LOGINShare
บทที่ 22 ชวนเมียเข้าหอ
Last Updated:
2025-04-23 15:00:59
Related chapters
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 23 ความลับของเสนาบดีหลัว
กลางดึกของคืนถัดมา จ้าวม่านฉีและเสิ่นเสวี่ยสองสามีภรรยา สวมชุดสีดำและใช้ผ้าปิดบังใบหน้า แอบปีนออกจากกำแพงวังหลวงมุ่งหน้าตรงไปที่จวนตระกูลหลัวทันที จวนตระกูลหลัวใหญ่โตโอ่อ่าไม่น้อย รอบๆ จวนจุดคบไฟเอาไว้เพื่อช่วยให้แสงสว่าง การคุ้มกันในจวนตระกูลหลัวค่อนข้างแน่นหนาเป็นอย่างยิ่ง โชคดีที่จ้าวม่านฉีได้ฝึกฝนวิชาตัวเบาจากเสิ่นเหยากวงและเสิ่นเฟยมาไม่น้อย ทุกฝีก้าวจึงไร้ซึ่งเสียงใดให้เป็นพิรุธ เสิ่นเสวี่ยเองก็พยายามเดินตามเขาอย่างระมัดระวังที่สุด จ้าวม่านฉีจับมือของเสิ่นเสวี่ยเอาไว้ไม่ยอมปล่อยให้นางละสายตาแม้แต่นาทีเดียวทั้งสองหลบอยู่ในมุมมืดที่มีกิ่งไม้ปกคลุม จ้าวม่านฉีมองไปตรงหน้าซึ่งเป็นเรือนขนาดใหญ่ที่สุด ดูแล้วคงจะเป็นเรือนที่เสนาบดีหลัวพักอยู่ แสงเทียนยังคงสว่างไสวภายในเรือนนั้น เสิ่นเสวี่ยและจ้าวม่านฉี ค่อยๆ แฝงตัวเข้าไปแล้วจึงแนบหูฟังเสียงสนทนาภายในเรือนหลังนั้น ภายในเรือนไม่ได้มีแค่เสนาบดีหลัวเพียงเท่านั้น แต่จ้าวม่านฉีกลับได้ยินเสียงคล้ายสตรีกำลังสนทนากับเขาอยู่ "จะลงมือจัดการกับจ้าวม่านฉีและเสิ่นเสวี่ยเมื่อใดเจ้าคะ?""อีกไม่นานฝ่าบาทจะเสด็จไปที่พระราชวังฤดูร้อนใกล้ทะเลสาบนอกเมือง
Last Updated : 2025-04-23สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 24 จุดจบตระกูลหลัว
นักฆ่าเตรียมเงื้อดาบขึ้นมาฟาดฟันที่ร่างของจ้าวม่านฉีและเสิ่นเสวี่ย ทว่ากลับถูกดาบปริศนาฟาดฟันเข้าใส่จนล้มลงไปกองกับพื้นและขาดใจตายทันทีเสนาบดีหลัวตื่นตระหนกไม่น้อย เขาหันไปมองซ้ายขวา และพบเข้ากับองครักษ์ที่กระโดดออกมาจากที่ซ่อนกาย พวกเขารอรับคำสั่งจากจ้าวม่านฉี เมื่อจ้าวม่านฉีส่งสัญญาณมือ พวกเขาจึงลงมือสังหารเหล่านักฆ่าของเสนาบดีหลัวทันที "นี่พวกเจ้า!!!""ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะใจกล้าเทียมฟ้าถึงขนาดส่งเมียรักมาเป็นสนมของข้า แล้วยังวางแผนให้บุตรชายของเจ้าได้ขึ้นครองบัลลังก์ของข้าอีกด้วย ชั่วช้าเกินคนจริงๆ"จ้าวหรงฟังเดินเข้ามาพร้อมกับเสิ่นเหยากวง ด้านหลังของพวกเขายังมีหลัวกุ้ยเฟยและจ้าวมู่หรงที่ถูกลากออกมาพร้อมกันด้วย เสิ่นเหยากวงเป็นห่วงความปลอดภัยของบุตรสาว เขาจึงแอบตามไปด้วย โดยเร้นกายอยู่ไม่ไกลจากจ้าวม่านฉีและเสิ่นเสวี่ยมากนัก และแจ้งเรื่องนี้ให้แก่จ้าวหรงฟังได้รับรู้ถึงความชั่วช้าของเสนาบดีหลัว จ้าวหรงฟังพิโรธเป็นอย่างยิ่ง เดิมทีเขายังไม่เชื่อ จึงสั่งคนไปจับตัวจ้าวมู่หรงมาพิสูจน์ความเป็นสายเลือด แต่ทว่าภาพที่ปรากฏต่อสายตาของเขาคือจ้าวมู่หรงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆ ทางสายเลือดกับเขา
Last Updated : 2025-04-23สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 25 ฉากจบที่งดงาม The End
