หลังจากที่รถจอดสิงขรก็รีบเปิดประตูลงจากรถแล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้านแบบรีบเร่ง
"อ้าวไหนบอกว่าจะไม่มาไงพี่" คนที่เฝ้าอยู่บ้านหลังนี้เห็นว่าเจ้านายเดินผ่านไปแบบรีบๆ ก็เลยเดินออกมาถามธามม์ที่เพิ่งลงจากรถ
"พวกมึงก็รู้ว่าเจ้านายเราเห่อของใหม่แค่ไหน"
"อีกหน่อยคงยัดเงินให้เหมือนทุกครั้งล่ะสิ" ผู้หญิงที่เขามีสัมพันธ์ด้วยนานสุดก็คงไม่ถึงเดือน แต่คนไหนที่เขาเก็บไว้บำเรอนานหน่อยก็จะได้เงินไปตั้งตัว
คนที่ยืนเฝ้าประตูอยู่เห็นว่ามาเฟียผู้เป็นเจ้านายเดินเข้ามาก็รีบเปิดประตูให้
ไอรินอาบน้ำเสร็จออกมาพอดีเป็นจังหวะเดียวกับประตูห้องเปิดเข้ามา หญิงสาวรีบก้าวถอยหลังกลับเข้าไปในห้องน้ำ แต่เธอยังปิดประตูไม่สนิทก็ถูกอีกฝ่ายผลักประตูเข้ามาก่อน
"อุ๊ยคุณ!" หญิงสาวรีบดึงผ้าเช็ดตัวเข้ากระชับร่างกายไว้แน่น แต่ก็สู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้สิงขรเอื้อมมือไปกระชากผ้าเช็ดตัวนั้นออก "คุณจะทำอะไรฉัน"
แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่ฟังเธอเลย พอผ้าเช็ดตัวหลุดลงใบหน้าคมก็ฝังจูบลงที่เนินหน้าอก
"คุณ.. อย่าทำอะไรฉันเลยนะ" ไอรินไม่รู้ว่ามันจะได้ผลเหมือนทุกครั้งไหม พอเขาเห็นน้ำตาและท่าทางหวาดกลัวของเธอเขาก็จะหยุด "อืมมม"
แต่ครั้งนี้มันกลับไม่เป็นแบบนั้น เหมือนเขาจะรู้ว่าเธอกำลังมารยา ชายหนุ่มขยับริมฝีปากขึ้นมาขยี้จูบจนริมฝีปากของเธอเผยอออกเพราะแรงดูด
"อื้มมม" ไอรินใช้แรงที่มีอยู่ผลักหน้าอกของเขาให้ออกไป..และมันก็ได้ผล พอเขาถอยออกไปตามแรงที่เธอผลักแล้วคนตัวเล็กก็รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ
ที่สิงขรปล่อยให้เธอออกมาจากห้องน้ำได้ เพราะเขาต้องการพาเธอมาที่เตียงอยู่แล้ว พอเธอวิ่งออกมาก็ไปไหนไม่รอดชายหนุ่มเดินตามเข้ามาจับร่างของเธอทิ้งลงบนเตียง
"คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ฉันกลัวแล้ว" ไอรินที่นอนหงายอยู่ใต้ร่างหนาพนมมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนขออย่าให้เขาทำอะไรกับเธอเลย
สิงขรกระชากเสื้อของตัวเองออกจนหลุดลุ่ยก่อนจะโน้มริมฝีปากลงไปจูบเรือนร่างระหงที่ตอนนี้ไม่มีผ้าแม้แต่ชิ้นเดียวปิดอยู่เลย
"ฮือออ" ไอรินเปล่งเสียงร้องไห้ออกมา เธอคิดว่าเขาคงจะเมามากเพราะได้กลิ่นแอลกอฮอล์ในลมหายใจของเขาด้วย แต่วันก่อนเขาก็เมายังหยุดตัวเองได้เลย
สิงขรไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมต้องการเธอมากขนาดนี้ จนร่างกายร้อนผ่าวไปทั้งตัว หลังจากที่เขาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองหมดแล้ว ชายหนุ่มก็จับความแข็งแกร่งนั้นเสียดสีกับร่องเล็ก แต่ไอรินก็ไม่ได้อยู่เฉยให้เขาดันมันเข้ามาได้เธอพยายามดิ้นสุดแรง
"ฉันให้เธอเลือกระหว่างเป็นเมียฉันแค่คนเดียว หรือเป็นเมียไอ้พวกอยู่ข้างนอกด้วย"
"คุณพูดอะไร คุณไม่ใช่คนแบบนี้นี่" เสียงสั่นเครือพูดออกมาเบาๆ
"เธอรู้จักฉันกี่วันเอง รู้เหรอว่าฉันเป็นคนยังไง"
"ขอร้องนะคะ อย่าทำอะไรฉันเลยฉันกลัวแล้ว" น้ำตาเธอไหลไม่ขาดสายแต่ก็พยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ "ชื่อคุณฉันยังไม่รู้จักเลย ชื่อฉันคุณก็คงจะไม่รู้จัก" เพราะเธอจำได้ว่ายังไม่มีใครถามชื่อเธอเลยสักคน
