เข้าสู่ระบบแชร์
22. เรื่องเล่าของเจ้าปู่
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-23 22:24:17
บทที่เกี่ยวข้อง
สายน้ำในความทรงจำ 23. ความฝันของเจ้าองค์อินทร์
“นี่แม่อุ้มจะว่า เจ้าขวัญหล้าไม่ได้ไปนรกมาจริง ๆ ใช่มั้ย” “มันก็มีหลายอย่างค่ะที่ทำให้เชื่อถือว่าท่านได้ไปมาจริง ๆ”ย่านวลขมวดคิ้ว ชันหัวเข่าขึ้นข้างหนึ่ง ชอบเผลอนั่งท่านี้เวลานึกสงสัยอะไรขึ้นมา ภาณินีถอนหายใจยาว ส่ายหน้า “อุ้มไม่ทราบค่ะ คุณแม่ แค่เจ้าน้อยกับเจ้าขวัญฟ้าปรากฏตัวตนออกมาในโลกดิจิตอลยุคนี้ อุ้มก็ปวดศีรษะแล้ว” ว่าแล้วก็หยิบกล่องโลหะสีดำ ใต้ฐานหิ้งพระ ออกมาวางไว้ต่อหน้าแม่ของสามี“เจ้าขวัญหล้าให้หลานชายเอามามอบให้ยายเก้า อุ้มสังหรณ์ใจว่าจะไม่ใช่การฝากไว้ธรรมดา ๆ คุณแม่คะ มีเชื้อวงศ์เจ้าแคว้นทางเหนือ ซึ่งสืบทอดธรรมเนียมปฏิบัติ เพื่อให้ทุกคนยอมรับสิทธิอันชอบธรรมของหญิงที่จะเป็นพระชายาของเจ้าแคว้น อุ้มศึกษาเรื่องนี้มานาน แต่เพิ่งจะกระจ่างเอาเมื่อมาเจอหนังสือของคุณพ่ออุ้ม สิ่งที่อุ้มคิด ยังพูดได้ไม่เต็มปากเต็มคำว่าจะใช่หรือไม่ แต่อุ้มขอฝากคุณแม่เก็บไว้ที่นี่ อย่าให้ใครกล้ำกรายเข้ามาหยิบมันไปได้”“อ้า...” ย่านวลอึกอัก ไป ๆ มา ๆ ของสำคัญก็มาอยู่ในบ้านนี้"สร้อยมณีแก้วเก้าขัติยนารีศรีเวียงเชียงรุ้ง เป็นของเจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ที่ส่งมอบสืบทอดให้แก่หญิงพรหมจรรย์ที่มีความดีงาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25สายน้ำในความทรงจำ 24. ห้วงรักห้วงแค้นแห่งอดีต
ฝ่ายเชียงม่อนสดับข่าวจากชายแดนว่า ทัพเวียงไชยกับทัพเวียงเชียงรุ้ง สมคบกันเข้าตี ด้วยเหตุที่เจ้าขวัญฟ้าราชบุตรผู้เก่งกาจ คิดอ่านเรื่องบ้านเมืองขัดแย้งกับเจ้าพ่ออยู่เนือง ๆ และทระนงตนยิ่งนัก อุปนิสัยไม่เป็นที่รักของพระบิดาและพี่น้องได้พาราชธิดาองค์น้อย เจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์อันเกิดแต่เจ้าศรีภูมิกับพระชายาคำดวงหนีข้ามน้ำกาหลง มาอาศัยใบบุญเชียงม่อน แถบน้ำลาว อยู่กินเป็นผัวเมีย แหวกจารีตประเพณี อันเป็นการฉีกหน้าเจ้าหลวงเชียงรุ้งให้ได้อับอายเจ้าเวียงทุกแว่นแคว้น ถึงกับสาบส่งทั้งสองคนให้ประสบความฉิบหายเจ้าหลวงเชียงม่อนประชุมขุนนางอำมาตย์ เตรียมการรับศึก สั่งการให้ขุดเพลาะหลุมพรางไว้กลางป่า ทัพช้างย่ำเหยียบลงมามีอันต้องถอยหนี ส่วนไพร่พลกว่าจะข้ามเขตป่าฮวกเข้าเชียงม่อนมาได้ ต้องล้มตายไปอีกนับร้อย กำลังที่เหลือก็อ่อนเพลียไร้กำลังต่อสู้ “เจ้าลอ จงนำกำลังพลม้าสิบสอง ไปรับเจ้าขวัญฟ้าและเจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์เข้ามาอยู่ในหอแก้วหอคำ เราจะต้อนรับเลี้ยงดูให้สมพระเกียรติและจะดูน้ำหน้าเจ้าหลวงเชียงรุ้ง จะมีปัญญามาเอาตัวลูกชายและหลานสาวกลับไปได้หรือไม่”เจ้าลอราชบุตรเชียงม่อน ทูลคัดค้าน “เจ้าพ่อ ทำเช่นนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25สายน้ำในความทรงจำ 25. หลวงตาปลด
เลอสรวงดื่มน้ำหมดแก้ว “หึ หึ น้องชาย พี่จะได้อ่านหนังสือต่อมั้ย เกิดเจ้าย่าหรือเจ้าป้ามาเห็น จะไม่ได้รู้เรื่องกันเลย”“ครับพี่ชาย”เจ้าองค์อินทร์โคลงศีรษะ “พี่ชายตกลงเรื่องนั้นจบยังไง” เลอสรวงปิดปากหาว เริ่มง่วงนอนอีกครั้ง“ไหนว่าไม่ง่วงไงล่ะ พี่อ่านอีก 4-5 หน้าก็จะจบแล้ว”“อ่านเร็วดีแฮะ นี่อ่านมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”“ราว 3 ทุ่มมั้ง หยุดถามพี่เสียที”“ครับ” เลอสรวงนอนหงายมองพัดลมบนเพดาน ได้ยินเสียงคนเดิน และเสียงก๊องแก๊ง เขาลุกขึ้นจากที่นอน เปิดประตูออกไป...ÿเลอสรวงออกจากห้องรับแขกกลางบ้านของย่านวล เดินตามทางเดิน ไปด้านซ้าย ด้านขวา เสียงพื้นไม้กระดานลั่นดังเอี๊ยดอ๊าดเบา ๆ เพราะน้ำหนักตัวของเขา และความไม่คุ้นเคยกับการเดินบนบ้านไม้มีบันไดขึ้นชั้นบน ข้างฝาประดับประดาภาพถ่ายเก่า ๆ สีดำแดง แบบที่เรียกว่า สีซีเปีย ภาพสี่สีซีด ๆ เป็นภาพของเด็กผู้ชาย 2 คน พี่น้อง ภาพครอบครัวสามีและภรรยาคู่หนึ่ง ทั้งหมดคงเป็นคนในบ้านนี้ ภาพสี่สียังดูใหม่เหมือนจะเพิ่งเอามาแขวนที่ข้างฝาต่อจากภาพสองสามีภรรยานั่น เด็กสาวเกล้ามวยสูงติดช่อมงกุฎ เล็ก ๆ แต่งกายในชุดไทยล้านนา ผ้าไหมพันอกสีเปลือกไม้ หลังฉากเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25สายน้ำในความทรงจำ 26. แก้มนต์ธรณีสาร
แก้วเก้าหายใจยาว โล่งอก นึกว่าเขาจะพูดอะไร ที่ทำให้เธอฟุ้งซ่านมากขึ้นไปอีก“ขอบคุณนะคะ ที่ขอให้เก้าสอบได้ เก้ายังไม่ได้ขอให้ตัวเองเลย”“งั้นก็ขอเลยสิ ตอนนี้”แก้วเก้ากะพริบตาสองที พนมมือขึ้นระหว่างอก ผู้คนเดินคลานผ่านหน้าไปมาก็ไม่ได้สนใจ แหงนขึ้นมององค์พระพุทธรูปพระประธานในโบสถ์สีทองอร่าม ทำปากขมุบขมิบ ไม่มีเสียงลอดออกมาเจ้าองค์อินทร์มองไปทางพระสงฆ์ชราที่ป้าแป๊วเรียกว่า หลวงตาปลด เขาพบท่านแล้วเมื่อคืนนี้เจ้าขวัญหล้า เจ้าขวัญสรวง และเลอสรวง กำลังประเคนถาดอาหารให้หลวงตารูปนั้นภาณินี อธิคม และย่านวล ลุกขึ้นประเคนถาดอาหาร ให้พระสงฆ์รูปต่อไป ป้าแป๊ว กำนันธงชัย และคนอื่น