หน้าหลัก / แฟนตาซี / สายน้ำในความทรงจำ / 11. แขกคนสำคัญของคุ้มแมนรัตน์

แชร์

11. แขกคนสำคัญของคุ้มแมนรัตน์

ผู้เขียน: อาภัสร์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-05 15:24:40

เจ้าขวัญหล้ามองตามปลายนิ้วชี้ประดับแหวนเพชรเม็ดโตของเพื่อน

“อ๋อ...นั่นหลานชายคนโตของฉัน องค์อินทร์มานี่สิลูก” เจ้าขวัญหล้ากวักมือเรียก

“ครับ เจ้าย่า”

“นี่ ๆ มากราบท้าวศรีบุญจันทร์ เพื่อนของย่า สายวงศ์ของเขากับเรากินดองกันมาตั้งแต่สมัยปู่ย่าตาทวดของย่าแล้ว พอดีรุ่นของย่า ฝ่ายนั้นก็มีศรีบุญจันทร์ ฝ่ายเราก็มีย่า เราทั้งคู่ก็เลยผูกเสี่ยวเป็นเพื่อนรักกันแทน”

“กราบเจ้าย่าศรีบุญจันทร์ครับ” องค์อินทร์ลงไปคุกเข่ากราบบนตักหญิงชรา

ท้าวศรีบุญจันทร์ยิ้มปลื้มใจ ยกผ้าทอขลิบทองขึ้นเช็ดมือตนเองก่อนจะประคองใบหน้าของชายหนุ่มแล้วกล่าวว่า “รอยรูปอินทร์หยาดฟ้า มาอ่าองค์ในหล้า แหล่งให้คนชม แลฤา พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอันแถ้ง ถ้วนแห่งเจ้ากูงาม บารนี”

“เหอะ ๆ ๆ “ เจ้าขวัญหล้าหัวเราะเพื่อนรัก “แม่ท้าวศรีบุญจันทร์ ถึงกับเพ้อท่องโคลงสอง ยอยศพระลอออกมาเชียว

เจ้าองค์อินทร์เขินจนหน้าแดง “ผมถูกเจ้าย่าศรีบุญจันทร์เกี้ยวหรอกเหรอนี่ โธ่!!”

“ใช่ ๆ ย่าเกี้ยวเจ้า แต่เกี้ยวให้หลานสาวของย่าต่างหาก”

“เอ้อ...อ้า ครับ” เจ้าองค์อินทร์รู้สึกตกใจไม่น้อย มองหน้าเจ้าย่าขวัญหล้าของเขา พยายามส่งสายตาบอก “ไม่ได้
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • สายน้ำในความทรงจำ   12. พระลอตามนางกินรี

    เจ้าองค์อินทร์มองบนเวทีอีกครั้ง นางกินรีก็รำจบพอดี“พอทราบข่าวจากเจ้าขวัญหล้า เราก็เตรียมงานแสดงชุดนี้มาเป็นของขวัญ ยายเก้าไปเติบโตอยู่ปักษ์ใต้ ถูกคัดตัวไปรำบ่อย ๆ ไม่ต้องทำอะไรมากจับแต่งชุด ก็รำได้เลยค่ะ” ภาณินีตอบอย่างภาคภูมิใจในตัวลูกสา“เธอเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ทางการแสดงนะครับ” เจ้าองค์อินทร์เอ่ยปากชมอย่างจริงใจภาณินีสบตากับอลงกต แล้วยิ้มหวานกับเจ้าองค์อินทร์ “ยินดีกับอาจารย์องค์อินทร์ ณ แมนรัตน์ ด้วยนะคะ”“เอ๋…” เจ้าองค์อินทร์มองอลงกต เห็นสายตาของชายสูงวัยกว่า ก็พอจะเข้าใจ “ตกลงทางมหาวิทยาลัย...”“ครับ อีกสองสัปดาห์อาจารย์ลงไปรายงานตัวได้เลย”“เปิดเทอมเมื่อไหร่ครับ” เจ้าองค์อินทร์รู้สึกกังวล เขาสัญญาว่าจะบวชให้เจ้าย่าสักครั้ง“อ๋อ...กลับจากงานธรรมจาริก ก็พอดีเปิดเทอมค่ะ แต่ว่าเรื่องการประชุมแผนการเรียนการสอนของสาขาศิลปกรรมและการแสดงนี่ เจ้าคงจะต้องคุยกับท่านคณบดีก่อนนะคะ” ภาณินีหมายถึงอลงกต ซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ“ผมจะเสนอแผนการสอนล่วงหน้าได้ก่อนมั้ยครับ หากว่าทางคณะเห็นควรจะปรับอย่างไร ก็ถือไปตามนั้น”“ได้ครับ ฝากผมไปก็ได้ เวลาประชุมก็มาคุยกันเรื่อง การจัดเวลาสอนเด็ก ๆ ถ้าเจ้ารับได

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-05
  • สายน้ำในความทรงจำ   13.งานเลี้ยงที่ต้องเลิกรา

