็นอย่างที่เจ้าคิดนั่นแหละ ผู้ที่จัดการเรื่องเหล่านี้ก็คือตระกูลหนาน...หนานไป๋และหนานเฟยรั่ว”ที่หนานเฟยรั่วเคยกล่าวไว้นั้น เป็นความจริงเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ด้วยว่านางและผู้เป็นบิดาได้รับคำสั่งมาให้ปกปิดร่องรอยที่เกี่ยวกับขุมทรัพย์ทั้งหมด พวกเขาจึงต้องสุมไฟและระเบิดปากถ้ำปิดทางเพื่อมิให้พวกเราออกไปได้ มันยิ่งทำให้เฟยเทียนรู้ว่าพวกเรายิ่งต้องปกปิดตัวตน...จะต้องมิให้ผู้ใดล่วงรู้ว่าพวกเรายังคงมีชีวิตอยู่ แม้ว่านั่นจะหมายถึงการต้องเปลี
สี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน chapter 81
“เจ้าจะนอนไปถึงเมื่อไหร่กันหนิงเหอ มิคิดถึงข้าหรืออย่างไร” เฟยเทียนกล่าวทักทายคนบนเตียงนอนที่นับรวมถึงวันนั้นจวบจนวันนี้ก็ร่วมสามเดือนแล้วที่หนิงเหอบาดเจ็บจนเกือบเอาชีวิตมิรอด จะเรียกเช่นนั้นก็คงมิได้ เรียกว่าจากไปแล้วหากถูกยื้อชีวิตมาจากเส้นแบ่งเขตของความตายจะง่ายกว่ากระบี่ที่ปักอก...เลือดที่ไหลรินจนสายน้ำย้อมด้วยสีแดง มันทำให้หัวใจของเขาเหมือนกับถูกควักออกมาขยี้เล่น มิรู้เหมือนกันว่าพลังมันมาจากไหน รู้เพียงแค่ใครที่ทำร้ายคนของเขา...คนที่เขารัก มันจะต้องถูกกำจัดทิ้ง!บางคนที่รู้ว่าตนเองนั้นเก่งและฉลาดหลักแหลมจนเกิดหลงตัวเองจนกลายเป็นกับไว้ดักตนเองเช่นสองเจียวหานหลง ที่คิดว่าตนเองนั้นวรยุทธ์สูงจนมิมีใครจะต่อกรได้ อย่างไรก็อยู่เหนือผู้อื่น หากบางสิ่งบางอย่างมันมิใช่ว่าตนเองจะเป็นฝ่ายควบคุมได้ ยังมีสถานการณ์ที่อยู่รายรอบเป็นตัวกำหนดด้วย...ดังเช่นสองเจียวหานหลงซึ่งถูกสิ่งนี้กำหนดโชคชะตาของตนเองให้ต้องพบกับจุดจบอย่างที่คาดมิถึง…นอกถ้ำ...มียอดฝีมือรอคอยอยู่พร้อมกับกองกำลังทหารที่มิอาจคาดเดาได้ว่ามีจำนวนเท่าไหร่ หากต้องการรอดพ้นไปจากถ้ำที่กำลังถล่ม รวมถึงได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ตนเองปรารถนา.
