เมื่อมีคนมากดอินเตอร์คอมหน้าห้องพัก เมื่อเห็นว่าเป็นใครแล้วเขาก็บอกว่าเป็นคนที่จะพาเธอลงไปจากชั้นนี้ ทำให้ฟ้าไม่มีเวลาจะคิดอะไรแล้วจึงเปิดประตูออกไปแล้วตามเขาลงมาจากห้องชั้นบนสุด เมื่อมาถึงล้อบบี้ด้านล่างแล้ว มีรถจอดอยู่เพื่อพาเธออกไปจากที่นี่ เมื่ออยู่บนรถและใช้เวลามาสักพักเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พยายามเลื่อนหาสาเหตุอะไรก็ได้ว่าเธอมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร
พอเห็นข้อความบางอย่างในไลน์ที่ เอพริล เจ้าของโมเดลลิ่งที่เธอทำงานร่วมด้วยนั้นส่งอะไรบางอย่างมาให้ เธอเลื่อน ๆ ดูแล้วก็พอจะรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง จำได้ว่ารับงานเอนเตอร์เทนแขก VIP กลุ่มหนึ่ง แล้วก็ดื่มกับพวกเขาเข้าไปมากพอสมควรและ....อาจจะโดนหิ้วกลับมาซึ่งมันไม่ใช่จุดประสงค์ของการทำงานในครั้งนี้
โอ้ย แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงวะเนี่ย
โทรศัพท์มือถือของฟ้าสั่นเพราะมีคนโทรเข้ามา และเบอร์ที่โชว์นั่นคือ เอพริล เจ้าของโมเดลลิ่งของฟ้านั่นเอง ซึ่งเธอเป็นคนจัดการดูแลเรื่องงานต่าง ๆ ให้ฟ้า และงานเมื่อคืนที่สติขาด ๆ หาย ๆ นี่ด้วย เมื่อรับสายปุ๊บก็โดนอีกฝ่ายแผดเสียงใส่ทันที
“ยัยฟ้าเมื่อคืนเธอไปกับใครที่ไหนกัน”
“ก็อยู่กับแขก วีไอพีของพี่ทั้งคืนไงคะ” ฟ้าพูดประชดประชันนิดๆ เพราะเธอไม่ได้คิดจะรับงานแบบนี้เลย
“แต่เขาบอกฉันว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้อยู่กับเธอ แล้วนี่หมายความว่าเธอไปกับคนอื่นมาเหรอ”
“เป็นไปได้ไงคะ ก็มีเงินเข้าบัญชีมาแล้วนี่”
“แล้วเธอได้มาจากไหน”
“อืม...เดี๋ยวดูชื่อก่อน พิทยา อะไรสักอย่างนามสกุลยาวมาก”
“อะไรกันเนี่ย เธอนะเธอสร้างเรื่องสร้างราวให้ฉันจนได้”
“เดี๋ยว ๆ ใครกันแน่คะ ไม่เคยตกลงจะขายตัวเลยนะ แล้วพี่ทำเองโดยพละการยังจะมาวีนกันฉ่ำขนาดนี้ได้ด้วยเหรอคะ ฟ้าไม่แจ้งความจับพี่ก็ดีแล้วนะ”
“ห๊า อะไรของเธอ ฉันช่วยเธอให้มีงานแล้วยังมีเงินใช้สบาย ๆ ขนาดนี้จะมาโกรธอะไร”
“เดี๋ยวนะ หางานอะใช่ แต่ไม่ใช่การที่จะต้องให้ไปนอนกับใครก็ได้ไหมล่ะ”
“เออ ฉันผิดเองแหละที่เห็นเงินหนาเลยให้ตัวท้อปของโมอย่างเธอไป แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ได้เสียตัวให้เขานี่ ยังไงก็เจ๊ากันไปแล้วกัน”
“เฮ้อ ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ”
“ดี งานหน้าจะพยายามคัดเกรดดี ๆ แบบนี้ให้อีก ไม่สิต้องบอกว่าจะพยายามส่งให้ถึงมือกันพลาดแบบนี้อีก”
“อย่าคิดว่าจะได้ทำมันอีก”
ฟ้าตัดสายทิ้งไปเลยเพราะไม่อยากจะได้ยินเสียงกรีดร้อง ด่าว่าอะไรเธออีก พวกเธอสนิทกันเพราะทำงานด้วยกันมาปีนี้เข้าปีที่ 3 แล้วที่เข้าวงการพริตตี้ การด่าว่าแรง ๆ หรือประชดประชันกันขั้นสุดก็เคยทำแต่ก็ไม่เคยโกรธกันได้สักที
ส่วนเงินได้มาแล้วก็จะเอาไปใช้ให้ฟุ่มเฟือยสุด ๆ ไปเลยนี่แหละ
เธอท้อแท้กับชีวิตอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกหน่วง ๆ ในใจอย่างไรพิกล อาจจะเพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน เฮ้อ ก็แอบเสียดายที่ไม่ได้เห็นหน้าเขาแบบชัดนัก เพียงแค่รับรู้ว่าเป็นคนที่แซ่บใช้ได้เหมือนกัน หุ่นก็ดีมากด้วย โอ้ย อิฟ้าทำไมไม่มีสติดีกว่านี้วะ
ฟ้ากลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม แล้วปล่อยให้ตัวเองอยู่กับเรื่องที่จะต้องทำต่อไป
ข้อความเข้าจากโมเดลลิ่งอีกครั้งว่า
มีงานพิเศษรายได้ดี ๆ มาอีกแล้วสนใจไหมคะ
ฟ้ามองโทรศัพท์แล้ว ขมวดคิ้วอะไรที่บ่งบอกว่าฟ้าจะทำอีกครั้งเหรอ ไม่มีทางค่ะ
เธอปฏิเสธ ซึ่งแน่นอนว่ามีคนอื่นที่อยากได้งานแบบนี้อีกมากอยู่แล้ว
เดือนนี้ทั้งเดือน เธอแทบจะไม่ได้รับงานเลย จนกระทั่งทางโมเดลลิ่งส่งรูปฟ้าเพื่อไปแคสงานให้ฟ้า เพราะลูกค้าอยากได้นางแบบชุดว่ายน้ำที่หุ่นดี ผิวสวย ไปถ่ายที่ภูเก็ต แล้วฟ้าเป็นหนึ่งในนางแบบที่ได้รับคัดเลือกจากทีมงาน ซึ่งช่วงเวลานั้นที่ไปทำงานเป็นช่วงที่น้ำทะเลสวยพอดี ทำให้ฟ้าที่ว่างอยู่แล้วและคงไม่ต้องคิดถึงเลยว่าจะรับงานไหม ได้ไปต่างจังหวัด และยังได้เงินดีอีกด้วย
ในครั้งนี้มีคนไปถ่ายพร้อมกันหลายคนด้วย ทำให้ฟ้ารู้สึกดีมากที่ได้เปลี่ยนบรรยากาศบ้างเพราะเธอรู้สึกเครียด ๆ มาสักพักหนึ่งแล้ว การทำงานเป็นไปอย่างราบรื่น ถ่ายหลายที่ตั้งแต่เช้า ถึงเย็น ไปจนถึงฟ้ามืดเลยทีเดียว