คนในจวนตระกูลหลัวถูกลงโทษประหารชีวิตทั้งหมด เหล่าข้ารับใช้ถูกขายกระจัดกระจายไปตามที่ต่างๆ เหล่านักฆ่าที่เสนาบดีหลัวเลี้ยงดูเอาไว้ถูกสังหารจนหมดสิ้น จ้าวหรงฟังจัดการถอนรากถอนโคนจวนตระกูลหลัวจนสิ้นซาก เหล่าชาวบ้านต่างรู้สึกดีใจไม่น้อย ที่จะไม่ต้องทนถูกเสนาบดีหลัวข่มเหงรังแกอีกต่อไปด้านไป๋หลานฮวาก็ยอมตัดใจไปแต่งงานกับคุณชายตระกูลอื่น นางไม่อยากใส่ใจรอคอยบุรุษที่ไม่เห็นค่าของนาง ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ นางกลัวเสิ่นเสวี่ยจะมากระชากหนังหัวของนางเหมือนเช่นครั้งก่อนอีก ไป๋ไทเฮาติดสุราจนลงแดง ฮ่องเต้จ้าวหรงฟังจึงได้ส่งนางไปบวชชีอยู่ที่วัดอย่างเงียบๆ และห้ามกลับเข้าวังหลวงอีก เขาหวังว่าวัดจะสามารถขัดเกลามารดาบุญธรรมของเขาได้บ้าง บุคคลภายนอกรับรู้เพียงแต่ว่า ไทเฮาอยากคิดปลีกวิเวก ไม่สนใจอำนาจในราชสำนักอีก จึงขอออกบวชที่วัดบนเขาตลอดชีวิตไทเฮาแม้จะรู้สึกโกรธเคืองจ้าวหรงฟังไม่น้อย แต่ก็คร้านจะไปสนใจเขา ถึงแม้นางจะอยู่ในวัดแต่ก็ยังแอบให้นางกำนัลที่คอยรับใช้ออกไปนำสุรามาให้นางดื่มเป็นประจำ ใครจะเลิกดื่มกันของดีเช่นนี้!!! เมาจนตายอยู่ในวัดข้าก็ยอม รัชศกม่านฉีปีที่ 1 ฮ่องเต้จ้าวหรงฟังทรงสิ้นพระช
Last Updated : 2025-04-23สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 1 คนรับใช้ท้ายสวนผู้ต่ำต้อย
จวนโหวตระกูลเสิ่น"เป็นถึงคุณหนูใหญ่ของจวนโหวตระกูลเสิ่น แต่กลับลักลอบมีสัมพันธ์กับบ่าวรับใช้ท้ายสวน ช่างหน้าไม่อายยิ่งนัก!!!""ฮือออ ท่านพ่อ ลูก ฮึก""เจ้าไม่ต้องมาแก้ตัว ช่างน่าอับอายยิ่งนัก!!! มีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับทำตัวใฝ่ต่ำเช่นนี้ ลูกชั่ว!!!"ท่านโหวเสิ่นเหยากวงมองเสิ่นเสวี่ยผู้เป็นบุตรสาวด้วยสายตาที่ผิดหวังเขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ มีหน้ามีตาในเหล่าขุนนางชนชั้นสูง มีบุตรทั้งหมดสี่คนคือ เสิ่นเฟยเป็นบุตรชายที่เกิดจากภรรยาเอก และมีน้องสาวร่วมมารดาเดียวกันคือเสิ่นเสวี่ย ส่วนภรรยารองนั้นก็มีบุตรชายนามว่า เสิ่นเยี่ย และบุตรสาวนามว่า เสิ่นหนิงเสิ่นเสวี่ยได้หมั้นหมายกับ หลัวเฉินเฟย บุตรชายคนโตของท่านเสนาบดีหลัว แต่ทว่าเขากลับมีใจรักใคร่ต่อเสิ่นหนิงน้องสาวต่างมารดาของนางเสิ่นหนิงลอบยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ รู้สึกสมเพชเวทนาเสิ่นเสวี่ยไม่น้อย นางหันไปพยักหน้าให้ฮูหยินรองอวิ๋นผู้เป็นมารดาอย่างสาสมใจ รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่งกับการได้มองเห็นความทุกข์ของเสิ่นเสวี่ย"อาหลี่!!! บ่าวชั่ว เจ้ากล้าล่วงเกินบุตรสาวของข้า!!!""บ่าวขออภัยขอรับ บ่าวยินดีรับผิดชอบชีวิตของคุณหนูใหญ่ขอรับ
Last Updated : 2025-04-23สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 2 สำรวจหัวไชเท้า