    “ขวัญสรวง ลูกช่วยไปดูองค์อินทร์ก่อนนะ ส่วนทอมมัสคุณเจอเรื่องร้ายมามากแล้ว เชิญไปพักผ่อนเถิดค่ะ”ÿทันทีที่ประตูห้องนอนปิดลง เจ้าเทพนรินทร์ก็แผดเสียงใส่เจ้าย่าของเขาอย่างลืมตัว“ผมไม่เชื่อว่าพ่อจะทำอย่างนั้นหรอก!”เจ้าขวัญหล้ายกฝ่ามือขึ้นตบหน้าหลานชายคนเล็กอย่างแรง“นรินทร์! หลานไม่เคยหยาบคายกับย่าอย่างนี้มาก่อนเลยนะ””เจ้าย่าก็ไม่เคยตบหน้าผมเหมือนกัน ไม่รู้กันหรือไง พี่ชายแก้แค้น เอาคืนที่เจ้าพ่อไม่รักเขา พี่ชายเป็นลูกอกตัญญูนะ”“หลานต่างหาก ที่ตาบอดสนิท ถ้าองค์อินทร์ไม่เข้าไปช่วยทอมมัส ทอมมัสคงถูกพ่อของหลานฆ่าไปแล้ว และพ่อของหลานก็จะกลายเป็นฆาตรกรสองศพทันที”“อะ...อะไรนะครับ เจ้าย่า” เจ้าเทพนรินทร์ชะงักกึก หน้าซีดเผือด “สองศพ...ใคร...ใครกัน” “อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับลุงสมิธและเลอสรวง มีพ่อของหลานอยู่เบื้องหลัง” เจ้าเทพนรินทร์เหมือนโดนทุบศีรษะอย่างแรง “เจ้าย่าเอาหลักฐานอะไรมาปรักปรำเจ้าพ่ออีกล่ะครับ” “ตำรวจจับตัวคนร้ายได้แล้ว เขาซัดทอดมาถึงพ่อของหลาน และพ่อของหลานเองก็ได้พูดความจริงออกมาแล้ว”“เจ้าพ่อ! เจ้าพ่อทำอย่างนั้นทำไมกัน”“พ่อของหลานเจต

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12
  • สายน้ำในความทรงจำ   14.เจ้าน้อยของเลอสรวง

    หมอเนตรดาวนึกย้อนหลังไปว่าช่วงเวลานั้นครอบครัวพวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่ พอนึกขึ้นมาได้ก็ร้องขึ้น “อ๋อ!” ขึ้นมานายตำรวจมองหมอเนตรดาวอย่างสนใจ “มีอะไรครับ” “ช่วงนั้น พวกเรา ... เอ้อ... ญาติ ๆ ดิฉันที่มาจากกรุงเทพนี่แหละค่ะ เข้าไปในงาน ยังเจอกับเจ้าแมนสรวงอยู่เลย ดิฉันเอง ที่เห็นว่าข้อศอกของเจ้าแมนสรวงมีบาดแผลเลือดไหลซึม” “แล้วยังไงต่อครับ” “เจ้าขวัญหล้าก็เลยให้ลูกชายกลับไปทำแผลค่ะ” “แล้วเจ้าองค์อินทร์กับคุณเอดการ์ดนั่นอยู่ในงานหรือเปล่าครับ” “ดิฉันไม่เห็นทอมมัสเลยค่ะ เจ้าองค์อินทร์ดิฉันไม่ทันสังเกตว่าเขาหายไปตอนไหนจนกระทั่งโชว์สุดท้าย เขาเข้ามาในงานพร้อม ๆ กัน”“งั้นก็แสดงว่า เจ้าองค์อินทร์ออกไปตามหาคุณเอดการ์ด ทอมมัส ตามคำให้การของเจ้าขวัญหล้า” นายตำรวจ บอกกับหมอเนตรดาวอย่างสุภาพ “ขอเชิญบันทึกถ้อยคำไว้เป็นพยานนะครับ คุณเป็นอะไรกับคนที่นี่ครับ” “ดิฉันเป็นหมอพิเศษมาดูแลอาการทางระบบประสาทของคุณเลอสรวงค่ะ” “เจ้าแมนสรวงเป็นยังไงบ้างคะ หมายถึงสุขภาพของเขา” ภาณินีถาม “ที่นี่ตอนกลางคืนอา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12
  • สายน้ำในความทรงจำ   15. ปมแค้นของแมนสรวง

