เข้าสู่ระบบแชร์
12. พระลอตามนางกินรี
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-05 17:45:16
บทที่เกี่ยวข้อง
สายน้ำในความทรงจำ 13.งานเลี้ยงที่ต้องเลิกรา
“ขวัญสรวง ลูกช่วยไปดูองค์อินทร์ก่อนนะ ส่วนทอมมัสคุณเจอเรื่องร้ายมามากแล้ว เชิญไปพักผ่อนเถิดค่ะ”ÿทันทีที่ประตูห้องนอนปิดลง เจ้าเทพนรินทร์ก็แผดเสียงใส่เจ้าย่าของเขาอย่างลืมตัว“ผมไม่เชื่อว่าพ่อจะทำอย่างนั้นหรอก!”เจ้าขวัญหล้ายกฝ่ามือขึ้นตบหน้าหลานชายคนเล็กอย่างแรง“นรินทร์! หลานไม่เคยหยาบคายกับย่าอย่างนี้มาก่อนเลยนะ””เจ้าย่าก็ไม่เคยตบหน้าผมเหมือนกัน ไม่รู้กันหรือไง พี่ชายแก้แค้น เอาคืนที่เจ้าพ่อไม่รักเขา พี่ชายเป็นลูกอกตัญญูนะ”“หลานต่างหาก ที่ตาบอดสนิท ถ้าองค์อินทร์ไม่เข้าไปช่วยทอมมัส ทอมมัสคงถูกพ่อของหลานฆ่าไปแล้ว และพ่อของหลานก็จะกลายเป็นฆาตรกรสองศพทันที”“อะ...อะไรนะครับ เจ้าย่า” เจ้าเทพนรินทร์ชะงักกึก หน้าซีดเผือด “สองศพ...ใคร...ใครกัน” “อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับลุงสมิธและเลอสรวง มีพ่อของหลานอยู่เบื้องหลัง” เจ้าเทพนรินทร์เหมือนโดนทุบศีรษะอย่างแรง “เจ้าย่าเอาหลักฐานอะไรมาปรักปรำเจ้าพ่ออีกล่ะครับ” “ตำรวจจับตัวคนร้ายได้แล้ว เขาซัดทอดมาถึงพ่อของหลาน และพ่อของหลานเองก็ได้พูดความจริงออกมาแล้ว”“เจ้าพ่อ! เจ้าพ่อทำอย่างนั้นทำไมกัน”“พ่อของหลานเจต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12สายน้ำในความทรงจำ 14.เจ้าน้อยของเลอสรวง
หมอเนตรดาวนึกย้อนหลังไปว่าช่วงเวลานั้นครอบครัวพวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่ พอนึกขึ้นมาได้ก็ร้องขึ้น “อ๋อ!” ขึ้นมานายตำรวจมองหมอเนตรดาวอย่างสนใจ “มีอะไรครับ” “ช่วงนั้น พวกเรา ... เอ้อ... ญาติ ๆ ดิฉันที่มาจากกรุงเทพนี่แหละค่ะ เข้าไปในงาน ยังเจอกับเจ้าแมนสรวงอยู่เลย ดิฉันเอง ที่เห็นว่าข้อศอกของเจ้าแมนสรวงมีบาดแผลเลือดไหลซึม” “แล้วยังไงต่อครับ” “เจ้าขวัญหล้าก็เลยให้ลูกชายกลับไปทำแผลค่ะ” “แล้วเจ้าองค์อินทร์กับคุณเอดการ์ดนั่นอยู่ในงานหรือเปล่าครับ” “ดิฉันไม่เห็นทอมมัสเลยค่ะ เจ้าองค์อินทร์ดิฉันไม่ทันสังเกตว่าเขาหายไปตอนไหนจนกระทั่งโชว์สุดท้าย เขาเข้ามาในงานพร้อม ๆ กัน”“งั้นก็แสดงว่า เจ้าองค์อินทร์ออกไปตามหาคุณเอดการ์ด ทอมมัส ตามคำให้การของเจ้าขวัญหล้า” นายตำรวจ บอกกับหมอเนตรดาวอย่างสุภาพ “ขอเชิญบันทึกถ้อยคำไว้เป็นพยานนะครับ คุณเป็นอะไรกับคนที่นี่ครับ” “ดิฉันเป็นหมอพิเศษมาดูแลอาการทางระบบประสาทของคุณเลอสรวงค่ะ” “เจ้าแมนสรวงเป็นยังไงบ้างคะ หมายถึงสุขภาพของเขา” ภาณินีถาม “ที่นี่ตอนกลางคืนอา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12สายน้ำในความทรงจำ 15. ปมแค้นของแมนสรวง
