ตอนที่ 15 สร้างความร้าวฉาน หลังจากวันนั้นวสุค่อนข้างหัวเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในขณะที่คบกับอิงฟ้า เขาทะนุทนอมเธออย่างมาก ไม่แม้กระทั่งมีอะไรกัน ทั้งที่ไม่ใช่วิสัยเขาเลย แต่ไอ้ภาคิน กลับแย่งอิงฟ้าไป แถมยังได้ครอบครองหญิงสาวอีกต่างหาก นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกโกรธและเสียหน้าเป็นอย่างมาก คนอย่างเขาเองยิ่งอะไรที่ได้มายาก ๆ ยิ่งทำให้เขารู้สึกต้องการเอาชนะอย่างยิ่ง นั่นยิ่งทำให้เขาจะต้องได้อิงฟ้ากลับคืนมาทั้งตัวและหัวใจ ไม่รอช้า วสุเริ่มแผนการ โดยเขารีบติดต่อเพื่อนเพื่อหาทางติดต่อกับรวี ด้วยหวังว่ารวีจะสามารถแยกสองคนนั้นออกจากกัน เพื่อให้เขาได้มีโอกาสกลับมาใกล้ชิดอิงฟ้าอีกครั้ง “รวี วสุนะ ขอคุยด้วยหน่อยซิ” วสุรีบโทรหารวีทันทีที่ได้เบอร์มาจากเพื่อนเขา “นี่นายยังกล้าโทรมาหาฉันอีกเหรอ คนอย่างนายฉันไม่นับเป็นเพื่อนเหรอกนะ แล้วไม่ต้องโทรมาอีก” รวีด่ากลับแล้ววางสายทันที วสุพยายามติดต่อรวีอีกหลายครั้งแต่ดูเหมือนรวีจะบล็อกเบอร์ของเขา เขาจึงไปดักรอรวีที่ทำงานแทน ทันทีที่เห็นรวีเดินออกจากออฟฟิต วสุรีบพุ่งเข้าหารวีทันที
ตอนที่ 16 แผนเผด็จศึก หลังจากกลับมา วสุรู้สึกหงุดหงิดยิ่งนัก คนที่คิดว่าจะพึ่งได้ กลับเห็นดีเห็นงามไปด้วยอีก วสุเดินวนไปวนมาอย่างหัวเสีย พยายามคิดหาแผนการใหม่ ยังไงเขาไม่มีวันยอมแพ้แน่ “คุณวสุขา ดื่มน้ำเย็น ๆ ให้ชื่นใจก่อนนะคะ เดี๋ยวริกะนวดให้จะได้อารมณ์ดี” เสียงหวานออดอ้อนพยายามเอาใจชายหนุ่มอย่างสุดความสามารถ ชายหนุ่มที่เธอหมายมั่นอยากจะจับให้ได้ ถ้าเธอได้แต่งงานกับเขา ชาตินี้เธอคงนั่งใช้เงินสบายไปทั้งชาติ ไม่ต้องคอยทำงานหลังขดหลังแข็ง แถมต้องมาคอยเอาอกเอาใจสปอนเซอร์น้อยใหญ่ น่ารังเกียจพวกนั้นอีก “ไปไกล ๆ รำคาญเว้ย” วสุตะคอกใส่ นางแบบสาวที่เขากะลังติดพัน แต่ช่วงนี้เขาเริ่มจะเบื่อ ๆ เธอแล้ว เพราะเธอเกาะติดเขาเป็นปลิง พร้อมปัดแก้วน้ำแตกกระจายทั่วพื้น ริกะตกใจกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก แม้เธอจะรู้ว่าเขาเริ่ม ๆ ที่จะเบื่อเธอแล้ว แต่เธอก็ยังมั่นใจว่าลีลาสวาสที่เธอมอบเขานั้นยังสามารถทำให้เขายอมให้เธออยู่ด้วยได้ วสุเป็นผู้ชายเซ็กซ์จัดแถมซาดิสนิด ๆ อีกด้วย แต่เพราะเงินทำให้เธอยอม แม้ว่าจะต้องเจ็บตัวบ้างก็ตาม ริกะรีบเก็บเศษแก้วบน