พอถ่ายงานเสร็จแล้วพวกเธอจะต้องไปร่วมงานปาร์ตี้ที่จัดขึ้นโดยทีมงานและเจ้าของโปรเจคนี้
สายตาจากชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่รูปร่างหน้าตาโดดเด่นกว่าชายหนุ่มคนอื่น ใบหน้าคมคาย ดวงตาโตแฝงแววดุนิด ๆ จมูกโด่งเป็นสัน ปากคิ้วคางรับกับใบหน้าของเขาได้อย่างดีทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากจริง ๆ รูปร่างสูง หุ่นเฟิร์มมาก เขามีเพื่อนอีกคนคอยอยู่ข้าง ๆ พูดคุยกันตลอดเวลา ยังมีหญิงสาวท่าทางจะเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญอยู่ด้วย แต่เหมือนเขาไม่ได้สนใจในตัวเธอนัก
“นั่นคุณพิทยาใช่ไหมน่ะ” นางแบบคนหนึ่งพูดกับอีกคนซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับฟ้าที่ยืนอยู่ตรงนั้น แล้วจึงมองตามสายตาไป พบกับชายหนุ่มที่สูงสง่าในท่ามกลางผู้คนมากมายที่ยืนอยู่ด้วย จากสายตาแล้วเขาดูมีเสน่ห์มากเพราะหญิงสาวหลายคนก็เหมือนชื่นชอบเขา
“ยังโสดอยู่ด้วยนี่แล้วยังเป็นนักเรียนนอกด้วยนะ”
“แต่เคยได้ยินว่าเขาไม่ชอบผูกพันกับใครนะ ตั้งแต่กลับมาควงสาวหลายคนแล้ว”
“แต่หล่อขนาดนี้ได้วันไนท์ก็คุ้มนะ”
สองสาวที่คุยกันนั้นต่างหัวเราะคิกคัก ส่วนฟ้าที่บังเอิญได้ยินก็รู้สึกใกล้เคียงกับสองสาวนั่นนะ ดูดีอย่างที่ว่า แถมน่าจะเป็นคนที่น่าสนใจด้วย ปกติของหญิงสาวที่มักชอบมองผู้ชายหน้าตาดีอยู่แล้ว ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาน่าหลงใหล
ไม่นานกลุ่มของพิทยาเดินเข้ามายังกลุ่มสาว ๆ ที่กำลังปาร์ตี้ข้างสระว่ายน้ำของโรงแรมหรู และสาว ๆ ในชุดว่ายน้ำหลากสีสัน ฟ้าสวมชุดว่ายน้ำสีพีชที่ทางทีมงานจัดเตรียมให้ พวกเขาได้แนะนำเจ้าของโปรเจคนี้ให้สาว ๆ รู้จักและพิทยาคือนายทุนใหญ่ในครั้งนี้ เขาอยากทำโปรโมทโรงแรมที่เพิ่งร่วมลงทุนกับเพื่อน ๆ จึงอยากทำให้ดูมีสิ่งที่น่าสนใจ และสามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาพักสถานที่แห่งนี้ ที่ติดทะเลและมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่
ทีมงานและเจ้าของโปรเจคกล่าวขอบคุณทุกคนพร้อมเริ่มปาร์ตี้อย่างเต็มที่
ยิ่งดึกยิ่งสนุกทั้งเหล้าและไวน์มีไว้บริการ และยิ่งดึกก็ยิ่งจะมีคู่ที่มองกันมานานคอยจับคู่กันไปตามมุมต่าง ๆ สาวสวยกับหนุ่ม ๆ ที่ติดตามทางทีมงานและคนที่มากับพิทยาที่ส่วนมากก็เป็นทายาทนักธุรกิจตระกูลดัง
ชายหนุ่มคนหนึ่งมานั่งลงข้าง ๆ พร้อมแก้วไวน์ที่ถือเข้ามาจะชนแก้วกับฟ้า
“คุณฟ้าใช่ไหมครับ อยู่คนเดียวไม่เหงาเหรอครับ”
ฟ้าหันมามองเขาทำให้ตาที่กลมใสโตขึ้นเพราะคนนี้คือหนุ่มฮอตที่หลายคนอยากได้ไปอยู่ด้วยในคืนนี้ไม่เว้นแม้แต่ฟ้าด้วย เธอจึงตอบไปตามที่เขาถามอย่างตื่น ๆ นิดหน่อยเพราะมันค่อนข้างแปลกใจอยู่บ้างที่เขาเลือกมาคุยกับเธอ
“ก็เหงานิดหน่อยค่ะ ไม่มีเพื่อนมาด้วย”
“ดีเลยครับ ผมก็เหงา งั้นเรามาดื่มด้วยกันนะ”
ฟ้าได้แต่ยิ้มให้แล้วยกแก้วขึ้นมาชนกับเขาเบา ๆ
“คืนนี้คุณสวยมากนะครับ”
“ปกติก็สวยนะคะ” ฟ้าพูดไปเพราะไม่รู้จะตอบรับอย่างไร
“ใช่ อันนี้เห็นด้วยเลย”
“เดี๋ยวนะคะ เราเคยเจอกันมาก่อนเหรอ”
“คงใช่มั้งครับ”
“อืม...ขอโทษนะคะ ฉันจำไม่ได้เลย”
เขามองหน้าฟ้า แววตาวูบไหวเล็กน้อยแต่กลับมาปกติแล้วยิ้มบาง ๆ ให้ แค่นี้ก็ทำให้หัวใจของฟ้าสั่นแปลก ๆ แล้ว
สองคนชนแก้วกันไปคุยกันไป ทำให้คนที่อยากจะได้คุยกับเขาบ้างต่างมองมาอย่างรู้สึกหมั่นไส้ปนอิจฉา แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะในบรรดาสาวสวยที่มีมาก เขาเลือกที่จะคุยกับฟ้าเอง
เมื่อคนเหงาสองคนได้คุยกัน เหมือนถูกคอและถูกใจกันมากเมื่อความมึนเมาได้ที่ แต่สถานที่แห่งนี้จะต้องปิดตอนเที่ยงคืนทำให้ทั้งสองคนที่รู้สึกว่ามันยังไม่สมกับที่อยากคุยกันเลย ชายหนุ่มเสนอไอเดียขึ้นมาว่า
“เราไปดื่มกันต่อที่ห้องผมไหมครับ”
ฟ้าที่รู้สึกไม่ต่างกันจึงตอบรับคำนั้นไปโดยทันที เขาดูดีไปทุกส่วน คืนนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตไม่ติดกระดุมสองเม็ดมันทำให้เห็นแผ่นอกหนาที่น่าจะสร้างความอบอุ่นให้เธอได้ยิ่งทำให้ฟ้ารู้สึกว่าอยากรู้จักกับเขาให้มากกว่านี้อีก
ในห้องสวีทสุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรม
ห้องกว้างที่มีด้านหนึ่งเป็นกระจกใส ที่เมื่อมองออกแล้วจะเห็นวิวยามค่ำคืนที่ติดวิวทะเล และแสงดาวในคืนเดือนมืด
โต๊ะอาหารวางไว้ในโซนที่เหมาะสม บนโต๊ะมีเทียนที่จุดไว้เพื่อสร้างบรรยากาศให้รู้สึกถึงความโรแมนติคบนโต๊ะมีแก้วไวน์ 2 แก้ววางเอาไว้เบื้องหน้าคนทั้งสอง ตอนนี้พวกเขาดื่มกันมาสักพักหนึ่งแล้ว และใบหน้าของฟ้าขึ้นสีระเรื่อชวนมองอย่างมาก ส่วนชายหนุ่มเองก็ไม่สามารถเก็บความต้องการบางอย่างในตัวของหญิงสาวได้อีกแล้ว
ดวงตาคมมองเข้าไปในดวงตากลมโตที่ตอนนี้หวานเยิ้ม มองเขากลับมาอย่างรู้สึกหลงใหล คนตรงหน้าของฟ้ารูปหล่อ หุ่นดีมองลึกลงไปในแผงอกนั่นแล้วแอบกลืนน้ำลายอยู่บ้าง เมื่อเขาเห็นอย่างนั้นก็ทำให้เขารู้สึกถึงความร้อนขึ้นมา
“ขอถอดเสื้อได้ไหมครับ ผมว่าผมเริ่มจะร้อนขึ้นมาแล้ว”
ฟ้าได้แต่เขินเล็กน้อยเพราะเขาเผยแผงอกที่มีมัดกล้ามเนื้อสวย ๆ นั่นให้เห็นกับตา เธอมองค้างอยู่นาน จนเขาจับแขนเธอให้ลุกขึ้นมา และเข้ามากอดเธออย่างจัง
“ผมอยากสัมผัสคุณมากกว่านี้ได้ไหม” เขากอดแล้วกระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่า
“อื้ม” ฟ้าตอบรับเพราะตัวเองก็อยากสัมผัสซิกแพคกับแผงอกนี่ใจจะขาดเหมือนกัน
พวกเขากำลังกอดกันอย่างลุ่มหลง เพราะใบหน้าที่เรียกได้ว่ามีความดึงดูดซึ่งกันและกัน ใบหน้าคมคายก้มลงจูบลงบนใบหน้างามของฟ้าที่เธอเองก็รอรับจูบละมุนของเขา รสจูบที่ค่อย ๆ ละเลียดชิมรสของไวน์ที่ดื่มเข้าไปด้วยปากของอีกฝ่าย
ความตื่นเต้นที่เกิดขึ้น เมื่อเขาเริ่มจะถอดชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วที่ฟ้ากำลังใส่อยู่ อกอวบอิ่มนั่นทำให้เขาอยากชิมมันเร็วขึ้น เพราะรู้สึกติดอกติดใจมันตั้งแต่ครั้งแรก มือหนาลูบไล้ไปบนผิวกายเนียนนุ่ม ถอดชุดว่ายน้ำท่อนบนได้แล้ว มือจึงเข้าไปแตะหน้าอกที่นุ่มหยุ่นมือนั่นด้วยความปรารถนา จูบลงมาบนลำคอและไล้จูบลงมายังก้อนเต่งตึงเบื้องล่างลงมา แขนเรียวกอดคอเงยหน้าขึ้นเพื่อรองรับความเสียวซ่านที่เขาพยายามปลุกเร้าขึ้นมา อ้อมกอดของเขาที่เกี่ยวกระหวัด จมูกและปากฟอนเฟ้นไปบนเต้าอวบ เสียงครางหวาน ๆ ของเธอทำให้ร่างหนาที่รู้สึกหื่นกระหายในร่างกายของฟ้ามากขึ้น
อ๊า....
เขาลิ้มรสมันด้วยความกระหาย ยิ่งสร้างรอยการดูดเม้มให้เกิดขึ้นทั่ว ยิ่งสร้างความต้องการของฝ่ายหญิงให้ยิ่งมากขึ้น เรียกร้องให้เขาเร่งจังหวะใช้ลิ้นกับส่วนอกของเธอให้มากขึ้น เมื่อยืนนานเริ่มรู้สึกเมื่อยแล้ว ทั้งสองจึงเดินถอยไปยังเตียงกว้างเมื่อร่างบางแตะตัวบนที่นอนแล้ว เรียวขางามเกี่ยวไปบนตัวของชายหนุ่มที่ตอนนี้เริ่มไล้มือต่ำลงบนขอบชุดว่ายน้ำด้านล่างตัวจิ๋ว เพียงเกี่ยวมันออก มันก็หลุดออกไปอย่างง่ายดายแล้ว เพียงแค่นั้นภาพเบื้องหน้าของเขาก็ปรากฏสิ่งที่สวยงามน่ารัก น่าลิ้มรสขึ้นอีกอย่างหนึ่ง
ท่อนล่างของเธอเริ่มรู้สึกชื้นแฉะ และยังเต้นตุบ ๆ เหมือนเชิญชวนให้เขาได้เข้ามาสัมผัสมันอย่างใกล้ชิดมากขึ้น เมื่อชายหนุ่มมองเห็นมันอย่างถนัดตาแล้วลิ้นชื้นจึงเข้าไปสัมผัสจนทำให้หญิงสาวรู้สึกเสียวแปลบขึ้นมาเพราะถูกกระตุ้นจากปลายลิ้นของเขา การเคลื่อนไหวนั้นไม่มีความเกรงใจ มีเพียงความตั้งใจจะสำรวจทุกซอกทุกมุมถึงส่วนที่ลึกที่สุด เมื่อสำรวจจนมันฉ่ำเยิ้มได้ที่แล้วชายหนุ่มจึงใช้นิ้วยาวสอดคว้านเข้ามาถึงส่วนที่ลึกจนแผ่นหลังลอยขึ้นจากที่นอนโดยไม่รู้ตัว ความเปียกลื่นกระจายไปทั่วทั้งผนังช่องทาง หญิงสาวเกร็งไปทั่วตัวเมื่อนิ้วแข็งเสียดสีกับผิวอ่อนด้านใน นิ้วขยับเคลื่อนไหวคล้ายจะขยายปากทางให้กว้างขึ้นอ๊า.... เสียงหวานของเธอดังขึ้นเพราะสิ่งที่กระทำนั้นมันทำให้รู้สึกซ่านไปทั้งร่างเมื่อเห็นว่าช่องทางพร้อมกับกับสิ่งที่ใหญ่โตกว่านิ้วแล้ว เขาจึงนำความเป็นชายร้อนผ่าวถูทาบเข้ามายังช่องทาง สะโพกถูกยึดเอาไว้แน่นล่วงผ่านเข้ามา ส่วนที่เชื่อมโยงนั้นบีบรัดอย่างเร่าร้อน ต่างฝ่ายต่างเรียกร้องร่างกายของกันและกัน ส่วนลึกจ้วงแทงครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่เว้นระยะ ในอกสะท้านวาบกับการกระทั้นกายเข้าออกโดยไม่ยั้งแรงใด ๆ จงใจ