ใกล้เข้าไปยิ่งเห็นคุ้มชัดขึ้น เจ้าเทพนรินทร์เลี้ยวรถเข้าที่จอด ท้าวศรีโสภางค์ลงรถมายืนรออยู่ก่อนแล้ว “ผู้หญิงบอบบางอย่างเจ้า ขับโฟร์วีล ดูไม่เข้ากันเลยนะครับ” เจ้าเทพนรินทร์กล่าวยิ้ม ๆ“น้องคุมงานไร่ยาสูบและไร่ชา เจ้าพี่ก็คงคิดไม่ถึงเหมือนกัน”“เจ้าย่าศรีบุญจันทร์เล่าว่า น้องเรียนจบเลขานุการมาไม่ใช่เหรอ”“ค่ะ แต่น้องก็ใช้วิชาเลขานุการกับงานที่นี่ได้ เจ้าพ่อของน้องเป็นผู้จัดการใหญ่ ส่วนเจ้าพี่ของน้องอีก 2 คน ก็ดูแลควบคุมการผลิต และการตลาด น้องเป็นเลขาของเจ้าพ่อยังไงล่ะคะ เชิญเจ้าพี่เข้าไปในคุ้ม น้องจะเรียนเจ้าย่ากับเจ้าพ่อ เจ้าพี่รับชาหอมหมื่นลี้ร้อน ๆ กับอาหารว่างรอไปก่อนนะคะ”“ครับ ขอบคุณ” ระหว่างรอเจ้าของบ้าน เจ้าเทพนรินทร์เดินไปรอบ ๆ ห้องรับแขก ตู้ไม้โบราณเก็บหนังสือเก่า ๆ น่าสนใจสำหรับเขา หนังสือเล่มหนึ่งถูกห่อหุ้มด้วยพลาสติกใส หน้าปกและเนื้อกระดาษอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เว้นแต่ว่ามันมีสีเหลืองและกรอบแห้งแทบจะหลุดออกมาเป็นชิ้นเล็ก ๆ “สนใจหนังสือเล่มไหนอยู่ล่ะ หลานนรินทร์” ท้าวศรีบุญจันทร์ยืนเยื้องอยู่ด้านหลังท้าวศรีบุญจันทร์ในชุดผ้าทอยาวกรอมเท้า เสื้อคอปาด คลุมไหล่ ห่มด้วยผ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12สายน้ำในความทรงจำ 16. คุณพระช่วย
“มันแปลกตรงที่ ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน พวกเขาเปลี่ยนความคิดบางอย่างของผม”วันถัดมา เป็นวันที่เจ้าขวัญหล้าได้อาราธนานิมนต์ หลวงพ่ออุดมไปฉันภัตตาหารเพลที่คอนโดมีเนียมย่านสุขุมวิทเพื่อขอให้เทศน์โปรดเลอสรวงเจ้าองค์อินทร์ขับรถยนต์เล็กซัสสีดำ ป้ายแดง ไปรับภาณินีกับแก้วเก้าที่บ้าน ”วิริยนันท์” อธิคมเดินตามหลังออกมาส่งภรรยาและลูกสาว“สวัสดีครับ อาจารย์” เจ้าองค์อินทร์ก้าวลงจากรถ กล่าวทักทายเจ้าของบ้านอธิคมยังอยู่ในชุดนอน มือถือถ้วยกาแฟ ควันฉุย “สวัสดีครับ เจ้า...ช่วยดูแลหน่อยนะ”"เสร็จธุระแล้ว จะรีบพามาส่งเลยครับ” “โอ้ย! ไม่ต้องรีบหรอกคุณ” อธิคมโบกมือให้ภรรยาและลูกสาว “พ่อไปกับเราเถอะค่ะ... นะคะ” แก้วเก้าอ้อนพ่ออีกครั้ง “เมื่อคืน พ่อดื่มเป็นเพื่อนลุงกตหนักไปหน่อย ยังปวดหัวอยู่เลย ไปไม่ไหวจริง ๆ” “พ่อดื่มเหล้าเหรอคะ” แก้วเก้าขึ้นเสียงสูง “ไม่ได้ดื่มเหล้าหรอกน่า น้ำผลไม้” “น้ำผลไม้แล้วทำไมถึงเมาล่ะคะ ไม่ยอมนะเก้าไม่ให้ พ่อดื่ม” ภาณินีดึงมือลูกสาวขึ้นรถ “ไปกันเถอะลูก ต้องไปรับหลวงพ่ออีก พ่อของลูกดื่มไวน์เท่านั้นแหละ เมื่อคืนเราเลี้ยงวันเกิดป้าเนตรกัน”“พ่อนะ เก้าเผลอไม่ได้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21สายน้ำในความทรงจำ 17. ขวัญเอยขวัญมา
“เอาน้ำมนต์ให้เขาดื่ม แล้วค่อย ๆ ปรับท่านั่งให้เขา ให้เอนนอนลงไปเลยก็ได้นะ” หลวงพ่อสั่งเจ้าองค์อินทร์ ที่เพิ่งก้าวเข้ามา พร้อมกับเจ้าขวัญสรวง “เจ้าขวัญหล้าล่ะ หายไปไหน”“เจ้าแม่ขอไปนอนพักรอในห้องค่ะ” เจ้าขวัญสรวงตอบ“ตักน้ำมนต์นี่เอาไปให้โยมแม่ดื่มด้วยเดี๋ยวนี้เลย” หลวงพ่อสั่งเจ้าขวัญสรวงเจ้าองค์อินทร์ตักน้ำมนต์ใส่แก้วส่งให้เจ้าขวัญสรวง “เจ้าป้าเอาไปให้เจ้าย่าดื่มนะครับ ของเลอสรวง ผมจะจัดการให้” ว่าแล้วเขาก็ประคองร่างน้องชาย และช่วยง้างปากออกพอที่จะดื่มน้ำจากขันได้ÿเจ้าขวัญสรวงออกมาจากห้องนอนของเจ้าขวัญหล้า พร้อมกับแก้วน้ำว่างเปล่า“ดื่มมั้ย” หลวงพ่อถาม“ดะ... ดื่มค่ะ” เจ้าขวัญสรวงตอบ“ดื่มแล้วเป็นอย่างไรบ้าง”“เจ้าแม่เป็นปกติดีค่ะ”หลวงพ่อขมวดคิ้ว ยังไม่คลายความสงสัย แต่แล้วก็พิจารณาเห็นวาระกรรมของสัตว์โลก “ดูแลโยมแม่ให้ดี มีเวลาเหลืออยู่แค่ปลายปีนี้”“หลวงพ่อพูดเหมือนกับเจ้าแม่เลยค่ะ ท่านบอกว่ารู้วันตายล่วงหน้าแล้ว อยากจะทำทุกอย่างให้เรียบร้อยและไปอย่างหมดกังวล”“เจริญพร ขอให้ได้สมปรารถนานะโยม”เลอสรวงลืมตาขึ้นอีกครั้ง สมองของเขารับรู้ภาพความเคลื่อนไหว และความรู้สึกชื้นเย็นที่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21สายน้ำในความทรงจำ 18. หนีความวุ่นวาย
เจ้าขวัญหล้าเดินเลยไปที่โต๊ะหมู่บูชาพระพุทธรูป ซึ่งจัดทำพิธีเมื่อช่วงเช้า จุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัยแล้วก้มกราบพระพุทธรูป 3 ครั้ง รวบรวมจิตใจเข้าสู่ความสงบ แล้วอธิษฐานภาวนา“คุณพระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย เหล่าเทวดา เทวทูต สรรพวิญญาณ และเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายของข้าพเจ้าและตระกูล ณ แมนรัตน์ ได้โปรดรับคำขอบคุณจากข้าพเจ้านางขวัญหล้า ณ แมนรัตน์ บัดนี้ ข้าพเจ้าได้หลานชายกลับคืนมาแล้ว พร้อมยอมทำตามคำสัญญา หากความตายจะมาถึงข้าพเจ้าในวันนี้พรุ่งนี้ ข้าพเจ้าก็พร้อมแล้ว ขออุทิศบุญกุศลทั้งหลายที่จะทำในภายภาคนี้และภาคหน้าถวายเพื่อสืบทอดพระพุทธศาสนาให้วิวัฒนาถาวรสืบไป”เทวทูตตนหนึ่ง ปรากฏกายเลือนรางอยู่เบื้องหลัง เจ้าขวัญหล้า “30 พฤศจิกายน เที่ยงคืน เราจะมารับเจ้า”“ดิฉันกราบขอบพระคุณที่มาบอก มาเตือน ดิฉันตั้งใจมั่นแล้วจะร่วมเดินทางไปกับหลวงพ่อเพื่อฝึกฝนตนเองตามหลักคำสอนของพระพุทธองค์ไปจนกระทั่งวันและเวลาสุดท้ายของชีวิต” เจ้าขวัญหล้าน้อมรับคำสั่งนั้น เทวทูตตนนั้นก็หายตัวไปÿเวลา 17 นาฬิกาเศษ เจ้าขวัญสรวงและเจ้าองค์อินทร์กลับมาถึงห้องพักหรูในแกรนด์คอนโดมิเนียม “ผมคงตาไม่ฝาดใช่มั้ยครับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23สายน้ำในความทรงจำ 19. การต่อสู้ภายในของเลอสรวง
“โอโห อิ่มขนาดนี้ ทานตั้ง 5 คน หมดแค่ 200 บาทเองเหรอ” เลอสรวงสูดน้ำมูกฟืดฟาด รสชาติเผ็ดร้อนของก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ทำให้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ แก้วเก้าส่งกระดาษทิชชูให้ชายหนุ่ม “เห็นมั้ยเก้าบอกแล้วว่าอร่อย ราคาถูกว่าก๋วยเตี๋ยวที่กรุงเทพเยอะด้วย”“กว่าคุณพ่อคุณแม่ของหนูจะกลับมา หนูเก้าคิดว่า เราควรจะไปที่ไหนดี” เจ้าขวัญสรวงเอ่ยขึ้น“เจ้าย่าขวัญหล้ากับคุณป้าคงเดินไม่ไหวมั้งคะ แดดร้อนมาก เก้าขอเชิญไปนั่งรอที่บ้านย่านวลดีกว่า มีที่ให้เอนหลังพักผ่อนสบาย ๆ อีกอย่างได้เวลาที่เก้าต้องกลับไปอ่านหนังสือต่อแล้วค่ะ”“พวกเราคงไม่รบกวนหนูเกินไปใช่มั้ยจ๊ะ” เจ้าขวัญหล้ารู้สึกยินดีในคำเชิญนั้น แต่ก็เกรงใจ“ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวย่านวลกับพี่จุ๊บแจงกลับมา ก็จะมีเพื่อนวัยเดียวกัน ย่านวลของเก้าจะได้หายเหงาด้วย”“งั้นป้าไม่เกรงใจแล้วนะ” เจ้าขวัญสรวงลุกขึ้น ประคองเจ้าขวัญหล้าให้เดินไปด้วยกัน “เก้าขี่จักรยานออกมาค่ะ พวกคุณขับรถไปรอเก้าที่บ้านย่านวลก็ได้ บ้านที่มีรั้วไม้เก่า ๆ ข้างในซอยนี่แหละค่ะ” แก้วเก้าลากรถจักรยานออกมาจากใต้ต้นโพธิ์ เจ้าองค์อินทร์รีรอเธออยู่ “ออกหน้าไปก่อน ไป! อยากกินขี้ฝุ่นหรือไง”“ก็ได้ งั้นตามไปน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23สายน้ำในความทรงจำ 20. กะลาตาเดียว
“รู้ได้สิ... พระท่านสอนว่า กรรมที่ส่งผลกับเราในขณะนี้ ไม่ได้มาจากกรรมในอดีตชาติแต่เพียงอย่างเดียว แม้กรรมในปัจจุบันที่เราเกิดมา ก็ส่งผลแก่เราได้ อย่างไอ้หัวขโมย 4 คนนั่น เป็นกรรมหนักหนาสาหัสตายแล้วดวงจิตของมันตกนรกอย่างเดียวเลย” ย่านวลอธิบายยาว“แม่เห็นมาแล้วนรก ช่างน่ากลัว ขวัญสรวง” เจ้าขวัญหล้าเกาะกุมมือลูกสาว“เจ้าแม่ไปเห็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วไปอย่างไรคะ”อธิคมและเจ้าองค์อินทร์เข้ามายืนฟังการสนทนาภายในห้องรับแขกอย่างเงียบ ๆ แววตาชราของเจ้าขวัญหล้ากวาดมองคนในห้องไปทีละคนเจ้าองค์อินทร์เดินมาถึงตัวเจ้าย่าของเขา