ตอนที่ 17 ร้อน วสุรีบพาอิงฟ้ามายังคอนโดของเขาในขณะเดียวกันริกะที่สะกดรอยตามมาอยู่นั้น เมื่อแน่ใจว่าวสุคิดนอกใจเธอ เธอจึงรีบโทรหารวี เบอร์โทรศัพท์ที่เธอแอบบันทึกไว้ตอนที่วสุกำลังหลับ เมื่อรวีทราบเรื่อง รวีจึงรีบโทรบอกภาคินให้รีบตามไปช่วยอิงฟ้า เพราะเธออยู่กับสามีที่ต่างจังหวัด ได้แต่นึกเจ็บใจที่เธอหลงเชื่อคำพูดของวสุ รวีส่งที่อยู่ให้ภาคินตามที่ริกะบอกเธอ พร้อมให้เบอร์ติดต่อริกะ ไว้ให้ภาคินโทรหาเมื่อไปถึง ในห้องนอน วสุอุ้มอิงฟ้ามายังเตียงนอนของเขาด้วยความอารมณ์ดี อิงฟ้าที่สะลึมสะลือ ร่างกายเธอรู้สึกร้อนรุ่ม หญิงสาวพยายามถอดเสื้อเพื่อคลายความร้อน “ร้อน....ทรมานเหลือเกิน” อิงฟ้าเพ้อออกมาอย่างไม่รู้สึกตัว วสุที่ย่ามใจ ยืนมองหญิงสาวที่ดิ้นทุรนทุรายด้วยความรู้สึกตื่นเต้นกับภาพที่เห็น ความรู้สึกแห่งชัยชนะที่จะได้ครอบครองหญิงสาวตรงหน้า ยิ่งทำให้วสุอยากจะหยุดภาพนี้ไว้ เขาเริ่มค่อย ๆ ปลดเสื้อผ้าอย่างช้า ๆ เพื่อรอให้เธอมีความต้องการถึงขีดสุดอิงฟ้าเองที่ตอนนี้ควบคุมตัวเองไม่ได้ เธอพยายามปลดเสื้อผ้าออกจนเหล
ตอนที่ 18 ข่าวดีหรือข่าวร้าย รุ่งเช้าอิงฟ้าตื่นมาด้วยความเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวเป็นอย่างมาก อีกทั้งรู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง เธอลุกขึ้นมามองไปรอบ ๆ ตัว พบว่าข้าวของกระจัดกระจายเต็มห้อง สิ่งที่เธอจำได้ลาง ๆ คือภาพของวสุที่เข้ามากอดรัด กับภาพลาง ๆ ที่เธอปรนเปรอเพลงรักกับภาคินดั่งอยู่ในความฝัน อิงฟ้ารีบลุกขึ้นมาเพื่อจะแต่งตัว เพราะต้องการรู้ให้แน่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ “โอ๊ย” เสียงหญิงสาวดังออกไปนอกห้อง ทำให้ภาคินที่กำลังรับอาหารอ่อน ๆ จากพนักงาน เพื่อเตรียมไว้ให้เธอ รีบวิ่งเข้ามาดู ภาคินโผเข้าหาอิงฟ้า อิงฟ้าเงยหน้ามองเห็นภาคิน เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก “โอ๋...ไม่เป็นไรแล้วนะ คนดี ไม่มีอะไรแล้ว” ภาคินปลอบโยนหญิงสาวให้คลายความเศร้า “เมื่อคืนเรากับวสุ ไม่ได้...เอ่อ...ไม่ได้...” อิงฟ้าอยากจะถามย้ำเพื่อความแน่ใจ แต่ก็กระอักกระอ่วนใจไม่น้อย “อิงฟ้าเป็นของเรา เป็นของเราคนเดียวครับ” ภาคินย้ำให้เธอรู้ว่าเธอไม่ได้มีอะไรด่างพร้อย ถึงต่อให้มีชายหนุ่มก็หาได้รังเกียจไม่ อิงฟ้าทั้งเสียใจที่เสียรู้คนเลว ๆ อ
ตอนที่ 19 ระแวง ในขณะที่อิงฟ้ากำลังง่วนอยู่กับการเตรียมอาหารเช้าอยู่นั้น พลันเสียงข้อความโทรศัพท์ของภาคินที่วางอยู่บนเคาเตอร์ครัวก็ดังขึ้น ทำให้อิงฟ้าอดที่จะเหลือบมองอย่างเสียไม่ได้ “ฉันคิดถึงนาย ตอนนี้ฉันต้องการนายอย่างมากเลย” ข้อความที่รวีส่งมาหาภาคิน ทำให้หัวใจหญิงสาวหล่นตุ๊บ ทำไมรวีถึงส่งข้อความนี้มาหาภาคิน หรือสองคนนี้มีอะไรที่ปิดบังเธออยู่กันแน่ ขณะเดียวกันภาคินที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ พร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นไปดูอิงฟ้าชำเลืองมองอย่างสังเกต หลังจากภาคินเปิดดูโทรศัพท์ สีหน้าของชายหนุ่มดูเป็นกังวลอย่างมาก นั่นยิ่งทำให้เธอยิ่งแน่ใจว่า ทั้งสองต้องมีอะไรกันแน่ ๆ“ใครเหรอ” อิงฟ้าทำเป็นถามลอย ๆ ขึ้นมา“อ้อ ไม่มีอะไรเหรอก เพื่อนน่ะ” เขาตอบอย่างตัดบท แต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์“โอ๊ย” อิงฟ้าร้องอุทานขึ้นมา ความใจลอยของเธอ ทำให้เธอเผลอทำมีดบาดนิ้วตัวเองภาคินรีบวางโทรศัพท์ลงแล้ว แล้ววิ่งไปหาอิงฟ้า เขายกมือน้อยของหญิงสาวขึ้นมาดู และพบว่ามีเลือดไหลออกมา แม้รอยแผลจะไม่ลึกมากแต่คงสร้างความเจ็บปวดให้เธอไม่น้อยภาคินไม่รอช้า รีบดึงมือเธอไปล้
ตอนที่ 20 เข้าใจผิด เช้าวันต่อมา ภาคินรีบอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า เขาเดินเข้ามาหาอิงฟ้าที่กำลังหลับสนิท พร้อมก้มลงจุมพิตที่แก้มนวลเบา ๆ ส่งผลให้หญิงสาวงัวเงีย ลืมตาตื่นขึ้น อิงฟ้ามองภาคินด้วยความแปลกใจและสงสัยที่เห็นเขาแต่งตัวพร้อมออกจากบ้าน ภาคินลูบไรผมเธอเบา ๆ “วันนี้เราที่ธุระต้องไปจัดการนิดหน่อย เดี๋ยวเรารีบไปแล้วจะรีบกลับนะ” ภาคินบอกกับเธอ อิงฟ้าน้ำตารื้อขึ้นมา แต่ก็ต้องกลั้นเอาไป เธออยากรู้ว่าเหลือเกินว่าธุระที่ภาคินพูดถึงจะใช่สิ่งที่เธอคิดหรือไม่ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “อืม...ทานอะไรก่อนออกไปไหม” หญิงสาวพยายามรั้งชายหนุ่ม เพื่อถ่วงเวลา “ไม่ละครับ เดี๋ยวไปหากินง่าย ๆ ข้างนอกเอาดีกว่า” ชายหนุ่มตอบปฏิเสธ พร้อมก้มลงมองนาฬิกา ภาคินเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมโน้มตัวเข้ามาจุมพิตที่หน้าผาก ก่อนจะผละอออกไป “เดี๋ยว ภาคิน...เอ่อ...พอดีเราลืมไปว่ามีนัดกับเพื่อน เมื่อวานลืมบอกเธอ ยังไงขอติดรถไปลงใกล้ ๆ นี้ได้ไหม” อิงฟ้าพยายามขอข้ออ้างต่อ ภาคินหันมาเลิกคิ้วอย่างมีคำถาม
ตอนที่ 21 เมามาย ทางด้านฝั่งภาคิน เขาขับรถมาส่งรวีที่บ้าน “รวี เราว่าเธอใจเย็น ๆ ก่อนนะ ให้คิดถึงลูกไว้มาก ๆ มีปัญหาอะไรลองเปิดใจพูดคุยกับคุณวัฒน์ก่อน บางทีเรื่องอาจไม่เลวร้ายอย่างนี้ก็ได้ ยังไงเราอยู่ข้างรวีเสมอนะ มีอะไรโทรมาได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ” ภาคินกล่าวเตือนสติหญิงสาว รวีปาดน้ำตาที่หน้า มือกุมท้องน้อยเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้ารับคำ “ภาคิน อย่าเพิ่งบอกอิงฟ้านะ เธอเจอเรื่องร้าย ๆ มามากแล้ว เราไม่อยากให้อิงฟ้ามาไม่สบายใจเรื่องเราอีก