เมื่อผ่านค่ำคืนที่เร่าร้อนกันไปแล้ว ยามเช้าที่แสงจากดวงอาทิตย์ฉายเข้ามาสู่ห้องนอนที่แสนเย็นฉ่ำจากแอร์คอนดิชั่นเนอร์ที่เปิดเอาไว้ในอุณหภูมิที่ทำให้ทั้งสองคนได้รับความสบาย และกอดกันและกันเอาไว้ทั้งคืนร่างกายบอบบางที่เปลือยเปล่ามีผ้าห่มมาคลุมให้ตั้งแต่เมื่อไหร่เธอจำไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกถึงสิ่งที่คั่งค้างภายในกายจึงจะลุกขึ้นไปทำความสะอาดร่างกายก่อน แต่เขาที่ถึงแม้จะหลับตาอยู่ แต่ก็สามารถรั้งร่างเล็กนั่นให้ลงไปนอนเคียงข้างได้หญิงสาวขมวดคิ้วน้อย ๆ เพราะมันรู้สึกถึงความประหลาดใจเมื่อคืนเท่าที่จำได้พวกเขาก็เรียกได้ว่ามีความสุขจนแทบล้นแล้วนะ แต่นี่เหมือนเขาอยากได้ตัวเธอขึ้นมาอีกครั้งอย่างนั้นแหละ เพราะเรือนกายใต้ผ้าห่มที่ตอนนี้ร่างทั้งสองเปลือยเปล่าทั้งคู่ มันมีอะไรบางอย่างเสียดสีที่ตรงขาเธอชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองแล้วกดจูบลงบนแก้มนิ่มของฟ้า อ้อมกอดปลอบประโลมด้วยปลายนิ้วที่ลูบขึ้นลงแผ่นหลังอย่างทะนุถนอม ร่างกายของพวกเขาตกอยู่ในวงแขนของกันและกัน สายตาของทั้งสองประสานเชื่อมความรู้สึกภายในใจ ปลายจมูกของเขาซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอ พร้อมกับลมหายใจถี่กระชั้น ความรู้สึกหวาบหวามจากการสัมผัสปัดป่ายไปทั่วต
เมื่อการทำงานของฟ้าจบลงแล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายและเขาเองก็ไม่มีท่าทีจะตามหาตัวของฟ้าเลย ทำให้เธอคิดแล้วว่ามันคงจะเป็นเพียงความพลั้งเผลอของเราทั้งคู่ ซึ่งจริง ๆ แล้วเขาก็มีคุณสมบัติที่น่าคบหาอยู่เหมือนกัน แต่ฟ้าก็รู้ว่าไม่ได้มีอะไรที่เหมาะสม เพราะเขาเป็นนักธุรกิจที่น่าจะอยากได้คนสวยและมีชื่อเสียงมากกว่าเธอ มาเป็นแฟนจริง ๆ ของเขา ส่วนความสุขข้ามคืนแบบนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องปกติของเขา ซึ่งเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นฟ้ากลับมาเรียนเหมือนเดิม แล้วไม่ได้มีงานที่ติดกันจนทำให้ชีวิตเริ่มน่าเบื่อเข้าไปทุกที ช่วงนี้ทำให้เหงามาก ฟ้าจึงลองหันไปใช้โซเชียลเพื่อสร้างตัวตนในโลกแห่งนั้นขึ้นมาด้วยความที่มีหน้าตาดีอยู่แล้ว หุ่นดี ทำให้ผู้คนสนใจได้ไม่ยากนักแอคเค้าท์มีคนตามหลักแสน งานก็เข้ามารัว ๆ จนไม่สามารถหาเวลามารู้สึกเหงาได้ในบริษัทแห่งหนึ่งที่วันนี้ที่พิทยาได้เข้ามาเพื่อประชุมโปรเจคใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีก 3 เดือนข้างหน้าเมื่อนั่งฟังการพรีเซนต์ของบริษัทที่เข้าร่วมการทำงานในครั้งนี้ พิทยาฟังไปดูโทรศัพท์มือถือไปเพราะเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในงานนี้มากนัก เขาได้มอบให้ฝ่ายอื่นทำไปแล้ว ตัวเขาแค่จะมาดูเรื่องความพร
เขาเดินมานั่งเก้าอี้ด้านข้างของเธอ แล้วเอ่ยถามขึ้นมาท่ามกลางความเงียบจนทำให้ฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย เพราะคิดว่าเขาจะขึ้นไปบนห้องกับนางแบบคนนั้นแล้ว“มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับฟ้า”ใบหน้าหญิงสาวบ่งบอกถึงความตกใจอย่างเห็นได้ชัด“เอ๊ะเมื่อกี้ คุณเข้าไปแล้วนี่คะ”“เมื่อกี้เห็นผมด้วยเหรอ”ฟ้าไม่อยากพูดอะไรต่อแล้ว อีกอย่างไม่อยากเผชิญหน้ากันในสถานการณ์แบบนี้เลย จึงเลี่ยงจะขึ้นห้องนอนไปพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ยังต้องมีถ่ายอีก“อืม ตอนนี้ดึกแล้วจริง ๆ ด้วยถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนดีกว่าค่ะ”“มานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ดูสิน้ำค้างเต็มเลย” ผมของเธอเปียกเล็กน้อยเนื่องจากน้ำค้างที่หยดลงมาจากที่ไหนเธอเองก็ไม่รู้ตัว “เดี๋ยวจะป่วยเอานะครับ”“ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”พอเธอจะไปจริง ๆ พิทยารั้งเธอเอาไว้ให้เดินไปด้วยกัน ซึ่งฟ้าเองก็ไม่อยากจะทำแบบนี้แต่เขาไม่ยอมปล่อยมือที่เอื้อมมาจับมือเธอเอาไว้ทำให้ขยับไปไม่ถนัดนักทั้งสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน“เดี๋ยวคุณ นั่นไม่ใช่...”“ไปด้วยกันนี่แหละ”ดีที่ในลิฟต์ไม่มีใครอยู่เลย จึงทำให้พิทยากล้าจะกอดรวบตัวของฟ้าเอาไว้ทั้งตัว ไม่ให้เธอหนีเขาไปได้ แล้วพาเธออกมาจากลิฟต์ด้วยกัน
