เข้าสู่ระบบแชร์
19. การต่อสู้ภายในของเลอสรวง
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-23 12:36:40
บทที่เกี่ยวข้อง
สายน้ำในความทรงจำ 20. กะลาตาเดียว
“รู้ได้สิ... พระท่านสอนว่า กรรมที่ส่งผลกับเราในขณะนี้ ไม่ได้มาจากกรรมในอดีตชาติแต่เพียงอย่างเดียว แม้กรรมในปัจจุบันที่เราเกิดมา ก็ส่งผลแก่เราได้ อย่างไอ้หัวขโมย 4 คนนั่น เป็นกรรมหนักหนาสาหัสตายแล้วดวงจิตของมันตกนรกอย่างเดียวเลย” ย่านวลอธิบายยาว“แม่เห็นมาแล้วนรก ช่างน่ากลัว ขวัญสรวง” เจ้าขวัญหล้าเกาะกุมมือลูกสาว“เจ้าแม่ไปเห็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วไปอย่างไรคะ”อธิคมและเจ้าองค์อินทร์เข้ามายืนฟังการสนทนาภายในห้องรับแขกอย่างเงียบ ๆ แววตาชราของเจ้าขวัญหล้ากวาดมองคนในห้องไปทีละคนเจ้าองค์อินทร์เดินมาถึงตัวเจ้าย่าของเขา และคุกเข่าลงนั่งขัดสมาธิกับพื้น เขาเคยฟังเจ้าย่าพูดถึงเรื่องนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง เจ้าขวัญหล้าพูดกับลูกสาว “หลวงพ่ออุดมบอกให้ลูกตักบาตร ลูกก็ต้องทำ อย่าบิดพลิ้วหรือเลื่อนเวลา เจ้ากรรมนายเวรของลูกและเลอสรวงเฝ้าดูอยู่ เทวทูตสองตนนั้นพาแม่ไปดูนรก แม่เห็นผู้คนถูกทรมานในกระทะทองแดงเดือดพล่าน ใครปีนป่ายออกมา ก็โดนหอกแหลมทิ่มแทงให้กลับลงไปใหม่ มีบางคนในนั้นตะโกนเรียกแม่ แต่ไม่ได้เรียกชื่อแม่ตอนนี้ เขาเรียกแม่ว่า แสนคำ” “แสนคำหรือคะ” เจ้าขวัญสรวงทวนคำพูดของมารดา “ใช่ หลังจากนั้น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23สายน้ำในความทรงจำ 21. สัญญาณเตือน
“เก้าเป็นยังไงบ้าง มาหาพ่อมา” อธิคมดึงลูกสาวมากอด “ขวัญมานะลูกนะ” เด็กสาวตัวสั่น “เขาจะจับตัวเก้าไปทำไม ฮือ...เก้าไม่ได้ทำอะไรเขาสักหน่อย ฮือ”“ผมขอโทษแทนน้องชายด้วยครับ” เจ้าองค์อินทร์ออกรับแทน สงสารทั้งน้องชายและเด็กสาว “คงต้องประคองเลอสรวงขึ้นรถ ผมจะกลับไปเอารถมา อาจารย์อธิคมช่วยเฝ้าน้องชายผมเอาไว้ด้วย อาจารย์อุ้มกับน้องเก้ากลับไปที่บ้านย่านวลพร้อมผมนะครับ”“ได้ คุณรีบไปเถอะ ถ้าน้องชายคุณฟื้นมาเสียก่อน ผมจะเอาเขาไม่อยู่”“ครับ” เจ้าองค์อินทร์เดินนำหน้าไปก่อน ภาณินีและแก้วเก้าละล้าละลัง ห่วงหน้าพะวงหลังเป็นห่วงอธิคม “ไปเถอะอุ้ม ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ท่าทางจะสลบไปแล้ว”ÿทุกคนคล้อยหลังไปแล้ว อธิคมนั่งเฝ้าเลอสรวงอยู่คนเดียว เสียงเครื่องยนต์มาจากเรือในแม่น้ำน้อยเร่งเหมือนลากของหนัก คงเป็นเรือลากแพกลับมา เขาลุกขึ้นยืน มองเลอสรวงอีกที ยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมาง่าย ๆ กำนันธงชัยกระโดดลงจากเรือ เมื่อเรือเทียบท่าเรียบร้อย อธิคมเดินไปหาญาติผู้น้อง “เป็นไงบ้างเฉียบ ใครเป็นเจ้าของแพ”“ทิดเหงี่ยมเองพี่คม ผมให้ค่าเหล้ายาดองแกไป 200 จบแล้ว ไม่ต้องกังวล""ไหงมันตกลงกันง่ายจริง”“ท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23สายน้ำในความทรงจำ 22. เรื่องเล่าของเจ้าปู่