อาหลี่กลับมาพร้อมกับเสื้อผ้าชุดใหม่และกาน้ำร้อนที่เขาต้มเอาไว้ เสิ่นเสวี่ยเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์เรียบร้อยแล้ว นางเดินเข้ามายกถ้วยน้ำร้อนขึ้นดื่ม ไอร้อนช่วยให้ร่างกายของนางอบอุ่นขึ้นมาเป็นอย่างมากเสิ่นเสวี่ยมองไปรอบๆ เรือนเก่าที่ทรุดโทรม ก่อนจะถอนหายใจออกมาเอาเถิด ค่อยๆ หาทางต่อเติมก็แล้วกัน"เสิ่นเสวี่ย เจ้าหิวหรือไม่?"เสิ่นเสวี่ยหันไปมองอาหลี่ ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย"ข้าต้มกระเพาะปลาเอาไว้ เมื่อวันก่อนฮูหยินใหญ่นำกระเพาะปลาตากแห้งมาให้ข้า ในสวนมีหน่อไม้อยู่มากมายข้าจึงต้มเอาไว้ให้เจ้ากิน"เสิ่นเสวี่ยยิ้มตาหยี นางค่อยๆ ลุกขึ้นเดินไปหาอาหลี่ ก่อนจะยื่นฝ่ามือเรียวงามลูบไล้ไปที่แผงอกล่ำสันของเขาน่ากินอะ!!!"ท่านพี่อาหลี่ช่างเก่งจังเลยเจ้าค่ะ""คุณหนูใหญ่ เอ่อ...เจ้าชมข้าเกินไปแล้ว""ทำดีก็ต้องชมสิเจ้าคะ ข้าอยากกินกระเพาะปลาแล้ว โอ๊ยยย หิวจัง"เสิ่นเสวี่ยแกล้งทำเป็นโค้งตัวลงแล้วจึงยกมือขึ้นกุมท้องด้วยความหิวโหย สายตาของอาหลี่เหลือบไปเห็นเนินอกอวบอิ่มขนาดใหญ่ที่ซุกซ่อนอยู่ข้างใน มันเต่งตึงใหญ่โตเสียจนเขารู้สึกเสียวบริเวณท้องน้อยเขารีบเบือนหน้าหนีทันที ก่อนจะหันหลังเดินออกไปที่ครัวเสิ่
Last Updated : 2025-04-23สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 3 สอนความเป็นสามี
เสิ่นเสวี่ยล้วงเงินในแขนเสื้อนางออกมาสามตำลึง ก่อนจะมอบมันให้แก่อาหลี่ เขาส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"เจ้าเก็บไว้เถิด""ท่านทำงานหนัก เงินนี่เป็นของท่านนะเจ้าคะ""ข้าไม่ได้ใช้สิ่งใด เจ้าเก็บเอาไว้ซื้อของสวยๆ งามๆ เถิด""ท่านพี่อาหลี่ใจดีจังเลยเจ้าค่ะ"เสิ่นเสวี่ยโน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มของเขาฟอดใหญ่ อาหลี่รีบหันมามองนางด้วยสายตาที่ตกตะลึงไม่น้อย เขายกมือขึ้นลูบข้างแก้มแผ่วเบาอย่างเหม่อลอย ก่อนจะรีบตั้งสติและยกมือขึ้นเกาศีรษะแก้อาการเก้อเขิน"ข้าจะไปทำกับข้าวแล้ว"เขารีบเดินหนีนางออกมาทันที เมื่อถึงโรงครัวเขารีบจัดการใช้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ มาเช็ดตามลำตัวเพื่อดับความเร่าร้อน ลำแท่งแก่นกายขนาดใหญ่ที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ร่มผ้าของเขา มันชี้แข็งดุนดันจนรู้สึกปวดหนึบให้ตายสิ!!! ไม่ได้ นางเป็นเจ้านายของเขาแต่เขาเป็นสามีนางนะ!!!อาหลี่รีบส่ายหน้าไปมาไล่ความคิดที่หื่นกระหายนี้ออกไป ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทำกับข้าวให้เสิ่นเสวี่ย เขากลัวนางจะหิวจนโมโหขึ้นมาอีก เขาไม่อยากเห็นนางเป็นสตรีที่ใจร้ายใจดำเหมือนแต่ก่อนอีกแล้วเสิ่นเสวี่ยนั่งมองผัดผักกาดที่มันเยิ้มในจาน กับหัวไชเท้าดองเค็มด้วยสาย
Last Updated : 2025-04-23สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 4 ยัดเยียดความเป็นภรรยา
