เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 7
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-28 07:04:11"ตกส้วมตายไปแล้วมั้ง นี่เธออาบน้ำหรือว่าเข้าฌาน" สิงขรนอนรออยู่บนเตียงนานแล้วคนที่เข้าห้องน้ำยังไม่ออกมาเลย
"คุณยังอยู่ในห้องอีกเหรอออกไปสิ" ที่อาบน้ำนานคิดว่าเดี๋ยวเขาก็คงออกไป เพราะตอนเข้ามาไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาด้วย เลยต้องรอให้อีกฝ่ายออกจากห้องไปก่อนถึงจะออกจากห้องน้ำได้
"ออกไปก็โง่สิ ยังไงวันนี้ฉันต้องได้ชิมเธอก่อน" คำพูดประโยคนี้สิงขรพูดแค่กับตัวเอง แล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูห้องก่อนจะปิดให้มีเสียงดัง
กึก!
"ไปแล้วใช่ไหม" หญิงสาวได้ยินเสียงปิดประตูก็แง้มประตูห้องน้ำออกมาดู พอมองไปที่เตียงไม่เห็นเขา เธอเลยชะโงกหน้าออกมาให้เยอะหน่อยเพื่อจะมองดูรอบๆ ห้อง
มองจนแน่ใจแล้วไอรินถึงได้ก้าวเท้าออกมาจากห้องน้ำ..
"กรี๊ดดด" ตอนที่เธอก้าวเท้าออกมาผู้ชายร่างสูงที่ยืนแอบอยู่มุมตู้เสื้อผ้าก็โผล่หน้าออกมาพอดี
หญิงสาวสตั้นไปครู่หนึ่งเพราะความตกใจพอตั้งสติได้เธอก็รีบหันไปทางห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาร่างของเธอก็ถูกอีกฝ่ายโอบรัดไว้จากทางด้านหลัง
"กรี๊ดดด" ไอรินตกใจมากเพราะร่างกายของเธอไม่มีอะไรปิดบังไว้เลย ส่วนเขามีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันอยู่รอบท่อนล่าง
"จะกรี๊ดทำไมนักหนาเดี๋ยวลูกน้องมันก็มาแอบดูหรอก" สิงขรใช้มือปิดปากเธอไว้ก่อน
งับ!
"โอ๊ย" มือที่ปิดปากเธออยู่ตอนนี้ถูกกัดจมเขี้ยวเลย "เจ็บนะโว้ย!" อีกฝ่ายกัดไม่ยอมปล่อย เขาเลยใช้มืออีกข้างบีบจมูกของเธอไว้เพื่อให้หายใจไม่ออกเธอจะได้ปล่อย
"อืมมม!!" และมันก็ได้ผลพอถูกบีบจมูกไอรินก็อ้าปากขึ้น
"โอ๊ยย.. ต้องฉีดยาไหมวะกู" หลังจากที่เธอปล่อยสิงขรก็สะบัดมือก่อนที่จะยกขึ้นมาดูผลงาน "โห..เลือดออกเลย"
ก๊อกๆ "นายเป็นอะไรไหมครับ" ลูกน้องที่เอาหูแนบฟังอยู่ด้านนอกเคาะประตูถามผู้เป็นเจ้านาย
"คนแบบกูจะเป็นอะไรได้วะ พวกมึงฟังผิดแล้วล่ะ ถอยไปไกลๆ ประตูด้วย กูรู้นะว่าพวกมึงแอบฟัง" จบคำพูดที่ตะโกนออกไปต่อว่าลูกน้องเท่านั้นแหละ.. "ซี๊ดดด อย่าให้ถึงทีกูบ้างแล้วกัน จะกระแทกให้ร้องขอชีวิตเลยคอยดูสิ"
หรือว่าไม่ใช่แบบที่เราคิด เราขึ้นรถมาถูกคันไหมเนี่ย ไอรินนั่งจับเข่าอยู่ในห้องน้ำเริ่มกลัวผู้ชายคนนี้แล้ว เธอต้องเห็นแผลเขาให้ได้เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่จะยืนยันได้ว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่พี่ชายให้มาดูแลแทนหรือเปล่า
ก๊อก!!ๆ "ออกมา!"
"กรี๊ดด" อยู่ดีๆ ก็เคาะประตูเสียงดังไอรินที่กำลังคิดอะไรอยู่ตกใจกรีดร้องออกมา
"เธอคิดว่าประตูแค่นี้จะกั้นฉันได้งั้นเหรอ"
"คุณไม่ใช่คนที่พี่ชายฉันให้มาดูแลใช่ไหม"
"ไม่ต้องมาสร้างเรื่อง ฉันไม่เชื่อคำพูดของเธอหรอก เปิด!"
"ไม่!"
ตุ๊บ!
"กรี๊ด" เสียงเท้าถีบเข้ากับประตูยิ่งทำให้เธอตกใจกลัวจนขวัญเสีย แต่โชคดีที่พังเข้ามาไม่ได้
"เอาไงดีพี่" คนที่อยู่ด้านนอกคิดว่าเจ้านายคงกำลังถีบประตูห้องน้ำ
"พวกมึงจะกลัวอะไรกับผู้หญิงตัวแค่นั้น"
"แต่เธอมีกรรไกรนะครับ"
"อะไรนะ"
"เธอขอกรรไกรเข็มกับด้ายเข้าไปแก้ชุด"
"แล้วพวกมึงก็ให้?" แต่ฟังจากเสียงแล้วผู้หญิงคงอยู่ในห้องน้ำ และคงไม่ได้เอาของพวกนั้นเข้าไปด้วย ธามม์พอจะสบายใจขึ้นมาหน่อย
"ดี..ถ้างั้นไม่ต้องออกมาอยู่ในนั้นไปเลย" เขาแค่ถีบประตูขู่ให้เธอกลัว
แกร็ก..ผ่านไปสักพักประตูห้องก็ถูกเปิดออกมา
"นายเป็นยังไงบ้างครับ"
"ถามทำไม" จังหวะนั้นสิงขรก็ยื่นของที่เธอใช้เย็บผ้าอยู่ส่งให้กับลูกน้อง "อย่าเอาให้เธออีก" ที่เขาต้องเอามันออกมาด้วยกลัวว่าเธอจะคิดสั้นโดยใช้ไอ้พวกนี้ทำร้ายร่างกายตัวเอง
"เจ้านายจะไปไหนครับ"
"กลับสิวะ"
"กลับ?" ลูกน้องที่วิ่งตามหลังไปสงสัยว่าทำไมเจ้านายถึงถอย ครั้งที่สองแล้วนะ
ร้านขายยา..