ๆ ที่เขาไม่รู้จักทยอยประเคนอาหารและน้ำดื่ม พระสงฆ์มีอยู่ราว 19 รูป เณรมีอยู่ 5 รูป นั่งเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ÿภาณินีมองหาลูกสาว เห็นว่าอยู่กับเจ้าองค์อินทร์ก็กวักมือเรียก“อธิษฐานเสร็จหรือยัง คุณแม่เรียกไปทางนั้นแล้ว”“เสร็จแล้วค่ะ” แก้วเก้าก้มกราบพระพุทธรูป 3 ครั้ง แล้วคลานไปหาแม่กับพ่อภาณินีแตะข้อศอกลูกสาวกับบอกเจ้าองค์อินทร์“เจ้า...เชิญค่ะ พวกเราถวายกันหมดแล้ว เหลือเจ้ากับยายเก้าเท่านั้น ถวายอาหารพระร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25สายน้ำในความทรงจำ 27. วันสอบของแก้วเก้า
“พ่อคม!” ย่านวลตกใจ ลูกชายโผล่มาแอบฟังอยู่ด้วย แต่ก็ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องพูดให้รู้เรื่อง “แม่อุ้ม สร้อยเส้นนั้นมันมีความหมายอะไรรู้มั้ย... ไม่ใช่ที่แม่อุ้มบอกแม่หรอกนะ” ย่านวลเล่าเรื่องที่ได้รับฟังมาจากเจ้าขวัญหล้า “เอ๊ะ!” ย่านวลมองลูกสะใภ้กับลูกชาย ไม่มีท่าทีตกใจ โกรธ ไม่พอใจ หรืออารมณ์อื่น ๆ นอกจากรับฟังอย่างสงบ “ตอนรับสร้อยมาจากเจ้าองค์อินทร์ อุ้มก็เห็นกับตาชัด ๆ ยายเก้าสวมใส่เล่นละครจนจบก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น รู้ว่าสร้อยนั่น เป็นของมีค่า ราคาของมันมากกว่า เครื่องประดับที่ใช้ในการแสดงละคร เคยคิดไปถึงว่ามันอาจจะเป็นของสำคัญประจำตระกูล แต่ก็ตัดความคิดนั้นออกไป เพราะคิดว่า ใครจะมาให้ของแบบนั้นกับคนอื่นที่ไม่รู้จักมักจี่กันมาก่อน ให้กันมาง่าย ๆ ขนาดนั้น ที่รับไว้ครั้งที่สอง เจ้าองค์อินทร์ตามเอาให้ที่รถ บอกว่าเจ้าย่าสั่งนักสั่งหนา ให้เอามาให้อุ้มกับมือ เป็นของน้องเก้า อุ้มก็คิดว่า ท่านคงเอ็นดูลูกเรามาก ซึ่งท่านก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ท่านรักยายเก้าเหมือนลูกเหมือนหลาน เรื่องอิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ ที่คุณแม่พูดถึง อุ้มไม่เคยมีความ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01สายน้ำในความทรงจำ 28. ความจริงที่แสนเจ็บปวด
วิชุดาสั่นหน้า ไม่ยี่หระกับเรื่องนั้น “เปล่า ... ! เขาเต็มใจเอง เขาโกรธพี่สาวกับเจ้าขวัญหล้า คนแก่สองคนนั้นสมคบกัน นรินทร์... เขาไม่จริงใจกับเรา” “ไม่จริงหรอกครับคุณแม่ พวกเขารักเรา” เจ้าเทพนรินทร์นึกถึงเจ้าย่าขวัญหล้า การสนทนากันในค่ำคืนนั้นที่คุ้มแมนรัตน์ “ไม่ได้นะนรินทร์ ลูกจะบอกใครไม่ได้” วิชุดาจับแขนลูกชายเขย่า อย่างคนเสียสติ เจ้าเทพนรินทร์จอดรถ เขาประคองรถเข้าข้างทาง เหมือนอย่างที่กำลังประคองจิตใจให้มีสติระลึกรู้ในสิ่งที่กำลังทำ “บอกมาสิครับว่า พ่อผมคือใคร” วิชุดาปิดหน้าร้องไห้ สะอึกสะอื้น “เขา...