"เกี่ยวอะไรกัน" ขณะที่พูดสายตาของทั้งสองประสานกัน
"ฉันไม่รู้ว่าคุณมีความแค้นอะไรกับผู้หญิงคนที่คุณคิดจะจับมา แต่คุณรู้ไหมคะการให้อภัยมันคือกุศลที่ยิ่งใหญ่" ถ้าสักวันเขารู้ความจริงว่าจับมาผิดคน เขาต้องไปจับผู้หญิงอีกคนหนึ่งมาทรมานเหมือนเธอแน่ ไอรินไม่อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนเลย อยากจะพูดให้เขาเปลี่ยนความคิดที่จะแก้แค้นดีกว่า
"ร้อน" อารมณ์ของเขาเริ่มจะไม่อยากคุยกับเธอแล้ว สิงขรแนบริมฝีปากลงไปพรมจูบตามเนื้อตัวของอีกฝ่าย
"คุณดื่มมาเยอะเลยเหรอคะ" เธอไม่ได้ดิ้นรนอีกแล้วแค่อยากจะพูดให้เขาเย็นลง
"แค่ไม่กี่แก้ว"
"แต่ดูเหมือนคุณขาดสติ โอ๊ย" ไอรินสะดุ้งตอนถูกของแข็งจ่อเข้ามา "อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันอยากเก็บมันไว้ให้ผู้ชายที่ฉันรัก ผู้ชายที่ฉันคิดจะใช้ชีวิตด้วย" ถ้าเธอเสียให้กับผู้ชายที่ไหนไม่รู้แบบเขา แล้วเธอจะมีความภูมิใจให้กับตัวเองอีกไหม ผู้หญิงยากนะที่จะเก็บความบริสุทธิ์มาจนถึงอายุป่านนี้ได้
"เธอก็รักฉันสิ รักตอนนี้เลย"
"ฉันจะรักคุณได้ยังไงในเมื่อคุณทำร้ายฉันตลอด คุณไม่มีอิสระให้ฉันเลย"
"ถ้าให้อิสระเธอก็หนีน่ะสิ" ความแข็งแกร่งนั้นยังคงจ่ออยู่ที่ทางเข้า แค่เขาดันมันเข้าไปทุกอย่างก็คงเป็นไปตามที่ต้องการ แต่สิงขรไม่เคยฝืนใจผู้หญิงที่ไหนมาก่อน และเขาไม่คิดว่าจะขืนใจใครด้วย
"ฉันขอร้องนะคะถ้าคุณปล่อยฉันไป.." ไอรินหยุดคำพูดตัวเองไว้ก่อน คิดว่าเธอจะทำตามที่พูดได้ไหม โกหกเรื่องเรียนหมอกับครอบครัวมันก็ทำให้เธอรู้สึกผิดมากจนไม่อยากโกหกใครอีกแล้ว
"พูดต่อสิ" เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันเธอจะหยุดความต้องการของเขาได้ไหม
"คุณอยากให้ฉันรักคุณไม่ใช่เหรอ คุณก็ทำให้ฉันรักให้ได้สิ ไม่ใช่มาปลุกปล้ำฉันแบบนี้"
"แต่ตอนนี้ร่างกายฉันร้อนมากจนจะระเบิดอยู่แล้ว"
"คุณถูกวางยาหรือเปล่า" เขาก็ดูเหมือนไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ถ้าเขาจะทำมีหรือเธอจะมาพูดอะไรแบบนี้ได้ แต่ร่างกายของเขามันก็ร้อนจริงๆ นั่นแหละ ร้อนจนเธอสัมผัสได้
"วางยา?" ได้ยินแบบนั้นสิงขรรีบดันตัวลุกขึ้นจากที่คร่อมร่างเธออยู่ แล้วรีบตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปิดน้ำใส่ร่างกายลดอุณหภูมิร่างกายของตัวเองก่อน
ไอรินรีบลุกไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาพันรอบร่างกายของเธอไว้ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำหาเขา
"ออกไป"
"ฉันว่าคุณไปหาหมอก่อนดีไหมคะ"
"ไม่"
"ถ้างั้นให้ฉันโทรไปหาพี่ชายดูไหมคะพี่ชายฉันเป็นหมอ จะได้รู้ว่าแก้อาการพวกนี้ยังไง"
"ฉันเตือนเธอแล้วนะ" มือหนาเอื้อมไปกระชากร่างของคนที่พูดไม่รู้จักฟังเข้ามาใต้สายน้ำด้วยกัน ก่อนจะแนบริมฝีปากลงไปจูบ
เขายังคงคิดเหมือนเดิมถ้าเธอไม่ยอมเขาก็จะไม่ทำอะไร แต่ขอแค่ให้ได้คลายอารมณ์ลงบ้าง สิงขรจับมือของเธอมาเพื่อจะใช้มันช่วยปลดปล่อยสิ่งที่คลั่งค้างอยู่ในร่างกาย
"ซี๊ดดด" อุ้งมือเล็กถูกจับชักท่อนเอ็นอยู่ไม่นานความเสียวก็เกิดขึ้น แต่ใช้แค่มือคงช่วยเขาไม่ถึงฝั่งแน่ สิงขรเลยจับร่างของเธอให้คุกเข่าลงตรงหน้าก่อนที่จะดันความเป็นชายเข้าไปในปาก..
ไอรินลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยร่างกายที่อ่อนเพลีย ที่เธออ่อนเพลียเพราะเพิ่งหลับไปตอนที่เขาออกจากห้อง ถึงแม้ว่าจะง่วงแค่ไหนเธอก็ข่มตาไว้เพราะกลัวจะไม่ปลอดภัยเขาคงเป็นที่หมายตาของสาวๆ ล่ะสิถึงถูกวางยาปลุกเซ็กส์แบบนั้น แล้วทำไมไม่ทำอะไรกับคนที่วางยาเลยล่ะ"เธอก็รักฉันสิ รักฉันตอนนี้เลย" คำพูดประโยคนี้ของเขามันผุดขึ้นมาในหัว ..ไม่นะไอริน เธอจะคิดถึงคำพูดนั้นทำไมในเมื่อมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เธอไม่ใช่คนที่จะมารักใครง่ายๆ แบบนี้สักหน่อย ถ้าไม่งั้นป่านนี้เธอก็คงจะมีความรักไปนานแล้วเข้ามาในห้องน้ำสิ่งแรกที่เธอทำคือแปรงฟันอีกรอบ ที่จริงเธอแปรงฟันไปหลายรอบแล้ว มันรู้สึกขยะแขยงยังไงไม่รู้ แต่ก็ดีกว่าเธอต้องเสียตัวให้เขาอิสระ..เขาจะจำคำที่พูดเมื่อคืนนี้หรือเปล่า เพราะตอนที่คุยกันเขาบอกว่าจะคิดดูอีกทีว่าจะให้อิสระเธอไหม เธอต้องทำให้เขามั่นใจว่าเธอจะไม่หนีหลังจากอาบน้ำเสร็จไอรินก็ออกมา เธออยู่แต่ในห้องมาแบบนี้อาทิตย์กว่าแล้ว เกิดมาไม่เคยถูกกักขังแบบนี้เลย มันจะต่างอะไรกับติดคุกติดตารางในเวลาต่อมาที่คลับ.."รู้หรือยังว่าเป็นฝีมือของใคร""เราสงสัยอยู่สี่คนครับ"ในห้องนั้นไม่มีกล้องวงจรปิด เลยไม่รู้
"เจ้านายครับตอนเที่ยงเรามีนัดทานข้าวกับคุณยี่หวานะครับ" มนตรีจอดรถรอรับเจ้านายอยู่หน้าเพนท์เฮ้าส์เห็นเจ้านายลงมาก็รีบเปิดประตูรถให้"เลื่อนไปเป็นตอนเย็น" สิงขรหันไปสั่งธามม์ที่เดินตามมา"แล้วตอนเที่ยงเจ้านายจะไปไหนครับ" ที่มนตรีถามเพราะจะได้พาไปถูก"ไปร้านขายยา""เจ้านายเป็นอะไรครับ""แล้วมึงจะถามทำไม บอกให้ไปไหนก็ไปเถอะน่า" ธามม์สะกิดมนตรีไว้ไม่ให้ถามหน้าร้านขายยา.."พวกมึงไม่ต้องลง" สิงขรลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในร้าน ที่ไม่สั่งให้พวกนั้นลงมาซื้อเดี๋ยวมันก็เกี่ยงกันอีก"สวัสดีค่ะต้องการยาประเภทไหนคะ""เวลาที่ผู้หญิงเจ็บท้อง เขากินยาอะไรหรือต้องทำยังไง""ผู้หญิงเจ็บท้องเป็นอะไรคะ""เป็น..""อ๋อผู้หญิงเป็นรอบเดือนใช่ไหมคะ" เภสัชกรที่ประจำอยู่ร้านนี้พอจะเดาได้แล้ว"อืม""ลองเอาน้ำร้อนประคบดูก่อนนะคะ มีถุงน้ำร้อนหรือยังคะ""ไม่มี""ถ้าประคบแล้วไม่ดีขึ้นแนะนำให้กินยาตัวนี้นะคะ คนไข้แพ้ยาอะไรไหมคะ""ไม่รู้""ก่อนจะให้คนไข้ทานลองถามคนไข้ดูก่อนนะคะว่าเคยกินยาประเภทนี้ไหม" เภสัชกรก็ทำได้แค่นี้แหละพูดแทบจะนับคำได้จ่ายเงินแล้วสิงขรก็ออกมาจากร้านพร้อมกับถุงยา"เราจะไปไหนต่อครับ""มึงไม่เห็นหรือไ
"หึ..หึ..หึ..ฮ่าา" หลังจากที่รู้ว่าเขาใช้อะไรสระผมไอรินพยายามกลั้นขำไว้แต่ก็กลั้นไม่อยู่"มีอะไรน่าขำ""ตอนสระผมรู้สึกเย็นๆ ด้วยไหมล่ะคะ""อืมใช่ หอมด้วย""หึหึหึ""ถ้ายังขำอยู่อีกเดี๋ยวได้โดน""ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่ซื้อของมาให้ฉัน คุณไม่รู้หรือไงว่าซื้ออะไรมาบ้าง""หลายอย่างขนาดนั้นจะไปรู้ได้ยังไง""ดีแล้วล่ะค่ะไม่ต้องรู้หรอก""ยัง..ยังไม่พูดอีก" ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาหาเธอเพราะหาโอกาสจะใกล้ชิดอยู่แล้ว"ถอยไปนะ" มือเรียวผลักหน้าอกอีกฝ่ายให้ถอยไป"ก็บอกมาสิว่ามันคืออะไร""มันใช้สระผมเหมือนกันนั่นแหละค่ะแต่สระผมล่าง""สระผมล่าง?" สายตาคมมองต่ำลงไปดูท่อนล่างของเธอ "อย่าบอกนะว่า?""ใช่ค่ะน้ำยาล้างจุดซ่อนเร้น สดชื่นดีไหมล่ะคะ""ถึงว่ากลิ่นเดียวกันเลย""คุณ!" ทีแรกกำลังจะต่อว่าให้เขาแต่พอเงยหน้าขึ้นก็ถูกอีกฝ่ายจู่โจมด้วยการโน้มลงจูบ "อืมม!"ตอนที่ริมฝีปากของเธอกำลังจะหลุดออก เขาก็เอื้อมมากดท้ายทอยของเธอไว้แน่นแล้วก็ขยี้จูบเข้าไปอีก"อื้มมม"สิงขรใช้ลิ้นของตัวเองทำให้เธอเคลิ้มให้ได้มากที่สุดก่อนจะพาไปนอนลงบนเตียงชายหนุ่มตามลงไปซุกไซร้เรือนร่างระหงทันทีโดยไม่ปล่อยเวลาไป"อือ ไม่นะ" มือเรียวเ