"จอดก่อน" รถวิ่งผ่านเข้ามาในตัวเมืองก็เห็นว่าร้านขายยายังไม่ปิด
"นายจะซื้อยาอะไรครับ"
"จะถามทำไม..ไม่ต้องตามลงมาล่ะ"
ผ่านไปสักพักสิงขรก็ออกมาจากร้านขายยาพร้อมกับถุงยา และในมือของเขาก็มีผ้าพันแผล
"เจ้านายได้รับบาดเจ็บเหรอครับ"
เขาไม่ได้ตอบลูกน้องหรอก เพราะตอบไปเดี๋ยวพวกมันก็ขำกัน คิดแล้วยังโมโหอยู่เลย
วันต่อมาที่สถานบันเทิง สถานที่ที่เขาเป็นเจ้าของ
"คนใหม่ครับ" ธามม์ที่เดินตามหลังผู้เป็นนายมาเห็นว่าเขาหยุดมองไปดูกลุ่มผู้หญิงที่นั่งรอรับแขกอยู่ "นายสนใจไหมครับ"
"ขอแค่เด็กใหม่" พูดจบสิงขรก็เดินเข้าไปในห้อง VIP เพื่อรอเด็กใหม่เข้ามาบริการ
บทที่เกี่ยวข้อง
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 8
"สวัสดีค่ะเสี่ย เจนนี่จะขอดูแลเสี่ยเองนะคะ""สวัสดีค่ะเสี่ย" ผู้หญิงอีกคนที่เป็นเด็กใหม่เพิ่งเข้ามาทำงานเหมือนกัน ก็ได้เดินตามเข้ามาติดๆ"ชื่ออะไรล่ะเรา" และดูเหมือนว่าสิงขรจะสนใจคนที่เดินตามหลังมามากกว่า"ชื่อดาวค่ะ" ดาวตอบโดยที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ซึ่งแตกต่างจากอีกคนพอแนะนำตัวก็รีบเข้าไปนั่งเบียดแล้ว"เข้าไปนั่งข้างคุณสิงขรสิ" ธามม์เห็นสายตาผู้เป็นเจ้านายแล้วดูจะสนใจคนนี้มากกว่า"ดาวขออนุญาตนั่งนะคะ"เจนนี่ที่นั่งก่อนตวัดสายตามองแบบหมั่นไส้ ทำเป็นผู้ดีอยู่ได้ ถ้าเป็นผู้ดีแล้วจะมาหากินแบบนี้ทำไมดาวยังไม่ทันได้นั่งก็ถูกมาเฟียหนุ่มดึงตัวเข้ามาโอบกอดโดยการให้ดาวนั่งลงตัก"อุ๊ย" คนที่ตกใจก็คือเจนนี่เพราะจังหวะนั้นแผ่นหลังของดาวชนเข้ากับร่างของเธอเลยต้องรีบขยับออกก่อน"เคยทำงานที่ไหนมาก่อนไหม" ริมฝีปากหนากระซิบพูดแทบจะสัมผัสกับซอกคออีกฝ่ายอยู่แล้ว แต่เขาก็ทำแค่ให้เสียวเล่น"ยังค่ะ" สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละริมฝีปากของคนที่ตอบก็ถูกครอบครอง "อืมม""หึ!!" เจนนี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่พอใจเอามากๆ ที่เสี่ยเลือกอีกคนธามม์เรียกตัวให้ผู้หญิงอีกคนที่เจ้านายไม่สนใจออกจากห้องไปก่อน รวมถึงลูกน้องที่อยู่ในห้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 9
ตุ๊บ!เพล้ง!! จานกระเบื้องที่ถูกฟาดเข้าท้ายทอยอีกฝ่ายตกลงแตก"??" ไอรินถึงกับยืนตัวแข็งเพราะเหมือนเขาจะไม่เป็นอะไรสายตาเขายังคงมองจ้องมาที่เธอ"เสียงอะไรพี่" คนด้านนอกได้ยินเสียงของตกแตกกำลังจะเปิดประตูเข้ามาดู หลังจากที่ได้ยินเสียงของตกแตกแล้วก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรีดร้อง"เอาไงดีครับ""รอดูสถานการณ์ก่อน" กลัวแต่ว่าผู้เป็นเจ้านายจะโมโหจนขาดสติ ถ้าผู้หญิงคนนั้นมีอันตรายถึงชีวิตไม่อยากจะคิดเลย"ปล่อยนะ! อืมม! ปล่อยย" หลังจากที่ทุบศีรษะเขาได้เธอก็ถูกอีกฝ่ายจับกดลงเตียง ด้วยแรงที่มีเยอะกว่าถ้าไม่เผลอ มีหรือที่เธอจะทำร้ายร่างกายเขาได้"ฉันคงใจดีกับเธอมากไปแล้วใช่ไหม" ขณะที่พูดใบหน้าคมก็ได้ฝังจูบลงซอกคอโดยไม่มีความปราณีเลย ..ก่อนที่จะขยับต่ำลงมาดูดเนินหน้าอกซึ่งตอนนี้มันไม่มีอะไรปิดแล้วเพราะเขาได้ฉีกมันขาดออกเป็นชิ้นๆ"ฉันเจ็บนะ!" ไอรินพยายามดิ้นต่อสู้ แต่แรงแค่น้อยนิดหรือจะไปสู้เขาได้และจังหวะนั้นเธอคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว มือเรียวก็ได้ขยับต่ำลงไปที่ช่วงเอวข้างซ้ายก่อนจะขย้ำ"........" เธอพยายามคลำหาว่าแผลของเขาอยู่ตรงไหน แต่พอคลำต่ำลงไปก็เจอเข้ากับ.."ใจเย็นก่อนสิ เดี๋ยวได้เสียวแน่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 10