“ฮึ้ย!” ย่านวลขนลุก “ฉันจะพูดกับตาคมยังไงล่ะ รายนั้นหวงลูกสาวอย่างกับไข่ในหิน ถ้าได้รู้แป๊กการาวอย่างนี้ มันคงอาละวาดบ้านแตก หาว่าพวกคุณแหกตา หลอกมัดมือชกหมั้นลูกสาว” เจ้าขวัญสรวงส่งสายตาวิงวอนอีกคน “ช่วยหน่อยนะคะ คุณนวล เมื่อกี๊คุณนวลเก่งมากเลย ที่ไล่ผีออกจากร่างเลอสรวงได้ เราเชื่อว่าคุณนวลต้องทำเรื่องนี้ได้สำเร็จแน่ ๆ เลยค่ะ นะ ขนาดผี ยังปราบได้เลย”ย่านวลถูกเยินยอเข้าหน่อย เริ่มใจอ่อน “ก็จะลองดูให้แล้วกัน แต่ถ้าตาคมมันไม่ยอมยกให้ล่ะ พวกคุณจะทำยังไง...”“องค์อินทร์กับแก้วเก้าจะแก้ปัญหานั้นด้วยตนเองค่ะ สร้อยมณีแก้วเก้าเป็นของพวกเขา”“เอ๊...แล้วตอนนี้สร้อยนั่นอยู่ที่ไหน” ย่านวลสงสัยครามครัน“ให้อาจารย์อุ้มเก็บรักษาไว้ให้หลานแก้วเก้าค่ะ” เจ้าขวัญหล้าตอบ“แม่อุ้มไม่รู้ใช่มั้ย ว่าสร้อยนั่นมีความหมายยังไง”เจ้าขวัญหล้าส่ายหน้านิดหนึ่ง “ไม่แน่ใจค่ะ อาจารย์อุ้มเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสังคมวิทยา มานุษยวิทยา อาจทราบอะไรโดยที่เราไม่รู้ก็ได้” สบตากับย่านวล ฝากความหวังไว้อย่างเต็มเปี่ยม“เอาเถอะค่ะ คุณเจ้าขวัญหล้าถ้าหายดีแล้ว ก็ออกไปกินข้าว ดึกมืดป่านนี้ไม่หิวแย่เหรอ”“หิวแล้วค่ะ” เจ้าขวัญหล้ายิ้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23สายน้ำในความทรงจำ 23. ความฝันของเจ้าองค์อินทร์
“นี่แม่อุ้มจะว่า เจ้าขวัญหล้าไม่ได้ไปนรกมาจริง ๆ ใช่มั้ย” “มันก็มีหลายอย่างค่ะที่ทำให้เชื่อถือว่าท่านได้ไปมาจริง ๆ”ย่านวลขมวดคิ้ว ชันหัวเข่าขึ้นข้างหนึ่ง ชอบเผลอนั่งท่านี้เวลานึกสงสัยอะไรขึ้นมา ภาณินีถอนหายใจยาว ส่ายหน้า “อุ้มไม่ทราบค่ะ คุณแม่ แค่เจ้าน้อยกับเจ้าขวัญฟ้าปรากฏตัวตนออกมาในโลกดิจิตอลยุคนี้ อุ้มก็ปวดศีรษะแล้ว” ว่าแล้วก็หยิบกล่องโลหะสีดำ ใต้ฐานหิ้งพระ ออกมาวางไว้ต่อหน้าแม่ของสามี“เจ้าขวัญหล้าให้หลานชายเอามามอบให้ยายเก้า อุ้มสังหรณ์ใจว่าจะไม่ใช่การฝากไว้ธรรมดา ๆ คุณแม่คะ มีเชื้อวงศ์เจ้าแคว้นทางเหนือ ซึ่งสืบทอดธรรมเนียมปฏิบัติ เพื่อให้ทุกคนยอมรับสิทธิอันชอบธรรมของหญิงที่จะเป็นพระชายาของเจ้าแคว้น อุ้มศึกษาเรื่องนี้มานาน แต่เพิ่งจะกระจ่างเอาเมื่อมาเจอหนังสือของคุณพ่ออุ้ม