"เธอชื่ออะไร""ถามทำไม""เวลาครางจะได้เรียกชื่อถูกไง""ไอ้!""บอกมาว่าชื่ออะไร""ไม่ต้องมาครางชื่อฉันเลยนะ""ถ้าครางชื่อผู้หญิงคนอื่นเดี๋ยวก็จะโกรธอีก""ไอ้ลามกไอ้โรคจิตในสมองของนายคงมีแค่เรื่องนี้สินะ เอาเวลาไปทำงานดีกว่าไหม""ปากเหรอที่พูด" จำได้ครั้งสุดท้ายคนที่ว่าให้เขาได้ก็คือแม่"เอ่อ.. ถือว่าฉันขอโทษแล้วกัน วันนี้คุณไม่ไปทำงานใช่ไหม" ท่าทางเมื่อสักครู่เปลี่ยนไปตอนที่คิดอะไรขึ้นมาได้ จากใบหน้าที่บึ้งตึงใส่อีกฝ่ายอยู่ก็มีรอยยิ้มขึ้นมา"อยากได้เหรอ""!!!!!" ไอรินต้องกัดฟันไว้ เพราะมันเป็นโอกาสของเธอแล้ว "ไหนๆ วันนี้คุณก็ว่างแล้วพาฉันออกไปเดินเล่นหน่อยสิคะ" หญิงสาวใช้น้ำเสียงออดอ้อนคิดว่าผู้ชายร้อยทั้งร้อยต้องชอบแบบนี้แหละ"มาอ้อนใกล้ๆ""ไม่""ถ้างั้นไม่พาออกไปเดินเล่นนะ" เขายังคงนอนพิงหมอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทางที่สบายอารมณ์"คุณจะพาฉันออกไปจริงเหรอ" คนตัวเล็กดีใจมากจนเผลอลุกเดินมาใกล้เขาหมับ.."อุ๊ยคุณ" ร่างของเธอถูกอีกฝ่ายกระชากมาจนใบหน้าของเขาแนบอยู่กับหน้าอก "คุณจะพาฉันออกไปเดินเล่นจริงนะ" ออกไปตอนกลางวันแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เผื่อมีใครเดินผ่านจะได้ขอความช่วยเหลือได้แต่แทนที่เขา
"กลับเพนท์เฮ้าส์เลยไหมครับ" เห็นเจ้านายเดินออกมามนตรีก็รีบเปิดประตูรถให้"ไม่..กูจะไปบ้านหลังนั้น""จะค้างที่นั่นเหรอครับ""ทำไมมึงต้องถามด้วย เหมือนไม่เชื่อว่ากูจะค้างที่นั่น""เชื่อครับ" ปากบอกเชื่อแต่ใบหน้าเริ่มจะมีรอยยิ้ม แทบจะทุกครั้งเลยมั้งที่ไปบ้านหลังนั้นต้องหัวซุกหัวซุนออกมานอนที่เพนท์เฮ้าส์เหมือนเดิมพอรถจอดเอที่เฝ้าอยู่ก็เปิดประตูรอให้เจ้านายเดินเข้าไปในห้องนั้นโดยไม่ต้องสั่งเข้ามาถึงก็เห็นว่าเธอนอนหลับไปแล้ว ตั้งแต่มีผู้หญิงคนนี้ก้าวเข้ามาชีวิตของเขาก็มีสีสันขึ้นเยอะ เพราะไม่เคยมีใครกล้าทำอะไรกับเขาแบบนี้ เธอคนแรกมั้งที่ท้าทายอำนาจของเขาสิงขรเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำสิ่งแรกที่เขาดูคือเครื่องใช้ของเธอที่อยู่ในนั้น ตอนนี้เขาสั่งให้คนที่เฝ้าอยู่ที่นี่ซื้อเครื่องใช้พวกนั้นมาเปลี่ยนให้เธอทั้งหมด รวมถึงของเขาด้วยพอได้ยินเสียงอาบน้ำไอรินก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา"ใคร?" หญิงสาวตกใจรีบเดินไปเปิดดูประตูห้องน้ำ "คุณ?"สายตาคมหันมามองดูเล็กน้อยแล้วก็หันกลับไปอาบน้ำต่อ"เข้ามาตั้งแต่เมื่อไร อาบน้ำก็ไม่ปิดประตู" ไอรินพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะเดินกลับมานอนต่อหลังจากอาบน้ำเสร็จสิงขรก็ตามเธอม
ดึกดื่นคืนนั้น.. ที่เธอรู้ว่ามันเป็นกลางคืนเพราะมองผ่านช่องลมของห้องน้ำ คนที่เขาติดคุกติดตารางก็คงมีความรู้สึกเหมือนเธอนี่แหละ ถึงแม้คุกที่เธอติดระดับ VIP แต่ใครอยากจะถูกขังอยู่แบบนี้ล่ะรู้ว่าจะมาทิ้งเธอไว้ในห้องแบบนี้วันนั้นบอกตำรวจก็ดี ไม่น่าช่วยโกหกเลย พอนึกถึงเรื่องวันนั้นทำไมเธอถึงไม่ส่งสัญญาณบอกตำรวจ เธอโง่หรือเปล่าไอริน นั่นมันคือโอกาสทองเลยนะแต่มานึกถึงตอนนี้ก็สายไปแล้ว ถ้ามีโอกาสอีกเธอจะพยายามคว้าโอกาสนั้นไว้ แล้วเมื่อไรเขาจะกลับมาเนี่ยและแล้วคืนที่ 5 ก็ผ่านไป จนถึงเช้าวันที่ 6แกร็ก..ไอรินได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาแต่เธอก็ยังคงนอนหันหลังให้ เพราะคิดว่าเป็นลูกน้องของเขาที่เอาอาหารเข้ามาส่ง ถึงแม้เธอจะถามพวกนั้นก็ไม่ให้คำตอบอะไรเธออยู่ดีกึก.. เสียงประตูปิดลงเธอก็ยังคงนอนหันหลังอยู่เหมือนเดิม เพราะคิดว่าพวกมันคงวางของไว้แล้วก็ออกไปก๊อกแก๊ก..แต่พอมีเสียงเหมือนวางของอะไรสักอย่าง ไอรินถึงได้ดันตัวลุกขึ้นอย่างเร็ว เพราะคิดว่าในห้องนี้น่าจะมีแค่เธอ..แล้วเสียงเมื่อสักครู่มันคือเสียงอะไร"คุณ?" หันไปเห็นว่าเป็นใครใบหน้างามร้อนผ่าวขึ้นมา"นึกว่านอนหลับอยู่"ตุ๊บ! มือเรียวคว้าหมอ