"ออกมา!" เข้ามาในห้องก็ไม่เห็นเธอและเขาก็รู้ได้ในทันทีว่าเธอต้องอยู่ในห้องน้ำแน่"ไม่.." เสียงเธอดูหวาดกลัวมาก"ไม่เห็นเก่งเหมือนเมื่อกี้เลย""ฉันไปทำอะไรให้คุณ คุณถึงต้องจับฉันมาแบบนี้""ทำอะไรงั้นเหรอ เธอก็ไปถามไอ้คู่หมั้นของเธอดูสิ""ฉันไม่มีคู่หมั้น แฟนฉันก็ยังไม่มีเลยแล้วจะให้ฉันไปถามใครที่ไหนล่ะ""มุสา""ฉันไม่ได้โกหก คุณก็ดูเป็นคนมีอิทธิพลทำไมคุณถึงดูไม่ออกว่าจับมาผิดคน"ตุ๊บ!"กรี๊ดด""เปิด""ฉันกลัวแล้ว" นาทีนี้ให้ทำยังไงก็ได้เพื่อเอาตัวรอดให้ได้ก่อน เพราะเธอเล่นงานมันขนาดนั้นมันต้องโกรธมากแน่"ไม่เปิดใช่ไหม บอกไว้ก่อนนะว่าอย่ายืนใกล้ประตู""กรี๊ดด ฉันเปิดแล้ว" เธอรู้ว่าถ้ามันเอาจริงทำไมประตูแค่นี้มันจะพังเข้ามาไม่ได้"ก็เปิดสิวะ!""คุณสัญญามาก่อนสิว่าจะไม่ทำอะไรให้ฉัน""ทำไมกูต้องสัญญาด้วย จะไม่เปิดใช่ไหม 1..2..""ฮืออออึกอึก" เสียงเธอร้องไห้โฮออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้น และก็เสียงปลดล็อกประตูจากทางด้านใน"มานี่เลย!" มือหนากระชากร่างคนตัวเล็กมาทิ้งลงบนเตียง"อย่าทำอะไรฉันเลยนะ" เสียงสั่นเครือดังออกมาเบาๆ จากริมฝีปากบาง พร้อมกับพนมมือไหว้ขอร้องอย่าให้เขาทำอะไร"หุบปาก!""ผมว่าต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 11
"จะนอนทำไมอยู่อีก หรืออยากเจอของจริง" สิงขรกระชากผ้าห่มที่คลุมร่างของทั้งสองอยู่ออกแล้วก็ดันตัวลุกขึ้น ..แต่คนที่นอนอยู่ใต้ร่างเมื่อสักครู่ยังคงนอนนิ่งเหมือนเธอสับสนจะไม่ให้เธอสับสนได้ยังไง เมื่อสักครู่เสียงที่ได้ยินคือเขาสร้างสถานการณ์ทั้งนั้น เรื่องขย่มเตียงเขาก็เอื้อมมือไปดันเตียงให้กระแทกกับผนัง แถมยังครางเสียงดัง แต่เธอก็ยังคงนอนอยู่เฉยๆไอรินตั้งสติได้ก็รีบดันตัวลุกขึ้น แล้วดึงผ้าแถวนั้นมาปิดหน้าอก เพราะหน้าอกของเธอถูกเขาเปิดออกตอนที่เขาเริ่มใช้เสียงครางเธออยากจะถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม เพราะถ้าเมื่อสักครู่เขาจะทำอะไรกับเธอก็คงเสร็จไปแล้ว แต่ไอรินก็เลือกที่จะเงียบ เขาก็เหมือนไม่ใช่คนโหดร้ายอะไรนี่"คืนนี้ฉันคงต้องนอนในห้องนี้ก่อน หวังว่าคงไม่ได้แผลอีกนะ" ว่าแล้วชายหนุ่มก็เอนตัวนอนลงข้างๆ เธอที่นั่งมองอยู่ไอรินจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวนอนลงอีกฝั่งหนึ่งของเตียง แต่เธอก็ไม่ได้ไว้วางใจเขาขนาดนั้น เธอยังคงใช้ผ้าห่มพันร่างกายตัวเองไว้ นอกจากวิธีนี้แล้วเธอคงทำอะไรไม่ได้ จะหนีก็ไม่ได้แล้วนี่สิงขรนอนหงายไม่ได้เพราะเจ็บแผลตรงที่ถูกจานกระเบื้องฟาด เขาเลยเปลี่ยนท่านอนตะแคงหั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 12
ไอรินมองดูบรรยากาศรอบข้างขณะที่ถูกพวกมันพาตัวออกมาจากบ้านหลังนั้น ถ้าเธอไม่ถูกขังไว้แต่ในห้องก็คงจะเห็นความสวยงามของที่นี่ตอนกลางวันบ้าง เพราะตอนที่ถูกพามามันเป็นกลางคืนเธอเลยมองไม่ค่อยเห็นความงามเท่าไรนักนั่งรถมาเป็นชั่วโมงๆ กว่าจะเข้ามาถึงในตัวเมือง แต่เธอไม่มีโอกาสเปิดประตูรถลงได้เลย เพราะถูกพวกมันนั่งกันไว้ทั้งซ้ายและขวามองดูดีๆ เป็นคนละจังหวัดกับบ้านเกิดเธอจริงๆ ด้วย แต่จังหวัดนี้ก็เจริญกว่าบ้านเกิดของเธอ เพราะติดอันดับจังหวัดที่น่าท่องเที่ยวมากที่สุดของทางภาคเลยก็ว่าได้จากตัวเมืองนั่งรถไปอีกไม่ไกลก็ถึงบ้านหลังหนึ่ง พอรถจอดคนที่อยู่ในบ้านก็รีบออกมาเปิดประตูรั้วให้แล้วรถคันที่เธอนั่งมาก็เคลื่อนตัวเข้าไปจอดในตัวบ้าน"พาฉันมาที่นี่ทำไม" ที่นี่มีคนเฝ้าเยอะกว่าบ้านหลังในป่าอีก