สิ่งที่อุ้มคิด ยังพูดได้ไม่เต็มปากเต็มคำว่าจะใช่หรือไม่ แต่อุ้มขอฝากคุณแม่เก็บไว้ที่นี่ อย่าให้ใครกล้ำกรายเข้ามาหยิบมันไปได้”“อ้า...” ย่านวลอึกอัก ไป ๆ มา ๆ ของสำคัญก็มาอยู่ในบ้านนี้"สร้อยมณีแก้วเก้าขัติยนารีศรีเวียงเชียงรุ้ง เป็นของเจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ที่ส่งมอบสืบทอดให้แก่หญิงพรหมจรรย์ที่มีความดีงาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25สายน้ำในความทรงจำ 24. ห้วงรักห้วงแค้นแห่งอดีต
ฝ่ายเชียงม่อนสดับข่าวจากชายแดนว่า ทัพเวียงไชยกับทัพเวียงเชียงรุ้ง สมคบกันเข้าตี ด้วยเหตุที่เจ้าขวัญฟ้าราชบุตรผู้เก่งกาจ คิดอ่านเรื่องบ้านเมืองขัดแย้งกับเจ้าพ่ออยู่เนือง ๆ และทระนงตนยิ่งนัก อุปนิสัยไม่เป็นที่รักของพระบิดาและพี่น้องได้พาราชธิดาองค์น้อย เจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์อันเกิดแต่เจ้าศรีภูมิกับพระชายาคำดวงหนีข้ามน้ำกาหลง มาอาศัยใบบุญเชียงม่อน แถบน้ำลาว อยู่กินเป็นผัวเมีย แหวกจารีตประเพณี อันเป็นการฉีกหน้าเจ้าหลวงเชียงรุ้งให้ได้อับอายเจ้าเวียงทุกแว่นแคว้น ถึงกับสาบส่งทั้งสองคนให้ประสบความฉิบหายเจ้าหลวงเชียงม่อนประชุมขุนนางอำมาตย์ เตรียมการรับศึก สั่งการให้ขุดเพลาะหลุมพรางไว้กลางป่า ทัพช้างย่ำเหยียบลงมามีอันต้องถอยหนี ส่วนไพร่พลกว่าจะข้ามเขตป่าฮวกเข้าเชียงม่อนมาได้ ต้องล้มตายไปอีกนับร้อย กำลังที่เหลือก็อ่อนเพลียไร้กำลังต่อสู้ “เจ้าลอ จงนำกำลังพลม้าสิบสอง ไปรับเจ้าขวัญฟ้าและเจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์เข้ามาอยู่ในหอแก้วหอคำ เราจะต้อนรับเลี้ยงดูให้สมพระเกียรติและจะดูน้ำหน้าเจ้าหลวงเชียงรุ้ง จะมีปัญญามาเอาตัวลูกชายและหลานสาวกลับไปได้หรือไม่”เจ้าลอราชบุตรเชียงม่อน ทูลคัดค้าน “เจ้าพ่อ ทำเช่นนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25สายน้ำในความทรงจำ 25. หลวงตาปลด
เลอสรวงดื่มน้ำหมดแก้ว “หึ หึ น้องชาย พี่จะได้อ่านหนังสือต่อมั้ย เกิดเจ้าย่าหรือเจ้าป้ามาเห็น จะไม่ได้รู้เรื่องกันเลย”“ครับพี่ชาย”เจ้าองค์อินทร์โคลงศีรษะ “พี่ชายตกลงเรื่องนั้นจบยังไง” เลอสรวงปิดปากหาว เริ่มง่วงนอนอีกครั้ง“ไหนว่าไม่ง่วงไงล่ะ พี่อ่านอีก 4-5 หน้าก็จะจบแล้ว”“อ่านเร็วดีแฮะ นี่อ่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”“ราว 3 ทุ่มมั้ง หยุดถามพี่เสียที”“ครับ” เลอสรวงนอนหงายมองพัดลมบนเพดาน ได้ยินเสียงคนเดิน และเสียงก๊องแก๊ง เขาลุกขึ้นจากที่นอน เปิดประตูออกไป...