27. วันสอบของแก้วเก้า

“พ่อคม!” ย่านวลตกใจ ลูกชายโผล่มาแอบฟังอยู่ด้วย แต่ก็ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องพูดให้รู้เรื่อง

“แม่อุ้ม สร้อยเส้นนั้นมันมีความหมายอะไรรู้มั้ย... ไม่ใช่ที่แม่อุ้มบอกแม่หรอกนะ” ย่านวลเล่าเรื่องที่ได้รับฟังมาจากเจ้าขวัญหล้า

“เอ๊ะ!” ย่านวลมองลูกสะใภ้กับลูกชาย ไม่มีท่าทีตกใจ โกรธ ไม่พอใจ หรืออารมณ์อื่น ๆ นอกจากรับฟังอย่างสงบ

“ตอนรับสร้อยมาจากเจ้าองค์อินทร์ อุ้มก็เห็นกับตาชัด ๆ ยายเก้าสวมใส่เล่นละครจนจบก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น รู้ว่าสร้อยนั่น เป็นของมีค่า ราคาของมันมากกว่า เครื่องประดับที่ใช้ในการแสดงละคร เคยคิดไปถึงว่ามันอาจจะเป็นของสำคัญประจำตระกูล แต่ก็ตัดความคิดนั้นออกไป เพราะคิดว่า ใครจะมาให้ของแบบนั้นกับคนอื่นที่ไม่รู้จักมักจี่กันมาก่อน ให้กันมาง่าย ๆ ขนาดนั้น ที่รับไว้ครั้งที่สอง เจ้าองค์อินทร์ตามเอาให้ที่รถ บอกว่าเจ้าย่าสั่งนักสั่งหนา ให้เอามาให้อุ้มกับมือ เป็นของน้องเก้า อุ้มก็คิดว่า ท่านคงเอ็นดูลูกเรามาก ซึ่งท่านก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ ท่านรักยายเก้าเหมือนลูกเหมือนหลาน เรื่องอิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ ที่คุณแม่พูดถึง อุ้มไม่เคยมีความ