"มาช้านะครับคุณสิงขร""โทษทีว่ะมีเหตุสุดวิสัยนิดหน่อย""ไม่เป็นไรหรอกครับผมเข้าใจใหม่ๆ ก็แบบนี้แหละ""อะไรใหม่ๆ ของมึงวะ""อ้าวอย่าวะสิโว้ยคนอุตส่าห์พูดดีๆ ด้วย""ก็คุณกวนตีนผมก่อนนี่ครับ""ไม่เอาแล้วมาพูดเรื่องงานดีกว่า พูดเรื่องผู้หญิงไม่จบง่ายๆ หรอก""ใครล่ะเป็นคนเริ่มก่อนอุตส่าห์รีบมาแล้วนะเนี่ย""รีบแล้วใช่ไหม ถ้าไม่รีบคงถึงพรุ่งนี้ล่ะมั้ง""จะคุยเรื่องงานไหม""คุยคร้าบ..ฉันไม่แน่ใจว่าของล็อตนี้จะข้ามฟากได้ไหม ถ้าไม่ได้ก็คงต้องเร่ขายในประเทศ""คุณใช้คำว่าเร่ขายเลยเหรอวะ""ฮ่าาาา เอาน่าราคาตกหน่อยก็ช่างมัน ล็อตต่อไปเราค่อยวางแผนกันใหม่""แล้วไอ้นรสิงห์มันรู้ไหมว่านายมาร่วมลงทุนกับฉัน""จะให้ทำยังไงได้ล่ะอยู่ดีไม่ว่าดีกัดกันเองซะงั้น" คนที่เลือกฝั่งก็ทำใจลำบาก เพราะถ้าจะหันกลับไปหาอีกฝั่งคงไม่ได้แล้ว"ขอบใจมากที่ไม่ทิ้งเพื่อน แล้วรู้ข่าวไอ้พวกนั้นไหม""แล้วนายไปกรุงเทพฯมาไม่ได้ยินข่าวพวกมันเลยเหรอ""ไปจัดการเรื่องส่วนตัวเลยไม่ได้สนใจ""ปล่อยวางมันไปเถอะเราก็มาทำมาหาแดกกัน""ขอบใจมึงอีกครั้งนะสมิงดำ" อดคิดถึงวันที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเพื่อนมาไม่ได้ กลุ่มของเขามีด้วยกัน 6 คน ต่างก็ช่ว
หลังจากที่ไม่ให้ธามม์ติดตามมาด้วย ธามม์ก็ไม่กล้าเพราะถ้าขัดคำสั่งได้เจ็บตัวแน่ สิงขรให้มนตรีพามาค้างที่บ้านหลังใหม่"ว่างเหรอคะ" คำถามแรกที่เห็นหน้าเขาโผล่เข้ามา"ถามอะไร" คนยิ่งกำลังเซ็งๆ อยู่"ก็เห็นมาหาฉันได้ ว่างแล้วเหรอ" เมื่อวานรอมาทั้งวันทั้งคืนบอกจะพาเราออกไปเที่ยวแต่ไม่เห็นกลับมา วันนี้ก็จนค่ำมืดแล้วถึงมาหา ใครจะไม่โมโหล่ะแต่สิงขรก็ไม่ได้ตอบ เขารู้ว่าที่เธอถามเพราะประชด หลังจากที่เอาเสื้อตัวนอกวางพาดไว้เก้าอี้ชายหนุ่มก็ถอดเสื้อผ้าออกเพื่อจะเข้าไปอาบน้ำอาบน้ำออกมาก็เห็นเธอนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่บนเตียง"เป็นอะไร""คุณบอกจะพาฉันออกไปเที่ยว""วันนี้ผมเหนื่อยขอเป็นวันหลังแล้วกัน""ถ้างั้นก็ปล่อยฉันไปสิ"สายตาคมจับจ้องมาที่ใบหน้างามของอีกฝ่ายในระหว่างที่กำลังเช็ดผมอยู่"มองทำไม" มองขนาดนี้ใครจะไม่สงสัยล่ะ"อยู่แต่ในนี้อึดอัดไหม""คุณก็ลองขังตัวเองไว้ในห้องสักอาทิตย์สิคะ จะได้รู้ความรู้สึกของฉัน""พรุ่งนี้ผมจะให้คุณออกไปข้างนอกได้ แต่ห้ามออกจากบ้านหลังนี้""จริงเหรอคะ""แต่คุณรู้นะว่าถ้าทำให้ผมไม่พอใจจะเกิดอะไรขึ้น""ฉันจะทำอะไรได้ล่ะลูกน้องคุณเยอะขนาดนี้"คุยกับเธอรู้เรื่องเขาถึงได้
พิมพ์ไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหนได้แล้ว ร้านก๋วยเตี๋ยวก็เป็นร้านที่เช่ามา เธอต้องรับผิดชอบสองต่อทั้งร้านก๋วยเตี๋ยวและก็บ้านหลังนั้น"เราค่อยๆ แก้ปัญหากันไปทีละจุด คุณพิมพ์อย่าเครียดมากนะคะ" ถ้ายี่หวายังใช้เงินฟุ่มเฟือยได้อยู่เหมือนเดิมเธอคงเอาเงินส่วนนั้นมาช่วยพิมพ์แล้ว แต่ตอนนี้ชีวิตเธอยังจะเอาไม่รอดพิมพ์มองดูซากของร้าน เธอแทบไม่มีแรงจะยืน คิดอะไรก็ไม่ออก"คุณพิมพ์ไปค้างที่เพนท์เฮ้าส์กับยี่หวานะคะ""ไม่หรอกค่ะ"ยี่หวาหันมองไปดูธามม์ขอความช่วยเหลือให้เขาพูดอะไรบ้าง ที่ธามม์เอาแต่เงียบถ้าเขาออกความคิดเห็นกลัวว่ายี่หวาจะคิดเล็กคิดน้อย เหมือนตอนที่คิดว่าพิมพ์เป็นผู้หญิงที่เขาเคยสนใจ"ไปพักที่เพนท์เฮ้าส์กับคุณยี่หวาก่อนนะ""พิมพ์ไม่อยากไปรบกวนคุณทั้งสองค่ะ""ไม่ได้รบกวนเลยค่ะ ถ้ามีลู่ทางแล้วคุณพิมพ์ค่อยแยกตัวออกมาก็ได้""คืนนี้พิมพ์จะกลับไปที่โรงพยาบาลค่ะ""ลืมเลยว่าแฟนคุณพิมพ์ยังอยู่โรงพยาบาล""อย่าลืมนะว่าเธอต้องรับผิดชอบเรื่องบ้านของฉัน" ป้าคนนั้นยังหันมาพูดตะคอกใส่พิมพ์ "ประเภทที่สร้างความเสียหายให้คนอื่นแล้วบอกให้ตำรวจจับตัวเองติดคุกเพื่อทดแทนค่าเสียหายกูไม่เอานะ" คนส่วนมากถ้าไม่มีเงิน