    ใกล้เข้าไปยิ่งเห็นคุ้มชัดขึ้น เจ้าเทพนรินทร์เลี้ยวรถเข้าที่จอด ท้าวศรีโสภางค์ลงรถมายืนรออยู่ก่อนแล้ว “ผู้หญิงบอบบางอย่างเจ้า ขับโฟร์วีล ดูไม่เข้ากันเลยนะครับ” เจ้าเทพนรินทร์กล่าวยิ้ม ๆ“น้องคุมงานไร่ยาสูบและไร่ชา เจ้าพี่ก็คงคิดไม่ถึงเหมือนกัน”“เจ้าย่าศรีบุญจันทร์เล่าว่า น้องเรียนจบเลขานุการมาไม่ใช่เหรอ”“ค่ะ แต่น้องก็ใช้วิชาเลขานุการกับงานที่นี่ได้ เจ้าพ่อของน้องเป็นผู้จัดการใหญ่ ส่วนเจ้าพี่ของน้องอีก 2 คน ก็ดูแลควบคุมการผลิต และการตลาด น้องเป็นเลขาของเจ้าพ่อยังไงล่ะคะ เชิญเจ้าพี่เข้าไปในคุ้ม น้องจะเรียนเจ้าย่ากับเจ้าพ่อ เจ้าพี่รับชาหอมหมื่นลี้ร้อน ๆ กับอาหารว่างรอไปก่อนนะคะ”“ครับ ขอบคุณ” ระหว่างรอเจ้าของบ้าน เจ้าเทพนรินทร์เดินไปรอบ ๆ ห้องรับแขก ตู้ไม้โบราณเก็บหนังสือเก่า ๆ น่าสนใจสำหรับเขา หนังสือเล่มหนึ่งถูกห่อหุ้มด้วยพลาสติกใส หน้าปกและเนื้อกระดาษอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เว้นแต่ว่ามันมีสีเหลืองและกรอบแห้งแทบจะหลุดออกมาเป็นชิ้นเล็ก ๆ “สนใจหนังสือเล่มไหนอยู่ล่ะ หลานนรินทร์” ท้าวศรีบุญจันทร์ยืนเยื้องอยู่ด้านหลังท้าวศรีบุญจันทร์ในชุดผ้าทอยาวกรอมเท้า เสื้อคอปาด คลุมไหล่ ห่มด้วยผ้

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12
  • สายน้ำในความทรงจำ   16. คุณพระช่วย

    “มันแปลกตรงที่ ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน พวกเขาเปลี่ยนความคิดบางอย่างของผม”วันถัดมา เป็นวันที่เจ้าขวัญหล้าได้อาราธนานิมนต์ หลวงพ่ออุดมไปฉันภัตตาหารเพลที่คอนโดมีเนียมย่านสุขุมวิทเพื่อขอให้เทศน์โปรดเลอสรวงเจ้าองค์อินทร์ขับรถยนต์เล็กซัสสีดำ ป้ายแดง ไปรับภาณินีกับแก้วเก้าที่บ้าน ”วิริยนันท์” อธิคมเดินตามหลังออกมาส่งภรรยาและลูกสาว“สวัสดีครับ อาจารย์” เจ้าองค์อินทร์ก้าวลงจากรถ กล่าวทักทายเจ้าของบ้านอธิคมยังอยู่ในชุดนอน มือถือถ้วยกาแฟ ควันฉุย “สวัสดีครับ เจ้า...ช่วยดูแลหน่อยนะ”"เสร็จธุระแล้ว จะรีบพามาส่งเลยครับ” “โอ้ย! ไม่ต้องรีบหรอกคุณ” อธิคมโบกมือให้ภรรยาและลูกสาว “พ่อไปกับเราเถอะค่ะ... นะคะ” แก้วเก้าอ้อนพ่ออีกครั้ง “เมื่อคืน พ่อดื่มเป็นเพื่อนลุงกตหนักไปหน่อย ยังปวดหัวอยู่เลย ไปไม่ไหวจริง ๆ” “พ่อดื่มเหล้าเหรอคะ” แก้วเก้าขึ้นเสียงสูง “ไม่ได้ดื่มเหล้าหรอกน่า น้ำผลไม้” “น้ำผลไม้แล้วทำไมถึงเมาล่ะคะ ไม่ยอมนะเก้าไม่ให้ พ่อดื่ม” ภาณินีดึงมือลูกสาวขึ้นรถ “ไปกันเถอะลูก ต้องไปรับหลวงพ่ออีก พ่อของลูกดื่มไวน์เท่านั้นแหละ เมื่อคืนเราเลี้ยงวันเกิดป้าเนตรกัน”“พ่อนะ เก้าเผลอไม่ได้เ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
  • สายน้ำในความทรงจำ   17. ขวัญเอยขวัญมา