ไว้เรามีทางออกแล้ว เราจะบอกอิงฟ้าเอง” รวีย้ำกับภาคิน แม้ว่ารวีจะเจอปัญหาหนักหนาแค่ไหน แต่ที่ผ่านมา อิงฟ้าเหมือนดังไข่ในหินที่เธอดูแลอย่างลูกน้อยก็ไม่ปาน เธอคิดว่าถ้าอิงฟ้ารู้เรื่องของเธอ ยายเด็กขี้แยนั่นคงเอาแต่ร้องไห้ เพราะสงสารเธอ ดังนั้นเธอจึงเลือกเก็บปัญหาไว้กับตัวเองดีกว่า ภาคินรับคำ ก่อนจะยื่นถุงยาให้รวี แล้วขับออกไป ทางด้านอิงฟ้า เธอกลับมาถึงคอนโด เธอทรุดลงกับพื้น ปิดหน้าร้องไห้โฮอย่างหนัก“ฮือ....ฮือ.....ฮือ....” เธอร้องออกมาอย่างสุดกลั้น เธอไม่อาจทนรับได้กับเหตุการณ
ตอนที่ 22 ลงโทษ อิงฟ้าหรี่ตามองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า “คุณ..เป็น...ใคร” อิงฟ้าอ้อแอ้ถามออกไป “อิงฟ้า ทำไมคุณเมาขนาดนี้” ภาคินดุใส่ อิงฟ้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าชายหนุ่มอย่างเพ่งมอง “หล่อจัง....หล่อเหมือนแฟนเราเลย...ม่ายซิ...ไม่ใช่แฟน...ไม่ใช่...” อิงฟ้าเพ้อพร้อมก้มหน้าเหมือนจะร้องไห้ “อิงฟ้า ตั้งสติหน่อยซิคุณ” ภาคินดุอีกครั้ง ก่อนจะเขย่าตัวหญิงสาวเบา ๆ ให้ได้สติ อิงฟ้าสะบัดตัวออกจากชายหนุ่ม “ม่าย..มี..คราย...ร๊ากก..ช้าน...” อิงฟ้าเมามายหมุนตัวไปรอบ ๆ ก่อนจะเซจนเกือบร่วงลงพื้น ภาคินรีบประคองตัวหญิงสาวเอาไว้ “กลับบ้าน กลับบ้านเดี๋ยวนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ภาคินออกคำสั่งพร้อมลากตัวหญิงสาวขึ้นรถ “ปล่อย...ปล่อยช้านนน...ไม่ต้องมายุ่งกับช้านนน...ไม่มีใครรักฉันสักคนเลย” อิงฟ้ายังคงโวยวายไม่เลิก “มานี่ กลับบ้าน” ภาคินลากตัวหญิงสาวอย่างถูลู่ถูกัง อิงฟ้าเอื้อมมือโอบคอชายหนุ่มเอาไว้ พร้อมยื่นหน้าเข้าหาใบหน้าชายหนุ่ม ริมฝีปากแทบจะสัมผัสกันและกัน
บทส่งท้าย Part 5 รุกฆาต รวีและคุณวัฒน์ (ตอนจบ) คุณวัฒน์ผละจากริมฝีปากบาง ก่อนจะซุกไซ้เข้าหาลำคอระหง สูดดมกลิ่นหวานละมุนของเนื้อสาว รวีตัวอ่อนระทวยกับรสสัมผัส หญิงสาวแอ่นหน้าออกด้วยความซ่านเสียว ชายหนุ่มยังคงฟ้อนเฟ้นอย่างถวิลหา ความปรารถนาในตัวเธอเร่าร้อน รุกล้ำ มือไม้ปาดป่ายไปตามแผ่นหลังนวล อีกมือโอบกระชับเอวกิ่วเข้าแนบชิดกายใบหน้าเริ่มซุกซน ดอมดม เลื่อนต่ำลงมายังหน้าอกอูมนุ่ม ที่เบียดผ่านชุดคว้านคอวี เหมือนท้าทายให้เขาเร่งเร้าสัมผัส“อย่า...อย่าค่ะ” รวีที่เริ่มสติพร่ามัว เขาพยายามปรามชายหนุ่มก่อนจะเริ่มเลยเถิดไปใหญ่ชายหนุ่มหาได้สนใจคำปรามไม่ ลิ้นร้อนเลียไล้ไปตามร่องอก ซอกซอนไปตามขอบชายชุดอย่างหิวโหย“อ่าาา....อ่าาา...” หญิงสาวครางออกมาอย่างควบคุมร่างกายไม่อยู่ มือน้อยกอบกุมไหล่หนา ก่อนจะจิกเล็บลงบนเนื้อเพื่อคลายความเสียวซ่านที่มีชายหนุ่มละใบหน้าขึ้น มองหญิงสาวอีกครั้ง ดวงตาฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์ปรารถนาทีมี ก่อนจะช้อนตัวอุ้มหญิงสาวขึ้นแนบอกใหญ่รวีทำได้เพียงซุกหน้าลงบนอกอุ่น มือสองโอบรอบลำคอเขาแน่น เหมือนกลัวร่างจะล่วงหล่นลงมาชายหนุ่มอุ้