เพจของทางจังหวัดที่ธามม์กดติดตามไว้ตอนนี้ออกข่าวเรื่องไฟไหม้ร้านก๋วยเตี๋ยว ที่มีชื่อร้านว่าก๋วยเตี๋ยวอยุธยา และตอนที่เกิดเหตุเจ้าของร้านก็ไม่อยู่ร้านและก็ไม่มีใครติดต่อได้ ทางเพจเลยแจ้งข่าวกับคนที่รู้จักเจ้าของร้านนี้ให้ติดต่อกลับมาที่ร้านด่วนธามม์รีบบึ่งรถมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวอยุธยา ก็เป็นแบบที่คิดไว้จริง ร้านนี้มีทั้งห้องพักของพิมพ์อยู่ในร้านด้วย เพราะตอนต่อเติมเธอทำเป็นห้องพักของตัวเองด้วยเลยจะได้สะดวกในการค้าขาย"ทำไงดีคะเรารีบแจ้งคุณพิมพ์ดีไหมคะ""เดี๋ยวผมขอลงไปคุยกับเจ้าหน้าที่ก่อนคุณรออยู่บนรถนะ""ฉันไปด้วยค่ะ""ไม่ต้องมันอันตราย" ถึงแม้ตอนนี้ไฟจะถูกดับหมดแล้ว แต่เจ้าหน้าที่ก็ยังคงอยู่ในพื้นที่เพราะเหตุเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี้เอง"สวัสดีครับ ผมเป็นญาติเจ้าของร้านครับ""คุณพอติดต่อเจ้าของร้านได้ไหมครับ""ติดต่อได้ครับ แต่ผมอยากรู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง""เราคาดว่าไฟฟ้าลัดวงจรครับ""ไฟฟ้าลัดวงจรเหรอครับ?""ตอนนี้บ้านหลังข้างๆ ก็ได้รับความเสียหายร่วมด้วย ทางเจ้าของบ้านอยากจะคุยกับต้นเพลิงครับ""คุยกับผมมาได้เลยครับ" ธามม์อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะตัวเอง ถ้าไม่เพรา
"คุณหมอบอกว่าเป็นยังไงบ้าง" นรสิงห์เข้ามาก็ถามอาการของน้องสาว"คุณหมอบอกว่าห้ามฉันขยับตัว""ห้ามขยับตัวเลยเหรอ?""ก็ขยับได้บ้างค่ะ แต่ห้ามกระทบกระเทือน""ตอนนี้เจ้านายมึงอยู่ไหน" นรสิงห์หายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ถามหาผู้เป็นเจ้านายของธามม์"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนายครับ""กูถามว่าเจ้านายมึงอยู่ไหน" เขาเน้นหนักประโยคเดิม"พี่จะถามหาพี่สิงขรทำไมคะ""มันรู้เรื่องนี้ไหม""รู้หรือไม่รู้มันก็ไม่ใช่เรื่องของเขา พี่อย่าก่อเรื่องได้ไหม""เราหาว่าพี่เป็นคนก่อเรื่องงั้นเหรอ""โอ๊ย" ตอนที่นรสิงห์ขึ้นเสียงใส่ยี่หวาก็ขยับมือมากุมท้องเหมือนว่าเจ็บปวดมากจนคนเป็นพี่หายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง "พี่จะพาเราไปรักษาตัวที่กรุงเทพฯ""พี่ไม่ได้ยินหรือไงฉันบอกว่าคุณหมอห้ามฉันขยับตัว""พี่จะให้คุณหมอมาย้ายตัวเราเอง""ฉันไม่ไป""ดูสภาพเราสิ รู้ว่าตัวเองท้องยังไปทำงานอยู่อีก""มันไม่ได้เกี่ยวกับที่ฉันทำงานเลย มันเกี่ยวกับพี่นั่นแหละ""พี่ปล่อยให้เราอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกนะ ถ้าจะให้มันไปด้วยพี่ก็ไม่ว่า" คนที่นรสิงห์เอ่ยถึงก็คือธามม์ แต่สายตาผู้เป็นพี่ไม่ได้มองไปดูทางนั้นเลย"ฉันไม่อยากกลับไป ฉันอยากใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ฉันสัญญาว
"ถ้าพี่ไม่ปล่อยให้ฉันลง ฉันจะฆ่าตัวตาย" พูดจบยี่หวาก็มองไปรอบๆ ข้างว่ามีอาวุธหรือสิ่งของไหนที่ทำให้เธอปลิดชีวิตตัวเองได้ไหม"ยี่หวา!""ฉันบอกพี่ก็ได้ ฉันไม่ได้รักพี่สิงขร คนที่ฉันรักก็คือคุณธามม์""พี่ไม่เชื่อ""พี่จะเชื่อหรือไม่เชื่อมันก็เรื่องของพี่ ตอนนี้ฉันกำลังท้องกับเขา""อะไรนะ?""