    “เอาน้ำมนต์ให้เขาดื่ม แล้วค่อย ๆ ปรับท่านั่งให้เขา ให้เอนนอนลงไปเลยก็ได้นะ” หลวงพ่อสั่งเจ้าองค์อินทร์ ที่เพิ่งก้าวเข้ามา พร้อมกับเจ้าขวัญสรวง “เจ้าขวัญหล้าล่ะ หายไปไหน”“เจ้าแม่ขอไปนอนพักรอในห้องค่ะ” เจ้าขวัญสรวงตอบ“ตักน้ำมนต์นี่เอาไปให้โยมแม่ดื่มด้วยเดี๋ยวนี้เลย” หลวงพ่อสั่งเจ้าขวัญสรวงเจ้าองค์อินทร์ตักน้ำมนต์ใส่แก้วส่งให้เจ้าขวัญสรวง “เจ้าป้าเอาไปให้เจ้าย่าดื่มนะครับ ของเลอสรวง ผมจะจัดการให้” ว่าแล้วเขาก็ประคองร่างน้องชาย และช่วยง้างปากออกพอที่จะดื่มน้ำจากขันได้ÿเจ้าขวัญสรวงออกมาจากห้องนอนของเจ้าขวัญหล้า พร้อมกับแก้วน้ำว่างเปล่า“ดื่มมั้ย” หลวงพ่อถาม“ดะ... ดื่มค่ะ” เจ้าขวัญสรวงตอบ“ดื่มแล้วเป็นอย่างไรบ้าง”“เจ้าแม่เป็นปกติดีค่ะ”หลวงพ่อขมวดคิ้ว ยังไม่คลายความสงสัย แต่แล้วก็พิจารณาเห็นวาระกรรมของสัตว์โลก “ดูแลโยมแม่ให้ดี มีเวลาเหลืออยู่แค่ปลายปีนี้”“หลวงพ่อพูดเหมือนกับเจ้าแม่เลยค่ะ ท่านบอกว่ารู้วันตายล่วงหน้าแล้ว อยากจะทำทุกอย่างให้เรียบร้อยและไปอย่างหมดกังวล”“เจริญพร ขอให้ได้สมปรารถนานะโยม”เลอสรวงลืมตาขึ้นอีกครั้ง สมองของเขารับรู้ภาพความเคลื่อนไหว และความรู้สึกชื้นเย็นที่เ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
  • สายน้ำในความทรงจำ   18. หนีความวุ่นวาย

    เจ้าขวัญหล้าเดินเลยไปที่โต๊ะหมู่บูชาพระพุทธรูป ซึ่งจัดทำพิธีเมื่อช่วงเช้า จุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัยแล้วก้มกราบพระพุทธรูป 3 ครั้ง รวบรวมจิตใจเข้าสู่ความสงบ แล้วอธิษฐานภาวนา“คุณพระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย เหล่าเทวดา เทวทูต สรรพวิญญาณ และเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายของข้าพเจ้าและตระกูล ณ แมนรัตน์ ได้โปรดรับคำขอบคุณจากข้าพเจ้านางขวัญหล้า ณ แมนรัตน์ บัดนี้ ข้าพเจ้าได้หลานชายกลับคืนมาแล้ว พร้อมยอมทำตามคำสัญญา หากความตายจะมาถึงข้าพเจ้าในวันนี้พรุ่งนี้ ข้าพเจ้าก็พร้อมแล้ว ขออุทิศบุญกุศลทั้งหลายที่จะทำในภายภาคนี้และภาคหน้าถวายเพื่อสืบทอดพระพุทธศาสนาให้วิวัฒนาถาวรสืบไป”เทวทูตตนหนึ่ง ปรากฏกายเลือนรางอยู่เบื้องหลัง เจ้าขวัญหล้า “30 พฤศจิกายน เที่ยงคืน เราจะมารับเจ้า”“ดิฉันกราบขอบพระคุณที่มาบอก มาเตือน ดิฉันตั้งใจมั่นแล้วจะร่วมเดินทางไปกับหลวงพ่อเพื่อฝึกฝนตนเองตามหลักคำสอนของพระพุทธองค์ไปจนกระทั่งวันและเวลาสุดท้ายของชีวิต” เจ้าขวัญหล้าน้อมรับคำสั่งนั้น เทวทูตตนนั้นก็หายตัวไปÿเวลา 17 นาฬิกาเศษ เจ้าขวัญสรวงและเจ้าองค์อินทร์กลับมาถึงห้องพักหรูในแกรนด์คอนโดมิเนียม “ผมคงตาไม่ฝาดใช่มั้ยครับ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23
  • สายน้ำในความทรงจำ   19. การต่อสู้ภายในของเลอสรวง