บทส่งท้าย Part 4 ได้ไหม รวีและคุณวัฒน์ ณ ริมหาดทรายขาว คุณวัฒน์จัดงาน outing ประจำปีของบริษัท เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของทุกคนมาตลอดทั้งปี กิจกรรมกลางแจ้งที่ถูกจัดขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์ของคนในทีม “ต่อไปเราจะแข่งทานป๊อกกี้ กติกา คู่ไหนที่ขนมยาวน้อยที่สุดเป็นผู้ชนะ ขอเชิญคุณวัฒน์ให้เกียรติร่วมแข่งขันด้วยนะคะ” พิธีกรสาวประกาศกิจกรรมขึ้น “วี๊ดดด...วี๊ดดด...กรี๊ดดด...กรี๊ดดด” เสียงเชียร์ดังสนั่น ทุกคนต่างลุ้นว่าเจ้านายที่น่าเกรงขามจะเลือกใครเป็นคู่ หญิงสาวหลายคนพยายามสบสายตาเชิญชวน เผื่อหวังว่าชายหนุ่มจะเลือกตน คุณวัฒน์ได้โอกาสเหมาะ ชายหนุ่มดึงแขนรวีมาแนบข้างกาย เขาอยากใช้โอกาสนี้แนบชิดหญิงสาวให้มากขึ้น ช่วงที่ผ่านมาเธอเอาแต่หลบหน้า และหลีกเลี่ยงเขาตลอดเวลา แม้ว่าเขาจะพยายามใกล้ชิดเธอเพียงใด รวีก็เอาแต่ทำท่าทีเมินเฉย เชิดใส่เขาไปเสียทุกครั้ง “กรี๊ดดด...กรี๊ดดด...” เสียงเชียร์ดังไม่หยุด พนักงานสาวหลายคนต่างพากันรู้สึกอิจฉารวีไม่ได้ทีเดียว “หนึ่ง...สอง...สาม...เริ่ม...” เสียงนกหวีดดัง
บทส่งท้าย Part 3 อะไรยังไง รวีและคุณวัฒน์ รวีลืมตาตื่นขึ้นในตอนเช้า หญิงสาวชันตัวขึ้นด้วยอาการปวดหัวอย่างที่สุด เสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวเบิ่งตามองโดยรอบ รูปถ่ายคุณวัฒน์ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงบ่งบอกว่าตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องส่วนตัวของชายหนุ่ม หญิงสาวหลับตาพร้อมเม้มริมฝีปากแน่น เธออยากจะกัดลิ้นตัวเองตายไปตรงหน้า รู้สึกอับอายเหลือเกินที่เมามายไร้สติเช่นนี้ หญิงสาวลุกขึ้นสำรวจร่างกาย เสื้อผ้าเมื่อคืนยังอยู่ครบถ้วนบนตัวเธอ “เฮ่อออ....” เสียงถอนหายใจเบา ๆ อย่างโล่งใจ ก่อนจะจัดระเบียบร่างกาย แล้วรีบหนีออกจากห้องนั้นทันที คุณวัฒน์นุ่งผ้าเช็ดตัวหลวม ๆ เดินออกมาจากห้องน้ำ ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวามองหาหญิงสาวไปโดยรอบ แต่ก็ไร้วี่แววหญิงสาวในห้องแล้ว เขามองไปยังเตียงนอนที่มีสภาพยู่ยี่ ก่อนจะยิ้มอย่างนึกขันหญิงสาวอย่างเสียไม่ได้คุณวัฒน์นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก่อน หลังจากขับรถถึงคอนโด ชายหนุ่มจัดการอุ้มร่างบางเข้ากับตัว ก็จะพามายังห้องนอนของเขา หญิงสาวหลับสนิทด้วยฤทธิ์น้ำเมา เธอครางเบา ๆ พร้อมขยับร่างเข้าซบหากายแกร่ง“ยั่วพี่เหลือเกิน แม่กระต