เธอตัวแค่นี้ต้องใช้คนเฝ้าเยอะขนาดนี้เลยเหรอ แบบนี้ถึงแม้จะถูกย้ายมาไว้ใกล้ตัวเมืองเธอก็คงหาโอกาสหนีได้ยาก"พาตัวเข้าไปในห้องก่อน" ธามม์มารอรับที่บ้านหลังนี้ด้วยตัวเอง เธอไม่รู้หรอกว่าใครตำแหน่งใหญ่กว่าใคร รู้แค่ว่าไอ้คนที่เข้าไปค้างกับเธอเป็นเจ้านายของพวกมัน"แล้วเจ้านายของพวกคุณล่ะ" เธอคิดว่าเขาอาจจะสืบรู้แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 13
ดวงตากลมเปิดกว้างขึ้นเมื่อถูกอีกฝ่ายแนบจูบลงมา ถึงตอนนี้เธอจะไม่ขัดขืนไม่ได้แล้วนะไอริน เพราะถ้าไม่งั้นมีหวังเตลิดแน่ หญิงสาวรีบผลักหน้าอกของเขาออกไป แต่เรี่ยวแรงของเธอเหมือนจะไม่มีเลยเรียวลิ้นอุ่นแทรกผ่านฟันที่เรียงตัวสวยงามอยู่เข้าไปถึงในโพรงปาก ก่อนที่เขาจะตวัดวนอยู่กับลิ้นอีกฝ่ายที่ไม่แม้แต่จะกระดิกสัมผัสอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ดูดแบบคนที่เชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้มาก จนเธอเผลอเคลิ้มไปกับรสจูบนั้น ก่อนที่อีกฝ่ายจะถอนจูบออกแล้วขยับต่ำลงมาที่ซอกคอระหง ใจจริงก็ไม่ได้อยากจะหยุดจูบหรอกแต่เรือนร่างของเธอมันน่าสัมผัสไปทุกส่วนเลย"อือออ" ไอรินมาสะดุ้งตอนที่ริมฝีปากของเขาดูดยอดหน้าอก เธอใช้แรงที่มีอยู่ผลักเขาออกไปถึงแม้ว่ามันจะสั่นไปทั้งตัวแต่แทนที่เขาจะหยุดสิงขรกลับขยับริมฝีปากพรมจูบต่ำลงไป จนถึงหน้าท้องแบนราบ"อื้อ" หญิงสาวรีบขยับตัวหลบเพราะอีกนิดมันก็จะถึงจุดนั้นของเธอแล้ว "ไม่นะ!"เขาแค่จับสะโพกเธอล็อกไว้ และมืออีกข้างจับขาที่ชิดกันอยู่ให้แยกออกก่อนจะฝังใบหน้าลงกับหว่างขา"อื้อ หยุดนะคุณ" ไม่รู้ว่าผ้าถุงเธอที่ใส่อยู่มันหลุดออกไปตั้งแต่ตอนไหน แต่โชคดีที่ยังมีกางเกงชั้นในตัวบางขวางกั้นอยู่ "ไม่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 14
"สวัสดีค่ะเสี่ย ดาวขอโทษด้วยนะคะยังไม่ได้แต่งตัวเลย""ใครให้เข้ามา" สิงขรที่นั่งอยู่เหลือบตามองดูลูกน้อง ดาวกำลังจะเดินไปนั่งข้างๆ ถึงกับหยุด"ถ้าเสี่ยยังไม่ต้องการให้ดาวดูแลดาวออกไปก็ได้นะคะ" ดาวเป็นคนฉลาดมากพอรู้ว่าสิงขรชอบผู้หญิงที่อินโนเซ้นท์ก็แกล้งทำเป็นไร้เดียงสา"มาแล้วก็ไม่เป็นไร มานวดให้หน่อย" ชายหนุ่มเอนตัวลงพิงกับโซฟา ส่วนดาวที่กำลังจะนั่งก็เดินอ้อมไปด้านหลังเพื่อนวดไหล่ให้ "กำลังมือดีนี่ เคยทำงานนวดมาเหรอ""ที่บ้านดาวยากจนค่ะ แม่นวดให้ชาวบ้านที่ปวดเมื่อยเพื่อแลกกับเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว ดาวโตมาได้ก็เพราะเงินของแม่เลยพยายามศึกษาวิธีการนวดกับแม่ค่ะ""อืม" สิงขรกำลังเคลิ้ม ดาวที่นวดไหล่อยู่ขยับมือมาตรงท้ายทอยเขาถึงกับสะดุ้ง"อุ้ยขอโทษค่ะ เสี่ยมีแผลตรงนี้เหรอคะ""ไม่มีอะไร พอแค่นี้แหละ""ดาวขอดูแผลหน่อยได้ไหมคะ" สิงขรอนุญาตให้ดาวดูแผลโดยการนั่งอยู่เฉยๆ ส่วนอีกฝ่ายโน้มใบหน้าลงมามองใกล้ๆ "ถูกของแข็งกระทบนี่คะ เดี๋ยวดาวจะประคบให้นะ โชคดีที่เป็นแผลนิดเดียว"พูดจบดาวก็ออกไปหาของที่จะมาประคบให้สิงขรมองไปดูหน้าลูกน้อง และทุกคนก็ออกไปจากห้อง ..พอได้ของที่ต้องการแล้วดาวก็กลับมา"อุ๊ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 15
