บทที่ 9 ความจริง

ฉันอดไม่ได้ที่จะกรีดร้อง

หลี่เสี้ยวเสี้ยวก้าวถอยหลังด้วยสีหน้าประหลาดใจ ดูเหมือนว่าเธอไม่คาดคิดว่าหลี่ห้าวจะโจมตีเธอ

"ประหลาดใจมากเหรอ? ปีนั้นพ่อของเธอก็ถูกพ่อแม่ฉันกำจัดแบบนี้เหมือนกัน"

หลี่ห้าวหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาและเช็ดเลือดบนมือด้วยสีหน้าสงบ

พอหลี่เสี้ยวเสี้ยวได้ยินคำพูดของหลี่ห้าว รู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่าทันที ตัวอ่อนแรงคุกเข่าลงกับพื้น

เธอร้องไห้ฟูมฟาย มองหลี่ห้าวอย่างตกตะลึง "ทำไมล่ะ?"

หลี่ห้าวเอียงหัว "ทำไมเหรอ? แน่นอนว่าเพราะเงิน! ฉันไม่อยากให้เงินของฉันถูกคนอื่นแบ่งไปครึ่งหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นโยนความผิดข้อหาฆาตกรรมทั้งหมดให้กับเธอ ฉันก็สามารถหนีรอดไปได้ นี่เป็นแผนการที่ดีสำหรับการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว"

หลี่เสี้ยวเสี้ยวหัวเราะอย่างน่าสังเวช จากนั้นก็เงียบไปทันที

หลี่ห้าวค่อยๆ เดินเข้ามาหาฉัน มองฉันจากสูงลงต่ำ

ฉันถอนหายใจ

"ดูเหมือนว่าฉันจะหนีไม่พ้นแล้ว"

"ก่อนตายเล่าแผนการของคุณให้ฟังหน่อยได้ไหม? อย่างน้อยก็ทำให้ฉันตายตาหลับ"

หลี่ห้าวสังเกตไปรอบๆ "อย่าคิดจะถ่วงเวลา ที่นี่ไม่มีคนมาหรอก"

ฉันอ้อนวอนไม่หยุด โดยบอกว่าฉันอยากรู้แผนของหลี่ห้าวจริงๆ ไม่งั้นฉันคงตายตาไม่หลั