เขา ชื่อ ปริญญา สิทธิฐากร” “ปริญญา สิทธิฐากร” เจ้าเทพนรินทร์พึมพำ “พ่อของปูเป้ เขาเป็นพ่อของปูเป้นี่ครับ” “ใช่แล้ว ลูกเป็นพี่ชายของปูเป้ คนละแม่กัน พ่อของลูกสั่งห้ามแม่กลับเมืองไทย ห้ามเปิดเผยตัวตน แต่นรินทร์...แม่รักพ่อของลูกนะ ไม่ได้รักเจ้าแมนสรวง” เขาขยับข้อมือกระตุกเกียร์ เหยียบคันเร่ง “ขอผมตั้งสติก่อนนะครับแม่ เรากลับบ้านกันเถอะ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01สายน้ำในความทรงจำ 29. แก้วเก้ากับเพื่อนรัก
“เจ้าคะ คิดอะไรอยู่” ภาณินีเห็นอีกฝ่ายมองเหม่อ เหมือนกับตั้งใจอ่าน แต่สายตาไม่ได้จับจ้องตัวหนังสือ “ผมอยากทราบว่า ผู้สืบสายสกุลเชียงม่อน คือ พวกไหนในปัจจุบันนี้” “งานเลี้ยงรับรองเจ้าแมนสรวงและทอมมัสที่คุ้มแมนรัตน์ วันนั้นจะมีคนสายสกุลนั้นมากันบ้างมั้ยคะ” “ไม่ทราบครับ ผมไม่อยู่ในงานเสียด้วย ได้รับรองแขกช่วงต้น ๆ หน่อย ท่านว่ามาจากอำเภอเชียงม่วน จังหวัดพะเยา” “เจ้าได้ลงทะเบียนชื่อแขกไว้ด้วยหรือเปล่าคะ ถ้ามีเราลองเอามาดูด้วยกัน หรือว่าถามเจ้าย่าของคุณ ก็จะได้คำตอบเร็วที่สุด” “ลงทะเบียนไว้ครับ มีชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์พร้อม แต่อยู่ที่คุ้มแมนรัตน์ ไม่ได้เอาลงมากรุงเทพด้วย” “เอาไว้คราวหน้าแล้วกันนะคะ” ภาณินีมองชายหนุ่ม ซึ่งกำลังครุ่นคิดติดพัน เธอโยนข้อสมมมุติฐานใหม่เข้าไปอีก “ถ้าหากเจ้าขวัญฟ้าเป็นคนเผาเมืองเวียงไชยเองล่ะคะ แต่โยนความผิดให้เจ้าราชบุตรเชียงม่อน โดยเขียนประวัติศาสตร์เอาไว้ให้ลูกหลานของตัวเองบอกเล่ากันมาแบบผิด ๆ พี่ตั้งสมมุติฐานนี้จากหลักฐานการค้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01สายน้ำในความทรงจำ 30. เจ้าเทพนรินทร์ผู้น่าสงสาร
“นรินทร์ น้องไม่สบายหรือเปล่า เสียงเหมือนเป็นหวัด” ถามด้วยความเป็นห่วง “ผมสบายดีครับ พี่ชาย ทางนั้น เจ้าย่า เจ้าป้า และพี่เลอสรวงเป็นอย่างไรบ้างครับ” “ทุกคนสบายดี พวกเราคิดถึงน้อง” “ขอบคุณครับ พี่ชาย” “คุณแม่เป็นอย่างไรบ้าง นรินทร์ เตือนท่านหน่อยนะ อย่าหักโหมทำงานหนัก เดี๋ยวจะป่วยไป” “ครับ พี่ชาย” เจ้าเทพนรินทร์เริ่มหายใจติดขัด “แค่นี้นะครับ เดี๋ยวผมจัดการให้” “ถ้าไม่สบายน้องก็นอนก่อนเถอะ พี่ไม่รีบร้อน” “ฝากบอกน้องเก้าด้วยนะครับว่า พี่นรินทร์ขอให้เธอสอบได้ตามที่ตั้งใจ” “พี่จะบอกให้นะ ตอนนี้น้องเก้ากำลังมีความสุขมาก” “พี่ชายพูดเหมือนกำลังงอนน้องเก้า” “เปล่า! เธอพบเพื่อนเก่า เลยชวนกันมาทานข้าวด้วย” เจ้าองค์อินทร์กดปิดโทรศัพท์ หมุนตัวเดินกลับเข้าไปในร้าน แล้วเปลี่ยนใจ เดินเข้าห้องน้ำก่อนÿ “อินดี้!” เสียงเล็ก ๆ เรียกเจ้าองค์อินทร์ ขณะเดินออกจากห้องน้ำ กำลังกลับเข้าไปร้านอาหาร “อ้าว ปูเป้ ส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01
บทล่าสุด
สายน้ำในความทรงจำ 59. สายน้ำกับความรัก
เจ้าขวัญสรวง ดอกเตอร์อลงกต หมอเนตรดาว ภาณินี อธิคม เจ้าเทพนรินทร์และท้าวศรีโสภางค์ มาแสดงความยินดีกับเธอ เพื่อนทั้งชายและหญิงห้อมล้อมของถ่ายรูป สลับสับเปลี่ยนกันไปมาแก้วเก้าส่งปริญญาบัตรให้อธิคมและภาณินีชื่นชม ทั้งคู่เปิดออกอ่าน แล้วส่งต่อให้เจ้าองค์อินทร์ เขารับมาถือไว้กับตัว ภาณินีหรี่ตามองว่าที่ลูกเขย“เห็นมั้ยว่าพี่ส่งอะไรให้เจ้า”“ครับ” เจ้าองค์อินทร์ ถูกลูกศิษย์ภาคการละครดึงตัวไปถ่ายรูป พร้อม ๆ กับแก้วเก้า “อะไรนะครับอาจารย์”“หืม... จนป่านนี้ยังเรียกว่าพี่กับอาจารย์กันอยู่อีก” หมอเนตรดาวหัวเราะ ชวนทุกคนเข้าไปที่ห้องทำงานของอลงกตบนอาคารคณะศิลปกรรมอลงกตก็ถูกเชิญถ่ายรูปกับนิสิตเหมือนกัน จนทุกคนพอใจแล้ว อลงกตจับมือหลานสาวกลับมาที่ห้องทำงานของเขา เจ้าองค์อินทร์เดินตามมาด้วยกันเจ้าขวัญสรวงชราลงไปมาก แต่ก็คงความสดใส และมีความสุข เธอลุกขึ้นยืน เมื่อเห็นหลานชายเดินเข้ามา เจ้าองค์อินทร์กับแก้วเก้าต่างโผเข้าไปประคองและกอดด้วยความรักและคิดถึง&ldqu
สายน้ำในความทรงจำ 58. คู่หมั้นหายไป
“นายปริญญายังมีไพ่ใบสุดท้ายอยู่กับตัวคือคุณวิชุดา หลวงพ่อยังไม่ปลอดภัยอยู่ดี”“คุณวิชุดาเป็นแม่ของพระองค์อินทร์ จะว่าไปเราก็เกี่ยวดองกับเธออยู่นะ”ภาณินีค้อนสามี“อุ้มกลัวผู้หญิงคนนี้นะคะ พูดถึงเรื่องหมั้นของลูกกับเจ้าองค์อินทร์ ของหมั้นไปอยู่กับหลวงพ่อเสียแล้ว หลวงพ่อบอกพี่คมหรือเปล่าว่าท่านเอาสร้อยไปทำไมคะ”“อืม ไม่ได้บอกอะไรเลย” อธิคมพับหนังสือพิมพ์สอดเก็บเข้าซอง“ท่านต้องมีเหตุผล แต่บอกเราไม่ได้”แก้วเก้าเลื่อนศีรษะที่หนุนหัวไหล่มารดาอยู่ เอาปากเข้าไปใกล้ ๆ กระซิบข้างหูของมารดาเบา ๆภาณินีพูดพึมพำตามที่ได้ยิน แก้วเก้ายกมือปิดปากมารดา เกรงว่ามารดาจะหลุดปากพูดให้ใครได้ยิน อธิคมเห็นภรรยาเบิกตาโพลง“เก้าบอกอะไรแม่ เก้ารู้ใช่มั้ยลูก..!”แก้วเก้าผงกศีรษะสองที แล้วหลับตาลงไปด้วยความอ่อนเพลีย ภาณินีกระซิบบอกต่อสามี“มณีแก้วเก้า คือ แก้วจุฬามณีบนพระนลาฎพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองเชียงรุ้งค่ะ”&ld