ช่วงเช้าทุกคนยังคงทำงานอยู่ และฟ้ายังคงต้องลงมาทำงานในความเพลียของตัวเองแบบนั้น ทำให้พี่เลี้ยงที่ตามมาสงสัยกับอาการแปลก ๆ ของเธอ ร่องรอยที่ปรากฏให้เห็นจาง ๆ นั่นก็มีคนตั้งข้อสังเกตแต่ก็ไม่ได้โฟกัสมันเท่าไหร่เพราะต่างคนต่างก็รู้อยู่แล้วว่าวงการนี้มีหลายรูปแบบพวกเขาถ่ายงานกันจนเสร็จแล้วจึงปิดกองแล้วพากันไปเก็บของเตรียมตัวบินกลับในคืนนี้ ฟ้าวันนี้ทั้งวันยังไม่เห็นพิทยาเลย จนมีทีมงานบอกว่าเขาบินกลับไปแล้วตั้งแต่ตอนบ่ายแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าถึงอย่างไร เธอเองก็แค่ของเล่นยามที่เขาไม่มีใครเท่านั้น เมื่อทำงานจบแล้ว ได้รับค่าจ้างมาแล้วเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรมากไปกว่านี้หลังจากนั้นฟ้ากลับมาอยู่ในโลกความเป็นจริงของตัวเอง เมื่อชีวิตรักมันไม่สมหวังก็คงต้องพึ่งพาโซเชียลให้ความรักวิ่งเข้ามาหา คนเราเมื่อต้องอยู่คนเดียวก็ชอบคิดอะไรฟุ้งซ่านแบบนี้เสาร์อาทิตย์ที่เธอว่างจึงลองหาทะเลที่สวย ๆ สงบ ๆ ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ บ้าง สมัยมัธยมฟ้ามีเพื่อนกลุ่มเดียวกันอยู่ และครั้งนี้มีเพื่อนคนหนึ่งที่ไปเรียนไกลถึงเชียงใหม่อยากไปเที่ยวทะเล จึงลองนัดเพื่อน ๆ กลุ่มเดียวกันไปและฟ้าที่ยังคงอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยถึงแม
ทั้งที่คิดว่าหัวใจจะไม่ต้องรู้สึกอะไรกับเขาแล้ว แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน การที่มีความสัมพันธ์กันมาแล้วนั้นทำให้มันติดเป็นความทรงจำในหัวที่ยังเอาออกไปไม่ได้ เมื่องานจบลงแล้วฟ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าจะออกมาจากสถานที่แต่งตัวเพื่อไปลานจอดรถของตัวเอง แต่เขาคนนั้นเหมือนยืนรออยู่หน้าลิฟต์เธอจำเป็นต้องเดินไปทางนั้นเสียด้วย“ไม่ได้เจอกันนาน คุณยังจำผมได้อยู่ใช่ไหม”“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะคะ” เธอยิ้มฝืน ๆ ไปให้เขา“ดีใจจังที่ยังจำกันได้วันนี้คุณควรจะว่างได้แล้วมั้ง”“เอ่อ...ไม่ว่างค่ะต้องกลับบ้านไปทานข้าวกับที่บ้าน”“อย่างนั้นเหรอ” เขามีท่าทีครุ่นคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาหน้าตาเฉยว่า“ผมไปด้วยสิ”ฟ้าถึงกับไปไม่เป็นเพราะเขามาทางนี้แล้ว แล้วเธอจะออกทางไหนดีไม่น่าเชื่อไฮโซเพล์บอยจะมาตามตื๊อเธอไม่เลิกแบบนี้ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเขาก็พยายามจะตามมาให้ได้จริง ๆ อย่างที่เขาบอกเอาไว้เสียด้วย ที่บ้านของฟ้าเป็นร้านขายข้าวแกงที่วันนี้ขายหมดแล้วเพราะเย็นมากแล้ว อีกอย่างแม่กับพ่อของเธอไม่ได้มีกำลังมากพอจะทำเยอะให้ได้ขายได้จนถึงมืดค่ำพอลูกสาวคนโตกลับมาที่บ้านพ่อกับแม่ก็ไม่ได้สนใจเพราะปกติเย็นวันอาทิตย์บางอาท
เมื่อมาถึงสถานที่ต้องมาทำงานกับเพื่อน ฟ้ารู้สึกแปลก ๆ แต่ไม่ได้มั่นใจนักว่ามันจะมีเรื่องอะไรจะต้องรู้สึกว่ามันไม่น่าไว้ใจอย่างไรก็ไม่รู้ แต่เพราะเพื่อนที่ทำท่าทางเกร็ง ๆ อยู่ข้าง ๆ แล้วต้องพยายามทำให้เพื่อนรู้สึกหายกังวล แล้วพากันไปจนถึงสถานที่ที่ทางคนว่าจ้างจองเอาไว้ในห้องนั้นเป็นห้องแขก VIP แสงสว่างสลัว มีจอขนาดใหญ่เพื่อเอาไว้ร้องเพลงได้ ตอนนี้ภายในห้องนั้นมีคนมาแล้วสองสามคน พร้อมทั้งพริตตี้ที่ถูกจ้างมาแล้วอีกสองคนด้วย เพื่อนของฟ้าและตัวฟ้าเองนั่งลงตรงที่ว่าง เมื่อคนจัดงานหันมาเจอจึงรีบเข้ามาหาเพื่อนและฟ้าทันที“น้ำเมยมาแล้วเหรอ นี่ใช่ไหมที่บอกว่าจะชวนเพื่อนมาด้วย”“ใช่ค่ะ คุณอนุญาตนี่คะ”“เปล่าไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ แค่รู้สึกว่าคุณฟ้านี่งานดีมากจริง ๆ”“ขอบคุณนะคะ” ฟ้ารู้สึกแปลก ๆ กับเขาขึ้นมาคำพูดมันคล้ายกับว่ารู้จักเธอมาจากที่ไหนอย่างนั้นแหละ“สาว ๆ หาอะไรดื่มได้เลยนะครับ มีเตรียมไว้ทางโน้นนะ เดี๋ยวผมต้องออกไปรับเพื่อนเจ้าของวันเกิดเสียหน่อย ถ้าอีกสักพักมีคนมาเพิ่มไม่ต้องตกใจนะครับ คืนนี้ปาร์ตี้ถึงเช้าแน่นอน”เขาออกไปแล้วโดยที่เพื่อนของเขาอีกสองคนไม่ได้ตามไปด้วยแล้วเดินไปทางมุมอาห