ÿเลอสรวงออกจากห้องรับแขกกลางบ้านของย่านวล เดินตามทางเดิน ไปด้านซ้าย ด้านขวา เสียงพื้นไม้กระดานลั่นดังเอี๊ยดอ๊าดเบา ๆ เพราะน้ำหนักตัวของเขา และความไม่คุ้นเคยกับการเดินบนบ้านไม้มีบันไดขึ้นชั้นบน ข้างฝาประดับประดาภาพถ่ายเก่า ๆ สีดำแดง แบบที่เรียกว่า สีซีเปีย ภาพสี่สีซีด ๆ เป็นภาพของเด็กผู้ชาย 2 คน พี่น้อง ภาพครอบครัวสามีและภรรยาคู่หนึ่ง ทั้งหมดคงเป็นคนในบ้านนี้ ภาพสี่สียังดูใหม่เหมือนจะเพิ่งเอามาแขวนที่ข้างฝาต่อจากภาพสองสามีภรรยานั่น เด็กสาวเกล้ามวยสูงติดช่อมงกุฎ เล็ก ๆ แต่งกายในชุดไทยล้านนา ผ้าไหมพันอกสีเปลือกไม้ หลังฉากเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25สายน้ำในความทรงจำ 26. แก้มนต์ธรณีสาร
แก้วเก้าหายใจยาว โล่งอก นึกว่าเขาจะพูดอะไร ที่ทำให้เธอฟุ้งซ่านมากขึ้นไปอีก“ขอบคุณนะคะ ที่ขอให้เก้าสอบได้ เก้ายังไม่ได้ขอให้ตัวเองเลย”“งั้นก็ขอเลยสิ ตอนนี้”แก้วเก้ากะพริบตาสองที พนมมือขึ้นระหว่างอก ผู้คนเดินคลานผ่านหน้าไปมาก็ไม่ได้สนใจ แหงนขึ้นมององค์พระพุทธรูปพระประธานในโบสถ์สีทองอร่าม ทำปากขมุบขมิบ ไม่มีเสียงลอดออกมาเจ้าองค์อินทร์มองไปทางพระสงฆ์ชราที่ป้าแป๊วเรียกว่า หลวงตาปลด เขาพบท่านแล้วเมื่อคืนนี้เจ้าขวัญหล้า เจ้าขวัญสรวง และเลอสรวง กำลังประเคนถาดอาหารให้หลวงตารูปนั้นภาณินี อธิคม และย่านวล ลุกขึ้นประเคนถาดอาหาร ให้พระสงฆ์รูปต่อไป ป้าแป๊ว กำนันธงชัย และคนอื่น ๆ ที่เขาไม่รู้จักทยอยประเคนอาหารและน้ำดื่ม พระสงฆ์มีอยู่ราว 19 รูป เณรมีอยู่ 5 รูป นั่งเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ÿภาณินีมองหาลูกสาว เห็นว่าอยู่กับเจ้าองค์อินทร์ก็กวักมือเรียก“อธิษฐานเสร็จหรือยัง คุณแม่เรียกไปทางนั้นแล้ว”“เสร็จแล้วค่ะ” แก้วเก้าก้มกราบพระพุทธรูป 3 ครั้ง แล้วคลานไปหาแม่กับพ่อภาณินีแตะข้อศอกลูกสาวกับบอกเจ้าองค์อินทร์“เจ้า...เชิญค่ะ พวกเราถวายกันหมดแล้ว เหลือเจ้ากับยายเก้าเท่านั้น ถวายอาหารพระร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25สายน้ำในความทรงจำ 27. วันสอบของแก้วเก้า
“พ่อคม!” ย่านวลตกใจ ลูกชายโผล่มาแอบฟังอยู่ด้วย แต่ก็ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องพูดให้รู้เรื่อง “แม่อุ้ม สร้อยเส้นนั้นมันมีความหมายอะไรรู้มั้ย... ไม่ใช่ที่แม่อุ้มบอกแม่หรอกนะ” ย่านวลเล่าเรื่องที่ได้รับฟังมาจากเจ้าขวัญหล้า “เอ๊ะ!” ย่านวลมองลูกสะใภ้กับลูกชาย ไม่มีท่าทีตกใจ โกรธ ไม่พอใจ หรืออารมณ์อื่น ๆ นอกจากรับฟังอย่างสงบ “ตอนรับสร้อยมาจากเจ้าองค์อินทร์ อุ้มก็เห็นกับตาชัด ๆ ยายเก้าสวมใส่เล่นละครจนจบก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น