สายน้ำในความทรงจำ 57. สิ้นเจ้าแมนสรวง
ปัง ! ปัง! ปัง!“ทางนั้น... เสียงมาจากทางนั้น…!” พระเทพนรินทร์ชี้มือไปข้างหน้า“ฟังดูดี ๆ เสียงปืนดังมาจากปืนคนละกระบอก แล้วก็เหมือนยิงขึ้นฟ้า มันลงมือขุดกันไปแล้วละมัง”เจ้าแมนสรวงผงกศีรษะ เขามองพระหนุ่มทั้ง 3 รูป“พวกเราไม่มีอาวุธเลย แล้วจะต่อสู้อย่างไร”“โยมน้า ไม่เคยได้ยินคำว่า ธรรมะชนะอธรรมเหรอครับ” พระเลอสรวงกล่าว ริมฝีปากเหยียดยิ้ม“น้าเคยได้ยิน เดินตามรอยเท้านั่นไป มันแบกลากอะไรเดินไปด้วย ดูสิ รอบ ๆ รถของมัน รอยเท้าของคนไม่เกิน 10 คนได้”“9 คนครับ หายไปคนหนึ่ง เพราะถูกตำรวจจับเมื่อเช้า” คำปันเดินตามมาส่ง จนพ้นแนวต้นไม้ หนา ๆ เห็นทางไปพระธาตุหลวงเวียงไชย “ตำรวจยึดปืนมันได้ มันยิงหลวงพ่ออุดมแล้ว แต่ปืนไม่ลั่น ผมคิดว่า พวกท่านก็ต้องปลอดภัยเหมือนกัน เพราะท่านเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่ออุดม”“ไม่หรอกนะ คำปัน แต่ละคนก็มีกรรมเป็นของ ๆ ตน เอาล่ะ ส่งแค่นี้ โยมเข้าไปรออยู่ในรถ เราจะเข
สายน้ำในความทรงจำ 56. แก้วจุฬามณี
บานประตูห้องด้านขวา ขยับเปิดออก พระองค์อินทร์ยกขาก้าวให้พ้นขอบประตูซึ่งยกขึ้นมาสูงระดับครึ่งหน้าแข้งของเขา แก้วเก้าเห็นเป็นพระองค์อินทร์ก็ก้มหน้าลงมองพื้นกระดาน“โยม... นี่ กุญแจห้องนั้น” “คะ” แก้วเก้ารู้สึกกลัวขึ้นมา “ทำไมเก้าต้องไปอยู่ที่นั่นคนเดียวด้วย”พระองค์อินทร์ยิ้มปลอบใจ“หลวงพี่ล่ะคะ หลวงพี่อยู่ที่ไหน”“อาตมาอยู่ที่นี่”“ห้ามสีกาเข้ามาข้างใน แล้วทำไมเก้าเข้ามาได้ล่ะคะ”“ห้องนี้ต่างหากที่โยมเข้ามาไม่ได้” หลวงปู่สิงห์ เจ้าอาวาสยืนประสานมือไขว้ สำรวมกายอยู่ด้านหลังของแก้วเก้า“ส่วนห้องนั้น เป็นที่ประทับของเจ้านางในคุ้มหลวง ยามที่ท่านมาปฏิบัติธรรม เป็นสมบัติตกทอดของเชียงรุ้ง อาตมาให้ยกมาจากห้องใต้ดิน ใต้ฐานองค์พระธาตุหลวงเวียงไชย”หลวงปู่สิงห์เดินไปเปิดห้องด้านซ้ายเอง ท่านมองแก้วเก้า แล้วเรียกให้เธอเข้าไปแก้วเก้าลุกขึ้น หลวงปู่สิงห์ถอยห
สายน้ำในความทรงจำ 55. นักล่าสมบัติ
“ค่ะ” หมอเนตรดาว ฉวยกระเป๋าถือ พยักหน้าเรียกภาณินีให้ไปด้วยกันอธิคมยิ้มให้กำลังใจภรรยา “ไปก่อนเถอะจ้ะ เดี๋ยวพี่ตามไป ตอนเช้าจะได้พบลูกแล้วนะ”ภาณินียกมือโบกลา แล้วเดินตามพี่สะใภ้ไปขึ้นรถตู้อลงกต อธิคม และชัยยศ นั่งคุยกันต่อ พวกเขาชวนกันไป สำรวจตลาดบ้านแม่ปิน ใกล้ ๆ โมเต็ลที่คนพวกนั้นพักÿชายหนุ่มทั้ง 3 คน