“มันก็แล้วแต่พฤติกรรมของเธอด้วย”“ยังไงคะ”“อยู่ด้วยกันตลอดใน 3 ชั่วโมงนี้ห้ามคิดจะหนีออกไหนเด็ดขาดเพราะเธอเองก็ใช่ว่าจะปลอดภัยเห็นไหม”เขามองไปที่ด้านหลังมีชายหนุ่มอีกสามสี่คนที่มองมาทางพวกเขา ซึ่งพิทยายืนใกล้กับฟ้ามากแทบจะสิงร่างกันได้อยู่แล้ว แบบนี้ใครที่เห็นก็คิดว่าฟ้าเองก็ขายบริการพิเศษเหมือนกัน ทำให้ใครก็มีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ภายในเวลาที่กำหนด ถ้านอกเหนือจากนี้แล้วพวกเขาจะต้องรับผิดชอบเมื่อเกิดความเสียหายขึ้นตอนนี้ฟ้าอยากให้เพื่อนกลับไปอย่างปลอดภัยก่อนเพราะเชื่อว่าเหล้าที่น้ำเมยดื่มไปมันมีสารเสพติดบางอย่างผสมอยู่แน่ ๆเธอจึงจำเป็นต้องยอมตกลงที่จะอยู่ต่อแต่ขอพาเพื่อนกลับออกไปก่อน น้ำเมยหลับเหมือนไม่รู้สึกตัวในห้องน้ำหลังจากที่พามาพักเพื่อหลบคนที่จะฉวยโอกาสพวกนั้นด้วย“คุณจะพาน้ำเมยออกไปจากที่นี่ได้ยังไงคะ”“ตามผมมา”พิทยาอาสาพาไปเองด้วยเส้นทางพิเศษด้านหลังที่มีทางออกลับเอาไว้เพราะที่นี่ก็สร้างมาเพื่อคนเทา ๆ พวกนี้อยู่แล้ว พอพาออกมาสู่ทางเดินที่ทอดยาวไปด้านหลัง รถที่เขาให้มาจอดรออยู่แล้วมารับน้ำเมยที่หลับไปอย่างไม่รู้สึกตัวเลย“ไว้ใจได้ ทั้งสองคนนี้คนของผมเอง” เขาหันมาบอกให้ฟ้าวางใจ
“มันก็แล้วแต่พฤติกรรมของเธอด้วย”“ยังไงคะ”“อยู่ด้วยกันตลอดใน 3 ชั่วโมงนี้ห้ามคิดจะหนีออกไหนเด็ดขาดเพราะเธอเองก็ใช่ว่าจะปลอดภัยเห็นไหม”เขามองไปที่ด้านหลังมีชายหนุ่มอีกสามสี่คนที่มองมาทางพวกเขา ซึ่งพิทยายืนใกล้กับฟ้ามากแทบจะสิงร่างกันได้อยู่แล้ว แบบนี้ใครที่เห็นก็คิดว่าฟ้าเองก็ขายบริการพิเศษเหมือนกัน ทำให้ใครก็มีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ภายในเวลาที่กำหนด ถ้านอกเหนือจากนี้แล้วพวกเขาจะต้องรับผิดชอบเมื่อเกิดความเสียหายขึ้นตอนนี้ฟ้าอยากให้เพื่อนกลับไปอย่างปลอดภัยก่อนเพราะเชื่อว่าเหล้าที่น้ำเมยดื่มไปมันมีสารเสพติดบางอย่างผสมอยู่แน่ ๆเธอจึงจำเป็นต้องยอมตกลงที่จะอยู่ต่อแต่ขอพาเพื่อนกลับออกไปก่อน น้ำเมยหลับเหมือนไม่รู้สึกตัวในห้องน้ำหลังจากที่พามาพักเพื่อหลบคนที่จะฉวยโอกาสพวกนั้นด้วย“คุณจะพาน้ำเมยออกไปจากที่นี่ได้ยังไงคะ”“ตามผมมา”พิทยาอาสาพาไปเองด้วยเส้นทางพิเศษด้านหลังที่มีทางออกลับเอาไว้เพราะที่นี่ก็สร้างมาเพื่อคนเทา ๆ พวกนี้อยู่แล้ว พอพาออกมาสู่ทางเดินที่ทอดยาวไปด้านหลัง รถที่เขาให้มาจอดรออยู่แล้วมารับน้ำเมยที่หลับไปอย่างไม่รู้สึกตัวเลย“ไว้ใจได้ ทั้งสองคนนี้คนของผมเอง” เขาหันมาบอกให้ฟ้าวางใจ
เมื่อมาถึงสถานที่ต้องมาทำงานกับเพื่อน ฟ้ารู้สึกแปลก ๆ แต่ไม่ได้มั่นใจนักว่ามันจะมีเรื่องอะไรจะต้องรู้สึกว่ามันไม่น่าไว้ใจอย่างไรก็ไม่รู้ แต่เพราะเพื่อนที่ทำท่าทางเกร็ง ๆ อยู่ข้าง ๆ แล้วต้องพยายามทำให้เพื่อนรู้สึกหายกังวล แล้วพากันไปจนถึงสถานที่ที่ทางคนว่าจ้างจองเอาไว้ในห้องนั้นเป็นห้องแขก VIP แสงสว่างสลัว มีจอขนาดใหญ่เพื่อเอาไว้ร้องเพลงได้ ตอนนี้ภายในห้องนั้นมีคนมาแล้วสองสามคน พร้อมทั้งพริตตี้ที่ถูกจ้างมาแล้วอีกสองคนด้วย เพื่อนของฟ้าและตัวฟ้าเองนั่งลงตรงที่ว่าง เมื่อคนจัดงานหันมาเจอจึงรีบเข้ามาหาเพื่อนและฟ้าทันที“น้ำเมยมาแล้วเหรอ นี่ใช่ไหมที่บอกว่าจะชวนเพื่อนมาด้วย”“ใช่ค่ะ คุณอนุญาตนี่คะ”“เปล่าไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ แค่รู้สึกว่าคุณฟ้านี่งานดีมากจริง ๆ”“ขอบคุณนะคะ” ฟ้ารู้สึกแปลก ๆ กับเขาขึ้นมาคำพูดมันคล้ายกับว่ารู้จักเธอมาจากที่ไหนอย่างนั้นแหละ“สาว ๆ หาอะไรดื่มได้เลยนะครับ มีเตรียมไว้ทางโน้นนะ เดี๋ยวผมต้องออกไปรับเพื่อนเจ้าของวันเกิดเสียหน่อย ถ้าอีกสักพักมีคนมาเพิ่มไม่ต้องตกใจนะครับ คืนนี้ปาร์ตี้ถึงเช้าแน่นอน”เขาออกไปแล้วโดยที่เพื่อนของเขาอีกสองคนไม่ได้ตามไปด้วยแล้วเดินไปทางมุมอาห
ทั้งที่คิดว่าหัวใจจะไม่ต้องรู้สึกอะไรกับเขาแล้ว แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน การที่มีความสัมพันธ์กันมาแล้วนั้นทำให้มันติดเป็นความทรงจำในหัวที่ยังเอาออกไปไม่ได้ เมื่องานจบลงแล้วฟ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าจะออกมาจากสถานที่แต่งตัวเพื่อไปลานจอดรถของตัวเอง แต่เขาคนนั้นเหมือนยืนรออยู่หน้าลิฟต์เธอจำเป็นต้องเดินไปทางนั้นเสียด้วย“ไม่ได้เจอกันนาน คุณยังจำผมได้อยู่ใช่ไหม”“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะคะ” เธอยิ้มฝืน ๆ ไปให้เขา“ดีใจจังที่ยังจำกันได้วันนี้คุณควรจะว่างได้แล้วมั้ง”“เอ่อ...ไม่ว่างค่ะต้องกลับบ้านไปทานข้าวกับที่บ้าน”“อย่างนั้นเหรอ” เขามีท่าทีครุ่นคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาหน้าตาเฉยว่า“ผมไปด้วยสิ”ฟ้าถึงกับไปไม่เป็นเพราะเขามาทางนี้แล้ว แล้วเธอจะออกทางไหนดีไม่น่าเชื่อไฮโซเพล์บอยจะมาตามตื๊อเธอไม่เลิกแบบนี้ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเขาก็พยายามจะตามมาให้ได้จริง ๆ อย่างที่เขาบอกเอาไว้เสียด้วย ที่บ้านของฟ้าเป็นร้านขายข้าวแกงที่วันนี้ขายหมดแล้วเพราะเย็นมากแล้ว อีกอย่างแม่กับพ่อของเธอไม่ได้มีกำลังมากพอจะทำเยอะให้ได้ขายได้จนถึงมืดค่ำพอลูกสาวคนโตกลับมาที่บ้านพ่อกับแม่ก็ไม่ได้สนใจเพราะปกติเย็นวันอาทิตย์บางอาท