    “โอโห อิ่มขนาดนี้ ทานตั้ง 5 คน หมดแค่ 200 บาทเองเหรอ” เลอสรวงสูดน้ำมูกฟืดฟาด รสชาติเผ็ดร้อนของก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ทำให้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ แก้วเก้าส่งกระดาษทิชชูให้ชายหนุ่ม “เห็นมั้ยเก้าบอกแล้วว่าอร่อย ราคาถูกว่าก๋วยเตี๋ยวที่กรุงเทพเยอะด้วย”“กว่าคุณพ่อคุณแม่ของหนูจะกลับมา หนูเก้าคิดว่า เราควรจะไปที่ไหนดี” เจ้าขวัญสรวงเอ่ยขึ้น“เจ้าย่าขวัญหล้ากับคุณป้าคงเดินไม่ไหวมั้งคะ แดดร้อนมาก เก้าขอเชิญไปนั่งรอที่บ้านย่านวลดีกว่า มีที่ให้เอนหลังพักผ่อนสบาย ๆ อีกอย่างได้เวลาที่เก้าต้องกลับไปอ่านหนังสือต่อแล้วค่ะ”“พวกเราคงไม่รบกวนหนูเกินไปใช่มั้ยจ๊ะ” เจ้าขวัญหล้ารู้สึกยินดีในคำเชิญนั้น แต่ก็เกรงใจ“ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวย่านวลกับพี่จุ๊บแจงกลับมา ก็จะมีเพื่อนวัยเดียวกัน ย่านวลของเก้าจะได้หายเหงาด้วย”“งั้นป้าไม่เกรงใจแล้วนะ” เจ้าขวัญสรวงลุกขึ้น ประคองเจ้าขวัญหล้าให้เดินไปด้วยกัน “เก้าขี่จักรยานออกมาค่ะ พวกคุณขับรถไปรอเก้าที่บ้านย่านวลก็ได้ บ้านที่มีรั้วไม้เก่า ๆ ข้างในซอยนี่แหละค่ะ” แก้วเก้าลากรถจักรยานออกมาจากใต้ต้นโพธิ์ เจ้าองค์อินทร์รีรอเธออยู่ “ออกหน้าไปก่อน ไป! อยากกินขี้ฝุ่นหรือไง”“ก็ได้ งั้นตามไปน

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-23

บทล่าสุด

  • สายน้ำในความทรงจำ   45. คืนของหมั้น

    “ครับ” เจ้าองค์อินทร์ชักจะเริ่มเกร็งขึ้น แข็งใจถามกลับไปว่า “เอ้อ เพราะเจ้าย่าให้สร้อยนั่นกับน้องเก้า แล้วทำให้ผมกับเธอกลายเป็นคู่หมั้นกันหรือเปล่าครับ”ภาณินีพยักหน้า “ใช่ค่ะ ... เราเห็นว่าการหมั้นครั้งนั้นเจ้าย่าของเจ้าทึกทักเอาฝ่ายเดียว เราไม่รู้ไม่เห็นด้วย รวมทั้งตัวเจ้าก็ไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำ อย่างนี้เรายิ่งยอมรับไม่ได้”เจ้าองค์อินทร์ใจแป้วลงไปเป็นกอง ถึงจะเพิ่งรู้เรื่องการหมั้นและรู้จักความหมายของสร้อยมณีแก้วเก้า แต่เขาก็ยินดีที่จะรับเงื่อนไขตามนั้นโดยไม่มีข้อแม้เลย เสียงภาณินียังคงเจื้อยแจ้วต่อไป“เรารู้จักกับเจ้ามาตั้งหลายเดือนแล้วนะคะ ถึงวันนี้พี่ว่า ครอบครัวของเราก็สนิทสนมคุ้นเคยกันมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่พี่กับพี่คมยังไม่ทราบเลยว่า เจ้ามีคนรักหรือยัง เรายังไม่เคยได้ยินเจ้าพูดถึงเพื่อนผู้หญิง นอกจากคุณปูเป้ที่เคยเห็นตัวคนนั้น คุณปูเป้เป็นคนรักของเจ้าหรือของเจ้าเทพนรินทร์กันแน่คะ”เจ้าองค์อินทร์รู้สึกขัน เมื่อเจอคำถามนี้ “อาจารย์ … ” เขาเรียกภาณินี หัวเราะในลำคอ หึ หึ “ผมน่

  • สายน้ำในความทรงจำ   46. ปาฏิหาริย์แห่งสร้อย

    เจ้าขวัญหล้าทั้งยิ้ม และขำไปด้วย “ย่านวลนี่ก็ ... พูดจาเสียจนฉันใจหายหมดเลย”ขณะพูดแก้วเก้าเห็นเจ้าองค์อินทร์แต่งตัวหล่อเฟี้ยวเข้ามาในห้อง พร้อม ๆ กับเจ้าขวัญสรวง แก้วเก้ายกคางเกยตักย่านวล มองเขาตาแป๋ว... คิดในใจว่า คุณเจ้าหล่อจัง พอเห็นสายตาของเขาตวัดมองมา แก้วเก้ากลับเขิน หลบสายตาของเขา เอาหน้าซบกับตักย่านวล มือสองข้างกอดหน้าแข้งย่า ทำมือขยุกขยิกย่านวลเขย่าขา ก้มลงมองว่าหลานสาวทำอะไรกับขาของแก“เก้า...เงยหน้าขึ้นมาสิลูก”“อะไรคะย่า เก้าหิวข้าวแล้วไปกันเถอะ ตกลงกันเสียทีสิคะว่าย่านวลกับเจ้าย่าใครจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวมือนี้”“อะไรกัน มาถึงบ้านย่า ย่าก็ต้องเลี้ยงน่ะสิ นี่เราสองบ้านมารวมญาติกันนะ จริงมั้ย อาจารย์อุ้ม อาจารย์อลงกต”“ครับเจ้า” อลงกตทราบเรื่องทั้งหมดจากน้องสาวแล้ว “ผมกราบขอโทษ ที่จำเรื่องตอนเด็ก ๆ ไม่ค่อยได้เพราะไปเรียนอยู่ต่างประเทศตั้งแต่จบ ม.ปลาย”“ท่านนายพลฯ กับคุณหญิงมีลูกน่ารักทั้งคู่ ดูสิโตจนป่านนี้ ก