บทส่งท้าย Part 2 ความรักที่เริ่มต้นของรวีและคุณวัฒน์ หลังจากวันนั้นมา คุณวัฒน์ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ค่อยหยอกล้อหญิงสาวเล่นเหมือนเช่นเดิม กลับทำท่าเฉยเมยใส่เสียด้วยซ้ำในขณะที่รวีนั้น เธอเองกลับรู้สึกหวั่นไหวแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอเจอหน้าเขา หัวใจเธอเต้นรัวแรง อ้อมแขนที่ปกป้องหญิงสาวในวันนั้น ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจเป็นอย่างมาก“รวี วันนี้ผมมีนัดลูกค้า จะออกไปเลย คุณกลับบ้านเลยก็ได้นะ” คุณวัฒน์เดินออกมาพร้อมบอกหญิงสาวเสียงเรียบ“ให้รวีไปด้วยไหมคะ คุณวัฒน์” รวีเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มต้องไปรับรองลูกค้า“ไม่ต้อง ต่อไปคุณไม่ต้องไปกับผมแล้ว เดี๋ยวผมให้คนอื่นไปแทน” คุณวัฒน์เสียงดังเข้มใส่ ก่อนจะเดินจากไปทันทีชายหนุ่มหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหญิงสาว ยิ่งนึกถึงภาพในวันนั้น ที่หญิงสาวอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น แม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม เขารู้สึกหัวเสีย รู้สึกหึงหวง และรู้สึกโหยหาหญิงสาวอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนรวีเองได้แต่ทำหน้าหงอย เธอไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มเป็นอะไรไป ทำไมต้องหงุดหงิดใส่เธอทุกครั้งที่เจอกัน รวีถอนใจแรงออกมาในค่ำคืนหนึ่ง บริษัทจัดงานเลี้ยงขึ
บทส่งท้าย Part 1 การเจอกันของรวีและคุณวัฒน์ รวีก้าวเดินเข้าที่ทำงานฉับ ๆ ด้วยความั่นใจในตัวเองอย่างสูง วันนี้เป็นวันเริ่มงานเลขาวันแรกของเธอ หญิงสาวพุ่งตรงเข้าไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคล ก่อนที่หัวหน้าฝ่ายบุคคล จะพาเธอไปแนะนำกับเจ้านายของเธอ หัวหน้าฝ่ายบุคคลเคาะประตูสองถึงสามครั้ง ก่อนจะแง้มเปิดประตูห้องทำงานเข้าไป “สวัสดีค่ะ ดิฉันพาเลขาคนใหม่ของคุณวัฒน์มาแนะนำตัวค่ะ” หญิงสาวคนดังกล่าวรายงาน “สวัสดีค่ะ รวีนะคะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” รวีเริ่มประหม่า ความมั่นใจที่มีเริ่มหดหาย เธอแนะนำตัวเองอย่างเก้ ๆ กัง ๆ คุณวัฒน์เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร เขาส่งสายตากรุ้มกริ่ม ลามเลียมองสำรวจไปทั่วเรือนร่างหญิงสาวตรงหน้า