ช่วงเช้าทุกคนยังคงทำงานอยู่ และฟ้ายังคงต้องลงมาทำงานในความเพลียของตัวเองแบบนั้น ทำให้พี่เลี้ยงที่ตามมาสงสัยกับอาการแปลก ๆ ของเธอ ร่องรอยที่ปรากฏให้เห็นจาง ๆ นั่นก็มีคนตั้งข้อสังเกตแต่ก็ไม่ได้โฟกัสมันเท่าไหร่เพราะต่างคนต่างก็รู้อยู่แล้วว่าวงการนี้มีหลายรูปแบบพวกเขาถ่ายงานกันจนเสร็จแล้วจึงปิดกองแล้วพากันไปเก็บของเตรียมตัวบินกลับในคืนนี้ ฟ้าวันนี้ทั้งวันยังไม่เห็นพิทยาเลย จนมีทีมงานบอกว่าเขาบินกลับไปแล้วตั้งแต่ตอนบ่ายแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าถึงอย่างไร เธอเองก็แค่ของเล่นยามที่เขาไม่มีใครเท่านั้น เมื่อทำงานจบแล้ว ได้รับค่าจ้างมาแล้วเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรมากไปกว่านี้หลังจากนั้นฟ้ากลับมาอยู่ในโลกความเป็นจริงของตัวเอง เมื่อชีวิตรักมันไม่สมหวังก็คงต้องพึ่งพาโซเชียลให้ความรักวิ่งเข้ามาหา คนเราเมื่อต้องอยู่คนเดียวก็ชอบคิดอะไรฟุ้งซ่านแบบนี้เสาร์อาทิตย์ที่เธอว่างจึงลองหาทะเลที่สวย ๆ สงบ ๆ ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ บ้าง สมัยมัธยมฟ้ามีเพื่อนกลุ่มเดียวกันอยู่ และครั้งนี้มีเพื่อนคนหนึ่งที่ไปเรียนไกลถึงเชียงใหม่อยากไปเที่ยวทะเล จึงลองนัดเพื่อน ๆ กลุ่มเดียวกันไปและฟ้าที่ยังคงอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยถึงแม
เขาเดินมานั่งเก้าอี้ด้านข้างของเธอ แล้วเอ่ยถามขึ้นมาท่ามกลางความเงียบจนทำให้ฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย เพราะคิดว่าเขาจะขึ้นไปบนห้องกับนางแบบคนนั้นแล้ว“มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับฟ้า”ใบหน้าหญิงสาวบ่งบอกถึงความตกใจอย่างเห็นได้ชัด“เอ๊ะเมื่อกี้ คุณเข้าไปแล้วนี่คะ”“เมื่อกี้เห็นผมด้วยเหรอ”ฟ้าไม่อยากพูดอะไรต่อแล้ว อีกอย่างไม่อยากเผชิญหน้ากันในสถานการณ์แบบนี้เลย จึงเลี่ยงจะขึ้นห้องนอนไปพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ยังต้องมีถ่ายอีก“อืม ตอนนี้ดึกแล้วจริง ๆ ด้วยถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนดีกว่าค่ะ”“มานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ดูสิน้ำค้างเต็มเลย” ผมของเธอเปียกเล็กน้อยเนื่องจากน้ำค้างที่หยดลงมาจากที่ไหนเธอเองก็ไม่รู้ตัว “เดี๋ยวจะป่วยเอานะครับ”“ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”พอเธอจะไปจริง ๆ พิทยารั้งเธอเอาไว้ให้เดินไปด้วยกัน ซึ่งฟ้าเองก็ไม่อยากจะทำแบบนี้แต่เขาไม่ยอมปล่อยมือที่เอื้อมมาจับมือเธอเอาไว้ทำให้ขยับไปไม่ถนัดนักทั้งสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน“เดี๋ยวคุณ นั่นไม่ใช่...”“ไปด้วยกันนี่แหละ”ดีที่ในลิฟต์ไม่มีใครอยู่เลย จึงทำให้พิทยากล้าจะกอดรวบตัวของฟ้าเอาไว้ทั้งตัว ไม่ให้เธอหนีเขาไปได้ แล้วพาเธออกมาจากลิฟต์ด้วยกัน
เมื่อการทำงานของฟ้าจบลงแล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายและเขาเองก็ไม่มีท่าทีจะตามหาตัวของฟ้าเลย ทำให้เธอคิดแล้วว่ามันคงจะเป็นเพียงความพลั้งเผลอของเราทั้งคู่ ซึ่งจริง ๆ แล้วเขาก็มีคุณสมบัติที่น่าคบหาอยู่เหมือนกัน แต่ฟ้าก็รู้ว่าไม่ได้มีอะไรที่เหมาะสม เพราะเขาเป็นนักธุรกิจที่น่าจะอยากได้คนสวยและมีชื่อเสียงมากกว่าเธอ มาเป็นแฟนจริง ๆ ของเขา ส่วนความสุขข้ามคืนแบบนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องปกติของเขา ซึ่งเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นฟ้ากลับมาเรียนเหมือนเดิม แล้วไม่ได้มีงานที่ติดกันจนทำให้ชีวิตเริ่มน่าเบื่อเข้าไปทุกที ช่วงนี้ทำให้เหงามาก ฟ้าจึงลองหันไปใช้โซเชียลเพื่อสร้างตัวตนในโลกแห่งนั้นขึ้นมาด้วยความที่มีหน้าตาดีอยู่แล้ว หุ่นดี ทำให้ผู้คนสนใจได้ไม่ยากนักแอคเค้าท์มีคนตามหลักแสน งานก็เข้ามารัว ๆ จนไม่สามารถหาเวลามารู้สึกเหงาได้ในบริษัทแห่งหนึ่งที่วันนี้ที่พิทยาได้เข้ามาเพื่อประชุมโปรเจคใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีก 3 เดือนข้างหน้าเมื่อนั่งฟังการพรีเซนต์ของบริษัทที่เข้าร่วมการทำงานในครั้งนี้ พิทยาฟังไปดูโทรศัพท์มือถือไปเพราะเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในงานนี้มากนัก เขาได้มอบให้ฝ่ายอื่นทำไปแล้ว ตัวเขาแค่จะมาดูเรื่องความพร