อาหลี่ค่อยๆ คลายมือออก ก่อนจะปล่อยแขนทั้งสองข้างลงแนบลำตัว เสิ่นเสวี่ยจึงไม่รอช้ารีบแทรกร่างบางเข้ามาตรงกลางหว่างขาของเขาทันที มือเรียวบางยื่นมากอบกุมลำแท่งเอ็นร้อนที่แข็งชูชัน แล้วค่อยๆ รูดชักมันขึ้นลงอย่างช้าๆ"ซี้ดดดด เสิ่นเสวี่ย อื้อออ!!!"เสิ่นเสวี่ยมองดูหัวมังกรสีชมพูหัวหยักของเขาด้วยแววตาเป็นประกาย ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากเบาๆเส้นสองสลึงน่าจะเพิ่งขาด ยังอ้าไม่เยอะเลย น่ารักอะ!!! อิจฉาเสิ่นเสวี่ยคนเก่าจังที่ได้ความบริสุทธิ์ของอาหลี่ไป!!!แต่ว่าตอนนี้ข้าก็มาอยู่ในร่างของนางแล้ว เท่ากับว่าข้าก็ได้ความบริสุทธิ์ของอาหลี่มาครอบครองเช่นกัน หึหึเสิ่นเสวี่ยโน้มใบหน้าลงไป ก่อนจะแลบลิ้นม้วนเลียที่ปลายหัวสีชมพูของเขาอย่างหยอกเย้า สองมือใหญ่ของอาหลี่จับผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น เพราะรู้สึกเสียวเสียจนแทบจะขาดใจ"โอววว ซี้ดดด!!!"เสิ่นเสวี่ยครอบริมฝีปากลงไปดูดกลืนลำแท่งเอ็นร้อนจนมิดลำ แล้วจึงขยับศีรษะขึ้นลงอย่างถี่เร่า มือเรียวบางยื่นมาบดบี้ขยี้เม็ดสีชมพูที่แข็งเป็นไตบริเวณแผงอกของเขาอย่างย่ามใจ"อ๊าส์!!! เสียวเหลือเกิน พอแล้ว!!! ข้าเสียว!!!"อาหลี่ร่างกายบิดเร่า ร้องครวญครางประท้วงจนไม่เป็นภา
Last Updated : 2025-04-23สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 5 อาหลี่ทำเอง
เสิ่นเสวี่ยเอ่ยร่ำลาผู้เป็นมารดา ก่อนจะเดินกลับมาที่เรือน นางเหลียวมองหาอาหลี่แต่ก็ไม่พบเขา สงสัยว่าคงจะยังไม่กลับจากตลาดด้านอาหลี่ที่เพิ่งจะขายมะเขือยาวเสร็จ ก็เดินไปที่ร้านขายขนม เขาซื้อขนมกุ้ยฮวาไปฝากเสิ่นเสวี่ย ขากลับผ่านร้านขายหนังสือจึงได้แวะเข้าไปดูภายในร้านมีหนังสือมากมายนับไม่ถ้วน อาหลี่เดินดูหนังสือเล่มนั้นทีเล่มนี้ทีอย่างเพลิดเพลินใจ เขาชอบอ่านหนังสือตำรามาก มันทำให้เขามีสมาธิและสงบสุขตั้งแต่เล็กพอจะจำความได้ เขาก็จำไม่ได้ว่าตนเองเป็นใครมาจากไหน จำได้เพียงแต่ว่าเขาถูกเลี้ยงดูอยู่ในสถานที่เลี้ยงเด็กยากไร้ พอโตขึ้นมา ก็ถูกท่านโหวซื้อตัวมาอยู่ที่จวน เขาชอบทำสวนปลูกผัก จึงได้ไปอยู่ที่เรือนท้ายสวน คอยปลูกพืชผักสวนครัวขายเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ เขาไม่เคยลืมบุญคุณที่ท่านโหวมอบให้แก่เขาเลยแม้แต่น้อยเขาเดินดูหนังสือไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดตากับหนังสือเล่มหนึ่งเสพสมราคะเขาหันมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่จึงได้หยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่านท่าควบม้าบิน สตรีอยู่บน บุรุษอยู่ล่างเมื่อคืนเสิ่นเสวี่ยควบม้าอย่างนั้นหรือ?เขาเป็นม้า?ไม่ใช่สิ!!!อ้าขาให้กว้าง พร้อมพุ่งแทงจนยับเยินชื
Last Updated : 2025-04-23
Latest chapter
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 25 ฉากจบที่งดงาม The End
