บทที่ 5 อาการป่วย

หลี่เสี้ยวเสี้ยวเดินมาหาฉัน กริชในมือส่องแสงเย็นชา

ฉันแค่รู้สึกว่าเลือดทั้งตัวเหมือนถูกแช่แข็ง ขาสั่นไม่หยุด อดไม่ได้ที่จะถอยกลับอย่างต่อเนื่องและในไม่ช้าก็ถอยไปถึงมุมกำแพง

เมื่อเห็นแล้วว่าไม่มีทางถอยแล้ว ฉันจึงฝืนยิ้มและกล่อมว่า "เสี้ยวเสี้ยว เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ถึงขั้นต้องทำแบบนี้เพื่อเงิน"

หลี่ห้าวก้าวเข้ามาขวางหน้าฉัน

"เงินให้เธอทั้งหมด เธอปล่อยเราไป"

"เรื่องวันนี้ ฉันกับพี่สะใภ้ของเธอจะเก็บเป็นความรับ เราจะช่วยเธอจัดการศพในภายหลัง"

"ด้วยวิธีนี้ เราก็จะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด ถ้าเรื่องแพร่ออกไป เราก็จะถูกจับเหมือนกัน"

มองดูแผ่นหลังของหลี่ห้าว หัวใจของฉันก็ซาบซึ้งใจทันที

คิดไม่ถึงว่าเมื่อเผชิญหน้ากับความเป็นความตาย หลี่ห้าวจะยังคงเลือกที่จะปกป้องฉัน!

ฉันไม่ได้รักคนผิด!

น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ฉันปิดปากและสะอึกสะอื้น

หลี่เสี้ยวเสี้ยวเอียงศีรษะและพองแก้มออก ท่าทางสับสนมาก เดิมทีเธอก็มีหน้าเด็กอยู่แล้ว แต่ด้วยการแสดงออกนี้ ควรจะน่ารักเป็นพิเศษ

แต่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ กลับดูน่ากลัวมาก

ในไม่กี่วินาทีที่เธอลังเล ฉันรู้สึกเหมือนนานหลายปีมาก

สุดท้ายหลี่เสี้ยวเสี้ยวก็พยักหน