และคุกเข่าลงนั่งขัดสมาธิกับพื้น เขาเคยฟังเจ้าย่าพูดถึงเรื่องนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง เจ้าขวัญหล้าพูดกับลูกสาว “หลวงพ่ออุดมบอกให้ลูกตักบาตร ลูกก็ต้องทำ อย่าบิดพลิ้วหรือเลื่อนเวลา เจ้ากรรมนายเวรของลูกและเลอสรวงเฝ้าดูอยู่ เทวทูตสองตนนั้นพาแม่ไปดูนรก แม่เห็นผู้คนถูกทรมานในกระทะทองแดงเดือดพล่าน ใครปีนป่ายออกมา ก็โดนหอกแหลมทิ่มแทงให้กลับลงไปใหม่ มีบางคนในนั้นตะโกนเรียกแม่ แต่ไม่ได้เรียกชื่อแม่ตอนนี้ เขาเรียกแม่ว่า แสนคำ” “แสนคำหรือคะ” เจ้าขวัญสรวงทวนคำพูดของมารดา “ใช่ หลังจากนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23
บทล่าสุด
สายน้ำในความทรงจำ 59. สายน้ำกับความรัก
เจ้าขวัญสรวง ดอกเตอร์อลงกต หมอเนตรดาว ภาณินี อธิคม เจ้าเทพนรินทร์และท้าวศรีโสภางค์ มาแสดงความยินดีกับเธอ เพื่อนทั้งชายและหญิงห้อมล้อมของถ่ายรูป สลับสับเปลี่ยนกันไปมาแก้วเก้าส่งปริญญาบัตรให้อธิคมและภาณินีชื่นชม ทั้งคู่เปิดออกอ่าน แล้วส่งต่อให้เจ้าองค์อินทร์ เขารับมาถือไว้กับตัว ภาณินีหรี่ตามองว่าที่ลูกเขย“เห็นมั้ยว่าพี่ส่งอะไรให้เจ้า”“ครับ” เจ้าองค์อินทร์ ถูกลูกศิษย์ภาคการละครดึงตัวไปถ่ายรูป พร้อม ๆ กับแก้วเก้า “อะไรนะครับอาจารย์”“หืม... จนป่านนี้ยังเรียกว่าพี่กับอาจารย์กันอยู่อีก” หมอเนตรดาวหัวเราะ ชวนทุกคนเข้าไปที่ห้องทำงานของอลงกตบนอาคารคณะศิลปกรรมอลงกตก็ถูกเชิญถ่ายรูปกับนิสิตเหมือนกัน จนทุกคนพอใจแล้ว อลงกตจับมือหลานสาวกลับมาที่ห้องทำงานของเขา เจ้าองค์อินทร์เดินตามมาด้วยกันเจ้าขวัญสรวงชราลงไปมาก แต่ก็คงความสดใส และมีความสุข เธอลุกขึ้นยืน เมื่อเห็นหลานชายเดินเข้ามา เจ้าองค์อินทร์กับแก้วเก้าต่างโผเข้าไปประคองและกอดด้วยความรักและคิดถึง&ldqu
สายน้ำในความทรงจำ 58. คู่หมั้นหายไป
“นายปริญญายังมีไพ่ใบสุดท้ายอยู่กับตัวคือคุณวิชุดา หลวงพ่อยังไม่ปลอดภัยอยู่ดี”“คุณวิชุดาเป็นแม่ของพระองค์อินทร์ จะว่าไปเราก็เกี่ยวดองกับเธออยู่นะ”ภาณินีค้อนสามี“อุ้มกลัวผู้หญิงคนนี้นะคะ พูดถึงเรื่องหมั้นของลูกกับเจ้าองค์อินทร์ ของหมั้นไปอยู่กับหลวงพ่อเสียแล้ว หลวงพ่อบอกพี่คมหรือเปล่าว่าท่านเอาสร้อยไปทำไมคะ”“อืม ไม่ได้บอกอะไรเลย” อธิคมพับหนังสือพิมพ์สอดเก็บเข้าซอง“ท่านต้องมีเหตุผล แต่บอกเราไม่ได้”แก้วเก้าเลื่อนศีรษะที่หนุนหัวไหล่มารดาอยู่ เอาปากเข้าไปใกล้ ๆ กระซิบข้างหูของมารดาเบา ๆภาณินีพูดพึมพำตามที่ได้ยิน แก้วเก้ายกมือปิดปากมารดา เกรงว่ามารดาจะหลุดปากพูดให้ใครได้ยิน อธิคมเห็นภรรยาเบิกตาโพลง“เก้าบอกอะไรแม่ เก้ารู้ใช่มั้ยลูก..!”แก้วเก้าผงกศีรษะสองที แล้วหลับตาลงไปด้วยความอ่อนเพลีย ภาณินีกระซิบบอกต่อสามี“มณีแก้วเก้า คือ แก้วจุฬามณีบนพระนลาฎพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองเชียงรุ้งค่ะ”&ld