  • สายน้ำในความทรงจำ   44. กลับคืนสู่เจ้าของที่แท้จริง

    “ผมเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์เลยครับคุณแม่ กริชอันนั้น แรงจริง ๆ ผมงี้ตัวสั่น รู้สึกถึงพลังที่มารวมอยู่กับจิตของผมแล้วพุ่งออกไปเมื่อผมสั่งด้วยจิตของผมเองให้หมามันหยุดเห่า เออ มันหยุดจริง ๆ แถมกลัวจนหางจุกตูดเลย”“เหรอครับ ... ” อธิคมเหลียวไปข้างหลัง คุยกับแม่ “เอาอย่างไรดีครับ แม่เป็นห่วงกรณ์จะกลับไปดูมั้ย หรือว่าจะเดินหน้าไปกรุงเทพกับผมต่อ”ย่านวลเอนหลัง มองออกไปข้างนอกรถ อลงกตผ่อนความเร็วลง รอว่าย่านวลจะตัดสินใจอย่างไร “แม่ไปดูหลานที่กรุงเทพก่อน ไอ้กรณ์มันทำตัวมันเอง อายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ เข้าสี่สิบแล้ว เดี๋ยวลูกเมียมันก็ดูแลกันเอง” “เอางั้นนะ เฉียบกับชาวบ้านช่วยกันจับตัวเอาไว้ได้แล้ว เอาไปให้หลวงลุงปลดดูอาการอยู่ คงทำน้ำมนต์รดให้นั่นแหละ เอะอะอะไรก็หาหลวงลุงรดน้ำมนต์กันท่าเดียว” “ก็ชาวบ้านเขาเชื่อถือศรัทธา ถ้าไม่มีน้ำมนต์ดี ชาวบ้านก็ไม่เข้าวัดหรอก สิ้นหลวงพี่ปลดแล้วจะหาใครมาดึงคนเข้าวัดล่ะ พระเณรแต่ละคน พ่อแม่พามาบวชอาศัยข้าวสุกวัดกันเสียส่วนใหญ่ ดูแต่ไอ้จ้อยหลานยายแป๊วสิ นี่ก็ถูกบังคับให้บวชเรียนเป็นเณรแล้ว เมื่อห้าวันเจ็ดวันมานี่เอง”“เหรอครับ จ้อยบวชเป็นเณรก็ดี พระเกจิอาจารย์หลายท่านก

  • สายน้ำในความทรงจำ   43. เจ้าองค์อินทร์

    “แม่ก็ไม่เป็นไรหรอก เป็นห่วงลูกมากกว่า ลูกมัวแต่ถามถึงพ่อกับแม่ ตัวลูกเองล่ะที่เป็นหนัก ดีนะที่ได้เจ้าองค์อินทร์มาช่วย” แม่พยายามบอกให้รู้ ว่าเจ้าองค์อินทร์นั่งอยู่ด้วย“เจ้าองค์อินทร์!” แก้วเก้าหันกลับมามองคนที่คิดว่าเป็นพ่ออย่างเต็มตา พลางยกมือขยี้ตา“เดี๋ยวก็หน้าย่นหรอกแก้วเก้า ขยี้ตาแรง ๆ อย่างนั้น” เจ้าองค์อินทร์หยอกล้อ ยิ้มปนหัวเราะแก้วเก้าได้ยินเสียงชัด ๆ “มะ มะไม่ใช่พ่อหรอกเหรอคะ” รู้สึกตัวว่าทำเรื่องขายหน้า “คุณเจ้าอ่ะ”เจ้าองค์อินทร์ส่ายหน้า ทำหน้าล้อเลียน ความสุขแล่นฉิวไปทั่วทั้งร่างแก้วเก้ารู้สึกอื้ออึงไปทั้งศีรษะ เมื่อกี๊ที่เธอกอดไม่ใช่พ่อ แต่เป็นเขา คนที่เธอนั่งรอ อยู่ในความฝันเนิ่นนาน แสนทรมาน ภาณินีปล่อยให้ทั้งคู่ใช้เวลาด้วยกันอีกครั้ง“แม่ลงไปโทรศัพท์บอกพ่อของลูกก่อนนะ เก้า...คุยกับเจ้าองค์อินทร์ดี ๆ ล่ะ”แก้วเก้าได้ยินเสียงแม่ แต่จับใจความอะไรไมได้ เพราะจิตใจของเธอ จดจ่ออยู่กับชายหนุ่มตรงหน้าÿอลงกตขั