หลังจากที่รถจอดสิงขรก็รีบเปิดประตูลงจากรถแล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้านแบบรีบเร่ง"อ้าวไหนบอกว่าจะไม่มาไงพี่" คนที่เฝ้าอยู่บ้านหลังนี้เห็นว่าเจ้านายเดินผ่านไปแบบรีบๆ ก็เลยเดินออกมาถามธามม์ที่เพิ่งลงจากรถ"พวกมึงก็รู้ว่าเจ้านายเราเห่อของใหม่แค่ไหน""อีกหน่อยคงยัดเงินให้เหมือนทุกครั้งล่ะสิ" ผู้หญิงที่เขามีสัมพันธ์ด้วยนานสุดก็คงไม่ถึงเดือน แต่คนไหนที่เขาเก็บไว้บำเรอนานหน่อยก็จะได้เงินไปตั้งตัวคนที่ยืนเฝ้าประตูอยู่เห็นว่ามาเฟียผู้เป็นเจ้านายเดินเข้ามาก็รีบเปิดประตูให้ไอรินอาบน้ำเสร็จออกมาพอดีเป็นจังหวะเดียวกับประตูห้องเปิดเข้ามา หญิงสาวรีบก้าวถอยหลังกลับเข้าไปในห้องน้ำ แต่เธอยังปิดประตูไม่สนิทก็ถูกอีกฝ่ายผลักประตูเข้ามาก่อน"อุ๊ยคุณ!" หญิงสาวรีบดึงผ้าเช็ดตัวเข้ากระชับร่างกายไว้แน่น แต่ก็สู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้สิงขรเอื้อมมือไปกระชากผ้าเช็ดตัวนั้นออก "คุณจะทำอะไรฉัน"แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ฟังเธอเลย พอผ้าเช็ดตัวหลุดลงใบหน้าคมก็ฝังจูบลงที่เนินหน้าอก"คุณ.. อย่าทำอะไรฉันเลยนะ" ไอรินไม่รู้ว่ามันจะได้ผลเหมือนทุกครั้งไหม พอเขาเห็นน้ำตาและท่าทางหวาดกลัวของเธอเขาก็จะหยุด "อืมมม"แต่ครั้งนี้มันกลับไม่เป็
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-30
บทล่าสุด
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 81 ตอนจบ
พิมพ์ไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหนได้แล้ว ร้านก๋วยเตี๋ยวก็เป็นร้านที่เช่ามา เธอต้องรับผิดชอบสองต่อทั้งร้านก๋วยเตี๋ยวและก็บ้านหลังนั้น"เราค่อยๆ แก้ปัญหากันไปทีละจุด คุณพิมพ์อย่าเครียดมากนะคะ" ถ้ายี่หวายังใช้เงินฟุ่มเฟือยได้อยู่เหมือนเดิมเธอคงเอาเงินส่วนนั้นมาช่วยพิมพ์แล้ว แต่ตอนนี้ชีวิตเธอยังจะเอาไม่รอดพิมพ์มองดูซากของร้าน เธอแทบไม่มีแรงจะยืน คิดอะไรก็ไม่ออก"คุณพิมพ์ไปค้างที่เพนท์เฮ้าส์กับยี่หวานะคะ""ไม่หรอกค่ะ"ยี่หวาหันมองไปดูธามม์ขอความช่วยเหลือให้เขาพูดอะไรบ้าง ที่ธามม์เอาแต่เงียบถ้าเขาออกความคิดเห็นกลัวว่ายี่หวาจะคิดเล็กคิดน้อย เหมือนตอนที่คิดว่าพิมพ์เป็นผู้หญิงที่เขาเคยสนใจ"ไปพักที่เพนท์เฮ้าส์กับคุณยี่หวาก่อนนะ""พิมพ์ไม่อยากไปรบกวนคุณทั้งสองค่ะ""ไม่ได้รบกวนเลยค่ะ ถ้ามีลู่ทางแล้วคุณพิมพ์ค่อยแยกตัวออกมาก็ได้""คืนนี้พิมพ์จะกลับไปที่โรงพยาบาลค่ะ""ลืมเลยว่าแฟนคุณพิมพ์ยังอยู่โรงพยาบาล""อย่าลืมนะว่าเธอต้องรับผิดชอบเรื่องบ้านของฉัน" ป้าคนนั้นยังหันมาพูดตะคอกใส่พิมพ์ "ประเภทที่สร้างความเสียหายให้คนอื่นแล้วบอกให้ตำรวจจับตัวเองติดคุกเพื่อทดแทนค่าเสียหายกูไม่เอานะ" คนส่วนมากถ้าไม่มีเงิน
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 80
เพจของทางจังหวัดที่ธามม์กดติดตามไว้ตอนนี้ออกข่าวเรื่องไฟไหม้ร้านก๋วยเตี๋ยว ที่มีชื่อร้านว่าก๋วยเตี๋ยวอยุธยา และตอนที่เกิดเหตุเจ้าของร้านก็ไม่อยู่ร้านและก็ไม่มีใครติดต่อได้ ทางเพจเลยแจ้งข่าวกับคนที่รู้จักเจ้าของร้านนี้ให้ติดต่อกลับมาที่ร้านด่วนธามม์รีบบึ่งรถมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวอยุธยา ก็เป็นแบบที่คิดไว้จริง ร้านนี้มีทั้งห้องพักของพิมพ์อยู่ในร้านด้วย เพราะตอนต่อเติมเธอทำเป็นห้องพักของตัวเองด้วยเลยจะได้สะดวกในการค้าขาย"ทำไงดีคะเรารีบแจ้งคุณพิมพ์ดีไหมคะ""เดี๋ยวผมขอลงไปคุยกับเจ้าหน้าที่ก่อนคุณรออยู่บนรถนะ""ฉันไปด้วยค่ะ""ไม่ต้องมันอันตราย" ถึงแม้ตอนนี้ไฟจะถูกดับหมดแล้ว แต่เจ้าหน้าที่ก็ยังคงอยู่ในพื้นที่เพราะเหตุเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้เอง"สวัสดีครับ ผมเป็นญาติเจ้าของร้านครับ""คุณพอติดต่อเจ้าของร้านได้ไหมครับ""ติดต่อได้ครับ แต่ผมอยากรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง""เราคาดว่าไฟฟ้าลัดวงจรครับ""ไฟฟ้าลัดวงจรเหรอครับ?""ตอนนี้บ้านหลังข้างๆ ก็ได้รับความเสียหายร่วมด้วย ทางเจ้าของบ้านอยากจะคุยกับต้นเพลิงครับ""คุยกับผมมาได้เลยครับ" ธามม์อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะตัวเอง ถ้าไม่เพรา
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 79
"คุณหมอบอกว่าเป็นยังไงบ้าง" นรสิงห์เข้ามาก็ถามอาการของน้องสาว"คุณหมอบอกว่าห้ามฉันขยับตัว""ห้ามขยับตัวเลยเหรอ?""ก็ขยับได้บ้างค่ะ แต่ห้ามกระทบกระเทือน""ตอนนี้เจ้านายมึงอยู่ไหน" นรสิงห์หายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ถามหาผู้เป็นเจ้านายของธามม์"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนายครับ""กูถามว่าเจ้านายมึงอยู่ไหน" เขาเน้นหนักประโยคเดิม"พี่จะถามหาพี่สิงขรทำไมคะ""มันรู้เรื่องนี้ไหม""รู้หรือไม่รู้มันก็ไม่ใช่เรื่องของเขา พี่อย่าก่อเรื่องได้ไหม""เราหาว่าพี่เป็นคนก่อเรื่องงั้นเหรอ""โอ๊ย" ตอนที่นรสิงห์ขึ้นเสียงใส่ยี่หวาก็ขยับมือมากุมท้องเหมือนว่าเจ็บปวดมากจนคนเป็นพี่หายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง "พี่จะพาเราไปรักษาตัวที่กรุงเทพฯ""พี่ไม่ได้ยินหรือไงฉันบอกว่าคุณหมอห้ามฉันขยับตัว""พี่จะให้คุณหมอมาย้ายตัวเราเอง""ฉันไม่ไป""ดูสภาพเราสิ รู้ว่าตัวเองท้องยังไปทำงานอยู่อีก""มันไม่ได้เกี่ยวกับที่ฉันทำงานเลย มันเกี่ยวกับพี่นั่นแหละ""พี่ปล่อยให้เราอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกนะ ถ้าจะให้มันไปด้วยพี่ก็ไม่ว่า" คนที่นรสิงห์เอ่ยถึงก็คือธามม์ แต่สายตาผู้เป็นพี่ไม่ได้มองไปดูทางนั้นเลย"ฉันไม่อยากกลับไป ฉันอยากใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ฉันสัญญาว
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 78
"ถ้าพี่ไม่ปล่อยให้ฉันลง ฉันจะฆ่าตัวตาย" พูดจบยี่หวาก็มองไปรอบๆ ข้างว่ามีอาวุธหรือสิ่งของไหนที่ทำให้เธอปลิดชีวิตตัวเองได้ไหม"ยี่หวา!""ฉันบอกพี่ก็ได้ ฉันไม่ได้รักพี่สิงขร คนที่ฉันรักก็คือคุณธามม์""พี่ไม่เชื่อ""พี่จะเชื่อหรือไม่เชื่อมันก็เรื่องของพี่ ตอนนี้ฉันกำลังท้องกับเขา""อะไรนะ?""ถ้าพี่รักใครสักคนเป็น พี่จะรู้ว่าความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฐานะ มันขึ้นอยู่กับหัวใจของคนสองคน" เธอคิดว่าพี่ชายคงไม่รู้จักกับความรักหรอก ถ้างั้นก็คงไม่ยอมให้ผู้ใหญ่หาคู่ครองให้"พูดบ้าอะไรของเธอ""พี่สิงห์ปล่อยฉันไปเถอะนะ พี่กำลังจะทำให้หลานไม่มีพ่อ"เอี๊ยดดด จังหวะนั้นคนขับรถก็เหยียบเบรกจนยี่หวากระเด็นเกือบจะชนกับเบาะข้างหน้า แต่นรสิงห์ที่กระเด็นไปตามแรงเหมือนกันรีบยื่นมือมาดึงตัวน้องสาวไว้ไม่ให้ชนกับเบาะเพราะได้ยินว่าเธอกำลังท้อง"เจ้านายเป็นอะไรไหมครับ" คนขับรถหันมาถามคนด้านหลังดู"มึงเบรกทำไมวะ""มีรถมาขวางหน้าครับ"ได้ยินแบบนั้นยี่หวาก็มองไปด้านหน้าและจังหวะเดียวกันประตูรถตู้ก็มีคนมาพยายามจะเปิดมันออก"คุณธามม์ฉันอยู่ในนี้ค่ะ" ยี่หวาขยับไปจะไปปลดล็อกประตูรถแต่ถูกพี่ชายดึงตัวเข้ามาก่อน "ปล่อยนะพี่
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 77