ชายหนุ่มหน้าตาคมสันต์ รูปร่างสูงโปร่ง สวมเสื้อเชิ้ตขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เผยให้เห็นแผงอกรำไร หญิงสาวสะท้านวาบไปทั้งตัวกับสายตาที่จ้องมองมายังเธอ เขาเป็นผู้ชายที่ดูภูมิฐาน ท่าทีเจ้าชู้กรุ้มกริ่มยิ่งเพิ่มเสน่ห์ในตัวชายหนุ่มยิ่งนัก “ถ้างั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” หัวหน้าฝ่ายบุคคลกล่าวลา ก่อนจะถอนตัวออ
ตอนที่ 41 เซอร์ไพร์ส ( จบบริบูรณ์ ) หลังจากทั้งสองปรับความเข้าใจกันแล้ว ภาคินได้เดินทางกลับพร้อมอิงฟ้า รวีและคุณวัฒน์ เขาต้องการไปขอขมาคุณกรภัทรกับเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ภาคินเข้าไปพบคุณกรภัทรในห้องเพียงลำพังสองคน “คุณกรภัทรครับ ผมอยากขอโทษกับทุกสิ่งที่ผมได้ล่วงเกินไปครับ” ภาคินกล่าวด้วยน้ำเสียงประหม่าเมื่อเผชิญหน้ากับพ่อตาของเขา “พ่อหนุ่ม เออ...ไม่ใช่แล้วซิ ต้องเรียกว่าลูกเขย ไม่ต้องขอโทษขอโพยอะไรแล้ว ฉันมันคนแก่แล้ว หูตาคงมองไม่รอบด้านจนลืมคิดถึงความจริงที่เห็นอยู่ตรงหน้า เอาเป็นว่าต่อไปพ่อขอฝากลูกสาวให้เราช่วยดูแลด้วยแล้วกันนะ” คุณกรภัทรเอ่ยออกมา ภาคินยิ้มกว้างออกมาทันที “ครับพ่อ ผมสัญญาครับ ผมจะดูแลแก้วตาดวงใจของพ่อเป็นอย่างดี” ภาคินให้คำมั่น “พ่อครับ ผมอยากขอร้องให้พ่อช่วยเรื่องหนึ่ง” ภาคินร้องขอพ่อหญิงสาว “ว่ามา นายต้องการอะไร” ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา “อิงฟ้า รวีกำลังจะแต่งงานกับคุณวัฒน์ แกเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้เรานะ” รวีโทรหาอิงฟ้า บอกเล่าการขอแต่งงานของ
ตอนที่ 40 หวาน รวีและคุณวัฒน์ช่วยกันประคองอิงฟ้า และภาคินเข้าไปในสำนักงานกฎหมายของชายหนุ่ม ป้าแม่บ้านรีบนำกล่องปฐมพยาบาลมาให้เป็นการด่วน ร่องรอยถลอกปอกเปิก มีเลือดซึมเป็นบริเวณ ตามแขนของภาคิน เป็นริ้ว ๆ อิงฟ้ารับยามา หญิงสาวบรรจงทาไปโดยรอบบาดแผลดังกล่าว “โอ๊ย...” ชายหนุ่มทำเสียงอุทานอย่างคนเรียกร้องความเห็นใจ อิงฟ้าตกใจรีบก้มลงเป่าบาดแผลให้บรรเทาอาการเจ็บ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่ม สายตาที่มองมาทำให้รู้ว่าเธอตกหลุมพรางเขาเข้าให้แล้ว “นี่แน่ะ...” หญิงสาวแกล้งกดยาลงบนบาดแผลแรงขึ้นอย่างหมั่นไส้ “โอ๊ยยย...” ชายหนุ่มร้องเสียงหลงด้วยคราวนี้เจ็บบาดแผลของจริง “เจ็บจริง ๆ เหรอ มานี่มา อยากแกล้งเราดีนัก” อิงฟ้าก้มลงเป่าอีกครั้ง พร้อมกับบ่นอุบอิบ ๆ ชายหนุ่มยิ้มกว้างออกมา พร้อมก้มลงจุมพิตศีรษะหญิงสาวอย่างเอ็นดู สูดดมกลิ่นหอมละมุนเข้าไปเต็มปอด “ชื่นใจจัง” ชายหนุ่มเพ้อออกมาอย่างลืมตัว รวีและคุณวัฒน์ที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ ทำตัวไม่ถูก มองหน้ากันไปมา เหมือนกำลังเป็นก้างขว