เมื่อผ่านค่ำคืนที่เร่าร้อนกันไปแล้ว ยามเช้าที่แสงจากดวงอาทิตย์ฉายเข้ามาสู่ห้องนอนที่แสนเย็นฉ่ำจากแอร์คอนดิชั่นเนอร์ที่เปิดเอาไว้ในอุณหภูมิที่ทำให้ทั้งสองคนได้รับความสบาย และกอดกันและกันเอาไว้ทั้งคืนร่างกายบอบบางที่เปลือยเปล่ามีผ้าห่มมาคลุมให้ตั้งแต่เมื่อไหร่เธอจำไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกถึงสิ่งที่คั่งค้างภายในกายจึงจะลุกขึ้นไปทำความสะอาดร่างกายก่อน แต่เขาที่ถึงแม้จะหลับตาอยู่ แต่ก็สามารถรั้งร่างเล็กนั่นให้ลงไปนอนเคียงข้างได้หญิงสาวขมวดคิ้วน้อย ๆ เพราะมันรู้สึกถึงความประหลาดใจเมื่อคืนเท่าที่จำได้พวกเขาก็เรียกได้ว่ามีความสุขจนแทบล้นแล้วนะ แต่นี่เหมือนเขาอยากได้ตัวเธอขึ้นมาอีกครั้งอย่างนั้นแหละ เพราะเรือนกายใต้ผ้าห่มที่ตอนนี้ร่างทั้งสองเปลือยเปล่าทั้งคู่ มันมีอะไรบางอย่างเสียดสีที่ตรงขาเธอชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองแล้วกดจูบลงบนแก้มนิ่มของฟ้า อ้อมกอดปลอบประโลมด้วยปลายนิ้วที่ลูบขึ้นลงแผ่นหลังอย่างทะนุถนอม ร่างกายของพวกเขาตกอยู่ในวงแขนของกันและกัน สายตาของทั้งสองประสานเชื่อมความรู้สึกภายในใจ ปลายจมูกของเขาซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอ พร้อมกับลมหายใจถี่กระชั้น ความรู้สึกหวาบหวามจากการสัมผัสปัดป่ายไปทั่วต
ท่อนล่างของเธอเริ่มรู้สึกชื้นแฉะ และยังเต้นตุบ ๆ เหมือนเชิญชวนให้เขาได้เข้ามาสัมผัสมันอย่างใกล้ชิดมากขึ้น เมื่อชายหนุ่มมองเห็นมันอย่างถนัดตาแล้วลิ้นชื้นจึงเข้าไปสัมผัสจนทำให้หญิงสาวรู้สึกเสียวแปลบขึ้นมาเพราะถูกกระตุ้นจากปลายลิ้นของเขา การเคลื่อนไหวนั้นไม่มีความเกรงใจ มีเพียงความตั้งใจจะสำรวจทุกซอกทุกมุมถึงส่วนที่ลึกที่สุด เมื่อสำรวจจนมันฉ่ำเยิ้มได้ที่แล้วชายหนุ่มจึงใช้นิ้วยาวสอดคว้านเข้ามาถึงส่วนที่ลึกจนแผ่นหลังลอยขึ้นจากที่นอนโดยไม่รู้ตัว ความเปียกลื่นกระจายไปทั่วทั้งผนังช่องทาง หญิงสาวเกร็งไปทั่วตัวเมื่อนิ้วแข็งเสียดสีกับผิวอ่อนด้านใน นิ้วขยับเคลื่อนไหวคล้ายจะขยายปากทางให้กว้างขึ้นอ๊า.... เสียงหวานของเธอดังขึ้นเพราะสิ่งที่กระทำนั้นมันทำให้รู้สึกซ่านไปทั้งร่างเมื่อเห็นว่าช่องทางพร้อมกับกับสิ่งที่ใหญ่โตกว่านิ้วแล้ว เขาจึงนำความเป็นชายร้อนผ่าวถูทาบเข้ามายังช่องทาง สะโพกถูกยึดเอาไว้แน่นล่วงผ่านเข้ามา ส่วนที่เชื่อมโยงนั้นบีบรัดอย่างเร่าร้อน ต่างฝ่ายต่างเรียกร้องร่างกายของกันและกัน ส่วนลึกจ้วงแทงครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่เว้นระยะ ในอกสะท้านวาบกับการกระทั้นกายเข้าออกโดยไม่ยั้งแรงใด ๆ จงใจ
เมื่อมีคนมากดอินเตอร์คอมหน้าห้องพัก เมื่อเห็นว่าเป็นใครแล้วเขาก็บอกว่าเป็นคนที่จะพาเธอลงไปจากชั้นนี้ ทำให้ฟ้าไม่มีเวลาจะคิดอะไรแล้วจึงเปิดประตูออกไปแล้วตามเขาลงมาจากห้องชั้นบนสุด เมื่อมาถึงล้อบบี้ด้านล่างแล้ว มีรถจอดอยู่เพื่อพาเธออกไปจากที่นี่ เมื่ออยู่บนรถและใช้เวลามาสักพักเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พยายามเลื่อนหาสาเหตุอะไรก็ได้ว่าเธอมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรพอเห็นข้อความบางอย่างในไลน์ที่ เอพริล เจ้าของโมเดลลิ่งที่เธอทำงานร่วมด้วยนั้นส่งอะไรบางอย่างมาให้ เธอเลื่อน ๆ ดูแล้วก็พอจะรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง จำได้ว่ารับงานเอนเตอร์เทนแขก VIP กลุ่มหนึ่ง แล้วก็ดื่มกับพวกเขาเข้าไปมากพอสมควรและ....อาจจะโดนหิ้วกลับมาซึ่งมันไม่ใช่จุดประสงค์ของการทำงานในครั้งนี้โอ้ย แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงวะเนี่ยโทรศัพท์มือถือของฟ้าสั่นเพราะมีคนโทรเข้ามา และเบอร์ที่โชว์นั่นคือ เอพริล เจ้าของโมเดลลิ่งของฟ้านั่นเอง ซึ่งเธอเป็นคนจัดการดูแลเรื่องงานต่าง ๆ ให้ฟ้า และงานเมื่อคืนที่สติขาด ๆ หาย ๆ นี่ด้วย เมื่อรับสายปุ๊บก็โดนอีกฝ่ายแผดเสียงใส่ทันที“ยัยฟ้าเมื่อคืนเธอไปกับใครที่ไหนกัน”“ก็อยู่กับแขก วีไอพีของพี่ทั้งคืน