"มองอะไรวะกินสิ" ธามม์เห็นว่ากายเอาแต่มองก๋วยเตี๋ยวต้มยำ"คุณกลัวฉันทำไม่อร่อยเหรอคะ""ทานสิคะคุณกาย อร่อยมากเลยนะ" ทั้งสามจ้องมาที่กายอยู่คนเดียวจนกายต้องเอื้อมมือไปหยิบช้อนแล้วก็ตักน้ำซุปขึ้นมาซด"อร่อยไหมคะ" ยี่หวารอฟังอยู่ว่าอีกฝ่ายจะว่ายังไงเพราะเธอชิมแล้วมันก็อร่อยดี"อร่อยครับ" ถ้าไม่กินอาหารทะเลคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง กายเลยคีบเส้นขึ้นมาใส่ปากแล้วเคี้ยวเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้อาหารทะเลเข้าปาก คนอื่นเห็นว่าเขาทานได้ก็เลยเริ่มทานกันธามม์กำลังจะคีบกุ้งปลาหมึกและก็หมูให้กับยี่หวา แต่เธอบอกว่าไม่เอา เท่าที่คุณพิมพ์ให้มาไม่รู้จะกินหมดหรือเปล่า เพราะวันนี้พิมพ์ให้เยอะมาก เห็นว่าธามม์ตักให้กับแฟนวันก่อน วันนี้เลยจัดเต็มมาให้เลยจนทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี..มั้ง.. และตอนนี้ธามม์ก็พายี่หวาขับรถกลับไปแล้ว"คุณยังไม่ไปเหรอคะ" พิมพ์เห็นว่าเพื่อนของธามม์ยังยืนอยู่ข้างๆ รถ เลยออกมาถามดู"อึกอึกอึก""คุณเป็นอะไรคะ" จังหวะนั้นพิมพ์ตกใจทำอะไรไม่ถูกเพราะอีกฝ่ายเหมือนจะอาเจียน "มาทางนี้ดีกว่าค่ะ" พิมพ์รีบเดินนำหน้ากายมาทางห้องน้ำ"อ้วกกก"[เพนท์เฮ้าส์] หลังจากที่ออกจากร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วธามม์ก็พายี่หวา
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 76
"ซี๊ดด" ชายหนุ่มที่เพิ่งจะเสร็จ..ความเสียวยังคงค้างคาอยู่ แต่เขาก็ต้องกัดฟันสู้เพราะอีกฝ่ายกำลังเริ่มรุก ทีแรกคิดว่าเธอจะร้อนแรงแค่ตอนเมา แต่ตอนที่เธออารมณ์ค้างก็ร้อนแรงเหมือนกัน "อาาาเบาก่อนครับ" เธอคงไม่รู้ว่าเวลาผู้ชายเสร็จใหม่ๆ ความเสียวยังคงมีอยู่เยอะ ถ้าถูกกระแทกลงมากลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวอีก"อือ.." ยี่หวาที่กำลังโยกหยุดเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายบอกให้เธอเบาก่อน แต่มันเหมือนจะใกล้มากแล้วจะให้เธอหยุดยังไงล่ะ สะโพกงามโยกอีกครั้ง"โอ๊ววซี๊ดดด" ธามม์กัดฟันแน่นตอนที่อีกฝ่ายเร่งการกระแทกส่วนเสียงครางของเธอไม่ต้องพูดถึงเพราะคงเสียวมาก ยิ่งเธอครางพร้อมกระแทกแบบนี้มันยิ่งทำให้ความเสียวของเขามันใกล้ถึงจุดมากขึ้น"อ่ะอ่ะอ่ะ" ยี่หวาขยับมือหนาที่จับสะโพกเธออยู่ขึ้นมาแนบกับหน้าอกไว้ ชายหนุ่มรู้ได้ในทันทีเลยว่าเธอต้องการอะไร มือที่วางแนบอยู่กับหน้าอกเริ่มทำงานโดยการขย้ำ ก่อนจะสะกิดยอดเม็ดสีชมพูที่ตอนนี้มันแข็งมาก จนรับรู้ได้เลยว่าเธอคงใกล้จะถึงฝั่งแล้ว"อาาา ให้ผมช่วยไหม" แรงของเธอเหมือนจะไม่ถึง เขาเลยอยากช่วย แต่เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงบางคนต้องทำเองถึงจะสำเร็จความใคร่ ไม่ว่าผู้ชายจะกระแทกหนักแค่ไหน"อ
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 75
"แล้วนี่คุณยี่หวาเรียกคุณเข้ามาทำไมคะ เธอมีงานจะใช้เหรอ" เจนนี่พูดพร้อมกับชะโงกเข้าไปมองในห้องว่าตอนนี้ยี่หวาอยู่ตรงไหน เพราะนี่มันเป็นห้องผู้จัดการ"ผมไม่ว่างหรอก" ธามม์เอาตัวมาบังไม่ให้เจนนี่มองเข้าไปข้างในแล้วก็ปิดประตูห้องไว้ แต่พอหันกลับไปมองเห็นสายตาที่จ้องมองมาก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบ"มีสาวมาชวนไปดื่มไม่ใช่เหรอคะ ทำไมไม่ไปล่ะ""จะไปดื่มได้ยังไง""ออกไป""ยี่หวาครับมันไม่มีอะไรเลยนะ""ไม่มีงั้นเหรอคะ แต่ฉันเคยเห็นว่าพวกคุณสนิทสนมกันมากจนโอบไหล่กันได้ไม่ใช่เหรอคะ""ตอนนั้นผมเมา""เมา? แสดงว่าคุณยังจำได้ว่าฉันพูดถึงตอนไหน""หึงผมเหรอ""หึงสิคะ!""