คนในจวนตระกูลหลัวถูกลงโทษประหารชีวิตทั้งหมด เหล่าข้ารับใช้ถูกขายกระจัดกระจายไปตามที่ต่างๆ เหล่านักฆ่าที่เสนาบดีหลัวเลี้ยงดูเอาไว้ถูกสังหารจนหมดสิ้น จ้าวหรงฟังจัดการถอนรากถอนโคนจวนตระกูลหลัวจนสิ้นซาก เหล่าชาวบ้านต่างรู้สึกดีใจไม่น้อย ที่จะไม่ต้องทนถูกเสนาบดีหลัวข่มเหงรังแกอีกต่อไปด้านไป๋หลานฮวาก็ยอมตัดใจไปแต่งงานกับคุณชายตระกูลอื่น นางไม่อยากใส่ใจรอคอยบุรุษที่ไม่เห็นค่าของนาง ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือ นางกลัวเสิ่นเสวี่ยจะมากระชากหนังหัวของนางเหมือนเช่นครั้งก่อนอีก ไป๋ไทเฮาติดสุราจนลงแดง ฮ่องเต้จ้าวหรงฟังจึงได้ส่งนางไปบวชชีอยู่ที่วัดอย่างเงียบๆ และห้ามกลับเข้าวังหลวงอีก เขาหวังว่าวัดจะสามารถขัดเกลามารดาบุญธรรมของเขาได้บ้าง บุคคลภายนอกรับรู้เพียงแต่ว่า ไทเฮาอยากคิดปลีกวิเวก ไม่สนใจอำนาจในราชสำนักอีก จึงขอออกบวชที่วัดบนเขาตลอดชีวิตไทเฮาแม้จะรู้สึกโกรธเคืองจ้าวหรงฟังไม่น้อย แต่ก็คร้านจะไปสนใจเขา ถึงแม้นางจะอยู่ในวัดแต่ก็ยังแอบให้นางกำนัลที่คอยรับใช้ออกไปนำสุรามาให้นางดื่มเป็นประจำ ใครจะเลิกดื่มกันของดีเช่นนี้!!! เมาจนตายอยู่ในวัดข้าก็ยอม รัชศกม่านฉีปีที่ 1 ฮ่องเต้จ้าวหรงฟังทรงสิ้นพระช
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 24 จุดจบตระกูลหลัว
นักฆ่าเตรียมเงื้อดาบขึ้นมาฟาดฟันที่ร่างของจ้าวม่านฉีและเสิ่นเสวี่ย ทว่ากลับถูกดาบปริศนาฟาดฟันเข้าใส่จนล้มลงไปกองกับพื้นและขาดใจตายทันทีเสนาบดีหลัวตื่นตระหนกไม่น้อย เขาหันไปมองซ้ายขวา และพบเข้ากับองครักษ์ที่กระโดดออกมาจากที่ซ่อนกาย พวกเขารอรับคำสั่งจากจ้าวม่านฉี เมื่อจ้าวม่านฉีส่งสัญญาณมือ พวกเขาจึงลงมือสังหารเหล่านักฆ่าของเสนาบดีหลัวทันที "นี่พวกเจ้า!!!""ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะใจกล้าเทียมฟ้าถึงขนาดส่งเมียรักมาเป็นสนมของข้า แล้วยังวางแผนให้บุตรชายของเจ้าได้ขึ้นครองบัลลังก์ของข้าอีกด้วย ชั่วช้าเกินคนจริงๆ"จ้าวหรงฟังเดินเข้ามาพร้อมกับเสิ่นเหยากวง ด้านหลังของพวกเขายังมีหลัวกุ้ยเฟยและจ้าวมู่หรงที่ถูกลากออกมาพร้อมกันด้วย เสิ่นเหยากวงเป็นห่วงความปลอดภัยของบุตรสาว เขาจึงแอบตามไปด้วย โดยเร้นกายอยู่ไม่ไกลจากจ้าวม่านฉีและเสิ่นเสวี่ยมากนัก และแจ้งเรื่องนี้ให้แก่จ้าวหรงฟังได้รับรู้ถึงความชั่วช้าของเสนาบดีหลัว จ้าวหรงฟังพิโรธเป็นอย่างยิ่ง เดิมทีเขายังไม่เชื่อ จึงสั่งคนไปจับตัวจ้าวมู่หรงมาพิสูจน์ความเป็นสายเลือด แต่ทว่าภาพที่ปรากฏต่อสายตาของเขาคือจ้าวมู่หรงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆ ทางสายเลือดกับเขา
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 23 ความลับของเสนาบดีหลัว
กลางดึกของคืนถัดมา จ้าวม่านฉีและเสิ่นเสวี่ยสองสามีภรรยา สวมชุดสีดำและใช้ผ้าปิดบังใบหน้า แอบปีนออกจากกำแพงวังหลวงมุ่งหน้าตรงไปที่จวนตระกูลหลัวทันที จวนตระกูลหลัวใหญ่โตโอ่อ่าไม่น้อย รอบๆ จวนจุดคบไฟเอาไว้เพื่อช่วยให้แสงสว่าง การคุ้มกันในจวนตระกูลหลัวค่อนข้างแน่นหนาเป็นอย่างยิ่ง โชคดีที่จ้าวม่านฉีได้ฝึกฝนวิชาตัวเบาจากเสิ่นเหยากวงและเสิ่นเฟยมาไม่น้อย ทุกฝีก้าวจึงไร้ซึ่งเสียงใดให้เป็นพิรุธ เสิ่นเสวี่ยเองก็พยายามเดินตามเขาอย่างระมัดระวังที่สุด จ้าวม่านฉีจับมือของเสิ่นเสวี่ยเอาไว้ไม่ยอมปล่อยให้นางละสายตาแม้แต่นาทีเดียวทั้งสองหลบอยู่ในมุมมืดที่มีกิ่งไม้ปกคลุม จ้าวม่านฉีมองไปตรงหน้าซึ่งเป็นเรือนขนาดใหญ่ที่สุด ดูแล้วคงจะเป็นเรือนที่เสนาบดีหลัวพักอยู่ แสงเทียนยังคงสว่างไสวภายในเรือนนั้น เสิ่นเสวี่ยและจ้าวม่านฉี ค่อยๆ แฝงตัวเข้าไปแล้วจึงแนบหูฟังเสียงสนทนาภายในเรือนหลังนั้น ภายในเรือนไม่ได้มีแค่เสนาบดีหลัวเพียงเท่านั้น แต่จ้าวม่านฉีกลับได้ยินเสียงคล้ายสตรีกำลังสนทนากับเขาอยู่ "จะลงมือจัดการกับจ้าวม่านฉีและเสิ่นเสวี่ยเมื่อใดเจ้าคะ?""อีกไม่นานฝ่าบาทจะเสด็จไปที่พระราชวังฤดูร้อนใกล้ทะเลสาบนอกเมือง
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 22 ชวนเมียเข้าหอ
เสิ่นเสวี่ยนำเรื่องนี้มาปรึกษาหารือกับจ้าวม่านฉี นางวางแผนกับเขาเอาไว้ว่าคืนพรุ่งนี้จะแอบปีนเข้าไปสำรวจภายในจวนตระกูลหลัวเสียหน่อย จ้าวม่านฉีไม่วางใจที่จะให้นางไปคนเดียว เขาจึงอาสาจะไปเป็นเพื่อนนางด้วย หลังจากรับสำรับมื้อค่ำเรียบร้อยแล้ว เสิ่นเสวี่ยก็เตรียมตัวจะไปอาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ นางรู้สึกเหนียวเหนอะหนะตามร่างกายเป็นอย่างยิ่ง จ้าวม่านฉีที่เห็นเช่นนั้นก็สะบัดมือไล่เหล่านางกำนัลให้ออกไปจนหมด เสิ่นเสวี่ยขมวดคิ้วมุ่น หันไปมองเขาด้วยท่าทีประหลาดใจไม่น้อย "ท่านไล่พวกนางออกไปจนหมดตำหนักด้วยเหตุใดกันเจ้าคะ?"จ้าวม่านฉีไม่พูดสิ่งใด เขาเพียงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจนหมด เผยให้เห็นลำแท่งไผ่ใหญ่ยาวที่กำลังแข็งชูชันชี้โด่มาที่ใบหน้าสวยของนางเสิ่นเสวี่ยยกมือขึ้นปิดปากตนเองพร้อมกับหัวเราะคิกคัก ดวงตาคู่สวยจ้องมองไปที่ความเป็นชายขนาดใหญ่ยักษ์ของผู้เป็นสามีด้วยความตื่นเต้น นานแล้วนะที่ไม่ได้เล่นกับจ้าวม่านฉีน้อย!!!"ตั้งแต่อภิเษกเจ้าเข้าวังมา ข้ายังไม่ได้เข้าหอกับเจ้าอย่างเป็นทางการเลย วันนี้เรามาเข้าหอกันดีหรือไม่เมียรักของข้า?"จ้าวม่านฉีเดินเข้ามาใกล้ๆ เส
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 21 เสิ่นหนิงตายจาก
ฟึ่บ!!! ฉับ!!!เสียงคมดาบฟาดฟันลงมาที่กลางแผ่นหลังของเสิ่นหนิง เลือดสดๆ ไหลล้นทะลักออกมาเป็นสาย คนของเสนาบดีหลัวคิดจะลงมือซ้ำอีกครั้งเพื่อให้นางตกตาย แต่กลับถูกลูกธนูยิงเข้าที่กลางอกเสียก่อน "เสิ่นหนิง!!!""ท่านพ่อ อึก ท่านพ่อ"เสิ่นเหยากวงรีบเข้ามาประคองร่างของบุตรสาวเอาไว้ นางอุ้มทารกน้อยเอาไว้แนบอก ดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาจ้องมองผู้เป็นบิดาด้วยสายตาที่หวาดหวั่น เสิ่นเหยากวงสั่งให้คนคอยคุ้มกันเขากับเสิ่นหนิงเอาไว้ สายตาเย็นชาจ้องมองเสนาบดีหลัวที่ยืนอยู่ด้วยความเกลียดชัง "เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ เสิ่นหนิง""ท่านพ่อ อึก!!!"เสิ่นหนิงกระอักเลือดออกมาคำโต นางค่อยๆ ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้กับบิดา และกระซิบบอกเล่าเรื่องราวอัปยศเลวทรามที่เกิดขึ้นให้เขาฟังจนหมด "ต่ำช้า!!!""ท่านพ่อ อึก ฝากลูกข้าด้วย!!!"เสิ่นหนิงยื่นฝ่ามือเรียวงามไปซับน้ำตาให้ทารกน้อยในอ้อมกอดด้วยความรักใคร่ "อย่าร้องเลยลูกแม่ เจ้าจงเป็นเด็กดีของท่านตานะ อึก ท่านพ่อ ท่านพี่อยู่ในวังหลวง ขอให้นางช่วยคุ้มครองลูกข้าด้วย ฮึก ฝากบอกแก่นางทีว่าข้าสำนึกผิดในใจแล้ว"สิ้นคำพูดสุดท้าย ร่างของเสิ่นหนิงก็แน่นิ่งไป เสิ่นเหยากวงยื่นฝ