ถ้าพี่รักใครสักคนเป็น พี่จะรู้ว่าความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฐานะ มันขึ้นอยู่กับหัวใจของคนสองคน" เธอคิดว่าพี่ชายคงไม่รู้จักกับความรักหรอก ถ้างั้นก็คงไม่ยอมให้ผู้ใหญ่หาคู่ครองให้"พูดบ้าอะไรของเธอ""พี่สิงห์ปล่อยฉันไปเถอะนะ พี่กำลังจะทำให้หลานไม่มีพ่อ"เอี๊ยดดด จังหวะนั้นคนขับรถก็เหยียบเบรกจนยี่หวากระเด็นเกือบจะชนกับเบาะข้างหน้า แต่นรสิงห์ที่กระเด็นไปตามแรงเหมือนกันรีบยื่นมือมาดึงตัวน้องสาวไว้ไม่ให้ชนกับเบาะเพราะได้ยินว่าเธอกำลังท้อง"เจ้านายเป็นอะไรไหมครับ" คนขับรถหันมาถามคนด้านหลังดู"มึงเบรกทำไมวะ""มีรถมาขวางหน้าครับ"ได้ยินแบบนั้นยี่หวาก็มองไปด้านหน้าและจังหวะเดียวกันประตูรถตู้ก็มีคนมาพยายามจะเปิดมันออก"คุณธามม์ฉันอยู่ในนี้ค่ะ" ยี่หวาขยับไปจะไปปลดล็อกประตูรถแต่ถูกพี่ชายดึงตัวเข้ามาก่อน "ปล่อยนะพี่
"มองอะไรวะกินสิ" ธามม์เห็นว่ากายเอาแต่มองก๋วยเตี๋ยวต้มยำ"คุณกลัวฉันทำไม่อร่อยเหรอคะ""ทานสิคะคุณกาย อร่อยมากเลยนะ" ทั้งสามจ้องมาที่กายอยู่คนเดียวจนกายต้องเอื้อมมือไปหยิบช้อนแล้วก็ตักน้ำซุปขึ้นมาซด"อร่อยไหมคะ" ยี่หวารอฟังอยู่ว่าอีกฝ่ายจะว่ายังไงเพราะเธอชิมแล้วมันก็อร่อยดี"อร่อยครับ" ถ้าไม่กินอาหารทะเลคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง กายเลยคีบเส้นขึ้นมาใส่ปากแล้วเคี้ยวเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้อาหารทะเลเข้าปาก คนอื่นเห็นว่าเขาทานได้ก็เลยเริ่มทานกันธามม์กำลังจะคีบกุ้งปลาหมึกและก็หมูให้กับยี่หวา แต่เธอบอกว่าไม่เอา เท่าที่คุณพิมพ์ให้มาไม่รู้จะกินหมดหรือเปล่า เพราะวันนี้พิมพ์ให้เยอะมาก เห็นว่าธามม์ตักให้กับแฟนวันก่อน วันนี้เลยจัดเต็มมาให้เลยจนทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี..มั้ง.. และตอนนี้ธามม์ก็พายี่หวาขับรถกลับไปแล้ว"คุณยังไม่ไปเหรอคะ" พิมพ์เห็นว่าเพื่อนของธามม์ยังยืนอยู่ข้างๆ รถ เลยออกมาถามดู"อึกอึกอึก""คุณเป็นอะไรคะ" จังหวะนั้นพิมพ์ตกใจทำอะไรไม่ถูกเพราะอีกฝ่ายเหมือนจะอาเจียน "มาทางนี้ดีกว่าค่ะ" พิมพ์รีบเดินนำหน้ากายมาทางห้องน้ำ"อ้วกกก"[เพนท์เฮ้าส์] หลังจากที่ออกจากร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วธามม์ก็พายี่หวา
"ซี๊ดด" ชายหนุ่มที่เพิ่งจะเสร็จ..ความเสียวยังคงค้างคาอยู่ แต่เขาก็ต้องกัดฟันสู้เพราะอีกฝ่ายกำลังเริ่มรุก ทีแรกคิดว่าเธอจะร้อนแรงแค่ตอนเมา แต่ตอนที่เธออารมณ์ค้างก็ร้อนแรงเหมือนกัน "อาาาเบาก่อนครับ" เธอคงไม่รู้ว่าเวลาผู้ชายเสร็จใหม่ๆ ความเสียวยังคงมีอยู่เยอะ ถ้าถูกกระแทกลงมากลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวอีก"อือ.." ยี่หวาที่กำลังโยกหยุดเล็กน้อยเมื่ออีกฝ่ายบอกให้เธอเบาก่อน แต่มันเหมือนจะใกล้มากแล้วจะให้เธอหยุดยังไงล่ะ สะโพกงามโยกอีกครั้ง"โอ๊ววซี๊ดดด" ธามม์กัดฟันแน่นตอนที่อีกฝ่ายเร่งการกระแทกส่วนเสียงครางของเธอไม่ต้องพูดถึงเพราะคงเสียวมาก ยิ่งเธอครางพร้อมกระแทกแบบนี้มันยิ่งทำให้ความเสียวของเขามันใกล้ถึงจุดมากขึ้น"อ่ะอ่ะอ่ะ" ยี่หวาขยับมือหนาที่จับสะโพกเธออยู่ขึ้นมาแนบกับหน้าอกไว้ ชายหนุ่มรู้ได้ในทันทีเลยว่าเธอต้องการอะไร มือที่วางแนบอยู่กับหน้าอกเริ่มทำงานโดยการขย้ำ ก่อนจะสะกิดยอดเม็ดสีชมพูที่ตอนนี้มันแข็งมาก จนรับรู้ได้เลยว่าเธอคงใกล้จะถึงฝั่งแล้ว"อาาา ให้ผมช่วยไหม" แรงของเธอเหมือนจะไม่ถึง เขาเลยอยากช่วย แต่เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงบางคนต้องทำเองถึงจะสำเร็จความใคร่ ไม่ว่าผู้ชายจะกระแทกหนักแค่ไหน"อ