รู้ว่าสร้อยนั่น เป็นของมีค่า ราคาของมันมากกว่า เครื่องประดับที่ใช้ในการแสดงละคร เคยคิดไปถึงว่ามันอาจจะเป็นของสำคัญประจำตระกูล แต่ก็ตัดความคิดนั้นออกไป เพราะคิดว่า ใครจะมาให้ของแบบนั้นกับคนอื่นที่ไม่รู้จักมักจี่กันมาก่อน ให้กันมาง่าย ๆ ขนาดนั้น ที่รับไว้ครั้งที่สอง เจ้าองค์อินทร์ตามเอาให้ที่รถ บอกว่าเจ้าย่าสั่งนักสั่งหนา ให้เอามาให้อุ้มกับมือ เป็นของน้องเก้า อุ้มก็คิดว่า ท่านคงเอ็นดูลูกเรามาก ซึ่งท่านก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ท่านรักยายเก้าเหมือนลูกเหมือนหลาน เรื่องอิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ ที่คุณแม่พูดถึง อุ้มไม่เคยมีความ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01
บทล่าสุด
สายน้ำในความทรงจำ 59. สายน้ำกับความรัก
เจ้าขวัญสรวง ดอกเตอร์อลงกต หมอเนตรดาว ภาณินี อธิคม เจ้าเทพนรินทร์และท้าวศรีโสภางค์ มาแสดงความยินดีกับเธอ เพื่อนทั้งชายและหญิงห้อมล้อมของถ่ายรูป สลับสับเปลี่ยนกันไปมาแก้วเก้าส่งปริญญาบัตรให้อธิคมและภาณินีชื่นชม ทั้งคู่เปิดออกอ่าน แล้วส่งต่อให้เจ้าองค์อินทร์ เขารับมาถือไว้กับตัว ภาณินีหรี่ตามองว่าที่ลูกเขย“เห็นมั้ยว่าพี่ส่งอะไรให้เจ้า”“ครับ” เจ้าองค์อินทร์ ถูกลูกศิษย์ภาคการละครดึงตัวไปถ่ายรูป พร้อม ๆ กับแก้วเก้า “อะไรนะครับอาจารย์”“หืม... จนป่านนี้ยังเรียกว่าพี่กับอาจารย์กันอยู่อีก” หมอเนตรดาวหัวเราะ ชวนทุกคนเข้าไปที่ห้องทำงานของอลงกตบนอาคารคณะศิลปกรรมอลงกตก็ถูกเชิญถ่ายรูปกับนิสิตเหมือนกัน จนทุกคนพอใจแล้ว อลงกตจับมือหลานสาวกลับมาที่ห้องทำงานของเขา เจ้าองค์อินทร์เดินตามมาด้วยกันเจ้าขวัญสรวงชราลงไปมาก แต่ก็คงความสดใส และมีความสุข เธอลุกขึ้นยืน เมื่อเห็นหลานชายเดินเข้ามา เจ้าองค์อินทร์กับแก้วเก้าต่างโผเข้าไปประคองและกอดด้วยความรักและคิดถึง&ldqu
สายน้ำในความทรงจำ 58. คู่หมั้นหายไป
“นายปริญญายังมีไพ่ใบสุดท้ายอยู่กับตัวคือคุณวิชุดา หลวงพ่อยังไม่ปลอดภัยอยู่ดี”“คุณวิชุดาเป็นแม่ของพระองค์อินทร์ จะว่าไปเราก็เกี่ยวดองกับเธออยู่นะ”ภาณินีค้อนสามี“อุ้มกลัวผู้หญิงคนนี้นะคะ พูดถึงเรื่องหมั้นของลูกกับเจ้าองค์อินทร์ ของหมั้นไปอยู่กับหลวงพ่อเสียแล้ว หลวงพ่อบอกพี่คมหรือเปล่าว่าท่านเอาสร้อยไปทำไมคะ”“อืม ไม่ได้บอกอะไรเลย” อธิคมพับหนังสือพิมพ์สอดเก็บเข้าซอง“ท่านต้องมีเหตุผล แต่บอกเราไม่ได้”แก้วเก้าเลื่อนศีรษะที่หนุนหัวไหล่มารดาอยู่ เอาปากเข้าไปใกล้ ๆ กระซิบข้างหูของมารดาเบา ๆภาณินีพูดพึมพำตามที่ได้ยิน แก้วเก้ายกมือปิดปากมารดา เกรงว่ามารดาจะหลุดปากพูดให้ใครได้ยิน อธิคมเห็นภรรยาเบิกตาโพลง“เก้าบอกอะไรแม่ เก้ารู้ใช่มั้ยลูก..!”แก้วเก้าผงกศีรษะสองที แล้วหลับตาลงไปด้วยความอ่อนเพลีย ภาณินีกระซิบบอกต่อสามี“มณีแก้วเก้า คือ แก้วจุฬามณีบนพระนลาฎพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองเชียงรุ้งค่ะ”&ld
