บทที่ 254

เสิ่นกว่างหลินหมดหวังและพยักหน้าเห็นด้วย

ต่อไปเขาจะกลายเป็นเครื่องมือมนุษย์ของหนิงเป่ยแล้ว

สายตาของหนิงเป่ยตกอยู่กับครอบครัวป้าหวังและเฒ่าจางอีกครั้ง

"พวกคุณทําชั่วมามากมาย ผมอยากให้พวกคุณบริจาคอวัยวะคนละชิ้น คงไม่เป็นไรมั้ง"

ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหาเลย

สําหรับพวกเขา ตอนนี้สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ก็ดีแล้ว บริจาคอวัยวะสักชิ้นก็บริจาคไปเถอะ

หนิงเป่ยพูด: "ตราบใดที่คุณไม่ขัดข้อง ฉันจะจัดให้มีคนทำการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจให้คุณโดยเร็วที่สุด"

อะไรนะ!

หนิงเป่ยต้องการหัวใจของพวกเขาจริงๆ!

นี่หมายถึงการเอาชีวิตของพวกเขา

พวกเขาทั้งสามทรุดตัวลงและขอร้องหนิงเป่ยอย่างหนัก

แต่หนิงเป่ยไม่ใจอ่อน

เมื่อเทียบกับการฆ่าเพื่อเอาหัวใจของพวกเขา วิธีการของตนเองก็มีความเมตตากว่ามากแล้ว

หนิงเป่ยเฝ้าห้องผู้ป่วยของอันเคอซินทั้งวันทั้งคืน

จนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้น อันเคอซินจึงฟื้นขึ้นมา

ทันทีที่เธอลืมตาขึ้น เธอก็เห็นหนิงเป่ยเฝ้าอยู่ข้างๆ และมีความรู้สึกอุ่นเข้ามาในใจทันที

หนิงเป่ย: " เคอซิน เธอตื่นแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง?"

ปฏิกิริยาแรกของอันเคอซินก็คือกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนหนิงเป่ยเพื่อร้องไห้ ระบายความคับข้องใจท