"แล้วนี่คุณยี่หวาเรียกคุณเข้ามาทำไมคะ เธอมีงานจะใช้เหรอ" เจนนี่พูดพร้อมกับชะโงกเข้าไปมองในห้องว่าตอนนี้ยี่หวาอยู่ตรงไหน เพราะนี่มันเป็นห้องผู้จัดการ"ผมไม่ว่างหรอก" ธามม์เอาตัวมาบังไม่ให้เจนนี่มองเข้าไปข้างในแล้วก็ปิดประตูห้องไว้ แต่พอหันกลับไปมองเห็นสายตาที่จ้องมองมาก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบ"มีสาวมาชวนไปดื่มไม่ใช่เหรอคะ ทำไมไม่ไปล่ะ""จะไปดื่มได้ยังไง""ออกไป""ยี่หวาครับมันไม่มีอะไรเลยนะ""ไม่มีงั้นเหรอคะ แต่ฉันเคยเห็นว่าพวกคุณสนิทสนมกันมากจนโอบไหล่กันได้ไม่ใช่เหรอคะ""ตอนนั้นผมเมา""เมา? แสดงว่าคุณยังจำได้ว่าฉันพูดถึงตอนไหน""หึงผมเหรอ""หึงสิคะ!""อุ๊ย" คิดว่าเธอจะไม่ตอบออกมาเร็วขนาดนี้ แถมน้ำเสียงที่ตอบก็ทำให้ขนลุกเลย "เมียใครน่ารักจัง""ไม่ต้องมาพูดเฉไฉ""ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้วครับ ผมจะพยายามระวังเนื้อระวังตัว""พยายามอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ ต้องทำให้ได้ด้วย""ครับผมจะทำให้ได้" ว่าแล้วเขาก็เดินเข้าไปจะกอดแต่เธอดันตัวเขาออก "คุณจะไปไหน""ออกไปข้างนอก" พูดจบยี่หวาก็เปิดประตูออกมาธามม์รีบเดินตามกลัวว่าจะมีเรื่องกัน"คุณธามม์คะ"ธามม์ที่กำลังเดินตามหลังยี่หวาอยู่ได้ยินเสียงเรียกก็หันกลับไป
"อยู่ทางโน้นไงคะ" เดินหาจนทั่วแต่พออ้อมมาด้านข้างก็เห็นว่าธามม์กำลังถูกผู้ชายคนนั้นกระชากคอเสื้อเข้ามาชกต่อย โดยที่เขาไม่ได้ต่อสู้เพียงแค่ยืนให้อีกฝ่ายระบายอารมณ์ใส่ตัวเอง"หยุดนะพ่อ!" ใช่แล้วองอาจก็คือพ่อของยี่หวา พอท่านรู้ข่าวว่าสิงขรแต่งงานแต่เจ้าสาวไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง ท่านก็ให้คนสืบว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง จนรู้แน่แล้วว่าคนที่ยี่หวามาอยู่ด้วยไม่ใช่สิงขรแต่เป็นลูกน้องคนสนิทของสิงขร"พ่อเหรอ?" ฟ้างามไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นพ่อของยี่หวา แต่ท่านก็ดูภูมิฐานมาก"คุณเจ็บไหม" ยี่หวาเอื้อมมือขึ้นไปเช็ดคราบเลือดที่ปากให้กับเขา"คุณมาทำไมกลับไปก่อน""พ่อจะทำแบบนี้กับเขาไม่ได้นะ""ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ลูกไม่รักดี ไหนบอกว่าจะมาหาไอ้สิงขรไง""ฉันจะมาหาใครมันก็เรื่องของฉัน ในเมื่อพ่อไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาแล้วนี่""แกเป็นลูกสาวของฉันทำไมจะไม่เห็นแกอยู่ในสายตา แกเองไม่ใช่เหรอที่วิ่งแจ้นไปหาคนนั้นทีคนนี้ที"ฟ้างามที่ยืนฟังอยู่ถึงกับตกตะลึง เพราะเพิ่งรู้ว่าทั้งสองคบกัน อย่าบอกนะว่าลูกในท้องของยี่หวาก็คือลูกของ... นี่มันอะไรกันอยู่กับพวกเขาทุกวันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอเนี่ย"กลับบ้านกับพ่อ" มือของ
"จะไปไหนต่อไหม" หลังจากเสร็จธุระแล้วเขาก็กลับขึ้นมาบนรถ"ไม่" เธอตอบเหมือนไม่อยากตอบและก็ไม่ได้มองหน้าคนที่ถามด้วย"พิมพ์เคยเป็นพนักงานในคลับตอนนั้นมีเรื่องกับเพื่อนร่วมงานพิมพ์เลยออกมาทำธุรกิจของตัวเอง" เขายังพยายามอธิบายให้เธอเข้าใจ"เหรอคะ""คุณเป็นอะไรมากไหม""ทำไมคะ คุณจะหาว่าฉันงี่เง่าใช่ไหม""ยี่หวา..""ฉันจะกลับไปพักผ่อน"ธามม์คิดว่าต้องหาโอกาสคุยกับเธอก่อน รวมถึงตอนนี้สถานที่ไม่เอื้ออำนวยด้วย เขาเลยขับรถพาเธอกลับมาที่เพนท์เฮ้าส์"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" หญิงสาวกล่าวขอบคุณก่อนจะลงจากรถ แต่คนที่เธอพูดด้วยเมื่อสักครู่ก็เปิดประตูลงรถตามมาด้วยตอนที่เธอเดินไปใกล้จะถึงลิฟต์ ธามม์ก็รีบก้าวให้ไวหน่อยเพื่อไปกดลิฟต์เปิดรอยี่หวาเข้าไปด้านในก็ยังคงไม่พูดกับเขาจนประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบนเข้ามาในห้องยี่หวาก็เดินตรงเข้าไปที่ห้องนอนของตัวเอง.. แต่จังหวะที่เธอกำลังจะปิดประตูมือหนาก็เอื้อมไปดันประตูไว้ก่อน"ขอคุยด้วยหน่อย""ถ้าจะคุยเรื่องคุณพิมพ์อะไรนั่นฉันไม่อยากฟัง""ตอนอยู่ข้างรถคุณพิมพ์มาบอกว่า""ก็บอกว่าไม่อยากฟังไง" ยี่หวาที่หันหลังให้ก็ได้หันขวับกลับมาตะคอกใส่ ก็บอกไม่อยากจะได้ยินชื่อผู้