สายน้ำในความทรงจำ 57. สิ้นเจ้าแมนสรวง
ปัง ! ปัง! ปัง!“ทางนั้น... เสียงมาจากทางนั้น…!” พระเทพนรินทร์ชี้มือไปข้างหน้า“ฟังดูดี ๆ เสียงปืนดังมาจากปืนคนละกระบอก แล้วก็เหมือนยิงขึ้นฟ้า มันลงมือขุดกันไปแล้วละมัง”เจ้าแมนสรวงผงกศีรษะ เขามองพระหนุ่มทั้ง 3 รูป“พวกเราไม่มีอาวุธเลย แล้วจะต่อสู้อย่างไร”“โยมน้า ไม่เคยได้ยินคำว่า ธรรมะชนะอธรรมเหรอครับ” พระเลอสรวงกล่าว ริมฝีปากเหยียดยิ้ม“น้าเคยได้ยิน เดินตามรอยเท้านั่นไป มันแบกลากอะไรเดินไปด้วย ดูสิ รอบ ๆ รถของมัน รอยเท้าของคนไม่เกิน 10 คนได้”“9 คนครับ หายไปคนหนึ่ง เพราะถูกตำรวจจับเมื่อเช้า” คำปันเดินตามมาส่ง จนพ้นแนวต้นไม้ หนา ๆ เห็นทางไปพระธาตุหลวงเวียงไชย “ตำรวจยึดปืนมันได้ มันยิงหลวงพ่ออุดมแล้ว แต่ปืนไม่ลั่น ผมคิดว่า พวกท่านก็ต้องปลอดภัยเหมือนกัน เพราะท่านเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่ออุดม”“ไม่หรอกนะ คำปัน แต่ละคนก็มีกรรมเป็นของ ๆ ตน เอาล่ะ ส่งแค่นี้ โยมเข้าไปรออยู่ในรถ เราจะเข
สายน้ำในความทรงจำ 56. แก้วจุฬามณี
บานประตูห้องด้านขวา ขยับเปิดออก พระองค์อินทร์ยกขาก้าวให้พ้นขอบประตูซึ่งยกขึ้นมาสูงระดับครึ่งหน้าแข้งของเขา แก้วเก้าเห็นเป็นพระองค์อินทร์ก็ก้มหน้าลงมองพื้นกระดาน“โยม... นี่ กุญแจห้องนั้น” “คะ” แก้วเก้ารู้สึกกลัวขึ้นมา “ทำไมเก้าต้องไปอยู่ที่นั่นคนเดียวด้วย”พระองค์อินทร์ยิ้มปลอบใจ“หลวงพี่ล่ะคะ หลวงพี่อยู่ที่ไหน”“อาตมาอยู่ที่นี่”“ห้ามสีกาเข้ามาข้างใน แล้วทำไมเก้าเข้ามาได้ล่ะคะ”“ห้องนี้ต่างหากที่โยมเข้ามาไม่ได้” หลวงปู่สิงห์ เจ้าอาวาสยืนประสานมือไขว้ สำรวมกายอยู่ด้านหลังของแก้วเก้า“ส่วนห้องนั้น เป็นที่ประทับของเจ้านางในคุ้มหลวง ยามที่ท่านมาปฏิบัติธรรม เป็นสมบัติตกทอดของเชียงรุ้ง อาตมาให้ยกมาจากห้องใต้ดิน ใต้ฐานองค์พระธาตุหลวงเวียงไชย”หลวงปู่สิงห์เดินไปเปิดห้องด้านซ้ายเอง ท่านมองแก้วเก้า แล้วเรียกให้เธอเข้าไปแก้วเก้าลุกขึ้น หลวงปู่สิงห์ถอยห
สายน้ำในความทรงจำ 55. นักล่าสมบัติ
“ค่ะ” หมอเนตรดาว ฉวยกระเป๋าถือ พยักหน้าเรียกภาณินีให้ไปด้วยกันอธิคมยิ้มให้กำลังใจภรรยา “ไปก่อนเถอะจ้ะ เดี๋ยวพี่ตามไป ตอนเช้าจะได้พบลูกแล้วนะ”ภาณินียกมือโบกลา แล้วเดินตามพี่สะใภ้ไปขึ้นรถตู้อลงกต อธิคม และชัยยศ นั่งคุยกันต่อ พวกเขาชวนกันไป สำรวจตลาดบ้านแม่ปิน ใกล้ ๆ โมเต็ลที่คนพวกนั้นพักÿชายหนุ่มทั้ง 3 คน ออกไปเดินคุยกันข้างนอกบริเวณที่พัก “ผมกับภรรยาเคยมาทำงานวิจัยที่นี่เมื่อหลายสิบปีก่อน งานวิจัยของเรา อาจชักนำให้คนพวกนี้อยากมาขุดหาของโบราณของเก่า”อธิคมเริ่มเล่าเรื่องหลวงพ่ออุดม เถ้าแก่ซ้ง แซ่สุน อดีตเจ้าของโรงสี ปากน้ำโพธิ์ ให้ชัยยศฟังคร่าว ๆ เป็นข้อมูลว่าเรื่องนี้มีที่มาที่ไปและอาจเกี่ยวข้องกับคน 10 คนนั้น“พี่กต คุณชัยยศครับ เราต้องเข้าไปที่นั่นก่อนพวกมัน ถ้าไปทีหลัง อาจเตือนชาวบ้านไม่ทัน” อธิคมแสดงอาการวิตกกังวลมากขึ้น“ค่ำแล้ว ไปไม่ได้หรอก นอกจากจะไปเช้า แต่ถ้าเราเข้าไปข้างใน ก็จะไม่ได้เจอกับหลานตอนเช้า นอกจากแบ่งกัน แล้วใครจะอย
สายน้ำในความทรงจำ 54. เพื่อนเก่าปมแค้น
“ฟังปะป๊านะ ปูเป้ ตั้งสติให้ดี ๆ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เพิ่งเกิดเป็นครั้งแรกกับครอบครัวของเรา อากงก็เคยถูกตำรวจจับตัวออกจากบ้าน ทิ้งกิจการทั้งหมดอาม่าเป็นคนดูแลจนตกทอดมาอถึงปะป๊า คราวนี้ก็เหมือนกันถึงปะป๊าจะไม่อยู่ ปูเป้ต้องดูแลกิจการต่อไปและต้องเป็นผู้ใหญ่นะ ไม่งั้นจะบริหารกิจการและสั่งใช้คนในบ้านไม่ได้”“แล้วปะป๊าทำผิดจริง ๆ หรือเปล่า บอกหนูมาตรง ๆ สิคะ”“ป๊า เฮ้ย! อย่ารู้เลย”ปรินดาคิดหาทางช่วยเหลือบิดา “นรินทร์กับคุณป้าวิชุดาต้องช่วยปะป๊าได้ ”“ไม่ได้นะ” เสียงตวาด ทำเอาปรินดาตกใจ“ทำไมปะป๊าต้องทำเสียงดังอย่างนั้นด้วย ปูเป้เป็นห่วงปะป๊านะ” ปรินดาหน้าแดง รู้สึกโกรธและงอนบิดาระคนกัน “ลุงสมิธ เป็นลุงของนรินทร์กับอินดี้ แล้วปะป๊าไปเกี่ยวข้องกับเขายังไง ถึงกลายเป็นผู้ต้องสงสัยฆ่าเขาล่ะคะ”“มันเข้าใจผิดกันไปเอง” ปริญญาควักบุหรี่มาจุดแล้วสูบอัดควันเข้าปอดแรง ๆ แต่ลูกสาวปรี่เข้ามาคว้าแล้วขว้างทิ้ง “หมอสั่งห้ามแล้ว ปะป๊าย
สายน้ำในความทรงจำ 53. ธรรมจาริก
“พ่อ พ่อ...ขอโทษนะองค์อินทร์” เจ้าเทพนรินทร์รู้สึกเต็มตื้นอยู่ในหัวใจ เจ้าองค์อินทร์สมควรจะได้รับการโอบกอดที่อบอุ่นจากเจ้าแมนสรวงมากกว่าเขาซึ่งเป็นเพียงลูกเลี้ยง“พี่ชายเป็นตัวจริงมาตลอด เป็นลูกของเจ้าพ่อกับคุณแม่วิชุดาจริงแท้ ผมหวังว่า สิ่งที่ผมทำลงไปจะทำให้ความผิดในใจของผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ลดทอนลงได้บ้าง” เจ้าเทพนรินทร์เอ่ย“นรินทร์ ลูกไม่ผิด ไม่ใช่ความผิดของลูกเลย เป็นพ่อเอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลูก พ่อขอบใจที่แม้เมื่อรู้ความจริง ลูกยังไม่ทอดทิ้งพ่อ แต่พ่ออยากจะขอร้อง”“เจ้าพ่อจะขอร้องอะไรครับ” เจ้าเทพนรินทร์ถามอย่างอ่อนโยน“ลูกควรกลับไปดูแลแม่บ้าง” สายตาอ้อนวอนของเจ้าแมนสรวง“ครับ” เจ้าเทพนรินทร์รับปาก “ถ้าแม่ยังต้องการผมนะครับ”“ศรีโสภางค์ประสบอุบัติเหตุเมื่อวาน นรินทร์ทราบเรื่องนี้หรือยัง” พระองค์อินทร์ถาม“ผมทราบแล้วครับ เจ้าป้าขวัญสรวงบอกว่า ตอนนี้เธอกลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่คุ้มมิ่งเมืองแล้ว&rdq
สายน้ำในความทรงจำ 52. หลานหลวงตา
“เจ้าครับ ผมจะลองให้ญาติ ๆ ช่วยสืบว่าพวกมันเข้าไปทำอะไรที่เวียงไชย”“ทำเงียบ ๆ อย่าให้เอิกเกริก ผมเพียงรู้สึกสังหรณ์ใจว่าคนพวกนั้นกำลังจะทำเรื่องไม่ดี” พระองค์อินทร์สอดแผ่นกระดาษเข้าช่องเก็บของด้านหน้ารถ แล้วเอนหลังพิงพนักเต็มตัว เขาปิดเปลือกตาแล้วสูดลมหายใจยาว เปรยกับคำปันว่า “ถึงกรุงเทพพอจะมีเวลานิดหน่อยให้ทุกคนได้อาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว แล้วไปร่วมงานบวชของเลอสรวงที่วัดคลองขนุน พอเสร็จพิธีแล้ว คำปันพาพวกท่านกลับคอนโดเลยนะ”ÿหลังคาโบสถ์วัดคลองขนุน โผล่พ้นทิวสวนผลไม้อยู่ข้างหน้า แสงอาทิตย์สาดสีเงินส่องช่อระกาและหางหงส์ ภายในโบสถ์นั้นพระองค์อินทร์กราบถวายตัวกับหลวงพ่ออุดมตามคำสั่งของหลวงปู่บุญมาผู้เป็นพระอุปัชฌาย์แก้วเก้านั่งพับเพียบเอี้ยมเฟี้ยมอยู่ห่าง ๆ เธอลอบมองเลอสรวงซึ่งโกนศีรษะและสวมชุดขาวเตรียมจะเข้าอุปสมบทในเช้าวันนี้ ตั้งใจจะมอบสร้อยมณีนพรัตน์ให้เขา “แก้วเก้า ผมต้องขอโทษคุณอีกครั้ง มีอะ
สายน้ำในความทรงจำ 51. กลุ่มคนน่าสงสัย
“ไม่มีทางกลับคำพวกคนจีนได้หรอกนะ พวกนั้นน่ะมืออาชีพ และก็เจ้าเล่ห์มาก”“เหรอครับ” เจ้าเทพนรินทร์ถามกลับ “พวกนั้นเทือกเถาเหล่ากอเดียวกันกับนายปริญญา คุณจึงรู้นิสัยเป็นอย่างดีสินะครับ”“นรินทร์!” วิชุดาถลึงตา ริมฝีปากบาง เหยียดเป็นเส้นตรง กำมือทั้งสองแน่น ตัวสั่นด้วยความโกรธ “ใช่! ฉันรู้จักเขาดี แล้วแกก็ควรจะทำตัวเสียใหม่นะ ให้รู้ซะบ้าง ใครคือคนที่แกควรจะนับถือเป็นพ่อ”“ผมรู้ตัวอยู่เสมอ ... แล้วผมก็เคารพนับถือเจ้าพ่อของผมมาตั้งแต่จำความได้ ไม่มีใครแทนที่เขาได้” ริมฝีปากหยักสวยได้รูปยิ้มนิด ๆ น้ำเสียงเรียบ ถ้อยคำเชือดเฉือน เสมือนเยาะหยัน ทำเอาอีกฝ่ายอารมณ์โกรธเดือดปุด ๆ“แกจะเป็นศัตรูกับพ่อและแม่ของแกเหรอนรินทร์”“เอ...ไม่นี่ครับ ผมเป็นทนายความสู้คดีให้เจ้าพ่อ แล้วผมจะเป็นศัตรูกับท่านทำไม คุณเข้าใจผิดแล้ว ถ้าไม่มีอะไร ขอตัวนะครับ ผมกับท่านผู้พิพากษาต้องหารือกันต่อ” เจ้าเทพนรินทร์หันหลังกลับ โบกมือทักทายกับบุรุษที่กำลังเดินผ่านระหว่างทางเดิน ในระ