  • สายน้ำในความทรงจำ   42. ช่วยแก้วเก้าด้วย

    เจ้าองค์อินทร์นั่งซึมเหม่อนึกถึงแก้วเก้าที่เคลื่อนไหวอย่างร่าเริง ช่างพูด ช่างคุย และต่อว่าเขาเสมอ ๆ พอได้เห็นเธอนอนนิ่งและเงียบไปอย่างนี้ ความหวาดกลัวว่าจะสูญเสียเธอไป ทำให้เขารู้สึกหนาวสะท้านเข้าไปในทรวงอก “บางทีเจ้าองค์อินทร์อาจจะช่วยเก้าได้” ภาณินีบอก“ขอบคุณครับ ขอบคุณที่กรุณาไว้ใจผม” อธิคมสบสายตากับภรรยา แล้วก้าวออกไปÿเจ้าองค์อินทร์นั่งบนขอบเตียง จับมือของเธอมากุม คลึงนิ้วเรียวยาวเบา ๆ “แก้วเก้าหนีไปเที่ยวอยู่ที่ไหนคนเดียว มารับผมไปด้วยสิ ... เที่ยวคนเดียวสนุกเหรอ…” วางมือของแก้วเก้าลงข้าง ๆ ลำตัว ก้มลงจุมพิตที่หน้าผาก “น้องเก้า” น้ำตาของชายหนุ่ม หยดลงบนพวงแก้มขาวซีด “เพราะผม...ผมเองที่พาเลอสรวงมาทำร้ายน้องเก้า ครั้งแล้ว ครั้งเล่า น้องเก้า ผมขอโทษ”“ตื่นขึ้นมาสิครับ ผมรอให้น้องเก้าต่อว่า หรือทำโทษยังไงก็ได้ แต่ขอให้น้องเก้ากลับมาเป็นสาวน้อยที่น่ารักและสนุกสนานคนเดิม” เขาลูบไล้เช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มนั้น ยั้งมือนิดหนึ่ง น้ำตาของแก้วเก้าหรือน้ำตาของเขากันแน่นะ ทำไมเหมือนกับซึมออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างของเธอ ÿ ตั้งแต่ถูกพลังจิตของเจ้าขวัญฟ้าดึงออกมา แล้วถูกปล่อยก

  • สายน้ำในความทรงจำ   41. บ้านวิริยนันท์เกิดเรื่องแล้ว

    แก้วเก้าเดินลงไปจนถึงชายตลิ่ง เพื่อนสองคนของเธอไม่มีใครสนใจมองเธอเลย ไม่ว่าจะส่งเสียงเรียกดังขนาดไหน “ใหญ่ ใหญ่ ฮือ ฮือ ช่วยฉันด้วย ฉันอยากกลับบ้าน”เธอกลับขึ้นมายืนบนฝั่งอีกครั้ง แล้วเดินไปเรื่อย ๆ มองเหลียวหลังกลับไปดูเพื่อนเป็นระยะไม่มีใครสนใจว่าเธออยู่ตรงนั้น“ฉันทำไม่ดีกับแกใช่มั้ยใหญ่... แกก็เลยเอาคืน... ฉันรักแกนะ... แต่ไม่รู้สิ... เวลาแกมองฉัน ฉันมักจะนึกถึงใครอีกคนทุกที ฉันนึกถึงเขาเสมอเลย แต่พอเห็นว่าเป็นสายตาของแก ฉันก็รู้สึกไม่ชอบ ฉันอยากให้แกมองฉันอย่างเดิม มองธรรมดา ๆ ยิ้มธรรมดา ๆ ไม่ต้องทำแบบคุณเจ้าได้มั้ย ให้เขามองฉันอย่างนั้น คนเดียวก็พอ... คุณเจ้า! เจ้าองค์อินทร์อยู่ไหน.... มาช่วยเก้าที... เก้าอยากกลับบ้าน... ฮือ... ฮือ... ฮือ...” แก้วเก้าสะอึกสะอื้น เริ่มสิ้นหวังที่จะกลับถึงบ้านขึ้นเรื่อย ๆ แต่แล้วสายน้ำตาปี ก็เปลี่ยนไป...เธอกลับมานั่งอยู่ริมคลองในสวนร่มรื่น มีเรือแจวมาขายก๋วยเตี๋ยว ดอกลีลาวดีทัดหูอยู่ทั้งสองข้าง ส่งกลิ่นหอม “เก้าชอบที่นี่ เก้าอยากมีบ้านอยู่ที่นี่ แต่ย่านวลบอกว่า มันเป็นวัด เก้าจะไปอยากอยู่วัดได้ยังไง นั่นสิเนอะ.... แล้วทำไมเก้าจะอ

  • สายน้ำในความทรงจำ   40. เจ้าขวัญฟ้าแผลงฤทธิ์

    อธิคมยกมือปิดปากหาว ปิดไฟ แสงไฟดับวูบลง เขาเอนตัวลงบนที่นอนของลูกสาว นึกในใจว่าวันนี้ ตั้งแต่เลอสรวงตกน้ำ เพิ่งจะได้พักผ่อน ... ตอนนี้ความกังวลเรื่องชายคนนั้น ผ่อนคลายลงแล้ว โมบายดินเผาข้างนอก ส่งเสียงดังกรุ๋งกริ๋งยามต้องลม อธิคมฟังเพลิน ๆ เริ่มเคลิ้ม เขาดึงผ้าห่มที่ปลายเท้าขึ้นคลุมตัว ขณะที่ข้างนอกนั้นหมอกควันลอยล่องขึ้นจากท้องน้ำ ม้วนตัวขึ้นเป็นลำแสงยาว ๆ พุ่งขึ้นมาบนระเบียงบ้าน “แก้วเก้าเนาวรัตน์ขัติยนารีศรีเวียงเชียงรุ้ง” เสียงทุ้มนุ่ม ดังก้องขึ้น แต่ไม่อาจผ่านเข้าไปถึงข้างใน ลมพัด วี้ด วื้อ เหมือนจะมีลมฝน แต่เสียงกรุ๋งกริ๋งกลับเงียบหาย... อธิคมลืมตาขึ้นในความมืด ดึงผ้าห่มที่คลุมหน้าออก พลิกตัวตะแคงข้าง ยอดไม้ชายน้ำคลองมอญโบกโยกไปมา บ้านทั้งหลังคล้ายกำลังจะพังครืน อธิคมรู้สึกอย่างเดี

  • สายน้ำในความทรงจำ   39. ประวัติศาสตร์อยู่ที่ใครเขียน

    “ตามจารีตประเพณีเจ้านางหญิงจะถูกเก็บตัวให้ทำงานบ้านงานเรือนอยู่ในคุ้มหลวง วันบุญวันพระจึงจะได้ออกไปไหว้บูชาพระธาตุหลวง เจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ตอนที่ยังพระเยาว์เคยตามเจ้าขวัญฟ้าราชบุตรไปเที่ยวป่าเที่ยวเขานอกเมือง และมักจะลงสรงน้ำกาหลง เล่นสนุกสนาน เจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์จึงทรงยึดถือเอาเจ้าขวัญฟ้าราชบุตร ลูกผู้พี่ เป็นชายในอุดมคติมาตั้งแต่เด็ก จนโตเป็นสาว เหตุที่เจ้าศรีธรรมกับเจ้าศรีภูมิสองพี่น้องขัดใจกัน และยิ่งขัดแย้งหนัก ก็เพราะเจ้าศรีธรรมถูกนางคำหล้า สนมคนหนึ่งเพ็ดทูลใส่ร้ายเจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ว่าประสงค์จะให้เจ้าขวัญฟ้าราชบุตรทำการรัฐประหารและขึ้นครองเชียงรุ้ง เจ้าหลวงเชื่อถือนางคำหล้า จึงส่งสารบอกเจ้าศรีเวียงไชย ให้ส่งราชบุตร คือเจ้าศรีเวียงไชยะบุรีมารับตัวเจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ เจ้าแก้วเก้าเนาวรัตน์ทรงหนีไปกับเจ้าขวัญฟ้าราชบุตรข้ามแม่น้ำกาหลงหนีตายไปถึงเชียงม่อน แสดงว่า ทรงรักใคร่ในตัวพระเชษฐาจนยอมสละทุกอย่างได้ ฉันไม่คิดว่าท่านจะมีใจให้เจ้าลอราชบุตรหรอกนะ แต่ก็ไม่มีหลักฐานยืนยัน” &

  • สายน้ำในความทรงจำ   38. สายสาแหรกวงศ์ตระกูล

    อธิคมรับโทรศัพท์จากภรรยา ซึ่งเดาว่าโทรมาตามให้ไปทานอาหาร เจ้าขวัญสรวงบอกว่าจะอยู่เฝ้าลูกชาย แต่เจ้าขวัญหล้าเอ่ยปรามขึ้นเสียก่อน “อย่าเลย ไม่ต้องเฝ้าหรอก ขวัญสรวงลูกตรากตรำมามากเกินไปแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาอีกทีนะ เชื่อแม่” “ครับ ผมอยู่ใกล้ ๆ จะมาดูให้แต่เช้าเลย ตอนนี้เราไปทานอาหารเย็นกันดีกว่า พวกนั้นรออยู่นานแล้ว” “อืม...เจ้าป้าคะ” แก้วเก้านึกวิธีเอาใจเจ้าขวัญสรวง “ที่ร้านนั่นน่ะ ใหญ่เพื่อนเก้า คนที่โดดน้ำลงไปช่วยคุณเลอสรวง รออยู่นะคะ พรุ่งนี้ใหญ่จะกลับปักษ์ใต้แล้ว” “จริงสินะ ป้าลืมไป เราต้องไปขอบใจเขาที่ช่วยเลอสรวง” เจ้าขวัญสรวงยิ้มออก เธอก้มลงไปหอมแก้มลูกชาย เดินไปที่เตียงหลานชาย หอมแก้มอีกคน 

DMCA.com Protection Status