ออกไปเดินคุยกันข้างนอกบริเวณที่พัก “ผมกับภรรยาเคยมาทำงานวิจัยที่นี่เมื่อหลายสิบปีก่อน งานวิจัยของเรา อาจชักนำให้คนพวกนี้อยากมาขุดหาของโบราณของเก่า”อธิคมเริ่มเล่าเรื่องหลวงพ่ออุดม เถ้าแก่ซ้ง แซ่สุน อดีตเจ้าของโรงสี ปากน้ำโพธิ์ ให้ชัยยศฟังคร่าว ๆ เป็นข้อมูลว่าเรื่องนี้มีที่มาที่ไปและอาจเกี่ยวข้องกับคน 10 คนนั้น“พี่กต คุณชัยยศครับ เราต้องเข้าไปที่นั่นก่อนพวกมัน ถ้าไปทีหลัง อาจเตือนชาวบ้านไม่ทัน” อธิคมแสดงอาการวิตกกังวลมากขึ้น“ค่ำแล้ว ไปไม่ได้หรอก นอกจากจะไปเช้า แต่ถ้าเราเข้าไปข้างใน ก็จะไม่ได้เจอกับหลานตอนเช้า นอกจากแบ่งกัน แล้วใครจะอย
สายน้ำในความทรงจำ 54. เพื่อนเก่าปมแค้น
“ฟังปะป๊านะ ปูเป้ ตั้งสติให้ดี ๆ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เพิ่งเกิดเป็นครั้งแรกกับครอบครัวของเรา อากงก็เคยถูกตำรวจจับตัวออกจากบ้าน ทิ้งกิจการทั้งหมดอาม่าเป็นคนดูแลจนตกทอดมาอถึงปะป๊า คราวนี้ก็เหมือนกันถึงปะป๊าจะไม่อยู่ ปูเป้ต้องดูแลกิจการต่อไปและต้องเป็นผู้ใหญ่นะ ไม่งั้นจะบริหารกิจการและสั่งใช้คนในบ้านไม่ได้”“แล้วปะป๊าทำผิดจริง ๆ หรือเปล่า บอกหนูมาตรง ๆ สิคะ”“ป๊า เฮ้ย! อย่ารู้เลย”ปรินดาคิดหาทางช่วยเหลือบิดา “นรินทร์กับคุณป้าวิชุดาต้องช่วยปะป๊าได้ ”“ไม่ได้นะ” เสียงตวาด ทำเอาปรินดาตกใจ“ทำไมปะป๊าต้องทำเสียงดังอย่างนั้นด้วย ปูเป้เป็นห่วงปะป๊านะ” ปรินดาหน้าแดง รู้สึกโกรธและงอนบิดาระคนกัน “ลุงสมิธ เป็นลุงของนรินทร์กับอินดี้ แล้วปะป๊าไปเกี่ยวข้องกับเขายังไง ถึงกลายเป็นผู้ต้องสงสัยฆ่าเขาล่ะคะ”“มันเข้าใจผิดกันไปเอง” ปริญญาควักบุหรี่มาจุดแล้วสูบอัดควันเข้าปอดแรง ๆ แต่ลูกสาวปรี่เข้ามาคว้าแล้วขว้างทิ้ง “หมอสั่งห้ามแล้ว ปะป๊าย
สายน้ำในความทรงจำ 53. ธรรมจาริก
“พ่อ พ่อ...ขอโทษนะองค์อินทร์” เจ้าเทพนรินทร์รู้สึกเต็มตื้นอยู่ในหัวใจ เจ้าองค์อินทร์สมควรจะได้รับการโอบกอดที่อบอุ่นจากเจ้าแมนสรวงมากกว่าเขาซึ่งเป็นเพียงลูกเลี้ยง“พี่ชายเป็นตัวจริงมาตลอด เป็นลูกของเจ้าพ่อกับคุณแม่วิชุดาจริงแท้ ผมหวังว่า สิ่งที่ผมทำลงไปจะทำให้ความผิดในใจของผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ลดทอนลงได้บ้าง” เจ้าเทพนรินทร์เอ่ย“นรินทร์ ลูกไม่ผิด ไม่ใช่ความผิดของลูกเลย เป็นพ่อเอง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับลูก พ่อขอบใจที่แม้เมื่อรู้ความจริง ลูกยังไม่ทอดทิ้งพ่อ แต่พ่ออยากจะขอร้อง”“เจ้าพ่อจะขอร้องอะไรครับ” เจ้าเทพนรินทร์ถามอย่างอ่อนโยน“ลูกควรกลับไปดูแลแม่บ้าง” สายตาอ้อนวอนของเจ้าแมนสรวง“ครับ” เจ้าเทพนรินทร์รับปาก “ถ้าแม่ยังต้องการผมนะครับ”“ศรีโสภางค์ประสบอุบัติเหตุเมื่อวาน นรินทร์ทราบเรื่องนี้หรือยัง” พระองค์อินทร์ถาม“ผมทราบแล้วครับ เจ้าป้าขวัญสรวงบอกว่า ตอนนี้เธอกลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่คุ้มมิ่งเมืองแล้ว&rdq