สายน้ำในความทรงจำ 57. สิ้นเจ้าแมนสรวง
ปัง ! ปัง! ปัง!“ทางนั้น... เสียงมาจากทางนั้น…!” พระเทพนรินทร์ชี้มือไปข้างหน้า“ฟังดูดี ๆ เสียงปืนดังมาจากปืนคนละกระบอก แล้วก็เหมือนยิงขึ้นฟ้า มันลงมือขุดกันไปแล้วละมัง”เจ้าแมนสรวงผงกศีรษะ เขามองพระหนุ่มทั้ง 3 รูป“พวกเราไม่มีอาวุธเลย แล้วจะต่อสู้อย่างไร”“โยมน้า ไม่เคยได้ยินคำว่า ธรรมะชนะอธรรมเหรอครับ” พระเลอสรวงกล่าว ริมฝีปากเหยียดยิ้ม“น้าเคยได้ยิน เดินตามรอยเท้านั่นไป มันแบกลากอะไรเดินไปด้วย ดูสิ รอบ ๆ รถของมัน รอยเท้าของคนไม่เกิน 10 คนได้”“9 คนครับ หายไปคนหนึ่ง เพราะถูกตำรวจจับเมื่อเช้า” คำปันเดินตามมาส่ง จนพ้นแนวต้นไม้ หนา ๆ เห็นทางไปพระธาตุหลวงเวียงไชย “ตำรวจยึดปืนมันได้ มันยิงหลวงพ่ออุดมแล้ว แต่ปืนไม่ลั่น ผมคิดว่า พวกท่านก็ต้องปลอดภัยเหมือนกัน เพราะท่านเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่ออุดม”“ไม่หรอกนะ คำปัน แต่ละคนก็มีกรรมเป็นของ ๆ ตน เอาล่ะ ส่งแค่นี้ โยมเข้าไปรออยู่ในรถ เราจะเข
สายน้ำในความทรงจำ 56. แก้วจุฬามณี
บานประตูห้องด้านขวา ขยับเปิดออก พระองค์อินทร์ยกขาก้าวให้พ้นขอบประตูซึ่งยกขึ้นมาสูงระดับครึ่งหน้าแข้งของเขา แก้วเก้าเห็นเป็นพระองค์อินทร์ก็ก้มหน้าลงมองพื้นกระดาน“โยม... นี่ กุญแจห้องนั้น” “คะ” แก้วเก้ารู้สึกกลัวขึ้นมา “ทำไมเก้าต้องไปอยู่ที่นั่นคนเดียวด้วย”พระองค์อินทร์ยิ้มปลอบใจ“หลวงพี่ล่ะคะ หลวงพี่อยู่ที่ไหน”“อาตมาอยู่ที่นี่”“ห้ามสีกาเข้ามาข้างใน แล้วทำไมเก้าเข้ามาได้ล่ะคะ”“ห้องนี้ต่างหากที่โยมเข้ามาไม่ได้” หลวงปู่สิงห์ เจ้าอาวาสยืนประสานมือไขว้ สำรวมกายอยู่ด้านหลังของแก้วเก้า“ส่วนห้องนั้น เป็นที่ประทับของเจ้านางในคุ้มหลวง ยามที่ท่านมาปฏิบัติธรรม เป็นสมบัติตกทอดของเชียงรุ้ง อาตมาให้ยกมาจากห้องใต้ดิน ใต้ฐานองค์พระธาตุหลวงเวียงไชย”หลวงปู่สิงห์เดินไปเปิดห้องด้านซ้ายเอง ท่านมองแก้วเก้า แล้วเรียกให้เธอเข้าไปแก้วเก้าลุกขึ้น หลวงปู่สิงห์ถอยห
สายน้ำในความทรงจำ 55. นักล่าสมบัติ
“ค่ะ” หมอเนตรดาว ฉวยกระเป๋าถือ พยักหน้าเรียกภาณินีให้ไปด้วยกันอธิคมยิ้มให้กำลังใจภรรยา “ไปก่อนเถอะจ้ะ เดี๋ยวพี่ตามไป ตอนเช้าจะได้พบลูกแล้วนะ”ภาณินียกมือโบกลา แล้วเดินตามพี่สะใภ้ไปขึ้นรถตู้อลงกต อธิคม และชัยยศ นั่งคุยกันต่อ พวกเขาชวนกันไป สำรวจตลาดบ้านแม่ปิน ใกล้ ๆ โมเต็ลที่คนพวกนั้นพักÿชายหนุ่มทั้ง 3 คน ออกไปเดินคุยกันข้างนอกบริเวณที่พัก “ผมกับภรรยาเคยมาทำงานวิจัยที่นี่เมื่อหลายสิบปีก่อน งานวิจัยของเรา อาจชักนำให้คนพวกนี้อยากมาขุดหาของโบราณของเก่า”อธิคมเริ่มเล่าเรื่องหลวงพ่ออุดม เถ้าแก่ซ้ง แซ่สุน อดีตเจ้าของโรงสี ปากน้ำโพธิ์ ให้ชัยยศฟังคร่าว ๆ เป็นข้อมูลว่าเรื่องนี้มีที่มาที่ไปและอาจเกี่ยวข้องกับคน 10 คนนั้น“พี่กต คุณชัยยศครับ เราต้องเข้าไปที่นั่นก่อนพวกมัน ถ้าไปทีหลัง อาจเตือนชาวบ้านไม่ทัน” อธิคมแสดงอาการวิตกกังวลมากขึ้น“ค่ำแล้ว ไปไม่ได้หรอก นอกจากจะไปเช้า แต่ถ้าเราเข้าไปข้างใน ก็จะไม่ได้เจอกับหลานตอนเช้า นอกจากแบ่งกัน แล้วใครจะอย
สายน้ำในความทรงจำ 54. เพื่อนเก่าปมแค้น
“ฟังปะป๊านะ ปูเป้ ตั้งสติให้ดี ๆ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เพิ่งเกิดเป็นครั้งแรกกับครอบครัวของเรา อากงก็เคยถูกตำรวจจับตัวออกจากบ้าน ทิ้งกิจการทั้งหมดอาม่าเป็นคนดูแลจนตกทอดมาอถึงปะป๊า คราวนี้ก็เหมือนกันถึงปะป๊าจะไม่อยู่ ปูเป้ต้องดูแลกิจการต่อไปและต้องเป็นผู้ใหญ่นะ ไม่งั้นจะบริหารกิจการและสั่งใช้คนในบ้านไม่ได้”“แล้วปะป๊าทำผิดจริง ๆ หรือเปล่า บอกหนูมาตรง ๆ สิคะ”“ป๊า เฮ้ย! อย่ารู้เลย”ปรินดาคิดหาทางช่วยเหลือบิดา “นรินทร์กับคุณป้าวิชุดาต้องช่วยปะป๊าได้ ”“ไม่ได้นะ” เสียงตวาด ทำเอาปรินดาตกใจ“ทำไมปะป๊าต้องทำเสียงดังอย่างนั้นด้วย ปูเป้เป็นห่วงปะป๊านะ” ปรินดาหน้าแดง รู้สึกโกรธและงอนบิดาระคนกัน “ลุงสมิธ เป็นลุงของนรินทร์กับอินดี้ แล้วปะป๊าไปเกี่ยวข้องกับเขายังไง ถึงกลายเป็นผู้ต้องสงสัยฆ่าเขาล่ะคะ”“มันเข้าใจผิดกันไปเอง” ปริญญาควักบุหรี่มาจุดแล้วสูบอัดควันเข้าปอดแรง ๆ แต่ลูกสาวปรี่เข้ามาคว้าแล้วขว้างทิ้ง “หมอสั่งห้ามแล้ว ปะป๊าย
สายน้ำในความทรงจำ 53. ธรรมจาริก
“พ่อ พ่อ...ขอโทษนะองค์อินทร์” เจ้าเทพนรินทร์รู้สึกเต็มตื้นอยู่ในหัวใจ เจ้าองค์อินทร์สมควรจะได้รับการโอบกอดที่อบอุ่นจากเจ้าแมนสรวงมากกว่าเขาซึ่งเป็นเพียงลูกเลี้ยง“พี่ชายเป็นตัวจริงมาตลอด เป็นลูกของเจ้าพ่อกับคุณแม่วิชุดาจริงแท้ ผมหวังว่า สิ่งที่ผมทำลงไปจะทำให้ความผิดในใจของผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ลดทอนลงได้บ้าง” เจ้าเทพนรินทร์เอ่ย“นรินทร์ ลูกไม่ผิด ไม่ใช่ความผิดของลูกเลย เป็นพ่อเอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลูก พ่อขอบใจที่แม้เมื่อรู้ความจริง ลูกยังไม่ทอดทิ้งพ่อ แต่พ่ออยากจะขอร้อง”“เจ้าพ่อจะขอร้องอะไรครับ” เจ้าเทพนรินทร์ถามอย่างอ่อนโยน“ลูกควรกลับไปดูแลแม่บ้าง” สายตาอ้อนวอนของเจ้าแมนสรวง“ครับ” เจ้าเทพนรินทร์รับปาก “ถ้าแม่ยังต้องการผมนะครับ”“ศรีโสภางค์ประสบอุบัติเหตุเมื่อวาน นรินทร์ทราบเรื่องนี้หรือยัง” พระองค์อินทร์ถาม“ผมทราบแล้วครับ เจ้าป้าขวัญสรวงบอกว่า ตอนนี้เธอกลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่คุ้มมิ่งเมืองแล้ว&rdq
สายน้ำในความทรงจำ 52. หลานหลวงตา
“เจ้าครับ ผมจะลองให้ญาติ ๆ ช่วยสืบว่าพวกมันเข้าไปทำอะไรที่เวียงไชย”“ทำเงียบ ๆ อย่าให้เอิกเกริก ผมเพียงรู้สึกสังหรณ์ใจว่าคนพวกนั้นกำลังจะทำเรื่องไม่ดี” พระองค์อินทร์สอดแผ่นกระดาษเข้าช่องเก็บของด้านหน้ารถ แล้วเอนหลังพิงพนักเต็มตัว เขาปิดเปลือกตาแล้วสูดลมหายใจยาว เปรยกับคำปันว่า “ถึงกรุงเทพพอจะมีเวลานิดหน่อยให้ทุกคนได้อาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว แล้วไปร่วมงานบวชของเลอสรวงที่วัดคลองขนุน พอเสร็จพิธีแล้ว คำปันพาพวกท่านกลับคอนโดเลยนะ”ÿหลังคาโบสถ์วัดคลองขนุน โผล่พ้นทิวสวนผลไม้อยู่ข้างหน้า แสงอาทิตย์สาดสีเงินส่องช่อระกาและหางหงส์ ภายในโบสถ์นั้นพระองค์อินทร์กราบถวายตัวกับหลวงพ่ออุดมตามคำสั่งของหลวงปู่บุญมาผู้เป็นพระอุปัชฌาย์แก้วเก้านั่งพับเพียบเอี้ยมเฟี้ยมอยู่ห่าง ๆ เธอลอบมองเลอสรวงซึ่งโกนศีรษะและสวมชุดขาวเตรียมจะเข้าอุปสมบทในเช้าวันนี้ ตั้งใจจะมอบสร้อยมณีนพรัตน์ให้เขา “แก้วเก้า ผมต้องขอโทษคุณอีกครั้ง มีอะ
สายน้ำในความทรงจำ 51. กลุ่มคนน่าสงสัย
“ไม่มีทางกลับคำพวกคนจีนได้หรอกนะ พวกนั้นน่ะมืออาชีพ และก็เจ้าเล่ห์มาก”“เหรอครับ” เจ้าเทพนรินทร์ถามกลับ “พวกนั้นเทือกเถาเหล่ากอเดียวกันกับนายปริญญา คุณจึงรู้นิสัยเป็นอย่างดีสินะครับ”“นรินทร์!” วิชุดาถลึงตา ริมฝีปากบาง เหยียดเป็นเส้นตรง กำมือทั้งสองแน่น ตัวสั่นด้วยความโกรธ “ใช่! ฉันรู้จักเขาดี แล้วแกก็ควรจะทำตัวเสียใหม่นะ ให้รู้ซะบ้าง ใครคือคนที่แกควรจะนับถือเป็นพ่อ”“ผมรู้ตัวอยู่เสมอ ... แล้วผมก็เคารพนับถือเจ้าพ่อของผมมาตั้งแต่จำความได้ ไม่มีใครแทนที่เขาได้” ริมฝีปากหยักสวยได้รูปยิ้มนิด ๆ น้ำเสียงเรียบ ถ้อยคำเชือดเฉือน เสมือนเยาะหยัน ทำเอาอีกฝ่ายอารมณ์โกรธเดือดปุด ๆ“แกจะเป็นศัตรูกับพ่อและแม่ของแกเหรอนรินทร์”“เอ...ไม่นี่ครับ ผมเป็นทนายความสู้คดีให้เจ้าพ่อ แล้วผมจะเป็นศัตรูกับท่านทำไม คุณเข้าใจผิดแล้ว ถ้าไม่มีอะไร ขอตัวนะครับ ผมกับท่านผู้พิพากษาต้องหารือกันต่อ” เจ้าเทพนรินทร์หันหลังกลับ โบกมือทักทายกับบุรุษที่กำลังเดินผ่านระหว่างทางเดิน ในระ