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 20 วาระสุดท้ายของหลัวเฉินเฟย
จวนตระกูลหลัวกำลังระส่ำระสายอย่างหนัก เมื่อหลัวเฉินเฟยเกิดล้มป่วยขึ้นมากะทันหัน ด้านเสิ่นหนิงก็ให้กำเนิดบุตรชายหนึ่งคน สร้างความปีติยินดีแก่คนในจวนไม่น้อย นางลอบยกยิ้มมุมปาก นึกสมเพชเวทนาพวกชั่วช้าที่โง่งม ไม่รู้ว่าที่แท้จริงบุตรในท้องของนางไม่ใช่สายเลือดของจวนตระกูลหลัวเลยแม้แต่น้อย อาเหวยรู้สึกดีใจที่ได้เห็นหน้าบุตรชายของตนแต่ก็ต้องแสร้งเก็บอาการเอาไว้ หลัวเฉินเฟยกระอักเลือดมาสองวันติดแล้ว คงเพราะยาพิษที่เขาค่อยๆ ให้ดื่ม เริ่มออกฤทธิ์แล้ว เสนาบดีหลัวรู้สึกร้อนใจเหลือเกินที่บุตรชายของตนล้มป่วยลงเช่นนี้ เขาสั่งหมอให้มาตรวจดูอาการของหลัวเฉินเฟย แต่หมอทุกคนต่างส่ายหน้าไปตามๆ กัน "อาการของคุณชายใหญ่ย่ำแย่ลงทุกวัน เห็นทีคงจะอยู่ได้อีกไม่นานขอรับ"เสนาบดีหลัวที่ได้ยินเช่นนั้นก็หน้าถอดสี เขามองหลัวเฉินเฟยที่นอนใบหน้าซีดเผือดอยู่บนเตียงด้วยความสงสาร เฉินเฟยเป็นบุตรชายที่เขารักมาก เหตุใดสวรรค์จึงกลั่นแกล้งตระกูลหลัวเช่นนี้ ในค่ำคืนที่เงียบสงบ ปรากฏร่างของอาเหวยและเสิ่นหนิง นั่งอยู่ที่ข้างเตียงของหลัวเฉินเฟย และจ้องมองเขาด้วยสายตาเกลียดชัง หลัวเฉินเฟยค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองคนทั้งสองข้าง "อา
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 19 เสิ่นเสวี่ยนวดเก่ง
ราชสำนักเกิดความระส่ำระสายอย่างหนัก เมื่อไท่จื่อม่านฉียืนกรานที่จะไม่ยอมอภิเษกกับไป๋หลานฮวา ไป๋ไทเฮารู้สึกโกรธเคืองไม่น้อย แต่ก็ไม่อาจจะบังคับไท่จื่อม่านฉีได้ ยิ่งนางบีบบังคับเขา เขาก็ยิ่งเอ่ยวาจาชวนระคายเคืองหูให้นางฟังอย่างไม่ไว้หน้า"กระหม่อมไม่แต่ง สัญญาครั้งนี้กระหม่อมไม่รับรู้ด้วย หากจะให้นางแต่งเข้ามา ก็ให้นางไปเป็นสนมของเสด็จพ่อเถิด""ความกตัญญูที่พึงมีควรเป็นเสด็จพ่อที่ต้องตอบแทน มิใช่กระหม่อม"เจ้าเด็กเหลือขอ เห็นทีคงจะไม่สามารถบังคับสิ่งใดได้เสียแล้วหลี่ฮองเฮานั่งจิบชาอย่างสบายอารมณ์เมื่อได้ยินนางกำนัลคนสนิทเข้ามารายงาน ว่าจ้าวม่านฉีตอกหน้าไป๋ไทเฮาเช่นใดบ้าง นางรู้สึกขบขันไม่น้อย แต่ไหนแต่ไรมาไป๋ไทเฮามักจะวางท่าทางใหญ่โต เพราะฝ่าบาททรงเกรงพระทัยนาง แต่ไม่ใช่กับจ้าวม่านฉี ต้องขอบใจคุณหนูตระกูลเสิ่นผู้นั้นจริงๆ ที่อบรมสั่งสอนม่านฉีให้เด็ดขาดเช่นนี้ต้องอย่างนี้สิถึงจะอภิเษกเข้ามาเป็นลูกสะใภ้ของนางได้ฮ่องเต้จ้าวหรงฟังในตอนนี้เส้นเลือดในสมองใกล้จะแตกแล้ว ไท่จื่อม่านฉีปฏิเสธการแต่งงานกับไป๋หลานฮวาทุกวิถีทาง และยังขู่เขาอีกด้วยว่าถ้าหากคิดบีบบังคับอีก จะขอตัดขาดจากราชวงศ์ไปชั่