อุ๊ย" คิดว่าเธอจะไม่ตอบออกมาเร็วขนาดนี้ แถมน้ำเสียงที่ตอบก็ทำให้ขนลุกเลย "เมียใครน่ารักจัง""ไม่ต้องมาพูดเฉไฉ""ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้วครับ ผมจะพยายามระวังเนื้อระวังตัว""พยายามอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ ต้องทำให้ได้ด้วย""ครับผมจะทำให้ได้" ว่าแล้วเขาก็เดินเข้าไปจะกอดแต่เธอดันตัวเขาออก "คุณจะไปไหน""ออกไปข้างนอก" พูดจบยี่หวาก็เปิดประตูออกมาธามม์รีบเดินตามกลัวว่าจะมีเรื่องกัน"คุณธามม์คะ"ธามม์ที่กำลังเดินตามหลังยี่หวาอยู่ได้ยินเสียงเรียกก็หันกลับไป
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 74
"อยู่ทางโน้นไงคะ" เดินหาจนทั่วแต่พออ้อมมาด้านข้างก็เห็นว่าธามม์กำลังถูกผู้ชายคนนั้นกระชากคอเสื้อเข้ามาชกต่อย โดยที่เขาไม่ได้ต่อสู้เพียงแค่ยืนให้อีกฝ่ายระบายอารมณ์ใส่ตัวเอง"หยุดนะพ่อ!" ใช่แล้วองอาจก็คือพ่อของยี่หวา พอท่านรู้ข่าวว่าสิงขรแต่งงานแต่เจ้าสาวไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง ท่านก็ให้คนสืบว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง จนรู้แน่แล้วว่าคนที่ยี่หวามาอยู่ด้วยไม่ใช่สิงขรแต่เป็นลูกน้องคนสนิทของสิงขร"พ่อเหรอ?" ฟ้างามไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นพ่อของยี่หวา แต่ท่านก็ดูภูมิฐานมาก"คุณเจ็บไหม" ยี่หวาเอื้อมมือขึ้นไปเช็ดคราบเลือดที่ปากให้กับเขา"คุณมาทำไมกลับไปก่อน""พ่อจะทำแบบนี้กับเขาไม่ได้นะ""ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ลูกไม่รักดี ไหนบอกว่าจะมาหาไอ้สิงขรไง""ฉันจะมาหาใครมันก็เรื่องของฉัน ในเมื่อพ่อไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาแล้วนี่""แกเป็นลูกสาวของฉันทำไมจะไม่เห็นแกอยู่ในสายตา แกเองไม่ใช่เหรอที่วิ่งแจ้นไปหาคนนั้นทีคนนี้ที"ฟ้างามที่ยืนฟังอยู่ถึงกับตกตะลึง เพราะเพิ่งรู้ว่าทั้งสองคบกัน อย่าบอกนะว่าลูกในท้องของยี่หวาก็คือลูกของ... นี่มันอะไรกันอยู่กับพวกเขาทุกวันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอเนี่ย"กลับบ้านกับพ่อ" มือของ
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 73
"จะไปไหนต่อไหม" หลังจากเสร็จธุระแล้วเขาก็กลับขึ้นมาบนรถ"ไม่" เธอตอบเหมือนไม่อยากตอบและก็ไม่ได้มองหน้าคนที่ถามด้วย"พิมพ์เคยเป็นพนักงานในคลับตอนนั้นมีเรื่องกับเพื่อนร่วมงานพิมพ์เลยออกมาทำธุรกิจของตัวเอง" เขายังพยายามอธิบายให้เธอเข้าใจ"เหรอคะ""คุณเป็นอะไรมากไหม""ทำไมคะ คุณจะหาว่าฉันงี่เง่าใช่ไหม""ยี่หวา..""ฉันจะกลับไปพักผ่อน"ธามม์คิดว่าต้องหาโอกาสคุยกับเธอก่อน รวมถึงตอนนี้สถานที่ไม่เอื้ออำนวยด้วย เขาเลยขับรถพาเธอกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" หญิงสาวกล่าวขอบคุณก่อนจะลงจากรถ แต่คนที่เธอพูดด้วยเมื่อสักครู่ก็เปิดประตูลงรถตามมาด้วยตอนที่เธอเดินไปใกล้จะถึงลิฟต์ ธามม์ก็รีบก้าวให้ไวหน่อยเพื่อไปกดลิฟต์เปิดรอยี่หวาเข้าไปด้านในก็ยังคงไม่พูดกับเขาจนประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบนเข้ามาในห้องยี่หวาก็เดินตรงเข้าไปที่ห้องนอนของตัวเอง.. แต่จังหวะที่เธอกำลังจะปิดประตูมือหนาก็เอื้อมไปดันประตูไว้ก่อน"ขอคุยด้วยหน่อย""ถ้าจะคุยเรื่องคุณพิมพ์อะไรนั่นฉันไม่อยากฟัง""ตอนอยู่ข้างรถคุณพิมพ์มาบอกว่า""ก็บอกว่าไม่อยากฟังไง" ยี่หวาที่หันหลังให้ก็ได้หันขวับกลับมาตะคอกใส่ ก็บอกไม่อยากจะได้ยินชื่อผู้