สายน้ำในความทรงจำ 52. หลานหลวงตา
“เจ้าครับ ผมจะลองให้ญาติ ๆ ช่วยสืบว่าพวกมันเข้าไปทำอะไรที่เวียงไชย”“ทำเงียบ ๆ อย่าให้เอิกเกริก ผมเพียงรู้สึกสังหรณ์ใจว่าคนพวกนั้นกำลังจะทำเรื่องไม่ดี” พระองค์อินทร์สอดแผ่นกระดาษเข้าช่องเก็บของด้านหน้ารถ แล้วเอนหลังพิงพนักเต็มตัว เขาปิดเปลือกตาแล้วสูดลมหายใจยาว เปรยกับคำปันว่า “ถึงกรุงเทพพอจะมีเวลานิดหน่อยให้ทุกคนได้อาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว แล้วไปร่วมงานบวชของเลอสรวงที่วัดคลองขนุน พอเสร็จพิธีแล้ว คำปันพาพวกท่านกลับคอนโดเลยนะ”ÿหลังคาโบสถ์วัดคลองขนุน โผล่พ้นทิวสวนผลไม้อยู่ข้างหน้า แสงอาทิตย์สาดสีเงินส่องช่อระกาและหางหงส์ ภายในโบสถ์นั้นพระองค์อินทร์กราบถวายตัวกับหลวงพ่ออุดมตามคำสั่งของหลวงปู่บุญมาผู้เป็นพระอุปัชฌาย์แก้วเก้านั่งพับเพียบเอี้ยมเฟี้ยมอยู่ห่าง ๆ เธอลอบมองเลอสรวงซึ่งโกนศีรษะและสวมชุดขาวเตรียมจะเข้าอุปสมบทในเช้าวันนี้ ตั้งใจจะมอบสร้อยมณีนพรัตน์ให้เขา “แก้วเก้า ผมต้องขอโทษคุณอีกครั้ง มีอะ
สายน้ำในความทรงจำ 51. กลุ่มคนน่าสงสัย
“ไม่มีทางกลับคำพวกคนจีนได้หรอกนะ พวกนั้นน่ะมืออาชีพ และก็เจ้าเล่ห์มาก”“เหรอครับ” เจ้าเทพนรินทร์ถามกลับ “พวกนั้นเทือกเถาเหล่ากอเดียวกันกับนายปริญญา คุณจึงรู้นิสัยเป็นอย่างดีสินะครับ”“นรินทร์!” วิชุดาถลึงตา ริมฝีปากบาง เหยียดเป็นเส้นตรง กำมือทั้งสองแน่น ตัวสั่นด้วยความโกรธ “ใช่! ฉันรู้จักเขาดี แล้วแกก็ควรจะทำตัวเสียใหม่นะ ให้รู้ซะบ้าง ใครคือคนที่แกควรจะนับถือเป็นพ่อ”“ผมรู้ตัวอยู่เสมอ ... แล้วผมก็เคารพนับถือเจ้าพ่อของผมมาตั้งแต่จำความได้ ไม่มีใครแทนที่เขาได้” ริมฝีปากหยักสวยได้รูปยิ้มนิด ๆ น้ำเสียงเรียบ ถ้อยคำเชือดเฉือน เสมือนเยาะหยัน ทำเอาอีกฝ่ายอารมณ์โกรธเดือดปุด ๆ“แกจะเป็นศัตรูกับพ่อและแม่ของแกเหรอนรินทร์”“เอ...ไม่นี่ครับ ผมเป็นทนายความสู้คดีให้เจ้าพ่อ แล้วผมจะเป็นศัตรูกับท่านทำไม คุณเข้าใจผิดแล้ว ถ้าไม่มีอะไร ขอตัวนะครับ ผมกับท่านผู้พิพากษาต้องหารือกันต่อ” เจ้าเทพนรินทร์หันหลังกลับ โบกมือทักทายกับบุรุษที่กำลังเดินผ่านระหว่างทางเดิน ในระ