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 18 จ้าวม่านฉีผู้กลัวภรรยา
ไป๋หลานฮวากลับจวนตระกูลไป๋ด้วยท่าทีทุลักทุเล นางเอ่ยต่อท่านแม่ของนางว่าระหว่างทางถูกพวกขอทานรุมทำร้าย โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ยังไม่สามารถออกไปพบกับผู้ใดได้ในตอนนี้ จึงได้แจ้งให้ไทเฮาที่อยู่ในวังหลวงทราบเพียงว่านางล้มป่วยหนัก งานอภิเษกสมรสจึงได้เลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดนางจะต้องหายดีในเร็ววัน ตำแหน่งไท่จื่อเฟยต้องตกเป็นของนางแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้นเสิ่นเสวี่ยกำลังนั่งอ่านตำราต่างๆ ไปเรื่อยเปื่อย นางเอนตัวพิงหมอนใบใหญ่ที่หัวเตียง สายตามองไปยังข้างกายที่เคยมีสามีผู้เป็นที่รักนอนเคียงข้าง ก็รู้สึกเศร้าใจไม่น้อยเคยมีเขาอยู่ข้างกายทุกวัน บัดนี้สวนส้มก็เจริญเติบโตไปมากแล้ว ยิ่งนึกย้อนไปถึงช่วงเวลาที่แสนสุข ใจของนางก็รู้สึกบีบรัดอย่างเจ็บปวด"คิดถึงข้าอยู่หรือ?"เสิ่นเสวี่ยชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ หันไปมองที่หน้าต่าง แล้วจึงได้พบกับจ้าวม่านฉีที่สวมชุดสีฟ้าอ่อนดูสบายตา กำลังนั่งมองนางอยู่ที่ริมหน้าต่าง รอยยิ้มเจิดจ้าของเขายังคงทำให้จิตใจของนางสั่นไหวได้เสมอเสิ่นเสวี่ยรู้สึกดีใจไม่น้อย แต่อีกใจหนึ่งก็นึกโกรธเขาเช่นกัน"หึ เข้าวังหลวงได้ไม่นานก็เนื้อหอมไม่เบา สตรีเข้
สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง บทที่ 17 อย่ายั่วโมโหเสิ่นเสวี่ย
พิธีแต่งตั้งองค์รัชทายาทถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมเกียรติ ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างประดับประดาด้วยสีสันตระการตา เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองครั้งยิ่งใหญ่ให้แก่องค์รัชทายาทอาหลี่ในตอนนี้ ก็คือ ไท่จื่อม่านฉี องค์รัชทายาทผู้สง่างาม เขาสวมชุดสีทองอร่าม กำลังยืนทอดมองออกไปที่ด้านนอกพระตำหนัก ในมือถือหยกรูปจันทร์เสี้ยวเอาไว้แน่น ยามนี้อากาศค่อนข้างหนาวเย็นมากแล้ว เขาคิดถึงเสิ่นเสวี่ยยิ่งนัก ตั้งแต่ที่เขาได้กลับเข้าวังหลวงในฐานะองค์รัชทายาท ก็ไม่มีโอกาสได้กลับไปหานางอีกเลย ทำได้เพียงฝากจดหมายให้องครักษ์คนสนิทนำไปมอบให้แก่นางเขาได้ยินมาจากเสด็จแม่ ว่าแท้จริงแล้วเขามีคู่หมั้นแล้ว นามว่าไป๋หลานฮวา เป็นบุตรสาวท่านเจ้ากรมพิธีการ แต่เสด็จแม่เองไม่ค่อยเห็นด้วยกับการคลุมถุงชนในครั้งนี้เท่าใดนัก แต่เพราะเป็นความประสงค์ของเสด็จพ่อ เสด็จแม่จึงมิอยากเอ่ยสิ่งใดให้มากความ เขาเองก็สามารถรื้อฟื้นความทรงจำแต่เก่าก่อนได้จนหมด เพียงแต่จำหน้าพวกชายชุดดำที่จับตัวเขาไปไม่ได้ มันรางเลือนเหลือเกินไท่จื่อม่านฉีเดินตรงไปที่ห้องทรงพระอักษรของพระบิดา ฮ่องเต้จ้าวหรงฟังที่ได้เห็นพระโอรสก็ยิ้มด้วยความดีใจ"ม่านฉี มานี่เร็วเข้า พ่อ