ตอนที่ 39 วันที่ได้พบเจอ หลายเดือนผ่านไป อิงฟ้าวุ่นวายอยู่กับการดูแลลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยไม่ค่อยงอแงมากนัก เขาคงรู้ว่าแม่ทุกข์ใจมากพอแล้ว เด็กน้อยเลี้ยงง่ายดาย แค่เพียงป้อนนม และหลับปุ๋ยลงไป ในขณะเดียวกัน เธอเองพยายามอย่างหนักที่จะตามหาภาคิน “รวี เป็นไงบ้าง ได้ข่าวภาคินบ้างรึยัง” อิงฟ้าคอยเช็ค ถามไถ่เพื่อนเสมอ รวีและคุณวัฒน์พยายามที่จะติดต่อเพื่อน ๆ ของภาคินเพื่อหาที่อยู่ชายหนุ่ม แต่เพื่อนของเขากลับไร้คำตอบใด ๆ เนื่องจากชายหนุ่มก็ขาดการติดต่อกับทุก ๆ คนเช่นเดียวกัน “ใจเย็น ๆ นะ เราพยายามอยู่ อีกสักพักก็คงเจอ” รวีได้แต่เลี่ยงตอบเพื่อนไปทุกครั้ง เธอและสามีเองก็จนปัญญาจะตามหาชายหนุ่มเช่นเดียวกัน ในขณะที่คุณกรภัทรเอง เขาพยายามอย่างหนักที่จะช่วยดูแลลูกสาวและหลานชาย เพื่อแบ่งเบาเธอให้คลายทุกข์ลง แต่ภาพที่เห็นตลอดหลายเดือน ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ลูกสาวที่เคยร่าเริงสดใส ตอนนี้มีแต่หน้าตาที่เศร้าหมอง บางครั้งเหม่อลอย บางครั้งร้องไห้ออกมา แม้เขาจะพยายามทำทุกวิถีทาง แต่ก็ไร้ผลให้เธอกลับมามีชีวิตชีวาเช่นเดิม ชายแก่เริ่มคิดได้ว่าคงมีเพี
ตอนที่ 38 หัวใจที่บอบช้ำ หลังจากที่ภาคินเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความเหม่อลอยเหมือนดั่งวิญญาณหลุดออกจากร่าง เขาตัดสินใจที่จะเดินออกจากชีวิตหญิงสาวแต่โดยดี เขารู้ดีว่าอิงฟ้าเป็นคนอ่อนไหว และใจอ่อน การที่จะรอให้เธอเอ่ยปากไล่เขาไปจากชีวิตนั้นยิ่งทำให้เธออึดอัดและลำบากใจอย่างมาก เขาไม่อยากทำร้ายหญิงสาวไปมากกว่านี้ ชายหนุ่มกลับไปยังคอนโดที่พัก เขาเดินไปโดยรอบบริเวณ ที่แห่งนี้ที่ที่มีความทรงจำมากมาย ข้างเตียงที่หญิงสาวเดินจูงเขาเข้ามาพร้อมยื่นหน้าจูบเขาเป็นครั้งแรก ค่ำคืนร้อนแรงที่เขาลงโทษเธอโทษฐานเมามายอย่างหนัก เตียงนุ่มที่เขาและเธอนอนประคองกอดกันทุกค่ำคืน ห้องครัวที่หญิงสาวพยายามทำอาหารแม้ว่าจะไม่อร่อยก็ตามเพื่อเอาใจเขา โซฟาที่เขาและเธอนั่งโอบกอด พูดคุยหยอกล้อเล่นกันเป็นประจำ ชายหนุ่มยิ้มออกมาทั้งน้ำตาอาบแก้ม เขาจะไม่มีเธออยู่ในชีวิตอีกต่อไปแล้ว เขาจะไม่ได้พบลูกชายที่น่ารักของเขาอีกแล้ว ความฝันที่จะโอบกอดจูงมือหญิงสาวไปจนแก่เฒ่า เฝ้าดูลูกน้อยเติบใหญ่หายไปจนหมดสิ้น ชายหนุ่มสิ้นหวัง พลันทรุดเข่าล้มลง พร้อมก้มหน้า ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก